Ruch Biblijny i Liturgiczny • Volume 72 • Number 1 • 2019 • 17–64 https://doi.org/10.21906/rbl.3616 Sollemnia Coronatio Summi Pontificis. „Ordines” mszy koronacyjnych papieży Jana XXIII i Pawła VI Bartłomiej Krzysztof Krzych Uniwersytet Rzeszowski
[email protected] http://orcid.org/0000-0003-2525-9759 Niewątpliwie do czasów reformy liturgicznej realizowanej od drugiej połowy ubiegłego wieku w ramach postanowień Soboru Watykańskiego II1 najbar- dziej uroczyste liturgie sprawowane były w bijącym sercu chrześcijaństwa – w papieskim Rzymie. Wynikało to z bogactwa ceremoniału i prerogatyw liturgicznych przysługujących osobie najwyższego pasterza i stolicy biskupiej Wiecznego Miasta2. Najbardziej uroczystymi celebrami kaplic papieskich były solenne msze odprawiane przez namiestnika Chrystusa, zwłaszcza z okazji takich wydarzeń jak kanonizacja czy własna koronacja. Solenna msza papie- ska była uroczystością – celebracją par excellence3. Ostatnie dwie koronacje papieskie odbyły się odpowiednio w latach 1958 i 1963. Papieską tiarę otrzymali wtedy Jan XXIII i Paweł VI. Ich następcy ze względu na symboliczny akt zrzeczenia się i oddania tiary dokonany przez 1 Zob. A. Bugnini, The Reform of the Liturgy 1948–1975, Collegeville 1990, s. 805–817 (rozdział 52: Papal Chapel); P. Jounel, Au service de la liturgie papale, „Ephemeridies Liturgicae” 2005 nr 119, s. 115–124; tenże, Liturgie aux multiples visages. Mélanges, Città del Vaticano 1993 (rozdziały 19: Les célébrations liturgiques du Concile Vatican II et du synode diocésain i 21: Des funérailles de Paul VI à l’inauguration du ministère pastoral du pape Jean-Paul II); P. Marini, L’adaptation de la liturgie papale à la réforme liturgique du Concile Vatican II. Mémoire d’une expérience vécue dans les célébrations liturgiques avec les Souverains pontifes Jean-Paul II et Benoît XVI, https://www.