Filologiya Məsələləri, № 8 2018
Total Page:16
File Type:pdf, Size:1020Kb
Filologiya məsələləri, № 8 2018 AZƏRBAYCAN MİLLİ ELMLƏR AKADEMİYASI M. FÜZULİ adına ƏLYAZMALAR İNSTİTUTU FİLOLOGİYA MƏSƏLƏLƏRİ № 8 Топлу Азярбайъан Республикасы Президенти йанында Али Аттестасийа Комиссийасы тяряфиндян рясми гейдиййа- та алынмышдыр (Filologiya elmləri bюлмяси, №13). Азярбайъан Республикасы Ядлиййя Назирлийи Мятбу няшрлярин рейестриня дахил едилмишдир. Рейестр №3222. «Елм вя тящсил» Бакы – 2018 1 Filologiya məsələləri, № 8 2018 Ъурналын тясисчиляри: Азярбайжан Милли Елмляр Академийасы Ялйазмалар Институту вя «Елм вя тящсил» няшриййаты РЕДАКСИЙА ЩЕЙЯТИ: академик Иса Щябиббяйли, академик Васим Мяммядялийев, академик Теймур Кяримли, akademik Мющсцн Наьысойлу, akademik Низами Ъяфяров, АМЕА-нын мцхbир цзвц, ф.ü.е.д., проф. Ябцлфяз Гулийев, ф.ü.е.д., проф. Вилайят Ялийев, ф.ü.е.д., проф. Fəxrəddin Veysəlli, ф.ü.е.д., проф. Гязянфяр Казымов, ф.ü.е.д., проф. Рцфят Рцстямов, ф.ü.е.д., проф. Надир Мяммядли, ф.ü.е.д., проф. İsmayıl Məmmədli, ф.ü.е.д., проф. Мясуд Мащмудов, ф.ü.е.д., проф. Nizami Xudiyev, ф.ü.е.д., проф. Sevil Mehdiyeva, ф.ü.е.д., проф. Buludxan Xəlilov, ф.ü.е.д., проф. İlham Tahirov, ф.ü.е.д., prof. Əzizxan Tanrıverdiyev, ф.ü.е.д., проф. Мцбариз Йусифов, ф.ü.е.д., проф. Гязянфяр Пашайев, ф.ü.е.д., проф. Ябцлфяз Ряъябли, ф.ü.е.д., проф. Ъялил Наьыйев, ф.ü.е д., prof. Камиля Вялийева, ф.ü.е.д., prof. Азадя Мусайева, ф.ü.e.d. Paşa Kərimov, f.ü.f.d., dos. Нязакят Мяммядли Бурахылыша мясул: академик Теймур Кяримли Ряйчи: filologiya elmləri doktoru, professor Надир Мяммядли Филолоэийа мясяляляри. Бакы, 2018, № 8 ISSN 2224-9257 © ”Elm və təhsil” nəşriyyatı, 2018 www. filologiyameseleleri. net 2 Filologiya məsələləri, № 8 2018 DİLÇİLİK rof. MƏSUD MƏMMƏDOV Dos.LEYLA MƏCİDOVA Lənkəran Dövlət Universiteti [email protected] AZƏRBAYCAN COĞRAFİ ADLARI HAQQINDA DÜŞÜNCƏLƏR Açar sözlər: Azərbaycan, dil, söz, toponim, oykonim Ключевые слова: Азербайджан, язык, слова, топоним, ойконим Key words: Azerbaijan, language, word, toponym, oyconym Azərbaycan ərazisi etnoslar laboratoriyası olmuş və indi də davam et- məkdədir. Bu səbəbdən də Azərbaycan coğrafi adları (toponimlər) dil ba- xımından mənşəyinə görə müxtəlifdir. Məlumdur ki hər hansı dilin ən ilkin (ən qədim) söz-terminləri qo- humluq terminəridir. Bu terminlərin yaranma tarixinə nisbətən (yəni sonra- dan), ilk insanın şüurlu həyatını (sənətini, duasını, vərdişini, yayılmasını, da- ğını, dərəsini, yolunu və bərəsini) coğrafi adların mənşəindən, mənasından öyrənirik. Bu iş nə qədər çətin olsa da, bir o qədər də maraqlıdır. Dünənimizi bilməsək, gələcəyə qırmaq ata bilmərik. Dil inkişaf edərək çox sözləri arxaikləşir, tarixə çevrilir. Vəziyyət elə hala çatır ki, dilin bəzi ünsürlərinin tarixən nə məna daşıdığını müəyyən etmək olmur. Mənasını itirən söz dilimizdə şəkilçi və komponent halına düşür və bu ünsürlərin çoxu, Azərbaycan dil tarixinin “Şah əsəri”-dir desək yanılmarıq. Məsələn, Azərbaycanın tanınmış alimi, professor Məsud Məmmədov təməli ilə desək, “-çi4” şəkilçiləri Azərbay- can xalqının qədim və oturaq həyat keçirməyinin göstəricisidir. Çünki bu şəkilçi peşə bildirir. Peşələrin də ən qədimi əkin+çi terminidir. Bu termin məlum edir ki, xaqlqımız oturaq həyat keçirmiş və əkib-becərməklə məşğul olmuşdur. əkin+çi termini ilə bərabər sıraya düzülən qədim və Azərbaycan dilinə məxsus olan sözlərdir ki, onları qabartmaq vacibdir: biçinçi, (əkdin, gərək biçəsən), də- mirçi (biçmək üçün alət düzəldəsən), dəyirmançı (əkdin biçəsən, biçdin üyüdə- sən), dulusçu (əkdin biçəsən, biçdin üyüdəsən, üyüdüb bişirib bir qabda yeyə- sən) və s. terminlər xalqımızın həyatına daxil olmuşlar, ölməz, pozulmaz bir tarix salnaməsidir. Hər hasnı sözün etimologiyasını açmaq asan iş deyil. Coğrafiyaşünas sözləri şəffaf və qeyri-şəffaf deyərək iki qrupa bölürlər. Şəffaf olanların mənası aydın olduğundan, tez təyin olunduğunda belə adlanır, qeyri-şəffaflar 3 Filologiya məsələləri, № 8 2018 isə mənasını açmaq çətin və ya mümkün olmayanlara deyilir. Doğrudur, çox- larının şəffaf bildiyi coğrafi terminlər və ya sözlər dilçi alimlər üçün qeyri-- şəffaf görünə bilir. Məsələn, Aqsu. Çoxları üçün bu söz iki komponentdən ibarətdir: “Aq” və “su”. Dilçi alim nostpotik təhlil apararaq bəlli edir ki, “aq”-“dağ” sözündəndir (oronimdir), -su isə hidronimdir, “çay” deməkdir. Bütövlükdə bu oro-hidro-aykonimin mənası “dağ çayı” birləşməsindən yaranmışdır. Göründüyü kimi, etimologiya bölməsi çox çətin sahədir. Bu barədə F.Cəlilov dürüst qeyd edir ki, “düzgün etimoloji yozumun bir neçə şərti vardır ki, bunlar da tarixilik, semantiklik, morfoloji rekonstruksiya (praforma) və morfonoloji quruluşla bağlı məsələlərdir. Etimoloji yozumda bu şərtlərdən biri nəzərədn qaçıralanda alınan nəticənin düzgünlük ehtimalı azalır. Ona görə də dilçilikdə etimologiya bölməsi ən çətin sahələrdən hesab olunur, hətta ən görkəmli dilçilər belə nadir hallarda cəsarət edib bu və ya digər sözün etimolonji izahına girişir (5, 126). Məsələn, Nadir Məmmədov “Azərbaycanın yer adları” kitabındakı cəfəngiyyatını “yer adları” yox, “göy adları” səviyyəsinə qaldırılmış yalanlarla doludur. Bu kitabda hər nə var, elmədn başqa. Bir neçəsinin adını çəkək, müəllif yazır: “Oronimik terminlərdən düzəlmiş toponim bumdur (Qəbələ rayonu); Bum kəndinin ərazisindən axan kiçik çay da Bumçay adlanır. Həmin kəndin ərazisində Bum yamacı, Bum çökəkliyi, Bum dərəsi, Bum təpəsi adlı oronimik toponimlər də qeydə alınmışdır”, sonra müəllif oronimin etimologiyasını vermədən, mənbəsini belə göstərmədən yazır: “Altay dillərində indi də baom, bom sözləri işlnməkdədir. Bu sözlər “dar dərədə əmələ gəlmiş sıldırım”, “dik qayalıq”, “burun formasında uca qaya”, “çay ilə dağ arası dar yer” və s. mənalardadır (2, 22). Bu gediş ilə coğrafiyaşünas toponimist özünün uydurmasını davam edərək yazıb ki, “maraqlı cəhət budur ki, “buk” sözü “bək” yazılış formasında “meşəli təpə”, “bəku” formasında isə “təpə” deməkdir. Bu baxımdan “Bakı” toponiminin mənşəyi haqqında mövcud mülahizələrdən biri diqqəti cəlb edir. Tarixçi- toponimist A.Hüseynzadəyə görə “Bakı” toponimi türk dilərindəki “bəku”-“təpə” sözündəndir. (2, 22). Bununla da müəllif orbonimini bom və ya bum və bu sözə birləşən komponentləri sadalamaqla işini bitirir. Gülüş doğuran Bakı orbonimini türk mənşəli hesab edən (bəku-“təpə”) Ə.A.Hüseynzadənin, eləcə də, B.B.Radlovun “bum”-“çaylı dərə” mənasını göstərən fikirlərinə heç bir münasibət bildirmir. Nadir Məmmədov coğrafiyaşünas olmaqla, gərək Azərbaycan coğrafiyasına bir nəzə salaydı və ona məlum olardı ki, Azərbaycanın Xəzər sahilləri ətrafında Şimalında İrandilli tatlar, cənubunda irandilli talışlar və giləklər yaşayıb və yaşamaqdadır. Artıq hamıya məlumdur ki, “Bakı”-“badi+ku” söz birləşməsindən yaranıb, mənası da “küləkli təpə” anlamındadır. Bum oroniminə gəldikdə , bu sözün geniş meydanı var və “b” ilə başlayan sözlərlə oyun qursaq doğru bir nəticəyə gələ bilərik. Məsələn, Talış dilində 4 Filologiya məsələləri, № 8 2018 “büm(ə)+larzə” hərfi mənası “yer titrəyişi”- zəlzələ, “büm(ə)-rişə” – yerkökü, “buk//bük(ə)”-burun, qoxu, eləcə də, Azərbaycan dilində “bük+mək” feili var. Sözün əsası və kökü “bük”-dür. (Məsələn, əlini bük, çörəyi bük, yaranı bük və s.)Talış dilində isə “bıkə”-feili “etmək” feilidir və sözün “-ə” məsdər göstəricisini atsaq, “bik” kökü və əsası qalar. Amma nastrotik təhlil apardıqda (bu kiçik məqaləmdə verilməsini lüzumsuz saydım. – L.M.) bəlli olur ki, “bum”- “torpaq” mənasını daşıyır. Bu sözün antonimi “qum”-dur. Bir məsələni də qısa olaraq xatırlatmaq istəyirəm ki, Azərbaycan dilində “dəmyə torpaq”, “dəmyə yer”, “dəmyə zəmi” ifadələri işlənilir. Bu sözün (“dəmyə”) mənası bərk torpaq, bərk yer, bərk zəmi (əkilmyən torpaq) deməkdir və yaranışı tarixən iki sözün kökündəən əmələ gəlmişdir: “Də+biyə”; də - yamac, dərə, çöl, -biy(ə)- soyuq, buz. Burada biz B.B.Əhmədovun yolu ilə getsək, ban, bət. Van, bad, bəy, beş, bij, bic, boğ sözlərini də bu sıraya düzə bilərik. Tədqiqatçı oxucunu elə hala salır ki, özünün də nə yazdığını düşünmür. Məsələn, yazıb: Boq-baldırğanın qurumuşu, içi boş gövdəsidir. Həmin sözə “bok” şəklində V.V.Radlovun lüğətində “ağac qabığı” mənasında rast gəlirik. (Buraya rus diindəki bok (болить), Azərbaycan dilində işlənən “böyrək ” sözünü də əlavə etmək olar, görəsən bu yazdığı turşlu aşa bunları niyə əlavə etməyib?!-Leyla Məcidova). B.B.Əhmədov sonra da cəfəngiyyatına davam edərək qeyd edir ki, “bıy” (Şimal dialektimizdir) mənası “donmaq”, “buz bağlamaq” deməkdir. M.H.Rəhimov mancur dilində “bele”-donmaq sözünün işləndiyinə əsaslanıb onu türk dillərinin altay dövrü ilə bağlayır. Bu sözə oxşar M.Ə.Məmmədov da öz sözünü deyib. Alim yazır və deyir ki, Astara rayonunun Turadi kəndinin cənub dağ yamacı olan Lullubi və qısalmış formasında Lullum tərəfində bulaq var və bulağın adı “Biyə-honi”- dir, yəni “Lullumi biyəhoni”- Lulluminin soyuq suları. Talış dilində “honi”-bulaq deməkdir. Azərbaycan dilində “b” ilə başlanan sözləri bu cərgəyə yığsam B.B.Əhmədov təməli ilə olacaq və hətta buz, boz, boş, bin(ə), binəqədi, bənövşə, bərzani, bəbir, bəd, bədbin və bəlkə də, müəllif qazanın dibi mənasını verən “bın” sözünü də türk mənşəli sayardı?! B.B.Əhmədovlar sırasına başqa alimləri də əlavə etmək olar. Məsələn, Y.Yusifov, Q.Qeybullayev, bunlardan bəhrələnən Q.Kazımovun əsərlərində qeyri-elmi fikirlərə rast gəlinir. Müəlliflər leksik mənası olan və sözlərdə komponent kimi işlənən –bi//-pi//-me sözləri şəkilçi kimi götürmüşlər. Burada da ardıcıllığı izləsək, əvvəl –pi, sonra –vi və -bi gəlməlidir. (bax: pan>van>ban). Əgər Azərbaycan alimlərinə məlum olub ki, bu dildə “z”, “r” və “l” ilə başlanan söz türk mənşəli deyil, bəs onda “Lullubi” hardan türk mənşəli