DOCSLIB.ORG

Rocznik Astronomiczny 2014

Total Page：16

File Type：pdf, Size：1020Kb

Download full-text PDF Read full-text
Rocznik Astronomiczny 2014 INSTYTUT GEODEZJI I KARTOGRAFII ROCZNIK ASTRONOMICZNY NA ROK 2014 LXIX WARSZAWA 2013 Redaktor naukowy Rocznika Astronomicznego Jan Kryński Sekretarz: Marcin Sękowski Adres Redakcji: Instytut Geodezji i Kartografii 02679 Warszawa, ul. Modzelewskiego 27 email: [email protected] http://www.igik.edu.pl Prenumerata: email: [email protected] Projekt okładki Łukasz Żak Przy projektowaniu okładki wykorzystano atlas nieba Jana Heweliusza JOHANNIS HEVELII, URANOGRAPHIA, TOTUM COELUM STELLATUM, 1690 reprint wydawnictwa Uzbeckiej Akademii Nauk, Taszkent, 1968 Copyright C Instytut Geodezji i Kartografii ISSN 02090341 INSTYTUT GEODEZJI I KARTOGRAFII Nakład 200 egz. Papier offsetowy kl. III. Druk ze składu komputerowego przygotowanego w ZGiG IGiK SPIS TRECI Przedmowa ................................................... ............................... 5 Skróty stosowane w Roczniku Astronomicznym .............................................. 6 Dni wiąteczne, pory roku, stałe precesyjne, obserwatoria astronomiczne ...................... 7 Czas gwiazdowy Greenwich i Kąt Obrotu Ziemi .......................................... 8 11 Słońce, współrzędne równikowe, wschody i zachody w Warszawie ........................ 12÷19 Księżyc, współrzędne równikowe, wschody i zachody w Warszawie ....................... 20÷27 Momenty wejć Słońca w znaki Zodiaku ................................................... .÷28 Planety, współrzędne równikowe ................................................... ......... 28 Fazy Księżyca, apogeum i perigeum ................................................... ..... 29 Tablice do obliczania czasu wschodu i zachodu Słońca i Księżyca poza Warszawą ........ 30 31 Wschód i zachód Słońca w niektórych miastach Polski .................................. 32÷33 Wschód i zachód Słońca w niektórych stolicach europejskich ................................÷34 Kalendarz astronomiczny — wschody i zachody Słońca oraz wybranych planet w Warszawie . 35 Konfiguracje planet ................................................... ..................... 37 Zaćmienia Słońca i Księżyca ................................................... ......... 38 39 Współrzędne bieguna CIP i poprawka do czasu uniwersalnego ........................... 40÷41 Sygnały czasu ................................................... ...........................÷42 Mapa deklinacji magnetycznej ................................................... ........... 43 Miejsca rednie gwiazd ................................................... .............. 44 62 Pozycje gwiazd w systemie ICRS (BCRS) (J2000.0) .................................... 63÷81 Wielkoci redukcyjne ................................................... ................ 82÷89 Miejsca pozorne gwiazd ................................................... ............ 90 ÷103 Miejsca pozorne Biegunowej i gwiazd okołobiegunowych .............................. 104÷113 Barycentryczne i heliocentryczne współrzędne Ziemi .................................. 114÷121 Wpółrzędne bieguna CIP (IAU2006) w odniesieniu do bieguna GCRS ................. 122÷123 Miejsca pozorne (IRS) gwiazd ................................................... ..... 124÷137 Miejsca pozorne (IRS) gwiazd okołobiegunowych ..................................... 138÷147 Przybliżony azymut Biegunowej ................................................... ........÷148 Przybliżona odległoć zenitalna Biegunowej ................................................ 149 Szerokoć geograficzna z wysokoci Biegunowej ............................................. 150 Współczynniki do wzorów interpolacyjnych ................................................ 151 Refrakcja i ekstynkcja ................................................... ............. 152 153 Zestawienie gwiazdozbiorów ................................................... ....... 154÷155 Mapa nieba gwiadzistego ................................................... ......... 156÷159 Niektóre stałe, definicje i wzory astronomiczne i geodezyjne ........................... 160÷164 Objanienia — częć ogólna ................................................... ....... 165÷182 Objanienia — częć szczegółowa ................................................... .. 183÷205 ÷ 4 PRZEDMOWA Niniejszy, LXIX tom Rocznika Astronomicznego jest kontynuacją serii roczników astronomicznych opra cowywanych i wydawanych nakładem Instytutu Geodezji i Kartografii w Warszawie od 1946 roku. Został on opracowany w ramach zadania „Problemy geodezji i geodynamiki” wchodzącego w zakres badań statutowych Zakładu Geodezji i Geodynamiki IGiK. Zespół autorski LXIX tomu Rocznika Astronomicznego stanowią: Jan Kryński i Marcin Sękowski. W Rocznikach, począwszy od wydania na 2004 rok, są uwzględnione zmiany związane z nowymi, dostoso wanymi do precyzji współczesnych technik obserwacyjnych (poniżej mikrosekundy łuku) definicjami niebieskich systemów odniesienia, transformacji między tymi systemami oraz systemami czasu przyjętymi przez Między narodową Unię Astronomiczną IAU (2000 r.) i Międzynarodową Unię Geodezji i Geofizyki IUGG (2003 r.) za obowiązujące od 1 stycznia 2003 roku. Stosując się do zaleceń IAU i IUGG wprowadzono dalsze zmiany wynikające z rezolucji Zgromadzeń Gene ralnych IAU (Praga, 2006; Rio de Janeiro, 2009) i IUGG (Perugia, 2007). Zawarte w tablicach Rocznika na 2014 rok pozycje Słońca i Księżyca oraz pozycje gwiazd są wyrażone, zgodnie z zaleceniami IAU, zarówno w nowym Niebieskim Porednim Systemie Odniesienia o początku CIO, jak i w ujęciu klasycznym” związanym z punktem równonocy wiosennej. W pracach nad Rocznikiem Astronomicznym na 2014 rok korzystano z materiałów z kolejnych Zgroma dzeń Generalnych IAU i IUGG, zbiorów opracowań: IERS Technical Note 29 (zawierającą publikacje z Work shopu IERS „Implementation of the New IAU Resolutions”), który się odbył w kwietniu 2002 roku w Paryżu, „IERS Conventions 1996”, „IERS Conventions 2003”, opracowań Grup Roboczych Oddziału Astronomii Funda mentalnej IAU i szeregu publikacji, zaczerpniętych głównie z Astronomy & Astrophysics, a także z materiałów Workshopu Sekcji Dynamiki Ziemi Komitetu Geodezji PAN w Warszawie w maju 2004 roku. Zawartoć większoci tablic w Roczniku stanowi wynik obliczeń wykonanych w Zakładzie Geodezji i Geody namiki IGiK przy użyciu programów własnych, w których zostały wykorzystane procedury udostępnione przez IERS i SOFA — wszystkich opracowanych przez Marcina Sękowskiego. Do sporządzenia efemeryd Słońca, Księ życa i planet Układu Słonecznego posłużyły dane efemerydalne DE405/LE405. Dane liczbowe dotyczące zaćmień Słońca i Księżyca zostały zaczerpnięte ze stron „NASA Ecplise Web Site”. Współrzędne bieguna północnego Ziemi CIP oraz różnice UT1 UTC zaczerpnięto z wydawnictw Centralnego Biura Międzynarodowej Służby Ruchu Obrotowego Ziemi (IERS)− w Paryżu. Program do interpolacji izogon dekli nacji magnetycznej oraz mapę tych deklinacji na rok 2014 sporządziła Elżbieta Welker. Informacje o radiowych sygnałach czasu oparte są na corocznie uaktualnianych danych dostarczanych przez Bureau International des Poids et Mesures w S`evres.W bieżącym wydaniu Rocznika zaktualizowano listę stacji nadawczych, ograniczając ją jednoczenie do stacji nadających sygnały w trybie całodobowym. Programy używane do tablicowania danych i formatowania Rocznika oraz skład całoci Rocznika w systemie TEX, zarówno drukowanej wersji książkowej, jak i elektronicznej pdf zostały wykonane przez Marcina Sękowskiego. Obliczenia kontrolne przykładów numerycz- nych zamieszczonych w częci szczegółowej Rocznika wykonali Helena Bieniewska, Maciej Moskwiński, Marcin Sękowski i Łukasz Żak. Definicje i wielkoci stałych astronomicznych użyte w Roczniku odnoszą się do systemu IAU2009. Zostały one zaczerpnięte ze strony (http://maia.usno.navy.mil/NSFA/CBE.html). Dołączono również uzupełniającą listę stałych i wielkoci pomocniczych — niektóre odniesione do poprzednio obowiązujących systemów. Mogą one być stosowane w obliczeniach nie wymagających najwyższych dokładnoci. Algorytmy i programy opracowane do obliczania podanych w niniejszym Roczniku pozycji ciał niebieskich, wyrażonych w nowych systemach odniesienia, były poddane skrupulatnej kontroli wewnętrznej i weryfikacji. Ich poprawnoć została także potwierdzona zgodnocią publikowanych danych z danymi zawartymi w innych wy dawnictwach rocznikowych, w których w ostatnim okresie zostały wdrożone zalecenia IAU (Apparent Places of Fundamental Stars, Astronomisches Rechen–Institut, Heidelberg; AstronomiˇceskijJeˇzegodnik, Institut Priklad noj Astronomii RAN, St. Petersburg; The Astronomical Almanac, Waszyngton/Londyn). Podobnie jak w latach 2002–2013 Rocznik Astronomiczny na rok 2014 obok wersji drukowanej został opra cowany w formie elektronicznej, w formacie pdf . Jest on dostępny na stronach internetowych Zakładu Geodezji i Geodynamiki IGiK (http://www.igik.edu.pl). Jan Kryński Redaktor naukowy Rocznika Astronomicznego 5 SKRÓTY STOSOWANE W ROCZNIKU BG — Borowa Góra BIH — Bureau International de l’Heure (Międzynarodowe Biuro Czasu) BIPM — Bureau International des Poids et Mesures (Międzynarodowe Biuro Wag i Miar) BCRS — Barycentric Celestial Reference System (Barycentryczny Niebieski System Odniesienia) CEO — Celestial Ephemeris Origin (Niebieski Efemerydalny Punkt Początkowy) CEP — Celestial Ephemeris Pole (Efemerydalny Biegun Niebieski) CIO — Celestial Intermediate Origin (Niebieski Poredni Punkt Początkowy) ∗ CIO — Conventional International Origin (międzynarodowy umowny redni biegun północny Ziemi) CIP — Celestial Intermediate Pole (Poredni Biegun Niebieski) CRP — Conventional Reference Pole
Load more

Recommended publications
  • Binocular Universe: Northern Exposure
    Binocular Universe: Northern Exposure March 2013 Phil Harrington he northern circumpolar sky holds many binocular targets that we can enjoy throughout the year. This month, let's take aim at the constellation Ursa TMinor, the Little Bear. You may know it better as the Little Dipper, an asterism made up of the seven brightest stars in the Little Bear. Above: Winter star map from Star Watch by Phil Harrington. Above: Finder chart for this month's Binocular Universe. Chart adapted from Touring the Universe through Binoculars Atlas (TUBA), www.philharrington.net/tuba.htm Call it what you will, this star group is most famous as the home of the North Star, Polaris [Alpha (α) Ursae Minoris]. Earth's rotational axis is aimed just three- quarters of a degree away from Polaris, causing it to trace out a very tiny circle around that invisible point every 24 hours. The North Celestial Pole is slowly moving closer to Polaris. It will continue to close to within 14 minutes of arc around the year 2105, when it will slowly start to pull away. While Polaris is currently the pole star, the 26,000-year wobble of Earth's axis, called precession, causes the Celestial Pole's aim to trace a 47° circle in the sky. For instance, during the building of the pyramids nearly 4,600 years ago, the North Pole was aimed toward the star Thuban in Draco. Fast forward 5,200 years from now and the pole will be point near Alderamin in Cepheus. Most of us at one time or another have heard someone misspeak by referring to Polaris as the brightest star in the night sky.
    [Show full text]
  • Naming the Extrasolar Planets
    Naming the extrasolar planets W. Lyra Max Planck Institute for Astronomy, K¨onigstuhl 17, 69177, Heidelberg, Germany [email protected] Abstract and OGLE-TR-182 b, which does not help educators convey the message that these planets are quite similar to Jupiter. Extrasolar planets are not named and are referred to only In stark contrast, the sentence“planet Apollo is a gas giant by their assigned scientific designation. The reason given like Jupiter” is heavily - yet invisibly - coated with Coper- by the IAU to not name the planets is that it is consid- nicanism. ered impractical as planets are expected to be common. I One reason given by the IAU for not considering naming advance some reasons as to why this logic is flawed, and sug- the extrasolar planets is that it is a task deemed impractical. gest names for the 403 extrasolar planet candidates known One source is quoted as having said “if planets are found to as of Oct 2009. The names follow a scheme of association occur very frequently in the Universe, a system of individual with the constellation that the host star pertains to, and names for planets might well rapidly be found equally im- therefore are mostly drawn from Roman-Greek mythology. practicable as it is for stars, as planet discoveries progress.” Other mythologies may also be used given that a suitable 1. This leads to a second argument. It is indeed impractical association is established. to name all stars. But some stars are named nonetheless. In fact, all other classes of astronomical bodies are named.
    [Show full text]
  • Metallicities of the Β Cephei Stars from Low-Resolution Ultraviolet Spectra
    A&A 433, 659–669 (2005) Astronomy DOI: 10.1051/0004-6361:20040396 & c ESO 2005 Astrophysics Metallicities of the β Cephei stars from low-resolution ultraviolet spectra E. Niemczura and J. Daszynska-Daszkiewicz´ Astronomical Institute, Wrocław University, ul. Kopernika 11, 51-622 Wrocław, Poland e-mail: [email protected] Received 5 March 2004 / Accepted 22 November 2004 Abstract. We derive basic stellar parameters (angular diameters, effective temperatures, metallicities) and interstellar reddening for all β Cephei stars observed during the IUE satellite mission, including those belonging to three open clusters. The parameters are derived by means of an algorithmic procedure of fitting theoretical flux distributions to the low-resolution IUE spectra and ground-based spectrophotometric observations. Since the metallicity has a special importance for pulsating B-type stars, we focus our attention in particular on this parameter. Key words. stars: early-type – stars: abundances – stars: variables: general 1. Introduction In this paper we analyze the IUE (International Ultraviolet Explorer) data combined with ground-based spectrophotomet- β Cephei variables are a well-known group of early B-type ric observations of β Cephei stars. The ultraviolet (UV) part pulsating stars. Their pulsations are driven by the classical of the spectra of main-sequence B-type stars is very rich in κ-mechanism, operating in the layer of the metal opacity bump lines of the iron-group elements. Because the greatest amount ≈ × 5 at T 2 10 K caused by the large number of absorption of energy for these objects is emitted in the spectral region be- lines of the iron-group elements.
    [Show full text]
  • Rocznik Astronomiczny 2002
    INSTYTUT GEODEZJI I KARTOGRAFII ROCZNIK IGiK ASTRONOMICZNY 2002NA ROK INSTYTUT GEODEZJI I KARTOGRAFII ROCZNIK ASTRONOMICZNY NA ROK 2002 LVII WARSZAWA 2001 Rada Wydawnicza przy Instytucie Geodezji i Kartografii Adam Linsenbarth (przewodniczący), Andrzej Ciołkosz (zast. przewodniczącego), Teresa Baranowska, Stanisław Białousz (Wydział Geodezji i Kartografii PW), Hanna Ciołkosz (sekretarz), Wojciech Janusz, Jan R. Olędzki (Wydział Geografii i Studiów Regionalnych UW), Andrzej Sas–Uhrynowski, Karol Szeliga, Janusz Zieliński (Centrum Badań Kosmicznych) Redaktor naukowy Rocznika Astronomicznego Jan Kryński Sekretarz: Marcin Sękowski Okładkę projektował Łukasz Żak Adres Redakcji: Instytut Geodezji i Kartografii Warszawa, ul. Jasna 2/4 email: [email protected] http: www.igik.edu.pl ISSN 0209-0341 INSTYTUT GEODEZJI I KARTOGRAFII Arkuszy wydawniczych 24.85. Papier offsetowy kl. III, g 90, 707–500 mm. Do druku od- dano 14.XII.2001 r. Druk ukończono w grudniu 2001 r. na zamówienie ZAGiGS/IGiK/2001 DRUK: INSTYTUT GEODEZJI I KARTOGRAFII — WARSZAWA, ul. Jasna 2/4 SPIS TREŚCI Przedmowa .................................................................................. 5 Skróty stosowane w Roczniku Astronomicznym .............................................. 6 Dni świąteczne, pory roku, stałe precesyjne, obserwatoria astronomiczne ...................... 7 Czas gwiazdowy Greenwich .............................................................. 8÷11 Słońce, współrzędne równikowe, wschody i zachody w Warszawie ........................ 12÷19 Księżyc, współrzędne równikowe,
    [Show full text]
  • Planetary Companions Around the K Giant Stars 11 Ursae Minoris and HD 32518
    A&A 505, 1311–1317 (2009) Astronomy DOI: 10.1051/0004-6361/200911702 & c ESO 2009 Astrophysics Planetary companions around the K giant stars 11 Ursae Minoris and HD 32518 M. P. Döllinger1, A. P. Hatzes2, L. Pasquini1, E. W. Guenther2, and M. Hartmann2 1 European Southern Observatory, Karl-Schwarzschild-Strasse 2, 85748 Garching bei München, Germany e-mail: [email protected] 2 Thüringer Landessternwarte Tautenburg, Sternwarte 5, 07778 Tautenburg, Germany Received 22 January 2009 / Accepted 10 August 2009 ABSTRACT Context. 11 UMi and HD 32518 belong to a sample of 62 K giant stars that has been observed since February 2004 using the 2m Alfred Jensch telescope of the Thüringer Landessternwarte (TLS) to measure precise radial velocities (RVs). Aims. The aim of this survey is to investigate the dependence of planet formation on the mass of the host star by searching for plane- tary companions around intermediate-mass giants. Methods. An iodine absorption cell was used to obtain accurate RVs for this study. Results. Our measurements reveal that the RVs of 11 UMi show a periodic variation of 516.22 days with a semiamplitude of −1 −7 K = 189.70 m s . An orbital solution yields a mass function of f (m) = (3.608 ± 0.441) × 10 solar masses (M) and an eccentricity of e = 0.083 ± 0.03. The RV curve of HD 32518 shows sinusoidal variations with a period of 157.54 days and a semiamplitude of −1 −8 K = 115.83 m s . An orbital solution yields an eccentricity, e = 0.008 ± 0.03 and a mass function, f (m) = (2.199 ± 0.235) × 10 M.
    [Show full text]
  • The Impact of Giant Stellar Outflows on Molecular Clouds
    The Impact of Giant Stellar Outflows on Molecular Clouds A thesis presented by H´ector G. Arce Nazario to The Department of Astronomy in partial fulfillment of the requirements for the degree of Doctor of Philosophy in the subject of Astronomy Harvard University Cambridge, Massachusetts October, 2001 c 2001, by H´ector G. Arce Nazario All Rights Reserved ABSTRACT Thesis Advisor: Alyssa A. Goodman Thesis by: H´ector G. Arce Nazario We use new millimeter wavelength observations to reveal the important effects that giant (parsec-scale) outflows from young stars have on their surroundings. We find that giant outflows have the potential to disrupt their host cloud, and/or drive turbulence there. In addition, our study confirms that episodicity and a time-varying ejection axis are common characteristics of giant outflows. We carried out our study by mapping, in great detail, the surrounding molecular gas and parent cloud of two giant Herbig-Haro (HH) flows; HH 300 and HH 315. Our study shows that these giant HH flows have been able to entrain large amounts of molecular gas, as the molecular outflows they have produced have masses of 4 to 7 M |which is approximately 5 to 10% of the total quiescent gas mass in their parent clouds. These outflows have injected substantial amounts of −1 momentum and kinetic energy on their parent cloud, in the order of 10 M km s and 1044 erg, respectively. We find that both molecular outflows have energies comparable to their parent clouds' turbulent and gravitationally binding energies. In addition, these outflows have been able to redistribute large amounts of their surrounding medium-density (n ∼ 103 cm−3) gas, thereby sculpting their parent cloud and affecting its density and velocity distribution at distances as large as 1 to 1.5 pc from the outflow source.
    [Show full text]
  • Science Academic Standards Over the Course of the Cyclical Review Process and Their Efforts and Input Are Appreciated
    SOUTH CAROLINA ACADEMIC STANDARDS AND PERFORMANCE INDICATORS FOR SCIENCE Mick Zais, Ph.D. State Superintendent of Education South Carolina Department of Education Columbia, South Carolina This document approved by Education Oversight Committee and State Board of Education Contents Acknowledgements ........................................................................................................................ iii Introduction .................................................................................................................................... 1 Academic Standards and Performance Indicators for Science Kindergarten .................................................................................................................................... 5 Grade 1 .......................................................................................................................................... 11 Grade 2 .......................................................................................................................................... 18 Grade 3 .......................................................................................................................................... 25 Grade 4 .......................................................................................................................................... 32 Grade 5 .......................................................................................................................................... 39 Grade 6 .........................................................................................................................................
    [Show full text]
  • Manganese Spread in Ursa Minor As a Proof of Sub-Classes of Type Ia
    Astronomy & Astrophysics manuscript no. paperMn6 c ESO 2018 September 22, 2018 Manganese spread in Ursa Minor as a proof of sub-classes of type Ia supernovae G. Cescutti1,3 ⋆ and C. Kobayashi2,3 1 INAF, Osservatorio Astronomico di Trieste, I-34131 Trieste, Italy 2 Centre for Astrophysics Research, School of Physics, Astronomy and Mathematics, University of Hertfordshire, College Lane, Hatfield AL10 9AB, UK 3 BRIDGCE UK Network (www.bridgce.net), UK Received xxxx / Accepted xxxx ABSTRACT Context. Recently, new sub-classes of Type Ia supernovae (SNe Ia) were discovered, including SNe Iax. The suggested progenitors of SNe Iax are relatively massive, possibly hybrid C+O+Ne white dwarfs, which can cause white dwarf winds at low metallicities. There is another class that can potentially occur at low or zero metallicities; sub-Chandrasekhar mass explosions in single and/or double degenerate systems of standard C+O white dwarfs. These explosions have different nucleosynthesis yields compared to the normal, Chandrasekhar mass explosions. Aims. We test these SN Ia channels using their characteristic chemical signatures. Methods. The two sub-classes of SNe Ia are expected to be rarer than normal SNe Ia and do not affect the chemical evolution in the solar neighbourhood; however, because of the shorter delay time and/or weaker metallicity dependence, they could influence the evolution of metal-poor systems. Therefore, we have included both in our stochastic chemical evolution model for the dwarf spheroidal galaxy Ursa Minor. Results. The model predicts a butterfly-shape spread in [Mn/Fe] in the interstellar medium at low metallicity and - at the same time - a decrease of [α/Fe] ratios at lower [Fe/H] than in the solar neighbourhood, both of which are consistent with the observed abundances in stars of Ursa Minor.
    [Show full text]
  • Arxiv:2001.10147V1
    Magnetic fields in isolated and interacting white dwarfs Lilia Ferrario1 and Dayal Wickramasinghe2 Mathematical Sciences Institute, The Australian National University, Canberra, ACT 2601, Australia Adela Kawka3 International Centre for Radio Astronomy Research, Curtin University, Perth, WA 6102, Australia Abstract The magnetic white dwarfs (MWDs) are found either isolated or in inter- acting binaries. The isolated MWDs divide into two groups: a high field group (105 − 109 G) comprising some 13 ± 4% of all white dwarfs (WDs), and a low field group (B < 105 G) whose incidence is currently under investigation. The situation may be similar in magnetic binaries because the bright accretion discs in low field systems hide the photosphere of their WDs thus preventing the study of their magnetic fields’ strength and structure. Considerable research has been devoted to the vexed question on the origin of magnetic fields. One hypothesis is that WD magnetic fields are of fossil origin, that is, their progenitors are the magnetic main-sequence Ap/Bp stars and magnetic flux is conserved during their evolution. The other hypothesis is that magnetic fields arise from binary interaction, through differential rotation, during common envelope evolution. If the two stars merge the end product is a single high-field MWD. If close binaries survive and the primary develops a strong field, they may later evolve into the arXiv:2001.10147v1 [astro-ph.SR] 28 Jan 2020 magnetic cataclysmic variables (MCVs). The recently discovered population of hot, carbon-rich WDs exhibiting an incidence of magnetism of up to about 70% and a variability from a few minutes to a couple of days may support the [email protected] [email protected] [email protected] Preprint submitted to Journal of LATEX Templates January 29, 2020 merging binary hypothesis.
    [Show full text]
  • Determination of Stellar Parameters for M-Dwarf Stars: the NIR Approach
    Determination of stellar parameters for M-dwarf stars: the NIR approach by Daniel Thaagaard Andreasen A thesis submitted in conformity with the requirements for the degree of Doctor of Philosophy Graduate Department of Departamento de Fisica e Astronomia University of Porto c Copyright 2017 by Daniel Thaagaard Andreasen Dedication To Linnea, Henriette, Rico, and Else For always supporting me ii Acknowledgements When doing a PhD it is important to remember it is more a team effort than the work of an individual. This is something I learned quickly during the last four years. Therefore there are several people I would like to thank. First and most importantly are my two supervisors, Sérgio and Nuno. They were after me in the beginning of my studies because I was too shy to ask for help; something that I quickly learned I needed to do. They always had their door open for me and all my small questions. It goes without saying that I am thankful for all their guidance during my studies. However, what I am most thankful for is the freedom I have had to explorer paths and ideas on my own, and with them safely on the sideline. This sometimes led to failures and dead ends, but it make me grow as a researcher both by learning from my mistake, but also by prioritising my time. When I thank Sérgio and Nuno, my official supervisors, I also have to thank Elisa. She has been my third unofficial supervisor almost from the first day. Although she did not have any experience with NIR spectroscopy, she was never afraid of giving her opinion and trying to help.
    [Show full text]
  • Effects of the Galactic Winds on the Stellar Metallicity Distribution of Dwarf Spheroidal Galaxies
    A&A 468, 927–936 (2007) Astronomy DOI: 10.1051/0004-6361:20066576 & c ESO 2007 Astrophysics Effects of the galactic winds on the stellar metallicity distribution of dwarf spheroidal galaxies G. A. Lanfranchi1,2,3 and F. Matteucci3,4 1 Núcleo de Astrofísica Teórica, CETEC, Universidade Cruzeiro do Sul, R. Galvão Bueno 868, Liberdade, 01506-000, São Paulo, SP, Brazil e-mail: [email protected] 2 IAG-USP, R. do Matão 1226, Cidade Universitária, 05508-900 São Paulo, SP, Brazil 3 Dipartimento di Astronomia-Universitá di Trieste, via G. B. Tiepolo 11, 34131 Trieste, Italy 4 INAF Osservatorio Astronomico di Trieste, via G.B. Tiepolo 11, 34131 Trieste, Italy Received 16 October 2006 / Accepted 12 March 2007 ABSTRACT Aims. To study the effects of galactic winds on the stellar metallicity distributions and on the evolution of Draco and Ursa Minor dwarf spheroidal galaxies (dSphs), we compared the predictions of several chemical evolution models, adopting different prescriptions for the galactic winds (including a model with no wind), with the photometrically-derived stellar metallicity distributions (SMDs) of both galaxies. Methods. We adopted chemical evolution models for Draco and Ursa Minor, which are able to reproduce several observational features of these two galaxies, such as the [α/Fe], [Eu/Fe], [Ba/Fe] ratios and the present gas mass. The models take up-to-date nucleosynthesis into account for intermediate-mass stars and supernovae of both types, as well as the effect of these objects on the energetics of the systems. The predictions were compared to the photometric SMDs, which are accurate enough for a global comparison with general aspects such as metallicity range, shape, position of the peak, and high-metallicity tail, leaving aside minor details of the distributions.
    [Show full text]
  • Research and Scientific Support Department 2003 – 2004
    COVER 7/11/05 4:55 PM Page 1 SP-1288 SP-1288 Research and Scientific Research Report on the activities of the Support Department Research and Scientific Support Department 2003 – 2004 Contact: ESA Publications Division c/o ESTEC, PO Box 299, 2200 AG Noordwijk, The Netherlands Tel. (31) 71 565 3400 - Fax (31) 71 565 5433 Sec1.qxd 7/11/05 5:09 PM Page 1 SP-1288 June 2005 Report on the activities of the Research and Scientific Support Department 2003 – 2004 Scientific Editor A. Gimenez Sec1.qxd 7/11/05 5:09 PM Page 2 2 ESA SP-1288 Report on the Activities of the Research and Scientific Support Department from 2003 to 2004 ISBN 92-9092-963-4 ISSN 0379-6566 Scientific Editor A. Gimenez Editor A. Wilson Published and distributed by ESA Publications Division Copyright © 2005 European Space Agency Price €30 Sec1.qxd 7/11/05 5:09 PM Page 3 3 CONTENTS 1. Introduction 5 4. Other Activities 95 1.1 Report Overview 5 4.1 Symposia and Workshops organised 95 by RSSD 1.2 The Role, Structure and Staffing of RSSD 5 and SCI-A 4.2 ESA Technology Programmes 101 1.3 Department Outlook 8 4.3 Coordination and Other Supporting 102 Activities 2. Research Activities 11 Annex 1: Manpower Deployment 107 2.1 Introduction 13 2.2 High-Energy Astrophysics 14 Annex 2: Publications 113 (separated into refereed and 2.3 Optical/UV Astrophysics 19 non-refereed literature) 2.4 Infrared/Sub-millimetre Astrophysics 22 2.5 Solar Physics 26 Annex 3: Seminars and Colloquia 149 2.6 Heliospheric Physics/Space Plasma Studies 31 2.7 Comparative Planetology and Astrobiology 35 Annex 4: Acronyms 153 2.8 Minor Bodies 39 2.9 Fundamental Physics 43 2.10 Research Activities in SCI-A 45 3.
    [Show full text]