DOCSLIB.ORG

Nieuwe En Interessante Nederlandse Wantsen Ix (Hemiptera: Heteroptera)

Total Page：16

File Type：pdf, Size：1020Kb

Download full-text PDF Read full-text
Nieuwe En Interessante Nederlandse Wantsen Ix (Hemiptera: Heteroptera) nieuwe en interessante nederlandse wantsen ix (hemiptera: heteroptera) Berend Aukema, Kees den Bieman, Gerard Lommen, Gerwin van de Maat, Lo Troisfontaine & Paul Vossen De biodiversiteit van wantsen in Nederland stijgt gestaag. In de afgelopen 30 jaar werden niet minder dan 67 soorten nieuw voor de fauna gemeld, waarvan zeven in 2018. Het betreft Atomoscelis onusta, Atractotomus caprai en Tuponia (Tuponia) mixticolor (Miridae), Ceraleptus gracilicornis (Coreidae), Ochetostethus opacus (Cydnidae), Halyomorpha halys en Holcogaster fibulata (Pentatomidae). De in ons land voorkomende Graphosoma blijkt Graphosoma italicum te zijn. inleiding informatie over het jaar van de eerste waarneming, In deze bijdrage aan de faunistiek van de Neder- het gebied van herkomst en de betreffende landse wantsen worden drie soorten miriden, één publicatie. De volgorde en nomenclatuur van coreide, één cydnide en twee soorten pentatomiden, de taxa zijn gebaseerd op de ‘Catalogue of the die nieuw zijn voor de Nederlandse fauna, in Heteroptera of the Palaearctic Region’ (Aukema detail besproken. Het aantal soorten op lijst van & Rieger 199-006, Aukema et al. 013). Ge- Nederlandse wantsen is daarmee gestegen tot 6. bruikte afkortingen: ac – Amersfoortcoördinaten. Sinds 1988 zijn er 67 soorten wantsen toegevoegd aan de Nederlandse lijst, gemiddeld iets meer soortbesprekingen dan twee soorten per jaar. Een overzicht van de nieuw gemelde soorten wordt gepresenteerd met Familie Miridae Atomoscelis onusta (Fieber, 1861) Nieuw voor Nederland Limburg Brunssum, Treebeek, ac 194-37, 9.v.017, 1 ♀ op licht, G. Lommen (foto Waarneming.nl, col. B. Aukema). Atomoscelis onusta (fig. 1) heeft een groot Palae- arctisch verspreidingsgebied, dat zich uitstrekt van de Canarische eilanden en Madeira, Zuid- en Midden-Europa, Noord-Afrika, het Midden- Oosten, Centraal-Azië, de Kaukasus, Mongolië tot in China. Daarnaast komt deze soort ook voor Figuur 1. Atomoscelis onusta. 9.v.017, Brunssum. in Afrika in de westelijke Sahara en heeft ze zich Foto Gerard Lommen. na versleping gevestigd in Noord-Amerika. In Figure 1. Atomoscelis onusta. 9.v.017, Brunssum. Europa is ze bekend uit Bulgarije, Duitsland, Photo Gerard Lommen. Italië, Frankrijk, Griekenland, Hongarije, Kroatië, aukema et al. ‒ nieuwe en interessante nederlandse wantsen ix Figuur . Vindplaats Atomoscelis onusta in Nederland. Figuur 3. Vindplaats Atractotomus marcoi in Nederland. Figure . Record of Atomoscelis onusta in the Figure 3. Record of Atractotomus marcoi in the Netherlands Netherlands. Macedonië, Moldavië, Oostenrijk, Roemenië, Duitsland van juli tot in september zijn waar- Midden- en Zuid-Rusland, Servië, Slovenië. genomen. Meer zuidelijk kan zich mogelijk nog Slowakije, Spanje en Tsjechië (Kerzhner & Josifov een tweede generatie ontwikkelen (Wachmann et 1999, Aukema et al. 013). In Frankrijk komt ze al. 004). volgens Ehanno (1987a) uitsluitend in het zuiden voor, maar ontbreken recente gegevens. In Duits- land komt ze noordelijk voor tot in de Noord- Atractotomus marcoi Carapezza, 1982 Duitse Laagvlakte (Niedersachsen en Sachsen- Nieuw voor Nederland Anhalt), maar is ze niet bekend uit het aan Nederland grenzende Nordrhein-Westfalen Limburg Brunssum, Treebeek, ac 194-37, (Hoffman & Melber 003). De dichtstbijzijnde 9.v.017, 1 ♂ op licht, G. Lommen (foto Waar- vondsten zijn gemeld uit Rheinland-Pfalz (Simon neming.nl, col. B. Aukema). 00). De Nederlandse vindplaats is aangegeven in figuur . Atractotomus marcoi is beschreven van Sicilië (Carapezza 198) en inmiddels bekend uit Andorra, Atomoscelis onusta leeft op amaranten Amaran- Duitsland, Italië, Oostenrijk en Rusland (Kerzhner taceae en composieten Asteraceae in voedselrijke & Josifov 1999, Aukema et al. 013, Rabitsch en zilte biotopen. Als waardplanten worden soorten 016). Ze leeft zoöfytofaag op dennen en werd van de geslachten alsem Artemisia, ganzenvoet vermeld van bergden Pinus mugo uit Andorra Chenopodium, loogkruid Salsola en melde Atriplex (Ribes & Ribes 00), Duitsland (Schuster 00) genoemd. De eieren overwinteren en ze heeft één en Oostenrijk (Rabitsch 016), Corsicaanse den generatie per jaar, waarvan de volwassen dieren in P. mugo laricio op Sicilië (Carapezza 198), grove 6 e mededelinen ‒ 019 Figuur 4. Tuponia mixticolor. 1.viii.017, Oostende (België). Foto Koen Lock. Figure 4. Tuponia mixticolor. 1.viii.017, Oostende (België). Photo Koen Lock. den P. sylvestris uit Italië (Rizzotti Vlach 1998), arctisch verspreidingsgebied, dat zich uitstrekt en Andorra (Ribes & Ribes 00) en zwarte den van de Canarische Eilanden en Madeira, Zuid- P. nigra uit Bulgarije (Simov & Josifov 004). De Europa, Noord-Afrika, het Midden-Oosten, de Nederlandse vindplaats is aangegeven in figuur 3. Kaukasus tot in Centraal Azië. Daarnaast komt ze ook voor in tropisch Afrika in Sudan en op de Atractotomus marcoi overwintert als ei en heeft Kaapverdische Eilanden. In Europa is T. mixticolor één generatie per jaar. Volwassen dieren zijn in de alleen gemeld uit België, Bulgarije, Duitsland, genoemde landen waargenomen van eind juli tot Frankrijk, Griekenland, Groot-Brittannië, Hon- halverwege oktober. Zeer waarschijnlijk komt garije, Italië, Kroatië, Malta, Nederland, Portugal, deze soort op veel meer plaatsen in Europa voor, Zuid-Rusland, Slovenië, Spanje, Turkije en maar ze is slechts door genitaalonderzoek met Oekraïne (Kerzhner & Josifov 1999, Aukema et zekerheid te onderscheiden van de algemenere al. 013). Pas recent heeft ze haar areaal in noor- Atroctotomus parvulus Reuter, 1878, die ook op delijke richting uitgebreid. In 007 werd ze voor dennen leeft. het eerst in Duitsland waargenomen in Rheinland- Pfalz (Simon 007) en in 017 in België langs de kust bij Oostende (Lock 018). Nederlandse Tuponia (Tuponia) mixticolor (A. Costa, vondsten (fig. ) waren dus te verwachten. In 1862) Engeland werd ze in 1979 geïntroduceerd (Nau Nieuw voor Nederland 1980) en is ze inmiddels gevestigd. Zuid-Holland Katwijk aan Zee, ac 87-467, Tuponia mixticolor leeft fytofaag op tamarisk 18.vii.018, 1 ♂, 1 ♀ geklopt van tamarisk aan Tamarix (Tamaricaceae). Tamarisk wordt in de rand van een tuin, C.F.M. den Bieman. Oost- Nederland aangeplant als zandbinder langs de voorne, Geuzenbos, ac 66-438, .vii.018, 3 ♂, kust en als tuinstruik, maar lijkt niet te verwilderen. ♀ geklopt van tamarisk, C.F.M. Den Bieman. Ze komt op veel plekken in de duinen voor (Nationale Databank Flora en Fauna, geraad- Tuponia mixticolor (fig. 4) heeft een groot Palae- pleegd op 8 februari 019: atlasblokken), vooral aukema et al. ‒ nieuwe en interessante nederlandse wantsen ix 7 Familie Coreidae Ceraleptus gracilicornis (Herrich-Schaeffer, 1835) Nieuw voor Nederland Limburg Bemelen, Winkelberg, ac 18-318, 3.vii-16.viii.018, 1 ♂ en 3 vijfdestadiumlarven, W. Bakker (col. B. Aukema). Echt, Kranenbroek, ac 19-34, 19.iv.019, 1 ♂, H.J.M. van Buggenum (foto Waarneming.nl). Maastricht, Sint Pieters- berg, ac 17-314, 11.v.018, 1 ex., G. van de Maat (foto Waarneming.nl). Ceraleptus gracilicornis (fig. 6) is in Europa een warmteminnende en overwegend zuidelijke soort die voorkomt in Albanië, Andorra, België, Bosnië- Herzegovina, Bulgarije, Duitsland, Frankrijk, Figuur . Vindplaatsen Tuponia mixticolor in Griekenland, Hongarije, Italië, Kroatië, Luxem- Nederland. bourg, Macedonië, Moldavië, Montenegro, Figure . Records of Tuponia mixticolor in the Nederland, Oekraïne, Oostenrijk, Polen, Portugal, Netherlands. Roemenië, Zuid-Rusland, Servië, Slovenië, Slowakije, Spanje, Tsjechië, Turkey en Zwitserland. Buiten Europa is ze bekend uit Noord-Afrika, het op de Zeeuwse eilanden en in Zuid-Holland. Het Midden-Oosten, de Kaukasus en Centraal-Azië betreft vooral de Zuid-Europese Franse tamarisk (Protić 001, Dolling 006). In Duitsland komt T. gallica, maar ook de Zuidoost-Europese klein- C. gracilicornis niet voor in het aan Nederland bloemige tamarisk T. parviflora wordt wel in grenzende gebied en is ze recent alleen ten zuiden tuinen aangeplant. In Frankrijk werd ze ook van de Main waargenomen (Wachmann et al. gevonden op Afrikaanse tamarisk T. africana 007). In België was ze bekend uit de meest (Ehanno 1987b). De eveneens aan tamarisk ge- zuidelijke provincies Namur en Luxemburg bonden Tuponia (Tuponia) brevirostris Reuter, 1883 (Viskens et al. 00), maar heeft ze zich kennelijk en Tuponia (Chlorotuponia) hippophaes (Fieber, sinds 01 verspreid tot in de provincies Oost- 1861) zijn recent ook langs de Belgische kust Vlaanderen en Vlaams-Brabant (gegevens van gevonden (Lock 018) en dus ook uit ons land Waarnemingen.be, geraadpleegd op 8 februari te verwachten. 019). De Nederlandse vindplaatsen zijn aan- gegeven in figuur 7. Tuponia mixticolor overwintert als ei en heeft in Frankrijk twee generaties per jaar. Volwassen Ceraleptus gracilicornis leeft fytofaag op vlinder- dieren zijn waargenomen van half juni tot in bloemigen Fabaceae zonder duidelijke voorkeur oktober (Ehanno 1987b). voor een bepaalde soort. Als waardplant worden bonte esparcette Onobrychis viciifolia, klaver Trifolium, kroonkruid Securigera varia, lathyrus, rolklaver Lotus, rupsklaver Medicago en wikke Vicia genoemd. Vliegende exemplaren komen 8 e mededelinen ‒ 019 Figuur 6. Ceraleptus gracilicornis. 11.v.018, Sint Pieters- Figuur 7. Vindplaatsen Ceraleptus gracilicornis in berg. Foto Gerben van de Maat. Nederland. Figure 6. Ceraleptus gracilicornis. 11.v.018 Sint Pieters- Figure 7. Records of Ceraleptus gracilicornis in the berg. Photo Gerben van de Maat. Netherlands. echter vaak op andere planten terecht, die geen Griekenland, Hongarije, Italië, Kroatië, Letland, waardplant
Load more

Recommended publications
  • Download PDF ( Final Version , 540Kb )
    278 oktober 2013 jaargang 102 | 10 natuurhistorisch maandblad De wantsen van Nationaal Park De Meinweg (Hemiptera: Heteroptera) Berend Aukema, Naturalis Biodiversity Center, Postbus 9517, 2300 RA Leiden, e-mail: [email protected] Over de entomofauna, de insecten, van het Nationaal Park plaatsen in mos (Brachythecium, Cratoneurum, Hypnum en Spha- gnum), bijvoorbeeld op kwelplekken in bossen, maar ook langs De Meinweg is al het nodige bekend, maar aan de wantsen beekjes en greppels in meer open terrein (aukema et al., 2002). De is nog weinig aandacht besteed. In deze bijdrage wordt aanwezigheid van stromend water lijkt daarbij een vereiste. Het zijn kleine rovertjes, die leven van allerlei nog kleinere insecten een overzicht gegeven van alle soorten wantsen die tot op en andere ongewervelden. De dieren overwinteren als adult en van- heden in het gebied zijn waargenomen. Van 30 bijzondere af juli is de nieuwe generatie volwassen. Slechts bij hoge uitzonde- ring zijn de vleugels volledig ontwikkeld. In ons land is er vermoe- soorten wordt in het kort meer informatie gegeven over delijk maar één generatie per jaar, maar meer zuidelijk kan zich een leefwijze en verspreiding. tweede generatie ontwikkelen. Ze is bekend van zeven uurhokken in Limburg (zes in Zuid-Limburg en één in de Meinweg), één vondst van voor 1900 bij Breda en een recente vondst in 2004 bij Buurse in inleiding Overijssel (aukema et al., 2005). De eerste gegevens van wantsen uit de Meinweg zijn afkomstig van R.H. Cobben, die tussen 1943 en 1961 regelmatig wantsen verzamel- familie tingidae de in de omgeving van Roermond en daarvan ook verslag uitbracht in het Natuurhistorisch Maandblad.
    [Show full text]
  • Hemiptera: Heteroptera) Berend Aukema, Frank Bos, Dik Hermes & Philip Zeinstra
    nieuwe en interessante nederlandse wantsen ii, met een geactualiseerde naamlijst (hemiptera: heteroptera) Berend Aukema, Frank Bos, Dik Hermes & Philip Zeinstra Dit artikel biedt een overzicht van 42 soorten nieuwe of anderszins interessante Nederlandse wantsen, waargenomen of ontdekt in de periode 1998 tot en met 2004. Tupiocoris rhododendri (Miridae), Xylocoridea brevipennis (Anthocoridae), Metopoplax fuscinervis (Lygaeidae) en Elasmostethus minor (Acanthosomatidae) zijn nieuw voor de Nederlandse fauna. De tingiden Copium clavicorne en Derephysia sinuatocollis, de anthocoride Amphiareus obscuriceps, de lygaeiden Horvathiolus superbus en Holcocranum saturejae en de pentatomide Stagonomus bipunctatus pusillus werden elders al als Nederlandse soorten genoemd, maar worden hier voor het eerst in detail behandeld. Tupiocoris rhododendri, Stephanitis takeyai en Nysius huttoni zijn exoten, die ons land op niet-natuurlijke wijze hebben bereikt. Tot besluit wordt een geactualiseerde lijst gegeven van alle 618 in Nederland waargenomen soorten. inleiding in voorbereiding is. Tenzij anders tussen haakjes Sinds het vorige overzicht van nieuwe, zeldzame vermeld bevindt het materiaal zich in de collectie of anderszins interessante wantsen (Aukema et van de verzamelaar. Gebruikte afkortingen: al. 1997) zijn inmiddels veel vermeldenswaardige ac Amersfoortcoördinaten, ba - Berend Aukema, vonsten gedaan, die nog niet of niet in detail fb - Frank Bos, dh - Dik Hermes, pd - Planten- gepubliceerd zijn. ziektenkundige Dienst, pz - Philip Zeinstra, Met deze
    [Show full text]
  • Summary Table of All the Species Detected in Spider Gut Contents During the Field Test
    Appendix S9: Summary table of all the species detected in spider gut contents during the field test. # detect: number of spiders in which a prey was detected. # reads: total number of reads in the library. Sequences were attributed at species level with a similarity match ≥ 98%, to the genus level with a similarity match ≥ 95%, to the family level with a similarity match ≥ 90% and to the order level with a similarity match ≥ 85%. Class or Order Family Best.ID # detect # reads Acari 2 1107 Acari Anystidae Anystidae sp. 1 49 Acari Bdellidae 6 1892 Collembola Entomobryidae Entomobrya nivalis 1 191 Acari Erythraeidae 5 2335 Acari Eupodoidea 1 72 Collembola Isotomidae Isotomurus fucicolus 1 1016 Acari Liacaridae Liacarus subterraneus 1 48 Acari Rhagidiidae 3 2203 Collembola Tomoceridae Tomoceridae sp. 1 123 Araneae Clubionidae Clubiona lutescens 1 1027 Coleoptera Carabidae Agonum micans 6 25440 Coleoptera Carabidae Agonum versutum 2 3381 Coleoptera Carabidae Bembidion gilvipes 3 3622 Coleoptera Carabidae Elaphrus cupreus 1 137 Coleoptera Curculionidae Exomias mollicomus 1 483 Diptera 2 10266 Diptera Calliphoridae Pollenia rudis 1 3621 Diptera Cecidomyiidae 5 4452 Diptera Cecidomyiidae Cecidomyiidae sp. 1 193 Diptera Cecidomyiidae Lestremia cinerea 6 56632 Diptera Cecidomyiidae Peromyia pumiloides 1 701 Diptera Cecidomyiidae Rhopalomyia 2 4352 Diptera Cecidomyiidae Schueziella fagicola 1 42 Diptera Chaoboridae Chaoborus flavicans 2 125 Diptera Chironomidae Limnophyes habilis 1 151 Diptera Chironomidae Rheotanytarsus ringei 1 65 Diptera Chloropidae
    [Show full text]
  • Goldbachs- Und Ziebachsrück – Zoologische Untersuchungen 1994-1996, Teil 1 Dorow, W
    Natwres-11-2.1:Layout 1 13.11.08 15:18 Seite 1 HESSEN Hessisches Ministerium für Umwelt, HESSEN ländlichen Raum und Verbraucherschutz Hessisches Ministerium für Umwelt, ländlichen Raum und Verbraucherschutz www.hmulv.hessen.de Naturwaldreservate in Hessen GOLDBACHS-GOLDBACHS- UNDUND ZIEBACHSRÜCKZIEBACHSRÜCK ZOOLOGISCHEZOOLOGISCHE UNTERSUCHUNGENUNTERSUCHUNGEN Naturwaldreservate in Hessen Naturwaldreservate Goldbachs- und Ziebachsrück – Zoologische Untersuchungen NO OO 11/2.1 NN 11/2.111/2.1 Naturwaldreservate in Hessen 11/2.1 Goldbachs- und Ziebachsrück Zoologische Untersuchungen 1994-1996, Teil 1 Wolfgang H. O. Dorow Theo Blick Jens-Peter Kopelke mit Beiträgen von Beate Löb, Sabine Kiefer & Michael Hoffmann (Aves) Jörg Römbke (Lumbricidae) Petra M. T. Zub (Lepidoptera) Mitteilungen der Hessischen Landesforstverwaltung, Band 45 2009 Impressum Herausgeber: Hessisches Ministerium für Umwelt, Energie, Landwirtschaft und Verbraucherschutz Mainzer Str. 80 65189 Wiesbaden Landesbetrieb Hessen-Forst Bertha-von-Suttner-Str. 3 34131 Kassel Nordwestdeutsche Forstliche Versuchsanstalt Grätzelstr. 2 37079 Göttingen http://www.nw-fva.de Dieser Band wurde in wissenschaftlicher Kooperation mit dem Forschungsinstitut Senckenberg erstellt. http://www.senckenberg.de – Mitteilungen der Hessischen Landesforstverwaltung, Band 45 – Titelfoto: Die häufige Krabbenspinne Diaea dorsata (FABRICIUS, 1777) lebt bevorzugt an Stämmen und auf Ästen von Laubbäumen. (Foto: Jürgen Fischer, Wunsiedel) Layout: Eva Feltkamp, 60486 Frankfurt Druck: Elektra Reprographischer Betrieb GmbH, 65527 Niedernhausen Umschlaggestaltung: studio zerzawy agd, 65329 Hohenstein Wiesbaden, April 2009 ISBN 978-3-89274-285-2 ISSN 0341-3845 Zitiervorschlag: DOROW, W. H. O.; BLICK, T. & KOPELKE, J.-P. 2009. Naturwaldreservate in Hessen. Band 11/2.1. Goldbachs- und Ziebachsrück. Zoologische Untersuchungen 1994-1996, Teil 1. Mitteilungen der Hessischen Landesforstverwaltung 45: 1-326. Inhaltsverzeichnis Band 11/2.1 DOROW, W.
    [Show full text]
  • Die Wanzen (Hemiptera, Heteroptera) Der Kleinraschützer Heide 104-117 104 Sächsische Entomologische Zeitschrift 8 (2014/2015)
    ZOBODAT - www.zobodat.at Zoologisch-Botanische Datenbank/Zoological-Botanical Database Digitale Literatur/Digital Literature Zeitschrift/Journal: Sächsische Entomologische Zeitschrift Jahr/Year: 2014/2015 Band/Volume: 8 Autor(en)/Author(s): Schmidt Christian Artikel/Article: Die Wanzen (Hemiptera, Heteroptera) der Kleinraschützer Heide 104-117 104 Sächsische Entomologische Zeitschrift 8 (2014/2015) Die Wanzen (Hemiptera, Heteroptera) der Kleinraschützer Heide Christian Schmidt Senckenberg Museum für Tierkunde, Königsbrücker Landstraße 159, 01109 Dresden; christian. [email protected] Zusammenfassung. In der Kleinraschützer Heide bei Großenhain wurden von 2009 bis 2011 durch Fallenfänge und auf mehreren Exkursionen 142 Wanzenarten nach- gewiesen. Das Material wurde mithilfe von Bodenfallen, Malaisefallen, Lufteklektoren und gelben Farbschalen gefangen, oder durch direkte Suche gesammelt. Philomyrmex insignis R.F. Sahlberg, 1848 ist ein neuer Nachweis für Sachsen. Wasserwanzen wurden nicht berücksichtigt. Abstract. The true bugs (Hemiptera, Heteroptera) of the Kleinraschützer Heide near Großenhain, Saxony. – 142 species of Heteroptera were recorded in the Kleinraschützer Heide from 2009 to 2011. The material was collected with pitfall traps, Malaise traps, flight interception trap, yellow pans, sweep nets, and direct search. Philomyrmex insignis R.F. Sahlberg, 1848 is a new record for Saxony. Aquatic Heteroptera were not included in the study. Einleitung Bis jetzt sind in Deutschland 891 Wanzenarten bekannt (Hoffmann 2013), in Sachsen sind es 659 Arten (Arnold 2009). Für das Gebiet der Kleinraschützer Heide gibt es anscheinend keine publizierten Funddaten von Wanzen. Jordan (1963) gibt auf einer Karte die „Umgebung von Großenhain“ als eines von acht „intensiv besammelten“ Gebieten in Sachsen an. Es ist aber davon auszugehen, dass die Kleinraschützer Heide als Truppenübungsplatz unzugänglich war. Im vorliegenden Artikel wird die Fauna der landbewohnenden Wanzen der Kleinraschützer Heide auf der Basis von Fallenfängen und Daten von Exkursionen dargestellt.
    [Show full text]
  • Forest Edges in the Mixed-Montane Zone of the Bavarian Forest National Park – Hot Spots of Biodiversity
    Silva Gabreta vol. 13 (2) p. 121–148 Vimperk, 2007 Forest edges in the mixed-montane zone of the Bavarian Forest National Park – hot spots of biodiversity Jörg Müller1,*, Heinz Bußler2, Martin Goßner3, Axel Gruppe4, Andrea Jarzabek- Müller1, Manuel Preis1 & Thomas Rettelbach5 1Bavarian Forest National Park, Freyunger Strasse 2, D-94481 Grafenau, Germany 2Bayerische Landesanstalt für Wald und Forstwirtschaft, Am Hochanger 13, D-85354 Freising, Germany 3Schussenstrasse 12, D-88273 Fronreute, Germany 4Department of Animal Ecology, Technical University Munich, Am Hochanger 13, D-85354 Freising, Germany 5Fritzenanger 9, D-83362 Surberg, Germany *[email protected] Abstract Using 60 flight interception traps we investigated twelve different forest edges in the National Park Bava- rian Forest. Half of the forest edges studied were created by bark beetle attacks (interior edges), the others result from clearance for farming by humans. At each forest edge, five traps were installed as follows: one trap was placed in the open area 50–80 m distant from the forest edge, two traps at the edge (one at ground level, one in the canopy), and two traps in the forest interior 70–100 m away from the edge (one at ground level, one in the canopy). We caught and determined 10,966 specimens representing 421 insect species: 240 beetles, 96 true bugs, 65 Aculeata, and 20 lacewings. The highest number of species was found in the open spaces and at the edges. Bark beetle gaps are shown as hot spots of insect biodiversity. Key words: interior forest edge, exterior forest edge, biodiversity, flight interception traps, bark beetles.
    [Show full text]
  • Nachrbl. 5512 Letzte Js.Wpd
    © Münchner Ent. Ges., download www.biologiezentrum.at NachrBl. bayer. Ent. 56 (1/2), 2007 19 Insektengemeinschaften im Kronenraum von Koniferenarten im Forstlichen Versuchsgarten Grafrath (Coleoptera: Coccinellidae, Curculionidae, Elateridae; Heteroptera; Neuropterida; Trichoptera) Johannes BURMEISTER, Martin GOßNER, Axel GRUPPE Abstract The present study in the „Forstlicher Versuchsgarten Grafrath“ confirmed that pine harbours the most species rich insect fauna among the examined conifers (Picea abies, Pseudotsuga manziesii, Abies alba, Larix decidua, Pinus sylvestris). In contrast, neophytic Douglas-fir was rather poor in species and specimens. The occurrence of specialists was not uniform on the different tree species. Conspicuously more specialists were found on the shade-intolerant tree species pine and larch. Despite the spatial adjacency of the research plots and the mobility of the studied taxa, the host specificity of many species was confirmed by present study. The first record of Brachynotocoris puncticornis REUTER, 1880 (Heteroptera) for Bavaria after more than 50 years is remarkable. Einleitung Die Baumkrone stellt den größten oberirdischen Anteil an Volumen und Oberfläche eines Baumes. In der Vergangenheit wurde sie dennoch bei wissenschaftlichen Untersuchungen eher vernachlässigt. In den meist stark anthropogen überprägten Wäldern Mitteleuropas erwartete man im Gegensatz zu den Tropen nichts spektakulär Neues in diesem Stratum, weshalb die Etablierung der Baumkronen- ökologie als Forschungszweig hier erst im letzten Jahrzehnt erfolgte. Während dieser Zeit wurden zahlreiche Studien zu Unterschieden in der Zusammensetzung verschiedener Taxa und Gilden, zwi- schen Straten, Regionen, Bestandstypen und Baumarten durchgeführt (z.B. SIMON 1995, SCHUBERT 1998, FLOREN & SCHMIDL 1999, GOßNER 2004, 2005, GRUPPE 2006a, FLOREN & KRAUS 2006), die im ersten Buch über die Arthropodengemeinschaften mitteleuropäischer Baumkronen zusammenge- fasst werden (FLOREN & SCHMIDL 2006).
    [Show full text]
  • Het News Issue 3
    Issue 3 Spring 2004 Het News nd 2 Series Newsletter of the Heteroptera Recording Schemes Editorial: There is a Dutch flavour to this issue which we hope will be of interest. After all, The Netherlands is not very far as the bug flies and with a following wind there could easily be immigrants reaching our shores at any time. We have also introduced an Archive section, for historical articles, to appear when space allows. As always we are very grateful to all the providers of material for this issue and, for the next issue, look forward to hearing about your 2004 (& 2003) exploits, exciting finds, regional news, innovative gadgets etc. Sheila Brooke 18 Park Hill Toddington Dunstable Beds LU5 6AW [email protected] Bernard Nau 15 Park Hill Toddington Dunstable Beds LU5 6AW [email protected] Contents Editorial .................................................................... 1 Forthcoming & recent events ................................. 7 Dutch Bug Atlas....................................................... 1 Checklist of British water bugs .............................. 8 Recent changes in the Dutch Heteroptera............. 2 The Lygus situation............................................... 11 Uncommon Heteroptera from S. England ............. 5 Web Focus.............................................................. 12 News from the Regions ........................................... 6 From the Archives ................................................. 12 Gadget corner – Bug Mailer.....................................
    [Show full text]
  • Insecta: Heteroptera) Des Kellerwaldes Am Edersee (Hessen) 65-78 PHILIPPIA 10/1 S
    ZOBODAT - www.zobodat.at Zoologisch-Botanische Datenbank/Zoological-Botanical Database Digitale Literatur/Digital Literature Zeitschrift/Journal: Philippia. Abhandlungen und Berichte aus dem Naturkundemuseum im Ottoneum zu Kassel Jahr/Year: 2001-2003 Band/Volume: 10 Autor(en)/Author(s): Morkel Carsten Artikel/Article: Zur Wanzenfauna (Insecta: Heteroptera) des Kellerwaldes am Edersee (Hessen) 65-78 PHILIPPIA 10/1 S. 65-78 5 Abb. Kassel 2001 Carsten Morkel Zur Wanzenfauna (Insecta: Heteroptera) des Kellerwaldes am Edersee (Hessen) Zusammenfassung Endangered species are Taphropeltus andrei In den Jahren 1996 bis 1998 konnten an and Psallus punctulatus with their northern- ausgewählten Waldstandorten rund um den most records, and the also rare Loricula Edersee in Nordhessen 66 Wanzenarten in ruficeps, all of them recorded for the second 365 Individuen durch Lufteklektor- und Boden- time for the fauna of Hesse. fallenfänge nachgewiesen werden. Es handelt sich hierbei um ein charakteristisches Spek- trum von Arten, die in Wäldern, auf Waldlich- 1. Einleitung tungen oder an Waldrändern auf Bäumen, Beiträge zur hessischen Wanzenfauna be- Sträuchern und am Boden vorkommen. Auf- schränken sich bisher weitgehend auf die Mit- grund der eingesetzten Nachweismethoden te und den Süden des Landes (vgl. FRÖHLICH bilden die gefundenen Taxa nur einen Aus- 1994). Nördliche Landesteile werden dagegen schnitt der tatsächlich an den Standorten nur in wenigen Publikationen (BERNHARDT vorkommenden Wanzenassoziationen. Fau- 1990; MORKEL 1999, 2001b und TAMM 1985) nistisch besonders bemerkenswert und vom berührt. An dieser Stelle kann aufgrund der Aussterben oder stark bedroht sind folgende Beifänge einer umfangreichen Erhebung zur Arten, die jeweils einen Zweitnachweis für Käferfauna des Edersees durch SCHAFFRATH Hessen darstellen: Der xerothermophile Ta- (1999) ein weiterer Beitrag zur Kenntnis des phropeltus andrei, der ebenso wie der seltene Vorkommens von Heteropteren in Nordhes- Psallus punctulatus hier die Nordgrenze sei- sen vorgelegt werden.
    [Show full text]
  • Bezirk Potsdam) (Heteroptèra) ' V ' ^ •' ‘ \ ’■ Während Meines Urlaubs in Der Zeit Vom 10
    NOVIUS, Berlin 3 (1981) S. 24-26 Beitrag zur Wapzenfauna des Kreises Gransee (Bezirk Potsdam) (Heteroptèra) ' v ' ^ •' ‘ \ ’■ Während meines Urlaubs in der Zeit vom 10. bis 19. Juli 1978 war es mir möglich, in 1431 Himmelpfort (Bezirk Potsdam, Kreis Gransee) Insekten ver­ schiedener Ordnungen zu sammeln. Das idyllische Himmelpfort (Meßtischblatt- Nr. 2845) ist von 3 Seen umgeben, dem Haussee, dem Stolpsee und dem Moderfitzsee, in deren Umgebung hauptsächlich gefangen wurde. Da bisher für den Kreis Gransee kaum Angaben über Heteropterenfunde vor­ liegen, möchte ich hier die Arten im einzelnen aufführen und bei bemerkens­ werten Arten Erklärungen beifügen. Die Reihenfolge richtet sich nach der Arbeit über die Faühä déf Mark Brandenburg von GÖLLNER-SCHEIDING, deren Numerierung in Klammern, beigefügt ist. HYDROMÉTRIDAE - - •" • 1. (50) Hydrometra stagnorum (L.fc 1758) neu f. Krs. Gransee MIRIDAE 2. (59) Nonalocoris filicis (L., 1758) 3. (60) Bryocoris pteridis (FALL., 1807) neu f. Krs. Gransee 4. (66) Deraeocoris ruber (L., 1758) neu f. Krs. Gransee 5. (80) Campyloneura virgula (H. S., 1835) neu f. Krs. Gransee 6. (82) Pithanus maerkeli (H. S., 1839) 7. (83) Acetropis carinata (H. S., 1842) 8. o(85), ,, Leptopterna dolobrata (L., 1758) 9. (86) Leptopterna ferrugata (FALL., 1807) 10. (89) Stenodema calcaratum (FALL., 1807) neu f. Krs. Gransee c i t r (91) Stenodema laevigatum (L., 1758) 1 2 . (92) Stenodema virens (L., 1767) 13. (93) Notostira elpngata (GEOFFR., 1785) 14. (95) Megaloceraea recticornis (GEOFFR., 1785) f. Bez. Potsdam neu Von dieser in der Mark Brandenburg recht seltenen Art liegen bis­ her nur 5 Fundorte aus dem Bezirk Frankfurt/O. und Berlin vor.
    [Show full text]
  • Rote Liste Der Landwanzen / 2003 / 1. Fassung
    HESSISCHES MINISTERIUM NATUR FÜR UMWELT, LÄNDLICHEN RAUM IN HESSEN UND VERBRAUCHERSCHUTZ Rote Liste der Landwanzen Hessens 1 Rote Liste und Standardartenliste der Landwanzen Hessens (Heteroptera: Dipsocoromorpha, Leptopodomorpha, Cimicomorpha, Pentatomomorpha) mit Angaben zu Gefährdungsursachen und Habitatkorrelationen Wolfgang H. O. DOROW, Frankfurt am Main Reinhard REMANE, Marburg Hannes GÜNTHER, Ingelheim Carsten MORKEL, Butzbach Günter BORNHOLDT, Schlüchtern Edmund M. WOLFRAM, Mainaschaff Titelzeichnung: Dr. Franz Müller, 36129 Gersfeld 2 3 Inhalt Inhalt 1. Einleitung . 4 2. Stand der faunistischen Erfassung . 5 3. Bestimmungsliteratur . 6 4. Habitatkorellationen . 7 5. Gefährdungsursachen . 8 6. Gefährdungskategorien . 9 7. Standardartenliste . 13 7.1 Bemerkenswerte Arten . 40 8. Gefährdungsliste . 50 9. Gefährdungsstatistik . 58 10. Literatur . 60 10.1 Literatur zur Fauna Hessens . 60 10.2 Graue Literatur . 76 10.3 Weiter zitierte Literatur ohne hessische Fundangaben . 77 11. Danksagung . 79 12. Anschriften der Autoren . 79 4 1. Einleitung nen gehört die allseits bekannte Bettwanze. Entsprechend ihrer viel- Die Wanzen sind in Deutschland fältigen Lebensweisen hat sich un- mit 868 Arten in 36 Familien ver- ter den Heteropteren eine außer- treten (GÜNTHER & SCHUSTER 2000). ordentliche Formenfülle entwickelt, Die systematische Anordnung und die von winzigen milbengroßen Nomenklatur der folgenden Arbeit Moosbewohnern bis zu großen kä- orientieren sich an dieser Publika- ferartigen Baumbesiedlern reicht tion, ergänzt und korrigiert nach und zarte Weichwanzen ebenso AUKEMA & RIEGER (1999, 2001). Die umfaßt wie äußerst robuste Raub- 1. Einleitung 11 Familien der Wasserwanzen wanzen. Spezielle Sprung-, Fang- (Nepomorpha und Gerromorpha) oder Schwimmbeine wurden ent- mit 68 deutschen und 56 hessi- wickelt. Die Formenvielfalt kann an schen Arten wurden für Hessen dieser Stelle nicht ausführlich dar- bereits von ZIMMERMANN (1998) be- gestellt werden.
    [Show full text]
  • New Records of Hemiptera from the Čepkeliai Strict Nature Reserve (Southern Lithuania) in 2007
    12 NEW AND RARE FOR LITHUANIA INSECT SPECIES. Volume 21 NEW RECORDS OF HEMIPTERA FROM THE ČEPKELIAI STRICT NATURE RESERVE (SOUTHERN LITHUANIA) IN 2007 GUY SÖDERMAN 1, DALIUS DAPKUS 2 1Finnish Environment Institute, P.O. Box 140, FI-00251 Helsinki, Finland. E-mail: [email protected] 2Department of Zoology, Vilnius Pedagogical University, Student ų 39, LT-08106 Vilnius, Lithuania. E-mail: [email protected] Introduction Members of the insect order Hemiptera are attracted to light at night and a fair number of species can be collected with light-traps (cf. Söderman, 2004, 2007). Some species attracted to light may be quite difficult to encounter with any other method and they are therefore regarded rare in national inventories. Knowledge of Lithuanian Hemiptera, in particular true bugs (Heteroptera), planthoppers and leafhoppers (Auchenorrhyncha: Fulgoromorpha et Cicadomorpha), is not very sufficient. The number of known bug species is only 272 (Lukashuk, 1997; some amendments in Aukema & Rieger, 1995–2006), which is only half that of Sweden and much lower than in the other Baltic region (eg. 359 in Kaliningrad, 385 in Latvia and 455 in Estonia). The number of leafhoppers in Lithuania is surprisingly high (300 species), due to the intense collecting of Jan Vilbaste in the 1960’s (Vilbaste, 1974). The aim of this article is to present data on new for the Lithuanian fauna Hemiptera species collected with a light-trap in southern Lithuania. Material and Methods The study was carried out in the southern margin of the Čepkeli ų Raistas bog (southern Lithuania; co-ordinates 53º59'23''N, 24º34'20''E ) in 2007.
    [Show full text]