DOCSLIB.ORG

Reades Çəmən Çürüməzi Dördüncü Kateqoriyah Yeməh Morchella Esculenta Yeməli Quzuqamı Üçüncü Kateqoriyalı Şərti Yeməh M

Total Page：16

File Type：pdf, Size：1020Kb

Download full-text PDF Read full-text
Reades Çəmən Çürüməzi Dördüncü Kateqoriyah Yeməh Morchella Esculenta Yeməli Quzuqamı Üçüncü Kateqoriyalı Şərti Yeməh M VII FOSIL.CANLI ALƏM VII FƏSİL CANLI ALƏM 7.1. Canlı orqanizmlərin müxtəlifliyi və təsnifatı 7.2. Viruslar aləmi 7.3. Bakteriyalar aləmi 7.4. Arxeyalar aləmi 7.5. Prokariot yosunlar aləmi 7.6. Bitkilər aləmi 7.7. Göbələldər aləmi 7.8. Heyvanlar aləmi Mövzuya aid suallar F.K01.0J IMKN HCMKN T 7 1 CANLI ORQANİZMLƏRİN MÜXTƏLİFLİYİ VƏ TƏSNİFATI Canlı orqanizmlərin müxtəlifliyi. Hazırda Yerdə 2 mla-a yaxın növ təsvir edilmişdir. Lakin mütəxəssislərin fikrincə, onlarm real sayı dəfələrlə çox olnb, 14 mla tərtibində qiymətləndirilir (Cədvəl 7.I.). Bir çox caıüılarm öyıənilnösi, ümnmiyyətlə, çətin məsələdir. Kiçik hörümçəklər, nematodlar, torpaq göbələkləri, yerlə heç bir əlaqəsi olmayan, ağac çətirlərində həyat sürən cücülər, dərin dənizlərin dibində yaşayan bakteriyalar və heyvanlar bn qəbildən olan canlılardır. Bakteriyalar da zərf öyrənilmişdir. Onlann mikroskopda böyüdülməsi və identilikasiyasmm çətinhyi səbəbindən mikrobioloqlar tərəfindən indiyədək 4000-ə yaxın bakteriya öyrənilmişdir. Təxmiıran bir o qədər də bakteriyanm dəniz dibində oldnğn güman edilir. Kiçik nümunələrdə belə, həddən çox bakteriyalarm mövcndinğn onlann növ müxtəlifliyinin milyonlarla ölçüldüyünü güman etməyə əsas verir. Təkcə son iyirmi ildə yüzlərlə yeni növün tapılması, hətta Yerin 3 km-ə qədər dərinliyində bakteriya birliklərinin aşkarlanması bu fikrin həqiqətə çox yaxın olduğunu göstərir. Canh orqanizmlərin müxtəlif taksonlannm öyrənilmə dərəcəsi də çox fərqhdir. Şəkil 7.1. -də canlı aləmin öyrənilmə dərəcəsi verilmişdir. Azərbaycan bioloqlan tərəfindən hər il onlarla elmə məlum olmayan yeni növlərin aşkarlanması ynxandakı müddəalan bir daha təsdiqləyir. 2009: Elm üçün yeni 1 infuzor cinsi, 1 növ (Gynmocydidium nabranicum gem et sp. nov.), 2 otbiçən cinsi (Taurolaena gen.nov., CryptopygopIm)və 3 hörümçək növü (Phdodromus azcursor sp., P. naschchivanicüs sp., P. rikhteri sp.) təsvir edilib (Əhkbswv 1,. Sneqovaya K, Hüseynov E.). Csdval 7.1. Təsvir edilmiş və proqnoz növlərin sayı (UNEP, WCMC, 2008) Aləm Təsvir edilmiş növlər 4 000 80 Bakteriyalar (Bacteria) 000 72 000 270 000 1272 000 Yosunlar və ibtidailər (Algae and Protista) 52 000 1750 000 14 000 000 Göbələklər (Fungus) Bitkilər (Plants) Onurğasız heyvanlar (Invertebrates) Onurğalı heyvanlar (Vertebrates) Təsvir edilmiş növlərin məcmusn (Described species) Təsvir edilməmiş növlərin proqnoz sayı (Unnown species) VII rosil-.CANLI ALƏM 2010: Cənub-şərqi Azərbaycanın şirin sulannda sərbəst yaşayan ibtidailərdən çanaqlı amöblər qrupundan 1 cins və 10 növ elm üçün yeni, Qafqaz faunası üçün isə 80 yeni növ təsvir edilib. Müxtəlif biotoplarda qeydə alınan səıbəstyaşayan infuzor qrapundan 108 növ Qafqaz faunası üçün ilk dəfə qeydə alınımşdır,Orta Kür hövzəsində Melanopsispraemorsa molyusldannda 33 növ serkari elm üçün yeni növ kimi təsvir olunmuşdur (Manafov A.). Otbiçənlərdən 1 növ elm üçün yeni növ təsvir edilib (Sneqovaya N.). 2011: Quba-Xaçmaz, Nabran və Şabran dəniz sahili ərazilərindən 3 növ infuzor və 5 növ çanaqlı amöb Qafqaz faunası üçün ilk dəfə qeyd olunmuşdur. Otbiçənlərin elm üçün yeni 1 cins və 1 növü (Lenkoraniella nigricoxa Snegovaya,Starega,2011) təsvir edilib. Aktinid gənələrinin Qafqaz faunası üçün yeni fəsiləsi (Calyptostomatidae) aşkar edilmişdir {Aslanov O.)- OyrənUmə dərəcəsi Viru-slar lll Təsvir edilməmiş növlər m Bakte riyalar“ İTəsvir edilmiş növlər Ncmatodlar Xərçəngkimilərlər [ :(Ş33SS‘^ Birhuceyrəlilər Yosunlar Onuı''ahlar | — Molyusklar Göbələklər 1 Hörümçəkkimilər 1 -ted Bitkilər S mln. Cücülər ------- 1 1111 .2 1 .1.6 4 1.8 Şəkil 7.1. Canlı Aləmin öyrənilmə dərəeəsi (Primak R., 2002) EKOLOJ(Mr.NI,c:M!;NT Canlı Aləmin təsnifatı. Canlı orqanizmlərin bn qədər həddən ziyadə çoxluğunu nizamlı strukturlaşdırmaq məqsədilə onlar şərti olaraq sistematika, təsnifat və taksonomiyalara bölünmüşdür. Sistematika müstəqil elm olaraq canlı və qazmü orqanizmləri təsvir edir, oıüarm təsnifaüm verir, müxtəlifliyini öyrəıür. Qeyd etmək lazımdır ki. Canlı Aləmin təsnifaü çox nisbi anlayış olub daim dəyişir. Əwəla, o, hansı əlamətlərin (morfoloji, genetik və s.) əsas götürülməsindən asılı olaraq dəyişir. Digər tərəfdən, yeni məlumatlar əsasında hər hansı bir taksomm növ tərkibi ariıqca onnn statnsn da dəyişir. Sön dövrlərdə bioloji təsnifatın Kari Vyoze (Cari Woese) tərəfindən təklif edilmiş 3 domenli sistemi təldif edilmişdir. Bu sistem canlı aləmin hüceyrəh formalaınn arxeyalar (əvvəlki arxebakteriyalar), bakteriyalarvə eukoriotlar kimi 3 domenə bölür.Üçdomenli sistem təsnifatm yeni səviyyəsini əlavə edir. Bn təsnifat arxeyalan daha çox enkariotlara yaxın olduğunu iddia edir. Aristoteldən Kari Linneyə qədərki dövrlərdə tərtib edilmiş təsnifatlar süni xarakter daşıyırdı. Çünki bn təsnifatlar canh orqanizmlərin qohnmlnq əlaqələri əsasında deyil, yalmz onlann müəyyən əlamətlərinin oxşarlığı əsasında yaradılmışdı. Darvin orqanizmlərin ümumi uranşə prinsiplərinə görə təbii təsnifaün əsaslarım yaratdı. Kari Linney binar nomenklatnramn əsaslarım yaratdı. Bu nomenklaturaya əsasən, növün adı 2 laün sözünün əsasında formalaşdı. Birinci söz cinsin adım, ikincisi isə növün məxsusi adım göstərdi (Homo sapiens). Yerdə mövcud olan canlıların sistematikası mütəxəssislər tərəfindən daim yenilərrarək dəyişdirilir. Son dövrlərə qədər canlı orqanizmlərin sistematikası aşağıdakı kimi təsvir edilirdi. I. Hüceyrəsiz formalar. 1. Viruslar Aləmi II. Hüceyrəli formalar. 1. Prokariotlar (Procaryota) üst aləmi a. Bakteriyalar (Bacteria, Bacteriobionta) aləmi; b. Arxeyalar (Archaea) aləmi; C. Prokariot yosunlar aləmi: • Göy-yaşıl yosunlar şöbəsi və ya Sianeyalar (Cyanobionta); • Proxlorofıt yosunlar şöbəsi və ya ProxloroMər (Prochlorophyta). 2. Eukariotlar (Eucaryota) üst aləmi a. Bitki (Vegetabilia, Phytobiota və ya Plantae) aləmi: • Qımuzı yosunlar (Rhodobionta) alt aləmi; • Əsl yosunlar (Phycobionta) alt aləmi; • Şibyələr (Lichen) alt aləmi; • Ali bitkilər (Embryobionta) alt aləmi. b. Göbələklər (Fungi, Mycobionta, Mycetalia və ya Mycota) aləmi: Birhüceyrəli göbələklər (Myxobionta) alt aləmi; Çoxhüceyrəli göbələklər (Mycobionta) alt aləmi; C Heyvanlar (Animaha, Zoobionta) aləmi: Birhüceyrəlilər (Monocytozoa) və ya İbtidailər (Protozoa) alt aləmi. Çoxhüceyrəlilər (Metazoa) alt aləmi. Çoxhüceyrəlilər öz növbəsində, həqiqi orqan və toxumalan olmayan (Parazoa) və həqiqi orqan və toxumaları olan heyvanlara (Eumetazoa) bölünür. Birincilərə süngərlər, ikincilərə isə yerdə qalan çoxhüceyrəli heyvanlar aid edüir. Çoxhüceyrəli heyvanlar öz növbəsində onnrğah və onnrğasız heyvanlara aynlır. Onnrğasız heyvanlara tipik skeleti olmayan, onurğahlara isə skeleti olan heyvanlar aiddir. EKOI.O.II MENECMEN T 7.2 VIRUSLAR ALƏMI Viruslann müxtəlifliyi. Vims hüceyiəvi quruluşa malik olmayan submikroskopik həyat formasıdır. Viraslaım mövcudluğu haqqmda ilk fikir ras alimi D. 1. İvanovskiyə məxsusdm. O, 1892-ci ildə tütün mozaikası xəstəliyinin törədicisini öyrəırarkən bu xəstəliyin çox kiçik ölçülü bakterial filtrdən süzülə bilən infeksion agenüər tərəfindən törədildiyini müəyyənləşdirmişdir. 1898-ci ildə holland mikrobioloqu M. Beyerink D. İ. İvanovskinin tədqiqatlanm təkrarlayaraq, eyni nəticələrlə üzləşmişdir. Buna görə də tütün mozaikası xəstəliyinin törədicisirra "filtrasiya olunan viras məhlulu” adı vermişdir. “Viras” sözü laünca "zəhəf ’ deməkdir. Bu termini ilk dəfə L. Paster işlətmişdir. Müasir zamanda viraslar demək olar ki, bütün insan, heyvan və bitki orqanizmlərində aşkar olunub. Laboratoriya şəraitində vimslan toyuq embrionlarmda, becərilmiş somatik hüceyrələrdə, orqan eksplantantlarmda öyrənirlər. Vimslar bakteriyalar kimi əlverişli, qidah mühitdə sərbəst yaşayıb çoxala bilmir. Bu da onlan digər orqanizmlərdən fərqləndirir. Viraslar yalraz hüceyrə daxilində çoxala bilir. Onlar obliqat hüceyrədaxili parazit olmaqla, sərbəst metabolik sistemlərə malik deyillər. Viraslar iki cür həyat sürür: hüceyrədən xaricdə və ya süsfyaxud hüceyrədaxili, reproduktiv həyat. Viraslaım ümumi xüsusiyyətləri. Viruslar zülal və nuklein turşulanndan ibarət virion, nukleokapsid, virospor və viras korpuskulu formasında olan submikroskopik törəmələrdir. Virus hissəciklərinin ölçüsü 15 -18 nm-dən 300 - 350 nm-ə qədər olur (1 nm = 10 m). Onlan yalmz elektron mikroskop vasitəsilə görmək mümkündür (Şəkil 7.3.). Virusrm mərkəzində nuklein turşusu - DNT və ya RNT yerləşir. Nuklein turşusu kapsidlə əhatə olunmuşdur. Kapsid zülal mənşəli olub, bir neçə təbəqəh polipeptid zəncirlərdən ibarətdir. Bəzi viraslaım kapsidi qlikoproteid mənşəli əlavə membranla və ikiqat lipid qaü ilə əhatə olunub. Bu cür viras membram super kapsid adlamr. Kapsidin funksional əhəmiyyəti viras genomunu (nuklein turşusu) zədələrdən qorumaqdır. Viraslar genomdan və ya viras xromosomundan ibarətdir. Bu genomu müxtəlif formalı DNT və ya RNT təşkil edir. Məsələn, M13 və X174 bakterial viraslanmn genomu halqavari DNT molekulundan, parvoviraslarm (bunlara iri buynuzlu mal-qara, donuz, pişik, siçan vimslan aiddir) genomu isə xətvari DNT molekulundan ibarətdir. Tütün mozaikası virusunun, poliomielitin və bir sıra bakterial viraslaım genomu birzəncirli RNT molekulundan, reoviraslarm genomu isə ikizəncirli RNT molekulundan ibarətdir. Viraslar sahibin orqanizmində bir neçə mərhələ keçərək inkişaf edir: viraslaım adsorbsiyası və hüceyrəyə daxil olması, viras nuklein turşulanmn replikasiyası üçün vacib olan zülallarm sintezi, nuklein tmşusunun replikasiyası, kapsid zülallanmn sintezi, viraslaım yığılması və hüceyrədən hazır viras hissəciklərinin xaric olması. Nuklein turşulanmn replikasiyası üçün DNT tərkibli viraslaım kapsidinin tərkibində fermentlər olm və yaxud genomda viras fermentlərinin sintezi
Load more

Recommended publications
  • Appendix K. Survey and Manage Species Persistence Evaluation
    Appendix K. Survey and Manage Species Persistence Evaluation Establishment of the 95-foot wide construction corridor and TEWAs would likely remove individuals of H. caeruleus and modify microclimate conditions around individuals that are not removed. The removal of forests and host trees and disturbance to soil could negatively affect H. caeruleus in adjacent areas by removing its habitat, disturbing the roots of host trees, and affecting its mycorrhizal association with the trees, potentially affecting site persistence. Restored portions of the corridor and TEWAs would be dominated by early seral vegetation for approximately 30 years, which would result in long-term changes to habitat conditions. A 30-foot wide portion of the corridor would be maintained in low-growing vegetation for pipeline maintenance and would not provide habitat for the species during the life of the project. Hygrophorus caeruleus is not likely to persist at one of the sites in the project area because of the extent of impacts and the proximity of the recorded observation to the corridor. Hygrophorus caeruleus is likely to persist at the remaining three sites in the project area (MP 168.8 and MP 172.4 (north), and MP 172.5-172.7) because the majority of observations within the sites are more than 90 feet from the corridor, where direct effects are not anticipated and indirect effects are unlikely. The site at MP 168.8 is in a forested area on an east-facing slope, and a paved road occurs through the southeast part of the site. Four out of five observations are more than 90 feet southwest of the corridor and are not likely to be directly or indirectly affected by the PCGP Project based on the distance from the corridor, extent of forests surrounding the observations, and proximity to an existing open corridor (the road), indicating the species is likely resilient to edge- related effects at the site.
    [Show full text]
  • Patellariaceae Revisited
    Mycosphere 6 (3): 290–326(2015) ISSN 2077 7019 www.mycosphere.org Article Mycosphere Copyright © 2015 Online Edition Doi 10.5943/mycosphere/6/3/7 Patellariaceae revisited Yacharoen S1,2, Tian Q1,2, Chomnunti P1,2, Boonmee S1, Chukeatirote E2, Bhat JD3 and Hyde KD1,2,4,5* 1Institute of Excellence in Fungal Research, Mae Fah Luang University, Chiang Rai, 57100, Thailand 2School of Science, Mae Fah Luang University, Chiang Rai, 57100, Thailand 3Formerly at Department of Botany, Goa University, Goa 403 206, India 4Key Laboratory for Plant Diversity and Biogeography of East Asia, Kunming Institute of Botany, Chinese Academy of Science, Kunming 650201, Yunnan, China 5World Agroforestry Centre, East and Central Asia, Kunming 650201, Yunnan, China Yacharoen S, Tian Q, Chomnunti P, Boonmee S, Chukeatirote E, Bhat JD, Hyde KD 2015 – Patellariaceae revisited. Mycosphere 6(3), 290–326, Doi 10.5943/mycosphere/6/3/7 Abstract The Dothideomycetes include several genera whose ascomata can be considered as apothecia and thus would be grouped as discomycetes. Most genera are grouped in the family Patellariaceae, but also Agrynnaceae and other families. The Hysteriales include genera having hysterioid ascomata and can be confused with species in Patellariaceae with discoid apothecia if the opening is wide enough. In this study, genera of the family Patellariaceae were re-examined and characterized based on morphological examination. As a result of this study the genera Baggea, Endotryblidium, Holmiella, Hysteropatella, Lecanidiella, Lirellodisca, Murangium, Patellaria, Poetschia, Rhizodiscina, Schrakia, Stratisporella and Tryblidaria are retained in the family Patellariaceae. The genera Banhegyia, Pseudoparodia and Rhytidhysteron are excluded because of differing morphology and/or molecular data.
    [Show full text]
  • Field Guide to Common Macrofungi in Eastern Forests and Their Ecosystem Functions
    United States Department of Field Guide to Agriculture Common Macrofungi Forest Service in Eastern Forests Northern Research Station and Their Ecosystem General Technical Report NRS-79 Functions Michael E. Ostry Neil A. Anderson Joseph G. O’Brien Cover Photos Front: Morel, Morchella esculenta. Photo by Neil A. Anderson, University of Minnesota. Back: Bear’s Head Tooth, Hericium coralloides. Photo by Michael E. Ostry, U.S. Forest Service. The Authors MICHAEL E. OSTRY, research plant pathologist, U.S. Forest Service, Northern Research Station, St. Paul, MN NEIL A. ANDERSON, professor emeritus, University of Minnesota, Department of Plant Pathology, St. Paul, MN JOSEPH G. O’BRIEN, plant pathologist, U.S. Forest Service, Forest Health Protection, St. Paul, MN Manuscript received for publication 23 April 2010 Published by: For additional copies: U.S. FOREST SERVICE U.S. Forest Service 11 CAMPUS BLVD SUITE 200 Publications Distribution NEWTOWN SQUARE PA 19073 359 Main Road Delaware, OH 43015-8640 April 2011 Fax: (740)368-0152 Visit our homepage at: http://www.nrs.fs.fed.us/ CONTENTS Introduction: About this Guide 1 Mushroom Basics 2 Aspen-Birch Ecosystem Mycorrhizal On the ground associated with tree roots Fly Agaric Amanita muscaria 8 Destroying Angel Amanita virosa, A. verna, A. bisporigera 9 The Omnipresent Laccaria Laccaria bicolor 10 Aspen Bolete Leccinum aurantiacum, L. insigne 11 Birch Bolete Leccinum scabrum 12 Saprophytic Litter and Wood Decay On wood Oyster Mushroom Pleurotus populinus (P. ostreatus) 13 Artist’s Conk Ganoderma applanatum
    [Show full text]
  • An Evolving Phylogenetically Based Taxonomy of Lichens and Allied Fungi
    Opuscula Philolichenum, 11: 4-10. 2012. *pdf available online 3January2012 via (http://sweetgum.nybg.org/philolichenum/) An evolving phylogenetically based taxonomy of lichens and allied fungi 1 BRENDAN P. HODKINSON ABSTRACT. – A taxonomic scheme for lichens and allied fungi that synthesizes scientific knowledge from a variety of sources is presented. The system put forth here is intended both (1) to provide a skeletal outline of the lichens and allied fungi that can be used as a provisional filing and databasing scheme by lichen herbarium/data managers and (2) to announce the online presence of an official taxonomy that will define the scope of the newly formed International Committee for the Nomenclature of Lichens and Allied Fungi (ICNLAF). The online version of the taxonomy presented here will continue to evolve along with our understanding of the organisms. Additionally, the subfamily Fissurinoideae Rivas Plata, Lücking and Lumbsch is elevated to the rank of family as Fissurinaceae. KEYWORDS. – higher-level taxonomy, lichen-forming fungi, lichenized fungi, phylogeny INTRODUCTION Traditionally, lichen herbaria have been arranged alphabetically, a scheme that stands in stark contrast to the phylogenetic scheme used by nearly all vascular plant herbaria. The justification typically given for this practice is that lichen taxonomy is too unstable to establish a reasonable system of classification. However, recent leaps forward in our understanding of the higher-level classification of fungi, driven primarily by the NSF-funded Assembling the Fungal Tree of Life (AFToL) project (Lutzoni et al. 2004), have caused the taxonomy of lichen-forming and allied fungi to increase significantly in stability. This is especially true within the class Lecanoromycetes, the main group of lichen-forming fungi (Miadlikowska et al.
    [Show full text]
  • A Preliminary Checklist of Arizona Macrofungi
    A PRELIMINARY CHECKLIST OF ARIZONA MACROFUNGI Scott T. Bates School of Life Sciences Arizona State University PO Box 874601 Tempe, AZ 85287-4601 ABSTRACT A checklist of 1290 species of nonlichenized ascomycetaceous, basidiomycetaceous, and zygomycetaceous macrofungi is presented for the state of Arizona. The checklist was compiled from records of Arizona fungi in scientific publications or herbarium databases. Additional records were obtained from a physical search of herbarium specimens in the University of Arizona’s Robert L. Gilbertson Mycological Herbarium and of the author’s personal herbarium. This publication represents the first comprehensive checklist of macrofungi for Arizona. In all probability, the checklist is far from complete as new species await discovery and some of the species listed are in need of taxonomic revision. The data presented here serve as a baseline for future studies related to fungal biodiversity in Arizona and can contribute to state or national inventories of biota. INTRODUCTION Arizona is a state noted for the diversity of its biotic communities (Brown 1994). Boreal forests found at high altitudes, the ‘Sky Islands’ prevalent in the southern parts of the state, and ponderosa pine (Pinus ponderosa P.& C. Lawson) forests that are widespread in Arizona, all provide rich habitats that sustain numerous species of macrofungi. Even xeric biomes, such as desertscrub and semidesert- grasslands, support a unique mycota, which include rare species such as Itajahya galericulata A. Møller (Long & Stouffer 1943b, Fig. 2c). Although checklists for some groups of fungi present in the state have been published previously (e.g., Gilbertson & Budington 1970, Gilbertson et al. 1974, Gilbertson & Bigelow 1998, Fogel & States 2002), this checklist represents the first comprehensive listing of all macrofungi in the kingdom Eumycota (Fungi) that are known from Arizona.
    [Show full text]
  • Pilzgattungen Europas - Liste 4: Notizbuchartige Auswahlliste Zur Bestimmungsliteratur Für Gasteromyceten
    Pilzgattungen Europas - Liste 4: Notizbuchartige Auswahlliste zur Bestimmungsliteratur für Gasteromyceten Bernhard Oertel INRES Universität Bonn Auf dem Hügel 6 D-53121 Bonn E-mail: [email protected] 24.06.2011 Gattungen Acutocapillitium Ponce de Leon 1976: Typus: A. torrendii (Lloyd) Ponce de Leon (= Bovistoides torrendii Lloyd) Abb.: 2) Lit.: Bollmann, Gminder u. Reil-CD (2007) Calonge, F.D. et al. (2000), Acutocapillitium filiforme ..., BGMB 43(3), 51-57 Lloyd (1919), Bovistoides, Mycol. Notes 6, 883 Ponce de Leon, P. (1976), Acutocapillitium ..., Fieldiana Bot. 38(4), 23-29 Alpova Dodge 1931 (vgl. Melanogaster): Lebensweise: Mycorrhiza Typus: A. cinnamomeus Dodge Bestimm. d. Gatt.: Dring in Ainsworth et al. (1973), The Fungi 4B, 471; Fischer (1933); Groß et al. (1980) (auch Arten-Schlüssel); Jülich (1984), 61 u. 539 (auch Arten-Schlüssel); Kreisel (1988), 39; Montecchi u. Sarasini (2000), 323-324, 380, 399 u. 401 (u. Arten- Schlüssel) Abb.: Cannon u. Kirk (2007), 205; Jamoni (2008), Funghi alpini, 140; s. ferner in 2) Lit.: Bollmann, Gminder u. Reil-CD (2007) Dodge, C.W. (1931), Alpova, a new genus ..., Ann. Missouri Bot. Gard. 18, 457-464 Groß et al. (1980) Groß, G. (1980), ZM 46, 21-26 (Schlüssel); Groß, G. (1993), Schlüssel zu hypogäischen Gattungen u. Arten, in: Montecchi u. Lazzari (1993), 411 u. 417 Kreisel (2001), 226 u. 293 Montecchi u. Sarasini (2000) Moreau, P.A. et al. (2011), Taxonomy of Alnus-associated hypogeous species ..., Cryptogamie Mycologie 32, 33-62 Moyersoen u. Demoulin (1996), 16 Trappe (1975), A revision of the genus Alpova ..., in: Bigelow u. Thiers, Studies on Higher Fungi [Festschrift A.H.
    [Show full text]
  • Chrysomphalina Grossula (Pers.) Norvell, Redhead & Ammirati
    S3 - 44 Chrysomphalina grossula (Pers.) Norvell, Redhead & Ammirati ROD name Chrysomphalina grossula Family Tricholomataceae Morphological Habit mushroom Description: CAP 2-35 (-60) mm broad, convex to plano-convex with incurved margin when young, becoming convexo-umbilicate to uplifted with age, moist, hygrophanous, striate, smooth, initially yellow to brown or green-yellow, becoming pale green-yellow with age or even off-white, color of margin yellow to green-yellow; with age the entire cap almost white. GILLS strongly decurrent, initially ending at the same point on the stem apex, arcuate, thickened in age and often intervenous, edges even, yellow to green- yellow becoming slightly paler to off-white on exposure or with age. STEM central, 5-40 (-55) mm long, more or less equal 1.5-7 mm at apex, usually hollow in mature specimens, more or less smooth but may appear minutely pubescent, yellow or green-yellow. ODOR AND TASTE not distinct. PILEIPELLIS of thin-walled, smooth, nongelatinized, compactly parallel to subparallel hyphae. BASIDIA 33-48 x 5-8 µm, cylindrical to narrowly clavate, (2-) 4 spored. STERIGMATA 3-7.4 (10) µm long. CYSTIDIA absent. CLAMP CONNECTIONS absent. SPORES ellipsoid to subellipsoid 6-9.5 x 3.7-5.5 (-6) µm, with conspicuous obtuse apiculus and rounded apex, hyaline, smooth, thin walled, inamyloid, spore print white. Distinguishing Features: Chrysomphalina grossula is a small, green-yellow mushroom with brown or green-yellow, moist, initially convex then uplifted-umbilicate caps, with yellow to green-yellow, strongly decurrent, widely separated thickened gills, and slightly paler hollow stems. Chrysomphalina grossula is similar in size and habit to Omphalina ericetorum.
    [Show full text]
  • Phylogenetic Relationships of the Gomphales Based on Nuc-25S-Rdna, Mit-12S-Rdna, and Mit-Atp6-DNA Combined Sequences
    fungal biology 114 (2010) 224–234 journal homepage: www.elsevier.com/locate/funbio Phylogenetic relationships of the Gomphales based on nuc-25S-rDNA, mit-12S-rDNA, and mit-atp6-DNA combined sequences Admir J. GIACHINIa,*, Kentaro HOSAKAb, Eduardo NOUHRAc, Joseph SPATAFORAd, James M. TRAPPEa aDepartment of Forest Ecosystems and Society, Oregon State University, Corvallis, OR 97331-5752, USA bDepartment of Botany, National Museum of Nature and Science (TNS), Tsukuba-shi, Ibaraki 305-0005, Japan cIMBIV/Universidad Nacional de Cordoba, Av. Velez Sarfield 299, cc 495, 5000 Co´rdoba, Argentina dDepartment of Botany and Plant Pathology, Oregon State University, Corvallis, OR 97331, USA article info abstract Article history: Phylogenetic relationships among Geastrales, Gomphales, Hysterangiales, and Phallales Received 16 September 2009 were estimated via combined sequences: nuclear large subunit ribosomal DNA (nuc-25S- Accepted 11 January 2010 rDNA), mitochondrial small subunit ribosomal DNA (mit-12S-rDNA), and mitochondrial Available online 28 January 2010 atp6 DNA (mit-atp6-DNA). Eighty-one taxa comprising 19 genera and 58 species were inves- Corresponding Editor: G.M. Gadd tigated, including members of the Clathraceae, Gautieriaceae, Geastraceae, Gomphaceae, Hysterangiaceae, Phallaceae, Protophallaceae, and Sphaerobolaceae. Although some nodes Keywords: deep in the tree could not be fully resolved, some well-supported lineages were recovered, atp6 and the interrelationships among Gloeocantharellus, Gomphus, Phaeoclavulina, and Turbinel- Gomphales lus, and the placement of Ramaria are better understood. Both Gomphus sensu lato and Rama- Homobasidiomycetes ria sensu lato comprise paraphyletic lineages within the Gomphaceae. Relationships of the rDNA subgenera of Ramaria sensu lato to each other and to other members of the Gomphales were Systematics clarified.
    [Show full text]
  • MUSHROOMS of the OTTAWA NATIONAL FOREST Compiled By
    MUSHROOMS OF THE OTTAWA NATIONAL FOREST Compiled by Dana L. Richter, School of Forest Resources and Environmental Science, Michigan Technological University, Houghton, MI for Ottawa National Forest, Ironwood, MI March, 2011 Introduction There are many thousands of fungi in the Ottawa National Forest filling every possible niche imaginable. A remarkable feature of the fungi is that they are ubiquitous! The mushroom is the large spore-producing structure made by certain fungi. Only a relatively small number of all the fungi in the Ottawa forest ecosystem make mushrooms. Some are distinctive and easily identifiable, while others are cryptic and require microscopic and chemical analyses to accurately name. This is a list of some of the most common and obvious mushrooms that can be found in the Ottawa National Forest, including a few that are uncommon or relatively rare. The mushrooms considered here are within the phyla Ascomycetes – the morel and cup fungi, and Basidiomycetes – the toadstool and shelf-like fungi. There are perhaps 2000 to 3000 mushrooms in the Ottawa, and this is simply a guess, since many species have yet to be discovered or named. This number is based on lists of fungi compiled in areas such as the Huron Mountains of northern Michigan (Richter 2008) and in the state of Wisconsin (Parker 2006). The list contains 227 species from several authoritative sources and from the author’s experience teaching, studying and collecting mushrooms in the northern Great Lakes States for the past thirty years. Although comments on edibility of certain species are given, the author neither endorses nor encourages the eating of wild mushrooms except with extreme caution and with the awareness that some mushrooms may cause life-threatening illness or even death.
    [Show full text]
  • AR TICLE Phylogenetic Placement of Itajahya
    IMA FUNGUS · 6(2): 257–262 (2015) doi:10.5598/imafungus.2015.06.02.01 Phylogenetic placement of Itajahya: An unusual Jacaranda fungal associate ARTICLE Seonju Marincowitz2, Martin P.A. Coetzee1,2, P. Markus Wilken1,2, Brenda D. Wingeld1,2, and Michael J. Wingeld2 1Department of Genetics, Forestry and Agricultural Biotechnology Institute (FABI), University of Pretoria, P.O. Box X20, Pretoria, 0028, South Africa 2Forestry and Agricultural Biotechnology Institute (FABI), University of Pretoria, P.O. Box X20, Pretoria, 0028, South Africa; corresponding author e-mail: [email protected] Abstract: Itajahya is a member of Phallales (Agaricomycetes), which, based on the presence of a calyptra Key words: and DNA sequence data for I. rosea, has recently been raised to generic status from a subgenus of Homobasidiomycetes Phallus. The type species of the genus, I. galericulata, is commonly known as the Jacaranda stinkhorn molecular phylogeny in Pretoria, South Africa, which is the only area where the fungus is known outside the Americas. The Phallomycetidae common name is derived from its association with the South American originating Jacaranda mimosifolia phalloid fungi trees in the city. The aim of this study was to consider the unusual occurrence of the fungus in South South Africa Africa, to place it on the available Phallales phylogeny and to test whether it merits generic status. Fresh stinkhorns basidiomes were collected during the summer of 2015 and sequenced. Phylogenetic analyses were based on sequence data for the nuc-LSU-rDNA (LSU) and ATPase subunit 6 (ATP6) regions. The results showed that I. rosea and I. galericulata are phylogenetically related.
    [Show full text]
  • (Basidiomycota, Phallales) in India
    © 2018 W. Szafer Institute of Botany Polish Academy of Sciences Plant and Fungal Systematics 63(2): 39–44, 2018 ISSN 2544-7459 (print) DOI: 10.2478/pfs-2018-0006 Morphological and molecular evidence for the occurrence of Itajahya galericulata (Basidiomycota, Phallales) in India Ravi S. Patel, Ajit M. Vasava & Kishore S. Rajput* Abstract. Itajahya galericulata (Phallales, Phallaceae) was previously reported from Article info several countries in South America and Africa. Recently we found I. galericulata in the Received: 2 May 2018 city of Vadodara, Gujarat State, India. To verify its identity we studied its morphology and Revision received: 21 Nov. 2018 performed molecular phylogenetic analyses using nuclear rDNA LSU and mitochondrial Accepted: 22 Nov. 2018 ATP6 loci. Here we also provide nuclear rDNA ITS sequences for the Indian collection, Published: 14 Dec. 2018 since up to now no sequences of this region have been available for I. galericulata in Corresponding Editor GenBank. This study furnishes the first evidence for the occurrence of I. galericulata in Marcin Piątek India and in Asia as a whole. Key words: Itajahya, Phallaceae, ITS, molecular phylogeny, DNA barcoding, India, Asia Introduction Members of the fungal family Phallaceae, classified a poorly known yet taxonomically important member of within the order Phallales and subphylum Basidiomycota, the genus – Itajahya galericulata – and concluded that are commonly known as stinkhorn mushrooms. The fam- it is phylogenetically separated from species of Phallus ily contains 21 genera and 77 species (Kirk et al. 2008), and Dictyophora. Their study also confirmed that Ita- including the genus Itajahya, which was first described jahya rosea and I.
    [Show full text]
  • Piedmont Lichen Inventory
    PIEDMONT LICHEN INVENTORY: BUILDING A LICHEN BIODIVERSITY BASELINE FOR THE PIEDMONT ECOREGION OF NORTH CAROLINA, USA By Gary B. Perlmutter B.S. Zoology, Humboldt State University, Arcata, CA 1991 A Thesis Submitted to the Staff of The North Carolina Botanical Garden University of North Carolina at Chapel Hill Advisor: Dr. Johnny Randall As Partial Fulfilment of the Requirements For the Certificate in Native Plant Studies 15 May 2009 Perlmutter – Piedmont Lichen Inventory Page 2 This Final Project, whose results are reported herein with sections also published in the scientific literature, is dedicated to Daniel G. Perlmutter, who urged that I return to academia. And to Theresa, Nichole and Dakota, for putting up with my passion in lichenology, which brought them from southern California to the Traingle of North Carolina. TABLE OF CONTENTS Introduction……………………………………………………………………………………….4 Chapter I: The North Carolina Lichen Checklist…………………………………………………7 Chapter II: Herbarium Surveys and Initiation of a New Lichen Collection in the University of North Carolina Herbarium (NCU)………………………………………………………..9 Chapter III: Preparatory Field Surveys I: Battle Park and Rock Cliff Farm……………………13 Chapter IV: Preparatory Field Surveys II: State Park Forays…………………………………..17 Chapter V: Lichen Biota of Mason Farm Biological Reserve………………………………….19 Chapter VI: Additional Piedmont Lichen Surveys: Uwharrie Mountains…………………...…22 Chapter VII: A Revised Lichen Inventory of North Carolina Piedmont …..…………………...23 Acknowledgements……………………………………………………………………………..72 Appendices………………………………………………………………………………….…..73 Perlmutter – Piedmont Lichen Inventory Page 4 INTRODUCTION Lichens are composite organisms, consisting of a fungus (the mycobiont) and a photosynthesising alga and/or cyanobacterium (the photobiont), which together make a life form that is distinct from either partner in isolation (Brodo et al.
    [Show full text]