Wielcy Producenci Stock, Aitken, Waterman Mike Stock, Matt Aitken I Pete Waterman Znani Niż Wirtuoza
Total Page：16
File Type：pdf, Size：1020Kb
Sylwetki Wielcy producenci Stock, Aitken, Waterman Mike Stock, Matt Aitken i Pete Waterman znani niż wirtuoza. Marzył o pisaniu hitów i na długo przed wielką karierą, jeszcze jako Stock, Aitken, Waterman, a także SAW, w wieku 19 lat, podpisał kontrakt z ban- nie są wymieniani jednym tchem obok największych kiem muzyki jako autor piosenek. Na przełomie lat 70. i 80. XX wieku grywał producentów w historii muzyki. Stanowią jednak po hotelach z przeróżnymi składami. zjawisko na tyle ciekawe, że warto o nich W jednym z nich poznał, występującego m.in. na statkach, Matta Aitkena. W roku opowiedzieć. Że nie znacie ich nagrań? 1983 obaj postanowili rzucić chałtury Znacie i to bardzo dobrze. i wziąć się za pisanie własnych hitów. Matt Aitken przyszedł na świat w roku Michał Dziadosz 1956. Od młodości grał na gitarze i starał się to robić bardzo rzetelnie. Później bę- dzie to słychać w produkcjach, w których to właśnie solówki Aitkena odgrywają niebagatelną rolę. Pete Waterman był najstarszy. Urodził się w roku 1947. Na przełomie lat 70. i 80. dał się poznać publiczności jako didżej, prezenter radiowy i telewizyjny. W początkowej fazie działalności SAW był więc najbardziej znany. Miał także wyrobione znajomości w środowisku i łatwiejszy dostęp do sprzętu. Zresztą, to właśnie jego nazwisko nosiła wytwór- nia PWL (Pete Waterman Limited) oraz agencja rozrywkowa, do której należa- ła, czyli PWE (Pete Waterman Enter- tainment). Wszyscy trzej panowie nieźle się znali i postanowili zrobić coś razem. Początki ako spółka producencka działa- wane właśnie przez trzech omawianych nie były usłane różami. Nieudany start na li w latach 1984-1993, a pasmo dziś producentów. Eurowizji w roku 1984 dał im dopiero 15. ich największych sukcesów Ponadto współpracowali z nimi inni miejsce. Ale utwór wykonywany przez przypadło na drugą połowę lat osiem- znani artyści: Big Fun, Cliff Richard, Andy’ego Paula (reprezentanta Cypru) dziesiątych. Specjalizowali się w popie, Debbie Harry, Divine, Donna Summer, był żenujący, więc wynik trudno uznać ale nie bali się elementów synthpopu, Elton John, Gloria Gaynor, Holly John- za niesprawiedliwy. A wtedy i tak było dance oraz Hi-NRG. Wylansowali wiele son, Judas Priest, Kakko, La Toya Jack- łatwiej, choćby ze względu na znacznie hitów. W samej Wielkiej Brytanii mieli son, Laura Branigan, Malcolm McLaren, mniejszą liczbę wykonawców, biorących aż jedenaście singli na pierwszych miej- Mandy Smith, Michael Davidson, The udział w konkursie. scach list przebojów, ale zwrócili także Mint Juleps, Paul McCartney, Pepsi & uwagę reszty świata. Shirlie, Rin Tin Tin, Samantha Fox, San- Mówi się, że tamten czas był powrotem dra, Same Difference, Splash, Steve Walsh do męskiego rocka, mającego stanowić i The Twins. odpowiedź na androgeniczne new ro- mantic. Po części to prawda, ale pamię- Kontuzyjna rozgrzewka tajmy, że oprócz Bruce’a Springsteena, Mike Stock urodził się w 1951 roku. Dire Straits, Bon Jovi, Van Halen, Europe Od dzieciństwa fascynowała go przebo- czy U2 świat zachwycał się Kylie Mino- jowość w muzyce; szczególnie upodobał gue, Rickiem Astleyem, Jasonem Dono- sobie The Beatles. Bardzo wcześnie za- vanem, Bananaramą, Dead or Alive czy czął grać na gitarze i na gitarze basowej, Mel and Kim. Były to gwiazdy wylanso- postrzegając siebie bardziej jako twórcę 76 Hi•Fi i Muzyka 5/19 Sylwetki Historia pokaże, że nie zawsze aktu- Dom cudów nie pozwalali na kreatywność artystom. alny „vox populi” będzie w przyszłości W tamtych czasach sampler kosztował Kiedy do nich należałeś, nie miałeś nic „voxem Dei”, a panowie błyskawicz- tyle co przyzwoita posiadłość na przed- do gadania. Napisałeś piosenkę, śpiewa- nie nauczą się wyciągać wnioski. Już mieściach. Niewielu muzyków mogło so- łeś ją tak, jak ci powiedzieli i w nic nie w 1985 roku świat zaszokował „You bie pozwolić na korzystanie z tego urzą- mogłeś się wtrącać. Za to miałeś zagwa- Spin Me Round (Like A Record)” ze- dzenia. Jean-Michel Jarre, Peter Gabriel, rantowany hit, zwykle plasujący się bar- społu Dead or Alive, który był skraj- Trevor Horn? Trudno byłoby wskazać dzo wysoko na listach przebojów”. nym przeciwieństwem słodkiej balladki kogoś poza tym gronem. Stock, Aitken Istotnie, metoda pracy nad utworami z Eurowizji. i Waterman doskonale o tym wiedzieli nie przypominała wielkiej sztuki, co nie i postanowili nie oszczędzać owego wy- zmienia faktu, że komercyjnie była nie- nalazku w swojej muzyce. Uczynili jej słychanie skuteczna. Genezę takiego po- brzmienie oryginalnym i drogim. Nie dejścia tłumaczy fakt, że przez całe lata na samym sprzęcie oparli jednak swój wszyscy trzej producenci byli muzykami sukces. sesyjnymi i didżejami. Doskonale zdawa- Pete Burns z Dead or Alive wspomina: li sobie sprawę, jaki rodzaj dźwięku i jaki „Stock, Aitken i Waterman byli niezwy- rytm wypycha ludzi na parkiet. W ich kle utalentowanymi producentami. (…) piosenkach jest coś niezwykle komuni- Mieli magiczny słuch i byli genialnymi katywnego i słychać to nawet dziś. tekściarzami. Stali się fabryką kiełbasek, Pete Waterman wspomina, że magicz- produkującą hit za hitem. Jednak, by od- na fabryka przebojów znajdowała się dać sprawiedliwość, trzeba przyznać, że w najmniej atrakcyjnej, południowej niektóre z nich były doskonałej jakości. części Londynu. Mieściło się tam aż pięć Wszyscy trzej byli bardzo kreatywni, ale studiów nagraniowych. Na ścianach u motion” (cover, oryginalnie wykonywany przez Little Evę), „I Should Be So Lucky”, Piękni dwudziestoletni „Je ne sais pas pourquoi”, „It’s No Secret”, Pięć gwiazd wylansowanych dzięki spółce „Never Too Late”, „Hand On Your Heart” producenckiej Stock, Aitken, Waterman: czy znany duet z Jasonem Donovanem „Especially For You”. Kylie Minogue manthy Fox czy Sabriny, więc nawet dzie- Rick Astley Kylie Minogue urodziła się w Melbo- ci mogły jej słuchać. „Zgnilizna Zachodu”, Urodził się w 1966 roku w Anglii. Na urne w roku 1968. W drugiej połowie lat oficjalnie krytykowana, a chętnie konsu- początku lat 80. śpiewał w brytyjskiej gru- osiemdziesiątych związała się z Wielką mowana potajemnie, przybierała niekiedy pie FBI. Pete Waterman dostrzegł wówczas Brytanią i jako piosenkarka działa tam do postać bardziej niewinną. U schyłku de- jego potencjał solowy i zaprosił do współ- dziś. W epoce, kiedy Gorbaczow forsował kady Kylie stała się ikoną młodzieżowego pracy. Rick Astley bardzo szybko stał się pierestrojkę, Kylie była lubiana nawet po stylu: panienką grzeczną, romantyczną, międzynarodową gwiazdą tanecznego naszej stronie żelaznej kurtyny. Nie poka- ale i pełną energii. W rodzimej Australii popu. Postawiono na głęboki, aksamitny zywała biustu, w przeciwieństwie do Sa- zajmowała się także aktorstwem, grając baryton wokalisty, stanowiący centralny u w popularnej telenoweli „Sąsiedzi”. To jedna z niewielu gwiazd, które za- czynały karierę pod skrzydłami produ- cenckiego tria, a które utrzymały popu- larność do naszych czasów. W latach 90. powróciła z bardzo ciekawymi, choć nie- docenionymi płytami „Kylie Minogue” (1994) czy „Impossible Princess” (1997). Dopiero kiedy nagrała klimatyczny singiel „Where The Wild Roses Grow” z Nickiem Cave’em, świat zaczął patrzeć na nią jak na wiarygodną artystkę, a nie tylko gwiazdkę przebrzmiałej dekady. W XXI wieku z przytupem wróciła na listy przebojów, wydając energetyczny album „Light Years”. Zawierał elementy klasycznego disco, przekonwertowanego na nowoczesne barwy i rytmy. Sprzeda- ła w sumie 80 mln płyt. Największe hity z czasów współpracy z SAW to: „Loco- Hi•Fi i Muzyka 5/19 77 Sylwetki q u wisiały złote płyty, a jako ozdoby stały punkt aranżacji. Wizerunek Ricka nawią- niu ze słodkim image’em, narzuconym gdzieniegdzie luksusowe sportowe sa- zywał do lat 50. XX wieku. Fryzura trochę przez wytwórnię, musiało stanowić atrak- mochody. Pracowali do 23:00. Przez kil- na Elvisa Presleya, marynarki (czasem cyjną mieszankę dla nastolatek schyłkowej ka następnych godzin ich współpracow- z krawatem) i doskonale skrojony image epoki Margaret Thatcher. Rzeczywiście, eleganckiego, ale normalnego chłopaka, Jasona ubierano czasem w modne kombi- który miał być idolem grzeczniejszych nezony i kapelusik, ale przede wszystkim dziewczynek i „idealnym zięciem”. starał się on lansować wzorzec uśmiech- Mimo ogromnych sukcesów, dość szyb- niętego chłopaka w dżinsach i z gitarą ko doszło do konfliktu artysty z produ- w ręku. Jeżeli dodamy do tego niedbale centami. Na początku lat 90. Rick zapuścił narzuconą ramoneskę i dynamiczne, me- włosy i z cukierkowego chłopca stał się lodyjne piosenki, to otrzymamy blond- poważnym muzykiem, wypuszczając – -antytezę Ricka Astleya. Panowie nie kon- już niezależnie – album pod znaczącym kurowali jednak ze sobą, a ich single pro- tytułem „Free”. Właśnie z niego pochodzi mocyjne często łączono. znakomity singiel „Cry For Help”. Artysta Pod opieką artystyczną SAW Donovan osiągnął wówczas spory sukces, proponu- nagrał dwie świetne płyty: „Ten Good jąc dojrzały, uwrażliwiony pop-soul. Reasons” i „Between The Lines”. Przez Z różnymi rezultatami komercyjnymi, ostatnie trzy dekady Jason nie odniósł ale z pewnością ciekawie pod względem większych sukcesów, ale głównie dla- nik Pete Hammond miksował nagranie. artystycznym, Rick Astley działa do dziś. tego, że nie próbował; zarzucił działal- W tym czasie Waterman spał w pokoju W roku 2016 wydał album „50”, na swoje ność artystyczną już na początku lat 90. do nagrywania wokali. Wstawał o 3:00 50. urodziny. Znalazł się na nim świet- XX wieku. nad ranem, aby dokonać ostatnich szli- ny singiel „Angels In My Side”, którym Największe hity, jakie powstały pod fów i