Veel bands met een vermelding in het boek The Game Of The Name, 2000 bandnamen verklaard, hebben ook een notering in de TOP2000.

Hierbij een lijst van bandnamen op alfabetische volgorde met de nummers waarmee ze in de TOP2000 van 2019 staan. ABBA (1972-1982, Zwe) - Popgroep die - hoe anders dan Napoleon - zijn belangrijkste triomf aan Waterloo ontleende. De vier zouden oorspronkelijk aan Festfolk als bandnaam hebben gedacht, maar uiteindelijk zorgden de voornamen van Anni-Frid Lyngstad (ook wel Frida), Björn Ulvaeus, Benny Andersson en Agnetha Fältskog voor het acroniem waarmee de groep wereldberoemd werd. De afkorting werd ingevoerd omdat - zo wil het verhaal - manager Stig Andersson er genoeg van kreeg steeds weer de complete line-up van zijn band te moeten vermelden. Er waren eerst wat problemen met een Zweeds visverwerkend bedrijf van dezelfde naam (foto), maar die werden opgelost. Wie het helemaal goed wil doen schrijft de eerste ‘B’ in spiegelschrift. #68 Dancing Queen #182 The Winner Takes It All #317 The Day Before You Came #325 Eagle #411 Mamma Mia #416 Thank You For The Music #427 Gimme Gimme Gimme #438 Waterloo #466 Lay All You Love On Me #554 Chiquitita #560 Does Your Mother Know #758 Happy New Year #805 Take A Chance On Me #861 I Have A Dream #888 One Of Us #902 Fernando #917 Knowing Me Knowing You #1024 Voulez Vous #1049 Super Trouper #1384 S.O.S. #1439 The Name Of The Game #1786 Money Money Money

Abel (1996-heden, NL) - Niet te verwarren met de Amerikaanse rockband Abel uit Poughkeepsie (New York) en ook niet met het jazzensemble Abel uit San Francisco (Californië). Nee, hier gaat het om de Nederlandse akoestische popband uit Breda die eerst even als The Acting Crowd andermans werk coverde, hoofdzakelijk in het Engels. In 1997 werd de bandnaam veranderd in Abel, naar de gelijknamige film van Alex van Warmerdam; sindsdien vermelden de setlists meer en meer Nederlandstalige nummers. #276 Onderweg

AC/DC (1973-heden, Aus) - Rockband, door de van oorsprong Schotse broers Malcolm en Angus Young opgericht. Er worden verhitte discussies gevoerd over de vraag waar de aanduiding AC/DC werd aangetroffen: op een versterker, een strijkijzer, een stofzuiger of een naaimachine. Buiten kijf staat dat de afkorting verwijst naar Alternating Current/Direct Current (wisselstroom en gelijkstroom). Mocht het die (elektrische) naaimachine zijn geweest: de zus van Malcolm en Angus, Margaret, zou degene zijn geweest die de aanduiding AC/ DC het eerst ontdekte. De machine zou het dus zowel op netstroom als op een accu hebben gedaan, wat kan verklaren waarom de aanduiding AC/DC ook wel wordt gebruikt voor personen die biseksueel zijn. Hoe dan ook: electrifying! De jonge Angus schijnt de gitaar met zoveel enthousiasme ter hand te hebben genomen, dat hij zich niet de tijd gunde om zich na schooltijd te verkleden, een gewoonte die hij nooit meer heeft afgeleerd. Er zijn overigens tal van andere verklaringen voor ‘AC/DC’ te vinden (o.a. Anti Christ/Devil Child, After Christ Devil Come en Alameda County Death Cult, verwijzingen naar het feit dat de groep zich bezig zou houden met ‘hell, murder, chaos, destruction, sex, violence and more such evil’), maar die verklaringen zijn door de bandleden zelf steeds naar het rijk der fabelen verwezen. #20 Thunderstruck #66Highway To Hell #81 Whole Lotta Rosie #295 Back In Black #381 You Shook ?Me All Night Long #623 Let There Be Rock Aerosmith (1970-heden, VS) - Hardrockers uit Boston (Massachusetts), ook wel de Bad Boys from Boston genaamd. De bandnaam zou volgens een niet geheel serieus te nemen bron ‘iemand die (gebakken?) lucht produceert’ betekenen. Een wat devotere fan wijst er op dat de band lucht tot geluid omsmeedt; klinkt beter, maar is nog steeds onzinnig. Dan is er het boek Arrowsmith van Sinclair Lewis, dat als inspiratiebron gediend zou hebben. Maar dat wordt weer door drummer Joey Kramer ontkend. Hij zou toen hij nog op school zat Harry Nilssons Aerial Ballet hebben gehoord. Na wat gestoei met woorden kwam hij op Aerosmith. Pas een tijdje later, toen hij met Steven Tyler en Joe Perry een band vormde, kwam de naam weer op de proppen. Veronderstellend dat het om een verwijzing naar het boek Arrowsmith ging (verplichte leesstof uit hun schooltijd) vond de band het aanvankelijk maar niks. Maar na Joey’s wanhopige kreet ‘No, no, A-E-R-O!’ gingen ze door de knieën. #238 Dream On #578 I Don’t Want To Miss A Thing #1444 Walk This Way

A-Ha (1982-2010, No) - Synthpopgroep uit Oslo die vooral in de jaren ’80 veel succes had. Hoewel er verschillende verklaringen voor het ontstaan van de bandnaam zijn, lijkt het er op dat de groep bewust op zoek was naar een ‘universeel herkenbare’ uitroep. Er circuleren ook verhalen die er op neerkomen dat A-Ha de titel van een liedje was van het (toekomstige) A-Ha, geschreven door bandlid Pål Waaktar. Hoe dan ook: A-Ha was kort, gemakkelijk uit te spreken en apart. Ideaal dus als je wilt opvallen. #331 Take On Me #1858 Hunting High And Low

Air (1995-heden, F) - De chique Parijse voorstad Versailles is de uitvalsbasis van het Parijse duo dat onder de naam Air (en ook wel als Air French Band) opereert en in die hoedanigheid druk bezig is met ambient, triphop, new wave, chill out en gewone pop. De twee - Nicolas Godin en Jean-Benoît Dunckel - beweren dat de bandnaam de afkorting is van Amour, Imagination en Rêve, dus in het Nederlands zoiets als Liefde, Inbeelding en Droom. Ziet er toch meteen heel anders uit: LID. #1040 All I Need

Alan Parsons Project (1975-1990, GB) - Progressieve rockband die in steeds wisselende samenstellingen concept-lp’s produceerde, met als centrale motor de begaafde technicus/producer Alan Parsons (o.a. verantwoordelijk voor het geluid van Pink Floyd op het album Dark Side of the Moon) en songwriter Eric Woolfson. Hun eerste gezamenlijke productie was een conceptalbum gebaseerd op het werk van de Amerikaanse schrijver Edgar Allan Poe. Het label van die langspeelplaat zou aanvankelijk geen uitvoerenden, maar alleen een titel vermelden (Tales of Mystery and Imagination, Edgar Allan Poe), maar dat vonden de platenbazen niet goed: er moest een artiesten- of bandnaam worden vermeld. In een vlaag van fantasieloosheid werd toen de naam gekozen waaronder de studiowerkzaamheden geregistreerd werden: The Alan Parsons Project, dus. #76 Old And Wise #439 Eye In The Sky # 697 The Turn Of A Friendly Card #1359 Don’t Answer Me

Alice in Chains (1987-2002; 2005-heden, VS) - Rockband uit Seattle (Washington) met wellicht een voorkeur voor bondage. Dat is althans een van de vele verklaringen van de groepsnaam. Andere veronderstelling: de naam is een variant op Alice in Wonderland (voluit Alice’s Adventures in Wonderland) van de Engelse auteur Lewis Caroll (eig. Charles Lutwidge Dodgson Lewis). Ook zou er vroeger al eens zijn gespeeld met de naam Alice ‘n’ Chains, wat dan later zou zijn omgezet in Alice In Chains - lijkt plausibel. Dan wordt er ook nog een verband vermoed met de titel van een aflevering van de tv-serie The Brady Bunch, maar dat lijkt onzin te zijn; waarschijnlijk is dit gerucht het gevolg van het feit dat zanger Layne Staley, nadat Alice In Chains er in november 1994 de brui aangaf, een nieuwe band formeerde onder de gewaagde benaming The Gacy Bunch, waarmee hij de redelijk onschuldige Brady’s koppelde aan de notoire massamoordenaar annex amateur-clown John Wayne Gacy, over wie Sufjan Stevens zo prachtig heeft gezongen. Andere vrij onwaarschijnlijke verklaringen behelzen een onmoeting van de bandleden met een driepotige, aan de ketting gelegde teef die Alice heette en een connectie met een dessert dat de nogal gezochte naam Apple Alice in Chocolate Chains zou dragen. Nader onderzoek is gewenst. #759 Would #1769 Rooster

Alice Cooper (1968-heden, VS) - Hardrockband, c.q. -zanger (ps. van Vincent Furnier) die beiden op een lange muzikale carrière kunnen terugkijken. De naam vloeide voort uit de wens van de band (die uit Detroit, Michigan komt) om een zo groot mogelijk contrast te creëren tussen zijn reputatie (loud, crude, crazy, even sick) en de naam waaronder dit alles over het voetlicht werd gebracht. ‘Alice Cooper’ klonk onschuldig genoeg: het riep beelden op van een schoolmeisje met een paardenstaart, of van een oud besje dat in een kerkbank wat zat te dommelen. Er zijn fans die daar niet aan willen; die houden staande dat ‘Vince’ gebruik zou hebben gemaakt van een ouijabord (spreek uit wietja-bord), een primitief ogend hulpmiddel dat het mogelijk maakt om tijdens een séance vragen te stellen die door het onderbewustzijn worden beantwoord. Alice Cooper, respectievelijk Vince Furnier zou - het kan nog gekker - ook de reïncarnatie kunnen zijn van een heks uit de 17de of 18de eeuw die op de brandstapel belandde. Niet iedereen valt hiervoor, zoals uit een reactie van een fan valt op te maken: ‘He has been married for more than twenty years and he has three children. He spends all his free time playing golf. His handicap is 4.’ #405 Poisson #535 Halo Of Flies #953 How You Gonna See Me Now #1149 School’s Out

Alphaville (1982-heden, Du/GB) - Internationaal samengestelde synthpopgroep die zijn bekendheid vooral dankt aan een liedje met de (enigszins ironisch bedoelde) titel Big In Japan. Heette als groep aanvankelijk (en nogal onrealistisch) Forever Young. De nieuwe groepsnaam verwijst naar een Franse film met in de hoofdrol Eddy Constantine: Alphaville - une étrange aventure de Lemmy Caution). #305 Forever Young #1543 Big In Japan

Amazing Stroopwafels, The (1979-heden, NL) - Toen de carrière van de The Amazing Stroopwafels nog moest beginnen waren de bandleden vaak op de Rotterdamse Lijnbaan te vinden, waar ze straatoptredens verzorgden. In die tijd wisten ze nog niet precies hoe ze verder wilden gaan: als Nederlandstalige band of als een formatie die (wat commercieel gezien interessanter was) Engelstalig repertoire moest gaan opbouwen. Dus zongen ze aanvankelijk zowel in het het Nederlands als in het Engels; pas na drie jaar werd er ondubbelzinnig voor het Nederlands gekozen. De eerste lp’s hebben een Engelstalige B-kant. Vandaar ook de tweetalige naam The Amazing Stroopwafels: een typisch Nederlandse lekkernij, afgeleid van een van hun favoriete bands The Flying Burrito Brothers. De burrito, een typisch Amerikaans-Mexicaans lekkernij. En dat voorafgegaan door een bijvoeglijk naamwoord dat ontleend werd aan de naam van een van hun ander favoriete countryrockband: The Amazing Rhythm Aces. Dat uiteindelijk voor het Nederlands als ‘muzikale voertaal’ werd gekozen heeft de band overigens nog wel eens parten gespeeld, namelijk toen de Stroopwafels het liedje Ome Kobus (1981) uitbrachten. Daarin worden de tragische belevenissen van – ja, van wie anders? – ene Ome Kobus beschreven; een man die de pech had op Hawaiï zijn linkerbeen te moeten verliezen - door een haaienbeet. Ome Kobus leek alles te hebben om een hit te worden, maar het nummer werd door de Hilversumse radiozenders geboycot: gehandicapten zouden zich eraan kunnen storen. Schrale troost voor de Stroopwafels: André van Duin overkwam vijf jaar eerder hetzelfde met diens meezinger Willempie - alleen werd dat nummer wèl een hit, een nummer-1 zelfs. #199 Oude Maasweg

America (1970-heden, VS/GB) - Folktrio van (hoe kan het anders met zo’n naam) Amerikaanse makelij, waarbij wel aangetekend moet worden dat de drie leden van de band een groot deel van hun jeugd in Engeland doorbrachten. Hun vaders waren als militair gestationeerd op de Amerikaanse luchtmachtbasis in West Ruislip (Londen), vandaar. Dankzij de liner notes van het album History - America’s Greatest Hits (1975) weten we dat met de bandnaam eer wordt betoond aan het vaderland van de drie bandleden. Om nog preciezer te zijn: de naam borrelde op toen de bandleden enthousiast zaten mee te deinen op muziek die uit een Amerikaanse jukebox opklonk. #391 Oude A Horse With No Name

Animals (1962-1969, 1977 en 1983-1984, GB) - Muzikaal vehikel dat de muzikale loopbanen van onder anderen Alan Price, Eric Burdon, Zoot Money en Andy Summers een flinke zet zou geven. De omgeving waarin de groep aanvankelijk het best tot zijn recht kwam - de overbevolkte, donkere en vochtige Downbeat Club in Newcastle - gaf de indruk dat er een stel gekooide beesten te bezichtigen en beluisteren was. Dat gegeven, samen met het rauwe geluid dat de mannen voortbrachten, leverde hen bij het publiek al snel de toepasselijke geuzennaam op die uiteindelijk de groepsnaam zou worden: The Animals. #103 House Of The Rising Sun

Arcade Fire (2003-heden, Ca) - Indierockband uit Montreal, Quebec. Zanger Win Butler liet zich als kleine jongen door een vriendje wijsmaken dat een winkelcentrum en een muziektent in Exeter (New Hampshire) tot de grond toe waren afgebrand, met veel (vooral jeugdige) slachtoffers tot gevolg. Voor zover valt na te gaan een onzinverhaal, maar het verhaal van de ‘winkelcentrumbrand’ maakte zóveel indruk op Butler dat de bandnaam er het gevolg van was. #687 Everything Now

Avicii (geb. 1989-2018, Zwe) - De Zweeds dj en muziekproducent Tim Bergling werd internationaal bekend dankzij zijn single Bromance en de vocale versie daarvan, Seek Bromance, waarop we Amanda Wilson horen. Bergling noemde zich ook wel Tim Berg of Tom Hangs, maar de Stockholmse dj had nóg een alias: Avicii, een variatie op de term Avici, die kenners van Oosterse godsdiensten en boeddhisten zonder twijfel zullen herkennen. Het Boeddhisme maakt onderscheid tussen veel verschillende soorten hel; ze variëren in intensiteit en in de frequentie van de pijn. De laagste ‘helleklasse’ (‘from where there is no escape’) is Avici. Gelukkig is het leven in een van de boeddhistische hellen slechts tijdelijk; (veel) later kan men als een mens, dier of geest wedergeboren worden. #161 Wake Me Up #348 Hey Brother #392 Levels #1038 Addicted To You

B-52’s, The (1976-heden, VS) - New wave rockgroep uit Athens, Georgia. De twee vrouwelijke leden, Cindy Wilson en Kate Pierson, droegen in de begintijd van de band torenhoge, bouffante-achtige pruiken, waarover zodadelijk meer. Cindy en Kate lieten later in hun carrière hun haar gewoon hangen en toen verdween ook de apostrof uit de groepsnaam (sindsdien is het The B-52s), maar of het een iets met het ander te maken heeft is onbekend. Over die haarstijl dan: de zogenoemde beehives (bijenkorven) werden ook wel als B-52’s omschreven vanwege de grote gelijkenis (hoofd wel even schuin houden) met de neus van de zware Boeing B-52 bommenwerpers die in het midden van de vorige eeuw in gebruik werden genomen. Tot de liefhebsters van de beehive behoren wijlen Dusty Springfield, Marge Simpson en wijlen Amy Winehouse. #1896 Love Shack

Babys, The (1975-1981, GB) - Het valt uit de bandnaam niet af te leiden, maar de Londense formatie The Babys maakte in zijn tijd stevige rockmuziek. De naam was dan ook ironisch bedoeld. De Engelsen probeerden met hun band door te breken in een tijd waarin de platenmaatschappijen vooral op zoek waren naar ‘piepkuiken-acts’. Om het met bassist John Waite te zeggen: ‘De platenbazen wilden simpelweg niet naar een band luisteren als ze dachten dat die rockmuziek maakte. Teen bands en pre-teen bands, dat was het enige waarvoor ze belangstelling hadden.’ Om de bazen op het verkeerde been te zetten werd een ‘kinderachtige’ bandnaam gezocht. Namen als The Big Babys (‘grote kinderen’) en The Cry Babys (‘huilebalken’) passeerden de revue tot er simpelweg voor The Babys werd gekozen. Waite: ‘Het was een grap. We dachten dat we na twee weken een serieuze naam konden aannemen. Maar toen de mensen er opeens lucht van kregen dat er een rockband bestond die zich The Babys durfde te noemen en die mensen daar ontzettend om moesten lachen, lieten we het maar zo.’ #1276 Everytime I Think Of You #1755 Isn’t It Time

Bachman Turner Overdrive (1973-1979; 1983-2005; 2009-heden, Can) - Je zou misschien verwachten dat Bachman Turner Overdrive bestond uit de heren Bachman, Turner en Overdrive, maar dat is dus niet zo. De boogierockband uit Winnipeg, Manitoba, beschouwde Randy Bachman en Fred Turner als zijn leiders. Overdrive was de titel van een truckersblaadje dat ergens rondslingerde toen de band aan het toeren was. Ze vonden het woord overdrive (‘in de hoogste versnelling’) heel toepasselijk, want ze waren net aan het omschakelen van country rock naar hard rock. Waar het toe leidde weet de gehele wereld, dankzij de megahit You Ain’t Seen Nothing Yet, als het om stotteren gaat de Canadese tegenhanger van het Engelse My Generation van The Who. #1780 You Ain’t Seen Nothing Yet

Backstreet Boys (1993-heden, VS) - Vocale groep met clean cut boys-image. De Backstreet Boys lijken uit dezelfde mal afkomstig te zijn als de (uit Boston afkomstige) New Kids on the Block. Wat in Boston kan, moet ook in Orlando kunnen, is de gedachte waarschijnlijk geweest. Orlando was ook de plek waar inspiratie opgedaan werd om de groepsnaam te bepalen: Backstreet Market zou in het midden van de jaren ‘90 een favoriete hangplek voor jongeren zijn geweest. Te controleren valt het niet meer, want de markt (die ergens in de buurt van Church Street Station gesitueerd moet zijn geweest) is inmiddels verdwenen. #1014 I Want It That Way #1730 Everybody

Band, The (1964-1977 en 1983-1999, VS) - De band met de mooiste naam ter wereld was waarschijnlijk The Band. Daar kon geen andere bandnaam tegenop (of het zou The The moeten zijn; zie daar), zeker de idiote namen niet die in de jaren zestig volop werden bedacht. De leden van de band die Bob Dylan in het midden van diezelfde jaren zestig zo bekwaam begeleidde, wilden helemaal geen naam hebben. Toen de platenmaatschappij er op stond dat er toch een naam werd gekozen, kwam de band met de suggestie The Crackers. Pas toen iemand bij de platenmaatschappij er achter kwam wat crackers precies zijn, werd de band met rust gelaten. En omdat iedereen het toch al over ‘the band’ had, werd The Band uiteindelijk een heel geschikte naam gevonden. Gitarist en zanger Robbie Robertson: ‘That was as anonymous as we could get, so we went with that.’ #784 The Weight Bangles (1981-1989, 1999-heden, VS) - De meiden uit Los Angeles, Californië voerden eerst bandnamen als The Supersonic Bangs en The Bangs, maar die laatste variant leverde protesten op van de uit New Jersey afkomstige Bangs. Toen werd het Bangles, als een soort frivole verwijzing naar de mannelijke rolmodellen van de band, de Beatles. #1300 Eternal Flame Bap (1976-heden, Du) - We schrijven het niet helemaal in hoofdletters, want het is geen afkorting. De band uit Keulen zingt in het lokale, Ripuarische dialect dat in hun geboortestad wordt gesproken: het zogenoemde Kölsch. Het woord Bap komt ook uit het Keuls en betekent zoveel als ‘pa’ of ‘pappie’. Bap is de bijnaam van de zanger van de band, Wolfgang Niedecken. #892 Kristalnaach

Beach Boys, The (1961, VS) - Aan het geluid van de uit Hawthorne, Californië afkomstige Beach Boys kunnen vele labeltjes worden gehangen: surfrock, sunshine pop, psychedelische pop, artrock, psychedelische rock, barokpop en ga zo maar door. The Beach Boys heetten aanvankelijk (1961) The Pendletones. Een Pendleton was een overhemd voor kakkers: geruit, van zuivere wol gemaakt. Je droeg het los over een wit T-shirt. Voor een indruk: het Beach-Boysalbum Surfer Girl toont de vijf toenmalige Beach Boys in deze oufit.The Pendletones namen onder vrij primitieve omstandigheden hun eerste liedje, Surfin’, op. Dat gebeurde op het kantoor van de muziekuitgevers Hite en Dorinda Morgan. Van de twaalf takes werd de beste gebruikt om er een bescheiden aantal 45-toerenplaatjes van te persen. Toen de Boys niet veel later hun ‘bewijsnummers’, een pakketje platen, ontvingen, ontdekten ze dat de platenmaatschappij, Candix Records, de vrijheid had genomen om de groepsnaam te veranderen: in plaats van The Pendletones werden The Beach Boys als uitvoerenden vermeld. Een medewerker van de reclameafdeling, Russ Regan, bleek hiertoe het initiatief te hebben genomen - het nummer heette immers Surfin’ en die jongens waren toch gek op surfen? Nogal komisch: van de vijf Boys had er slechts eentje (Dennis Wilson) ooit op een surfboard gestaan. Even nog probeerden The Pendletones de maatschappij ertoe over te halen de platen opnieuw te labelen, maar het beschikbare budget was zó klein dat dit niet lukte. Het was en bleef dus The Beach Boys. #59 God Only Knows #532 Good Vibrations #1328 Sloop John B #1862 Wouldn’t It Be Nice #1906 Tears In The Morning

Beastie Boys (1979-heden, VS) - Producenten van hiphop, punkrock en rapcore, afkomstig uit New York. Later werd er een mooier verhaal bedacht - zie verderop - maar het lijkt er toch op dat de groepsnaam slechts een grappige inval was waarover niet al te zeer was nagedacht. Vooral de wens om een ‘idiote naam’ uit te zoeken schijnt hier de vader van de gedachte te zijn geweest - het moest iets in de trant van The Young Aborigines of The Angry Samoans (zie aldaar) worden. Zoals gezegd: later werd er wat meer betekenis aan de inval van destijds toegekend; toen heette het opeens dat Beasty een acronym was, met de volgende betekenis: Boys Entering Anarchistic States Toward Internal Excellence. Om het in goed Hollands te zegggen: a lot of bull. #827 Sabotage #1607 Fight For Your Right (To Party)

Beatles, The (1960-1970, GB) - Het duurde even voordat de beroemdste (en volgens velen beste) popgroep ter wereld zijn definitieve naam gevonden had. Het begon met John Lennon, die in een skifflegroep speelde die sinds maart 1957 de naam Quarrymen droeg, naar de Quarry Bank School waar Lennon de lessen zoveel mogelijk volgde. Deze naam werd in oktober 1959 veranderd in Johnny and the Moondogs (tweemaal raden wie die Johnny was). Drie maanden later werd dat al weer veranderd: Stuart Sutcliffe was erbij gekomen en hij stelde voor dat ze zich The Beatals - bijna goed! - zouden noemen. In feite was dat een kwestie van afkijken bij Buddy Holly: die had immers ook een bandje waarvan de leden uit insecten bestonden (The Crickets). Later is door de kennelijk over veel fantasie beschikkende Paul McCartney wel beweerd dat de naam ‘Beatles’ te danken is aan de film The Wild One (1953), waarin twee biker gangs, respectievelijk onder leiding van Johnny Strabler (Marlon Brando) en Chino (Lee Marvin), elkaar naar het leven staan. Chino’s gang gaat als The Beetles door het leven. Dat het onwaarschijnlijk is dat leden van Johnny and the Moondogs, c.q. Stuart Sutcliffe deze rolprent zelf hebben gezien, vloeit voort uit het simpele feit dat de film tot 1967 niet in het Verenigd Koninkrijk mocht worden vertoond. Ook de opmerking van John Lennon dat de naam Beatles ‘in een visioen werd geopenbaard’ kwam mag als romantische nonsens worden gekwalificeerd. Maar voor de volledigheid toch een stukje tekst uit de editie van de muziekkrant Mersey Beat (1961) waarin Lennon de zaak uit de doeken doet: ‘Many people ask what are the Beatles? Why Beatles? Ugh, Beatles how did the name arrive? So we will tell you. It came in a vision - a man appeared on a flaming pie and said unto them “From this day on you are Beatles with an A”. “Thank you, Mister Man,” they said, thanking him.’ In mei 1960 werd de bandnaam nogmaals veranderd, in The Silver Beetles, en heel snel daarna werd het The Silver Beatles, nadat een voorstel van Brian Casser van Cass and the Cassanovas om er Long John and the Silver Beatles van te maken was afgewezen. In augustus 1960, op het punt om voor het eerst naar Hamburg te gaan en op de drempel van universele roem, maakten de toenmalige bandleden er uiteindelijk The Beatles van, een van de sterkste merken die onze aardbol rijk is. #53 Let It Be #72 Hey Jude #77 Here Comes The Sun #94 Yesterday #104 Blackbird #192 While My Guitar Gently Weeps #330 A Day In The Life #377 Penny Lane #441 Come Together #454 Eleanor Rigby #548 Strawberry Fields Forever #596 Something #704 The Long And Winding Road #838 Norwegian Wood #840 Help #857 The Fool On The Hill #957 Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band #969 Lucy In The Sky With Diamonds #1111 Get Back #1114 Michelle #1154 All You Need Is Love #1248 When I’m Sixty-Four #1321 I Am The Walrus #1356 In My Life #1433 Twist And Shout #1506 A Hard Day’s Night #1507 She’s Leaving Home #1518 Yellow Submarine #1562 I Want To Hold Your Hand #1731 Back In The U.S.S.R. #1794 For No One #1866 I Saw Her Standing There #1868 We Can Work It Out #1895 Eight Days A Week #1931 Don’t Let Me Down #1987 Lady Madonna

Bee Gees (1958-2003, 2009-?, GB) - Engelse zanggroep met op z’n minst twee muzikale levens: als harmonische softrockers en als discomuzikanten. Door de jaren heen samengesteld uit drie, vier, drie, twee en uiteindelijk één broer(s) Gibb. In tegenstelling tot wat veelal als vaststaand wordt aangenomen hoeft de groepsnaam niet per se voor het nogal voor de hand liggende Brothers Gibb te staan. De Gibbs, die op het moment dat hun bandnaam moest worden bepaald in Australië woonden, werden destijds gechaperoneerd door de voor racebanen werkende impresario Bill Goode. Deze Goode, die de broertjes Gibb had zien optreden op Brisbane’s Speedway Circuit en kennelijk geïmponeerd was geraakt, zorgde ervoor dat ze konden kennismaken met de radio-dj Bill Gates (geen familie van de gelijknamige softwaremiljardair), uiteraard met de bedoeling airplay te genereren. Gates vond het tè mooi dat zowel Goode’s als zijn initialen ‘BG’ waren. Zo werd het volgens de overlevering The Bee Gees, op voorspraak van de klaarblijkelijk niet al te bescheiden Goode en Gates. Of de nog uiterst jeugdige broers hierbij veel in te brengen hadden, valt te betwijfelen. Aan de andere kant is er het verhaal van die fervente fan die beweert dat hij The Bee Gees onder die naam heeft zien optreden well before Bill Gates was around, maar dat optreden zou volgens hem in 1965 hebben plaatsgevonden. Dat slaat de bodem uit het verhaal: de gebroeders Gibb maakten al eind jaren ’50 kennis met Goode en Gates. #522 Stayin’ Alive #672 How Deep Is Your Love #1139 Words #1289 Massachusetts #1324 Tragedy #1372 Night Fever #1479 Spicks And Specks #1498 Nights On Broadway #1585 I Started A Joke #1700 More Than A Woman #1818 You Win Again #1908 To Love Somebody Black Crowes (1989-2002; 2005-heden, VS) - Amerikaanse R&R-band, door het Britse Melody Maker omschreven als the most rock ‘n’ roll rock ‘n’ roll band in the world. Aanvankelijk Greasy Little Toes geheten werd het iets later (1984) Mr. Crowe’s Garden, naar de titel van een kinderverhaaltje. De laatste naam zorgde er voor dat de band door fans liefdevol ‘The Crowes’ werd genoemd. Dat werd later veranderd in The Black Crowes. #1334 Remedy #1915 Hard To Handle

Black Eyed Peas, The (1988-heden, VS) - In de eerste zeven jaar van hun bestaan gingen de toenmalige drie leden van de The Black Eyed Peas nog door het leven als de Atban Klann, waarbij Atban stond voor A Tribe Beyond a Nation. De alternatieve hiphoppers uit Los Angeles (Californië) stonden in 1995 op het punt hun eerste album, Grass Roots, uit te brengen bij Ruthless Records, toen de oprichter en eigenaar van de maatschappij, Eazy-E, overleed aan de gevolgen van een seksueel overdraagbare ziekte. De naam van de formatie werd toen eerst veranderd in Black Eyed Pods en later in Black Eyed Peas. Bij zowel een pod als een pea is er sprake van een peulvrucht; het verschil schijnt hem erin te zitten dat een pod het samenstel van twee vruchtbladen is (zeg maar de ‘verpakking’ van de peulzaden) terwijl een pea zich comfortabel door twee vruchtbladen laat verpakken (officieel zijn peas de zaden van een peulvrucht). Waarom deze fascinatie voor deze toch niet al te opwindende groente? Omdat het prominente Black Eyed Peas-lid dat als will.i.am door het leven gaat van mening was (en hoogstwaarschijnlijk nog steeds is) dat de groep ‘zielevoedsel’ levert. Wie dit niet gelooft moet er de liner notes van het album Monkey Business maar eens op naslaan; daar staat: ‘We make music for the soul and Black Eyed Peas are soul food’. #736 I Gotta Feeling #903 Where Is The Love

Black Keys, The (2001-heden, VS) - Dan Auerbach en Patrick Carney vormen het duo uit Akron, Ohio dat onder de naam The Black Keys blues-rock, garage rock en indierock ten gehore brengt. De vader van Auerbach - een kunsthandelaar - had een zwak voor een bepaalde kunstenaar die mensen die volgens hem niet deugden neerbuigend als ‘black keys’ omschreef. #567 Little Black Submarines #1004 Lonely Boy #1539 Gold On The Ceiling

Black Sabbath (1968-2017, GB) - Engelse rockband uit Birmingham die zijn bekendheid deels te danken heeft aan de nogal kleurrijke zanger van de groep, Ozzy Osbourne. Verder sprak een wijziging het in repertoire velen tot de verbeelding: de band - toen nog Earth geheten - begon zijn nummers op een gegeven moment met occulte- en horrorelementen te doorspekken. Dit was in 1969, op het moment dat duidelijk werd dat er nóg een Engelse band actief was die de naam Earth droeg. Inspiratie voor een nieuwe groepsnaam werd opgedaan bij een bioscoop tegenover de repetitieruimte van Earth; daar draaide de film Black Sabbath uit 1963, met in de hoofdrol Boris Karloff. Lange rijen voor de kassa! Bassist Geezer Butler merkte op ‘raar, dat zoveel mensen geld willen besteden aan een horrorfilm’. Dat bracht de band op een idee. #135 Paranoid

Blaudzun (2006-heden, Ned) - Na eerst als achtergrondzanger en sessiemuzikant actief te zijn geweest ging de Nederlandse singer/ songwriter Johannes Sigmond (geb. 1974) voor zichzelf aan de slag. Dat deed hij onder het pseudoniem Blaudzun. Sigmond doet niet zoals sommige anderen (zie bijvoorbeeld I Am Kloot) geheimzinnig over de herkomst van zijn alias: hij vertelt iedereen die het weten wil dat Blaudzun de (achter)naam is van een vrij onbekende Deense wielercoureur: ‘Een renner uit de jaren zeventig, die nog met Joop Zoetemelk heeft gekoerst’. De vermelding van Zoetemelks naam is van belang, want er is ook nog een veel jongere Blaudzun (voornaam Michael, geb. 1973) als wielrenner actief. Maar Sigmond werkt onder de naam van Michaels vader, Verner Blaudzun (geb. 1946). #1865 Promises Of No Mam’s Land

Blind Melon (1989-1995; 2006-heden, VS) - Californische rockband die de handdoek tijdelijk in de ring gooide toen zanger Shannon Hoon kort na het uitbrengen van het tweede album overleed. Er zijn mensen die beweren dat de bandnaam wordt genoemd in de cultmuziekfilm Spinal Tap, maar daaraan moet sterk worden getwijfeld. Ook de hier en daar voorkomende verwijzingen naar exploderende, blindheid veroorzakende meloenen lijken het product te zijn van een al te levendige fantasie. Wel bestaat er een liedje met de titel Blind Melon Chitlin’, dat op de plaat werd gezet door het komische duo (en helden van de blowende jeugd) Cheech & Chong, maar dat is een duidelijke satire op blueszangers (chitlin’ - officiële naam chitterlings - is varkenspens). We moeten daarom wel aannemen dat Blind Melon zijn naam gewoon heeft gejat van de echte Blind Lemon: blueszanger Blind Lemon Jefferson (1893-1929). Tenzij het verhaal waar is dat de vader van Brad Smith, de bassist van Blind Melon, de gewoonte had om het naast hem wonende hippiepaar aan te duiden met a couple of blind melons. Het woord melon is slang voor ‘idioot’. Zie ook Jefferson Airplane. #1994 No Rain

Blink-182 (1992-2005; 2009-heden, VS) - Punkrockband uit Poway, Californië, opgericht als Blink. Die laatste naam was al in het bezit van de Ierse technoband Blink, dus daar moest iets op gevonden worden. De naam werd simpelweg uitgebreid met ‘182’. Hoe simpel dan ook, dat getal werd het middelpunt van vele discussies over de betekenis ervan. De een houdt het erop dat 182 verwijst naar het aantal malen dat Al Pacino in de film Scarface (1983, regie: Brian De Palma) fuck zegt (het ging ons te ver om dit te controleren), een ander zegt dat het een verwijzing is naar een film van Bob Clark, Turk 182! (1985). Grappiger en dus onwaarschijnlijker is de verklaring dat 182 het ideale gewicht is van Blink’s bassist Mark Hoppus. Voor wie echt àlles wil weten: het gaat hier om Amerikaanse ponden, dus het betreft 82 kilo en 555 gram. Dan is er nog de erg ingewikkelde redenering dat 182 moet worden opgedeeld in 18 en 2 en dat de bijbehorende letters in het alfabet - ‘R’ en ‘B’ - iets te maken hebben met de beginletters van Rancho Bernardo, een buitenwijk van San Diego en de plaats waar Blink’s zanger/gitarist Tom DeLonge een tijdje naar school ging. Alle deze theorieën ten spijt blijft de band volhouden dat het getal 182 volkomen willekeurig gekozen werd. #1398 All The Small Things

Blondie (1975-1982; 1997-heden, VS) - Rockband, opgericht door zangeres Deborah (‘Debbie’) Harry and gitarist Chris Stein. Blondie is de naam van de band, niet die van Harry. De platina geverfde haren van Debbie zouden menige Newyorkse bouwvakker en vrachtwagenchauffeur hebben verleid tot uitroepen als ‘Hey, Blondie’ (volgens sommige bronnen aangevuld met ‘...give us a screw!’), waarmee de keuze van een bandnaam niet zo moeilijk meer zal zijn geweest. Maar er circuleren ook persisente geruchten die het anders willen, namelijk dat de band zijn inspiratie zou hebben opgedaan bij de strip Blondie van Chic Young (in Nederland als Blondje gepubliceerd), of anders bij de Germanische Urhund (lees: herdershond) die in de periode 1941-1945 niet van Adolf Hitler’s zijde week. Voor het eerste is wat te zeggen, gezien de gelijkenis tussen Debbie Harry en het strippersonage, voor het laatste eigenlijk niets: de teef van Hitler heette trouwen Blondi, zonder die ‘e’ op het eind. #898 Denis #1682 Heart Of Glass

Blur (1989-2003; 2009, GB) - Britpopbandje uit Londen, in 1989 begonnen als Seymour. Over de bandnaam Blur: duidelijk is dat de toenmalige platenmaatschappij niet zo blij was met de naam Seymour,die waarschijnlijk werd ontleend aan een personage uit een van de korte verhalen van George Orwell. A stupid name, zou de reactie van de platenbazen zijn geweest. Een oplossing werd gevonden door een shortlist van mogelijke bandnamen op te stellen. Blur werd het, ook al hadden de bandleden er aanvankelijk een hekel aan. Maar ja, het had ook een van de andere suggesties kunnen worden (Sensitize, Whirlpool, The Shining Path) en dan was Blur (nog) verder van huis geweest, vrezen we. #877 Song 2

Boney M (1975-1985; 1986-2010, Du) - Uiterst commerciële pop- en discogroep, ontsproten aan het brein van platenproducer Frank Farian (eig. Franz Reuther, geb. 1941) en in het begin werkend met als uitvalsbasis Duitsland. Omdat de frontman, Bobby Farrell, in 2010 overleed beschouwen we de carrière van Boney M sindsdien als beëindigd, ook al wordt er onder die naam nog steeds door een aantal bedriegers opgetreden. Over naar de bandnaam: de mafkees die op internet beweert dat die iets te maken heeft met de Franse keizer Napoléon Bonaparte (de ‘M’ zou dan voor ‘muziek’ staan) kan uiteraard naar Elba worden verbannen. Aannemelijker klinkt de verklaring dat Boney M. een afkorting is van Boney Maroney, een rock ‘n’ roll-nummer dat door Ritchie Valens onnavolgbaar op de plaat werd gezet (‘I got a girl named Boney Maroney/She’s as skinny as a stick of macaroni’, etc.). Maar ook dat moet naar het rijk der fabelen worden verwezen: de oorsprong ligt bij Boney, de held van een Australische televisieserie die werd uitgezonden in 1972 en 1973. In de hoofdrol van die serie zien we James Laurenson, als inspecteur Napoleon ‘Boney’ Bonaparte. Mmm, haal die man ook maar weer van Elba af. #1619 Rivers Of Babylon

Bon Jovi (1983-1990; 1992-1996; 2000-heden, VS) - Amerikaanse rockband uit Sayreville, New Jersey met als centrale spil de zanger John Bongiovi. Dit verklaart wellicht de bandnaam, maar niet de alternatieve spelling, of het zou moeten zijn dat Bon Jovi wat lekkerder bekt. Maakt niet uit, Bon Jovi rockt nog steeds. #180 Bed Of Roses #293 Livin’ On A Prayer #516 It’s My Life #635 Always #855 You Give Love A Bad Name #1117 Wanted (Dead Or Alive) #1483 In These Arms #1960 Keep The Faith

Buena Vista Social Club (1996-heden, VS/Cub) - De Amerikaanse gitarist Ry Cooder en zijn Cubaanse collega Juan de Marcos González, namen - bijgestaan door een aantal Cubaanse muzikale rotten in het vak - in 1996 een album op dat eer moest betonen aan een legendarische danstent annex concertzaal: de Buena Vista Social Club. Deze ‘members only’ uitgaansgelegenheid, die in de jaren veertig van de vorige eeuw furore maakte in de Cubaanse hoofdstad Havana, was te vinden aan de Calle 41 (Amerikanen zouden zeggen: 41th Street) en wel tussen de huisnummers 46 en 48 in. Het gebouw schijnt er nog steeds te staan, maar de club werd al meer dan een halve eeuw geleden gesloten. Cooder en González konden niet vermoeden dat hun muzikale initiatief zoveel enthousiasme bij het luisterend publiek zou opwekken. Het album deed het zó goed - ook internationaal - dat het project wel móest worden voortgezet. Het bijzondere aan de Buena Vista Social Club (we hebben het nu over de band) is dat veel van de leden-muzikanten bejaard tot hoogbejaard zijn. De samenstelling van de band wisselt daardoor nog al, maar dat verhindert niet dat de ‘leden van het moment’ perfect en met plezier met elkaar samenspelen; ze brengen traditionele muzieksoorten als salsa, gajira, bolero en son ten gehore. Wie daar iets van mee wil krijgen kan zijn hart ophalen bij de opnamen die de Duitse regisseur Wim Wenders maakte toen de Buena Vista Social Club in 1998 in Amsterdam optrad. #613 Chan Chan

Bush (1992-2002; 2010-heden, GB) - De Londense band, die vooral postgrunge en alternatieve rock op het programma heeft staan, ging van start als Future Primitive - maar dat werd al gauw veranderd in Bush. Geen inwikkelde verklaringen hier: Bush verwijst niet naar een of meer Amerikaanse presidenten, maar vestigt er slechts de aandacht op dat de bandleden uit de Londense wijk Shepherd’s Bush komen. #1432 Glycerine

Byrds, The (1964-1973; 1989-1991 en 2000, VS) - Het gebeurt niet vaak dat je het moment waarop een bandnaam tot stand kwam exact kunt vaststellen. Bij de Amerikaanse, uit Los Angeles (Californië) afkomstige rockband The Byrds lukt dat prima. Er was een tijd dat de Byrds-in-wording als The Jet Set optraden, en een ultra-korte periode (najaar 1964) waarin ze de naar Engeland verwijzende naam The Beefeaters gebruikten. Dat laatste deden ze om met hun bij Elektra uitgebrachte single Please Let Me Love You mee te deinen op de muzikale vloedgolf die de zogenoemde British Invasion in Amerika veroorzaakte. Voor wie het niet weet: Beefeaters zijn de ceremonieel uitgedoste bewakers die de Londense Tower bevolken. Beefeater is trouwens ook een merk gin, een coïncidentie die met name de zware drinker David Crosby zal hebben aangesproken. De bronnen lijken het er over eens te zijn dat de nieuwe naam van de band, The Byrds, opborrelde tijdens een Thanksgiving-diner dat hun toenmalige manager, Ed Tickner, in zijn huis aanrichtte. Thanksgiving viel in 1964 op donderdag 26 november; dat is dus de datum waarop de leden van The Jet Set (het kunnen ook The Beefeaters zijn geweest) hun nieuwe naam aannamen. Dat ging niet zonder slag of stoot. Bandlid Gene Clark stelde tijdens het eten eerst The Birdsies als bandnaam voor, wat door Tickner prompt werd veranderd in het serieuzer klinkende The Birds. Toen hij erop attent werd gemaakt dat het woordje bird in Engeland ‘meisje’ betekent en ze dus als ‘de meisjes’ door het leven zouden moeten, werd het voorstel van frontman Jim (later Roger) McGuinn overgenomen om Birds met een Griekse y te schrijven. Beatles schreef je toch ook ‘fout’, met ‘ea’? Gelukkig dat die ‘i’ op het laatste moment in een ‘y’ werd veranderd, want terwijl bij Tickner de tafel werd afgeruimd, werd in Engeland de bluesband The Birds in het leven geroepen. De Britten vonden het geen probleem om als meiden te boek te staan. #1840 Mr. Tambourine Man

Cheap Trick (1973-heden, VS) - In Japan noemen ze deze rockband uit Rockford (Illinois) ook wel de ‘Amerikaanse Beatles’, maar Japanners zijn nu eenmaal een beetje een vreemd volk. Maar dat Cheap Trick internationale allure heeft staat buiten kijf; niet voor niets heeft de Senaat van Illinois 1 april uitgeroepen tot jaarlijkse Cheap Trick Day. Geruchten dat de bandnaam werd gecreëerd met behulp van een zogenoemd Ouija Board (zie bijvoorbeeld Alice Cooper, waarvan dat ook beweerd wordt) worden door de band naar het rijk der fabelen verwezen. Cheap Trick kwam aan zijn naam toen de leden van de nog naamloze band een concert van Slade (zie daar) bijwoonden. Na afloop van dat concert leverde bassist Tom Peterson nogal wat commentaar op het optreden, waarbij hij onder meer opmerkte dat Slade tijdens het concert ‘every cheap trick in the book’ had gebruikt. #1465 I Want You To Want Me

Chemical Brothers, The (1992-heden, GB) - Duo, bestaande uit Tom Rowlands en Ed Simons, gerespecteerd vanwege hun live optredens, die sterk door elektronica worden gekenmerkt. Tom en Ed (ze komen uit het Engelse Manchester) worden ook wel als Chemical Tom en Chemical Ed aangeduid. Het tweetal werkte eerst onder de naam Dust Brothers, als een soort eerbetoon aan het onder deze naam opererende producentenduo dat The Beasty Boys hun karakteristieke geluid gaf. Toen dat duo echter in Amerika ging toeren, werd het de originele Dust Brothers teveel en werd Tom en Ed te verstaan gegeven dat ze beter iets oorspronkelijkers konden bedenken. Voor hun nieuwe naam kozen ze toch weer voor iets ouds, maar ditmaal wel van eigen makelij: de naam The Chemical Brothers verwijst naar hun eigen nummer Chemical Beats. Een voorstel van Eds oma (die met de naam The Grit Brothers aankwam) haalde het niet. Zie ook 237 Turbo Nutters. #1983 Hey Boy Hey Girl

Chicago (1967-heden, VS) - Groep enthousiaste toeteraars, gespecialiseerd in jazzfusion vermengd met soft- en poprock en afkomstig uit - en dat ligt voor de hand - Chicago, Illinois. Misschien vanwege de nogal omvangrijke line-up heette de band eerst Big Thing, maar toen een platencontract met CBS kon worden afgesloten en er - heel ongebruikelijk - meteen een dubbelelpee op de rol werd geplaatst, werd het Chicago Transit Authority (afgekort CTA), de officiële naam van het openbaar-vervoerbedrijf van Chicago. Kennelijk onbekend met het begrip free publicity sommeerde de Authority de band een andere naam te kiezen; toen werd het kortweg Chicago. #858 If You Leave Me Now #1472 25 Or 6 To 4

City To City (1995-2002, NL) - Aardig gevonden, de naam van deze muzikale ontdekking van Henk Temming (Het Goede Doel). De twee voornaamste bandleden, Maarten van Praag (kleinzoon van de zanger Max van Praag) en Alexander (‘Sandro’) van Breemen, hebben allebei een achternaam die naar een stad verwijst, vandaar dat City To City. De bandnaam is dus geen verwijzing naar het gelijknamige album en/of single van Gerry Rafferty. Nationale bekendheid volgde toen een liedje van Rens van der Meer en Jan de Roos, The Road Ahead (Miles Of The Unknown), door Sandro en Maarten - samen met andere muzikanten - op de plaat werd gezet. Van der Meer en de Roos schreven het nummer oorspronkelijk voor een tv-commerial van autofabrikant Mitsubishi. De uitvoering van City To City stond vier weken op nummer 1, ondanks het feit dat kwade tongen beweerden dat The Road Ahead rechtstreeks gejat was van Everybody Hurts van REM (zie daar). #1574 The Road Ahead

Clannad (1970-heden, Ier) - Zingend in meerdere talen (Engels, Latijn, Gàidhlig - zeg maar Schots - en het Mohikaans, maar vooral in hun moedertaal Iers) timmert de groep Clannad uit het Ierse district Gaoth Dobhair (Engels: Gweedore) nu al weer vele decennia aan de weg. De muziek die de band maakt kan worden omschreven als folk en alles wat daaraan enigszins verwant is, van Celtic rock tot new age. Voor zover we hebben kunnen nagaan betekent clannad niets, althans niet in het Iers. Maar het is dan ook de samentrekking van de woorden Clann as Dobhair (‘de familie van Gweedore’). Dat is althans de verklaring die de zangeres Enya (geb. Eithne Patricia Ní Bhraonáin), die korte tijd deel uitmaakte van Clannad, op haar officiële website geeft. #1086 In A Lifetime #1571 Theme From Harry’s Game

Clash, The (1976-1986, GB) - De Londense punkrockband The Clash (heel even werd The Weak Heartdrops overwogen) dankt zijn naam - denken we, op basis van het aantal verwijzingen naar deze verklaring - aan een van de modewoorden van de jaren ’70. In de Britse tabloids werd destijds vrijwel elk maatschappelijk geschilletje opgeklopt, met schreeuwerige koppen die niet zelden van een clash (tussen jongeren en politie, tussen ouders en kinderen, enzovoort) spraken. Op internet circuleren nog andere verklaringen. Zo zou de band de reggae-elpee Two Sevens Clash grijsgedraaid hebben en bij deze albumtitel inspiratie voor bandnaam hebben opgedaan. Ook zou het als graffiti op metromuren gespoten woord Clash als voorzetje hebben gediend, maar dat wordt door Clash-buffs verontwaardigd van de hand gedaan: leden van The Clash zouden die graffiti zèlf hebben aangebracht. #1145 London Calling #1446 Should I Stay Or Should I Go?

Clouseau (1984-heden, Bel) - Zo’n beetje de Vlaamse versie van Doe Maar, zij het dat Koen Wauters natuurlijk veel knapper is dan Henny Vrienten. De oorspronkelijke drummer van Clouseau, Bob Savenberg, werkte een tijdje bij de lokale omroep Ro in het Belgische Sint-Genesius-Rode. Een van zijn tics was dat hij geregeld overging op het typische accent dat de filmacteur Peter Sellers als inspecteur Jacques Clouseau in de Pink Panther-films bezigde. Savenberg werd in verband hiermee door het studiopersoneel al snel ‘Clouseau’ gedoopt, een eretitel die hij, toen zijn band werd opgericht, graag overhevelde naar de muzikale formatie. #868 Daar Gaat Ze #1716 Domino

Cock Robin (1982-1990; 2006-heden, VS) - Amerikaanse poprockband uit Nashville, Tennessee die vooral in Europa populair was. Over de herkomst van de bandnaam lopen de opinies uiteen. Mogelijk bronnen zijn een zeventiende-eeuws verhaal getiteld Courtship, and Marriage of Cock Robin & Jenny Wren (with the death and burial of poor Cock Robin), het boek Who Really Killed Cock Robin? van Jean Craighead George en Who killed Cock Robin?, een tekenfilm uit de serie Silly Symphonies van Walt Disney (een vrije, cartooneske interpretatie van het boek van twee eeuwen eerder). #1312 The Promise You Made

Coldplay (1998-heden, GB) - Alternatieve rockband uit Londen die aanvankelijk onder de namen Pectoralz en Starfish opereerde. Over de herkomst van de bandnaam circuleren de meest wilde verhalen. Zo wordt verwezen naar een Beatlesnummer dat de titel Five Second Saunter zou dragen (geen enkel respectabel naslagwerk vermeldt deze titel), terwijl ook een (tot dusver niet traceerbaar) nummer van The Sparks als bron wordt genoemd. Er bestaat inderdaad een song die Coldplay heet (uitgevoerd door de Duitse metalcore-band Deadsoil: ‘Come on play your games/We’ll see who wins/Come on make your moves/In this cold play’), maar die stamt van een cd die pas in 2004 werd uitgebracht, dus zes jaar na de oprichting van Coldplay. Nóg een mogelijke bron: de dichtbundel Child’s Reflections, Cold Play van Philip Horky. Maar het meest waarschijnlijk is toch de verklaring die alom opduikt: dat de bandnaam gejat werd van een collega-bandje dat bij gebrek aan succes toch niets met die naam deed. #8 Fix You #36 Viva La Vida #46 The Scientist #80 Clocks #129 Yellow #146 A Sky Full Of Stars #455 Paradise #729 Magic #745 Everglow #878 Trouble #1093 Hymn For The Weekend #1142 Adventure Of A Lifetime #1237 Talk #1242 Speed Of Sound #1275 Christmas Lights #1316 Every Teardrop Is A Waterfall #1358 In My Place #1569 A Head Full Of Dreams #1739 Life In Technicolor II #1800 God Put A Smile Upon Your Face #1839 Green Eyes #1841 Amsterdam #1845 Up & Up #1911 Politik #1920 Lost #1962 Charlie Brown #1999 Violet Hill

Communards, The (1985-1988, GB) - Brits popduo dat zich aanvankelijk liet afficheren als The Committee, totdat duidelijk werd dat er al een band van die naam bestond. En dus werd het The Communards, als een weerspiegeling van het ideologisch gedachtegoed van de bandleden. De communards waren Parijse burgers die na de Frans-Duitse oorlog van 1870-1871 een voorlopige regering samenstelden en die de naam Commune meekreeg. #1408 Don’t Leave Me This Way

Counting Crows (1991-heden, VS) - Poprockers uit San Francisco (Californië), ooit begonnen als een akoestisch duo bestaande uit zanger Adam Duritz en gitarist Dave Bryson en uiteindelijk zo populair dat de band een liedje mocht bijdragen aan de filmscore van Shrek. Hoewel de staande uitdrukking eigenlijk counting magpies (‘eksters tellen’) is, verwijst ook counting crows naar het oude bijgeloof dat je door het aantal vogels te tellen dat op een hek of in een boom zit een blik in de toekomst kunt werpen. Dat leverde ooit een rijmpje op dat als volgt gaat: ‘One for sorrow/Two for joy/Three for a girl/Four for a boy/Five for silver/Six for gold/Seven for a secret never to be told’. Datzelfde rijmpje komt ook voor in het Counting Crows-nummer A Murder of One, afkomstig van het album August And Everything After. Daarin valt de volgende strofe te beluisteren: ‘Well I dreamt I saw you walking up a hillside in the snow/Casting shadows on the winter sky/As you stood there, counting crows’, waarna dan het hiervoor al vermelde rijmpje wordt geciteerd. Adam Duritz schijnt op het idee voor de bandnaam te zijn gekomen toen hij de film Signs of Life (1989) van regisseur John David Coles zag. #943 Mr. Jones #1824 A Long December #1930 Round Here #1958 Accidentally In Love

Cranberries, The (1989-2003; 2009-heden, Ier) - De bandnaam van deze uit Ballynanty, Ierland, afkomstige alternatieve rockers is geleidelijk aan ontstaan. Oorspronkelijk was de naam The Cranberry Saw Us, een auditief grapje dat het best tot zijn recht komt als de naam snel wordt uitgesproken: je hoort dan cranberry sauce. Was dat een verwijzing naar de fade-out van het Beatle-nummer Strawberry Fields Forever, waarin de vertraagde stem van John Lennon die twee woorden uitspreekt? Wie zal het zeggen. Feit is dat de naam later werd afgekort tot The Cranberry. Toen een demootje aan de band werd toegezonden met als adressering The Cranberries was de definitieve naam een feit. #123 Zombie #488 Linger #1308 Ode To My Family

Crash Test Dummies (1988-heden, Can) - Ze braken door met een nummer uit 1993 dat van de onwaarschijnlijke titel Mmm Mmm Mmm Mmm werd voorzien en dat vooral in het geheugen bleef hangen door de brombeerachtige, de lage registers opzoekende vocalen van zanger Brad Roberts. De band, die uit het Canadese Winnipeg, Manitoba komt, profiteerde ook niet weinig van de onderkoelde seksuele uitstraling van de blonde zangeres Ellen Reid, maar aangezien dat nogal vrouwonvriendelijk klinkt laten we deze kanttekening maar achterwege. Een crash test dummy is een humanoïde pop met dezelfde lengte, hetzelfde gewicht en dezelfde lichaamsverhoudingen als een mens. De pop is zo ontworpen dat hij (het kan natuurlijk ook een zij zijn) net zo reageert op bepaalde omstandigheden (bijvoorbeeld ongelukken) als een menselijk lichaam. Een vriend van de band - student medicijnen - zou de naam bij wijze van een grap hebben voorgesteld. De band reageerde er echter uiterst serieus op. #1505 Mmm Mmm Mmm Mmm

Cream (1966-1969; 1993; 2005, GB) - Bescheidenheid is een deugd waarop niet iedereen kan bogen en zeker de mannen van de Engelse bluesrockband Cream niet. Want toen Eric Clapton (ex-Yardbirds), Ginger Baker (ex-Graham Bond Organisation) en Jack Bruce (ex-John Mayall’s Bluesbreakers) hun supergroep formeerden, kozen ze een naam die verwees naar de Engelse uitdrukking cream of the crop, ofwel het beste van het beste. #553 White Room #1612 Sunshine Of Your Love

Creedence Clearwater Revival (1967-1972, VS) - De leden van deze rond John en Tom Fogerty geformeerde Amerikaanse rockband lieten namen als Muddy Rabbit, Gossamer Wump en Creedence Nuball and the Ruby links liggen; Creedence Clearwater Revival vonden ze leuker. De uit drie delen bestaande naam kan als volgt worden verklaard. Credence Newball was een vriend van Tom Fogerty. Zijn betrouwbaar klinkende voornaam sprak de band enorm aan. Clearwater verwijst naar de tv-commercials voor Olympia bier, waarin ooit de milieuvriendelijke term clear water gebruikt werd, terwijl op de blikjes en flesjes de punchline It’s The Water te lezen valt. Revival tenslotte werd er aan toegevoegd om aan te geven dat het om een heroprichting ging: een deel van de bandleden was namelijk eerder als The Golliwogs actief geweest, totdat de militaire dienst hen uiteen dreef. #139 Have You Ever Seen The Rain #187 I Put A Spell On You #203 Fortunate Son #226 Bad Moon Rising #499 Who’ll Stop The Rain #1431 Down On The Corner #1463 Lookin’ Out My Back Door #1936 Up Aound The Bend

Crowded House (1985-1996; 2006-heden, Aus) - Australische band die onder aanvoering van Neil Finn (overigens een Nieuw- Zeelander) melodieuze poprock maakt en die door zijn fans ook wel liefkozend The Crowdies wordt genoemd. De in Melbourne opgerichte groep schijnt in 1986, tijdens een verblijf aan de Amerikaanse westkust, een nogal actief ‘open deur’-beleid te hebben gevoerd, waarbij met name bassist Nick Seymour het in Los Angeles gehuurde appartement wilde delen met vrijwel iedereen die een gastvrij onderkomen zocht. Op het bewuste adres, 1902 N. Sycamore Street in Los Angeles, leidde dit zo nu en dan tot grote drukte. Met andere woorden: er was sprake van een crowded house. #764 Don’t Dream It’s Over #1086 Four Seasons In One Day #1441 Weather With You #1799 Into Temptation

Cuby + Blizzards (1964-2011, Ned) - Legendarische bluesband uit Grollo (zoals het plaatsje toen nog heette; nu is het Grolloo). We spellen de bandnaam hier zoals die in het begin op de platen stond (dus met dat ‘plusje’); de schrijfwijzen Cuby & The Blizzards en Cuby and The Blizzards komen ook voor. Cuby werd in een enkel geval zelfs vervangen door de letters QB. Wat Blizzards betreft: dat werd gewoon uit een Engels woordenboek geplukt. Maar de naam Cuby is een nadere toelichting waard: Cuby (of eigenlijk Koebie) was de naam van het hondje van de buren van de te vroeg (2011) overleden zanger Harry Muskee. #338 Window Of My Eyes #1292 Somebody Will Know Someday #1438 Appleknockers Flophouse Cult, The (1983-1995; 1999-heden, GB) - Een voorbeeld van een soort ‘Tien kleine negertjes’-scenario, zij het dat er in plaats van ‘tien’ een ander getal, ‘drie’moet worden gelezen. Want een voorloper van de band (genres: hardrock, postpunk en gothic punk) had een naam die uit drie woorden bestond: Southern Death Cult (de oorspronkelijke term voor een Amerikaanse culturele stroming die nu Southeastern Ceremonial Complex heet). Heropgericht heette de band vervolgens gedurende korte tijd Death Cult (twee woorden), maar toen er opeens sprake van succes was en de groep voor televisieoptredens werd geboekt wilden de bandleden het publiek niet al te zeer shockeren en werd er nog een woordje afgehaald, zodat de bandnaam uiteindelijk The Cult werd. #253 She Sells Sanctuary

Cure, The (1976-heden, GB) - Ooit begonnen als The Easy Cure (daarvóór Malice geheten en nog eerder Obelisk) gingen de uit het Engelse Crawley afkomstige postpunkers verder als The Cure, waarna het succes eindelijk begon. De inspiratie voor de bandnaam The Easy Cure zou drummer Laurence ‘Lol’ Tolhurst hebben geleverd, als componist van een nummer dat zo heette. Natuurlijk leverde de bandnaam verschillende herkomsttheorieën op, waarvan er één is dat de band een remedie tegen de (kennelijk verfoeide) top- veertigcultuur wilde leveren. Ook wordt wel beweerd dat de legendarische frontman Robert Smith van zijn psychiater te horen had gekregen dat muziek waarschijnlijk de enige cure tegen diens veronderstelde gekte was. De tekst van het nummer van Tolhurst zou uitsluitsel hebben kunnen bieden, ware het niet dat de tekst van I Want To Be Old (Easy Cure), een nogal obscure track op de De Luxe- editie van het album Three Imaginary Boys uit 2004, geen enkele verwijzing naar een easy cure bevat. #44 A Forrest #797 Friday I’m In Love #975 Boys Don’t Cry #1158 Close To Me #1546 In Between Days #1674 Lovesong

Daft Punk (1993-heden, Fra) - Houseduo uit Parijs dat onder meer bekendheid verwierf door het intrigerende clipje dat bij hun nummer Around The World werd gemaakt. Aanvankelijk trad DF op onder de naam Darlin’ (naar het Beach Boys-nummer). Toen Darlin’ een vernietigende recensie kreeg van het Engelse muziekblad Melody Maker (de redactie omschreef de muziek die het bandje maakt als a bunch of daft punk) reageerde Darlin’ superieur: door die negatieve kwalificatie als nieuwe bandnaam te adopteren. #987 Get Lucky #1428 One More Time #1805 Harder Better Faster Stronger #1911 Around The World

Deep Purple (1968-1976; 1984-heden, GB) - Ooit stonden deze fanatieke rockers uit het Engelse Hertford in het Guinness Book of World Records, als de hardst spelende band ter wereld. Daarom lijkt het nogal vreemd dat de groep een bandnaam ontleend is aan een mierzoet nummer van Nino Tempo en April Stevens uit 1963, eveneens Deep Purple geheten. Maar zo heel vreemd is dat nu ook weer niet: de oma van bandlid Ritchie Blackmore (sommige bronnen houden het op de moeder) was gek op het zoetgevooisde geluid van Tempo en Stevens. Een enkele scepticus vermoedt in de bandnaam een verwijzing naar hard drugs en dan meer in het bijzonder cocaïne: die zou bij verhitting violette rook produceren. Waarschijnlijk een kwestie van verwisseling met Purple Haze, een bepaald type nogal krachtige marihuana. #12 Child In Time #153 Smoke On The Water #1325 Black Night #1837 Woman From Tokyo

Derek & the Dominos (1970-1971, GB/VS) - Muzikaal vehikel dat slechts één album op zijn naam wist te brengen: Layla and Other Assorted Love Songs. De gelegenheidsband werd door supergitarist Eric Clapton gebruikt om zijn door drugmisbruik in het slop geraakt carrière een flinke lift te geven - en met succes. Het geluid van Derek & the Dominos werd in niet geringe mate bepaald door die andere supergitarist, Duane Allman. De voornamen Duane en Eric zouden, zo wil het verhaal, zijn samengesmolten tot Derek, waarna Dominos er omwille van de alliteratie aan werd toegevoegd. Voor de volledigheid: er circuleren ook geruchten dat de naam het gevolg was van een verspreking tijdens het aankondigen van de band, die - zo wil het verhaal - eigenlijk Eric and the Dynamos had moeten heten. #732 Layla

Depeche Mode (1980-heden, GB) - Synthpop- en new waveband uit het Engelse Basildon (Essex), die aanvankelijk als Composition of Sound door het leven ging. Dat klonk nogal hoogdravend, dus werd er een nieuwe naam gezocht, en die viel vervolgens in de categorie hautain. Een toevallige blik op het omslag van een Frans modeblad, Dépêche Mode, bracht uitkomst, ook al wisten de bandleden niet wat hun nieuwe naam betekende. Maar daarin verschillen ze niet van veel van hun landgenoten, want die komen op de diverse internetfora met vertalingen aanzetten als ‘snelle mode’ en ‘laatste mode’, terwijl een dépêche gewoon een bericht (of een telegram) is. ‘Modebericht’ of ‘Modetelegram’ is dus een betere vertaling. #151 Enjoy The Silence #925 Personal Jesus #999 Just Can’t Get Enough

Dexys Midnight Runners (1978-1986; 2003-heden, GB) - Getuinbroekte new wave band uit Birmingham, vooral bekend van Come On Eileen, een aanstekelijk meezingnummer. Midnight runners is de bijnaam van dextro-amfetamine (merknaam dexedrine, afgekort tot dexys), een zogenoemde go-pil die militairen toegediend krijgen om gepieker over de risico’s die ze bij oorlogsmissies lopen naar de achtergrond te dringen. Het middel wordt ook aan ADHD-patiënten voorgeschreven. En complete volksstammen schijnen het vroeger te hebben geslikt om er de hele nacht op te kunnen doordansen. #802 Come On Eileen

Dijk, De (1981-heden, Ned) - Mokumse band die zijn wortels heeft in eerdere, minder succesvolle formaties zoals Tenderfoot en Stampei. Eenmaal overgestapt op Nederlandstalige nummers ging het opeens veel beter. Met ‘de Dijk’ bedoelt de band zijn natuurlijke habitat (‘woongebied en referentiekader’, schrijft de muziekencyclopedie Oor): de Amsterdamse Zeedijk. #228 Als Ze Er Niet Is #350 Niemand In De Stad #387 Dansen Op De Vulkaan #447 Mag Het Licht Uit #468 Groot Hart #545 Ik Kan Het Niet Alleen #741 Binnen Zonder Kloppen #1023 Onderuit #1061 Nergens Goed Voor #1094 Kan Ik Iets Voor Je Doen? #1195 Als Het Golft #1637 Mijn Van Straat Geredde Roos

Dire Straits (1977-1988 en 1991-1995, GB) - Na eerder eerzame beroepen zoals leraar en journalist te hebben uitgeoefend vond Mark Knopfler zijn ware stiel: sologitaar spelen, eerst bij The Cafe Racers en later bij de wat bekendere rockband Dire Straits. Mark en zijn maten dankten hun bandnaam aan de allereerste drummer van de band, Pick Withers, of liever: aan een muzikale flatgenoot van Pick, die het begrip ‘to be in dire straits’ kennelijk voor op zijn tong had liggen. Het gaat om een staande uitdrukking die zoveel betekent als ‘in ernstige problemen verkeren’ - precies de situatie waarin de beginnende band zich bevond. Al zullen Mark en zijn mannen de stand van zaken wel hebben samengevat als ‘diep in de shit zitten’. #17 Brothers In Arms #26 Sultans Of Swing #40 Telegraph Road #87 Private Investigations #173 Money For Nothing #232 Walk Of Life #361 Romeo And Juliet #730 Tunnel Of Love #966 On Every Street #1037 Your Latest Trick #1130 Why Worry #1210 So Far Away #1985 Calling Elvis #1998 Water Of Love

Doobie Brothers, The (1970-1982; 1987-heden, VS) - Amerikaanse rockband uit San Jose, Californië, met een grote belangstelling voor funk en yacht rock, maar vooral voor doobies (joints). In een interview vertelde zanger Tom Johnston ooit hoe de oorspronkelijke bandnaam Pud (pudding, toetje, handje, pootje) onmiddellijk werd geofferd toen een vriend en huisgenoot van de band, Keith ‘Dyno’ Rosen, er op wees dat een naam die ‘doobies’ vermeldde beter op z’n plaats zou zijn. Op diverse weblogs neemt een zekere J.J. Torok echter stelling tegen deze uitleg. ‘I was wandering if perhaps the check was lost in the mail all these years later, after Mike Hossack followed me out of the radioroom and asked permission to use the name Doobie Brothers. As of this writing I have not seen a dime.’ Enigszins cryptisch wellicht? Dan hier een nadere verklaring. Volgens Torok voeren de toekomstige drummer van de Brothers, Michael Hossack, en hijzelf in 1968 op het vliegdekschip USS Independence (CVA62). Toen hij op zekere dag de midscheeps ondergebrachte radiokamer binnenliep, werd hij bijna bedwelmd door de krachtige geur van vers in de brand gestoken marijuana. ‘I see the Doobie Brothers are at it again,’ zou Torok hebben gezegd, waarna hij de ruimte weer verliet. Op de voet gevolgd door Mike Hossack, die - nog steeds is Torok aan het woord - zou hebben uitgeroepen ‘Hey, can I use that?’ Torok: ‘Use what?’ Hossack: ‘That name, man, that name!’ Torok: ‘What name?’ Hossack weer: ‘The Doobie Brothers, man, the Doobie Brothers.’ Waarop Torok schijnt te hebben gezegd dat Mike z’n gang kon gaan, ‘but if you make any money with it, I get my share.’ Hossack: ‘You got it man, no problem, you got it.’ Hoe overtuigend Torok dit verhaal ook diverse plekken op het world wide web heeft gedropt, fans zijn sceptisch. ‘Een bespottelijke claim,’ schrijft een van hen. ‘Hossack kwam pas bij de band in 1972 en toen hadden de Doobie Brothers al drie albums onder die naam opgenomen.’ #1050 Listen To The Music #1502 What A Fool Believes #1741 Long Train Running

Doors, The (1965-1973, VS) - Geliefd vanwege een ijzersterk repertoire en hier en daar gevreesd vanwege het onvoorspelbare karakter van zanger Jim Morrison, groeiden The Doors uit tot een van de meest spraakmakende bands van de jaren ’60. De in Los Angeles, Californië gestationeerde psychedelische rockband had vaak veel last van Jim, maar zijn onconventionele songteksten, zijn charismatische persoon en zijn irritante, soms nogal exhibitionistisch getinte podiumgewoonten zorgden wel voor volle zalen. De eer om als inspiratiebron voor de bandnaam van The Doors te hebben gediend moet min of meer verdeeld worden tussen Aldous Huxley (die een boek over zijn mescaline-gebruik, getiteld The Doors of Perception, schreef) en vooral William Blake, wiens gedicht The Marriage of Heaven and Hell Huxley ongetwijfeld op een idee zal hebben gebracht, want dat bevat de volgende strofe: ‘If the doors of perception were cleansed every thing would appear to man as it is, infinite. For man has closed himself up, till he sees all things through narrow chinks of his cavern.’ Ja kijk, het hoeft ook niet altijd te rijmen. #75 Riders On The Storm #327 The End #503 L.A. Woman #539 Light My Fire #874 People Are Strange #1166 Roadhouse Blues #1468 Touch Me #1557 Love Her Madly #1633 Break On Through

Dr. Hook and the Medicine Show (1967-1985, VS) - De drie founding fathers van deze rock- en countryformatie uit New Jersey (George Cummings, Ray Sawyer en Billy Francis) speelden eerst in een band met de naam The Chocolate Papers. Het was Cummings die de nieuwe bandnaam leverde: toen een clubeigenaar er op stond dat er in zijn zaak een poster moest komen te hangen waarop de band werd aangekondigd, maakte George een affiche met de tekst ‘Dr. Hook and the Medicine Show: Tonic for the Soul’. Cummings liet zich niet alleen inspireren door affiches die in vroeger eeuwen de komst van een kwakzalver in dorp of stad aankondigden, maar ook door het personage Kapitein Haak uit Peter Pan. En door zijn bandmaat Ray Sawyer, die - na een bijna fataal auto-ongeluk te hebben overleefd - een ooglap moest dragen. Het grappige is dat Captain Hook helemaal geen dokter was en trouwens ook geen ooglap droeg. Het lapje dat Sawyer noodgedwongen voor zijn oog draagt zorgt ervoor dat hij tot op de dag van vandaag - geheel ten onrechte - wordt aangezien voor Dr. Hook. En dat, terwijl de naam van de formatie betrekking heeft op de gehele band. #1609 Silvia’s Mother

Drukwerk (1978-1990, NL) - Een van die zeldzame formaties die de creatie van hun bandnaam tot op de dag nauwkeurig (en dit geval bijna tot op het uur precies) kunnen bepalen. Want we weten dat de naam Drukwerk werd bedacht op 12 april 1978, tijdens de ‘oprichtingsvergadering’ van de band. En we weten ook wààr dat gebeurde: in café-restaurant Sing Singel in Amsterdam. Tijdens een bezoek aan het toilet - het moet beslist om een grote boodschap zijn gegaan - bedacht gitarist Ton Coster de naam Drukwerk. Dat de gitarist op dat moment in dienst was bij de PTT zal zeker hebben geholpen. #1870 Je Loog Tegen Mij

Duran Duran (1978-heden, GB) - De uit Birmingham afkomstige rockband Duran Duran geldt wel als de belangrijkste vertegenwoordiger van de zogenoemde Second British Invasion, waarmee de onstuitbare penetratie van Britse groepen in de Verenigde Staten wordt bedoeld. De mannen van Duran Duran traden in 1978 in hun woonplaats Birmingham geregeld op in een club die Barbarella’s heette, naar de trashfilm van die naam met in de hoofdrol Jane Fonda (1967). Een van de bijrollen in Barbarella wordt vertolkt door Milo O’Shea, die in de film figureert als de maffe concièrge Dr. Durand-Durand (waarmee de naam Duran Duran voldoende is verklaard). We vermelden hier nog dat dokter Durand-Durand probeert Barbarella met behulp van een geavanceerde, hevig pulserende machine van genot te laten sterven. Er zijn vervelender manieren om het hoekje om te gaan. #938 Ordinary World #1302 The Reflex #1353 Save A Prayer

Eagles (1971-1980 en 1994-heden, VS) - Het zijn vaak de grote bands die namen hebben waarmee je weinig kanten uitkunt. Een van de best verkopende popacts ter wereld, de Amerikaanse band The Eagles (er was ook een Engelse formatie die The Eagles heette; zie daar) lijkt op het eerste gezicht ook een nogal ‘algemene’ naam te hebben. Maar gelukkig zijn er bronnen die ons helpen om toch een interessante verklaring voor de bandnaam te vinden. Aanvankelijk ging de band als Teen King and the Emergencies door het leven; maar goed dat daar verandering in werd gebracht door voor The Eagles te gaan. Waarom The Eagles? Het schijnt dat de bandleden grote bewonderaars waren van The Byrds (zie daar) en het dus in de ‘vogelhoek’ wilden zoeken. Het staat zo goed als vast dat vrijwel alle leden van de band voorkeur hadden voor een typisch Amerikaanse naam, waarbij kan worden aangetekend dat de geruchten willen dat Don Henley het liefst een native American name zag, terwijl zijn collega Glen Frey genoegen wilde nemen met elke typisch Amerikaanse kick ass band name. Misschien was het Henley die uiteindelijk het meest zijn zin kreeg: hij ging naar Lindale High School in Lindale (Texas) en hij studeerde aan de Universiteit van Noord-Texas in Denton; de leerlingen van beide instellingen werden Eagles genoemd. #2 Hotel California #141 The Last Resort #165 Desperado #355 One Of These Nights #372 Take It Easy #668 Lyin’ Eyes #686 New Kid In Town #967 Tequila Sunrise #1672 Take It To The Limit #1697 Witchy Woman #1819 Wasted Time #1886 Peaceful Easy Feeling

Earth & Fire (1967-1983 en 1987-1990, Ned) - Het klinkt nogal apart: een band waarin een tweeling speelt (in dit geval gaat het om de gebroeders Gerard en Chris Koerts), maar zo zeldzaam is dat niet. We hinten niet op The Thompson Twins (zie daar), want die band werd naar een andere tweeling vernoemd. Nee, denk aan Robin en Maurice Gibb (The Bee Gees), Kim en Kelley Deal (The Breeders), Toni en Trish Sherwood (Eleven Thirty), Charlie en Craig Reed (The Proclaimers), Chuck en John Panozzo (Styx) of Chandra en Leigh Watson (The Watson Twins). Het waren trouwens niet de zo getalenteerde broertjes Koerts waarnaar de aandacht van de fans van Earth & Fire vooral uitging; het was eerder de zwoel-erotische zangeres Jerney Kaagman (die eindeloze rits in dat blauwe, lakleren pak!) die de aandacht trok. De band heette heel even Opus Gainfull (grammaticaal onjuist, want met twee l’en geschreven) maar gelukkig (gainful en painful liggen nu eenmaal dicht bij elkaar) werd dat vervangen door Earth & Fire. De naam valt astrologisch te verklaren: de tweelingbroers Koerts werden op 10 december 1947 geboren en vallen derhalve astrologisch gezien onder het element vuur. De andere leden van de band bleken onder het element aarde te vallen. Ergo: Earth & Fire! Zie ook Earth, Wind & Fire. #1186 Storm And Thunder #1323 Memories #1719 Weekend

Earth, Wind & Fire (1969-heden, VS) - De Amerikaanse band Earth, Wind & Fire is niet voor één muzikaal gat te vangen: de formatie vertolkt soul, disco, R&B, funk, jazz en rock dat het een lieve lust is. In de band uit Chicago (Illinois) speelt Maurice White een belangrijke rol: hij is in feite de oprichter van EW&F. Het astrologisch teken waaronder Maurice geboren werd, Boogschutter, behoort tot de groep sterrenbeelden die de herfst beslaan (Weegschaal, Schorpioen, Boogschutter). Aan dit trio sterrenbeelden werd in de klassieke astrologie het element aarde gekoppeld. Dat wil zeggen: op het noordelijk halfrond. Op het zuidelijk halfrond is het, als het bij ons herfst is, lente. In de oude astrologie gold lucht (wind) dan als het element dat bij Boogschutter hoorde. Aarde en wind in de bandnaam zijn daarmee verklaard. Hoe het met het vuur zit weten we eerlijk gezegd niet. Maar daar komen we ook nog wel achter. Ooit. Zie ook Earth & Fire. #170 September #530 Fantasy #947 Boogie Wonderland

Editors (2002-heden, GB) - Sterk door Elbow (zie daar) en R.E.M. (zie daar) beïnvloede alternatieve rockband uit Stafford (Engeland), die onder aanvoering van gitarist, pianist en zanger Tom Smith muziek probeert te maken zonder concessies aan de commercie te doen. De bandnaam zouden we danken aan het feit dat Smith ooit als redacteur meewerkte aan een pornografisch blad, gespecialiseerd in seksueel fetisjisme, maar nadere details hierover hebben we niet kunnen ontdekken. Wèl dat Tom de Converse All-Stars basketbalschoenen die hij in 2007 op het V Festival droeg voor een goed doel (het bij elkaar brengen van geld voor de Mines Advisory Group) ter beschikking stelde. De sneakers gingen weg voor £ 52; dat was net iets meer dan de schoenen in de winkel gekost hadden. #206 Papillon #380 Smokers Outside The Hospital Doors #1327 The Racing Rats #1375 Munich #1400 An End Has A Start #1761 A Ton Of Love #1831 Ocean Of Night

Eels (1995-heden, VS) - De singer/songwriter Mark Oliver Everett uit Los Feliz (Californië), in muziekkringen beter bekend als simpelweg E, jaagt niet alleen een carrière als soloartiest na, maar wil zich ook graag inzetten voor de door hem opgerichte Amerikaanse indieband Eels. Het leek Mark een goed idee om de band Eels te noemen, omdat de albums van de band in de muziekwinkel dan vlakbij zijn soloalbums zouden komen te staan. Wat E zich echter niet had gerealiseerd was dat zich nog steeds andere acts tussen E en Eels zouden kunnen wringen, zoals The Eagles en Earth, Wind & Fire. #1838 Novocaine For The Soul

Elbow (1997-heden, GB) - Na het eerst een jaartje of zeven als Soft te hebben geprobeerd - kansloos, natuurlijk - veranderden de Britpoppers hun bandnaam in Elbow - en toen ging het opeens veel beter met ze. De dreampoppers uit het Engelse Ramsbottom (Lancashire) moeten fervente fans van de te vroeg overleden Engelse dramaschrijver Dennis Potter zijn geweest, want hun bandnaam komt rechtstreeks uit een televisieserie die Potter voor de BBC schreef en die ook in Nederland successen beleefde: The Singing Detective. In die serie wordt een van de hoofdrollen vervuld door een heel aardig zingende privédectective genaamd Philip E. Marlow (een duidelijke, bijna schaamteloze verwijzing naar de bekende private eye die de hoofdrol speelt in de romans van Raymond Chandler, Philip Marlowe). We citeren Marlow (zonder ‘e’ op het eind): ‘What’s the loveliest word in the English language, officer? In the sound it makes in the mouth? In the shape it makes in the page? “E-L-B-O-W” ‘. #227 One Day Like This #771 Lippy Kids #1413 Magnificent (She Says) #1997 Ground For Divorce

Electric Light Orchestra (1970-1983; 1985-1986; 2000-2001 en 2012-2013, GB) - Het is niet zozeer de bandnaam waarmee ELO (zoals de formatie van Jeff Lynne en Roy Wood ook wel wordt genoemd) de aandacht probeerde te trekken. Dat was eerder het consequent gebruik - sinds 1976 - van een prachtig beeldmerk, dat voor het eerst werd gebruikt op de cover van hun album A New World Record, een logo dat bijzonder schatplichtig is aan de speaker van een Wurlitzer jukebox model 4008 uit 1946. Maar de bandnaam van de formatie uit Birmingham (Engeland) werd toch ook met enige zorg gecreëerd. Er is sprake van een dubbele betekenis. Electric Light komt letterlijk vertaald uiteraard neer op ‘elektrisch licht’; dat is de reden waarom op vroege ELO-hoezen, zoals die van de albums No Answer en ELO II, een gloeilamp te zien is. Maar je kunt ook focussen op de twee laatste elementen van de bandnaam: Light Orchestra, een in Engeland veel gebruikte term voor ‘lichte orkesten’ en een uitdrukking die voor Nederlandse oren misschien het best vertaald kan worden als ‘klein kamerorkest’. De meest voor de hand liggende vertaling van Electric Light Orchestra is waarschijnlijk deze: een kamerorkest met electrische muziekinstrumenten. Maar dat klinkt al weer veel minder spannend. #62 Mr. Blue Sky #1309 Don’t Bring Me Down #1371 Livin’ Thing #1812 Can’t Get It Out Of My Head

Eurythmics (1980-1990; 1999-2005, GB) - Brits synthpopduo, samengesteld uit een Engelse multi-instrumentalist (Dave Stewart) en een Schotse zangeres (Annie Lennox, een Anita Witzierachtige verschijning, maar dan met tienmaal zoveel talent). De twee schijnen ooit verklaard te hebben dat Eurythmics een samentrekking is van European en Rhythm, maar het kan ook zijn dat ze gemakshalve hebben ingehaakt bij de soort danstechniek die door het American Heritage Dictionary wordt omschreven als ‘de choreografische kunst van het interpreteren van een muzikale compositie door middel van ritmische, gracieuze freestyle bewegingen van het lichaam.’ Oh, Biodanza zul je bedoelen! #484 Sweet Dreams #1772 Here Comes The Rain Again #1789 There Must Be An Angel Extreme (1985-1996 en 2004-heden, VS) – Glamrockformatie uit Malden (Massachusetts) die zich liet (en wellicht nog steeds laat) beïnvloeden door de vakbroeders van Led Zeppelin en Aerosmith. De bandleden hebben in het verleden laten weten dat hun naam moest aangeven hoe breed het muzikale spectrum was dat de formatie weet te beslaan, maar er zijn ook geluiden te horen die zeggen dat er sprake is van wordplay: de bandnaam zou als X-Dream moeten worden gelezen, en daarmee dus verwijzen naar pornografisch getinte dromen. Ook prima, wat ons betreft. #1447 More Than Words

Faith No More (1981-1998; 2009-heden, VS) - Uit San Francisco, Californië afkomstige experimentele rockers, die ooit als Faith No Man van start gingen omdat hun frontman, Mike Morris, ook wel als Mike ‘The Man’ bekend stond. Toen Morris vertrok en ‘The Man’ er niet meer was werd het Faith No More. Er zijn ook bronnen die zeggen dat de bandnaam verwijst naar een windhond waarop de leden geld hadden ingezet. Of de hond won is niet bekend. #1228 Epic

Falco (1957-1998, Oos) - Geboren als Johann Hölzel - niet echt een naam om internationaal mee door te breken - maar bekend onder zijn toneelnaam Falco. We kennen Hölzel/Falco natuurlijk vooral van Rock Me Amadeus, zijn enige nummer-1 hit, een compositie die hij samen met zijn producers (het Nederlandse koppel Bolland en Bolland) schreef. De naam Falco ‘leende’ Hölzel van de Oost-Duitse skispringer Falko Weißpflog (foto hierboven). Een nogal vreemde keus, want Weißpflog was sportief gezien een beetje een loser: zijn beste prestatie was een bronzen medaille bij het schansspringen van de FIS-kampioenschappen die in februari 1978 in Lahti (Finland) werden gehouden. Hölzel daarentegen was een echte winner: dankzij twintig miljoen verkochte albums en de vijftien miljoen singletjes die van hem over de toonbank gingen is hij - postuum weliswaar - de best verkopende zanger van Oostenrijk. Maar we moeten bij de kwalificatie winner toch een sombere voetnoot plaatsen: Falco overleed geheel onnodig toen zijn Mitsubishi Pajero tussen Villa Montellano en Puerto Plata (Dominicaanse Republiek) frontaal op een bus botste. De buschauffeur reed veel te hard en verdween voor drie jaar achter de tralies - maar daar had Falco natuurlijk niks aan. #168 Jeanny

Fisher-Z (1976-2002, GB) - De oprichters van de Engelse rockband Fisher-Z, gitarist John Watts en toetsenist Steve Skolnik, zaten samen op de Londense Brunel University, waar ze psychologie studeerden. Misschien dat hun academische achtergrond hen ertoe aanzette een wetenschappelijk getinte bandnaam te kiezen. Ze vernoemden hun band namelijk naar de zogenoemde Z-distributie van Fisher, een statistische term die in 1924 werd beschreven en die de naam van zijn bedenker, de Engelse wetenschapper Ronald Aylmer Fisher (1890-1962), meekreeg. Fisher’s werk was van groot belang voor de statistiek; zijn variantie-analyse (Analysis of Variance ofwel ANOVA) wordt alom geroemd. Inmiddels is Fisher’s Z-distributie al weer achterhaald, of liever: ingehaald door de F-distributie. Leuk: ook de principes van de F-distributie werden door Fisher voor het eerst op papier gezet. Mocht de band heropgericht worden dan is Fisher-F dus wellicht een betere naam. #703 So Long #1451 The Worker

Fleetwood Mac (1967-heden, GB/VS) - Brits-Amerikaanse rockband die we voor het gemak in Londen zullen laten wonen - hoewel Californië ook had gekund. De bandnaam? Een combinatie van (delen van) de achternamen van drummer Mick Fleetwood en bassist John McVie. #43 Go Your Own Way #149 The Chain #272 Dreams #288 Sara #424 Landslide #442 Everywhere #557 Tusk #589 Songbird #629 Little Lies #634 Rhiannon #639 Albatros #683 Don’t Stop #808 Need Your Love So Bad #1068 Oh Well (Part I) #1380 Big Love #1529 Seven Wonders #1889 You Make Lovin’ Fun #1989 Black Magic Woman Florence + The Machine (2007-heden, GB) - Engelse indie rockband uit Londen, opgebouwd rond twee vaste leden: zangeres Florence Welch en songwriter/producer Isabella Summers. Welch en Summers laten zich bijstaan door een wisselend aanbod aan andere artiesten die voor aanvullende klanken zorgen. Beiden hebben een bijnaam; voor Florence is dat ‘Robot’, terwijl Isabella door haar vakgenoten ‘Machine’ wordt genoemd. Aanvankelijk luidde de ‘bandnaam’ dan ook Florence Robot/Isa Machine, maar dat vonden de dames op een gegeven moment toch te ingewikkeld; toen werd het Florence + The Machine. #1291 Dog Days Are Over #1855 Ship To Wreck

Foo Fighters (1995-heden, VS) - In feite zijn de alternatief rockende Foo Fighters een soort eenmansproject van Dave Grohl, die als drummer bij Nirvana speelde, voordat deze band uiteenviel. Grohl heeft een fascinatie voor buitenaardse zaken, wat onder meer blijkt uit het feit dat hij zijn eigen platenmaatschappij Roswell Records noemde, naar een gebeurtenis die op of omstreeks 8 juli 1947 plaatsvond. Er werden toen brokstukken geborgen van - zei de Amerikaanse overheid - een gecrashte experimentele legerballon (‘project Mogul’), ofwel - menen weer anderen - een onbekend vliegend voorwerp met aan boord van het wrak de stoffelijke resten van buitenaardse wezens. Wat de werkelijke Foo-Fighters betreft (let op het streepje): dat zouden een soort UFO’s zijn geweest die door Britse en Amerikaanse piloten werden gespot: ongeïdentificeerde vliegtuigen die zich met hoge snelheid konden verplaatsen. Men neemt aan dat het in werkelijkheid om een soort bolbliksems ging, die werden opgewekt door de wrijving van de buitenlucht met de metalen huid van de vliegtuigen. #116 The Pretender #266 Everlong #440 Learn To Fly #583 Walk #1053 Best Of You #1331 All My Life #1752 Everlong (Acoustic) #1757 Times Like These #1890 These Days

Foreigner (1976-heden, GB/VS) - Ook de wereld van de popmuziek heeft zo zijn eigen adel. De Brits-Amerikaanse rockband Foreigner leunde er in het begin aardig op. Zo deed leider Mick Jones eerst ervaring op bij het gerenommeerde Spooky Tooth (zie daar), terwijl zijn kompaan Ian McDonald uit het niet minder in aanzien staande King Crimson (zie daar) afkomstig was. Deze twee Engelsen kregen gezelschap van een landgenoot (Dennis Elliot), terwijl de resterende drie bandleden uit Amerika kwamen. De drie Engelsen vonden het trio Amerikanen ‘vreemdelingen’, terwijl het drietal onderdanen van Uncle Sam precies hetzelfde dacht over zijn Engelse tegenhangers. Daarom konden ze alle zes heel goed leven met Foreigner als bandnaam. #384 I Want To Know What Love Is #1370 Cold As Ice #1830 That Was Yesterday

Foster The People (2009-heden, VS) - Popband uit Los Angeles (Californië) met een eenpersoons harde kern in de vorm van de multi- instrumentalist Mark Foster. Diens achternaam vinden we terug in de oorspronkelijke bandnaam, Foster & The People. Maar die naam werd door fans en vrienden vaak te goeder trouw verminkt of verbasterd tot Foster The People (‘Koester de mensen’), waardoor de relatie met Mark’s achternaam verdween. Na verloop van tijd vond de band het wel goed zo. Foster: ‘De naam Foster The People, die betekent toch zoiets als “zorg goed voor de mensen”? Nou, als je bedenkt dat we er de eerste keren dat we optraden geen geld mee verdienden - we speelden voor “goede doelen” - dan is die naam wel toepasselijk. Foster The People - dat zijn wij ten voeten uit.’ #1388 Pumped Up Kicks

Frankie Goes To Hollywood (1980-1987; 2004-2007, GB) - Uit dezelfde plaats afkomstig als The Beatles - Liverpool dus - maar heel anders, want bedreven in genres als hi-NRG, synthpop en dancepop. U kent ze vast wel van het nummer Relax (Don’t Do It). De voornaam van zanger Holly Johnson werd misbruikt om de band zijn eerste naam te geven: The Hollycausts - niet erg fijngevoelig. Een knipsel uit The New Yorker dat op een van de muren van de oefenruimte van de band was geprikt, zorgde voor de naam Frankie Goes To Hollywood. Met ‘Frankie’ zou Frank Sinatra worden bedoeld; het knipseltje meldde hoe The Voice tijdens een van zijn tournees de filmstad Hollywood aandeed. De Belgische paintbrushtovenaar Guy Peelaert toont in zijn magnum opus Rock Dreams een overtuigende impressie van het bewuste knipsel. Jammer genoeg hebben enkele bandleden van Frankie Goes To Hollywood later verklaard dat met Frankie de Engelse crooner Frankie Vaughan werd bedoeld. Vaughan ging inderdaad - in 1960, om precies te zijn - naar Hollywood, om daar een film met Marilyn Monroe op te nemen, Let’s Make Love. Welke ‘Frankie’ de naamgever van de band is, is daardoor enigszins diffuus. #574 The Power Of Love #1630 Relax #1650 Two Tribes Franz Ferdinand (2002-heden, GB) - Indierockers uit het Schotse Glasgow. Hoewel Franz Ferdinand ook een stripfiguur is (te weten een leeuw die een enigszins ondergeschikte rol vervult in de serie Alfred Jodocus Kwak), lieten de mannen van Franz Ferdinand zich voor hun bandnaam toch inspireren door een ander personage: de nogal tragische figuur van de Oostenrijkse kroonprins en aartshertog Franz Ferdinand. Zelf ontzettend dol op de jacht - hij schoot ooit 59 zwijnen en was toen woedend dat nummer zestig hem was ontglipt - werd de troonpretendent op zijn beurt een prooi van de Servische nationalist Gavrilo Princip (naamgever van het begrip ‘principe’), die hem op 28 juni 1914 in Sarajevo (Bosnië-Herzegowina) doodschoot. Oostenrijk verklaarde Servië de oorlog. Niet veel later brak de Eerste Wereldoorlog uit. #833 Take Me Out

Fugees, The (1994-1997; 2004-2009, VS) - Aanvankelijk Rap Translators geheten en later als Tranzlator Crew opererend, veranderde de band uit West Orange, New Jersey - zijn naam uiteindelijk in The Fugees. De vroegere frontman Wyclef Jean (een Amerikaan van Haïtiaanse afkomst) meldt dat fugees een verkorte vorm is van refugees: ‘Everyone in the US is a refugee to some degree. No one’s culture originated here.’ #1489 Killing Me Softly

Genesis (1967-1999; 2006-heden, GB) - Een van de meest succesvolle rockacts ter wereld is het uit Godalming, Surrey afkomstige Genesis. Bekend vanwege bandleden als Phil Collins, Mike Rutherford, Tony Banks, Peter Gabriel en Steve Hackett. Hun eerste album, gemaakt toen de musici pas tussen de 16 en 18 jaar oud waren, kreeg als titel From Genesis to Revelation (‘Van Genesis tot Openbaring’). In aanmerking nemend dat het eerste en laatste boek van de bijbel respectievelijk Genesis en Openbaring als titel hebben, mag het geen verwondering wekken dat de plaat in veel winkels bij de bakken met religieuze muziek werd gestald. De band had op dat moment eigenlijk nog geen echte naam; het was producer Jonathan King die de band ertoe aanzette Genesis als naam aan te nemen. Hun eerste plaat kon immers als een soort Genesis worden gezien. #334 Mama #688 Firth Of Fifth #775 Land Of Confusion #809 Follow You Follow Me #915 Jesus He Knows Me #1503 Home By The Sea #1825 I Can’t Dance #1827 No Son Of Mine #1982 Invisible Touch

George Baker Selection, The (1969-1978; 1985-1989, Ned) - De drijvende kracht achter de uit de Zaanstreek afkomstige George Baker Selection was singer/songwriter Johannes (Hans) Bouwens (geb. 1944). De GBS kon vooral dankzij de hits Little Green Bag en Una Paloma Blanca internationale successen claimen. Bouwens vertelde in een interview aan muziekjournalist Peter van Brummelen hoe hij aan de bandnaam kwam: ‘Die naam? Heb ik uit een detectiveboekje. In de bandbus lagen vroeger aan de ene kant de pornoboekjes en aan de andere de detectiveboekjes. Toen we onze eerste single Little Green Bag gingen uitbrengen, had ik een artiestennaam nodig. Bingo, dacht ik toen ik in de bus zo’n boekje over de detective George Baker zag liggen.’ De vraag was in hoeverre Bakers herinneringen correct waren. Anne Marinus, mede-auteur van het standaardwerk Honderd jaar Nederlandse pulpbladen, kon in zijn archieven niet veel meer vinden dan de pulppublicatie Quiz met dodelijke afloop van Samm Sinclair Baker. Maar gelukkig was daar Martin Hillebrand die ons van de juiste informatie voorzag. De naam George Baker komt voor in de boekjes over Jerry Cotton . George Baker is een assistent of collega van Jerry Cotton. Dus niks mis met het geheugen van Baker #978 Little Green Bag

Golden Earring (1961-heden, Ned) - The Tornados was de naam waaronder deze Haagse nederbeatband (later omgevormd tot progressieve rockband en nog weer later tot hardrockband) zijn activiteiten begon. Maar die naam werd ijlings verlaten toen de Hagenezen ontdekten dat er al een Engelse band van die naam bestond - de fameuze Tornados (in de VS: Tornadoes) - en dat deze naamgenoten zelfs een wereldhit op hun naam hadden staan: het door producer (later moordenaar) Joe Meek op tape vastgelegde Telstar. Als nieuwe naam werd toen The Golden Earrings (let op de in 1969 geschrapte ‘s’) geadopteerd, naar de signature tune van de Amerikaanse filmacteur en zanger Murvyn Vye. Murvyn (eig. Marvin) zong het bewuste nummer - dat geschreven werd door Victor Young en Ray Evans - voor het eerst in een film met dezelfde titel uit 1947, geregisseerd door Mitchell Leisen. Later werd Golden Earrings ook het openingsnummer van de optredens van de (eveneens Amerikaanse) zangeres Peggy Lee (eig. Norma Deloris Egstrom), die het vanaf 1948 begon te zingen. Trivia: in een interview op de Nederlandse televisie vertelde zanger Chris Martin van Coldplay wat volgens hem de belangrijkste Nederlandse rockband was: The Golden Herring. #23 Radar Love #118 When The Lady Smiles #259 Another 45 Miles #260 Twilight Zone #571 Long Blond Animal #603 Going To The Run #711 Just A Little Bit Of Peace In My Heart #1017 She Flies On Strange Wings #1318 Back Home #1695 Weekend Love #1809 Sound Of The Screaming Day #1963 I’ve Just Lost Somebody #1972 Bombay

Goo Goo Dolls, The (1986-heden, VS) - Begonnen als The Sex Maggots (‘de seksmaden’), maar daar wilde de platenmaatschappij niet aaan; de punkrockers legden zich daarbij neer, veranderden hun naam in de The Goo Goo Dolls en kozen ook voor een wat traditioneler rockrepertoire. Bij de uit Buffalo, New York afkomstige band draait het vooral om John Rzeznik en Robby Takac. Van deze twee heeft de eerste al eens uitgelegd waar de bandnaam vandaan komt: ‘We were young and we were a garage band not trying to get a deal. We had a gig that night and needed a name.’ Een rondslingerend nummer van het blad True Detective bracht uitkomst; in een van de advertenties werd reclame gemaakt voor speelgoed van het merk Goo Goo Kids: leuke babypopjes met een hoog aaibaarheidsgehalte. De naam werd met een kleine aanpassing overgenomen. ‘It’s the best we came up with, and for some reason it stuck,’ aldus Rzeznik. ‘If I had five more minutes, I definitely would have picked a better name.’ #345 Iris

Gorillaz (1998-heden, GB) - Het was de bedoeling dat Gorillaz een ‘virtuele band’ zou zijn, een soort onzichtbare muzikale entiteit die zou laten zien (of liever: horen) hoe je wèl interessante muziek kon maken. Want dat was de drijfveer van de bedenkers van het project, Damon Albarn van Blur en de striptekenaar Jamie Hewlett: afstand nemen van de grauwe pulp waaruit de muziek aan het eind van de twintigste eeuw volgens hen bestond. Muzikaal gezien resulteerden de inspanningen van Albarn en Jamie in een geslaagde mix van hiphop, dub, dance en rock. Natuurlijk ging de ‘virtuele band’ na verloop van tijd toch gewoon optreden en waarom ook niet? Het klonk en klinkt immers allemaal prima? Dat Albarn en Hewlett op de bandnaam Gorillaz uitkwamen kan twee redenen hebben. Er wordt beweerd dat Damon Albarn in zijn jeugd door een chimpansee werd aangevallen. Waarom het dan niet Chimpz werd weten we niet. De andere verklaring is dat tekenaar Hewlett voor de inspiratie zorgde: hij was de schepper van het stripverhaal Tank Girl, een serie getekende avonturen waaraan een eind kwam toen de hoofdpersoon (Tankmeisje dus) het loodje legde. Ze werd - heel prozaïsch - vermoord door een mechanische gorilla. We zijn overigens wel benieuwd wat Ric Ocasek van The Cars (zie daar) van de bandnaam Gorillaz vindt. #765 Clint Eastwood

Green Day (1987-heden, VS) - Ze worden wel beschouwd als een van de bands die de punkrock weer tot leven wisten te wekken. Terecht of niet, de formatie uit East Bay (Californië), had er succes mee - alleen al de circa 70 miljoen albums die Green Day de afgelopen kwart eeuw wist weg te zetten bewijzen dat. Een green day is, als we urbandictionary.com mogen geloven (en dat mógen we) ‘een dag die hoofdzakelijk wordt doorgebracht met het roken van marihuana, in een poging de verveling te bestrijden’. Het is een uitdrukking die in de streken waar Green Day wortelt - Californië - is ontstaan, waarschijnlijk midden jaren ’80 van de vorige eeuw. #282 Boulevard Of Broken Dreams #370 Basket Case #496 Wake Me Up When September Ends #679 American Idiot #785 Good Riddance (Time Of Your Life) #1131 21 Guns #1238 Holiday #1349 The Saints Are Coming #1469 When I Come Around

Guns N’ Roses (1985-heden, VS) - Hardrockers uit Los Angeles, Californië die ook wel liefkozend GN’R of GNR worden genoemd. Er zijn twee mogelijkheden: de bandnaam kan een versmelting zijn van de groepnamen The L.A. Guns en The Hollywood Roses óf het betreft hier een amalgaam van de namen van de twee beeldbepalende musici van de genoemde bands, te weten Tracii Guns (van de L.A. Guns) en natuurlijk Axl Rose (van de Hollywood Roses). #14 November Rain #32 Sweet Child O’ Mine #136 Paradise City #198 Knocking On Heaven’s Door #267 Welcome To The Jungle #403 Estranged #426 Patience #671 Don’t Cry #1397 Live And Let Die

Heart (1973-heden, VS) - In 1967 ging Heart van start als The Army, een naam die het een jaartje of twee, drie volhield. In 1969 werd het - ook weer voor een jaar of drie - White Heart. Heel even (in 1972 en 1973) heette de Amerikaanse hardrock-band (herkomst: Seattle, Washington) toen Hocus Pocus, maar in de loop van 1973 werd het dan toch definitief Heart. Die naam was de echo van de eerdergenoemde bandnaam White Heart, die de Amerikanen ontleenden aan een verhalenbundel van de Engelse science-fictionschrijver Arthur C. Clarke, getiteld Tales From The White Hart (geen typefout). In die verzameling verhalen speelt een Londense pub - The White Hart - een centrale rol. In feite modelleerde Clarke zijn fictieve kroeg naar een werkelijk in de Engelse hoofdstad gevestigde pub, The White Horse aan New Fetter Lane (foto vorige kolom), een plek waar de fans van science-fictionliteratuur wekelijks bijeen kwamen. #658 Alone #1182 Barracuda #1259 Crazy On You

Hollies, The (1962-heden, GB) - Opgericht in Manchester, maar met bandleden die voor het grootste deel uit Lancashire afkomstig zijn of waren is de rockgroep The Hollies een van de weinige Engelse bands die het sinds het begin van de jaren ’60 zonder onderbrekingen wist vol te houden. Ze bevinden zich daarmee in dezelfde klasse als The Rolling Stones en The Searchers. Twee mogelijke verklaringen voor de bandnaam duiken steeds weer op. De eerste is dat de naam een eerbetoon is aan de zo tragisch om het leven gekomen Buddy Holly, de tweede is een referentie aan de kerstperiode. Wat de laatste variant betref: de toen nog naamloze band zou omstreeks Kerstmis voor een van zijn eerste optredens zijn geboekt, waarna de keuze viel op het meervoud van het Engelse woord holly, dat ‘hulst’ betekent. #1232 He Ain’t Heavy, He’s My Brother #1282 The Air That I Breath

House Of Pain (1991-1996 en 2010-2011, VS) - Voordat ze toetraden tot de supergroep La Coka Nostra (een speelse variatie op de mafiatermCosa Nostra) vormden Everlast (eig. Erik Francis Schrody), Danny Boy (eig. Daniel O’Connor) en DJ Lethal (eig. Leors Dimants) gedurende vijf jaar de hiphop-groep House Of Pain. Het in Los Angeles (Californië) zetelende trio viel in 1996 uit elkaar door het vertrek van Everlast, die liever een solocarrière wilde najagen. De naam die de drie hiphoppers zichzelf gaven kwam uit een roman van de science-fictionauteur H.G. Wells, The Island Of Dr. Moreau. In dat boek wordt beschreven hoe de in de titel vermelde arts Moreau van dieren mensachtige wezens maakt; hij doet dat door middel van vivisectie. De roman snijdt een aantal filosofische thema’s aan, zoals de menselijke identiteit, pijn, wreedheid, morele verantwoordelijkheid en het recht dat mensen al dan niet hebben om ingrepen in de natuur uit te voeren. #1411 Jump Around

Human League, The (1977, GB) - Electro- en synthpoppers uit het Engelse Sheffield met als eeuwigdurend bandlid zanger Philip Oakley, die in ruim dertig jaar door zeker zeven verschillende collega’s terzijde werd gestaan. De bandnaam is ontleend aan het verloop van een klassiek bordspel: Starforce Alpha Centauri. Bij het spelen van dit science-fictionspel kom je - als je maar vaardig genoeg bent - uiteindelijk in de vijfentwintigste eeuw terecht, laten we zeggen zo omstreeks 2415 na Christus. In die fase van het spel is er sprake van de opkomst van een ‘mensenbond’ (Human League). Het gaat daarbij om een aardse kolonie, waarvan de ergens ver weg in het heelal gehuisveste bewoners naar een grotere onafhankelijkheid van de aarde streven. #1589 Don’t You Want Me

Imagine Dragons (2008-heden, VS) - We vermelden de uit Las Vegas (Nevada) afkomstige alternatieve rockband Image Dragons alleen maar omdat we niet kunnen uitstaan dat we niet achter de betekenis van de bandnaam kunnen komen. We weten, dankzij uitlatingen van zanger Dan Reynolds, dat Image Dragons een anagram is, een omzetting van letters. ‘We zaten een beetje ruzie te maken over onze naam en toen werd er op een gegeven moment iets gezegd waarmee we het allemaal eens waren. De letters van dat zinnetje hebben we toen door elkaar gegooid. Hoe het zinnetje luidt? Dat is een geheim dat we blijven koesteren.’ Welke krachtige decryptiesoftware we er ook tegenaan gooiden: het geheim werd ons niet geopenbaard. Maar misschien dat een van de gebruikers van deze bandnamen-encyclopedie slimmer is. Hem of haar wacht een leuke beloning! #310 Radioactive #378 Believer #437 Demons #471 Natural #742 Thunder #814 Bad Liar #1159 On Top Of The World #1848 It’s Time

INXS (1977-heden, VS) - Het Australische Sydney is de plaats van herkomst van de ooit als The Farriss Brothers begonnen rockband INXS. Aanvankelijk waren ze gespecialiseerd in genres als new wave, ska en pop, maar later werd een wat forsere, pubrockachtige stijl ontwikkeld, die ook veel beter paste bij hun bandnaam (uitgesproken: in excess ofwel ‘overmaat’). Het verhaal wil dat de groep net zo’n coole naam wilde hebben als XTC (zie daar). #761 Never Tear Us Apart #1904 Original Sin

Iron Butterfly (1966-1971; 1974-1985; 1987-heden, VS) - De dagen van In-A-Gadda-Da-Vida (eig. In The Garden Of Eden) liggen al een halve eeuw achter ons, maar nog steeds is Iron Butterflyeen band die zijn gewicht voluit in de schaal weet te leggen. Al was het maar vanwege hun naam: de uit San Diego, Californië afkomstige rockers zochten bij het uitzetten van hun muzikale koers naar iets dat het midden moest gaan houden tussen gewichtig en fladderig, met een contradictio in terminis als resultaat. Zie ook Led Zeppelin. #1100 In-A-Gadda-Da-Vida

Iron Maiden (1975-heden, GB) - Ook al weer een jaartje of vijfendertig aan de bak: de uit Oost-Londen afkomstige heavy metal band Iron Maiden, inmiddels goed voor zo’n dertig albums; die stoppen voorlopig dus nog niet. Met de ijzeren maagd waarnaar hun bandnaam verwijst wordt een martelwerktuig bedoeld dat je zou kunnen omschrijven als een met spijkers beklede sarcofaag waarin je mensen staand kunt martelen door ze door openingen die in de kist zijn aangebracht met messen, spijkers en andere puntige voorwerpen te bewerken. De sensatie die deze behandeling bij de gemartelden opwekte valt te vergelijken met het achter elkaar moeten aanhoren van alle albums van Iron Maiden. #174 Fear Of The Dark #255 Run To The Hills #420 Can I Play With Madness

Jamiroquai (1992-heden, GB) - Wie wel eens foto’s heeft gezien waarop de zanger van Jamiroquai, Jay Kay, zich heeft uitgedost met een indiaanse verentooi is twee weetjes wijzer, namelijk dat de Volendamse Joan Franka een na-aapster is en dat de Londense funkjazzband die Jamiroquai heet ‘iets’ met indianen heeft. Jamiroquai is een zogenoemd vlechtwoord en de bandnaam valt daarmee in de categorie woorden waartoe ook Oxbridge (een samensmelting van Oxford en Cambridge) behoort. In dit geval betreft het de woorden jam session en Iroquois. De Iroquois (in het Nederlands: Irokezen), ook wel Haudenosaunee genoemd, vormen een confederatie van oorspronkelijk vijf en later zes taalkundig en etnisch aan elkaar verwante volken in Noord-Amerika. Dat Kay zijn band Jamiroquai noemde mag worden beschouwd als een eerbetoon aan de Irokezen, die (maar dit geheel terzijde) samen met de inheemse Amerikanen die zich de Huron noemen, te boek staan als de uitvinders van de balsport lacrosse. #1762 Virtual Insanity

Jefferson Airplane (1965-1974; 1989, VS) - Erkende pioniers op het gebied van de psychedelische rock, afkomstig uit San Francisco, Californië en ook de eerste band uit die stad die commercieel gezien succes had. Over de herkomst van de bandnaam wordt getwist. Jefferson Airplane schijnt de bijnaam te zijn van van een vernuftig, zelf te fabriceren hulpmiddeltje, bestaande uit een overlangs gespleten, al dan niet afgebrande lucifer. In zo’n doe-het-zelf roach clip kan een joint worden geklemd, zodat die tot aan de laatste trek kan worden opgerookt. Toenmalig bandlid Jorma Kaukonen verwerpt deze uitleg echter. De naam zou zijn bedacht door zijn vriend Steve Talbot, als een soort parodie op de namen van bluesartiesten zoals Blind Lemon Jefferson (foto). In 2007 schijnt Kaukonen het volgende te hebben gezegd: ‘I had this friend [Talbot] in Berkeley who came up with funny names for people. His name for me was Blind Thomas Jefferson Airplane. When the guys were looking for band names and nobody could come up with something, I remember saying: you want a silly band name? I got a silly band name for you!’. Zie ook Blind Lemon. #352 White Rabbit #1663 Somebody To Love

Jethro Tull (1967-heden, GB) - Uit Blackpool en Luton stammende progressieve rockband, gedomineerd door de Engelse equivalent van onze Berdien Stenberg, Ian Anderson. De band maakte er in zijn beginperiode - toen de optredens nog zó slecht waren dat geen enkele promotor het in zijn hoofd haalde om de groep een tweede keer te boeken - een gewoonte van om elke week een nieuwe bandnaam te bedenken. Op weg naar de volgende gig keken ze dan naar het lijstje bands dat die avond zou optreden; de enige bandnaam die hen onbekend voorkwam, was doorgaans hun groepsnaam voor die avond. Frontman Anderson is de vermoedelijke bedenker van de naam die uiteindelijk bleef hangen, Jethro Tull. De naam hoort bij de Engelse landbouwwetenschapper Jethro Marice Tull (1674-1741, foto), de man die onder meer de automatische zaaimachine uitvond. #1012 Locomotive Breathe

Johan (1996-2009, NL) - Een geval van geslachtsverandering: de band die Johan heette ging eerst als Johanna door het leven. Of liever: als Visions Of Johanna, naar het Dylan-nummer dat tot de hoogtepunten van het album Blonde On Blonde behoort. We moet de band uit Hoorn complimenteren met de keuze van dit nummer, want de tekst ervan wordt als vintage Dylan beschouwd. Bob schreef het nummer vlak na zijn huwelijk met Sara Lownds, maar pril echtelijk geluk wordt in het nummer niet beschreven. De muziekcriticus Clinton Heylin omschrijft Visions Of Johanna als ‘een van de vreemdste liedjes geschreven door iemand die net zijn kop in de strop heeft gestoken en van een korte huwelijksreis geniet’. Voor de band Johan doet dat er allemaal niet meer toe; die legde een paar jaar geleden het loodje. #1923 Tumble And Fall

Joy Division (1976-1980, GB) - Nadat Stiff Kittens was afgewezen noemde de rockband uit Salford zich Warsaw, naar David Bowie’s Warszawa. Maar eenmaal op de hoogte van het bestaan van een groepje dat Warsaw Pakt heette, werd de naam veranderd in Joy Division. De term ‘plezierbrigade’ komt voor in de sadomasochistische oorlogsroman The House of Dolls van de in Polen geboren joodse schrijver Ka-Tzetnik (ps. van Karol Cetinsky). De Joy Brigade bestond uit vrouwen - lees: seksslavinnen of troostmeisjes (zoals ze in Nederland eufemistisch worden genoemd) - die zich in de concentratiekampen aan de machthebbers voor ‘plezier’ moesten aanbieden. #430 Love Will Tear Us Apart #1872 Atmosphere

Kaiser Chiefs, The (2003-heden, GB) - Alternatieve rockband uit het Engelse Leeds. De leden van de Chiefs zijn fervente aanhangers van de locale voetbalclub, Leeds United. Bij die club speelde Lucas Radebe (geb. 1969), die was weggekocht bij de Zuid-Afrikaanse voetbalclub The Kaizer Chiefs (let op de ‘z’). Radebe begon als keeper, werd middenvelder en eindigde als centrale verdediger; dat laatste deed hij zó goed, dat hij veel jonge voetbalfans inspireerde - onder wie de leden van de Kaiser Chiefs, die aan de oude club van Lucas hun nieuwe bandnaam ontleenden. Vóór die tijd - van 1996 tot 2003 - heetten de Chiefs anders: Runston Parva (later ingekort tot Parva, toen bleek dat er een spelfout was gemaakt: het gehuchtje waaraan ze hun oorspronkelijke naam onttrokken heette namelijk Ruston Parva, zonder een ‘n’ tussen de ‘u’ en de ‘s’ dus). #1924 Ruby

Keane (1997-heden, GB) - De rockgroep uit Battle, East Sussex heette eerst The Lotus Eaters, maar toen een vriendin van de moeder van zanger/gitarist Tom Chaplin in 1997 aan kanker overleed werd de formatie naar die vriendin vernoemd: het werd Cherry Keane, later ingekort tot Keane. Cherry was niet zomaar een willekeurige vriendin: ze was zo’n beetje de vaste oppas van Tom Chaplin en diens jeugdvriend (en de latere pianist van Keane) Tim Rice-Oxley. Ze hield de jongens voor dat je altijd moet proberen je dromen te verwezenlijken. Toen Cherry overleden was, bleek ze geld te hebben nagelaten aan de familie Chaplin; ook Tom kreeg daar iets van. Chaplin: ‘I used some of the money to see me through the harder times with the music.’ Een ontroerend verhaal. #319 Somewhere Only We Know #1005 Bedshaped #1009 Sovereign Light Cafe #1190 Everybody’s Changing #1401 Band And Break

Killers, The (2001-heden, VS) - Op een idee gebracht door een videoclip van New Order doopten deze Amerikaanse post punk revivalists uit Las Vegas, Nevada hun groep The Killers. In het clipje dat het nummer Crystal begeleidt speelt de New Order-drummer op een kit met een basdrum die voorzien is van een vel met de imaginaire bandnaam Killers. Er zijn bronnen die vermelden dat de naam Killers ook in New Order-videoclip Touched by the Hand of God te zien is, maar daarvan hebben we tot dusver geen bewijs kunnen vinden. #185 Mr. Brightside #851 Human #1344 Somebody Told Me

Killing Joke (1978-1996; 2002-heden, GB) - Groepje postpunkers uit Notting Hill, Londen, met als vaste bandleden het koppel Jaz Coleman (zang, toetsen) and Geordie Walker (gitaar). Een killing joke is in het Engels een staande uitdrukking die zoveel betekent als ‘om je dood te lachen’. De bewuste woorden worden vooral gebruikt in die situaties die ironisch of paradoxaal zijn. Het ligt voor de hand te veronderstellen dat er bij het zoeken van een bandnaam inspiratie werd geput uit een stripverhaal met Batman in de hoofdrol, getiteld Batman: The Killing Joke. Maar dat album, dat werd geschreven door Alan Moore en getekend door Brian Holland, werd pas in 1988 uitgebracht. Gelukkig is er nog een andere bandnaamverklaring mogelijk. Het comedy team van Monty Python had een sketch op zijn repertoire die als The Funniest Joke in the World te boek staat; andere benamingen zijn Joke Warfare en - in dit verband interessant - Killer Joke. Tijdens de Tweede Wereldoorlog, aldus de sketch, bedenkt Ernest Scribbler the funniest joke in the world; hij schrijft ‘m op, leest hem na en sterft lachend. Zijn moeder vindt de grap - ze denkt dat het een afscheidsbrief van haar zoon is - en legt na het lezen ervan schaterend het loodje. Ook anderen vallen aan de mop ten prooi. Het Britse leger legt er beslag op en laat de mop in het Duits vertalen, maar in stukjes (elke woord wordt door een aparte vertaler vertaald) - er mogen geen onnodige doden vallen. Het resultaat is een grap die ‘60.000 keer zo krachtig is als de grootste vooroorlogse mop’, waarmee de befaamde uitspraak Peace for our time van de Britse premier Neville Chamberlain wordt bedoeld. De Duitse grap wordt op 8 juli 1944 voor het eerst ingezet, tijdens het Ardennenoffensief. En met succes: de Moffen sterven al lachend bij bosjes. De mop luidt als volgt (Duitse lezers van deze encyclopedie adviseren we de ogen te sluiten): Wenn ist das Nunstück git und Slotermeyer? Ja! Beiherhund das Oder die Flipperwaldt gersput! #984 Love Like Blood

Kings of Leon (1999-heden, VS) - Amerikaanse rockband uit Nashville, Tennessee met incestieuze trekjes, want samengesteld uit maar liefst drie broers (Anthony Caleb Followill, Ivan Nathan Followill en Michael Jared Followill) en een neef (Cameron Matthew Followill). Niets had meer voor de hand gelegen dan de band The Followills te noemen, maar nee, het moest weer eens origineler. Kings of Leon werd het, als een eerbetoon aan de grootvader van de broers, trotse drager van de voornaam Leon. #326 Seks On Fire #900 Use Somebody #1753 Pyro #1939 Back Down South

Kinks, The (1964-1996, GB) - Rockband, popgroep of vaudevillevehikel - het is niet gemakkelijk om het juiste etiketje op de muziek van The Kinks te plakken. De Londense band, meer specifiek afkomstig uit de noordelijk gelegen wijk Muswell Hill, trok in zijn beginjaren van podium naar podium met gebruikmaking van uiteenlopende namen, zoals The Pete Quaife Band, The Bo-Weevils en The Ramrods. Het werd uiteindelijk, voor een tijdje, The Ravens - waarna het definitief The Kinks werd. Over het selectieproces dat tot deze naam leidde is veel geschreven. Eén verklaring gaat ervan uit dat de band op zoek was naar een korte naam, die dan zo groot mogelijk op de concertposters terecht kon komen. Als dat zo is, dan deden The Who het beter. Jon Savage, auteur van The Kinks: The Official Biography, zegt er dit van: ‘They needed a gimmick, some edge to get them attention. Here it was: Kinkiness - something newsy, naughty but just on the borderline of acceptability.’ De eerste manager van de Kinks, Robert Wace, herinnert het zich weer anders: ‘If my memory is correct, a friend came up with the name just as an idea, as a good way of getting publicity. [...] When we went to them with the name, they were [...] absolutely horrified. They said, “We’re not going to be called kinky!”’. Bandleider Ray Davies herinnert zich dat hun latere manager Larry Page met de naam op de proppen kwam; kinky was een verwijzing naar de modieuze kleding van The Kinks. Page zou hebben gezegd: ‘The way you look, and the clothes you wear, you ought to be called the Kinks.’ Ray Davies: ‘I’ve never really liked the name.’ #489 Lola (Live) #1592 Waterloo Sunset #1736 Sunny Afternoon

Kiss (1973-heden, VS) - In 1971 maakte de latere drummer van de New Yorkse heavy metalband Kiss, Peter ‘Catman’ Criss (geb. George Peter John Criscuola), nog deel uit van zijn eigen trio, Lips. Toen het nog naamloze Kiss een autoritje door de wijk Queens maakte, schijnt Criss (andere bronnen houden het op Paul ‘Starchild’ Stanley) bij wijze van grap ‘Kiss’ te hebben voorgesteld, als een logische voortzetting van Lips. Als de auto erg lawaaiig was kan de drummer ook ‘Criss’ geroepen hebben, natuurlijk. Veel fans gaan er echter koppig vanuit dat Kiss een acroniem is, dat zou moeten staan voor Knights In Satan’s Service of (voor de wat bedaardere Kiss-adepten) voor Keep It Simple, Stupid. #328 I Was Made For Lovin’ You #1514 Sure Know Something

Kraftwerk (1970-heden, Du) – Onsterfelijk werd deze Duitse synthpop- annex Krautrockband dankzij het album Autobahn (1974) en het gelijknamige, bijna 23 minuten durende nummer waarmee dat album werd geopend. Maar toen waren de Duitsers uit Düsseldorf al vier jaar bezig. De productie van hun eerste albums was in handen van Konrad ‘Conny’ Plank (1940-1987), een man wiens achternaam ook wel als ‘Planck’ werd geschreven. Conny was eigenaar van een studio in Wolperath/Neunkirchen bij Keulen. Er zijn bronnen die beweren dat de bandnaam Kraftwerk (‘electriciteitscentrale’) werd gekozen omdat Conny Plank’s opnamestudio vlakbij een olieraffinaderij te vinden was, maar dat lijkt ons een broodje aap. Een raffinaderij is immers niet hetzelfde als een centrale en wie via Google Earth naar Wolperath vliegt ziet dat het dorpje idyllisch is gelegen, midden in de prachtige natuur. We houden er daarom maar op dat Kraftwerk symbolisch was bedoeld: de naam van een energiek, hi-tech vehikel. #1105 Autobahn

K’s Choice (1994-2003; 2009-heden, Be) - De alternatieve folkrockband uit Antwerpen kreeg problemen toen hij nog The Choice heette: er was namelijk al een band van die naam in Amerika. De letters van het alfabet werden één voor één nagelopen om te zien welke er het beste voor Choice paste; het werd dus de ‘K’. Later werd de verklaring bedacht dat de ‘K’ voor ‘Joseph K.’ stond, het belangrijkste personage uit Kafka’s roman ‘Het Proces’. #719 Not An Addict

Lady Gaga (*1986, VS) - Extroverte, trendsettende singer/songwriter uit New York, eerder bekend als Jo Calderone, maar ter wereld gekomen als Stefani (‘Stef’) Joanne Angelina Germanotta. Het was haar muziekproducer, Rob Fusari, die Lady GaGa aan haar naam hielp. Fusari vond dat haar stemgeluid wel iets van dat van Freddy Mercury weghad. Om die opinie te benadrukken zong Rob iedere keer als Stef de studio binnenkwam Radio Ga Ga, naar het liedje van Queen. Hij sms’te de naam ook naar Stefani, waarbij Radio onbedoeld in Lady werd veranderd: het autocorrectieprogramma van Robs smartphone was daarvan de oorzaak. Toen Stefani het sms’je met de verschrijving zag twijfelde ze geen seconde en stuurde ze een boodschapje terug: ‘That’s it.’ Volgens Rob Fusari wil de vroegere Stef van haar eerdere namen helemaal niets meer weten: ‘She’s like, “Don’t ever call me Stefani again.”’ #45 Shallow #1366 Bad Romance #1430 Always Remember Us This Way #1591 Poker Face

Led Zeppelin (1968-1980, GB) - Officieel zijn ze gestopt in 1980, na de dood van drummer John Bonham, maar in feite leeft Zep gewoon door, dankzij de geregelde reunions (onder andere in 1985, 1988, 1995 en 2007) die de fans tevreden en de portemonnees gevuld moeten houden. De leden van de Londense band worden wel beschouwd als de stamvaders van de genres hard rock en heavy metal, waarmee ze tekort worden gedaan, want hun muzikale erfenis is veelzijdiger. Succes heeft vele vaders en dat geldt ook voor tot de verbeelding sprekende bandnamen. Geen wonder dus dat het vaderschap van de bandnaam Led Zeppelin door meerdere personen wordt opgeëist. Hoofdrolspelers zijn de drummer van The Who, wijlen Keith Moon, en de bassist van dezelfde groep, (eveneens wijlen) John Entwistle. De meest gehoorde verklaring is dat Keith Moon met de bandnaam op de proppen kwam. Moon zou tegen Jimmy Page, gitarist van een tot leven te wekken supergroep (The New Yardbirds, het latere Led Zeppelin) hebben gezegd dat zo’n groep ‘would go over like a lead balloon’, vrij vertaald: net zoveel kans op succes zou hebben als het oplaten van een ballon van lood. Page zag meteen het potentieel van de naam in. John Entwistle bleek echter nogal gepikeerd te zijn dat alle eer naar Moon ging; hij beweerde Moon en hij verschillende malen op het punt hadden gestaan om The Who te verlaten en dan als Lead Zeppelin (met ‘ea’) verder te gaan. Jimmy Page: ‘Well, I don’t know about that at all. [...] Maybe John Entwistle did think of the name and told it to Keith Moon, in which case he might have cause to be a bit angry.’ #5 Stairway To Heaven #166 Whole Lotta Love #296 Kashmir #457 Immigrant Song #1052 Since I’ve Been Loving You #1244 Dazed And Confused #1563 Rock And Roll #1594 Black Dog

Level 42 (1979-1994; 2001-heden, GB) - De poprock- en jazzfunkband Level 42 had vooral in de jaren ’80 en ‘90 succes. Over hoe de eilanders (de band komt van het eiland Wight) aan hun naam kwamen is volop gespeculeerd. Ze zouden hem hebben ontleend aan een bordje in een lift in een Amerikaanse wolkenkrabber; het nummer ‘42’ zou verwijzen naar de hoogste etage van een Japanse parkeergarage; of naar Tower 42 (ook bekend als de NatWest Tower, ooit het hoogste gebouw in het centrum van Londen). Maar niets van dat alles. Voor de keuze op Level 42 viel, werd een aantal andere mogelijkheden overwogen, waaronder het getal ‘88’. Toen bleek dat er al een band was die Rocket 88 heette, werd dat idee verlaten (al werd later wel een nummer onder die titel opgenomen). Zowel bassist Mark King als gitarist Rowland ‘Boon’ Gould hebben in het verleden geclaimd dat ze de naam Level 42 hebben bedacht. Beiden zeiden de science-fictionroman The Hitchhikers Guide to the Galaxy van Douglas Adams (1979) als inspiratiebron te hebben gebruikt. De Guide begon zijn leven als humoristisch radioprogramma, maar werd later een waar multimedia-fenomeen: er kwam een serie boeken uit (aangeprezen als een ‘trilogie in vijf delen’), een toneelstuk, een televisieserie, een langspeelplaat, een speelfilm en een computerspel. Er werden zelfs handdoeken gefabriceerd die citaten uit de Guide vermeldden. Allemaal heel interessant, maar waar het om gaat dat in The Hitchhikers Guide to the Galaxy een computer wordt opgevoerd met de tot de verbeelding sprekende naam Deep Thought, ontworpen om uit te rekenen wat het antwoord is op de Ultimate Question of Life, the Universe, and Everything. De berekeningen leidden tot een verrassend antwoord: ‘42’. #1534 Lessons In Love Limp Bizkit (1994-heden, VS) - De nu-metalband uit Jacksonville, Florida heeft Fred Durst als zanger; bij vrijwel alle verklaringen voor de bandnaam speelt hij een rol. Er wordt wel beweerd dat Limp Bizkit is vernoemd naar de kreupele (‘limping’) hond van Durst. Fred heeft of had inderdaad een hond die Bizkit heet(te) - het gaat om een Engelse bulldog - maar die dankt zijn naam aan de band en niet omgekeerd. Dat Durst op het idee werd gebracht toen hij een koekje (een Mariakaakje, zeker?) in zijn thee (haha) doopte is te belachelijk om hier te vermelden (oeps, toch gedaan). Onsmakelijk is de verklaring dat limp biscuit een Engels of Schots mannenspelletje is waarbij een koekje of kaakje met sperma moet worden ‘beschoten’ door de ejaculerende deelnemers; wie het laatst ‘schiet’ verwerft zich het voorrecht om het smakelijke gerecht te verorberen. De meest voor de hand liggende verklaring is echter dat Limp Bizkit ‘per ongeluk’ is bedacht door Durst, toen hem gevraagd werd wat een goede naam zou zijn voor de band. Fred (op dat moment enigszinds stoned, naar verluidt) zou het volgende hebben gezegd: ‘I don’t know. Right now my brain feels like a limp biscuit.’ #1098 Behind Blue Eyes

Linkin Park (1996-, VS) - Californische alternatieve rockband uit Agoura Hills die zijn leven begon als Xero. Pas met de komst van zanger Chester Bennington kwam de carrière van de band - nu Hybrid Theory geheten (ook een album kreeg later die titel) - een beetje op gang. Toen het ècht begon te lopen wilde de band zijn naam op aanraden van Bennington veranderen in Lincoln Park, naar het groene postzegelgrote parkje in Santa Monica waar Chester geregeld langsreed. Toen echter bleek dat het door de band begeerde internetadres, www.lincolnpark.com, al in gebruik was (bij Lincoln Park in Chicago; er zijn honderden Lincoln Parks in Amerika), werd de spelling ‘gefonetiseerd’. #52 In The End #249 Numb #569 Breaking The Habit #590 Numb/Encore #705 One More Light

Little River Band (1975-heden, Aus) - De uit Melbourne afkomstige softrockers heetten eerst Mississippi. Dat werd te Amerikaans gevonden, dus moest er gezocht worden naar een alternatief. Op weg van Melbourne naar een gig in Geelong kwam de toerbus langs Little River (Victoria). Eureka! Maar wat jammer dat de mannen niet nog wat meer geduld hadden: verderop op de route naar Geelong passeerden ze ook nog Corio, Lovely Banks en Moorabool - dat zijn nog eens bandnamen! #1249 It’s A Long Way There

Living Colour (1984-1995; 2000-heden, VS) - Hardrockende band uit New York City, New York die vreemd genoeg een ‘u’ in zijn bandnaam opnam: in de Verenigde Staten is het doorgaans gebruikelijk om het Engelse colour als color te schrijven. De term living colo[u] r is ontleend aan een van de zogenoemde Network ID’s (visuele station calls) van de nationale zender NBC. Vanaf 1961 bestond die korte trailer uit het tot leven gekomen beeldmerk van de zender, een kleurige pauw. Als achtergrondmuziek werd een vrolijk, op dwarsfluiten aangeblazen melodietje gebruikt, waarna de doorrookte stem van een onzichtbare presentator de volgende tekst uitsprak: ‘The following program is brought to you in living color on NBC.’ #1810 Love Rears Its Ugly Head

Lynyrd Skynyrd (1964-1977; 1987-heden, VS) - Formatie die onder andere bedreven is in de genres boogie rock, country rock en southern rock. De meeste bandleden die deel uitmaakten van de oorspronkelijke bezetting waren afkomstig uit de plaats Jacksonville in Florida, dezelfde locatie waar ook de Robert E. Lee Highschool staat. Onder anderen Ronnie Van Zant, Gary Rossington en Bob Burns genoten hier onderwijs. Ze hadden Leonard Skinner (foto) als gymnastiekleraar, een man die nogal rechtlijnig was als het om het naleven van de schoolregels ging. Lang haar paste niet binnen die regels, zodat botsingen met Skinner niet uitbleven. Rossington en enkele andere langharigen werden door Skinner voor het bepalen van een strafmaat naar het hoofd van de school gestuurd. De leden van de band besloten subtiel wraak te nemen door hun formatie naar Skinner te vernoemen, veiligheidshalve met een extra ‘d’ op het eind: Leonard Skinnerd. Dat bleek niet veilig genoeg, waarop een nog alternatievere spelling, Lynyrd Skynyrd, werd gekozen. Skinner was eerst not amused, later kon het hem niet zoveel meer schelen en nog later - toen de band wereldfaam had verworven - zag hij er de grap wel van in. Hij overleed op 20 september 2010 in Jacksonville, 77 jaar oud; hij leed aan Alzheimer. Hij overleefde de meeste leden van de band. Zanger Ronnie van Zandt, gitarist Steve Gaines en achtergrondzangeres Cassie Gaines kwamen in 1977 om het leven bij een vliegtuigongeluk; gitarist Allen Collins ging in 1990 het hoekje om (oorzaak: chronische longontsteking, een complicatie van de gedeeltelijke verlamming waaraan hij leed); bassist Leon Wilkeson werd in 2001 levenloos aangetroffen in zijn hotelkamer; drummer Hughie Thomasson overleed in 2007 in zijn slaap (hartaanval); toetsenist Billy Powell stierf in 2009, 56 jaar oud en de latere bassist Ean Evans gaf de strijd tegen kanker in 2009 op. Tot zover dit medisch bulletin. #376 Free Bird #409 Sweet Home Alabama Madness (1976-heden, GB) - Skaband annex two-toners uit de Londense wijk Camden Town, samen met UB40 recordhouder in de categorie ‘grootste aantal weken in de Engelse singles-hitparade in de jaren ’80’ (214 weken!). Hun naam danken ze aan een nummer van Prince Buster (ps. van Cecil Bustamente Campbell, ook wel bekend als Muhammed Yusef Ali). Busters plaatje werd uitgebracht op het Blue Beat-label, onder nummer BB-170. Madness nam het nummer Madness zelf ook op: het is te vinden op het album Madness - letterlijk gekkenwerk! #544 One Step Beyond #872 Our House #1174 Nightboat To Cairo #1214 Baggy Trousers

Manic Street Preachers, The (1986-heden, GB) - Glampunkers annex hardrockers uit Blackwood in Wales, ook wel bekend als The Manics of nog korter Manics. Simon Price beschrijft in zijn biografie Everything (about Manic Street Preachers) hoe de band aan zijn naam kwam: Zanger James Dean Bradfield kreeg in Cardiff, als straatmuzikant, ruzie met een voorbijganger. Deze laatste schijnt woedend naar Bradfield te hebben geroepen: ‘What are you, boyo, some kind of manic street preacher?’. #881 Motorcycle Emptiness #1201 If You Tolerate This

Marillion (1979-heden, GB) - De progressieve rockers uit Aylesbury, Buckinghamshire begonnen hun professionele muzikantenleven in 1979 met een net iets langere naam: Silmarillion, naar de gelijknamige roman van J.R.R. Tolkien. In 1981, toen er auteursrechtelijke problemen dreigden, werd de naam ingekort tot Marillion. #221 Kayleigh #977 Lavender

Massive Attack (1988-heden, GB) - In essentie een triphopduo, bestaande uit MC en zanger Robert ‘3D’ Del Naja en Grant ‘Daddy G’ Marshall (ook wel: ‘G’). De Bristolse formatie werd vooral bekend door de indrukwekkende, in één take opgenomen videoclip van hun compositie Unfinished Sympathy. De toen nog aan Massive Attack verbonden zangeres Shara Nelson loopt in die clip door een desolaat ‘urbaan landschap’, terwijl ze het onheilszwangere lied onbewogen ten gehore brengt. Lezers van de Engelse krant The Guardian riepen het nummer uit tot een van de tien mooiste nummers ooit. MC Robert Del Naja staat bekend als een uiterst vredelievend persoon, zodat het een beetje vreemd is dat zijn duo zo’n agressief klinkende naam meekreeg. ‘Ja, grappig,’ verklaarde Del Naja ooit. ‘Maar Massive Attack was de naam waaronder onze favoriete uitgaansgelegenheid, The Warehouse, een gigantisch feest organiseerde, een party waaraan Andrew (toenmalig bandlid Andrew ‘Andy’ Lee Isaac Vowles, alias Mushroom of Mush, red.) en ik mooie herinneringen bewaren.’ Voor de feestbeesten: de bewuste club is gevestigd op het adres 57 Prince Street in Bristol. Toen in 1991 de Golfoorlog losbarstte werd de bandnaam tijdelijk veranderd in Massive. Maar bij hun eerstvolgende single was het alweer Massive Attack. #519 Unfinished Sympathy

Meat Loaf (geb. 1947, VS) - Meat Loaf (letterlijk: ‘gehaktbrood’), geboren als Marvin Lee Aday, kreeg in zijn jeugd van zijn alcoholische vader de niet vriendelijk bedoelde bijnaam Meat. Het was waarschijnlijk een verwijzing naar de corpulentie waarmee Marvin al vanaf zijn jonge jaren worstelde. Dat Marvin’s bijnaam later werd uitgebreid met het woordje Loaf danken we ofwel aan een American Football-coach (op wiens voet de middelbare scholier Marvin per ongeluk ging staan, wat de reactie ‘Hey, meatloaf!’ tot gevolg had), ofwel aan Marvin- zelf, die Meat Loaf wel een mooie toneelnaam vond. Overigens veranderde Marvin zijn voornaam in 1983 in Michael: officieel, bij de Burgelijke Stand. Aanleiding zou een reclamespotje zijn van de spijkerbroekenfabrikant Levi’s, een filmpje dat de volgende punch line had: Poor fat Marvin can’t wear Levi’s. #35 Paradise By The Dashboard Light #363 Bat Out Of Hell #616 I’d Do Anything For Love #1047 You Took The Words Right Out Of My Mouth #1085 Two Out Of Three Ain’t Bad

Men At Work (1979-1986; 1996-heden, Aus) - Poprockformatie uit St. Kilda die zijn grootste successen in de jaren ’80 behaalde. Destijds vooral bekend van het aanstekelijke nummer Down Under, dat het internationaal uitstekend deed, op de hitlijsten. In 2000 stond Men At Work weer in de belangstelling, ditmaal met het aanstekelijke nummer Down Under, dat onderdeel was van de sluitingsceremonie van de Olympische Zomerspelen, die dat jaar in Sydney werden gehouden. En Men At Work wist zich verdorie in 2009 opnieuw in de schijnwerpers te zetten (dit keer met het aanstekelijke nummer Down Under), namelijk toen Larrikin Music Publishing de groep voor het gerecht sleepte: het nummer zou (gedeeltelijk) gekopieerd zijn van een liedje uit 1934, Kookaburra, geschreven door Marion Sinclair, die na al die jaren nog steeds over de rechten bleek te beschikken. Of liever: Larrikin Music Publishing, want Marion was in 1988 overleden. Een Australische rechter bepaalde dat in Down Under inderdaad een riff te horen is (gespeeld op een fluit) die sterk geïnspireerd lijkt op Kookaburra. De muziekuitgever won en kreeg vijf procent van de opbrengst van Down Under toegewezen, te rekenen vanaf 2002. Wie zelf wil nagaan of de claim van Larrikin terecht was, kan op YouTube de zoekterm Compare! Men At Work sued over Down Under intikken. Verdomd interessant allemaal, maar dit boekje zou toch bandnamen verklaren? Mmm, o ja. Het schijnt dat de zanger van Men At Work, Colin Hay, op een dag langs een bord reed waarop - ja, daar kon je natuurlijk op wachten - de tekst Men At Work stond. Om vervolgens een groepje van tien wegwerkers te passeren waarvan er één een sleuf aan het graven was terwijl de overige negen belangstellend stonden toe te kijken. #563 Down Under

Metallica (1981-heden, VS) - In de periode tussen 1831 en 1960 ontdekten de biologen zes nieuwe loopkeversoorten, beestjes waarvan ze de naam steeds met het latijnse Metallica lieten beginnen. Leuk om te weten, maar de heavy-metalband uit Los Angeles (Californië) dankt zijn naam niet aan deze metalig glanzende Carabidae. In feite was de naam Metallica voorbestemd om als titel voor een nieuw heavy-metalmagazine te dienen. De hoofdredacteur van dat blad-in-oprichting, Ron Quintana, speelde in die tijd met twee potentiële bladtitels: MetalMania en Metallica. Lars Ulrich, de drummer van de nog naamloze formatie die Metallica zou gaan heten, legde meteen beslag op Quintana’s vondst, zodat er voor de hoofdredacteur niet veel anders opzat dan zijn publicatie dan maar met de overgebleven naam, MetalMania, te tooien. #15 Nothing Else Matters #21 One #64 Enter Sandman #85 Master Of Puppets #225 The Unforgiven #241 Fade To Black #351 Whiskey In The Jar #483 Sad But True #753 The Unforgiven II #1128 The Unforgiven III #1399 Memory Remains

MGMT (2004-heden, VS) - Middletown (Connecticut) is bekend vanwege het feit dat de Amerikaanse componist Allie Wruber (1905-1973) er het onvergetelijke nummer Zip-A-Dee-Doo-Dah op papier zette. Allie liep college op de Wesleyan University in Middletown, dezelfde instelling die geruime tijd later Benjamin Goldwasser en Andrew VanWyngarden als studenten kon begroeten. Het laatstgenoemde tweetal richtte in 2004 psychedelische rock- en elektropopband The Management op. Helaas: er was al een band van die naam, een ontdekking die de band dwong om over te stappen op de min of meer officiële afkorting van het woord management, te weten MGMT. Sommige mensen denken echter dat de vier letters die de bandnaam vormen staan voor Methylguanine Methyltransferase. Dat is niet zo, maar het had natuurlijk gekund dat de band naar dit DNA-reparatie-eiwit was genoemd. In dat geval hadden we hier kunnen melden dat het om een gen gaat dat is opgebouwd uit 207 aminozuren, te vinden is op chromosoom 10q26 en 24 kDa weegt. #1933 Kids

Midnight Oil (1976-2002, 2005 en 2009, Aus) - De Australische alternatieve rockers speelden eerst vier jaar lang, van 1972 tot 1976, onder de naam Farm. Die vrij lamme bandnaam werd in laatstgenoemd jaar veranderd in Midnight Oil, wat de band uit Sydney onder de ware fans de bijnaam The Oils opleverde. Volgens de officiële woordenboeken is burning the midnight oil een staande uitdrukking, die zoveel wil zeggen als ‘tot diep in de nacht bezig zijn’. Dat er sprake is van olie wijst er op dat het om een vrij oud gezegde gaat: uit de tijd dat er nog met olielampen werd geknoeid. Wie er een alternatief woordenboek als The Urban Dictionary op naslaat komt nog een andere verklaring voor midnight oil tegen: de term zou op sperma slaan, immers een vloeistof die niet alleen olie-achtig is, maar ook vaak in de nachtelijke uren wordt geproduceerd. Het woordenboek geeft het volgende voorbeeld: ‘You better watch your back, Annabelle. That guy is always ready to inject some midnight oil into unsuspecting pussies.’ #1048 Beds Are Burning

Moby (geb. 1965, VS) - De Amerikaanse muzikant, singer/songwriter, fotograaf en DJ Richard Melville Hall heeft Moby als toneelnaam. Net als het geval is met de band Moby Grape (zie daar) gaat het om een verwijzing naar de beroemde witte walvis Moby-Dick, de hoofdpersoon (of moeten we zeggen hoofdbeest?) van de gelijknamige roman. Maar Richard heeft er veel meer recht op om naar het kolossale zoogdier te mogen verwijzen dan de psychedelische rockers uit San Francisco. Want Moby/Richard is familie van de auteur van Moby-Dick. De schrijver van de roman, Herman Melville, is namelijk de oudoom van Moby. #1002 Porcelain #1245 Why Does My Heart Feel So Bad Monkees, The (1966-1971, 1986-1989, 1993-1997, 2001-2002 en 2010-heden, VS) - Zoals in hun podiumnaam al besloten ligt waren The Monkees in alle opzichten echte na-apers. Ze waren met z’n vieren (net als de Beatles), hadden lang haar (idem) en beleefden de wonderlijkste avonturen (geen commentaar). Zelfs de bandnaam was een klein beetje gejat, want terwijl de Fab Four hun bandnaam creëerden door in het woordje beetles een ‘e’ door een ‘a’ te vervangen, veranderden hun Amerikaanse tegenhangers de ‘y’ van monkeys in een ‘e’. Het maakte allemaal een uiterst bedachte indruk. Geen wonder dus, dat The Monkees op een gegeven moment te boek stonden als de Prefab Four. #1565 I’m A Believer #1725 Daydream Believer

Moody Blues, The (1964-1974; 1977-heden, GB) - Vooral de succesvolle wijze waarop ze populaire en klassieke muziek konden laten versmelten maakte de Birminghamse rockband The Moody Blues bekend. In het bijzonder gold dat voor het album Days of Future Past, dat het onvergetelijke Nights in White Satin bevat. Overigens kan vrijwel niemand een ander nummer van dat album uit zijn herinnering opdiepen. Oerleden Mike Pinder en Ray Thomas werden in de beginfase op bescheiden wijze gesponsord door de brouwerij Mitchell & Butler, die versterkers voor het groepje kocht. Om hun dankbaarheid te tonen vernoemde Pinder en Thomas c.s. hun band naar de brouwerij: aanvankelijk traden ze op onder de naam M&B Five. Nadat de brouwerij was gestopt met de sponsoring en de band succes kreeg, werd dat aangepast - met respect voor de letters M en B in hun oorspronkelijke naam: het werd The Moody Blues. De inspiratie werd gevonden in een liedje van Duke Ellington, Mood Indigo. #128 Nights In White Satin #940 Question #1361 Tuesday Afternoon

Motörhead (1975-2015, GB) - Het laatste nummer dat de bassist van de Engelse spacerockband Hawkwind, Ian Fraser Kilmister (beter bekend als Lemmy), voor die groep schreef (plaats van handeling was het Hyatt Hotel in het Amerikaanse West Hollywood) heet Motorhead. Toen Lemmy 1975 zijn eigen band begon, nam hij de titel van die laatste Hawkwind-opname over, met de toevoeging van een umlaut op de tweede ‘o’. Om de zaak nog verwarrender te maken nam ook zijn nieuwe band Motörhead het nummer Motorhead op. Een motorhead is in Engeland een speed freak: iemand die gek is op amfetamine (vgl. pothead, crackhead). In Amerika wordt de term speed freak naar verluidt wat letterlijker genomen: daar zou het op een persoon slaan die motoren opvoert - een snelheidsduivel dus. Johnny ‘Guitar’ Watson schreef er in 1952 een liedje over: Motorhead Baby. #209 Ace Of Spades

Mr. Mister (1982-1990, VS) - Poprockband uit Phoenix (Arizona) die op het moment van zijn ontstaan heel veel bewondering had voor een album van de Newyorkse jazzfusionband Weather Report, getiteld Mr. Gone. De albumtitel inspireerde de bandleden om, in gesprekken waarin anderen ter sprake kwamen, het over ‘meneer die’, ‘meneer dinges’, ‘meneer zus’ of ‘meneer zo’ te hebben. Dankzij bandlid Richard Page weten we dat op een gegeven moment ook de variant ‘meneer meneer’ ofwel Mr. Mister langs kwam. Een leuke bandnaam was daarmee gevonden. #1218 Broken Wings

Nazareth (1968-heden, GB) - Het Schotse Dunfermline is de plek waar de rockband Nazareth werd opgericht, of eigenlijk: werd samengesteld uit restantjes van locale bandjes als The Shadettes, The Mark V en The Red Hawks. De bandnaam Nazareth heeft de potentie om voor vele verklaringen te zorgen. Er is immers zowel een plaats als een gehucht in België van die naam en ook in Texas en op de eilanden Lanzarote (Spanje) en Pentecôte (Vanuatu) vind je plekken die zo heten, al dan niet met een ‘h’ op het eind. Onder al die Nazareths neemt het Israëlische Nazareth waarschijnlijk de prominentste positie in, vanwege het feit dat het de plek was waar Jezus opgroeide. Maar het Nazareth van de band Nazareth ligt niet in Israël: de Schotten bedoelden Nazareth in de Amerikaanse staat Pennsylvania, de plaats die bezongen wordt in de beginregels van het schitterende nummer The Weight van The Band (zie daar): ‘I pulled into Nazareth/ Was feelin’ about half past dead’. #734 Love Hurts

New Order (1980-1993; 1998-2007, GB) - Soms kiest een band onbewust een ongelukkige naam. De uit Salford en Macclesfield afkomste new-waveformatie New Order was er zo een. De groep dankt zijn onfortuinlijke naam aan een misgreep van manager Rob Gretton, die de uitdrukking New Order tegenkwam in een artikel in de Engelse krant The Guardian; de kop boven dat artikel luidde The People’s New Order of Kampuchea. Helaas was er niet alleen in het voormalige Cambodja sprake van een nieuwe orde: ook Hitlers nationaalsocialisten streefden ernaar. Met de Neuordnung werd de nieuwe staatsinrichting en ordening van Europa bedoeld. Uiteraard vormden het fascisme en het nationaalsocialisme het fundament van deze nieuwe orde, die werd beschouwd als een soort paradijs op aarde. Toen de leden van New Order erachter kwamen dat hun bandnaam een nogal besmette betekenis had, putten ze zich uit in verklaringen waarin ze afstand namen met Hitlers gedachtengoed. Zanger Bernard Sumner: ‘We really, really thought it didn’t have any connotations, and we thought that it was a neutral name, it didn’t mean much’. Zie ook Joy Division en Bad Lieutenant. #399 Blue Monday

Nickelback (1995-heden, Can) - Rock- en post-grungeband uit Hanna, Alberta die bekend staat om zijn krachtige geluid. Bassist Mike Kroeger werkte ooit bij een een van de vestigingen van koffiemaker Starbucks, een bedrijf dat met prijzen werkt die meestal op een ‘5’ en niet zelden op ‘95’ eindigen. Kroeger was dan ook de gehele dag bezig zijn klanten wisselgeld te geven op hun aanschaf van een beker caramel macchiato, een kom eggnog latte of een kopje peppermint white chocolate mocha, vaak onder het uitspreken van het zinnetje ‘Here’s your nickel back.’ #924 How You Remind Me

Nirvana (1987-1994, VS) - Fameuze grunge band, opgericht door zanger/gitarist Kurt Cobain en basgitarist Krist Novoselic (Aberdeen, Washington). De interpretatie van de naam Nirvana is afhankelijk van het feit of iemand boeddhist danwel hindoe is. Volgens de eerste levensovertuiging is nirvana ‘het onzegbare ultieme, waarin wat men bereikt heeft tot stand is gekomen dankzij belangeloze wijsheid en mededogen’. Daar kunnen we eigenlijk niks van bakken. Hindoeïsme dan? ‘De ideale toestand van rust, harmonie, stabiliteit en/of vreugde.’ Tekenen we voor. #37 Smells Like Teen Spirit #131 Come As You Are #265 Lithium #321 The Man Who Sold The World #470 Where Did You Sleep Last Night #1019 Heart Shaped Box #1119 About A Girl #1406 In Bloom #1583 Polly #1898 Rape Me #1969 All Apoligies

Normaal (1974-heden, NL) - Deze boerenjongens uit de Achterhoek hebben iets met namen. Want van de twee oprichters van Nederland’s oudste streektaal-rockband ging zanger Bennie Jolink als Boozin’ Bennie door het leven (wat later werd verachterhoekst tot Buizen Beernd) en kreeg self-made drummer Jan Manschot de bijnaam Brekken Jan Schampschot toegewezen. En laten we gitarist en saxofonist Ferdi Jolij niet vergeten, want die werd eerst met de fraaie bijnaam Fast Fender Fucker blij gemaakt, voordat dit weer werd veranderd in het toch wat agrarischer klinkende Frederik Puntdroad. Hoewel 1974 hier als oprichtingsjaar staat vermeld begonnen de heren al een jaar eerder te repeteren en het was in die tijd dat het besef doorbrak dat hun band toch ook een mooie naam verdiende. De ene na de andere ingewikkelde bandtitel werd bedacht, maar het was de naam die Frederik Puntdroad op een achteloos weggeworpen briefje had neergeschreven (‘Het zal toch wel weer niks zijn’) die uiteindelijk door alle voorronden kwam: Normaal. Op 19 april 1974 was het eerste optreden van de band, toen nog onder de naam Amusementsorkest Normaal; het complete repertoire omvatte destijds welgeteld tien nummers. #9 De Boer Is De Keerl #84 Deurdonderen #88 Oerend Hard #258 Alie

Oasis (1991-2009, GB) - De twee broers zullen er wel weer ruzie om maken, maar Liam Gallagher was van het duo-Gallagher de eerste die deel uitmaakte van The Rain, voorloper van rockband Oasis (Manchester, Engeland). Broer Noel Gallagher komt echter de eer toe voor de bandnaam gezorgd te hebben. Noel was een tijdje roadie bij de (eveneens uit Manchester afkomstige) Inspiral Carpets (zie daar), een indie-rockband die - zo bleek uit een concertposter die op de slaapkamer van de broertjes hing - onder andere in Swindon had gespeeld, in het Oasis Leisure Centre aan North Star Ave. Het was Noel die voorstelde om de naam Oasis te gebruiken. #120 Wonderwall #142 Don’t Look Back In Anger #673 Champagne Supernova #1499 Live Forever

Orchestral Manoeuvres In The Dark (1978-1996 en 2006-heden, GB). Het laatste dat deze uit het Engelse Wirral afkomstige new wave- annex synthpopformatie wilde was dat ze voor punkband zou worden versleten. Dat had immers gemakkelijk gekund: het was 1978 toen ze begonnen, op het hoogtepunt van het punkrocktijdperk. Orchestral Manoeuvres In The Dark (of OMD, zoals de band kortheidshalve vaak wordt aangeduid) schijnt zijn naam te danken aan een vroeg, nimmer voltooid nummer dat de oerleden van OMD, Andy McCluskey en Paul Humphreys, aan het componeren waren toen ze samen het experimentele duo VCL XI vormden. We veroorloven ons hier een kleine zijsprong; de bandnaam VCL XI was het gevolg van een misverstand. Andy en Paul zagen dat er een piepklein radiobuisje was afgebeeld op de achterkant van de hoes van het Kraftwerk-album Radio-Activity (1975). Volgens de twee stond daar de code VCL XI (met het getal 11 in Romeinse cijfers) bij. Als ze wat beter hadden gekeken hadden ze echter kunnen zien dat er VCL 11 (met het getal 11 in Arabische cijfers) op de buis stond. #558 Maid Of Orleans #1705 Enola Gay

OutKast (1992-2007, VS) - Amerikaans hiphopduo uit East Point (Georgia) dat vijftien jaar lang actief was en uit André Benjamin (‘André 3000’) en Antwan (‘Big Boi’) Patton bestond. Aanvankelijk gingen de twee het podium op als Two Stanks, maar omdat ze vonden dat er aan die naam een luchtje zat werd het wat anders. Antwan alias Big Boi herinnerde zich dat hij op de lagere school nogal een buitenbeentje was - zeg maar een ettertje - en dat hem dat destijds het gevoel gaf een outcast te zijn. Soms is het vinden van een bandnaam een eitje. #1567 Hey Ya!

Pacemakers, Gerry & The (1959-1966 en 1974-heden, GB) – Hun rise to fame vond op hetzelfde moment plaats als die van hun plaatsgenoten The Beatles, maar de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat de laatsten het toch nèt iets beter deden. De Liverpoolse groep werd opgericht door de broers Gerry en Fred Marsden, die dachten iets magistraals te hebben gedaan door hun band The Mars Bars (‘de Mars-repen’) te dopen. Het tweetal rekende er vast op dat het Amerikaanse Mars-concern hen dan wel zou sponsoren. In plaats daarvan sommeerde Mars Inc. de groep om onmiddellijk te stoppen met het oneigenlijk gebruik van de merknaam Mars. Gerry Marsden loste dat probleem snel op: toen hij de commentator van een op televisie uitgezonden hardloopwedstrijd over een pacemaker (‘haas’) hoorde praten, hoefde hij niet lang na te denken over de vraag hoe de groep voortaan zou moeten heten. #780 You’ll Never Walk Alone

Panic! at the Disco (2004-heden, VS) - Bij de fans is de band ook wel bekend als Panic!, Panic, PATD, P!ATD en P@TD, dus zegt u het maar. De naam zouden de alternatieve rockers volgens sommige bronnen hebben ontleend aan een nummer van The Smiths, met als titel Panic. In dat nummer komt inderdaad een verwijzing naar de disco voor (‘Burn down the disco’), maar het lijkt er toch op dat de ware inspiratiebron een ander nummer - overigens ook Panic getiteld - was. Het gaat om een compositie van de groep Name Taken (zie aldaar) waarin de volgende lyrics voorkomen: ‘Burning alive from the inside/Burning down/Sleep now you’ve fallen out of face/Panic at the disco/Sat back and took it so slow/Are you nervous?/Are you shaking?’ #884 High Hopes

Pearl Jam (1990-heden, VS) - Ooit begon deze alternatieve rockband als Mookie Blaylock, naar de beroemde basketballer van die naam. De formatie uit Seattle, Washington heeft als wellicht beroemdste bandlid zanger/gitarist Eddy Vedder. Eddy had een overgrootmoeder die Pearl werd genoemd en die er aardigheid in had om forse weckflessen met jam te vullen. Een van haar specialiteiten was een ‘witte versie’ die met recht ‘alternatief’ mag worden genoemd omdat er een flinke scheut peyote in werd verwerkt, met alle hallucinerende gevolgen vandien. Althans, dat verhaal diste Vedder in het begin van de carrière van Pearl Jam nog vrij overtuigend op. Later, in een interview in het toonaangevende blad Rolling Stone, kwalificeerde Eddy deze verklaring echter met hetzelfde gemak als total bullshit, zij het dan dat hij toegaf dat zijn overgrootmoeder inderdaad Pearl heette. Andere bandleden beweren dat hun groep eerst Pearl zou heten en dat daar later - vanwege hun voorkeur voor het eindeloos uitspinnen van hun nummers - Jam bijkwam. Veel fans houden het er op dat als je een glibberige, witte substantie hebt die een parelachtige glans vertoont, de gedachtensprong naar sperma snel gemaakt is. #33 Just Breathe #56 Alive #158 Jeremy #414 Even Flow #1044 Daughter #1652 Rearviewmirror

Pet Shop Boys, The (1981-heden, GB) - De synthpoppers Neil Tennant (zang, toetsen en zo nu en dan wat gitaar) en Chris Lowe (toetsen) hebben elkaar niet ontmoet in een dierenwinkel, zoals vele bronnen ons willen doen geloven. Neil en Chris werkten namelijk in een Londense winkel die consumentenelektronica verkocht. Wel klopt het dat vrienden van het duo een baan hadden in een dierenwinkel in de wijk Ealing; dàt zou de inspiratiebron voor de naam The Pet Shop Boys zijn geweest. Maar er doen hardnekkige geruchten de ronde die behelzen dat de naam onthult dat Neil en Chris zogenoemde felchmongers zouden zijn: homofielen die er behagen in scheppen om met behulp van wat glijmiddel en het kartonnen kokertje dat je in een wc- of keukenrol kunt vinden kleine aaibare diertjes (hamsters, cavia’s en wellicht een enkele fret) de anus te laten binnendringen. Als u dit een erg onsmakelijke verklaring vindt, ontraden we u een bezoek aan de website urbandictionary.com om daar naar felchmonger te zoeken. Het kan namelijk altijd nog erger. #1651 It’s A Sin

Ph.D. (1981-1983 en 2006-heden, GB) - Maak niet de klassieke fout door te denken dat de Angelsaksische academische titel Ph.D. (Doctor of Philosophy) uitsluitend is voorbehouden aan personen die filosofie hebben gestudeerd. Nee, de titel komt grofweg neer op ‘doctor in de wetenschappen’; ook iemand die aan een scheikundige faculteit promoveert kan in Amerika of in Engeland (waar het DPhil is) de titel Doctor of Philosophy verwerven. De drie bandleden van de poprockband Ph.D., die we vooral kennen van hun hit I Won’t Let You Down (1982), zijn geen van allen afgestudeerd. Maar zet de eerste letters van de achternamen van Simon Phillips, Tony Hymas en Jim Diamond netjes achter elkaar en de heren komen een heel eind. #1632 IWon’t Let You Down #1801 West End Girls

Pink Floyd (1965-1996, GB) - Je houdt er van of je haat ze, de klanken die Pink Floyd in de ruim dertig jaar van zijn bestaan afscheidde, maar het is feit dat het oeuvre van de uit het nog al sjieke Cambridge afkomstige band door velen als onsterfelijk wordt beschouwd. Er zijn er echter ook die de muziek en de teksten respectievelijk als ‘waterig’ en ‘zinloos gekrijs’ omschrijven - en dat is geen wonder met bandleden die Waters en Gilmour als achternaam hebben. Het heeft echt wel een tijdje geduurd voor de uiteindelijke bandnaam werd gekozen, want de Floyd heette aanvankelijk - onder andere, mind you - The Meggadeaths (zie ook Megadeath), The (Screaming) Abdabs, Leonard’s Lodgers en The Spectrum Five, voordat het The Tea Set werd, misschien omdat de eerste repetities van de band plaats vonden in de kantine van de Technische Hogeschool in Regent Street, Londen. Maar ook deze laatste bandnaam overleefde het niet: het werd uiteindelijk Pink Floyd, niet omdat die twee woorden Engels slang voor het mannelijk lid zouden zijn of omdat het overmatig gebruik van drugs tot rozegekleurde trips leidt, maar omdat met die naam twee door de bandleden zeer bewonderde Amerikaanse bluesmusici konden worden geëerd: Pink Anderson en Floyd Council. Pink en Floyd hebben overigens nooit samen gespeeld, al had dat makkelijk gekund als ze een beetje hun best hadden gedaan, want Pinkney (‘Pink’) Anderson (1900-1974) kwam uit South Carolina en Floyd Council (1911-1976) uit North Carolina. #10 Wish You Were Here #16 Comfortably Numb #22 Shine On You Crazy Diamond #69 Another Brick In The Wall #194 Echoes #306 Time #382 Money #456 The Great Gig In The Sky #485 High Hopes #520 Hey You #584 Us And Them #743 One Of These Days #1944 See Emily Play

Pixies, The (1986-1993; 2004-heden, VS) - Vreemd genoeg wordt deze rockband uit Boston, Massachusetts in het buitenland veel meer gewaardeerd dan in de States het geval is. Vrijwel iedereen is het over eens dat de bandnaam is bedacht door sologitarist Joey Santiago, die - als Filipino - niet als een native speaker van de Engelse taal mag worden beschouwd. Maar juist daardoor laat Joey zich door bepaalde Engelse woorden inspireren. De slaggitarist van The Pixies, Black Francis (geb. Charles Michael Kittridge Thompson IV), vertelde ooit hoe de bandnaam ontstond: ‘Joey had een fascinatie voor bepaalde woorden. Hij wilde de band - believe it or not - eerst Pixies in Panoply (vrij vertaald: ‘Feeën in vol ornaat’, red.) noemen. Dat hebben we toen maar ingekort tot Pixies.’ #1707 Monkey Gone To Heaven

Placebo (1994-heden, GB) - De twee kernleden van deze alternatieve rockband uit Londen, zanger/gitarist Brian Molko en bassist Stefan Olsdal, ruzieën geregeld over de herkomst van hun bandnaam. In een interview dat door MTV werd uitgezonden zei Olsdal dat de naam vooral vanwege zijn betekenis (het Latijnse placebo komt neer op ‘ik zal behagen’) werd gekozen. Brian Molko daarentegen houdt het er op dat de groepsleden destijds een naam wilden die een parodie was op de in jaren ’90 heersende ‘mode’ om een band naar de een of andere gevaarlijke drug te vernoemen (een placebo is pilletje dat geen enkele medicinale werking heeft). Molko sprak ook nog behartigenswaardige woorden over bandnamen in het algemeen: ‘As musicians you try to find a name for your band that represents you and you never really do, because, basically, names for bands lose their meaning after a while. They become a series of sounds that you associate with people in music. The most important thing for a name is that you can imagine forty-thousand people screaming it in unison.’ #1448 Pure Morning Pogues, The (1982-1996; 2001-heden, GB) - Keltisch geörienteerde rock- en punkgroep met Shane ‘afgebrand kerkhof’ MacGowan - de gedroomde patiënt van vrijwel iedere tandarts - als frontman. Ondanks hun Ierse roots wordt het Londense Kings Cross als geboorteplaats van The Pogues vermeld. Eigenlijk was het Pogue Mahone, maar die naam werd op last van de preutse BBC (die in Pogue Mahone de verengelsing zag van het Schots-Gaelische póg mo thóin, wat kiss my ass betekent) ingekort. Wel vreemd dat The Pogues later, toen ze eenmaal de sterrenstatus hadden bereikt, niet de ballen hadden om terug te keren op hun oorspronkelijke bandnaam. #1247 Fairytale Of New York

Police, The (1977-1984; 1986; 2003; 2007-2008, GB) - Een van de eerste new wave bands die zich in de gunst van een breed publiek mocht verheugen. Het in Londen gestationeerde trio produceerde een minimalistisch en crisp geluid, dat zijn weg vond in rock-, reggae- en postpunknummers.Zoals bij veel bands het geval is, wordt er ook over de herkomst van de naam The Police veel gespeculeerd. Vaak begeeft men zich op dun ijs, bijvoorbeeld door er op te wijzen dat het trio zich graag in het zwart kleedde of dat de achternaam van oprichter van de band, Stuart Copeland, met cop begint. Weer anderen wijzen er op dat familieleden van de band functies hebben vervuld bij de CIA en de FBI, of bij de platenmaatschappij IRS (IRS is ook de afkorting van Internal Revenue Service, zeg maar de Belastingdienst). Stuart Copeland-zelf schijnt een eind aan de discussie te hebben gemaakt door in een interview te verklaren: ‘We saw it on the side of a car.’ Waaraan hij toevoegde: ‘Period’ (punt uit). #239 Roxanne #311 Every Breath You Take #449 Message In A Bottle #817 Every Little Thing She Does Is Magic #854 So Lonely #1229 Walking On The Moon #1606 Can’t Stand Losing You #1784 Don’t Stand So Close To Me

Portishead (1991-1999; 2005-heden, GB) - Triphoppers en downtempo’ers uit het Engelse Bristol. Bandlid en multi-instrumentalist Geoff Barrow groeide echter niet op in die grote stad, maar in het zo’n 13 kilometer westelijker gelegen plaatsje Portishead (met de klemtoon op head). Portishead (inwoneraantal: ruim 22.000) was onder meer bekend vanwege de aanwezigheid van een (inmiddels afgebroken) marineradiocommunicatiecentrum dat in zijn hoogtijdagen werk verschafte aan ruim honderd marconisten. Het centrum werd muzikaal vereeuwigd dankzij het nummer Portishead Radio van Mike Batt. #1167 Glory Box

Procol Harum (1967-1977; 1991-heden, GB) - Met het afleveren van een paar sterke staaltjes symfonische pop zijn de barokrockers van Procol Harum (Richmond, Londen) wereldberoemd geworden. Niet in de laatste plaats gebeurde dat door het uitbrengen van een eigentijdse, onheilszwangere vertolking van Johann Sebastiaan Bachs Air uit de Suite voor orkest nummer 3 (BWV 1068) in D grote terts, door de band van de veel pakkender titel A Whiter Shade of Pale voorzien. Het was de manager van de band, Guy Stevens, die met de Latijns klinkende naam op de proppen kwam: een vriend van hem had een kat die Procol Harum - althans zo klonk het - heette. Later trachtte Stevens (die ook de bandnaam Mott The Hoople bedacht; zie aldaar) een bepaalde betekenis aan de naam te koppelen: volgens hem betekende Procul Harun zoiets als ‘ver voorbij deze dingen’. Zanger en pianist Gary Brooker liet - eenmaal op de hoogte gesteld van Stevens’ uitleg - weten dat hij hartstikke blij was met die verklaring, want, zo zei hij, die kattennaam had natuurlijk ook zoiets als I’m going to buy a cow kunnen betekenen. De redactie van deze encyclopedie koestert zo zijn eigen theorie: wij achten het niet uitgesloten de kat van Stevens’ vriend was vernoemd naar de grootste ‘oceaan’ (mare) die op de maan te vinden is: Procellarum. #162 A Whiter Shade Of Pale #1655 Homburg

Prodigy, The (1990-heden, GB) - Big beat, breakbeat, electronic rock, rave en hardcore techno: daar draait The Prodigy zijn hand niet voor om. De groep werd opgericht door Liam Howlett, die zo verzot was op analoge syntesizers dat hij de groep naar een van zijn eerste keyboards, de Moog Prodigy, vernoemde. #725 Firestarter #757 Smack My Bitch Up #1364 No Good (Start To Dance) #1368 Breathe #1586 Out Of Space

Q65 (1965-1968; 1970-2000, Ned) - Tot de artiesten waarvoor de leden van de Haagse nederbeatformatie Q65 ontzag hadden, mochten ook The Rolling Stones worden gerekend. Het is mogelijk dat de bandnaam de versmelting is van twee nummers die op het vroege repertoire van de Stones stonden: Suzy Q en Route 66. Omdat Q66 niet lekker bekte (of omdat de groep in 1965 en niet in 1966 werd opgericht) werd het Q65. Er is nog een andere verklaring: de bandnaam kan afgeleid zijn van een actie die Veilig Verkeer Nederland (VVN) in 1965 op touw zettte. Die actie had als slogan Uw kleuter in 1965, afgekort UK 65. De letters UK zouden door de band zijn omgedraaid, wat KU65 opleverde (spreek uit: Kjoe 65). Behalve Uw kleuter in 1965 organiseerde VVN in 1965 nóg een campagne: Glaasje op, Laat je rijden. Dat had dus ook een aardige inspiratiebron kunnen zijn. Maar Q65 en alcohol - dat zou een wel héél erg onwaarschijnlijke combinatie zijn geweest. #1462 The Life I Live

Queen (1971-heden, GB) - De uit de Engelse hoofdstad Londen afkomstige rockband Queen heeft een naam die velen vrijwel gedachtenloos associëren met de veronderstelde homoseksualiteit van wijlen zanger Freddie Mercury. Met de nadruk op veronderstelde, want Freddie was immers biseksueel. En hoewel het best mogelijk is dat Mercury met de naam een knipoog wilde maken naar zijn seksuele geaardheid, lijkt het er op dat de bandleden op zoek waren naar een universeel klinkende naam en dan bovendien nog een naam die koninklijke waardigheid moest uitstralen. # 1 Bohemian Rapsody #13 Love Of My Life #39 Innuendo #42 Somebody To Love #49 Don’t Stop Me Now #54 Under Pressure #74 Who Wants To Live Forever #79 Somebody To Love #106 Killer Queen #107 The Show Must Go On #137 We Will Rock You #145 I Want To Break Free #163 Radio Ga Ga #176 Barcelona #251 We Are The Champions #252 These Are The Days Of Our Lives #263 Another One Bites The Dust #385 Crazy Little Thing Called Love #443 Hammer To Fall #505 I Want It All #582 A Kind Of Magic #636 Fat Bottomed Girls #690 You’re My Best Friend #751 Bicycle Race #792 Breakthru #828 ‘39 #880 Spread Your Wings #885 Tie Your Mother Down #911 One Vision #1008 Friends Will Be Friends #1043 Thank God It’s Christmas #1067 Save Me #1120 Heaven For Everyone #1272 You Don’t Fool Me #1644 I’m Going Slightly Mad #1759 The Miracle #1787 The Invisible Man #1842 A Winters Tale

Queensrÿche (1981-heden, VS) - Heavy metal band uit Bellevue, Washington. Begonnen als The Mob, tot hun manager ze min of meer verplichtte een andere naam te kiezen. Het werd Queensrÿche, naar verluidt geïnspireerd door de titel van het eerste nummer dat op hun demotape stond, Queen of the Reich (1981). Niet zozeer de bandnaam als wel die Griekse-y-met-trema trok en trekt de aandacht. Zoals een van de bandleden later verklaarde: ‘The umlaut over the “y” has haunted us for years. We spent eleven years trying to explain how to pronounce it.’ #323 Silent Lucidity

Radiohead (1985-heden, GB) - Na een valse start - de band heette eerst On A Friday omdat er alleen op vrijdag tijd was om te spelen, maar dat leverde de afkorting OAF (in goed Nederlands pummel) op - besloten de alternatieve rockers uit Abingdon, Oxfordshire dat ze voortaan Radiohead zouden heten. Ze ontleenden die naam aan een album van de Talking Heads, getiteld True Stories, waarvan kant 2 (die had je toen nog, met lp’s) als tweede track - u raadt het al - het nummer Radio Head te bieden had. Voor cd-bezitters: u vindt het nummer als track 6 op het schijfje. Het was nog een toepasselijk nummer ook, getuige de nu volgende onsterfelijke dichtregels van componist David Byrne: ‘Baby your mind is a radio/Got a reciever inside my head/Baby I’m tuned to your wavelength/Lemme tell you what it says:/Transmitter!/Oh! Picking up something good/Hey, radio head!/The sound of a brand-new world.’ #83 Creep #186 Street Spirit (Fade Out) #246 Karma Police #342 Paranoid Android #895 No Surprises #1127 Fake Plastic Trees #1959 High And Dry

Rage Against the Machine (1991-2000; 2007-heden, VS) - Los Angeles, Californië is de uitvalsbasis van de hard rock en funk metalband Rage Against the Machine. De bandnaam zou rechtstreeks uit het Manifest van de Communistische Partij (kortweg Communistisch Manifest) komen, dat in 1847 geschreven werd door Karl Marx en Friedrich Engels. In dat manifest wordt op verschillende plaatsen geschreven over machines en machinerieën, waarbij dat soms letterlijk is bedoeld, maar soms ook overdrachtelijk: voor ‘machine’ moet dan ‘overheid’ worden gelezen, of ‘werkgever’. Herman Gorter heeft een vertaling van het Communistisch Manifest afgeleverd waaraan we een paragraaf ontlenen die de ‘woede tegen de machine’ verwoordt: ‘Aanvankelijk strijden de afzonderlijke arbeiders, daarna de arbeiders van een fabriek, dan de arbeiders van een tak van een bedrijf op één plaats tegen de enkele bourgeois die hen onmiddellijk uitbuit. Zij richten hun aanvallen niet alleen tegen de burgerlijke productiever houdingen, zij richten ze tegen de voortbrengingswerktuigen zelf; zij vernielen de vreemde concurrerende waren, zij slaan de machines stuk, zij steken de fabrieken in brand, zij proberen de verdwenen plaats van de middeleeuwse arbeider weer voor zich te veroveren.’ #60 Killing In The Name

Rammstein (1994-heden, Du) - Berlijnse groep die verantwoordelijk is voor de uitvinding van een nieuw muziekgenre, Neue Deutsche Härte (‘Nieuwduitse hardheid’) genaamd. Het gaat om een soort industriële metalmuziek - whatever that may be. Er wordt door de band in ieder geval van harte op de gitaren geramd. Rammsteine zijn metalen of betonnen paaltjes waarmee de Duitse middenstand (zoals juweliers) zijn kwetsbare winkelpuien kan barricaderen. Het is echter vrijwel zeker dat dit niet de verklaring voor de bandnaam is. Gedurende korte tijd trad Rammstein namelijk op onder de naam Rammstein-Flugschau, een enigszins sinistere verwijzing naar de 28ste augustus 1988, toen in het Duitse Ramstein-Miesenbach (met één ‘m’) op de Amerikaanse luchtmachtbasis die daar gevestigd was, een vliegshow werd gehouden die dramatisch afliep. Tijdens een demonstratievlucht van de Italiaanse straaljagerformatie Frecce Tricolori werd het nummer Cardioide (‘Doorstoken hart’) opgevoerd. Een individueel vliegende straaljager moest daarbij de overige negen vliegtuigen (die in de vorm van een hart vlogen) ‘doorboren’. Het ging fout, met zeventig doden (inclusief drie Italiaanse piloten) als gevolg; 346 toeschouwers raakten gewond. Sommige fans houden het er op dat niet de ramp in Ramstein voor de opmerkelijke bandnaam zorgde, maar het Amerikaanse bier van die naam, gebrouwen in Butler, New Jersey. #132 Du Hast #147 Sonne #422 Engel #534 Mutter #1140 Deutschland

Ramones (1974-1996, VS) - Amerikaanse rockband uit Forest Hills, Queens (New York), vaak geafficheerd als de eerste punkrockgroep ter wereld. Het was zanger/gitarist Douglas Colvin die als eerste de nieuwe achternaam Ramone adopteerde, waarna alle andere bandleden - hoewel in de verste verte geen familie van elkaar - hetzelfde deden. Colvins naamsverandering had te maken met de bewondering die hij koesterde voor Paul McCartney. Macca gebruikte het pseudoniem Paul Ramon ten tijde van de geboorte van The Beatles (zie daar) en ook nog eens toen hij in 1969 meespeelde met The Steve Miller Band, bij de opname van het nummer My Dark Hour. McCartney koos wel vaker een pseudoniem. Als Apollo C. Vermouth droeg hij bij aan het enige hitje van de Bonzo Dog Doo-Dah Band (McCartney deed de productie ervan), getiteld I’m The Urban Spaceman. De schuilnaam Percy ‘Thrills’ Thrillington gebruikte hij toen hij een orkestuitvoering van het album Ram uitbracht. Ook ging hij ooit door het leven als Bernard Webb, namelijk toen hij het nummer Woman voor Peter & Gordon schreef; de Beatle wilde zien of hij ook onder een minder bekende naam succes zou hebben. Dat was zo, maar het was wel een heel klèin succesje. #1485 Blitzkrieg Bop

Rare Earth (1960-heden, VS) - Acht jaar lang snakten The Sunliners naar succes. Maar liefst vier platenlabels versleet de rockband: MGM, Hercules, Golden World en Verve, zonder enig resultaat. Totdat de voor Motown werkende sessiemuzikant Dennis Coffey zijn bazen tipte dat de (in 1968 tot Rare Earth omgedoopte) band wel eens hitpotentie zou kunnen hebben. Motown nam de tip van Dennis serieus en tekende een contract met de uit Detroit (Michigan) afkomstige muzikanten. Motown vond wel dat zijn eerste volledig blanke band niet op het exclusieve ‘zwarte’ Motown-label thuishoorde, maar naar een apart label moest worden ‘verbannen’. ‘Noem dat label dan maar naar ons,’ zei een van de bandleden bij wijze van grap. Dat vond Motown een prima idee! De band is dus niet naar het platenlabel Rare Earth vernoemd, maar het Rare Earth-label naar de band. Hoe de band aan de naam Rare Earth kwam is niet bekend, wel weten we dat op onze planeet tot dusver zeventien zogenoemde ‘zeldzame aarden’ zijn gevonden. Maar dat is voer voor geologen. #1597 Get Ready

Red Hot Chili Peppers, The (1983-heden, VS) - Eigenlijk is er geen goede verklaring voor de herkomst van de bandnaam van deze in Los Angeles, Californië gestationeerde funkrockband. Oké, we zouden het kunnen zoeken in de jaren twintig van de vorige eeuw, toen de jazzlegende Jerry Roll Morton een band had die The Red Hot Peppers heette, maar Anthony Kiedis van de Chili’s repte hier niet van toen hem naar de origine van de naam van zijn band werd gevraagd. Hij mompelde iets over ‘a psychedelic bus with the band’s name on it’. #78 Under The Bridge #133 Californication #463 Snow (Hey Oh) #586 Scar Tissue #601 Otherside #726 Dark Necessities #849 Can’t Stop #894 Dani California #904 Road Trippin’ #983 Give It Away #1785 Give It Away

R.E.M. (1980-2011, VS) - De naam van de uit Athens, Georgia afkomstige rockband wordt vrijwel overal verklaard door te verwijzen naar de medische term Rapid Eye Movement, de ongecontroleerde, snelle oogbewegingen die optreden als iemand in diepe slaap is. Maar er is een flink contingent fans dat hardnekkig blijft beweren de naam helemaal niets betekent: de afkorting zou ofwel at random uit een woordenboek zijn opgediept ofwel op een van de muren zijn gekalkt van het tot oefenhonk omgebouwde kerkgebouwtje dat het toekomstige R.E.M. in gebruik had. Heel schattig is de verklaring dat Michael Stipe de afkorting van zijn oma zou hebben geleerd. Het besje zou Michael hebben voorgehouden volop van het leven te genieten: Remember Every Moment! #112 Losing My Religion #181 Everybody Hurts #897 Man On The Moon #1215 The One I Love #1326 Drive #1544 Shiny Happy People #1604 Find The River #1724 It’s The End Of The World As We Know It

Reo Speedwagon (1967-heden, VS) - Zowel hard als softrock staat er op het muzikale menu van deze band uit Champaign, Illinois. De bandnaam heeft enige verwantschap met die van de legendarische band Buffalo Springfield (zie aldaar), want de REO Speedwagon was een vrachtwagenmodel van de REO Motor Corporation uit Lancing, Michigan. De letters REO zijn de initialen van de autofabrikant Ransom Eli Olds, dezelfde die zijn naam zou geven aan de Oldsmobile. #1084 Keep On Loving You

Rolling Stones, The (1962-heden, GB) - Londense rockband die geen nadere introductie behoeft. Er bestaat een Engels spreekwoord (A rolling stone gathers no moss), maar het lijkt er op dat dit gezegde geen rol van betekenis heeft gespeeld bij de bandnaamkeuze. Vrijwel iedereen is het er namelijk over eens dat met de bandnaam eer wordt betoond aan de blueslegende Muddy Waters en dan meer in het bijzonder aan het door hem vereeuwigde nummer Rollin’ Stone. #47 Paint It Black #65 Sympathy For The Devil #90 Angie #100 Gimme Shelter #284 (I Can’t Get No) Satisfaction #292 You Can’t Always Get What You Want #486 Wild Horses #783 She’s A Rainbow #847 Brown Sugar #852 Start Me Up #921 Waiting On A Friend #971 Fool To Cry #998 Miss You #1078 Ruby Tuesday #1089 Jumpin’ Jack Flash #1133 Honky Tonk Woman #1396 Lady Jane #1508 As Tears Go By #1547 Midnight Rambler #1599 Under My Thumb #1641 Time Is On My Side #1690 Beast Of Burden #1718 Little Red Rooster #1916 It’s All Over Now

Rowwen Hèze (1985-heden, NL) - Folkmuziek, ballads en streekliedjes behoren tot het repertoire van deze band uit het Limburgse plaatsje America. De band is vernoemd naar Christiaan Hesen (1853-1947), een in Horst geboren en later naar America verhuisde dorpsfiguur die je ‘kleurrijk’ zou kunnen noemen, ware het niet dat dat veel te zacht uitgedrukt zou zijn. Hesen was volgens mensen die hem gekend hebben een opmerkelijk ‘type’ met een afstotend uiterlijk, voorzien van een stoppelbaard, behept met een krassende stem en de bezitter van een lege, rottende linkeroogkas. Hij was gekleed in gehavende lompen die met ijzerdraad bij elkaar werden gehouden. Zijn overmatige drankgebruik en het feit dat hij het niet zo nauw nam met de letter van de wet bezorgden hem de bijnaam ‘de lompe Hesen’, wat in het plaatselijk dialect ‘den rowwen Hèze’ werd. De band uit America zou zich pas later, nadat de bandnaam al was vastgelegd, hebben gerealiseerd wat voor een controversiële figuur Christiaan Hesen was. #217 November #299 De Peel In Brand #421 Vlinder #480 Limburg #663 De Neus Umhoog #954 Bestel Mar

Roxette (1986-heden, Zwe) - Noords popduo, bestaande uit Marie Fredriksson en Per Gessle. De naam die de lichtelijk androgyne Fredriksson en de Justin-Bieberachtige Gessle aan hun formatie gaven komt voort uit de bewondering die de laatste voor Dr. Feelgood (zie aldaar) koestert. Roxette is namelijk de debuutsingle van Dr. Feelgood; het nummer, dat werd geschreven door Wilko Johnson, is ook te vinden op het Feelgood-album Down By The Jetty. #1144 Listen To Your Heart #1475 It Must Have Been Love

Roxy Music (1971-1976, 1979-1983, 2001-heden, GB) - Artrockformatie uit Londen met een zo nu en dan heel indrukwekkende line- up. Want behalve oprichter Brian Ferry maakten ook artiesten van naam (zoals Brian Eno, Phil Manzanera en Paul Garrack) voor korte of langere tijd deel uit van de succesvolle band. Ferry wilde met de bandnaam - aanvankelijk was dat kortweg Roxy - eer betonen aan de ouderwetse Engelse danshallen en bioscopen van die naam, maar toen hij er achter kwam dat er al een Amerikaanse band was die ook Roxy heette, maakte hij er Roxy Music van. Daarmee kreeg de bandnaam meteen een dubbele betekenis, want je kunt de naam ook lezen als rock(s)y music. #1203 Avalon #1932 Love Is The Drug

Rufus (1972-1983, VS) – Vooral bekend als de formatie die als lanceerplatform voor de carrière van Chaka Khan fungeerde. Het repertoire van de band uit Chicago (Illinois) zou je als funk vermengd met smooth soul kunnen omschrijven. De bandnaam, Rufus, was eerst nog wat langer: Ask Rufus. Dat was de titel van een populaire vraag- en antwoordrubriek in het technologieblad Mechanix Illustrated. Om onbekend gebleven redenen verkortte Ask Rufus zijn naam later tot Rufus. #1822 Ain’t Nobody Sex Pistols, The (1975-1978, GB) - ‘Let maar niet op de ballen, want hier zijn de sekspistolen’ - dat zou de vertaling kunnen zijn van Never mind the bollocks, here are the Sex Pistols, de titel van het enige (studio)album dat de Engelse punkgroep The Sex Pistols ooit op de mensheid losliet. Als we het advies opvolgen en die ballen even wegdenken, is het vrij duidelijk wat je overhoudt en wat er dus met ‘pistolen’ bedoeld wordt. Toch zijn er mensen die er van overtuigd zijn dat met pistols geen al dan niet opgezwollen geslachtsdelen worden bedoeld, maar dat het gaat om een verbastering van sex pistilla, het geslachtsorgaan van een bloem of plant waarin de vrouwelijke voortplantingscellen worden ontwikkeld. In Nederland hebben we het dan - veel treffender samengevat - over een stamper. Voor de volledigheid: een stamper bestaat uit een vruchtbeginsel, stijl en stempel. #1537 God Save The Queen #1887 Anarchy In The UK

Shadows, The (1958-1970; 1973-1990; 2004-2005; 2008-2010, GB) - Moeten we nog vertellen dat dit de begeleidingsband van de zanger Cliff Richard was? En dat The Shadows de rol vervulden die door hun bandnaam zo duidelijk werd aangegeven? Want ze fungeerden als de ‘muzikale schaduwen’ van de eeuwig jong blijvende Richard, die zijn begeleiders liefdevol My Shads noemde. Er zitten in ieder geval geen erg diepe gedachten achter de naam van het muzikale viertal uit Cheshunt, Hertfordshire. Dat we er toch een lemma aan wijden komt doordat vrijwel alle betrokkenen met namen en/of pseudoniemen in de weer waren. Cliff Richard heet immers officieel Harry Webb. De bebrilde sologitarist, Hank B. Marvin, heet in werkelijkheid Brian Robson Rankin (zijn medescholieren noemden hem Hank vanwege zijn O-benen, die hem het aanzien gaven van een Amerikaanse cowboy). Slaggitarist Bruce Welch werd geboren als Bruce Cripps (Welch was de naam van zijn moeder). Jet Harris (bas, overleden in 2011) kwam ter wereld als Terence Harris, maar werd Jet genoemd omdat hij zo hard kon lopen. En de drummer, Tony Meehan (die in 2005 overleed), heette eigenlijk Brian Meehan - al moet tot zijn verdediging worden aangevoerd dat een van zijn andere voornamen Anthony was. #1319 Apache

Simple Minds, The (1978-heden, GB) - Uit het Schotse Glasgow komen ze, de poprockende new wave band The Simple Minds. De term simple mind zou uit een nummer van David Bowie zijn getrokken, te weten The Jean Genie, een track die voorkomt op het album Aladin Sane (1973). Het gaat om deze passage: ‘He’s so simple minded he can’t drive his module/He bites on the neon and sleeps in the capsule/Loves to be loved, loves to be loved.’ #114 Belfast Child

#200 Don’t You (forget About Me #500 Alive And Kicking #798 Waterfront #1020 New Gold Dream #1256 Someone Somewhere In Summertime

Simply Red (1995-2010, GB) – De frontman van deze als The Frantic Elevators begonnen pop-, jazz- en soulband uit Manchester (Engeland), Mick Hucknall, beschikte over zo’n mooie vurige haardos dat, toen er een nieuwe bandnaam moest worden gezocht, Mike’s bijnaam – Red – als zodanig uit de bus kwam. Kort en krachtig, maar ook verwarrend, want toen een plaatselijke zaaleigenaar ernaar informeerde hoe het bandje dat hij wilde inhuren eigenlijk heette, kon hij eerst niet geloven dat het antwoord alleen maar ‘Red’ was. Waarop Mick Hucknall hem nogmaals vertelde dat de band ‘Red, simply Red’ was gedoopt. Opgelucht ging de zaaleigenaar naar de drukker, waar hij posters liet maken die een concert van Simply Red aankondigden. De naam bleef hangen en Red deed iets verstandigs: de band nam zijn nieuwe naam gehoorzaam over. #572 Holding Back The Years #1135 If You Don’t Know Me By Now #1610 Stars #1768 Sunrise #1984 Fairground

Slade (1969-1992; 1993-heden, GB) - Er zijn maar weinig secretaresses die zich er op kunnen beroepen dat ze aan de wieg van een beroemde bandnaam hebben gestaan, maar de bureauhulp van Jack Baverstock is er toch één van. Baverstock was Artist & Repertoire Manager van de Engelse vestiging van de Nederlandse platenmaatschappij Philips. Jack was bereid om de groep The ’N Betweens - de latere glamrockband Slade - een contract aan te bieden bij het sub-label Fontana, maar dan moest de groep wel van de West Midlands naar Londen verhuizen en bovendien een andere naam aannemen. Nu wilde het geval dat Jacks secretaresse de vreemde gewoonte had om haar persoonlijke bezittingen eigennamen te geven. Zo heetten haar schoenen (of haar poederdoos - daarover lopen de verhalen uiteen) Slade en sprak ze haar handtas aan met Ambrose. Jack Baverstock stond er op dat de naam The ’N Betweens werd veranderd in Ambrose Slade; de groep ging hier schoorvoetend mee akkoord. Later werd de voornaam er vanaf geknipt, door hun nieuwe manager, de voormalige Animals-bassist Charles ‘Chas’ Chandler - tot grote opluchting van de band. #1760 Merry Xmas Everybody

Slayer (1981-heden, VS) – De trash-metalspecialisten uit Huntington Park (Californië) zouden eigenlijk onder de naam Dragonslayer aan de slag gaan, naar de film met die titel uit het geboortejaar van de band, 1981 (regie: Matthew Robbins). Maar de band, die tot The Big Four van de trash-metalformaties wordt beschouwd (de andere drie zijn Anthrax, Megadeth en Metallica), vond Dragonslayer toch niet zo lekker bekken, dus werd het woordje dragon zonder pardon weggestreept. Er zijn fans die met deze eenvoudige uitleg niet kunnen leven en die menen dat Slayer een nogal onsmakelijk acroniem is dat voor Satan Laughs As You Eternally Rot zou moeten staan. #215 Angel Of Death

Smashing Pumpkins, The (1988-2000; 2006-heden, VS) - De alternatieve rockband The Smashing Pumpkins (soms wordt dat The achterwege gelaten) komt uit Chicago, Illinois. De herkomst van de bandnaam is enigszins in nevelen gehuld. Er zijn de gebruikelijke verhalen die gewag maken van een droom waarin de naam werd doorgegeven en er is ook een statement van de band waarin wordt gezegd dat het alleen maar om een grap gaat, maar er is ook de verklaring van de voormalig bassiste van de Pumpkins, D’Arcy Wretzky, die in 1993 door de Washington Post het volgende liet optekenen: ‘The name of the band is a stupid name, a dumb bad joke and a bad idea, OK? Billy named the band before there even was a band. He was like, “I’m gonna have a band and it’s gonna be called this.”’ Opmerkelijk is verder dat Wretzky benadrukt dat het bij ‘Smashing’ niet om een werkwoordsvorm gaat, maar om een bijvoeglijk naamwoord. Smashing Pumpkins moet dus niet worden vertaald als ‘pompoenen kapotslaan’, maar als ‘adembenemende pompoenen’. #939 Disarm #1179 1979 #1778 Tonight Tonight #1807 Bullet With Butterfly Wings

Smash Mouth (1994-heden, VS) - In Nederland zouden we zeggen: ‘ram ze op hun bek’, maar dan klinkt Smash Mouth toch net iets geciviliseerder. De rockband uit San Jose, Californië die deze naam adopteerde, had de uitdrukking van de American Football-coach Mike Ditka (eigenlijke naam: Michael Dyczko), in Amerika beter bekend als Iron Mike. Deze Ditka was en is een groot voorstander van de aanvalstechniek die eufemistisch als the offensive philosophy wordt omschreven. Het gaat er - zoveel is wel duidelijk - hard aan toe. Je zou ook kunnen zeggen - en sommigen dóen dat ook - dat smash-mouth-football neerkomt op three yards and a cloud of dust (‘drie meter vooruit en dan een stofwolk’). #1180 All Star

Smiths, The (1982-1987, GB) - Enigszins tegendraadse indiepoppers uit Manchester, Engeland, met als bekendste bandleden zanger Morrissey (voluit Steven Patrick Morrissey) en gitarist Johnny Marr, samen verantwoordelijk voor een aantal onvergetelijke composities. Tegendraads was de band omdat de leden - geheel tegen de heersende tijdgeest in - geen fancy bandnaam wilden aannemen, maar daarentegen zo gewoontjes mogelijk door het leven wensten te gaan. The Smiths zouden in Nederland zoiets als ‘De Jansens’ of ‘De De Vriezen’ hebben geheten. #820 There Is A Light That Never Goes Out #1183 Bigmouth Strikes Again #1850 How Soon Is Now

Snow Patrol (1994-heden, GB) - Het Noord-Ierse Bangor (County Down) is de geboorteplaats van de rockband Snow Patrol. Een niet al te snuggere vriend van de band vroeg in de beginjaren, toen de formatie nog Polar Bear heette, steeds weer And how’s Snow Patrol? Toen bleek dat de naam Polar Bear al door een andere band werd gebruikt, aarzelden de mannen niet; ze stapten over op de naam die hen door hun vriend in de schoot was geworpen. #102 Chasing Cars #322 Run #1069 Just Say Yes #1241 Shut Your Eyes #1964 Set The Fire To The Third Bar

Soft Cell (1978-1984 en 2001-heden, GB) – Synthpopduo uit Leeds, Engeland, bestaande uit Marc Almond en David Ball. Het tweetal putte inspiratie uit de titel van een nummer op Absolutely Free (1967), het tweede album van Frank Zappa’s The Mothers Of Invention. De bewuste track, getiteld Soft-Sell Construction, wordt door sommigen beschouwd als een vrij overtuigende parodie op de jonge Bob Dylan, inclusief de karakteristieke harmonicariedeltjes. #1058 Tainted Love Spandau Ballet (1979-1990; 2009-heden, GB) - Vertolkers van een aantal genres die gemakshalve wel eens onder de gemeenschappelijk noemer ‘nieuwe romantiek’ worden gerangschikt. De band is afkomstig uit Islington, Londen. Het is vrijwel zeker dat de bandnaam langs ‘indirecte weg’ aan de groep werd gekoppeld. De journalist en discjockey Robert Elms zou de woorden ‘Spandau ballet’ op de muur van een Berlijnse plee hebben zien staan, voorkomend in een paar haastig neergeschreven regels die, uit het Duits vertaald, ongeveer neerkwamen op: ‘Rudolf Hess danst helemaal alleen zijn Spandau Ballet’. Hess was, zoals vrijwel iedereen van boven de veertig wel weet, de laatste gevangene uit het Hitler-tijdperk die in de gevangenis Spandau in de gelijknamige Berlijnse wijk werd vastgehouden. Toch komt de term ‘Spandau ballet’ niet van deze Berlijnse nor. Zoals je in westerns wel eens ziet zijn mensen genegen om, als de kogels ze om de schenen vliegen, een haastig dansje te maken. Dat was ook het geval met geallieerde soldaten die onder vuur werden genomen door het Duitse Spandau-machinegeweer, dat goed was voor 1.200 kogels per minuut. Dat soldatendansje werd wel gekscherend als Spandau ballet omschreven. #708 Through The Barricades #1022 Gold #1877 True

Spider Murphy Gang, The (1977-heden, Du) - Skandal im Sperrbezirk is waarschijnlijk het bekendste nummer van de Duitse Neue Welle-band The Spider Murphy Gang. De bankbediende Günther Sigl richtte de formatie ruim dertig jaar geleden in München op. Spider Murphy is ontsproten aan de verbeelding van tekstschrijver Jerome ‘Jerry’ Leiber, die samen met componist Mike Stoller talloze onsterfelijke rock ‘n’ roll-nummers schreef. Zoals het wellicht onsterfelijkste nummer, Jailhouse Rock, dat door Elvis zo onnavolgbaar werd gezongen in diens gelijknamige film uit 1957. Een stukje tekst: ‘Everybody in the whole cell block/Was dancin’ to the Jailhouse Rock/ Spider Murphy played the tenor saxophone/Little Joe was blowin’ on the slide trombone/The drummer boy from Illinois went crash, boom, bang/The whole rhythm section was the Purple Gang’. #1624 Skandal Im Sperrbezirk

Split Enz (1972-1984, NwZ) – We hebben het even nagekeken, maar in de artrockende band uit Auckland (Nieuw-Zeeland) waren geen kappers actief. Toch begon de band van de broers Tim en Neil Finn – van wie de laatste in 1984 een succesvolle doorstart maakte met Crowded House (zie daar) – als Split Ends aan zijn ruim twaalf jaar durende carrière. En split ends zijn - zoals de meeste vrouwelijke lezers van deze encyclopedie wel weten - ‘gespleten haarpunten’, een conditie die je je ergste vijandin nog niet toewenst. Misschien dat de opvallende kapsels van de leden van Split Enz tot de bandnaam leidden, maar harde bewijzen daarvoor hebben we tot dusver niet kunnen vinden. #1033 Message To My Girl

Status Quo, [The] (1967-heden, GB) - Londense formatie die muzikaal gezien een opmerkelijke transformatie onderging, met liedjes die eerst psychedelisch klonken (Pictures of Matchstick Men, Black Veils of Melancholy), daarna maatschappelijke betrokkenheid etaleerden (zoals op een groot deel van het album Spare Parts te horen valt) om uiteindelijk in het hardrock-genre te eindigen. Volgens zanger en leadgitarist Francis Rossi (in het boek XS All Areas - The Status Quo Autobiography) had iedereen het er in de jaren ’60 over dat alles anders moest; de status quo was dus een geliefd doelwit en vandaar die bandnaam. Aanvankelijk heette de band The Status Quo, later Status Quo en nog weer later - althans in kringen van fans - gewoon The Quo of zelfs Quo. Het wachten is op verdere inkorting tot Q. #599 Whatever You Want #631 Roll Over Lay Down #811 Down Down #1170 Rockin’ All Over The World #154 In The Army Now

Steely Dan (1972-1981; 1993-heden, VS) - Het idyllisch klinkende plaatsje Annandale-on-Hudson, New York is de thuisbasis van Steely Dan, een pop- annex jazzrockband die is opgebouwd rond de kernleden Donald Jay Fagen en Walter Carl Becker. Vriend en vijand lijkt het er over eens te zijn dat de bandnaam is onttrokken aan een fameus boek van William S. Burroughs, The Naked Lunch. Uit de plastische beschrijving van de auteur wordt al snel duidelijk waar het hier om gaat: een soort door stoom aangedreven megadildo. Zie ook Fuzz Haunted, The Naked Lunch, The Mugwumps en Soft Machine. En voor de unplugged version: zie Arab Strap. #1970 Do It Again

Steppenwolf (1967-1972; 1974-1976; 1980-heden Can/VS) - Legendarische Amerikaans-Canadese hardrockband die als bekendste nummer Born To Be Wild op het repertoire heeft staan. Ooit trad Steppenwolf onder de tamme naam The Sparrows op, maar platenproducer Gabriel Mekler (1942-1977) bracht de frontman, John Kay, op het idee om de band Steppenwolf te noemen, naar de roman van de Duits/Zwitserse schrijver en dichter Herman Hesse. #1013 Born To Be Wild Stereophonics, The (1992-heden, GB) – De oprichters van deze alternatieve rockband, Kelly Jones en Richard Cable, kwamen uit Cwmaman (Wales). Omdat alle begin moeilijk is speelde de band eerst uitsluitend covers; dat gebeurde onder de naam The Tragic Love Company, een soort eerbetoon aan drie bands waarvoor de Welshmen bewondering hadden (The Tragically Hip, Mother Love Bone en Bad Company). Toen Richard op een oude platenspeler van zijn vader het woordje stereophonic zag staan werd de naam van de band echter snel veranderd in The Stereophonics. #1723 Maybe Tomorrow #1946 Dakota

Stone Temple Pilots, The (1986-2003; 2008-heden, VS) - Meestal wordt een lange bandnaam gemakzuchtig tot een afkorting gereduceerd, maar bij de Stone Temple Pilots was de afkorting er al voor er sprake was van een bandnaam. De grungeband uit San Diego, Californië heette aanvankelijk Mighty Joe Young, maar omdat er al een bluesartiest was die deze naam gebruikte (ontleend aan de titel van een griezelfilm uit 1949) moest het allemaal anders. De bandleden hadden als kleuters indrukwekkende STP-stickers (van de gelijknamige oliemaatschappij) op hun fietsen geplakt en dus, ach ja, waarom niet? De oorspronkelijke betekenis van de afkorting STP, Scientifically Treated Petroleum, werd kennelijk te saai geacht, want er werd een nieuwe betekenis voor de letters gezocht; het werd uiteindelijk Stone Temple Pilots, na zulke suggesties als Shirley Temple’s Pussy en Stinky Toilet Paper enigszins aarzelend terzijde te hebben gelegd. Leuke bijkomstigheid: STP was/is slang voor een psychedelische drug die wetenschappelijk wordt omschreven als 2.5-Dimethoxy-4-methylamphetamine en die ook als DOM bekend staat - wat drugsgebruik natuurlijk ook altijd is. #990 Plush

Stranglers, The (1974-heden, GB) – Een krantenkop in een plaatselijke krant die in de Engelse plaats Guildford werd uitgegeven inspireerde de punkrockende bandleden tot het aannemen van de naam The Guildford Stranglers. De bewuste kop zou boven een bericht hebben gestaan over een wurger die in Guildford actief was; jammer genoeg hebben we van die wurger geen spoor kunnen ontdekken. De bandnaam werd later ingekort tot The Stranglers en dat was terecht, want geen van de muzikanten kwam oorspronkelijk uit Guildford. Wel was Guildford de uitvalsbasis van de band; een aantal leden van The Stranglers bewoonde een verdieping die boven een drankwinkel, The Jackpot in Guildford, gelegen was. #465 Golden Brown

Sugarhill Gang, The (1973-2007; 2010-heden, VS) - De Sugarhill Gang heeft zonder meer recht op een plaatsje in deze encyclopedie, al was het omdat dit de eerste hiphop-act was die zich (met het nummer Rapper’s Delight) een plek in de Amerikaanse top-40 wist te verwerven. De platenmaatschappij van de drie, Sugarhill Records, is vernoemd naar de New-Yorkse wijk Sugar Hill in Manhattan en de Sugarhill Gang, die van oorsprong uit Englewood (New Jersey) komt, deed dat dus eigenlijk ook. #1296 Rapper’s Delight

Supertramp (1970-1988; 1996-2002; 2010-2011, GB) - Aanvankelijk opereerde deze formatie onder de nogal malle bandnaam Daddy (1969-1970), maar dat werd al snel omgedoopt in Supertramp. De artrock die Supertramp produceerde viel bij de critici niet zo in de smaak, maar het publiek smulde ervan; de band werd dan ook een commercieel succes. Voor de bandnaam werd een stukje van de titel van een boek van de uit Wales afkomstige schrijver William Henry Davies (1871-1940) geleend: The Autobiography of a Super-Tramp. Die Super-Tramp was Davies dus zelf: de Welshman bracht een groot deel van zijn leven al zwervend door in de Verenigde Staten en Groot- Brittannië; zijn op schrift gestelde belevenissen trokken een groot pubiek, net als de muziek van Supertramp. #41 School #71 Fool’s Overture #286 The Logical Song #515 Dreamer #740 Take The Long Way Home #812 Give A Little Bit #837 Breakfast In America #948 Crime Of The Century #1197 Goodbye Stranger #1453 Hide In Your Shell #1771 It’s Raining Again

Talking Heads (1974-1991; 2002, VS) - Fameuze Amerikaanse rock- en new waveband uit New York City, New York met als wellicht beroemdste bandlid David Byrne. Talking head is de neerbuigend bedoelde term voor het prominent in beeld gebrachte hoofd van een tv-presentator of -nieuwslezer. Volgens bassiste Tina Weymouth kwam een vriend van de bandleden met de naam aanzetten; het was een term die hij in een televisiegids had aangetroffen en die werd samengevat als ‘all content, no action’. Weymouth: ‘Heel toepaselijk’. Sommigen beweren - maar dat moet een grapje zijn - dat talking head een bezigheid is waarbij beffen (giving head) gecombineerd wordt met praten (talking). #523 Psycho Killer #556 Slippery People #666 Once In A Lifetime #1059 Road To Nowhere

Talk Talk (1981-1991, GB) – Ze werden gerekend tot de groepen die een ‘nieuwe romantische stroming’ vormden, waarmee ze zich in het gezelschap van zulke formaties als Visage, Duran Duran, Spandau Ballet en Boy George bevonden. Die romantische richting was eind jaren zeventig sterk in opkomst en beleefde zo rond 1981 – het oprichtingsjaar van Talk Talk - zijn hoogtepunt. Op het eerste album dat de Londense synthpopband uitbracht, The Party’s Over, is Talk Talk het openingsnummer. De bewuste compositie was niet nieuw: het nummer was eerder opgenomen door The Reaction, de vroegere band van Talk Talk’s singer/songwriter, Mark Hollis. De oorspronkelijke titel van Hollis’ creatie luidde Talk Talk Talk Talk, maar dat vond men kennelijk toch wat te repetitief. #479 Such A Shame #816 Life’s What You Make It #825 It’s My Life #1299 Living In Another World

Tears for Fears (1981-heden, GB). Roland Orzabal en Curt Smith uit de sjieke Zuid-Engelse badplaats Bath vormen de harde kern van deze synthpopband. In hun muziek en bij hun handelen lieten ze zich - net als John Lennon en Yoko Ono - inspireren door het gedachtegoed van de Amerikaanse psycholoog en psychotherapeut Arthur Janov, de ‘uitvinder’ van de zogenoemde primal therapy: een behandelwijze waarbij de patiënt bij herhaling in zijn geheugen terug moet gaan om de pijn die hij/zij als kind heeft ervaren opnieuw te beleven. Janov schreef hierover een boek, getiteld The Primal Scream: Primal Therapy, The Cure for Neurosis. In dat boek wordt het prinicipe van ‘tranen in plaats van angst’ uit de doeken gedaan. Zie ook Primal Scream. #807 Everybody Wants To Rule The World #993 Woman In Chains #1224 Shout #1473 Sowing The Seeds Of Love

Ten Years After (1967-1974; 1983; 1988-heden, GB) - Bluesrockers uit het Engelse Nottingham die vooral eind jaren ’60 en begin jaren ’70 bijzonder populair waren. Met het kiezen van een gepaste naam was enige tijd gemoeid. Eerst heette de band Ivan Jay and the Jaycats, vervolgens The Jaybirds en daarna Ivan Jay and the Jaymen. Toen werd het via Blues Trip en Blues Yard uiteindelijk Ten Years After, een naam die werd bedacht door drummer Ric Lee, groot fan van Elvis Presley. De nieuwe naam van de band was in 1966 een feit, tien jaar nadat (‘ten years after’) Elvis Presley zijn eerste hit had. Had Lee The Beatles aanbeden dan zou de groep Four Years After hebben geheten; waren de B52’s zijn favoriete formatie geweest dan hadden we het moeten doen met Thirty Years Before - ook niet gek. #1389 I’m Going Home

The, The (1979-heden, GB) – Je kunt er eindeloos over discussiëren welke bandnaam de allermooiste ter wereld is, maar als eenvoud het kenmerk van het ware is zijn er slechts twee serieuze kandidaten: The Band (zie daar) en The The. Matt Johnson mag dan de oprichter van de Engelse band zijn, de allereerste collega-muzikant die hij wist aan te trekken, Keith Laws, was toch degene die met de geniale bandnaam The The op de proppen kwam. #1394 Uncertain Smile

Thin Lizzy (1969-1984; 1996-2001, 2004-heden, Ier) - Deze Ierse hardrock- en heavy metalband uit Dublin kwam via een vrij ingewikkelde omweg aan zijn naam. De Ieren werden op een idee gebracht door de platenhoes van het fameuze album Blues Breakers (1966) van John Mayall en Eric Clapton. Op die hoes is te zien hoe Eric ‘Slowhand’ Clapton gefascineerd een exemplaar van het kindertijdschrift Beano inkijkt. Dat wilden de Ieren ook! Ze pakten een nummer van Dandy (het op twee na oudste nog bestaande kinderstripblad ter wereld) en bladerden erin tot ze bij de strip Tin Lizzie aanbeland waren. ‘Tinnen Liesje’ bleek een robot te zijn die amusante avonturen beleefde. Haar naam dankte het blikken wonder aan een van de nicknames van Ford’s Model T, een auto die niet alleen als ‘Flivver’, ‘T’ of ‘T-Model Ford’ bekend stond, maar door liefhebbers ook wel liefkozend ‘Tin Lizzie’ werd genoemd. Om problemen met het merkenrecht te voorkomen werd de naam een klein beetje veranderd: aan het woordje Tin werd een ‘h’ toegevoegd en de letters ‘ie’ van Lizzie werden veranderd in een Griekse y. #1029 Whiskey In The Jar #1225 The Boys Are Back In Town

Toto (1977-2008; 2010-heden, VS) - Muzikale omnivoor uit Los Angeles, Californië die alle eigentijdse genres lust: pop, rock, soul, funk, R&B en jazz - bij elkaar levert dat volgens sommige deskundigen soft rock op. Gitarist Steve Lukather grapte ooit in een interview dat Toto is afgeleid van de ‘ware achternaam’ van de toenmalige zanger en frontman, Bobby Kimball. Het was een melige grol - volledig uit de lucht gegrepen natuurlijk - die de band nog lang zou achtervolgen. De band is in werkelijkheid vernoemd naar het schattige hondje (zie tekening) dat een rol speelt in de film The Wizard of Oz (1939, regie Victor Fleming). Plezierige bijkomstigheid: toto is het Latijnse woord voor ‘alles’ - wat weer prima past bij het repertoire van Toto. #11 Africa #314 Hold The Line #408 Stop Loving You #526 Rosanna #1134 Pamela #1337 Mushanga #1517 I’ll Be Over You

U2 (1976-heden, Ier) - Bono, The Edge, Adam Clayton en Larry Mullen: dat zijn de mannen die de uit Dublin afkomstige postpunkband U2 tegenwoordig gaande houden. Ze heetten eerst - gedurende tien minuten, naar verluidt - The Larry Mullen Band, tot - zo zegt Mullen - Bono binnenkwam ‘and blew any chance I had of being in charge.’ Niet lang daarna werd het Feedback (volgens boze tongen omdat dit zo’n beetje de enige muziektechnische term was waarvan de band ongeveer wist wat hij betekende) en daarna, in 1977, The Hype. Een jaar later, in maart 1978, liep het toenmalige bandlid Dik Evans (broer van David The Edge Evans) tijdens een concert in Howth boos van het toneel. De band stopte ter plekke met het spelen van hun nogal matte covers en ging meteen over op het uitvoeren van ‘eigen werk’, en passant de bandnaam veranderend in U2. Kennelijk was er op ruzie gerekend, want een vriend van Adam Clayton had een lijstje gemaakt waarop zes mogelijke nieuwe bandnamen stonden. Van die zes stuitte de naam U2 de band nog het minst tegen de borst, dus... Fans van U2 voeren sindsdien verhitte discussies over de vraag wat er nu eigenlijk met de bandnaam wordt bedoeld. Sommigen houden het er op dat eer wordt betoond aan de Berlijnse metro (U-Bahn), waarvan lijn 2 de ruim twintig kilometer tussen Pankow en Ruhleben met ijzeren regelmaat aflegt, onderweg 29 stations aandoend. Er zijn mensen die in het feit dat het zevende studioalbum van U2 een Duitse titel heeft (Achtung Baby) voldoende rechtvaardiging voor deze bandnaamtheorie zien. Een andere bloedgroep van U2-fans verwijst naar het Amerikaanse spionagevliegtuigtype U-2 (met streepje), waarvan een exemplaar, gevlogen door Gary Powers, op 1 mei 1960 door de Sovjets boven Russisch grondgebied uit de lucht werd geschoten. Die Russen die van hun verontwaardiging blijk gaven kregen van de Amerikanen - die ervan overtuigd waren dat de Verenigde Staten geen monopolie op spionnagevluchten bezat - een gepast antwoord: U-2! (You too!). #55 With Or Without You #57 One #61 Sunday Bloody Sunday #98 Where The Streets Have No Name #121 I Still Haven’t Found What I’m Looking For #171 The Unforgetable Fire #188 One #196 Bad #223 Beautiful Day #231 Pride (In The Name Of Love) #431 New Year’s Day #541 I Will Follow #790 All I Want Is You #866 Ordinary Love #936 Running To Stand Still #1123 When Love Comes To Town #1349 The Saints Are Coming #1381 Vertigo #1434 City Of Blinding Lights #1476 Angel Of Harlem #1581 Stuck In A Moment You Can’t Get Out #1677 Gloria #1680 Bullet The Blue Sky #1710 Magnificent #1797 Sometimes You Can’t Make It On Your Own #1893 Mysterious Ways #1967 Elevation UB40 (1978-heden, GB) - Reggaeband uit het Engelse Birmingham. De bandnaam heeft ervoor gezorgd dat een administratief formulier, Unemployment Benefit Form 40 (afgekort UB40) onsterfelijkheid verkreeg. Met het formulier kon bij het toenmalige Department of Health and Social Security (DHSS) een werkloosheidsuitkering worden aangevraagd. Het formulier zou afgebeeld staan op de hoes van het debuutalbum van UB40, getiteld Signing Off. We betwijfelen echter a. dat het om het bewuste formulier gaat en b. dat wat op de bedoelde albumhoes is afgebeeld ooit door het Department of Health and Social Security aan werkzoekenden werd verstrekt. Wat op de hoes te zien is, is een Attendance Card, dus geen aanvraagformulier, maar een kaart waarop kon worden bijgehouden hoe vaak een werkzoekende het kon opbrengen om zich bij het Benefit Office te melden. En die kaart ziet er veel te netjes en overzichtelijk uit om ooit uit de kokers van een ambtelijk apparaat te zijn gekomen - wij houden het erop dat het hier om een stukje overtuigend art work gaat. Overigens bestaat het UB40-formulier al lang niet meer. Tegenwoordig krijgen Engelse werkzoekenden geen Unemployment Benefit meer, maar een Job Seekers Allowance (JSA). Dat wil zeggen: als ze eerst een Job Seekers Agreement (JSAG) hebben ondertekend. Kijk, zo kennen we onze ambtenaren weer! #670 Red Red Wine #988 Kingston Town #1548 Food For Thought #1580 I Got You Babe

Underworld (1980-heden, GB) - Karl Hyde en Rick Smith werkten in de afgelopen decennia onder vele namen met elkaar samen. Voorbeelden zijn Lemon Interupt, Steppin’ Razor, Mr. and Mrs. Christmas en tegenwoordig dus Underworld. Het duo uit Romford liet het oog op de laatstgenoemde bandnaam vallen na het in roulatie komen van de gelijknamige film van Clive Barker uit 1985. En dat was niet zo vreemd, want de Karl en Rick werkten onder het pseudoniem Freur mee aan de soundtrack van die film. #418 Born Slippy

Uriah Heep (1969-heden, GB) - Samen met Deep Purple en Led Zeppelin wordt Uriah Heep wel verantwoordelijk gehouden voor de geboorte van de Engelse hardrock. De Londense band komt in ieder geval enige lof toe vanwege een van de mooiste platenhoezen of all time: de album cover van hun debuut-LP Very ‘eavy, Very ‘umble (1970), die op het eerste gezicht de facie van een in staat van ontbinding verkerend lijk laat zien. Bij nader inzien gaat het echter om een enigszins geflatteerd portret van de toenmalige zanger, David Byron. In Amerika wilde men er niet aan: daar werd een alternatieve hoes gebruikt. Uriah Heep is, zoals vrijwel alle oplettende Engelse jongens en meisjes weten, een kwaadaardig personage uit een van de romans van Charles Dickens, David Copperfield (1850). Heep (foto) is een frauduleuze boekhouder die een tante van de hoofdpersoon, Betsey, ruïneert. Gelukkig ontloopt Uriah zijn verdiende straf niet: hij komt uiteindelijk in de gevangenis terecht. #720 Easy Livin’

Verve, [The] (1989-1995, 1997-1999 en 2007-2009, GB) – In de eerste vijf jaar van zijn bestaan heette de avant-gardistisch ingestelde Britpopband simpelweg Verve, aan welke situatie noodgedwongen een eind kwam toen het Amerikaanse jazz-label Verve Records moeilijk begon te doen. Vanaf het album No Come Down (1994) ging de band daarom als The Verve door het leven, maar toen had de formatie zijn interessantste tijd al achter zich, ook al moest hun grootste hitalbum toen nog komen. Over de herkomst van de naam Verve valt weinig te vertellen; het woord betekent zoveel als ‘bezieling’, ‘elan’ of ‘geestdrift’. Misschien dat de uit het Engelse Wigan afkomstige muzikanten vooral de verouderde betekenis van het woordje verve voor ogen hadden, te weten ‘talent’. #109 Bitter Sweet Symphony #1764 The Drugs Don’t Work

Waterboys, The (1983-1993; 2000-heden, GB) - Deze enthousiaste folkrockband komt van oorsprong uit Edinburgh, Schotland en werd opgericht door de met een toepasselijke achternaam getooide Mike Scott. De term ‘waterboy’ komt voor in een van de schitterende liedjes op het uiterst zwartgallige conceptalbum Berlin, dat Lou Reed in 1973 op de toch al depressieve mensheid losliet. Een stukje tekst van het nummer The Kids als bewijs: ‘They’re taking her children away/Because of the things that they heard she had done/The black Air Force sergeant was not the first one/And all of the drugs she took, every one, every one/And I am the Water Boy/The real game’s not over here/But my heart is overflowin’ anyway/I’m just a tired man, no words to say’. Een waterboy is overigens een soort vrijwilliger die zijn favoriete honkbalteam tijdens de wedstrijd van water voorziet; ‘waterdrager’ is een goed Nederlands woord, maar dan zitten we opeens in de wielrennerij. #366 The Whole Of The Moon

Wham! (1981-1986, GB) –George Michael en Andrew Ridgeley vormden in de jaren ’80 van de vorige eeuw dit succesvolle muzikale duo, na eerst gedurende korte tijd bij een ska-band getiteld The Executive ervaring te hebben opgedaan. Toen ze getweeën verder gingen en van platenmaatschappij veranderden – ze tekenden bij Innervision Records - moest er natuurlijk een nieuwe bandnaam komen. Daarbij maakten George en Andrew het zichzelf niet al te moeilijk: ze leunden daarvoor op hun eerste single bij Innervision, Wham Rap!. Een stukje van die rap: ‘Wham! Bam!/ I am! A man!/ Job or no job/You can’t tell me that I’m not.’ #332 Last Christmas #1155 Wake Me Up Before You Go Go #1796 Club Tropicana

White Lies (2007-heden, GB) – De Londense wijk Ealing mogen we als de geboortegrond van de postpunk-revivalband White Lies beschouwen. Daarbij moet worden aangetekend dat de formatie vóór 2007 als Fear Of Flying door het leven ging. Die laatste naam paste volgens de band op een gegeven moment niet meer bij het repertoire en daarom werd er in 2007 omgeschakeld naar White Lies, een uitdrukking die in het Nederlands neerkomt op ‘leugentjes om bestwil’. De betekenis van de bandnaam kunnen we dus geven, maar helaas niet waarom de formatie nu juist deze bandnaam meende te moeten aannemen. #434 Time To Give #1268 Farewell To The Fairground

Whitesnake (1977-1991, 1994, 1997-1998, 2002-heden, GB) – Toen zanger David Coverdale in 1976 uit Deep Purple (of wat daar van over was) stapte, zat hij slechts een jaartje of wat stil. Met het Engelse Middlesbrough (North Yorkshire) als uitvalsbasis richtte hij vervolgens Whitesnake op, een band die natuurlijk eerst met Deep Purple werd vergeleken voordat kenners merkten dat Whitesnake zo zijn eigen repertoire had. Hard rock, dat wel natuurlijk. Fotografisch bewijs kon tot dusver niet worden verkregen, maar het verhaal gaat dat de bandnaam het gevolg is van het feit dat Coverdale indertijd een koningspython als huisdier had. De python was een albino; wit dus. Moeten we nog toelichten waarom Coverdale het Engelse equivalent van ‘witte slang’ als bandnaam koos? #774 Here I Go Again #1773 Is This Love

White Stripes, The (1997-2011, VS) - Toen John Anthony (‘Jack’) Gillis met Meg White trouwde nam hij de achternaam van zijn vrouw aan. Toch lijkt de naam van het rockduo niet te verwijzen naar de achternaam ‘White’: het zou Meg zijn geweest die een voorkeur had voor een bandnaam die iets van het snoepgoed uit haar kindertijd zou weerspiegelen. Namen als Bazooka (van Bazooka Joe?) en The Peppermints werden aangedragen, overwogen en weer afgewezen. Uiteindelijk werd het The White Stripes, naar verluidt omdat dit het favoriete snoepje van Meg zou zijn: een zoetigheidje met pepermuntsmaak dat voorzien was van rode en witte streepjes. #303 Seven Nation Army

Who, The (1964-1982; 1989, 1996-heden, GB) - Magistrale modband uit Shepherd’s Bush, Londen die ondanks een drastische terugloop in het aantal bandleden het hoofd heel aardig boven water weet te houden. Begonnen als The High Numbers. Overal waar Townshend en zijn mannen kwamen opdagen was de reactie op hun bandnaam een verbluft uitgesproken ‘The who?’. Dat was afgelopen toen ze zich The Who gingen noemen - niemand die toen zei ‘The high numbers?’ #294 Baba O’Reily #912 Pinball Wizzard #1239 See Me, Feel Me #1273 Overture (Tommy) #1347 My Generation #1471 Won’t Get Fooled Again #1851 Behind Blue Eyes

Wolfmother (2000-heden, Aus) – Na jaren waarin er uitsluitend sprake was van jamming and anonymity braken de Australiërs uit Sydney (New South Wales) in 2004 eindelijk door. Er bleek toch nog een publiek te zijn dat de stoner rock en neo-psychedelica van Wolfmother wel wist te waarderen. Het woord wolfmother (moederwolf?) is in de reguliere woordenboeken niet te vinden, dus het moet hier wel gaan om een woord van eigen vinding. Chris Ross, bassist en toetsenist van de band, zegt dat we de Amerikaanse schrijver Tom Robbins als bedenker van het woord wolfmother mogen beschouwen. In Robbins’ boek Skinny Legs And All (1990) wordt geregeld de nogal mysterieuze, door ons niet te verklaren zin This is the room of the wolfmother wallpaper (‘Dit is de kamer met het moederwolfbehang’) gebruikt. Onbegrijpelijk of niet: de Australiërs zagen er (volgens ons terecht) een mooie bandnaam in. #1579 Woman

ZZ Top (1969-heden, VS) - Rockband uit het Amerikaanse Houston, ook wel liefkozend That Little Ol’ Band from Texas genoemd. Hun repertoire leunt sterk op nummers die uit boogie vermengd met blues bestaan. Er zijn maar weinig formaties waarvan de bandnaam tot zoveel verschillende verklaringen heeft geleid. Daar zitten heel onwaarschijnlijke bij (de ‘dubbele Z’ zou een tekstuele vertaling zijn van de visuele aanblik van de openstaande deuren van de schuren waarin de band met spelen begon of zoiets), maar ook heel geloofwaardige (de bandleden zouden gek zijn op grote borsten, zeg maar van het formaat waarvoor in Amerika Double Z Bra’s te koop zijn). Aardig is ook de uitleg dat het om een retrograde bandnaam gaat, die van achteren naar voren moet worden gelezen: Pot ZZ (marijuana maakt slaperig!). Nog eentje: de hongerige leden van de nog naamloze band zouden zijn uitgestapt bij een als zodanig met neonletters aangekondigde PIZZA STOP. De lichteclame zou gebrekkig zijn geweest, waardoor de letters PI, A en S (samen ook een heel leuke bandnaam) niet brandden. Voor de hand liggend is verder de verklaring dat door ZZ Top als bandnaam te kiezen de albums van de band in de winkel gemakkelijk te vinden zouden zijn: helemaal achteraan immers. Ook de ZZ Ranch in Mexico(?) figureert in het lijstje verklaringen. En - door het drugsgebruik van de band heel geloofwaardig - ook de combinatie van twee vloetjesmerken die het in de wereld van de dope goed deden, Zig-Zag en Top, wordt wel genoemd. Maar als we op de band-zelf mogen afgaan is er maar één sluitende verklaring voor de bandnaam ZZ Top en dat is dat bandlid Billy Gibbons ‘m heeft bedacht. Een en ander valt op te maken uit Gibbons’ autobiografie Billy F Gibbons: Rock + Roll Gearhead. In dat boek beschrijft Gibbons een appartment dat hij ooit bewoonde en waarvan de muren met concertposters en -flyers beplakt waren. Tot de geafficheerde artiesten behoorden Z.Z. Hill and B.B. King. Eventjes speelde Gibbons met de gedachte dat ZZ King of B.B. Hill leuke bandnamen zouden zijn, maar uiteindelijk werd het dus ZZ Top. Maar door de informatie die we ontvingen van Rob van den Broek is er toch een aanvulling nodig op deze nette verklaring van Gibbons. Waarschijnlijk had hij een iets obscenere gedachte bij de bandnaam en kwam het op deze manier mooi samen. In Frankrijk en zeker ook in delen van de USA is je zizi je piemel en daar dan de top van. Dus gewoon een stel dickheads #518 La Grange #844 Sharp Dressed Man #958 Gimme All Your Lovin’

10CC (1972-1983; 1991-1995; 1999-heden, GB) - De line-up van deze artrockers uit Stockport (Engeland) ziet er indrukwekkend uit, met namen als Eric Stewart, Lol Creme, Kevin Godley en - vooral - Graham Gouldman (de laatste de geestelijk vader van zulke prachtnummers als For Your Love, Bus Stop, Look Through Any Window en No Milk Today). De bedenker van de naam 10CC zou de producer Jonathan King zijn geweest, die ervan overtuigd was dat een gemiddelde ejaculatie op zo’n 9 cc sperma uitkwam en dat 10 cc dus een bewonderswaardige kwantiteit was. Twee kanttekeningen vallen hierbij te maken. De ene is dat King later weer terugkrabbelde en beweerde dat de naam ‘in een droom tot hem was gekomen’ (yuck), de andere dat het ‘9 cc-verhaal’ biologisch gezien niet klopt: het eindschot van een gemiddelde man - whoever he may be - eigenlijk niet te geven valt; dat varieert van 0.1 cc tot (jawel!) 10 cc. De Engelse band zit dus qua volume wel in de Eredivisie. #551 I’m Not In Love #598 Dreadlock Holiday #1860 Wall Street Shuffle

The Game of the Name 2000 bandnamen verklaard! 308 pagina’s - 17 x 24 cm ISBN 9789090330495 http://thegameofthename.nl