Aeronautika XV.Pdf
Total Page:16
File Type:pdf, Size:1020Kb
Load more
Recommended publications
-
Od Redakcji Aktualności
04 / 2019 Od Redakcji W bieżącym numerze (https://www.kw.warszawa.pl/echa-gor) znajdziecie wspomnienia rocznicowe i garść tegorocznych wieści z gór najwyższych, informacje o arcyciekawej konferencji „Góry- Literatura-Kultura” i serii wydawniczej Pracowni Badań Humanistycznych nad Kulturą Górską, pożegnania i wspomnienia o Tych, którzy odeszli. Wszystkim czytelnikom życzymy wesoło spędzonych Świąt Bożego Narodzenia i przesyłamy dobre życzenia na Nowy Rok 2020! Anna Okopińska, Beata Słama i Marcin Wardziński Aktualności „Nazywam się Paweł Juszczyszyn, jestem sędzią Sądu Rejonowego w Olsztynie, do wczoraj delegowanym do orzekania w Sądzie Okręgowym w Olsztynie. W związku z odwołaniem mnie z delegacji do Sądu Okręgowego chcę podkreślić, że prawo stron do rzetelnego procesu jest dla mnie ważniejsze od mojej sytuacji zawodowej. Sędzia nie może bać się polityków, nawet jeśli mają wpływ na jego karierę. Apeluję do koleżanek i kolegów sędziów, aby zawsze pamiętali o rocie ślubowania sędziowskiego, orzekali niezawiśle i odważnie.” Czy wiedzieliście, że Paweł jest alpinistą? Był prezesem KW Olsztyn i uczestniczył w wielu ciekawych wyprawach. Wspiął się m.in. na Denali i Nevado Alpamayo. I czy ktoś powie, że wspinanie nie kształtuje charakterów? *** 11 grudnia 2019, podczas 14. sesji komitetu UNESCO na Listę reprezentatywną niematerialnego dziedzictwa ludzkości wpisano alpinizm. 1 40 lat temu Rakaposhi 1979 W dniach 1, 2 i 5 lipca 1979 polsko-pakistańska wyprawa w Karakorum dokonała drugiego, trzeciego i czwartego wejścia na szczyt Rakaposhi (7788 m). Jej kierownikiem był kapitan (obecnie pułkownik) Sher Khan, kierownikiem sportowym Ryszard Kowalewski, a uczestnikami Andrzej Bieluń, Anna Czerwińska, Jacek Gronczewski (lekarz), Krystyna Palmowska, Tadeusz Piotrowski, Jerzy Tillak i wspinacze pakistańscy. Sukces został ładnie podsumowany przez Janusza Kurczaba: „Choć wyprawa obfitowała w konflikty, zarówno na linii Pakistańczycy – Polacy, jak i między grupą męską a dwójką kobiet, to efekt końcowy był bardzo korzystny. -
Jerzy Kukuczka
Jerzy Kukuczka [3] Józef Jerzy Kukuczka (ur. 24 marca 1948 w Katowicach, zm. 24 Jerzy Kukuczka października 1989 na Lhotse w Nepalu) – polski taternik, alpinista i Józef Jerzy Kukuczka himalaista, jako drugi człowiek na Ziemi zdobył Koronę Himalajów i Karakorum – wszystkie 14 głównych szczytów o wysokości ponad 8 tysięcy metrów (pierwszy był Reinhold Messner, któremu zajęło to szesnaście lat i cztery miesiące, Kukuczce niespełna osiem lat). Uznawany jest za jednego z najwybitniejszych himalaistów w historii. Spis treści Życiorys Jerzy Kukuczka – graffiti w Bogucicach (2011) Najważniejsze osiągnięcia Data i miejsce 24 marca 1948 Osiągnięcia wspinaczkowe – chronologia urodzenia Katowice Tatry Dolomity Data i miejsce 24 października 1989 śmierci Lhotse Alpy Bułgaria Przyczyna upadek z wysokości śmierci po pęknięciu liny Alaska Alpy Południowe (Nowa Zelandia) Miejsce lodowa szczelina na spoczynku Lhotse Hindukusz Korona Himalajów i Karakorum Narodowość polska Inne Edukacja Studium Trenerów Alpinizmu Upamiętnienie [1][2] Książki Małżeństwo żona Cecylia Artykuły Dzieci Maciej, Wojciech Filmy Odznaczenia Sztuki teatralne Przypisy Linki zewnętrzne Życiorys Był beskidzkim góralem, którego rodzina pochodzi z Istebnej. W szkole średniej uprawiał przez pewien czas podnoszenie ciężarów, aż do momentu, kiedy dostał zakaz lekarski uprawiania tego sportu. W 1965 roku został członkiem Harcerskiego Klubu Taternickiego im. gen. Mariusza Zaruskiego w Katowicach. HKT, należący do Hufca Katowice-Zachód, prowadził działalność turystyczną na rzecz hufca, organizując imprezy turystyczne z wykorzystaniem elementów z zakresu wspinaczki. W działaniach tych brał czynny udział Jerzy Kukuczka. W 1966 roku wstąpił do Koła Katowickiego Klubu Wysokogórskiego i ukończył tatrzański kurs wspinaczkowy. W czasie harcerskiego zimowiska w Kowarach zimą 1967/68 uzyskał stopień przewodnika, a następnie – podharcmistrza. W HKT pełnił funkcje przewodniczącego Komisji Rewizyjnej (1967–1969) oraz szefa komórki szkoleniowo-kwalifikacyjnej (1971–1975). -
Broad Peak Expedition 2009 Jako Wyprawy Centralnej Polskiego Związku Alpinizmu Oraz Pozytywne Rozpatrzenie Wniosku O Dofinansowanie
Robert Szymczak 2008.09.04 /.../ 80-177 Gdańsk /.../ Do Komisji Wypraw Polskiego Związku Alpinizmu Zwracamy się z uprzejmą prośbą o zatwierdzenie organizowanej przez nas wyprawy Winter Broad Peak Expedition 2009 jako wyprawy centralnej Polskiego Związku Alpinizmu oraz pozytywne rozpatrzenie wniosku o dofinansowanie. Broad Peak to dwunasta najwyższa góra świata (8047m n.p.m.). Jest to jeden z sześciu ostatnich niezdobytych dotąd zimą ośmiotysięczników, jeden z pięciu leżących w Karakorum. Rola Polskich himalaistów w eksploracji zimowej Himalajów i Karakorum jest nieoceniona. 17 letnią przerwę polskich sukcesów zimowych w górach najwyższych przerwał w 2005 roku Piotr Morawski zdobywając z Simone Moro Shisha Pangmę. Tak długa przerwa, spowodowana, moim zdaniem, burzliwymi przemianami politycznymi w Polsce stworzyła pewną lukę w międzypokoleniowej edukacji himalajskiej. Nie przekazanie młodemu pokoleniu wiedzy i doświadczeń tak trudno zdobywanych przez polskich himalaistów w latach osiemdziesiątych byłoby niepowetowaną stratą. Trzeba działać!!! Jako przedstawiciel młodego pokolenia wspinaczy tzw.„Młodych Wilków” chcę kontynuować drogę wyznaczoną przez starszych mistrzów. Biorę sobie głęboko do serca słowa manifestu zimowego Krzysztofa Wielickiego. Jako lekarz brałem udział w kilku wyprawach w tym w zimowej wyprawie na Nanga Parbat w 2006/2007 gdzie zdobyłem pierwsze szlify, oraz w wiosennej wyprawie na Dhaulagiri, która zakończyła się dla mnie sukcesem. Kierownikiem wyprawy na Broad Peak będzie Artur Hajzer, pierwszy zdobywca Annapurny zimą. Nasza dobra współpraca podczas wyprawy na Nanga Parbat i wspólny sukces na Dhaulagiri jest dowodem, że stanowimy dobry zespół. Chcę od Hajzera dużo się nauczyć podczas zimy w Karakorum, a swoją zdobytą wiedzą obiecujemy w przyszłości podzielić się z młodym pokoleniem. Trzecim uczestnikiem będzie Kanadyjczyk Don Bowie. Koszt wyprawy jest jednak pewną barierą, której przeforsowanie bez pomocy finansowej będzie trudne. -
Nanga Parbat: First Winter Ascent Pakistan, Western Himalaya at 3.17 P.M
AAC Publications Nanga Parbat: First Winter Ascent Pakistan, Western Himalaya At 3.17 p.m. on February 26, Simone Moro (Italy), Muhammad Ali Sadpara (Pakistan), and Alex Txikon (Spain) stepped onto the summit of Nanga Parbat (8,125m) to make the long-awaited first winter ascent. Before the 2015-’16 winter season, which in the Northern Hemisphere conventionally runs from December 21 to March 20, a total of 31 expeditions had attempted Nanga Parbat in winter. Six more teams arrived for this winter season, and two of these eventually combined forces to make the successful ascent. Although more of a reconnaissance than a serious attempt (Nanga Parbat had not been climbed at that time), the first foray onto the mountain in winter conditions occurred in 1950, when a three-man team of British mountaineers established a couple of camps on the Rakhiot Face in December. When he started to suffer frostbite in the toes, Robert Marsh descended, leaving his companions William Crace and John Thornley in a tent at about 5,500m. They were never seen again. The Poles, those doyens of Himalayan winter mountaineering, started the ball rolling again in the 1988-’89 season. This and most subsequent expeditions failed to get above 7,000m. The best effort until this year came in early February 1997, when a Polish team led by the father of high-altitude winter mountaineering, Andrzej Zawada, established four camps on the standard Kinshofer Route, from the highest of which two climbers made a push for the top. Zbigniew Trzmiel reached a point only 250m below the summit before turning around. -
Kino GERLACH, Poprad (Mestský Úrad Poprad)
XVI. International Festival of Mountain Films Poprad, Slovakia 08. – 12. october 2008 Congress Hall Poprad /cinema Gerlach/ 9 a.m. 12 a.m. 3 p.m. 6 p.m. 9 p.m. Official Opening Ceremony Screening of Competition Films Screening of Competition Films Part 2 Wednesday Part 1 Aconcagua Speed Flying 08.10.2008 Juzek Psotka Portrait of a Serial Jumper Ice Mines The Sun and the Shadows of Africa Dying for Everest How we didn’t Climb on Gasherbrums Play Gravity Repeat screening of Repeat screening of Screening of Competition Peter Chrzanowski – multimedia Sven Scholz – multimedia presentation competitive films competitive films Films presentation with Festival with Festival Thursday Part 1 Part 2 Part 3 Screening of Competition Films Screening of Competition Films 09.10.2008 Up Hill and Down Wind Part 4 Part 5 Into the Altiplano Islenska, on the Road to Unearth Magic Numbers Mawson, Life and Death in Iceland´s Secrets Prisoners of a White God Antarctica Miracle on Everest Repeat screening of Screening of Screening of Competition Bernd Arnold - multimedia competitive films Competition Films Part Films presentation with Honorary Guest of Part 4 6 Part 7 the Festival Screening of Competition Films Friday Balance Eiger Speed Riding Screening of Competition Films Part 9 10.10.2008 Aweberg Knocking on Heaven´s Door Part 8 Carstenz – the Seventh Summit Baffin, Children´s Island Slackliner Acopan G IV – G III Joao Garcia, on the Route for K2 Caught on Camera Pustelniks in the Mountains Big 14 The High Mountain Guides Screening of Screening of Competition -
Swedish Grade 5 Is Very Easy in the Year of 20
The grading-system with in various countries do variate. 5.8 (american grading) / swedish grade 5 is very easy in the year of 2010, but was a very hard climb to overcome 110 years ago! Myself in my best days I managed to climb a few 5.10b/c/d's (swedish grade 6/6+), leading and placing protection along the climbs. That was about twenty years ago ... I was strong within my mediocrity concerning my technically ability. If you do find it difficulty to understand the gradings or the connections, please do contact your local climbing club or a qualified climbing-instructor. Expedition-climbers technical climbing-capability in a sort of order picked from the ”handicap-systeme” of golf I’ve tried to judge in accordance with the technical climbing-obstructions performed in rock-climbing and ice-/mixed condtions at the time present for the visits to far away ranges. You are welcome to comment or object. Please notice, that many names could be added, but that a much longer list is much heavier to handle. Handicap 1-8: A. Mummery, Monrad Åes, Tom George Longstaff, Colin Circus, Walter Bonatti, Herman Buhl, Joe Brown, Don Whillans, Wintersteller, Kurt Diemberger, Ralph Høibakk, Reinhold Messner, Doug Scott, George Lowe, Wojciech Kurtyka, Jerzy Kukuczka, David Breashears, Roger Baxter Jones (?), Peter Boardman, Joe Tasker, Wanda Rutkiewitcz, Jeff Lowe, Pierre Beghin, Victor Saunders, Mick Fowler, Hans Christian Doseth, Erhard Loretan, Andrezj Stremfelj, Christophe Profit, Silvo Karo, Marko Prezelj, Steve House, J. C. Lafaille, Robert Caspersen, Bjarte Bö. OBS: Please observe, that by example climbers like Diemberger and Scott might not have holded the highest technical capability for the time of their achievements, but altogether had an incredible workforce – and did make use of it!. -
Pakistan 2000
LINDSAY GRIFFIN Pakistan 2000 Thanks are due to Asem Mustafa Awan, BMC, Bernard Domenech, Xavier Eguskitza, DavidHamilton, Sean Isaac, WaIter Keller, Klettern, Yuri Koshelenko, Jamie McGuinness, MEp, Pakistan Ministry of Tourism, Emanuele Pellizzari, Simon Perritaz, Marko Prezelj, Alexander Ruchkin, Adam Thomas, UIAA Expeditions Commission, Dave Wilkinson and Simon Woodsfor help withproviding information. t was a mixed season on Pakistan's mountains, not least on the 8000m I peaks. While not a single climber reached the top of Gasherbrum I, a total of 25 summited K2 and were the fIrst to do so since July 1997. June's fine weather was rather too early for most expeditions to mount a summit bid, and by the next suitable period towards the end of July a signifIcant number of teams had already run out of time and left for home. Inevitably, there were several near misses but fortunately only one death. Sadly, this occurred to one of Spain's best-known mountaineers, Felix Iiiurrategi. The weather in the Karakoram was good throughout most of June and excellent in the latter part of the month. After this, however, the only clear weather window occurred briefly towards the end of July, with August generally bad owing to the influence of a heavy monsoon, and early September only marginally better. Access to Concordia for the 8000m peak base camps was easy early in the season owing to the low winter snowfall, but dry conditions on lower peaks and glaciers presented problems for numerous expeditions. The Baltoro SOOO-metre peaks Gasherbrum IT (803Sm) A total of 45 climbers representing 10 expeditions reached the 8035m summit of Gasherbrum IT, all between 20 and 30 July. -
Krzysztof Wielicki — Człowiek Urodzony We Właściwym Czasie
Krzysztof Wielicki — człowiek urodzony we właściwym czasie https://doi.org/10.19195/2084-4107.13.32 [rec.:] Dariusz Korotko, Marcin Pietraszewski, Krzysztof Wielicki. Piekło mnie nie chciało, Wydawnictwo Agora, Warszawa 2019, ss. 437, nlb. ilustr. Krzysztof Wielicki — a man born in the right time Słowa-klucze: Krzysztof Wielicki, biografia, pamiętnik, wywiad, góry wysokie, himalaizm, wspinanie Keywords: Krzysztof Wielicki, biography, diary, interview, high mountains, himalaism, clim- bing Wydana w 2019 roku książka o wybitnym polskim himalaiście Krzysztofie Wielickim to dramatyczna i piękna opowieść o zmaganiu się z zimnem, przestrze- nią, śniegiem i samym sobą, lecz także o wielu innych sprawach: o uzależnieniu od wspinaczki stanowiącej nawet w nudnym PRL-u gwarancję interesującego życia i cenie, którą się za tę pasję płaci, o środowisku klubów wysokogórskich, o ludziach i o przestrzeni. Zbudowana z pamiętnika Krzysztofa Wielickiego (wyróżniają go cudzysłowy), rozmów, okruchów wspomnień i chłodnej trzecio- osobowej opowieści wielowymiarowa narracja Dariusza Korotki i Marcina Pietra- szewskiego przykuwa uwagę czytelnika od pierwszej strony i buduje nastrój pełen napięcia. Wzmacniają go zdjęcia z archiwum Krzysztofa Wielickiego, tworzące jakby drugi ciąg opowiadania, który sprawia, że obraz podkreśla sens słów, a zara- zem świetnie je ilustruje. Budowaniu tego napięcia służy też częsta zmiana technik narracyjnych: raz są zwarte reportaże, krótkie biografie rodzinne, raz ostre dialogi, czasem refleksja prawie aforystyczna, kiedy indziej spokojna relacja. W momen- Góry – Literatura – Kultura 13, 2019 © for this edition by CNS ksiega GLK 13.indb 381 17.09.2020 09:39:56 382 Recenzje tach największego napięcia, przy podchodzeniu do szczytu, narracja staje się coraz bardziej powściągliwa, jakby „zamarznięta” — widać autorzy książki są świado- mi, że wobec tego, co dzieje się w górach, słowa stają się banalne. -
Shisha Pangma, My Fourteenth 8000Er
Shisha Pangma, My Fourteenth 8000er J e r z y K u k u c z k a , Klub Wysokogórski, Katowice, Poland Translated by Z y g m u n t K w a ś n i o k S HISHA PANGMA was the last 8000- meter peak to be climbed. In 1964, it was ascended by a huge Chinese expedition with 60 members. For many years, Shisha Pangma remained only a dream for foreigners, principally for political reasons. Paradoxically, this mountain is the 8000er closest in a straight airline to Kathmandu, the town from which most Himalayan expeditions set out for the mountains. The Shisha Pangma massif would be the easiest to reach if there were no political frontier. Europeans were active here finally in 1980. The first expedition was led by Dr. Manfred Abelein and the summit was reached on May 7, 1980 by Michael Dacher, Wolfgang Schaffert, Günter Sturm and Fritz Zintl and on May 12 by Manfred Sturm and Sigi Hupfauer. It seems that the expedition achieved not only the summit, its sports goal, but also scored a considerable diplomatic and organizational suc cess. Then, a great number of expeditions set out for Shisha Pangma, but surprisingly, the peak was attacked only by the first-ascent route. Doug Scott was the only one who broke this rule when in 1982 he climbed a new route on the south face with a small team. For Poles, this mountain was out of reach for a much longer time, first for political reasons and then due to cost barriers. -
Karakoram 1983
212 Karakoram 1983 PaulNunn Photograph 2 In Pakistan 42 mountaineering permissions were granted including a few dual applications. Most popular was Nanga Parbat with II parties, closely followed by the various Gasherbrums (14), including several dual permissions. On K2 the Italian expedition led by F. Santon was successful. It approached the mountain from China and took the N ridge route pioneered by theJapanese in 1982. From an advanced base at 4900m four high camps were established and all 20 members reached Camp 3 at 7500m. On 31 July Agostino da Polanze and Joseph Rakoncaj (32) started to climb from Camp 4 (8 lOOm) though conditions were poor with deep snow. At 20.45 they reached the summit, and descended only 60m before an enforced bivouac. Good equipment and preparation enabled them to survive and descend safely. Josepli Rakoncaj is an experienced Czech high altitude climber. Subsequently a filming party comprising of the veteran Kurt Diemberger (51) andJulie Tullis (44) reached Camp 4, but were prevented from going further by bad conditions. On the Pakistani side of K2, Basque, Spanish and British attempts were unsuccessful. The Basques tried the Abruzzi Spur, the Spanish, the W ridge and Doug Scott's party a route on the S face. On the Gasherbrums Wojciech Kurtyka (35) andJerzy Kukuczka (35) made notable alpine style ascents after a period of acclimatisation. They climbed the long SE ridge ofGasherbrum 2 through points nOOm and 7770m, bivouacking at 6500m on the Gasherbrum La and at 7300m. In this way they reached the summit ofGasherbrum 2 (8035m) on I July. -
Droga Na Szczyt
Droga na szczyt Niewątpliwie do naszych cech narodowych należą determinacja i umiejętność radzenia sobie w ekstremalnych warunkach, dlatego niejednokrotnie zapisaliśmy się na kartach historii światowego wspinania. Wybitne osiągnięcia polskiego himalaizmu były inspiracją do stworzenia interaktywnej mapy, która ma za zadanie przypomnieć i pokazać emocje towarzyszące zimowym wyprawom na ośmiotysięczniki. Użytkownik mapy może się zapoznać z historią przedstawioną w atrakcyjny sposób. Mapa przedstawia geograficzne rozmieszczenie zdobywanych szczytów. Oprócz znanych cytatów i historycznych dat, aplikacja umożliwia obejrzenie multimediów, takich jak zdjęcia oraz krótkie filmy nagrane podczas wypraw. Zastosowanie takiej formy mapy ma na celu wypromowanie osiągnięć, o których warto stale przypominać, a których do tej pory nie dało się przedstawiać tak atrakcyjnie. Zimowe wejścia na ośmiotysięczniki Dziesięć z 12 ośmiotysięczników zdobytych podczas himalajskich zim należy do Polaków. Można by rzec, że Polacy wyspecjalizowali się w himalaizmie zimowym. Mount Everest jest najwyższym szczytem Himalajów najwyższym szczytem Korony Ziemi i najwyższym szczytem globu. To właśnie Mount Everest został obrany przez polską ekipę jako pierwszy z ośmiotysięczników do zdobycia zimą. W 1980 roku Polski Związek Alpinizmu pod kierownictwem Andrzeja Zawady zorganizował zimową wyprawę na ten szczyt. Polacy, po założeniu bazy na lodowcu Khumbu na początku stycznia, rozpoczęli budowanie poręczówek i obozów. Jednakże na początku lutego niewiele udało się osiągnąć z powodu silnych huraganowych wiatrów oraz potężnego mrozu. Bardzo ciężkie warunki zimowe powodowały u uczestników wyprawy choroby. Pomimo mrozu i wiatru Leszek Cichy i Krzysztof Wielicki 17 lutego zdecydowali się na atak szczytowy i dokonali pierwszego zimowego wejścia na Mount Everest. We francuskiej prasie pojawiły się następujące komentarze: „Zimowa premiera na Evereści, stanowi najwybitniejsze wejście ostatnich 15 lat. -
Himalaje Jako Kierunek Geograficzny Polskich Wypraw Wysokogórskich Do 1989 Roku
Słupskie Prace Geograficzne 12 • 2015 Aneta Marek Akademia Pomorska Słupsk [email protected] HIMALAJE JAKO KIERUNEK GEOGRAFICZNY POLSKICH WYPRAW WYSOKOGÓRSKICH DO 1989 ROKU HIMALAYA AS THE GEOGRAPHIC DIRECTION OF POLISH HIGH MOUNTAIN EXPEDITIONS UNTIL 1989 Zarys tre ści : Celem artykułu jest zaprezentowanie wybranych polskich wypraw wysokogór- skich w Himalaje do 1989 r., a wi ęc do okresu rozpoczynaj ącego w Polsce czas wielkich przemian ustrojowo-gospodarczych. Polacy ze wzgl ędów politycznych nie mogli bra ć udzia- łu w pionierskich ekspedycjach w góry najwy ższe przypadaj ących na lata 50. i 60. XX w. Jednak nie zmieniło to ich pó źniejszego podej ścia do działalno ści wysokogórskiej, a ich wy- czyny obserwowane były i szeroko komentowane w środowisku wspinaczy zachodnich. Mi- mo pocz ątkowych ogranicze ń wyjazdowych, dopiero w drugiej połowie lat 70. i w latach 80. ubiegłego wieku Polacy zasłyn ęli w przej ściach najtrudniejszych dróg wspinaczkowych w okresach letnim i zimowym. Słowa kluczowe : Himalaje, ekspedycja wysokogórska Key words : Himalaya, mountain expedition Wst ęp Himalaje to najwy ższy ła ńcuch górski na świecie rozci ągaj ący si ę w połu- dniowej Azji mi ędzy dolinami górnego Indusu i górnej Brahmaputry na północy a Nizin ą Hindusta ńsk ą na południu. Himalaje tworz ą wygi ęty ku południowi łuk, który ograniczony jest dolin ą Indusu na zachodzie i Brahmaputry na wschodzie a Wy żyn ą Tybeta ńsk ą na południu i południowym zachodzie. Długo ść ła ńcucha wy- nosi 2500 km, szeroko ść waha si ę od 200 do 350 km (Makowski 2005; Augustowski i in. 1995). Na terenie Himalajów znajduje si ę 10 szczytów, których wysoko ść prze- kracza 8000 m n.p.m.