P.G. Wodehouse Society’s nieuwsblad NOTHING SERIOUS Jaargang 36 nummer 3 oktober 2019

WESTMINSTER ABBEY – 20 SEPTEMBER 2019

P.G. WODEHOUSE WORDT GEËERD MET EEN GEDENKSTEEN

In deze NOTHING SERIOUS : Het speciale programma voor 12 oktober 2019, Een Wodehouse bibliotheek in Zweden, een schrijvende kloosterling uit Australië, pruimentaart, de Boekenkast van John Kroes, een boekbespreking, Impressies vanuit Szmulewicz. En nog veel meer……

Nothing Serious, oktober 2019

Het Programma voor 12 oktober De bijeenkomst is om 13.00 uur in Restaurant Szmulewicz, Bakkersstraat 12, 1017 CW Amsterdam

Het thema van deze speciale vergadering is:

“Wodehouse en andere Grote Schrijvers in Westminster Abbey” .

Oproep aan de leden: zoek in de werken van Wodehouse naar vermeldingen, citaten of referenties van Grote Schrijvers die naast Wodehouse in de Westminster Abbey herdacht worden. Denk aan: Chaucer, Kipling, Browning, Dickens, Tennyson, Shakespeare, Byron, Burns, Wordsworth, Keats, etc. Lees je vondst voor tijdens de vergadering

Verder in willekeurige volgorde

Opening en mededelingen van het bestuur

Bezoek Tony Ring

Een Favoriet Fragment

Het 3 de Wodehouse Filmfestival

Een bijzondere onderscheiding

Eggs, Beans and Crumpets

Presentpremie

DE VOLGENDE BIJEENKOMST IS OP ZATERDAG 15 FEBRUARI 2020 kopijdatum Nothing Serious: 5 januari, 17 mei en 20 september 2020

NOTHING SERIOUS ISSN 1382-0265 verschijnt in februari, mei en oktober. Redactie: Herman van Riel, Helkantsedijk 24, 4927 RJ Hooge Zwaluwe [email protected], 0162 687232 De P.G. Wodehouse Society is officieel opgericht op 27 november 1981 en staat ingeschreven bij de KvK te Amsterdam onder nummer 40534603. De doelstelling van de vereniging is het werk van de schrijver P.G. Wodehouse onder de aandacht te blijven brengen van lezers en het te bewaren voor het nageslacht. Het lidmaatschap kost (vanaf 2017) 25 euro per jaar, voor jeugdleden (t/m 18 jaar) 5 euro per jaar. Eenmalig inschrijfgeld ad 10 euro. Bankrekening IBAN NL17INGB0008558315 t.n.v. P.G. Wodehouse Society. De leden komen in 2019 op 15 februari, 13 juni en 17 oktober vanaf 13.00 uur samen. Het bestuur bestaat uit Peter Nieuwenhuizen (voorzitter), Elsbeth Westerman (penningmeester), Marcel Gijbels (secretaris, [email protected]), Herman van Riel (redacteur Nothing Serious) en Tony Roodnat (commissaris bijzondere activiteiten) wodehouse-society.nl

2 Nothing Serious, oktober 2019

SALAMANDERS , SALAMANDERS EN NOG EENS SALAMANDERS : IMPRESSIES VANUIT SZMULEWICZ , 15 JUNI 2019

De presentielijst werd door onderstaande personen getekend: Dick Vleeskruijer, Marieke Mooij-Vleeskruijer, Willem Pekelder, Jelle Caro, Tense Bilgoe, Josepha Olsthoorn, Hans Jung, Jos Boer, Marjan de Vreij, Carel Coops (5), Leonard Beuger, Hans Muller, Peter Glas, Erik van Munster, Lars van Eesteren, Alex van Zundert, Wim van Es, Jannes Koster, Wil Brouwer, Herman van Riel, Peter Nieuwenhuizen, John Kroes, Vikas Sonak, Peter Uges, Renze Hasper, Elsbeth Westerman, Marcel Gijbels.

Afmeldingen ontvingen wij van: Ole van Luyn, Ronald Duk, Thijs de Jong, Jan Paul Kruimel, Tony Roodnat, Gera Wemmenhove, Johan Buiskool, Anton Weda, Dolf Weverink, Ans Olie, Wiesje Foppen, Hans Sprokkreeff, Anne-Sophie Andela, Els Huisman, Pjottr Hatzmann, Lucas Viruly, Rob Sander, Jan Jaap Omvlee.

Als gast was aanwezig: Serg é Bogaerts (herpetoloog). . Ons bestuur kan zeker geen gebrek aan doortastendheid worden verweten: als reactie op een suggestie tijdens de vorige bijeenkomst kregen wij bij binnenkomst in het gezellige Szmulewicz een badge waarop een naamkaartje kon worden bevestigd. Handig voor nieuwkomers, maar zeker ook voor leden die niet altijd de naam bij het bekende gezicht paraat hebben. Het was dan ook al snel een ware kakofonie van stemmen van leden die met elkaar bijpraatten. Om 13:35 heette voorzitter Peter Nieuwenhuizen ons allen welkom en in het bijzonder Carel Coops, lid nr. 5. Nadat hij in een boekenkast 2 Wodehouse titels aantrof, een daarvan THE HEART OF A GOOF , bleef hij Wodehouse lezen en herlezen. In 1989 kwam hij na een leven als stuurman aan wal, las in de krant over de PGWS in Mulliner's en werd lid. Verder werd Sergé Bogaerts voorgesteld, in 2014 de winnaar van de Lendersprijs, die jaarlijks wordt uitgereikt aan iemand die een grote bijdrage heeft geleverd aan de bescherming van reptielen, amfibieën en/of vissen. In ons geval zijn wij vanwege de connectie met Gussie Fink-Nottle met name geïnteresseerd in watersalamanders. Zijn kennis hierover bleek schier onuitputtelijk. In het kader van de Algemene verordening gegevensbescherming (AVG) werden leden die niet - of slechts met een zwart balkje over de ogen - op foto's in NOTHING SERIOUS afgebeeld wensen te worden, verzocht dit door te geven aan onze redacteur Herman. Secretaris Marcel las de afmeldingen voor, wegens onder meer verhuizing, jaarclub, kleinkinderen, oude tante, zoon, vakantie en orkestrepetitie. Met een kaarsje herdachten wij onze helaas overleden oud-voorzitter Jelle Otten. Peter memoreerde het vele wat hij voor ons genootschap gedaan heeft. Hoogstwaarschijnlijk op 20 september 2019 zal er een gedenkteken aan P.G. Wodehouse worden geplaatst in Westminster Abbey. Het zal helaas een besloten

3 Nothing Serious, oktober 2019 bijeenkomst zijn, dat wil zeggen uitsluitend voor leden van PGWS UK die een plaats gereserveerd hebben. In oktober zal ons erelid Tony Ring bij onze bijeenkomst aanwezig zijn. Hans Jung en Jelle Caro gaven een levendig verslag van hun deelname aan de Arenberg Trophy. 1 Alleen al de rit ernaartoe - door storm en regen in een weliswaar prachtige, maar oude auto - was een avontuur. Dank zij de TomTom arriveerden zij tijdig in Luik. Bij aanvang van de rally werden zij uitgezwaaid door de Schepen van Luik. Een gevaarlijke tocht naar en door diverse kastelen c.q. ruïnes volgde. Na afloop van de eerste dag werden zij, na urenlang champagne drinken, onthaald op een copieuze maaltijd. Dag twee was er ook weer een van noeste arbeid, eveneens afgesloten met veel champagne. Aangezien de chauffeur zo verstandig was zich te beperken tot glazen gevuld met water, zijn zij uiteindelijk toch veilig thuisgekomen. De salamander stond centraal tijdens de bijeenkomst. Alex startte met een verhaal over een ritueel bij Belgische corpora dat geïnspireerd is door de salamander. Het is een heildronk, gevolgd door een ad fundum. Sergé vertelde over een Amerikaanse student die overleed nadat hij gedwongen werd om water te drinken waarin een (giftige) salamander gezwommen had. De leden was in de NOTHING SERIOUS gevraagd om fragmenten te zoeken in de boeken van Wodehouse waarin de salamander figureerde. Niet geheel verrassend was de geweldige scène uit RIGHT HO, waarin Gussie sprak over de hofmakerij van de mannelijke salamander door meerdere aanwezigen gekozen. Leonard las hem voor uit een Nederlandse vertaling. Die heb ik niet. Hieronder een stukje van de Engelse tekst:

[...] Colour does make a difference. Look at newts. During the courting season the male newt is brilliantly coloured. It helps him a lot." "But you aren't a male newt." "I wish I were. Do you know how a male newt proposes, Bertie? He just stands in front of the female newt vibrating his tail and bending his body in a semi-circle. I could do that on my head. No, you wouldn't find me grousing if I were a male newt." "But if you were a male newt, Madeline Bassett wouldn't look at you. Not with the eye of love, I mean." "She would, if she were a female newt." "But she isn't a female newt." "No, but suppose she was." "Well. if she was, you wouldn't be in love with her." "Yes, I would, if I were a male newt." A slight throbbing about the temples told me that this discussion had reached saturation point.

1 De Arenberg Trophy is een oldtimer rally georganiseerd door The Drones Club of Belgium, onder de bescherming van Z.D.H. de hertog van Arenberg en Aarschot. Er wordt een parcours afgelegd dat domeinen verbindt die eertijds toebehoorden aan het huis van Arenberg of aan andere Europese adellijke families.

4 Nothing Serious, oktober 2019

Sergé toonde een boek waarin de paringsdans van the great crested newt was afgebeeld, waaruit bleek dat Wodehouse zijn huiswerk had gedaan alvorens over het liefdesleven van salamanders te schrijven.

Tense las vervolgens het stukje voor uit BRAVO , JEEVES (RIGHT HO, JEEVES ) waarin Gussie van plan is Madeline Bassett een huwelijksaanzoek te doen, maar uit zenuwachtigheid alleen over salamanders - in sickness and in health - blijft praten .

"Bad, Jeeves." "Yes, sir." "And how long did this nuisance continue?" "For some not inconsiderable time, I gather, sir. According to Mr. Fink-Nottle, he supplied Miss Bassett with very full and complete information not only with respect to the common newt, but also the crested and palmated varieties. He described to her how newts, during the breeding season, live in the water, subsisting upon tadpoles, insect larvae, and crustaceans; how, later, they make their way to the land and eat slugs and worms; and how the newly born newt has three pairs of long, plumlike, external gills. And he was just observing that newts differ from salamanders in the shape of the tail, which is compressed, and that a marked sexual dimorphism prevails in most species, when the young lady rose and said that she thought she would go back to the house." "And then——" "She went, sir."

En ook Dick, Marieke en Josepha lazen een fragment voor uit RIGHT HO, JEEVES , waarin Jeeves aan Bertie vertelt dat Gussie enkele malen een bezoek aan hun Londense flat gebracht heeft .

"Well, it's the most extraordinary thing. It must be five years since he was in London. He makes no secret of the fact that the place gives him the pip. Until now, he has always stayed glued to the country, completely surrounded by newts." "Sir?" "Newts, Jeeves. Mr. Fink-Nottle has a strong newt complex. You must have heard of newts. Those little sort of lizard things that charge about in ponds." "Oh, yes, sir. The aquatic members of the family Salamandridae which constitute the genus Molge." "That's right. Well, Gussie has always been a slave to them. He used to keep them at school." "I believe young gentlemen frequently do, sir." "He kept them in his study in a kind of glass-tank arrangement, and pretty niffy the whole thing was, I recall. I suppose one ought to have been able to see what the end would be even then, but you know what boys are. Careless, heedless, busy about our own affairs, we scarcely gave this kink in Gussie's character a thought. We may have exchanged an occasional remark about it taking all sorts to make a world, but nothing more. You can guess the sequel. The

5 Nothing Serious, oktober 2019

trouble spread," "Indeed, sir?" "Absolutely, Jeeves. The craving grew upon him. The newts got him. Arrived at man's estate, he retired to the depths of the country and gave his life up to these dumb chums. I suppose he used to tell himself that he could take them or leave them alone, and then found—too late—that he couldn't." "It is often the way, sir."

Peter N. vertelde dat er 4 boeken zijn waarin Gussie en zijn watersalamanders figureren; RIGHT HO, JEEVES , , THE MATING SEASON , en STIFF UPPER LIP , JEEVES . In dit laatste boek komt hij tot bezinning en loopt weg met Emerald Stoker, in plaats van te huwen met Madeline Bassett, zijn weliswaar fraai uitgevoerde maar uiterst weeïge verloofde. Peter had een boek van een Australische schrijver gevonden, DOUBLES TROUBLES , waarin Gussie en Emerald naar een psychiater gaan omdat Gussie over niets anders dan salamanders kan praten. U vindt een recensie over dit boek elders in deze NOTHING SERIOUS . Hierna waren wij werkelijk toe aan een drankpauze. Vervolgens nam Sergé Bogaerts het woord. Hij nam ons mee in de wondere wereld van de salamander. Volgens hem bestaan er vele Gussies. Hij werkt als ecoloog bij Rijkswaterstaat en houdt zich bezig met salamanders. Zij houden niet van warmte, daarom had hij er geen meegenomen. Hij had wel een plastic model van zijn lievelingssalamander - de vuursalamander- meegebracht. Hij vertelde geestig en boeiend over allerlei aspecten van het leven van de salamander, zoals het baltsgedrag van de mannetjes en dat de hoogte van de kam van de kamsalamander iets zegt over zijn conditie en dominantie. Naar aanleiding van een vraag over de aaibaarheidsfactor: salamanders hebben een heel dunne huid en daardoor kan het zelfs gevaarlijk voor hen zijn om aangeraakt te worden. De grootste salamander is de reuzensalamander, die meer dan 1,50 m. groot kan worden. Volgens Sergé heeft Wodehouse zich wel degelijk in de salamander verdiept. De meeste details kloppen aardig. Onder een luid en dankbaar applaus van de aanwezige leden nam hij een goodiebag met een fles wijn en de 4 Wodehouse boeken waarin salamanders voorkomen in ontvangst. Na de volgende drankpauze werd er gepeild of er belangstelling bestaat voor een Wodehouse Leesclub: 1 à 2 keer per jaar een boek van Wodehouse lezen en bespreken. Er lijkt voldoende animo te bestaan om dit thuis bij een lid of op een centraal gelegen plaats (bijvoorbeeld De Generaal in Baarn) te organiseren. Herman had nieuws over de ontwerpwedstrijd van de tiende PWGS-postzegel. Hij toonde een paar inzendingen. Met sommige zijn er mogelijk copyright issues. De inzendtermijn is verlengd tot 15 oktober 2019. Op zaterdag 16 november vindt het Derde Wodehouse Filmfestival plaats. Het bestuur zoekt vrijwilligers om films in te leiden. Onze vereniging is officieel op 27 november 1981 opgericht en in 2021 bestaan wij dus 40 jaar. Uiteraard zullen wij in de toekomst meer horen over de wijze waarop wij dit gaan vieren. Tony heeft zich aangeboden als Commissaris Bijzondere Activiteiten.

6 Nothing Serious, oktober 2019

Dick verzorgde het Favoriete Fragment deze keer. Hij vertelde dat zijn favoriete boek van Wodehouse nog steeds zijn eerste aankoop VOLLE MAAN was, dat hij op aanraden van zijn oom kocht 16-jarige-leeftijd.

The refined moon which served Castle and district was nearly at its full, and the ancestral home of Clarence, ninth Earl of Emsworth, had for some hours now been flooded by its silver rays. They shone on turret and battlement; peeped respectfully in upon 's sister, Lady Hermione Wedge, as she creamed her face in the Blue Room; and stole through the open window of the Red Room next door, where there was something really worth looking at - Veronica Wedge, to wit, Lady Hermione's outstandingly beautiful daughter, who was lying in bed staring at the ceiling and wishing she had some decent jewellery to wear at the forthcoming County Ball. A lovely girl needs, of course, no jewels but her youth and health and charm, but anybody who had wanted to make Veronica understand that would have had to work like a beaver. Moving farther afield, the moon picked up Lord Emsworth brother-in-law, Colonel Egbert Wedge, as he alighted from the station taxi at the front door; and moving still farther, it illuminated Lord Emsworth himself. The ninth earl was down by the pigsty near the kitchen garden, draped in his boneless way over the rail of the bijou residence of , his amiable sow, twice in successive years a popular winner in the Fat Pigs class at the Shropshire Agricultural Show.

Dick las deze geweldige openingsscène voor tot het moment dat Colonel Wedge, geschokt doordat Lord Emsworth hem vertelde dat hij naar zijn varken stond te luisteren, voorstelde dat ze beter naar binnen kon gaan voordat Lord Emsworth weer last van spit zou krijgen. Marieke had haar huiswerk qua Harry Potter keurig gedaan en had enige overeenkomsten met het werk van Wodehouse gevonden. Zo had zij zich in de kostschoolconnectie verdiept. Net als komt Harry Potter voortdurend in de problemen. Hermelien is dan de reddende engel, zoals Jeeves dat is voor Bertie. Bertie's old friend Ron vergeleek zij met Barmy Fotheringay-Phipps. In Lord Emsworth herkende zij de vader van Ron. En aartsvijand Lord Voldemort heeft raakvlakken met niemand minder dan Spode, de latere Lord Sidcup. Marieke is geïntrigeerd en zal ons op de hoogte houden van nieuwe ontdekkingen. Leonard had - zoals hij het uitdrukte - een boekbindaanval gehad en had enkele nieuwe exemplaren van GRATIS GELD gemaakt, alsmede van een geheel nieuw boek, KLATERGOUD , een vertaling van BARMY IN WONDERLAND . De belangstelling was dermate groot dat de twee exemplaren om 13:05 al verkocht waren. Leonard vertelde dat Wodehouse de plot voor dit boek gekocht had. Het speelt in de theaterwereld en het is merkbaar dat PGW zijn ervaringen met dit wereldje erin heeft verwerkt. Het is mogelijk de titel bij Leonard te bestellen en dan maakt hij handmatig een boek. Een vertaling van het toneelstuk JEEVES INTERVENES is eveneens uitverkocht, maar kan besteld worden onder de titel JEEVES BEMOEIT ZICH ERMEE . De nieuwste podcasts van Leonard zijn vertalingen van

7 Nothing Serious, oktober 2019

verhalen uit YOUNG MEN IN SPATS . Maar deze week had hij iets heel bijzonders, namelijk een vertaald verhaal van Leonora, de stiefdochter van Wodehouse. Het gaat om THE INQUEST (1932) dat ze publiceerde in THE STRAND onder het wonderlijke pseudoniem Loel Yeo. Leonard heeft 2 dit verhaal voor de MODERN DUTCH PODCAST vertaald onder de titel HET GERECHTELIJK ONDERZOEK . Carel Coops, lid nummer 5, had 8 boeken - alle eerste drukken - gedoneerd ten bate van het WAF. Jannes nam de veilinghamer ter hand en veilde de boeken met zijn gebruikelijk zwier. Een JEEVES OMNIBUS ging naar Hans voor € 10,00. Een (nogal beschadigde) voor € 2,00 naar Dick, COMPANY FOR HENRY voor € 7,00 naar Wim, FRENCH LEAVE voor € 10,00 naar Alex en de overige 3 boeken voor € 20,00 naar Peter. Zodat ons WAF weer gespekt werd voor toekomstige activiteiten. De presentpremie was wel heel bijzonder deze keer. Het betrof een nieuwe vertaling van de hand van het illustere vertalingsduo Marcel Gijbels en Herman van Riel. Het verhaal OUT OF SCHOOL , voor het eerst gepubliceerd in het tijdschrift AINSLEE 'S in 1909 en opgenomen in de bundel THE MAN UPSTAIRS AND OTHER STORIES IN 1914, werd door hen vertaald onder de titel ZIJN EERSTE BAAN . Het charmante en fraai geïllustreerde boekje is uitgegeven in een beperkte opgave van 50 genummerde exemplaren en werd gratis uitgereikt aan de gelukkige aanwezigen. Inmiddels was het tijd het lokaal over te geven aan "gewone" bezoekers. Na een snelle rondvraag sloot de voorzitter de bijeenkomst en wenste allen een behouden thuiskomst.

JOSEPHA OLSTHOORN

WODEHOUSE EN DE PRUIMENTAART

Onlangs viel mijn blik op de nieuwe Wodehouse-titel PRUIMENTAART . Deze titel verbaasde me even, ik had er nog niet eerder van gehoord. Uiteraard zal dit een vertaling van , die we in Nederland kennen als PLUMPUDDING (1968). Maar een hele rits nieuwe vertalingen dook op: JONKVROUW IN NOOD , JEEVES EN DE FEODALE GEEST , WODEHOUSE OP DE WICKET, DE MAN BOVEN , DE KOMST VAN BILL , MEER DAN ZEVENTIG , WARM WATER , BEVROREN ACTIVA en nog meer van dat fraais. Echter, bij bestudering bleek het een website te zijn die Engelse Wodehouse uitgaven te koop aanbiedt, voorzien van een automatische titelvertaling. Dit levert ook hilarische en onbegrijpelijke exemplaren op als: PAAR SNELLE DEGENEN , HET HART VAN EEN GOOF , ZOMER LIGHTNING , ONGEMAKKELIJKE GELD , MIJNHEER MULLINER SPREKEN , PARING SEIZOEN , IETS FISHY en ga zo maar door. Voor wie een glimlach op de lippen wil krijgen, kijk eens op: https://www.fruugo.nl/

PETER NIEUWENHUIZEN

2 Deze podcast, nummer 90 van – op dit moment – 101 stuks, is net als alle andere te beluisteren op MODERN DUTCH – DE NEDERLANDSE WODEHOUSE PODCAST via www.moderndutch.nl

8 Nothing Serious, oktober 2019

MÄRSTA BIBLIOTEKS WODEHOUSERUM door Leonard Beuger

Van de zomer maakten Hilde en ik een tocht door Zweden. Ik had weleens ergens gelezen of gehoord van de Wodehouse Room in de bibliotheek van Märsta, een stadje een kilometer of dertig ten noorden van Stockholm, dus toen we daar langskwamen gingen we natuurlijk even kijken. Nou ja, we hadden eigenlijk gezorgd dat we er langskwamen. Märsta is een stadje met een modern uiterlijk waar vooral mensen wonen die in Stockholm werken. Het centrum is kennelijk onlangs opnieuw vormgegeven, en allerlei culturele faciliteiten zijn er bij elkaar gebracht, waaronder de glanzend nieuwe openbare bibliotheek. Dat de Zweden een hoog ontwikkeld gevoel hebben voor literatuur blijkt wel uit het feit dat het fraaiste vertrek van die prachtbibliotheek geheel en al gewijd is aan P.G. Wodehouse! Er is in die kamer - met parketvloer en fraai tapijt - een vergadertafel met zestien stoelen, een leeshoekje met een fauteuil, een schemerlamp en een leestafeltje, en uiteraard een boekenkast die gevuld is met honderden boeken van Wodehouse. En dat alles in een stijl die wellicht zelfs Jeeves' goedkeuring zou krijgen. Op de glazen wand die de kamer afsluit van de algemene ruimte in de bibliotheek zijn citaten uit het werk van Wodehouse te lezen. De ruimte kan gebruikt worden voor vergaderingen of om er rustig te studeren - niet alleen rond de werken van de Meester, neem ik aan, maar natuurlijk wel voornamelijk.... Men kan eenvoudig de sleutel vragen aan de balie. Wat een heerlijk land, dat Zweden. In de boekenkast was een ruime keuze uit de canon aan te treffen in het Engels en in het Zweeds, in aantrekkelijke uitgaven. Enigszins ondervertegenwoordigd waren de anderstalige uitgaven. Daarvan waren er welgeteld acht exemplaren. Waaronder dan wel weer 25% Nederlandse die mij allebei erg bekend voorkwamen. Blijkens de zwierige inscriptie waren ze aan de Zweedse Society geschonken door onze voormalige voorzitter Huib / George de Ceuninck van Capelle. Hoe de Zweedse Society dit allemaal voor elkaar heeft gekregen moeten we nog eens zien te achterhalen, maar het was een genoegen hier te vertoeven en ik kan reizigers in Zweden aanraden dit uitstapje vooral ook eens te maken. Voor we vertrokken hebben we namens de Nederlandse Society twee IJzer-uitgaven gedoneerd en zo het Modern Dutch-aandeel in de buitenlandsectie op maar liefst 40% gebracht.

9 Nothing Serious, oktober 2019

MAX BARRETT – EEN AUSTRALISCHE WODEHOUSE PASTICHE SCHRIJVER door Peter Nieuwenhuizen

De Australische pater Max Barrett C.SS.R. (1925) is lid van de orde der Redemptionisten, de katholieke Congregatie van de Allerhoogste Verlosser, afgekort in het Latijn tot C.SS.R. (Congregatio Sanctissimi Redemptoris). De orde werd opgericht in 1732; een bekend lid van de orde was Peerke Donders. Barrett groeide op in Mortdale, New South Wales (Austr.), schreef verschillende boeken en was jarenlang redacteur van het kwartaalblad THE MAJELLAN , een referentie aan de Italiaan Gerardus Majella (1726-1755), een van de eerste Redemptionisten. Twee van zijn broers brachten Barrett in contact met het werk van Wodehouse en Barrett was verkocht. In 2014 besloot hij de grote stap te wagen en schreef een Wodehouse pastiche, vlak na het uitkomen van het boek JEEVES AND THE WEDDING BELLS (2013) van Sebastian Faulks. In Barretts eigen woorden: “imitation is meant as a compliment”. Zo was zijn boek bedoeld. Barrett was benieuwd wat er van de hoofdpersonen Bertie Wooster, Jeeves, Lord Emsworth en anderen terecht was gekomen na de dood van P.G.Wodehouse in 1975. Hij vulde dit in met zijn eigen fantasie. Barrett geeft aan dat hij geen autorisatie heeft gekregen van de Wodehouse Estate in Engeland voor zijn verhaal, maar dat hij wel toestemming kreeg om zijn boek te verspreiden in Australië, in een oplage van maximaal 450 exemplaren: A PLUM OF GREAT PRICE (2014). Na dit boek volgden twee kortere verhalen: CONNIE , GALLY & A DASH OF GIN (2017) en DOUBLES ’ TROUBLES (2019). Barrett slijt zijn dagen in de rust van in het klooster der Redemptionisten in Garden Street, Kogarah (Austr.).

A PLUM OF GREAT PRICE i

In zijn eerste pastiche laat Max Barrett de bekende Wodehouse-personages opdraven. Het verhaal speelt zich in drie achtereenvolgende dagen af. Hij mixt de Jeeves & Wooster verhalen met de verhalen. Zo moet Bertie Wooster met Jeeves vertrekken naar Blandings Castle op last van zijn tante Dahlia, omdat haar kok Anatole Brinkley Court verlaten heeft voor een tijdelijke baan bij Lady Constance op Blandings Castle. Daar bereidt hij nu als vanouds zijn Timbales de ris de veau toulousaine en de Sylphides à la crême d’écrivisses (p.44). Lady Constance blijkt overigens een oude schoolvriendin van Berties tante Agatha te zijn. Op Blandings Castle wemelt het van bekenden, zoals Lord Emsworth, Madeline Bassett, Bobbie Wickham, die weduwe is en haar roodharige dochter Roberta heeft meegenomen en . De laatste blijkt de oorzaak van Anatole’s vertrek: hij wil deze meesterchef inzetten in zijn nieuwe hotel. Fijntjes wordt gerefereerd aan de laaghartige zwembad act van Tuppy met de ringen bij de

10 Nothing Serious, oktober 2019

Drones, waardoor Bertie in het water viel (p.28) en het stelen van de politiehelm bij de Boat Race, waardoor Bertie in de cel belandde. Lord Emsworth maakt kennis met Gladys Bethridge, die twaalf jaar eerder als stads bleekneusje met haar jongere broertje Ernest de gezonde landelijke lucht rondom Blandings mocht komen opsnuiven. Bij die gelegenheid kruiste tuinman Angus McAllister haar pad en bekogelde zij hem met een steen. Haar broertje Ernest beet speels in het been van Lady Constance. Lord Emsworth kon dat wel waarderen, Lady Constance minder. Gladys mag met haar vriend Desmond Golding aanschuiven bij het diner op Blandings Castle, speelt prachtig piano en is getuige van de diefstal van het schilderij van The Empress of Blandings. Dit schilderij blijkt zich later in de klas van Colette l’Oriel te bevinden door toedoen van de jeugdige dievegge Roberta die bij Colette in de klas zit. Colette is de lerares Frans op Market Blandings Grammar School, op wie Anatole verliefd is; zij valt spontaan flauw bij het zicht op dit geschilderde edele dier. Jeeves biedt wederom zijn adviezen aan, waardoor het schoolconcert toch kan doorgaan. De hoofdact blijkt een optreden van bariton Tuppy Glossop te zijn, die begeleid wordt door Gladys. Echter al bukkend scheurt Tuppy uit zijn broek, wat later een gerichte actie van Jeeves blijkt te zijn. Tuppy bedekt zich et kleding van Colette, die opnieuw flauw valt, waardoor Anatole gekrenkt Blandings Castle verlaat en terugkeert op Brinkley Court. Madeline vertrekt dankzij een vervalst telegram van Jeeves en Bobbie vertrekt met haar dochter vanwege de diefstal, zodat er voor Bertie geen loslopende vrouwen zijn pad hoeven te kruisen. Veel verwikkelingen met bekenden, het buitelt over elkaar heen als in de dagen van Wodehouse. De Redemptionist pater Barrett heeft geen moeite om de bijbel te citeren, zodat er Plagen uit Egypte voorbij komen, de slang uit het paradijs, de ongelukkige Job, Samson, Lazarus, de tuin van Eden. Maar ook historische grootheden als Napoleon, Dante, Vergilius en Caesar. En uiteraard de bard Shakespeare, Alfred Lord Tennyson en Lord Byron. Barrett weet ook mooie omschrijvingen te geven. Als Lord Emsworth zich ergert aan de vele bezoekers op Blandings Castle, ziet hij ze als “echelons of invaders who made the Viking influx of yore look like a flotilla of butterflies” (p.7). Tante Dahlia heeft een mening over Lady Constance: zij “is the deadliest weapon in modern warfare since te hydrogen bomb” (p.19).

Max Barrett heeft zich zeker verdiept in de vele werken van Wodehouse en laat het verhaal verder gaan na de dood van de schrijver in 1975. Zo blijkt Bobbie Wickham getrouwd, moeder en weduwe en is Tuppy Glossop in de adelstand verheven (‘Sir Hildebrand’, p.64). Anachronismen zijn niet te vermijden. Als Barrett refereert aan de drie tenoren Pavarotti, Carreras en Domingo, kan het verhaal pas op zin vroegst in 1990 spelen, toen zij samen gingen optreden. Erger zijn de fouten en verschrijvingen. Butler Sebastian Beach wordt ‘Cyril Beach’ genoemd (p.8), Madeline wordt steevast als ‘Madeleine’ aangeduid of zelfs ‘Madeliene’ (p.24), de Dahliaanse verspreking Spink-Bottle wordt ‘Pink-Bottle’ (p.23), Bobbie Wickham is soms ‘Bobby’ (p.53), Gladys Bethridge heet per abuis Gladys ‘Beveridge’ (p.71) en THE CARE OF THE PIG blijkt geschreven door Augustus ‘Whipple’ (p.8) in plaats van Whiffle, hoewel Wodehouse dezelfde vergissing ook maakte in het boek GALAHAD AT BLANDINGS . Wat echt niet kan, is als Jeeves tante Dahlia antwoordt met: “That, dear lady, was …” (p.72). Zulke vrijpostigheden zijn Jeeves onwaardig. Max Barrett laat nog wel wat losse eindjes over in zijn boek. Hoe zit het met het gravelpad van Angus McAllister, hoe is de verdere receptie van Gladys en haar vriend op Blandings Castle, waarom was Madeline eigenlijk op Blandings Castle, waarom werd het schilderij eigenlijk gestolen, enz. Dit roept om een vervolg!

11 Nothing Serious, oktober 2019

CONNIE , GALLY & A DASH OF GIN ii

In de tweede Wodehouse pastiche die Max Barrett schreef in 2017, staan de oudste zus en jongere broer van Lord Emsworth centraal: Lady Constance (‘Connie’) Keeble en Sir Galahad (‘Gally’) Threepwood. Het verhaal speelt zich af op Blandings Castle, drie jaar na de eerste

pastiche en is er een vervolg op. De 23-jarige luitenant Ernest Bethridge komt onder het pseudoniem Ern Smith op Blandings Castle werken als secretaris van Lord Emsworth. In het verleden had hij al kennis gemaakt met de Threepwood familie, toen hij als zesjarig stads bleekneusje de frisse plattelandslucht mocht komen inademen. En passant beet hij in het been van Connie en Erns zus Gladys gooide een steen tegen tuinman Angus McAllister. Geen goed visitekaartje dus. Zeventien jaar na dit onfortuinlijke incident komt Ernest de plooien gladstrijken, om dat zijn zus in neergestreken in Blandings Parva met haar zoontje Ernest junior en haar man Desmond Golding, leraar aan de Market Blandings School. Onder leiding van Ern wordt Blandings Castle gerenoveerd en McAllister krijgt zelfs een eigen televisie, in ruil voor de opgave van zijn wens voor gravelpaden in plaats van bemoste paadjes in de kasteeltuinen die Lord Emsworth zo prettig vindt. Gally is druk in de weer om de menselijke stroefheden te oliën met een glaasje tonic en een vleugje gin. Zelfs Connie versoepelt en haalt jeugdherinneringen met Gally op, totdat Ernest ontmaskerd wordt en zijn jeugdzonde openbaar wordt. Echter het verzachtende werk is gedaan en broer en zus Ernest en Gladys zijn welkom op Blandings Castle. Lord Emsworth wordt zelfs de surrogaat-opa van de kleine Ernest junior. Het verhaal kent weer vele Wodehouseaanse referenties, naast de bekende personages. Ook ditmaal zijn er verwijzingen naar Napoleon, Shakespeare (Hamlet), de bijbel met Samson, Noach en de vrouw van Lot als zoutpilaar, de tuin van Eden en de zalving van Aäron. Maar ook de verwijzingen naar eerdere Wodehouse-elementen komen voor: de vorige secretaris , detective Percy Pilbeam, de Pelican Club van Gally, Whiffle’s THE CARE OF THE PIG en de opgeschreven herinneringen, REMINISCENCES , van die door The Empress of Blandings opgegeten zijn.

Max Barrett geeft ook mooie Wodehouseaanse omschrijvingen. De scherpe woorden van Lady Constance worden als volgt getypeerd: “every syllabe conveyed the ominous suggestion of a hand grenade that had become loosed from its safety pin” (p.9). En de bewegingen van de omvangrijke butler Beach: “it was like a huge oil tanker being fitted into the confines of a harbour berth” (p.20). Opnieuw zijn er anachronismen, zoals de eerder genoemde televisie voor McAllister, het privé- telefoonnummer van Lord Emsworth, de verwijzing naar televisieprogramma X Factor , terwijl het verhaal volgens Barrett geplaatst moet worden in de jaren zeventig, net na de dood van Wodehouse. Maar opnieuw een leuk verhaal van Barrett, alhoewel de plot niet sterk is en enigszins onwaarschijnlijk. Maar welk verhaal van Wodehouse is dat niet?

12 Nothing Serious, oktober 2019

DOUBLES ’ TROUBLES iii

In 2019 heeft Max Barrett gekozen voor een bijzondere constructie in zijn derde Wodehouse pastiche DOUBLES ’ TROUBLES . In dit verhaal spelen twee stellen de hoofdrol: enerzijds Bertie Wooster en Jeeves en anderzijds Bertie’s vriend Gussie Fink-Nottle en diens echtgenote

Emerald. Ja, in dit verhaal is de sinaasappelsap drinkende Gussie getrouwd met Emerald Stoker, de langbenige (Emerald ‘longlegs’) dochter van de Amerikaan J. Washburn Stoker, nadat Madeline Bassett Gussie zonder succes probeerde te veranderen in een vegetariër ( Stiff upper lip, Jeeves ). Andere bekende personages die langskomen, zijn o.a. tante Dahlia, butler Beach, de Drones Club (Bertie) en de Junior Ganymede Club (Jeeves). De relatie van Gussie en Emerald staat onder spanning, vanwege Gussie’s grote liefde voor salamanders die hij in Lincolnshire houdt. De salamander staat tussen Gussie en Emerald in. Uiteindelijk vraagt Gussie aan Jeeves om hulp en Jeeves adviseert Gussie om de hulp in te roepen van een huwelijksmediator. Gussie en Emerald gaan in therapie bij Dr. Margaret Vejese, die hun karakters feilloos weet te duiden. Uiteindelijk keert alles ten goede: Gussie hervindt zijn dapperheid en gaat een kinderopvang starten in plaats van een salamandertehuis. De held is Jeeves, die in zijn club over zijn meester Bertie mag vertellen, waarna Bertie in de club van Jeeves zijn entree mag maken. Uiteindelijk blijkt de therapeut Dr. Vejese een nicht van Jeeves te zijn, wat de lezer had kunnen vermoeden uit het anagram van de naam. Max Barrett strooit in het verhaal met veel verwijzingen naar bekende Wodehouse referenties, zoals Shakespeare, Alfred Lord Tennyson, de bijbel (Baäl priesters), Winnie the Pooh, Agatha Christie, Napoleon en verhalen als THE GREAT SERMON HANDICAP en THE CODE OF THE WOOSTERS (motto: ‘never let a friend down’). Barrett refereert ook aan de gezamenlijke jeugd van Bertie en Gussie op o.a. de Malvern House Prep. School. Maar Barrett kiest ook voor eigentijdse referenties als Pavarotti, Julie Andrews, Gandhi en golfer Jack Nicklaus. En in de woorden “making America great again” (p.17) ziet de lezer een echo van Donald Trump. Er sluipen een paar kleine foutjes in het verhaal: Madeline Bassett heet opnieuw ‘Madeleine’, butler Beach wordt ‘Beech’ genoemd en Mrs. Emerald Fink-Nottle wordt eenmaal Ms. Stoker genoemd. Het verhaal speelt volgens de auteur halverwege de jaren zeventig, maar op p.1 duikt opeens het internet op. Maar afgezien van deze kleinigheden, is het een heerlijk verhaal dat een mooi vervolg biedt op de verhalen van Wodehouse die in 1975 bij zijn dood een einde vonden. Max Barrett heeft het in zijn vingers! i Max Barrett (2014), A Plum of great price – a tribute to Wodehouse . Taringa (Aus.): Grafix, 76 pag. Limited edition of 450 copies for circulation within Australia only. Max Barrett (2019), Ett ovärderligt Plommon – en hyllning till Wodehouse . Onsala (Zw.): WodehouseSällskapet, 52 pag. Vertaling in het Zweeds door Tomas Prenkert. ii Max Barrett (2017), Connie, Gally & a dash of gin – a tribute to Wodehouse . [s.l.] (Aus.): [s.n.], 35 pag. For private circulation. iii Max Barrett (2019), Doubles’ troubles – a tribute to Wodehouse . Taringa, Queensland (Aus.): Grafix, 20 pag. For private circulation .

13 Nothing Serious, oktober 2019

DE BOEKENKAST VAN JOHN KROES

In deze aflevering gaan we de boekenkast van John Kroes bekijken. Dat John naast Wodehouse nog een andere hobby (of hobby’s) heeft blijkt al snel als we bij hem de huiskamer binnenstappen.

Sinds wanneer verzamel je al Wodehouse? Ik ben rond 1960 begonnen met het verzamelen van Wodehouse boeken. Ik kwam vaak bij een boekhandel in Amersfoort en zag daar toen een nieuwe Prisma uitgave, dat was één van de Blandings verhalen. Ik heb het boek meteen gekocht en toen kreeg ik het verzamelvirus er bij cadeau. Die eerste Prisma leidde er toe dat ik ook de andere uitgaven aanschafte zodat ik nu zowat alle verhalen in de Prisma-reeks compleet heb. Een speciale uitgave of druk is voor mij niet nodig, het gaat mij om het verhaal. Tegenwoordig verzamel ik alles van en over Wodehouse en probeer bij te houden wat er nieuw uitkomt, zoals de Society-uitgaven en bijvoorbeeld ook LIFE IN LETTERS .

Sinds wanneer ben je lid van de P.G. Wodehouse Society? Destijds had ik een collega Ab Kraf die lid was van de Society (lid #88) en via hem ben ik toen in 1995 ook lid geworden (#256). Ik ging echter nooit naar de bijeenkomsten maar toen ik met VUT ging heb ik me in 2009 aangemeld voor de PGWS-reis naar Engeland. Van die reis heb ik erg genoten, vooral van de prettige sfeer tussen al die mensen die elkaar maar nauwelijks kenden. Ik herinner me nog goed dat ik toen samen met Rob Sander een dagverslag heb gemaakt. Vanaf die reis heb ik toen ook vrij trouw alle bijeenkomsten bezocht, waarbij ik het sociale element erg belangrijk vind.

14 Nothing Serious, oktober 2019

Wat is je favoriete verhaal en waarom? Het thema Blandings Castle is bij mij het meest geliefd. Dat is natuurlijk ten dele te verklaren door mijn eerste kennismaking met Wodehouse, maar zeker ook vanwege de sfeer van het oude Engeland met al zijn bijzonderheden en breed uitgemeten gekkigheden. Ik ben een groot liefhebber van Engeland, breng er veel vakanties door en voel me daar altijd en overal thuis. Een ander positief punt vind ik dat er in de Blandings verhalen altijd meerdere verhaallijnen zijn die aan het eind keurig samenkomen. Dat heb je bijvoorbeeld bij de verhalen rondom Jeeves veel minder. Daar gaat het voornamelijk over de dialogen tussen Jeeves en Bertie, en dat trekt mij minder.

Heb je nog andere hobby’s Zoals jullie hier binnen kunnen zien heb ik nog een andere hobby, die nog groter is dan die van Wodehouse. Dat is de militaire muziek. Hier in de hoek staat een vitrinekast met tinnen soldaatjes van een stuk of twaalf militaire kapellen uit diverse landen. Dat is ook een kwestie van verzamelen. Ik giet ze niet zelf, maar koop ze kant-en-klaar. Omdat er van militaire kapellen wel veel foto’s zijn maar vrijwel geen schilderijen heb ik speciaal een schilderij laten maken, en wel van de Koninklijke Militaire Kapel “Johan Willem Friso” die op het Binnenhof door de Grenadierspoort marcheert. Regelmatig bezoek ik ook concerten en taptoes in binnen- en buitenland en dan is Engeland met zijn vele tradities altijd een mooie bestemming.

“ALLE HOBBY ’S LEIDEN NAAR ENGELAND ”

Wat staat er nog meer in je boekenkast? Naast mijn Wodehouse boeken heb ik natuurlijk ook een uitgebreide collectie over militaire muziek, zowel over de muziek zelf als over de kapellen met hun ontstaansgeschiedenis. En als ik dan deze twee hobby’s overzie vraag ik me natuurlijk af of er een verband bestaat tussen Wodehouse en muziekkapellen. Maar dat is een onderwerp waar we het beste bij een andere gelegenheid verder op door kunnen borduren. In verband met mijn vroegere werkterrein verzamel ik bovendien ook boekwerken over de spoorwegen, zowel nationaal als internationaal. Ook hier is het historische aspect weer ruim aanwezig en is het ook weer sterk op Engeland gericht.

Wiens boekenkast zou je graag als volgende zien? Als volgende zou ik graag de boekenkast van Hans Jung zien.

MARCEL GIJBELS EN HERMAN VAN RIEL

15 Nothing Serious, oktober 2019

‘T HE HOBO NEWS ’ – JULY 2 1945 ~ VOL . 5 NO. 27 ~ NEW YORK door Marcel Gijbels

Anno 2019 is P.G. Wodehouse een gerenommeerd en gewaardeerd schrijver, voorzien van eredoctoraat, geridderd en (bijna) voorzien van een herdenkingsplaquette in de Westminster Abbey. Een grotere eer kan een Engelse schrijver niet ten deel vallen. Zijn werk wordt nog steeds wereldwijd herdrukt en gelezen. Maar de publieke opinie over Wodehouse is wel eens anders geweest. En dan refereer ik aan de episode in zijn leven met de ongelukkige radio-lezingen 1 die hij, eenmaal vanwege zijn leeftijd vrijgelaten uit gevangenschap, in Berlijn hield voor zijn lezers en fans in de UK en de US. Hij dacht er goed aan te doen hen te laten weten dat alles goed met hem ging. Wat de II-e wereldoorlog inmiddels had aangericht en waar het Duitse Rijk mee bezig was, wist Wodehouse niet, en kon hij ook niet weten: hij was immers aan het begin van de oorlog al in Frankrijk opgepakt en geïnterneerd en dus van alle nieuws afgesloten. Zijn badinerende en opbeurend bedoelde praatjes (“Camp was really great fun”) vielen dan ook volledig verkeerd in zijn geboorteland en in de US. Toen Wodehouse dat eenmaal door had, stopte hij direct met die radio-praatjes. Maar zijn reputatie was al aangetast. Hij werd beschouwd als landverrader. De zaak is later door de Britse inlichtingendienst onderzocht en Wodehouse werd, terecht natuurlijk, vrijgesproken van verraad. Toen de oorlog afgelopen was, is hij met Ethel naar de US vertrokken om zich daar te vestigen; Engeland heeft hij nooit meer gezien, omdat hij daar destijds niet meer welkom was. Hij heeft vast geleden onder de publieke smaad, hoewel hij deze episode zelf, in zijn eigen stijl, af deed als: “I have been a silly ass”.

Onlangs werd een exemplaar van een goedkoop krantje op de veilingsite Ebay aangeboden, THE HOBO NEWS , van 2 juli 1945. e THE HOBO NEWS is aan het begin van de 20 eeuw ontstaan als straatkrant voor werkeloze immigranten (“hobo’s”). Van 1936 tot 1948 is een 2e krantje met dezelfde titel uitgegeven in New York met als hoofdredacteur Pat ‘The Roaming Deamer’ Mulkern. Het bevatte adviezen voor immigranten, cartoons, foto’s van actrices en ‘opiniestukken’. Het blad werd voor 10 cent op straat verkocht.

De editie die op Ebay werd aangeboden bevat op pagina 3 een voorbeeld van zo’n ‘opiniestuk’ onder de veelzeggende titel: ‘PUBLIC PHONY NO.2: P.G. WODEHOUSE , geschreven door ene Jack Harris over wie op internet niets terug te vinden is.

Wij zijn door ons (helaas overleden) lid Suzanne Hoogendijk tijdens de bijeenkomst van de Society in Mulliner’s in oktober 2006 getrakteerd op een erudiet en geestig referaat over de kunst van het beledigen in de werken van P.G. Wodehouse onder de titel: THE GENTLE ART OF INSULTING . De schrijver van het opiniestuk in THE HOBO NEWS had een geheel andere opvatting over de kunst van het beledigen, zoals u zelf in de verderop in dit blad gereproduceerde krantenpagina kunt lezen. Niets is ‘gentle’ in dit artikeltje, de tekst is bot, ongefundeerd en onwaar, anno nu zouden we het hebben over ‘fake news’. Ik kan niet vinden of Wodehouse deze

1 De teksten zijn gepubliceerd in ENCOUNTER , nummer 13 en 14, oktober en november 1954

16 Nothing Serious, oktober 2019 tekst zelf ooit onder ogen is gekomen, maar zeker is wel dat hij veel vijandschap heeft ontmoet, mede gebaseerd op dit soort publicaties. Als u het artikel zelf wilt lezen, u bent gewaarschuwd…. Als u Wodehouse leest bent u volgens de schrijver een “moron”. Wat de schrijver in dit verband bedoelt met het woord ‘Liederkranz’ is mij niet duidelijk, maar gezien de toon van de rest van het stuk, kan hij niet iets positiefs bedoeld hebben….

Op de volgende pagina vindt u het transcript van bovenstaand artikel

Voor meer informatie en feiten over deze episode in het leven van P.G. Wodehouse kunt u onder andere terecht in de volgende boeken: • THE UNKNOWN YEARS - Baroness Reinhild von Bodenhausen • WODEHOUSE AT WAR – Iain Sprout • LETTING THE SIDE DOWN (B RITISH TRAITORS OF THE SECOND WORLD WAR ) – Sean Murphy • ASSIGMENT TO BERLIN – Harry W. Flannery • WODEHOUSE , A LIFE – Robert McCrum (hoofdstuk 20 e.v.) • A LIFE IN LETTERS – Sophie Ratcliffe (hoofdstuk 10 e.v.) • Zie ook de NOTHING SERIOUS van maart 1992.

17 Nothing Serious, oktober 2019

THE HOBO NEWS ~ JULY 2 1945 ~ VOL 5 NO 27 ~ STREET PAPER NEW YORK P.G. WODEHOUSE (P.3)

Wodehouse and a Nazi newspaperman (l. to r.) in Berlin in 1941. They are discussing a broadcast the former is about to make, calling on the British to surrender.

PUBLIC PHONY No. 2: P.G. Wodehouse By JACK HARRIS

Pelham Grenville Wodehouse --- that’s the name of as fine a piece of wormwood as ever kowtowed to the strong or bashed the conk of the weak. A guy who’s loused up every place he’s been in and everybody he ever worked with or for.

This fine piece of Liederkranz is the author of a number of books that rang the bell for the big dough: the “Jeeves” series, if you remember them. There are plenty of morons around England and this country who’ve bought some of these books and are waiting to hit their heads on the sidewalk whenever this Mr. W. should chance to walk past them on the street. When he was invited to Hollywood, three-inch carpets were spread before him as he made his entrance into the cinema capital. No trouble, no expense was spared.

It was even stipulated in his contract that he should bring his wife along --- she’d be put on a salary with him. The salary? $5,000 per week for each. Some hay. Too bad those Hollywood producers don’t go on a diet of it --- there’s enough mule in them for that.

Hollywood writers gave Mrs. W. and her worse half plenty of attention. Invitations here and there, help in this and that. And what was the final upshot?

When he quit Hollywood, Wodehouse ran an article in “The Saturday Evening Post,” telling the world that writers in Hollywood were overpaid --- were getting too much money for their work. In other words, this fine piece of work, his contract expiring, just wanted to louse up the very people who had worked with him and gone out of their way to help him. All of this simply to ingratiate himself with the higher-ups controlling the pursestrings as well as sell a sensational piece to a bigshot slick.

Nobody should have been surprised when this mouse went to Berlin, Germany, as correspondent for an English paper --- and, once there, sold out lock, stock and barrel to the Nazis who used his crumb ability to try to influence nitwits towards the Master Race philosophy. Every day he would broadcast on the shortwave, begging decent English men and women to give up their fight and lie down with the Nazis.

Even here too his wife was in thick with him. That’s the kind of bums your Mr. and Mrs. Wodehouse were. And still are today.

When the going got too hot in Berlin, they had themselves transferred to Paris. That was when the Nazis were still on the bullboze. Now that Paris belongs once again to the French, Mr. and Mrs. Bum have the audacity to ask the Americans to allow them to come to this country once more. Their own country, England, wants no part of them. So now they cry with tears, “Let us at least go to Canada to pursue our forte which is writing.” The bums --- let them keep out of this country. Canada, of course, is welcome to them. The climate is colder up there. Perhaps Canadians can stand bad smells much better. If Canada wants them. But I doubt very much whether Canada will take them. After all, Mr. Pelham Grenville Wodehouse, author of “Jeeves,” stinks very terrific.

Even at a distance.

18 Nothing Serious, oktober 2019

WAAROM BUTLERS ONMISBAAR ZIJN “WODEHOUSE IN HET KORT ” door Lars van Eesteren en Herman van Riel

In de vorige boekbespreking hebben we kennis gemaakt met Jeeves in de verhalenbundel DE ONNAVOLGBARE JEEVES (T HE INIMITABLE JEEVES ) uit 1923. Het volgende boek met Jeeves in de hoofdrol is weer een verhalenbundel en verschijnt in 1925 met de titel CARRY ON , JEEVES . Vrienden van Bertie komen telkens in de problemen en dan staat Jeeves weer paraat om die op te lossen. De vertaling van A.J. Richel met de titel JEEVES FIKST ’T wordt hieronder besproken.

Samenvatting van het boek In het eerste verhaal , JEEVES NEEMT DE LEIDING (JEEVES TAKES CHARGE ), vertelt Bertram (“Bertie”) Wooster hoe hij aan zijn nieuwe huisbediende Jeeves gekomen is. Jeeves helpt Bertie gelijk ook uit de problemen die te maken hebben met zijn verloving met Lady Florence Craye. Lady Florence logeert namelijk bij Bertie’s oom Sir Willoughby op diens landgoed Easeby in Shropshire. Ze ontdekt daar dat Sir Willoughby zijn memoires geschreven heeft en daarin staan nogal pittige verhalen opgetekend waarin o.a. ook de vader van Lady Florence voorkomt. Lady Florence wil daarom dat Bertie de memoires gapt en vernietigt. Als Bertie dat niet doet, dan zal ze de verloving met Bertie verbreken. Bertie gapt inderdaad de memoires maar dan beginnen de problemen pas goed. Gelukkig weet Jeeves alles recht te breien. Het bijkomende voordeel daarvan is dat de verloving inderdaad verbroken wordt maar dat vindt Bertie niet erg omdat Jeeves hem ervan overtuigt dat hij en Lady Florence niet bij elkaar passen.

In het tweede verhaal , DE ARTISTIEKE CARRIÈRE VAN CORKY (THE ARTISTIC CAREER OF CORKY ), vertelt Bertie hoe hij met Jeeves tijdelijk in New York neerstrijkt. Daar ontmoet hij Bruce (“Corky”) Corcoran, een schilder die van de toelage van zijn rijke oom Alexander Worple leeft. Corky verlooft zich met een toneelspeelster, Muriel Singer, en vraagt zich af of dat de goedkeuring van zijn oom zal kunnen wegdragen. Bertie vraagt Jeeves om het probleem op te lossen en dat doet hij. Worple heeft een paar boeken over Amerikaanse vogels geschreven en Jeeves laat op naam van Muriel ook zo’n soort boekje schrijven waarin erg positief geschreven wordt over de vogelboeken van Worple. Daardoor raakt Worple erg gecharmeerd van Muriel. Zo erg zelfs dat hij met haar trouwt. Dat is dan weer een tegenvaller voor Corky, zeker als er ook nog een kind van Worple en Muriel geboren wordt. Als Corky in opdracht van Worple een schilderij van de baby moet maken en dat vervolgens bij Worple niet in goede aarde valt, lijkt Corky’s positie hopeloos. Maar Jeeves suggereert Corky het schilderij als basis voor een komische stripserie in de krant te gebruiken. Corky doet dat en de stripserie wordt een groot succes.

In het derde verhaal , JEEVES EN DE ONGENODE GAST (JEEVES AND THE UNBIDDEN GUEST ), vertelt Bertie hoe hij opgezadeld wordt met een ongewenste huisgenoot. Lady Malvern, een vriendin van Bertie’s tante Agatha, zoekt Bertie in New York op en vertelt hem dat ze een reis langs een aantal gevangenissen gaat maken ten behoeve van haar nieuwe boek. Haar zoon, Lord Wilmot (“Motty”) Pershore, kan niet met haar mee en Lady Malvern vraagt Bertie haar zoon voor een paar weken onderdak te willen bieden. Bertie heeft weinig keus en Motty besluit na het vertrek van zijn moeder de bloemetjes eens flink buiten te gaan zetten. Bertie ziet dat

19 Nothing Serious, oktober 2019 met lede ogen aan maar kan er weinig tegen doen. Maar dan slaat Motty een agent een blauw oog en belandt hij in de gevangenis. Bertie en Jeeves vinden dat een prima oplossing voor het ongewenste verblijf van Motty in New York. Als Lady Malvern eerder terugkeert dan verwacht en haar zoon in de gevangenis aantreft, kost het Jeeves heel wat moeite om zijn meester uit de penarie te redden. Maar uiteraard lukt hem dat.

In het vierde verhaal , JEEVES EN DE BIKKELHARDE MAN (JEEVES AND THE HARD -BOILED EGG ), vertelt Bertie over de problemen van zijn vriend Francis (“Bicky”) Bickersteth. Bicky heeft niet veel geld en is afhankelijk van een geldelijke toelage van zijn oom, de hertog van Chiswick. Volgens een afspraak met zijn oom zou Bicky in Colorado moeten zitten maar Bicky zit in werkelijkheid in New York omdat het leven hem daar beter bevalt. Nu wil de hertog op bezoek komen en dat levert problemen op. Jeeves suggereert Bertie Bicky zijn flat te lenen zodat deze enigszins zijn status tegenover zijn oom op kan houden. Bertie gaat akkoord maar bereikt het tegenovergestelde van de opzet. De hertog denkt dat Bicky nu voldoende geld van zichzelf heeft en stopt de toelage. Ook hier redt Jeeves de zaak weer. Hij komt een groot gezelschap mannen uit het stadje Birdsburg in Missouri tegen en stelt hun tegen betaling de ontmoeting met een echte Engelse hertog in het vooruitzicht. De zaak eindigt ermee dat Bicky met de hertog mee teruggaat naar Engeland en daar tegen een salaris van vijfhonderd pond per jaar als diens secretaris gaat functioneren.

In het vijfde verhaal , DE TANTE EN DE LUIAARD (THE AUNT AND THE SLUGGARD ), vertelt Bertie het verhaal van zijn vriend Rockmetteller (“Rocky”) Todd. Rocky is dichter en verblijft het liefst op het platteland van Long Island. Rocky is voor zijn inkomsten afhankelijk van zijn rijke tante Isabel en die bedenkt op een keer dat Rocky in New York moet gaan wonen en daar volop van het leven moet gaan genieten. Rocky heeft daar geen zin in. Jeeves lost het probleem echter voor hem op. Jeeves gaat in Rocky’s plaats iedere avond uit in New York en schrijft Rocky’s tante iedere keer een brief over zijn belevenissen. Daardoor aangestoken komt de tante dan zelf naar New York waar ze Bertie in, naar de tante denkt, Rocky’s flat aantreft. Rocky moet nu halsoverkop naar New York om het spel mee te spelen. Uiteraard dreigt dit mis te gaan. Gelukkig lost Jeeves ook dit probleem op. Hij brengt de tante naar een bijeenkomst van een zedepreker en daardoor aangedaan vraagt ze Rocky zijn zondige leven in New York op te geven en voortaan op het platteland te gaan wonen. Rocky doet uiteraard niets liever.

In het zesde verhaal , HET VREEMDE GEVAL VAN BIFFY (THE RUMMY AFFAIR OF OLD BIFFY ), vertelt Bertie hoe hij in Parijs zijn oude vriend Charles (“Biffy”) Biffen weer ontmoet. Deze vertelt hem een vreemd verhaal. Biffy was in New York met een meisje verloofd geraakt maar raakte haar kwijt en kon haar niet meer terugvinden omdat hij nogal vergeetachtig is. Teruggekeerd in Engeland verlooft Biffy zich met Honoria Glossop, de dochter van de psychiater Sir Roderick Glossop. Bertie leest de verloving in de krant en beklaagt Biffy. Hij is zelf namelijk ook kort verloofd geweest met Honoria en gelukkig is hij daar goed van af gekomen. Biffy meldt zich dan weer bij Bertie met het verzoek hem van zijn verloving af te helpen. Bertie besluit Biffy te helpen. Dat lijkt te lukken – o.a. door het gebruik van een water spuitende bloemencorsage –, maar Jeeves blijkt uiteindelijk toch nodig om het probleem definitief op te lossen. De verdwenen verloofde uit New York is de nicht van Jeeves en hij brengt de twee oorspronkelijke geliefden weer bij elkaar op een tentoonstelling in Wembley.

20 Nothing Serious, oktober 2019

In het zevende verhaal, ZONDER VRIJHEID VAN KIEZEN (WITHOUT THE OPTION ), vertelt Bertie hoe zijn vriend Oliver (“Sippy”) Sipperley door de politierechter veroordeeld wordt tot drie weken onvoorwaardelijke gevangenisstraf wegen het slaan van een politieagent. Dat levert problemen op omdat Sippy afhankelijk is van een geldelijke toelage van zijn tante en deze wil dat hij op bezoek gaat bij de familie Pringle in Cambridge. Jeeves suggereert dan dat Bertie in Sippy’s plaats gaat en zich voor hem uitgeeft. Bertie besluit dat te doen maar vreest het ergste. Dat klopt ook want hij krijgt ruzie met een tante van professor Pringle en raakt bijna verloofd met Heloise Pringle, de dochter van professor Pringle. Heloise is de nicht van Honoria Glossop en lijkt sprekend op haar. Bertie probeert op alle mogelijke manieren onder het contact met Heloise uit te komen maar dat lukt niet of nauwelijks. Het bedrog komt echter uit als Sir Roderick Glossop bij de Pringles op bezoek komt en Bertie herkent. Bertie besluit dan op advies van Jeeves zelf Sippy’s tante maar in te lichten. Gelukkig neemt deze het goed op. Ze kan er wel om lachen en daarmee is Sippy’s probleem opgelost.

In het achtste verhaal , HET WERD VOOR FREDDIE BEKOKSTOOFD (FIXING IT FOR FREDDIE ), vertelt Bertie hoe Jeeves de verloving van zijn vriend Freddie Bullivant met Elizabeth Vickers redde. Bertie neemt Freddie mee naar een zomerhuisje in Marvis Bay om hem zijn liefdesverdriet te laten vergeten. Toevallig blijkt Elizabeth daar ook te verblijven. Bertie ziet haar op het strand met een jongetje spelen en denkt dat het jongetje haar neefje is. Hij krijgt een idee en neemt het jongetje mee naar huis zodat Freddie het kind vervolgens als “redder” kan terugbrengen naar Elizabeth. Helaas blijkt het kind geen familie van Elizabeth te zijn. De ouders van het kind blijken de bof te hebben zodat Bertie zeer tot zijn ongenoegen met het kind opgescheept blijft zitten. Maar het kind slaagt er door een idee van Jeeves uiteindelijk wel in om de verloving van Freddie met Elizabeth weer nieuw leven in te blazen.

In het negende verhaal , OM BINGO GESCHAARD (CLUSTERING ROUND YOUNG BINGO ), schrijft Bertie een artikel voor het blaadje van zijn tante Dahlia. Ook laat hij Jeeves een werkster voor zijn vriend – die met de romanschrijfster Rosie M. Banks getrouwd is – zoeken. Tijdens een diner bij Bingo ontdekt Bertie dat deze een voortreffelijke kok, genaamd Anatole, in dienst heeft. Ook zijn tante Dahlia en oom Thomas zijn onder de indruk van Anatole. Bingo vraagt op een gegeven moment de hulp van Bertie omdat zijn vrouw ook een artikel voor het blaadje van tante Dahlia geschreven heeft. Bingo denkt dat dat artikel – waarin hij enigszins infantiel afgeschilderd wordt – zijn naam geen goed zal doen en wil daarom dat het artikel niet verschijnt. Hij vraagt Bertie het artikel uit het bureau van zijn echtgenote te stelen. Dat doet Bertie maar hij heeft niet gerekend op de aanwezigheid van een hond in de kamer zodat het plan in duigen valt. Gelukkig lost Jeeves de problemen voor Bertie op. Hij zorgt ervoor dat het artikel van Rosie niet verschijnt, dat Rosie de werkster van tante Dahlia krijgt en dat Anatole in dienst treedt bij tante Dahlia.

In het tiende en laatste verhaal , BERTIE VERANDERT VAN GEDACHTEN (BERTIE CHANGES HIS MIND ), vertelt Jeeves hoe Bertie het plan opvat om zijn vrijgezellenbestaan op te geven en voortaan in een huis te gaan wonen met zijn zuster en haar drie kleine meisjes. Jeeves vindt dit een onzalig plan en probeert Bertie er van af te brengen. Dat lukt niet. Dan stelt Jeeves Bertie voor een paar dagen naar Brighton te gaan. Als ze per auto terugrijden naar Londen, pikken ze

21 Nothing Serious, oktober 2019 een verdwaald schoolmeisje op. Ze brengen het kind terug naar haar meisjesschool. Daar doet Jeeves net of de auto kapot is zodat Bertie een tijdje op de school moet blijven. Jeeves vraagt de directrice ook om Bertie een paar woorden tot de verzamelde meisjes te laten spreken. Het draait er uiteindelijk op uit dat Bertie genoeg krijgt van de schoolmeisjes en met de staart tussen de benen moet verdwijnen. Terug in Londen besluit Bertie alles bij het oude te laten en zijn vrijgezellenbestaan met Jeeves gewoon voort te zetten.

Beoordeling van het boek Ik vind het altijd leuk om te kijken of Wodehouse zijn boeken op de een of andere manier dateert (bijvoorbeeld door jaartallen in de tekst te noemen). Ook neemt Wodehouse in zijn boeken altijd veel verwijzingen op naar religie, literatuur, cultuur en geschiedenis. In dit boek begint dat gelijk al in het eerste verhaal. Daar wordt twee keer het jaartal “1887” genoemd. Ook refereert Wodehouse daar aan de figuur van Eugene Aram in een gedicht van Thomas Hood (1799 – 1845) en de filosoof Friedrich Nietzsche (1844 – 1900). In het derde verhaal wordt verwezen naar Shakespeare, Calvin Coolidge (die van 1923 tot 1929 president van Amerika was; dit boek verscheen in die tijd!) en het Bijbelse verhaal van Daniël in de leeuwenkuil. Ook in de overige hoofdstukken zijn diverse van dit soort verwijzingen te vinden.

Alle verhalen – met uitzondering van het tiende – worden door Bertie zelf verteld. In het tiende verhaal treedt Jeeves echter als verteller op. Dat is bijzonder want voor zo ver ik weet is dat de enige keer dat dat gebeurt in het werk van Wodehouse. Waarom Wodehouse er hier voor gekozen heeft om het verhaal door Jeeves te laten vertellen is niet bekend. Misschien om Jeeves eens extra in het zonnetje te zetten. Per slot van rekening redt Jeeves zijn meester in alle verhalen van de daarin optredende moeilijkheden.

Dit is een leuk en luchtig boek om te lezen. De verhalen zijn gemakkelijk te volgen en volgen allemaal een vast – en enigszins voorspelbaar – patroon. Iedere keer heeft een vriend van Bertie Wooster een of ander probleem. Bertie probeert dat probleem dan zelf op te lossen maar dat lukt uiteraard niet. Dan moet het meesterbrein van Jeeves er aan te pas komen om de rondvliegende scherven op te ruimen en de zaak weer draaiend te krijgen. Dat lukt iedere keer weer en vaak met verbluffend eenvoudige middelen. Kortom, een bundel met “smakelijke” verhalen waar je altijd om moet (glim)lachen.

Bibliografie De verhalenbunddel CARRY ON , JEEVES ! werd in 1925 uitgegeven door Herbert Jenkins (Londen) en in 1927 door George H. Doran Company (New York). Van de 10 verhalen in deze bundel waren er vijf al eerder gepubliceerd in , te weten de vier Bertie/Jeeves verhalen en het verhaal HELPING FREDDIE dat werd omgedoopt tot FIXING IT FOR FREDDIE . De reeds eerder gebruikte verhalen werden voor dit boek soms fors herschreven. Het boek begint nu op het moment dat Jeeves, gezonden door het agentschap, bij Bertie’s appartement arriveert. Alle losse verhalen werden voor de publicatie in dit boek reeds eerder uitgebracht in verschillende tijdschriften zoals THE SATURDAY EVENING POST en THE STRAND MAGAZINE .

22 Nothing Serious, oktober 2019

De eerste Nederlandse vertaling van CARRY ON , JEEVES ! verscheen in 1931 in de dagbladen DE MAASBODE en in 1933-34 in MOOI LIMBURG in de vertaling van F. van Velsen. In 1935 verscheen deze vertaling als boekuitgave met de titel KNAP JIJ ‘T MAAR OP , JEEVES !, uitgegeven door de Keurboekerij van de N.V. Het Nederlandsch Boekhuis, Tilburg. Deze vertaling bevat dezelfde tien verhalen als in de oorspronkelijke Engelstalige uit- gave. Van deze uitgave zijn drie versies bekend: twee met een verschillende harde kaft en een derde met slappe kaft en een stofkaft.

Dezelfde vertaling werd gebruikt voor de geïllustreerde uitgave van Uitgeverij Volkskrant Bibliotheek (VOBI), Utrecht, in 1937. Het boek werd in twee delen met elk vijf verhalen gesplitst en uitgegeven in de reeks HET GOEDE GEZINSBOEK . Het zijn bladen van 22x28 cm groot die een kaft van stevig papier hebben. Deze twee delen konden worden gekocht bij de agenten van de VOLKSKRANT . Dezelfde titel werd ook als feuilleton uitgebracht in DE GOOI - EN EEMLANDER (1937) en in DE TIJD (1938) en het dagblad EINDHOVENSCHE EN MEIERIJSCHE COURANT (1940). Enkele van de losse verhalen werden in de jaren ’20 en ’30 gepubliceerd in een Nederlands tijdschrift of in een krant

In 1970 verscheen de vertaling van A.J. Richel met de titel JEEVES FIKST ‘T bij Uitgeverij Het Spectrum, (Prisma nummer 1462, met een herdruk in 1974). Het boek bevat weer dezelfde tien verghalen, maar wel met andere titels. Deze uitgave is gebruikt voor de boekbespreking in dit artikel. Verschillende van deze verhalen zijn inmiddels ook te beluisteren in de vertaling van Leonard Beuger in zijn wekelijkse MODERN DUTCH podcast, onder de werktitel TOE MAAR , JEEVES (2018).

23 DE ACHTERPAGINA Mededelingen

• Op 16 november wordt het 3e Wodehouse Filmfestival georganiseerd in Theater Perdu in Amsterdam. Noteer de datum!

• In januari 2020 vindt de eerste bijeenkomst plaats van de Wodehouse Leesclub. Meer informatie krijgt u via de Nieuwsbrief .

In deze NOTHING SERIOUS :

Programma in Szmulewicz, 12 oktober 2019 en colofon 2 Salamanders, salamanders en nog eens salamanders: Impressies vanuit Szmulewicz, 15 juni 2019, door Josepha Olsthoorn 3 Wodehouse en de Pruimentaart, door Peter Nieuwenhuizen 8 Märsta Biblioteks Wodehouserum, door Leonard Beuger 9 Max Barrett – een Australische Wodehouse pastiche schrijver, door Peter Nieuwenhuizen 10 • A Plum of great price 10 • Connie, Gally & a dash of gin 12 • Doubles’ Troubles 13 De Boekenkast van John Kroes, door Marcel Gijbels en Herman van Riel 14 ‘The Hobo News’- July 2 1945 ~ Vol.5 No.27 ~New York, door Marcel Gijbels 16 • Transcript ‘The Hobo News’- July 2 1945 ~ Vol.5 No.27 18 Waarom butlers onmisbaar zijn, door Lars van Eesteren en Herman van Riel 19