65 LAT LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCEGO Im

65 LAT LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCEGO im. Stefana Żeromskiego w Chobrzanach (Pamiątka Zjazdu)

Chobrzany 2009

Zespół Redakcyjny: Robert Soja Janina Surowiec Alicja Wódz Małgorzata Grądziel Agnieszka Brzyszcz Elżbieta Wódz Marianna Wilk

Autorzy wspomnień: Janina Szczygielska Janina Surowiec Maciej Gustaw Kaczmarski Piotr Kaczmarski Genowefa Mendala Maria Okulska Zdzisław Gawron

Opracowanie graficzne fotografii: Mieczysław Nowak

Jubileusz 65-lecia powstania Liceum Ogólnokształcącego im. Stefana Żeromskiego w Chobrzanach to święto wszystkich tych, którzy byli i są z tą szkołą związani. Zarówno pracowników i uczniów, jak i osób, które swoją działalnością zawodową i społeczną przyczynili się do coraz lepszego, efektywniejszego i bezpiecznego funkcjonowania naszej szkoły. Pragnieniem moim jest, aby obchodzony w dniu dzisiejszym jubileusz był świętem nie szkoły w znaczeniu miejsca, ale przede wszystkim, aby było to święto ludzi, którzy przez 65 lat tę szkołę tworzyli, wpływali na jej atmosferę, poświęcali jej swój czas, interesowali się jej sprawami i wspierali. Tych wszystkich jej pracowników i absolwentów, którzy oddali jej serce i dużą część swojego życia. Przez 65 lat istnienia szkoły wszyscy tworzyliśmy i dalej tworzymy jej historię. Zapisana jest ona w szkolnych dziennikach, uczniowskich zeszytach i szkolnych kronikach. Myślę, że każdy z nas absolwentów tę historię zapisaną głęboko w pamięci, a nawet w sercu, opowiedziałby w inny sposób. Jubileusz 65 – lecia istnienia Liceum Ogólnokształcącego w Chobrzanach skłania nas do refleksji, do zastanowienia się, jaką rolę w naszym życiu odegrała szkoła, do której chodziliśmy. W jaki sposób ludzie, których w niej spotkaliśmy, wpłynęli na nasz kształtujący się wówczas charakter i system wartości. Wspomnijmy nauczycieli, których miłość do zawodu wzbudzała w nas tęsknotę za odkrywaniem i poznawaniem świata i drugiego człowieka. Tych, którzy uczyli nas „sięgać tam, gdzie wzrok nie sięga”, a swoją postawą, sumienną pracą dawali przykład jak żyć dobrze i uczciwie. Siła szkolnych więzi i wspomnień powoduje, że często wracamy myślami do lat szkolnych. Zjazd Absolwentów daje możliwość spotkania się z dawnymi kolegami, odświeżenia dawnych znajomości i wspomnień. Absolwenci zawsze byli i są doskonałą wizytówkę naszego Liceum. Obchodami jubileuszowymi zamykamy 65 lat historii Liceum Ogólnokształcącego w Chobrzanach. Mając przychylność i ogromne zaangażowanie w sprawy szkoły ze strony Wójta Gminy Samborzec – Witolda Garnuszka, Przewodniczącego Rady Gminy - Stanisława Kiliańskiego i Rady Gminy Samborzec oraz miejscowego społeczeństwa możemy ufnie spojrzeć w przyszłość.

Dyrektor szkoły Robert Soja

SŁOWO WSTĘPNE

„Tyle lat, taka nieskończoność przypomnień, epizodów (...)” „...wróćmy do tego co jest wieczne, dobre, wiecznie piękne” Stefan Żeromski

Publikacja, którą oddajemy w Państwa ręce obejmuje historię i współczesność Liceum Ogólnokształcącego im. Stefana Żeromskiego w Chobrzanach. Liceum Ogólnokształcące w Chobrzanach od 65 lat widnieje w panoramie Chobrzan i jest miejscem kulturotwórczym. Edukacja w murach naszego Liceum przysparzała i przysparza środowisku chobrzańskiemu i krajowi ludzi mądrych i wykształconych. Ta szkoła „wydała” liczną grupę tych, którzy stali się chlubą Liceum. Szkoła obchodziła rocznice: dwudziestolecia, trzydziestolecia, czterdziestolecia, pięćdziesięciolecia i 55-lecia. 30-lecie i 50-lecie uczczono wydaniem publikacji o charakterze monografii. Jubileusz 65-lecia pragniemy uczcić publikacją, która obejmuje historię budynku szkoły w latach 1927 – 1944 oraz rys historyczny Liceum z lat 1944 – 2009. W pracy wykorzystano fragmenty z publikacji 50-lecia Liceum dotyczące historii Chobrzan, związków S. Żeromskiego z Chobrzanami, dziejów Liceum autorstwa Pana Bolesława Wilka, Pani Marii Kopacz i Pana Henryka Soi. Wyeksponowaliśmy wspomnienia ludzi, którzy tworzyli tradycję i charakter szkoły; nauczycieli, absolwentów i tych, którym szkoła i jej problemy były i pozostają bliskie. Swoimi refleksjami podzielili się: Pani Janina Szczygielska, Pan Bolesław Czarnecki, Pani Janina Surowiec, Pani Maria Okulska, Pan Maciej Kaczmarski, Pani Genowefa Mendala i Pan Zdzisław Gawron. Jubileuszowi towarzyszyć będzie wystawa fotograficzna, ukazująca naszą szkołę, jej nauczycieli i wychowanków. W publikacji zamieszczamy zdjęcia społeczności szkolnej na przestrzeni 65 lat istnienia szkoły. Prezentujemy również ludzi szkoły; jej dyrektorów, nauczycieli, pracowników administracji i obsługi szkoły. Umieszczamy listy absolwentów z lat 1948 – 2009. Przy opracowaniu graficznym okładki sięgnęliśmy do projektu Barbary Bernaszewskiej – absolwentki naszego Liceum. Mamy nadzieję, że wydanie tej publikacji spotka się z życzliwym przyjęciem czytelników. Będziemy wdzięczni za wszystkie uwagi i uzupełnienia, by wydana z okazji kolejnego jubileuszu publikacja stanowiła rzetelne źródło wiedzy o Liceum Ogólnokształcącym w Chobrzanach.

Zespół Redakcyjny

I. Z HISTORII CHOBRZAN

Osadnictwo wsi Chobrzany, podobnie jak sąsiednich wiosek (Gorzyczany, Faliszowice, Janowice, Strączków, Ryłowice, Byszów) odbywało się nad rzeką Gorzyczanką i jej dopływami. Wykopaliska archeologiczne z tych terenów (Sandomierz, Złota) świadczą, że ludność zamieszkiwała tu już w okresie neolitu (400-1700 lat temu), prowadząc osiadły tryb życia. Rozwijało się rolnictwo i hodowla zwierząt. Ludzie w tym okresie osiągnęli umiejętność obróbki kamienia – gładzenie i przewiercanie, szczególnie odłamków krzemiennych. Rozwijało się garncarstwo i ceramika. Budowa i wyposażenie grobów świadczą o powstaniu kultów religijnych i organizacji plemiennych. Pierwsza udokumentowana data to rok 1337, w którym według kroniki parafialnej, właścicielami Chobrzan byli Zbigniew i Gorgoni Słupeccy, bracia biskupa krakowskiego Jana Grota. Z fundacji tegoż biskupa zbudowano kościół z drzewa modrzewiowego. Powstała pierwsza parafia, do której należały wsi: Chobrzany, Bystrojowice, Jachimowice i Ryłowice. Według notatnika Sandomierskiego miał w Chobrzanach na krótko przebywać w 1370 r. król Kazimierz Wielki, wracając z łowów w okolicach Przedborza. W połowie XV wieku dziedzicem Chobrzan był Goworek Chobrzeński. W XV wieku właścicielami Chobrzan byli Gniewoszowie. W czasach reformacji właściciele sprzyjali nowym tendencjom religijnym i zmienili kościół na zbiór luterański w latach 1590-1596. Spotkali się jednak ze zdecydowanym oporem wiernych parafii – zbór był prawie pusty. W roku 1644 kościół odnowiono, a w 1782 r. uległ ponownemu zniszczeniu. W latach 1803-16 wzniesiono kościół murowany, który jednak spłonął wraz z dworem w 1863 r. Obecny, murowany, bezstylowy wzniesiony został w latach 1870-1872. Kościół jest pod wezwaniem św. Jana Ewangelisty i św. Marty. Znajdują się w nim trzy ołtarze snycerskiej roboty. W zwieńczeniu ołtarza głównego obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem z I połowy XVIII w., pod nim obraz przedstawiający ścięcie Jana Chrzciciela również z XVIII wieku. W lewym ołtarzu bocznym znajduje się zabytkowy obraz „Santa Conversatione” (Święta Rozmowa) z postaciami Matki Boskiej z Dzieciątkiem i świętych: Jana Ewangelisty i Marty, gotycki z ok. połowy XV wieku. Obrazy na ścianach św. Józefa Kalasantego i Matki Boskiej Niepokalanej pochodzą z ok. poł. XIX wieku, kiedy to pierwotnie znajdowały się w kościele pijarów w Radomiu. Zachowała się również wspaniała monstrancja barokowa z II połowy XVII w., dwie rzeźby aniołów „ Putta” po bokach głównego ołtarza ( XVIII w.), krucyfiks drewniany po prawej stronie ołtarza (XVIII w.), sześć drewnianych lichtarzy ( XVIII w.) i krucyfiks pogrzebowy (XVIII w.). Inne pamiątki kościoła to epitafium Salomei z Trembeckich Brzeskiej (zm. 1810) i tablica fundacji poprzedniego kościoła przez Jana Kantego Brzeskiego i ks. Marcina Ciźlewicza.

W ciągu ostatnich 40 lat staraniem kolejnych proboszczów: ks. Czesława Lewandowskiego., ks. Ryszarda Batorskiego, ks. Henryka Żółciaka i ostatnio ks. Czesława Przewłockiego oraz przy wsparciu finansowym parafian podjęto szereg kosztownych przedsięwzięć remontowych, renowacyjnych i konserwatorskich, mających na celu zabezpieczenie i poprawę wystroju zewnętrznego i wewnętrznego kościoła. Dwór w Chobrzanch posiadał w ciągu wieków licznych właścicieli: Słupeccy, Pękosławscy, Brzescy, Jabłońscy. W 1872 r. dwór nabyli Adolf i Tekla z Katerlów Nekanda-Trepkowie. W roku 1895 Trepkowie ziemię rozparcelowali, dzięki czemu wzrosła liczba gospodarstw chłopskich. W roku 1921 na wieś składały się cztery osiedla: Chobrzany Dolne, Chobrzany Górne, Chobrzany Poduchowne oraz stara wieś Chobrzany z ogólną liczbą mieszkańców 270 osób. Na cmentarzu parafialnym w Chobrzanach znajduje się kaplica nagrobna z 1850 r. wzniesiona przez rodzinę Jabłońskich, ówczesnych właścicieli Chobrzan. W podziemiach kaplicy spoczywają prochy Natalii z Jabłońskich Gawrońskiej oraz trojga jej dzieci (wg napisu na epitafium). Obecnie zabytek ten służy jako kaplica cmentarna. Pamiątką po rodzinie Trepków pozostała figura z Jezusem Frasobliwym z 1901 (na skrzyżowaniu dróg). W roku 1935 tutejsi gospodarze Michał i Marianna Paluchowie wystawili piękną figurę z krzyżem „Na cześć i chwałę Bogu”, która stoi przy drodze polnej za Chobrzanami – Kolonie. Ciekawą pamiątką z czasów Żeromskiego jest tzw. grusza Żeromskiego, rosnąca przy drodze polnej na południe od Chobrzan w kierunku Koprzywnicy. Ostała się dzięki żelaznemu krucyfiksowi, który częściowo wrósł w pień. Wielki pisarz, który w swoich utworach opiewał piękno tej ziemi, odpoczywał w czasie spacerów pod tą grusza, przebywając w 1888 r. u swojej ciotki Tekli z Katerlów Trepkowej. Pomimo opieki, czas nie oszczędza jednak tego historycznego drzewa, niszcząc stopniowo jego części.

II. STEFAN ŻEROMSKI PATRON LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCEGO W CHOBRZANACH. JEGO ZWIĄZKI Z CHOBRZANAMI I ZIEMIĄ SANDOMIERSKĄ

Stefan Żeromski – wybitny pisarz, prozaik, żyjący w latach 1864 – 1925 został wybrany na patrona Liceum Ogólnokształcącego w Chobrzanach. Rada Pedagogiczna Liceum ubiegała się, aby szkoła otrzymała imię wielkiego i bliskiego Chobrzanom pisarza. Kuratorium Oświaty i Wychowania w Kielcach w czerwcu 1964 r. nadało szkole imię Stefana Żeromskiego w setną rocznicę jego urodzin i dwudziestą rocznicę istnienia liceum. Szkoła przybrała imię S. Żeromskiego - twórcy wartościowych ideowo i artystycznie dzieł literackich, którego zasłużenie nazywano w literaturze „sumieniem – myślą – sercem narodu”, „budzicielem sumień ludzkich”, „sercem nienasyconym”, „piewcą ziemi rodzinnej”, „mistrzem słowa”, itp. Co sprawiło, że Żeromski stał się i jest bliski naszemu liceum i środowisku? W latach młodości Stefana Żeromskiego przebywał w Chobrzanach u siostry swej matki chrzestnej Tekli z Katerlów Trepkowej, wuja Adolfa Trepki – Nekanda oraz u kuzynów. Rodzina Trepków serdecznie przyjmowała młodego krewnego sierotę Stefana. Rodzice Żeromskiego zmarli wcześnie, gdy Stefan był jeszcze uczniem gimnazjum w Kielcach. Odtąd praktycznie młody Żeromski nie miał domu rodzinnego. W Kielcach mieszkał Żeromski u rodziny ojca. Podczas studiów w Warszawie mieszkał na stancji, zaś na życie zarabiał korepetycjami. W studenckie wakacje 1888 r. przyjechał na dłużej do wujostwa do Chobrzan i kuzynów Trepków w Sandomierskie. W styczniu 1884 r. był tu parę dni. T. A. Trepkowie byli właścicielami niedużego folwarku w Chobrzanach od 1872 r. Opisy pobytu w Chobrzanach i wędrówek Żeromskiego po Ziemi Sandomierskiej zwarte są w jego młodzieńczych „Dziennikach” z lat 1884- 1888-1891. Zapiski Sandomierskie S. Żeromskiego w „Dziennikach” z tych lat to piękne świadectwo umiłowania ziemi rodzinnej, szacunku dla tutejszych m mieszkańców, przywiązania do Sandomierszczyzny, do Chobrzan i okolicznych miejscowości. Oto ważniejsze fragmenty spośród wielu opisów: 24 VII 1888 r. młody Żeromski zanotował: „... W niedzielę urządziliśmy sobie z Józefem Trepką wycieczkę w Sandomierskie...” „... Za Klimontowem rozpoczyna się czysta jak łza ziemia sandomierska”. Z podziwem dla urody tej ziemi obrazowo, poetycko pisał dalej „(...) W tych polach rozłożonych jak wielki kołacz pszeniczny swoboda, wolność,

7 niepodległa. (...) Nie zaznał przyjemności, kto nie jeździł sandomierskimi wąwozami (...) Na szczycie wąwozu cicho tłuką się o siebie wielkie, złote kłosy (...) Wracaliśmy w niedzielę na śliczne Gorzyczany na Chobrzany, Beszową i niezliczone wioski (...) Krzyżom przydrożnym się skłaniasz, duszę radujesz – i żal ci tego innego świata...” We wrześniu 1888 r. przez kilkanaście dni S. Żeromski przebywał w Chobrzanach u wujostwa i kuzynów Trepków. Pięknie i serdecznie pisał na kartach „Dzienników” o krajobrazie Chobrzan i okolicznych wiosek. Pod datą 6 września 1888 r. zanotował: „Chobrzany leżą nad Wisłą, o dwieście wiorst od Sandomierza, o trzy od Koprzywnicy, siedem od Klimontowa. Z podwórza widać Galicję: Dzików, Tarnobrzeg itd. Dwór leży na wysokiej górze, nie wynoszącej jednak się nad poziom Sandomierskiej płaszczyzny (...) Prześliczny widok roztacza się stąd, z pokoiku w którym piszę. (...) Widzisz na jakie pięćdziesiąt łokci w dole światełka w izbach chłopskich, a dalej – co staje, co dwie wiorsty topoli garść i dwór: Gorzyczany, Sośniczany, Samborzec, Śmiechowice, Wielogórze, Bóg je tam wie jakie... Siedem folwarków, czapką okryjesz.” „Dwór w Chobrzanach słomą nakryty, niski, prosty tylko biały i widać go z daleka. Tam za dworem na wzgóreczku o pięćdziesiąt może kroków – kościół i plebania (...) W niedzielę byłem z Ignacym Trepką w Sandomierzu (...) Co to za ziemia Sandomierz – to stary rozdział archeologii... to gniazdo przyczepione do brzegu Wisły.” Dzięki opisom S. Żeromskiego w „Dziennikach” dowiadujemy się o dworku T. i A. Trepków. Drewniany dworek od lat już nie istnieje. S. Żeromski „oprowadza” nas niejako po Ziemi Sandomierskiej, obrazuje wioski, dworki z końca XIX w. Topografia Chobrzan zgadza się z opisami w „Dziennikach” S. Żeromskiego. Z Chobrzan wyjeżdżał młody Żeromski razem z rodziną Trepków do Sulisławic, do kościoła znanego z kultu obrazu Matki Bożej Sulisławskiej. Stamtąd z kuzynami wybierał się do Dmosic, do dworku przyjaciół Pancerów. Tam poznał młodą, uroczą Helenkę Pancerównę. Wzajemnym uczuciom, a później rozstaniu dał pisarz wyraz na kartach „Dzienników”. Szczere, niczym pamiętnik „Dzienniki”, stanowią pamiątkę tamtych lat, przeżyć, zainteresowań pisarza, są przyczynkiem źródłowym do biografii Żeromskiego. S. Żeromski wymienia w „Dziennikach” również okoliczne miejscowości poznane z wyjazdów z kuzynami, a mianowicie: Gorzyczany, Klimontów, Koprzywnicę, Kroblice, Ossolin, Ryłowice, Samborzec, Śmiechowice, Świątniki, Zbigniewice i inne. Pisarz wyraża zachwyt nad pięknem przyrody, szacunek dla mieszkańców tych okolic, interesuje się zabytkami kultury. Chobrzanom z racji pobytu u rodziny poświęcił S. Żeromski wiele miejsca w „Dziennikach” z lat 1888-1891. Opisuje je i wymienia aż 33 razy. Przywiązał się młody Żeromski do tych stron.

To w Chobrzanach w dworku i na wsi spotkał życzliwych ludzi. Czuł się dobrze po studenckim bytowaniu w Warszawie, miasto uważał za wygnanie. Toteż ze wzruszaniem pisał S. Żeromski w swoich „Dziennikach” pod datą 20 IX 1888 r. „ ... Te kilka dni w Chobrzanach przepędziłem na polach. Nigdy jeszcze nie byłem na wsi jesienią – toteż czaruje mnie ta szczególna czystość powietrza (...) Trzeba już jechać na nowo w świat, porzucić cię, kochanko duszy mojej, sandomierska równino, odwrócić od Ciebie oczy na długo i iść – a dokąd, dokąd? Piec czarny chleb powszedniego żywota, dławić się ościami. (...) kołacz pszeniczny nie dla mnie. Bóg zapłać za te krajuchy dobre, za gościnne duchy Twoje. (...) Nigdy mi cię nie zapomnieć”. S. Żeromski bliski ludowi, humanitarysta, z szacunkiem pisał o tutejszych gospodarzach: „Lud tu piękny, jak ta ziemia, cichy i spokojny, jak te sandomierskie żyzne równiny. Chciałbym mieszkać śród tego ludu, kochać go, nauczać, pracować.” Gdy przyszło żegnać Chobrzany i wyjeżdżać do Warszawy, bezdomny student S. Żeromski pisał z żalem, tęsknotą i szczerym przywiązaniem 6 X 1888 w „Dziennikach”: (...) Gdzie ten cel bieganiny życiowej, gdzie dom rodzinny, gdzie dach spokojny? (...) Pierwszy raz w życiu znalazłem tylu ludzi życzliwych mi co nie tylko starały się odgadnąć moje życzenia, lecz starały się osłodzić sieroctwo moje (...) Moja Matka... przypominano mi Ją tu często i czuję niby pieszczotę matczyną w pożegnaniu ze mną całych Chobrzan (...) Żal mi odjeżdżać serdecznie żal (...)” „Szliśmy dziś nad wieczorem na spacer w Chobrzanach. Słońce zachodziło, szło z wolna za dalekie wzgórza. Na cmentarzu brzozy o żółtych liściach odbijały prześlicznie od tła sosen i świerków ciemnych jak niebieski aksamit (...)” „Co to być musi tęsknota za krajem? Czy podobna byłoby wyżyć bez tej ziemi?” S. Żeromski interesował się losem folwarku Trepków w Chobrzanach. W styczniu 1889 r. zapisał w „Dziennikach” - „Chobrzany sprzedają chłopom, parcelują po 100 rubli morga. Kupują chłopi okoliczni” (...) Interesuje mnie ta sprawa mocno”. Istotnie chobrzański folwark został rozparcelowany w 1895 r. i sprzedany miejscowym gospodarzom z Chobrzan i okolicznych wiosek. Trepkowie przenieśli się do Sandomierza i tam mieszkali do końca życia. Pochowani zostali na cmentarzu św. Pawła w Sandomierzu. Stefan Żeromski podjął pracę zarobkową jako korepetytor w innych regionach kraju. Późniejsze życie literackie pisarza jest bogate i różnorodne. Notatka dotycząca Chobrzan i rodziny Trepków kończy się w „Dziennikach” na dniu 22 IV 1890 r. To krótka notatka o wyjeździe rodziny.

CHOBRZANY I OKOLICE W PAMIĘCI LITERACKIEJ PISARZA

Serdecznie wspomnienia o Chobrzanach i Ziemi Sandomierskiej towarzyszyły S. Żeromskiemu do ostatnich lat życia. Przykłady przywiązania do stron znanych pisarzowi z czasów młodości odnajdujemy w dziełach literackich, a przede wszystkim w „Popiołach” z 1904 r. Część akcji utworu toczy się w Ziemi Sandomierskiej i w Górach Świętokrzyskich. W I tomie „Popiołów” w rozdziale „Kulig” S. Żeromski sławi urodę i obyczaje regionu sandomierskiego. Kulig zajeżdża do Tarnin – Chobrzan (taką nazwę literacką nadał autor Chobrzanom). „ ... Z Opatowskiego w kierunku Koprzywnicy ” wskroś jedynego na świecie Sandomierskiego Płaskowzgórza, gnał kulig ...” W barwnie i żywo opisanych scenach rodzajowych, w opisach przyrody powracają realia chobrzańskie znane pisarzowi sprzed lat. Panna Helenka Pancerówna z Dmosic, młodzieńcza sympatia Stefana, to delikatna Helenka z Dersławic (w scenie kuligu). W III tomie „Popiołów” w rozdziale „Narożna izba”, pisarz nawiązywał do wspomnień i topografii Chobrzan i okolic. Bohater Rafał Olbromski po walkach z Austriakami w obronie Sandomierza wraca z rannym księciem Gintułtem w stronę Tarnin. Od Sandomierza „ (... ) Pomknęli ku Samborcowi (...) Słońce wschodziło, kiedy za Gorzyczanami wzięli się na prawo w wąwozach i wjechali w mylne i wąskie drogi (...) W dali na wzgórzu widać było Tarniny (...)” Dalej następuje opis piękna Ziemi Sandomierskiej. Bohater wraca oto znowu w progi domowe. Odnajduje spokój „na zboża rodzime falujące jak daleko oko sięgnie, na niwy sandomierskiej pszenicy (...)” Za Chobrzanami wzięli się w lewo ku Koprzywnicy (...) A dalej opis ogrodu i dworku ziemiańskiego i jazda i (...) w zielone, jasne szerokie pola”. Ślady przywiązania S. Żeromskiego do krainy młodości – Sandomierszczyzny i Chobrzan pozostały w pamięci pisarza do końca życia. W 1923 r. S. Żeromski pisał w liście do Aleksandra Patkowskiego wybitnego pedagoga i regionalisty z Sandomierza: „Sandomierskie – wyżyna między Koprzywnicą, Chobrzanami i Klimontowem – to dla mnie ogród szczęścia, gdyż tam przeżyłem najmilsze lata młodości.” List ten zamieścił „Pamiętnik Świętokrzyski”. Kielce 1931 r. S. Żeromski pisał ów list, gdy dowiedział się, że w Chobrzanach buduje się nowa, duża szkoła – ta, która obecnie nosi jego imię. Śladami S. Żeromskiego do chobrzańskiego liceum przyjeżdżali ludzie kultury, pióra i dziennikarze. W setną rocznicę urodzin S. Żeromskiego w 1964 r. nasze liceum miało zaszczyt Gościć córkę pisarz Monikę Żeromską. Ofiarowała liceum jego imienia olejny portret S. Żeromskiego własnoręcznie namalowany. Pozostały dobre wspomnienia, pamiątkowe zdjęcia, autografy.

W 1966 r. na spotkanie z młodzieżą zawitał do Chobrzan znany aktor Daniel Olbrychski. Przyjechał w miejsca, w których toczyła się akcja literackich i filmowych „Popiołów” – jako odtwórca głównej roli Rafała Olbromskiego. Wiosną 1966 r. ekipa telewizji z Warszawy realizowała reportaż „Śladami wielkiego kuligu” wg „Popiołów” S. Żeromskiego, którego akcja toczyła się w Chobrzanach i okolicznych miejscowościach. W Chobrzanach reżyser St. Grabowski nagrywał fragmenty filmu „Krajobrazy Żeromskiego”. Natomiast w 1975 r. jesienią nagrywane były odcinki serialu TV „Ziemia Żeromskiego”. Reżyserem filmu był sam Krzysztof Kieślowski, scenariusz zaś opracowała Barbara Wachowicz, która kilka razy odwiedzała chobrzańskie liceum. Znana dziennikarka TV, pisarka zbierała materiały do książek o S. Żeromskim z lat młodości – z jego pobytu w Chobrzanach i okolicy. W 1990 r. B. Wachowicz wydała obszerną książkę pt. „Ogród młodości” poświęconą Żeromskiemu. „Ogród młodości” jest swoistą kontynuacją wędrówek śladami Żeromskiego przez Kielce, Sandomierszczyznę i Podlasie. Kilka rozdziałów poświęcił autorka Ziemi Sandomierskiej, w tym trzy rozdziały Chobrzanom – „ogrodom młodości” pisarza i szkole Jego imienia. Kolejny raz w roku 2003 śladami Stefana Żeromskiego do liceum w Chobrzanach zawitała osoba niezwykła Pani Kazimiera Zapałowa – kustosz Muzeum Lat Szkolnych Stefana Żeromskiego w Kielcach, autorka książek o Żeromskim i jego rodzinie – „50 lat z Żeromskim. Zwierzenia kustosza.”, „Rodzina Stefana Żeromskiego w Świętokrzyskiem”. W trakcie spotkania z młodzieżą, dysponując nieprzeciętną znajomością życia i twórczości Stefana Żeromskiego ukazywała wielkość i wyjątkowość pisarza. O sobie zwykła powtarzać, iż jej życie mija „w blasku Wielkiego Stefana”.

III. HISTORIA I WSPÓŁCZESNOŚĆ – HISTORIA BUDYNKU SZKOŁY I DZIEJE LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCEGO W CHOBRZANACH W roku 1922 powzięto myśl wybudowania siedmioklasowej szkoły w Chobrzanach. Dzięki usilnym staraniom kilku mieszkańców wsi Chobrzany, udało się uzyskać zgodę Rady Gminnej i Zebrania Gminnego. Wszystkie okoliczne władze przychyliły się do tego, aby szkołę w końcu wybudowano. Jednym z tych, którzy nie żałowali trudów ani pieniędzy był Stanisław Kaczmarski - rolnik z Chobrzan. Pomagali mu w tych staraniach - ówczesny sołtys Chobrzan - Jan Rokosz, ksiądz Karol Grzelak, jak również inni mieszkańcy Chobrzan, Strączkowa, Faliszowic i Ryłowic. Budowę szkoły i mieszkań dla nauczycieli i stróża prowadził Wydział Powiatowy Sejmiku Sandomierskiego. Koszty budowy ponosi gmina Klimontów, która otrzymuje pieniądze na budowę w formie pożyczki z Sejmiku. Robotami kieruje budowniczy Wydziału Powiatowego Sejmiku Sandomierskiego p. J.Pietraszewski, komitet budowy stanowili: Stanisław Kaczmarski, Jan Famuła z Chobrzan oraz Stanisław Głodowski z Faliszowic. Budynki postanowiono wybudować na placu obok cmentarza. Plac ten był własnością wsi, która prawo swoje przekazała gminie. Poświęcenie kamienia węgielnego odbyło się w 1923 roku. W północno- zachodnim rogu budynku zamurowano dokument erekcyjny napisany na pergamine i zamknięty w butelce. Dokument podpisali: Starosta sandomierski p. Węgliński, inspektor szkolny p.Sado, budowniczy p. Pietraszewski, proboszcz ks. Franciszek Lengwinas, który dokonał poświęcenia, członkowie komitetu budowy, wiele osób pośród obecnych oraz dzieci szkolne. W czasie trwania robót budowlanych ludność Chobrzan i okolicznych wiosek chętnie wypełniała przyjęte przez siebie zadania. Pierwsze piętro budynku szkolnego wykończono w 1927 roku, a poświęcenie i oddanie go do użytku nastąpiło 9 października tegoż roku. Tak więc powstała pięcioklasowa szkoła rozwojowa. Kierownictwo objął Józef Targoń, nauczyciele uczący to: p. L.Kiliański, p. Helena Jabłońska, p. Marian Podraza, Jan Krakowiak, Julia Furdyna. W pierwszym roku nauki do nowej szkoły uczęszczało 250 dzieci z okolicznych wiosek. W latach 1927- 1939 szkoła sukcesywnie się rozwijała, zwiększyła się liczba uczniów i zakres działalności placówki. Następuje zorganizowanie i powiększenie zbiorów w bibliotece, powstaje Uczniowska Kasa Oszczędności. Samorząd Uczniowski redaguje gazetkę o charakterze regionalnym ukazującą się raz w miesiącu. Corocznie organizowane są wycieczki piesze i furmankami do Ujazdu, Ossolina i w Góry Świętokrzyskie. Młodzież szkolna współpracuje ze strażą pożarną, organizując liczne imprezy oraz dodatkowe zajęcia pozalekcyjne. Dzięki dochodowej działalności sklepiku, prowadzonego przez młodzież pozyskiwano środki na zakup niezbędnych pomocy naukowych (mapy, 12 przyrządy matematyczne, ilustracje, czasopisma), które cieszyły się ogromnym zainteresowaniem. Rok 1931/1932 był rokiem przełomowym, ponieważ w szkole nastąpiło znaczne przepełnienie - liczba uczniów przewyższała liczbę miejsc. Warunki do nauki były szczególnie trudne, ale i tak nie zniechęciły młodych ludzi do zdobywania i pogłębiania wiedzy. Bieżące potrzeby szkoły w znacznej części finansowano z dobrowolnych składek. Zimą organizowano dożywianie dzieci z rodzin ubogich. W takich to warunkach i ogromnym zaangażowaniu pracowano do czasów wojny. 8 września 1939 roku oddziały wojsk niemieckich wkroczyły do Chobrzan i zakwaterowały się w szkole. Następuje częściowe zniszczenie budynku i wyposażenia oraz ograniczenie działalności dydaktycznej. Przerwa w nauce trwała tylko do 20 października 1939 roku. W tym dniu za zgodą niemieckich władz wznowiono naukę. Z poświęceniem i entuzjazmem uczyli chłopskie dzieci: kierownik p. J.Targoń, p. W.Mrozik, p. J.Furdyna, p. A.Rzepecka. Okupanci usunęli z programu nauczania naukę historii, geografii, znacznie ograniczyli lekcje języka polskiego. Część podręczników udało się ukryć i dzięki temu mogły służyć do tajnego nauczania. W tym samym roku mieszkańcy Chobrzan starali się o zorganizowanie średniej szkoły rzemieślniczej, handlowej lub rolniczej. Wybuch drugiej wojny światowej powstrzymał realizację tych zamierzeń. Do projektu powrócono w 1942 roku. W latach 1944-1945 w budynku szkolnym zakwaterował się obóz jeńców niemieckich a później szpital wojskowy. W trzech wolnych pomieszczeniach prowadzone były zajęcia lekcyjne z uczniami szkoły powszechnej jak i nowo utworzonego gimnazjum. W czasie okupacji organizowano komplety tajnego nauczania, realizując materiał programowy z zakresu klas gimnazjalnych. Zajęcia te przygotowywały młodzież do kontynuowania nauki w szkole średniej. Organizatorem tajnego szkolnictwa był Stanisław Walczyna, wspomagał go w tej trudnej i niebezpiecznej pracy Władysław Jasiński. Tajne nauczanie odbywało się w prywatnych mieszkaniach nauczycieli, jak również w domach tutejszych gospodarzy. Z wielkim poświęceniem na tajnych kompletach uczyli: Wincentyna Mrozik, Józef Mrozik, mgr Wincenty Mrozik, Wacław Zimoląg, student Jan Osuch, Alojzy Kaczmarek, Józef Walczyna oraz ukrywający się w Chobrzanach profesorowie uniwersyteccy; p. S.Chrabec, p. S.Pieszczatowski, p. W.Siatrak. W maju i czerwcu, po zrealizowaniu rocznego materiału odbywały się egzaminy z każdego przedmiotu. W tym trudnym czasie z takiej formy kształcenia skorzystało w Chobrzanach dużo osób.

Pomysł zorganizowania szkoły średniej w Chobrzanach zrodził się w 1939 roku. Mieszkańcy tej miejscowości czynili starania o utworzenie szkoły średniej rzemieślniczej, handlowej lub rolniczej. Wybuch II wojny światowej przekreślił realizację tych zamierzeń. Ponownie do projektu utworzenia szkoły średniej w Chobrzanach powrócono w 1942 roku. W tym roku aktyw Stronnictwa Ludowego na zebraniu zorganizowanym w domu Michała Palucha, mieszkańca Chobrzan, podjął uchwałę aby po wyzwoleniu otworzyć w Chobrzanach gimnazjum dla młodzieży wiejskiej z powiatu sandomierskiego. Bronisław Bełczewski, pełnomocnik Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego na powiat sandomierski, autor książki pt. „Pierwsze dni” pisze następująco o tym zebraniu i podjęciu uchwały w sprawie zorganizowania po wojnie gimnazjum w Chobrzanach: „Uchwałę tę nie przypadkiem przyjęto właśnie wtedy, chociaż do wyzwolenia było jeszcze tak daleko. Działacze ludowi, nauczeni smutnym doświadczeniem z lat międzywojennych bronili się przed widmem przeszłości. Pamiętali dobrze czasy, gdy chłop sandomierski, chcąc kształcić swoje dzieci w Gimnazjum w Tarnobrzegu, musiał za każdy rok nauki i utrzymania w internacie sprzedawać po hektarze ziemi lub wyzbywać się bydła i koni, co w rezultacie groziło ruina jego gospodarce. Nic tez dziwnego, że tak wcześnie stawiali przed sobą na przyszłość program stworzenia warunków dla podniesienia oświaty dzieci chłopskich ” W czasie okupacji hitlerowskiej Niemcy rzadko przebywali na terenie Chobrzan i okolicy. Dlatego też miejscowość była bezpieczna dla wielu ludzi, którzy zmuszeni byli opuszczać poprzednie miejsca zamieszkania i pracy. W Chobrzanach znaleźli schronienie m. in.: dr Stefan Hrabec i jego małżonka Stanisława, pracownicy naukowi Uniwersytetu im Jana Kazimierza we Lwowie, dr Jan Sztaudynger, literat z Krakowa, mgr Stanisław Piszczatowski, pracownik naukowy Uniwersytetu Warszawskiego, mgr Alojzy Kaczmarczyk i mgr Jan Siatrak, pracownicy naukowi Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, a także wielu nauczycieli szkół średnich, głównie z terenu Łodzi. Prowadzili oni tajne nauczanie w Chobrzanach i okolicznych wioskach. Część dawnego powiatu sandomierskiego, a w nim Chobrzany, wyzwolona została na początku sierpnia 1944 roku przez wojska radzieckie w ramach utworzenia tzw. przyczółka baranowsko-sandomierskiego. 15 sierpnia 1944 roku utworzona została delegatura Kuratorium Kieleckiego dla powiatu sandomierskiego i opatowskiego, której siedzibą początkowo była miejscowość Rytwiany k. Staszowa, a później Sandomierz. Po wyzwoleniu Chobrzan miejscowy aktyw Stronnictwa Ludowego domagał się od swego kierownictwa realizacji uchwały z czasów okupacji. Pierwsze zebranie mieszkańców Chobrzan i okolicznych miejscowości zorganizowanie zostało pod przewodnictwem Józefa Targonia, kierownika Szkoły Powszechnej w Chobrzanach w dniu 17 września 1944 roku. Na spotkaniu tym dokonano wyboru Komitetu Rodzicielskiego, który obok problemów szkoły powszechnej miał zająć się organizacją gimnazjum. W skład 14

Komitetu weszli: Michał Paluch, Józef Zych i ks. Piotr Sroczyński z Chobrzan, Jan Krakowiak i Walenty Nowaczek z Gorzyczan, Władysław Walas z Bystrojowic, Stanisław Paluch z Faliszowic, Stefan Kwasek i Maria Zawół z Janowic, Bronisława Bronikowska i Jan Olszewski z Jachimowic, Józef Orłowski z Ryłowic, Stefan Trześniewski ze Strączkowa, Jan Kordyka z Byszowa i Stanisław Hubert – sekretarz Gminy w Klimontowie. Na tym posiedzeniu omówione zostały problemy związane z koniecznością rozpoczęcia nauki w Szkole Powszechnej i możliwość zorganizowania w Chobrzanach Gimnazjum. Wcześniej w dniu 2 września 1944 r. kierownik Resortu Oświaty PKWN dr Stanisław Skrzeszewski złożył wizytę w Sandomierzu w celu zorientowania się w możliwościach wznowienia nauki w szkołach na wyzwolonym terenie. Z kierownikiem Resortu Oświaty spotkał się w tym czasie Michał Paluch, prezes Powiatowego Komitetu Stronnictwa Ludowego w Sandomierzu. Zabiegał on w imieniu mieszkańców u dra Stanisława Skrzeszewskiego o wyrażenie zgody na utworzenie w Chobrzanach gimnazjum. Taką zgodę wówczas uzyskał. Ponownie zebranie Komitetu Rodzicielskiego zorganizowane zostało w dniu 24 września 1944 r. pod przewodnictwem Michała Palucha, na którym podjęto konkretne decyzje o utworzeniu gimnazjum. Między innymi została wybrana komisja składająca się z rodziców, której zadaniem było zajęcie się sprawami gospodarczymi i organizacyjnymi gimnazjum. W skład tej komisji weszli: Michał Paluch, Jan Adamczyk, Walenty Nowaczek, Józef Zych, Wacław Zych, Marian Forc, Stanisław Paluch – wójt Gminy Klimontów, Jan Krakowiak, Jan Dobek, Stanisław Zarębkiewicz i Józef Targoń. Zaproponowany został także skład grona nauczycielskiego, który miał podjąć pracę w tej szkole. Przedstawiał się on następująco: Józef Targoń, mgr Wincenty Pałacha, mgr Józef Walczyna, mgr Alojzy Kaczmarczyk, dr Jan Staudynger, dr Stefan Hrabec, mgr Jan Siatrak, mgr Edward i Zofia Ginterowie, ks. Władysław Giszter. Dokonano także wyboru kierownictwa Gimnazjum w następującym składzie: mgr Wincenty Pałacha – dyrektor, mgr Józef Walczyna – zastępca dyrektora, Józef Targoń – kierownik administracyjny szkoły. Ustalona została także wysokość opłaty od ucznia za naukę w stosunku miesięcznym, która wynosić miała równowartość 30 kilogramów żyta. Wysokość opłaty tak zwanego czesnego uzależniona została od liczby uczniów zapisanych do szkoły. Rok szkolny w Gimnazjum w Chobrzanach rozpoczął się 2 października 1944 roku. W uroczystości obok nauczycieli tam pracujących, wzięli udział Bronisław Bełczewski i Wincenty Pałacha, któremu powierzone zostały obowiązki inspektora szkolnego w Sandomierzu, a także licznie zebrani mieszkańcy Chobrzan i okolicznych wsi. Nie wszyscy wyżej wymienieni nauczyciele podjęli pracę w Gimnazjum, ponieważ opuścili Chobrzany, wracając na poprzednie miejsce zamieszkania i pracy. W pierwszym roku istnienia Gimnazjum w Chobrzanach uczyli: 1. mgr Józef Walczyna – pełnił obowiązki dyrektora Gimnazjum.

2. dr Stefan Hrabec – uczuł j. polskiego i łaciny. 3. mgr Stanisława Hrabec – uczyła j. polskiego i historii. 4. mgr Stanisław Tyczyński – uczył geografii i biologii. 5. mgr Adam Piszczatowski – uczył matematyki, fizyki i chemii. 6. mgr Alojzy Kaczmarczyk – uczył j. niemieckiego i łaciny. 7. ks. Roman Mazurkiewicz – uczył religii.

W roku szkolnym 1944/45 podjęło naukę 202 uczniów. Prowadzone było pełne czteroklasowe koedukacyjne gimnazjum ogólnokształcące oraz pierwsza klasa licealna z podziałem na typ humanistyczny i matematyczno-fizyczny z następującą liczbą uczniów: gimnazjum – klasa I – 106, klasa II – 35, klasa III – 31, klasa IV – 18, liceum – klasa I – 12. Uczniowie do Gimnazjum i Liceum w pierwszym roku istnienia rekrutowali się głównie z istniejących ośrodków tajnego kształcenia w rejonie Chobrzan, Janowic, Samborca i innych wioskach. Tajne nauczanie w tych miejscowościach podczas okupacji niemieckiej organizowali: Zofia i Edward Ginterowie, Stanisław Ostrowski, Piotr Sarzyński, Stanisław Tyczyński, Józef Walczyna, Władysław Borkowski, Piotr Babczyszyn, Stefan i Stanisława Hrabcowie, Adam Piszczatowski, Jan Siatrak, Alojzy Kaczmarczyk, Teofil Wrona, Stanisława i Wacław Zimolągowie, Marian Podraza, Julia Furdyna, Wincenty Mrozik, Jan Osuch i inni. Koordynacją tajnego nauczania w powiecie sandomierskim zajmowała się Powiatowa Komisja Weryfikacyjna w składzie: Wincenty Pałacha (przewodniczący) oraz Tomasz Hadam, L. Domagalik, Czapow i Janina Stecka –członkowie. Egzaminy w ośrodkach tajnego nauczania przeprowadzały komisje weryfikacyjne powoływane przez Powiatową Komisję weryfikacyjną. Komisja składała się z trzech lub czterech osób, głównie wymienionych wyżej nauczcieli, którzy byli organizatorami tajnego nauczania. Gimnazjum mieściło się w piętrowym budynku Szkoły Powszechnej, który był w dyspozycji gminy Klimontów. Za wydzierżawienie pomieszczeń Komitet Rodzicielski płacił na rzecz gminy symboliczną złotówkę. Od 1 listopada 1944 r. do końca stycznia 1945 r. zorganizowana została także druga klasa licealna typu humanistycznego, do której uczęszczało sześcioro uczniów. Uległa ona rozwiązaniu dlatego, że młodzież zweryfikowała swoje wiadomości z zakresu liceum uzyskane podczas tajnego nauczania i uzyskała świadectwo dojrzałości. W owym czasie pełna nazwa szkoły brzmiała: Wiejskie Liceum i Gimnazjum Ziemi Sandomierskiej w Chobrzanach. Była to szkoła średnia ogólnokształcąca, prywatna. Opłaty za naukę w Gimnazjum wynosiły równowartość cen z wolnego rynku za 20 kilogramów żyta i 20 kilogramów pszenicy od jednego ucznia miesięcznie i pobierana była w artykułach żywnościowych, a także w gotówce. W drugiej połowie roku szkolnego

16 zmniejszyła się z 202 do 103. Tak duży spadek liczby uczniów w ciągu roku szkolnego tłumaczy się tym, że nastąpiło przemieszczenie ludności ewakuowanej po ofensywie styczniowej 1945 r., a także brakiem miejsc w internacie. W roku szkolnym 1944/45 Gimnazjum było dwukrotnie wizytowane przez przedstawicieli administracji szkolnej. W ocenie wizytujących podkreślono z uznaniem duże zaangażowanie społeczeństwa w organizowaniu tej szkoły w środowisku wiejskim. Praca szkoły oceniona została pozytywnie. Na zebraniu Komitetu Rodzicielskiego Wiejskiego Gimnazjum i Liceum w Chobrzanach w dniu 22 kwietnia 1945 r. przedstawiciel Kuratorium Okręgu Szkolnego Kieleckiego w Kielcach mgr Leopold Krzyk, okręgowy wizytator, przedstawił stanowisko władz szkolnych dotyczących tej szkoły. Ponieważ w owym czasie na terenie dawnego powiatu sandomierskiego utworzone zostały dwa prywatne gimnazja wiejskie – w Chobrzanach i Tursku Wielkim, władze oświatowe stały na stanowisku aby oba gimnazja połączyć w jedno i zlokalizować go w Łoniowie, gdzie warunki lokalowe były dużo lepsze. Zebrani tej koncepcji nie przyjęli. Zobowiązali się jednocześnie, że uczynią wszystko, aby stworzyć możliwie dobre warunki pracy dla tej szkoły. Przedstawiciel Kuratorium poinformował zebranych o warunkach, jakie winny być spełnione, aby mogło istnieć prywatne gimnazjum, a mianowicie: 1. Powinien być właściciel szkoły, którym mogła być osoba prawna, stowarzyszenie lub komitet. 2. Należało opracować statut szkoły i przesłać go do zatwierdzenia władzom szkolnym. 3. Szkoła musiała mieć odpowiedni lokal, urządzenia i pomoce naukowe. 4. Właściciel szkoły miał obowiązek opracować budżet szkoły i zapewnić wystarczające środki na jej utrzymanie. Na zebraniu tym podjęta została uchwała, że stanowi ono Walne Zgromadzenie Organizacyjne Towarzystwa Liceum i Gimnazjum Ziemi Sandomierskiej w Chobrzanach. Wybrany został zarząd w składzie dziewięciu członków i komisja rewizyjna w składzie trzech członków tego Towarzystwa, które stało się prawnym właścicielem Gimnazjum i Liceum w Chobrzanach. Skład osobowy wybranych władz Towarzystwa przedstawiał się następująco: Zarząd Towarzystwa: Michał Paluch z Chobrzan – prezes, Marian Podraza z Janowic – pierwszy wiceprezes, Józef Rutkowski z Chobrzan – drugi wiceprezes, dr Stefan Hrabec z Chobrzan – sekretarz, Szczepan Wielgus z Chobrzan – skarbnik, Bolesław Grębowiec z Chobrzan – kierownik gospodarczy, Józef Walczyna z Chobrzan, Stanisław Walczyna z Chobrzan, Stanisław Paluch z Faliszowic i Andrzej Wołos z Gorzyczan – członkowie. Rada Nadzorcza: Marianna Szczecina z Chobrzan, Stefania Słaba z Bystrojowic, Jan Tarno z Gorzyczan, Stefan Kaczmarski z Chobrzan, Władysław Dobroch z Jachimowic, Andrzej Marzec z Gorzyczan, Jan

Krakowiak z Gorzyczan, Andrzj Zych z Krzeczkowic, Jan Bokwa z Koprzywnicy, Antoni Bokwa z Sośniczan, Józef Wójcik i Józef Zych z Chobrzan. Komisja rewizyjna: Stanisław Zarębkiewicz, Stefan Kwasek z Janowic i Walenty Nowaczek z Gorzyczan. Zarząd Towarzystwa opracował projekt statutu Towarzystwa i przesłał go do zatwierdzenia do Urzędu Wojewódzkiego w Kielcach za pośrednictwem Starostwa Powiatowego w Sandomierzu w dniu 3 maja 1946 r. Jako główny cel Towarzystwo postawiło sobie: „ ... prowadzenie Wiejskiego Liceum i Gimnazjum Ogólnokształcącego w Chobrzanach, co ułatwić miało młodzieży wiejskiej dostęp do szkolnictwa średniego i wychowanie jej w duchu państwa demokratycznego”. Do utworzonego Towarzystwa przystąpiło 125 członków, z których przeważającą większość stanowili rodzice uczniów uczęszczających do Gimnazjum i Liceum. Przystępujący do Towarzystwa członkowie podpisywali deklarację, zobowiązując się przestrzegać obowiązki członkowskie oraz uiszczać roczne składki. Wysokość rocznej składki wynosiła 500 złotych, co odpowiadało wartości przeliczeniowej 20 kilogramów żyta. Na początku roku szkolnego rodzice, których dzieci podjęły naukę w Gimnazjum i Liceum w Chobrzanach składali pisemne zobowiązania Zarządowi Towarzystwa, że uiszczać będą ustalone opłaty miesięczne za cały czas nauki dziecka i regulować je będą do 10 każdego miesiąca. Kuratorium Okręgu Szkolnego w Kielcach pismem z dnia 11 maja 1945 r. /Nr II/2928/45/ udzieliło Zarządowi Towarzystwa Gimnazjum i Liceum Ziemi Sandomierskiej w Chobrzanach koncesji na prowadzenie szkoły, a pismem Nr II/29/26/45 z tego samego dnia zatwierdziło skład grona nauczycielskiego szkoły, przy czym Kuratorium uznało, że dalsze prowadzenie liceum w Chobrzanach było w tym czasie nieaktualne. Na zakończenie pierwszego półrocza nauki i na koniec roku szkolnego uczniowie otrzymali świadectwa z nadrukiem „Wiejskie Liceum i Gimnazjum Ziemi Sandomierskiej w Chobrzanach”, wydrukowane na zlecenie Zarządu Towarzystwa Liceum i Gimnazjum w Chobrzanach. Od początku roku szkolnego 1944/45 Gimnazjum i Liceum użytkowało w budynku Szkoły Powszechnej tylko dwie sale lekcyjne na piętrze. Na parterze i w kilku salach na piętrze do 12 stycznia 1945 r. mieścił się początkowo obóz jeniecki dla Niemców, a później radziecki szpital wojskowy. Nauka w Gimnazjum i Liceum organizowana była na dwie zmiany. Wykorzystywano też jedno wynajęte pomieszczenie w budynku prywatnym. Z chwilą rozpoczęcia ofensywy styczniowej cały budynek szkolny został oddany do użytku obu szkół. Sale lekcyjne na piętrze zajmowała Szkoła Powszechna, a parter Gimnazjum i Liceum. W tym czasie szkoła posiadała cztery sale lekcyjne, pokój nauczycielski i kancelarię, salę gimnastyczną, sypialnię dla chłopców z internatu, kuchnię internatu i dwa mieszkania nauczycielskie. W roku szkolnym 1945/46 Zarząd Towarzystwa przystąpił do realizacji postawionych przez władze oświatowe warunków, od których uzależnione było

18 istnienie szkoły średniej w tej miejscowości. Opracowany został preliminarz budżetu Gimnazjum i Liceum na rok szkolny 1945/46, w którym przewidziane zostały wpływy z różnych źródeł na pokrycie niezbędnych wydatków szkoły. Między innymi zaplanowane zostały wpływy z opłat za naukę uczniów w szkole, dotacje samorządów czterech sąsiednich gmin, wydziału powiatowego, dotacje Urzędu Opieki Społecznej. Przewidziane zostały wydatki personalne, gospodarcze i administracyjne, na pomoce naukowe i pomoc społeczną dla uczniów z rodzin biednych. W następnej kolejności opracowany został projekt statutu szkoły, który do zatwierdzenia przedłożono Kuratorium Okręgu Szkolnego w Kielcach. W pierwszym paragrafie statut szkoły zakładał, że „Szkoła ma za zadanie kształcić i wychowywać młodzież wiejską na światłych i świadomych swych obowiązków obywateli Polski demokratycznej. Szkoła jest przeznaczona dla dzieci i prawnych wychowanków członków Towarzystwa, płci obojga, narodowości polskiej”. Z materiałów archiwalnych wynika, że na terenie województwa kieleckiego 1 listopada 1945 r. było sześć prywatnych wiejskich liceów i gimnazjów. Gimnazjum w Chobrzanach było najmniejszą pod względem liczby uczniów szkołą średnią. Liczyło w tym czasie 101 uczniów. W całym kraju w tym okresie było 144 szkoły wiejskie; 124 było szkołami niepaństwowymi, powstałymi głównie z inicjatywy miejscowego społeczeństwa i nauczycieli. Od maja 1945 r. Zarząd Towarzystwa za pośrednictwem Kuratorium w Kielcach czynił starania w Ministerstwie Oświaty o nadanie Gimnazjum od początku roku szkolnego 1945/46 uprawnień szkoły państwowej. Ponieważ do stycznia 1946 r. władze oświatowe nie podjęły takiej decyzji, Zarząd Towarzystwa interweniował w tej sprawie pismem z dnia 11 stycznia 1946 r. skierowanym do Prezydenta Krajowej Rady Narodowej, Bolesława Bieruta. W wyniku tej interwencji Ministerstwo Oświaty zarządzeniem z dnia 22 marca 1946 r. /Nr II-śr.-1332/46/ nadało Wiejskiemu Gimnazjum Ziemi Sandomierskiej w Chobrzanach aż do odwołania uprawnienia szkoły państwowej. Od końca roku szkolnego 1945/46 na świadectwach promocyjnych umieszczany był odcisk pieczęci informujący o decyzji Ministerstwa Oświaty o nadaniu chobrzańskiej placówce uprawnień szkoły państwowej. Opłata miesięczna uczniów za naukę w tym roku szkolnym wynosiła równowartość 30 kg pszenicy. Pobory nauczycieli za etatowy wymiar godzin odpowiadały równowartości 70 złotych przedwojennych w przeliczeniu na tłuszcz i pszenicę. Pobory dyrektora wynosiły równowartość 75-80 złotych przedwojennych. Około 10% uczniów zwolnionych było z opłaty za naukę. Na początku 1946 r. Gimnazjum i Liceum otrzymało imię świętego Stanisława Kostki. 1 stycznia 1946 r. odbyła się uroczystość poświęcenia sztandaru z wizerunkiem patrona ufundowanego przez mieszkańców Chobrzan. W latach szkolnych 1946/47 i 1947/48 władze oświatowe podjęły decyzję o ujednoliceniu struktury organizacyjnej szkół średnich. Na bazie czteroletniego

19 gimnazjum i dwuletniego liceum utworzona została czteroletnia szkoła średnia ogólnokształcąca , która wprowadzona została całkowicie w roku szkolnym 1948/49. Począwszy od roku szkolnego 1946/47 Zarząd Towarzystwa zabiegał u władz oświatowych o upaństwowienie szkoły. Motywował to tym, że nabór uczniów do prywatnego Gimnazjum i Liceum był mniejszy niż do szkół państwowych, a ponadto absolwenci szkół średnich prywatnych mieli mniejsze szanse w ubieganiu się o przyjęcie na studia. W miesiącu lutym 1947 r. szkoła wizytowana była przez przedstawiciela Ministerstwa Oświaty, wizytatora p. Klimę i wizytatora kuratoryjnego w Kielcach p. Leopolda Krzyka. Oprócz pozytywnej oceny pracy szkoły wysunięty został warunek przedstawicieli władz oświatowych wybudowania budynku dla internatu i domu nauczyciela, by szkoła mogła być upaństwowiona. W marcu 1947 r. Dyrekcja Gimnazjum i Liceum decyzją władz powiatowych w Sandomierzu otrzymała przydział baraku poniemieckiego z Dwikozów, odległych o 30 km od Chobrzan. Barak ten należało we własnym zakresie zdemontować, przewieźć furmankami do Chobrzan i zmontować z niego budynek dla internatu, w którym miały znajdować się dwa mieszkania rodzinne dla nauczycieli. Ponieważ Zarząd Towarzystwa nie dysponował środkami finansowymi na wybudowanie tego baraku, postanowiono na zebraniu w dniu 22 czerwca 1947 r., że każdy uczeń w nowym roku szkolnym wpłaci jednorazowo 1000 złotych do kasy szkoły z przeznaczeniem na finansowanie budowy internatu. Kwota ta odpowiadała równowartość 20 kg żyta. Pobory za miesiące wakacyjne dla nauczycieli miały być wypłacone ze środków uzyskanych z wydzierżawienia gruntów przydzielonych szkole po parcelacji dworów w Janowicach i Jachimowicach. Za dzierżawę wymienionych gruntów użytkownicy płacili w stosunku rocznym na rzecz Towarzystwa Gimnazjum i Liceum należność odpowiadającą równowartości po pięć kwintali żyta. Budowa baraku zakończona została w końcu sierpnia 1948 roku. Oddany on został do użytku szkoły od początku roku szkolnego 1948/49. W tym to roku szkolnym placówka nasza została upaństwowiona. Internat przyjął wtedy 25 uczennic i 18 uczniów zimą i 12 uczennic oraz 8 uczniów wiosną. W związku z zapowiedzią władz oświatowych tworzenia od początku roku szkolnego 1948/49 jedenastoletnich szkół ogólnokształcących, Minister Oświaty podjął decyzję z dnia 12 lipca 1948 r. w sprawie utworzenia w sprawie utworzenia w Chobrzanach Państwowej Szkoły Ogólnokształcącej stopnia podstawowego i licealnego. Kuratorium w Kielcach pismem z dnia 26 lipca 1948 zawiadomiło Zarząd Towarzystwa Liceum i Gimnazjum Ziemi Sandomierskiej w Chobrzanach o powyższej decyzji. Jednocześnie poleciło przygotowanie wszelkich formalności związanych z przekazaniem w formie aktu notarialnego majątku ruchomego i nieruchomego na rzecz Skarbu Państwa. Ponadto dotychczasowy właściciel szkoły został powiadomiony, że orzeczenie o upaństwowieniu szkoły zostanie doręczone po notarialnym przekazaniu majątku szkoły na rzecz Skarbu Państwa i po zapewnieniu dotychczasowego

20 właściciela o utrzymaniu z jego środków sekretarza i woźnego szkoły oraz zapewnieniu środków na wydatki rzeczowe szkoły, głównie na utrzymanie czystości w szkole i zapewnienie jej opału na sezon grzewczy. Zarząd Towarzystwa i jego członkowie przyjęli fakt upaństwowienia szkoły w Chobrzanach z zadowoleniem. Na walnym zebraniu w dniu 10 października 1948 r. w obecności 75 członków uchwalona została w tej sprawie rezolucja skierowana do Ministra Oświaty dra Stanisława Skrzeszewskiego, wyrażająca mu szczere wyrazy podziękowania za troskę o rozwój szkolnictwa. Majątek trwały i nietrwały szkoły przekazany został aktem notarialnym w dniu 16 października 1948r. w Państwowym Biurze Notarialnym w Kielcach. Protokólarnego przekazania jego na rzecz Skarbu Państwa dokonali: Wojciech Tomaszewski - starosta powiatu sandomierskiego, przewodniczący Zarządu Towarzystwa, Michał Paluch i Andrzej Wołos - przedstawiciele Zarządu Towarzystwa, którzy występowali w roli właściciela szkoły. Aktu przejęcia majątku dokonał mgr Leopold Krzyk, przedstawiciel Kuratorium w Kielcach, okręgowy wizytator szkół. Szkoła jedenastoletnia w Chobrzanach w początkowym okresie spełniała rolę szkoły zbiorczej . W konferencjach rady pedagogicznej brali udział obok nauczycieli tej szkoły także nauczyciele dwu sąsiednich szkół podstawowych z Janowic i Postronnej. Mimo upaństwowienia szkoły, nadal organizował działalność Zarząd Towarzystwa Gimnazjum i Liceum w Chobrzanach. Głównie zajmował się zabezpieczeniem środków finansowych dla funkcjonowania szkoły. Zabiegał także o zabezpieczenie kadry nauczycielskiej dla szkoły średniej z pełnymi klasyfikacjami. Od początku roku szkolnego 1948/49 pobory nauczycieli w szkołach upaństwowionych zrównane zostały z poborami nauczycieli szkół państwowych i wypłacane były z budżetu państwa. W tym czasie praca nauczycieli z pełnymi kwalifikacjami w szkole średniej w Chobrzanach nie była atrakcyjna, ponieważ miejscowość ta nie miała łączności komunikacyjnej z Sandomierzem i innymi większymi miejscowościami. Brak było dróg bitych. Nie było światła elektrycznego, pomijając także takie fakty jak brak możliwości korzystania z rozrywek kulturalnych i artystycznych. Gdy nauczyciel chciał wyjechać do Sandomierza, musiał pieszo pokonać odcinek drogi 3 lub 5 km, idąc do Szewc lub Koprzywnicy, by z tych miejscowości dojechać autobusem do zamierzonego celu. Najbliższy lekarz przyjmował w Klimontowie, Koprzywnicy lub Sandomierzu. Dlatego też Zarząd Towarzystwa rozumiejąc trudna sytuację w dniu 29 sierpnia 1948 r. podjął decyzję; przyznania dyrektorowi i nauczycielom uczącym w szkole średniej dodatków do pensji państwowej, jako darowizn, które miały być wypłacane przez 12 miesięcy do 10 każdego miesiąca. Dodatek ten był równoważny pensji nauczycielskiej. Ponadto Zarząd Towarzystwa zapewniał dyrektorowi i nauczycielom bezpłatne mieszkania i dodatkowo jedną tonę węgla. Dodatki do pensji zostały przyznane także dla personelu szkolnego, tj. sekretarki, dla woźnego szkolnego i kucharek, przy czym woźnemu

21 szkolnemu przydzielono dodatkowo mieszkanie służbowe i prawo do całodziennego bezpłatnego wyżywienia w internacie. W związku z realizacja tej decyzji w szkole, Minister Oświaty wydał w dniu 22 grudnia 1948 r. rozporządzenie dotyczące zakazu dopłat z funduszy organizacji rodzicielskich dla nauczycieli. Od początku istnienia państwowej szkoły średniej w Chobrzanach tj. od 1 września 1948 r. wszystkie klasy Szkoły Ogólnokształcącej stopnia licealnego były zlokalizowane w budynku szkolnym. Dla uczniów stopnia podstawowego organizowana była nauka na dwie zmiany. Kuchnia i stołówka internatu przeniesione zostały w zagospodarowaną na ten cel część podpiwniczoną budynku szkolnego, przez co wygospodarowane zostało jedno pomieszczenie na salę lekcyjną. Zarząd Towarzystwa Gimnazjum i Liceum działał formalnie do końca 1948 roku. Jego struktura w tym czasie przedstawiała się następująco: Zarząd Towarzystwa: Wojciech Tomaszewski, starosta powiatu sandomierskiego – prezes, Stanisław Paluch, wójt gminy Klimontów – wiceprezes, Andrzej Wołos, Jan Tarno z Gorzyczan, Jozef Kołacz z Piekar, Bolesław Grębowiec i Józef Rutkowski z Chobrzan jako członkowie. Rada Nadzorcza: Michał Paluch z Chobrzan - przewodniczący, Józef Wójcik z Chobrzan – zastępca przewodniczącego, Jan Wrona ze Strączkowa, Marian Podsiadło i Stanisław Grzesiak z Gorzyczan, Jan Olszewski z Jachimowic, Stefan Kwasek z Janowic, Leon Tokarski z Krzeczkowic i Michalina Grzegorczyk z Bystrojowic – jako członkowie. W roku szkolnym 1950/51 Dyrekcja Szkoły wspólnie z Komitetem Rodzicielskim rozpoczęła budowę budynku dla internatu męskiego, który został oddany do użytku w 1955 roku. Środki na budowę tego obiektu uzyskano z jednorazowego opodatkowania się rodziców kwotą dwu tysięcy złotych oraz z pobierania od każdego ucznia czesnego w wysokości 1000 złotych. W początkowej wersji zamierzano wybudować obiekt piętrowy. Z braku środków na ten cel wzniesiony został budynek parterowy, drewniany, w którym znajdowały się cztery sale dla uczniów i jedno mieszkanie służbowe dla rodziny nauczycielskiej. W latach szkolnych 1950/51 – 1953/54 organizowane były w szkole kursy nauczycielskie dla chętnych uczniów klas jedenastych i dziesiątych. Łącznie kursy nauczycielskie ukończyło 71 absolwentów. Uczniowie klasy jedenastej kończyli naukę złożeniem egzaminu dojrzałości, a ponadto składali egzaminy z przedmiotów pedagogicznych. Uzyskiwali oni uprawnienia nauczycieli kwalifikowanych w szkołach podstawowych. Natomiast uczniowie klasy dziesiątej po ukończeniu kursu pedagogicznego nabywali prawa do nauczania w szkole podstawowej jako nauczyciele niekwalifikowani. Mięli oni obowiązek złożyć egzamin dojrzałości, kontynuując naukę systemem zaocznym lub wieczorowym. Ponieważ barak internatu żeńskiego nie zapewniał należytych warunków dla uczennic tam mieszkających, wiosną 1958 r. Dyrekcja Liceum, przy

22 czynnym poparciu Komitetu Rodzicielskiego podjęła, na bazie posiadanych środków finansowych, budowę dwupiętrowego budynku dla internatu żeńskiego. Własnymi środkami wykonane zostały fundamenty budynku i część parteru. Pozostała część budynku wykonana została ze środków państwowych. Wymieniony obiekt oddany został do użytku młodzieży wiosną 1964 roku. Warunki lokalowe, higieniczno-sanitarne młodzieży tam mieszkającej uległy radykalnej poprawie. 15 lipca 1961r. Sejm PRL uchwalił ustawę „O rozwoju systemu oświaty i wychowania”. Na jej podstawie utworzona została ośmioklasowa szkoła podstawowa i czteroletnie liceum ogólnokształcące. Realizacja reformy szkoły podstawowej zakończona została w roku szkolnym 1966/67. Od roku szkolnego 1967/68 rozpoczęto realizację reformy liceów ogólnokształcących. W dniu 2 czerwca 1966 r. podjęta została uchwała Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Sandomierzu w sprawie podziału Szkoły Podstawowej i Liceum Ogólnokształcącego w Chobrzanach na dwie odrębne jednostki organizacyjne: Szkołę Podstawową i Liceum Ogólnokształcące z ważnością od 1 września 1966 roku. W oparciu o powyższą uchwałę Kuratorium Okręgu Szkolnego w Kielcach podjęło decyzję o likwidacji z dniem 30 czerwca 1966 r. Szkoły Podstawowej i Liceum Ogólnokształcącego w Chobrzanach. Jednocześnie pismem z tego samego dnia przesłało „Orzeczenie organizacyjne” o otwarciu z dniem 1 lipca 1966 r. Liceum Ogólnokształcącego w tej miejscowości. Od 1 lipca 1966 r. do 31 sierpnia 1969 r. Szkoła Podstawowa i Liceum Ogólnokształcące jako odrębne jednostki organizacyjne znajdowały się pod jednym kierownictwem. Od początku roku szkolnego 1969/70 wymienione szkoły kierowane były przez odrębne kierownictwa, przy czym do 1 września 1971 r. w dalszym ciągu zlokalizowane były w jednym budynku szkolnym. Z początkiem roku szkolnego 1971/72 oddany został dla Szkoły Podstawowej nowy budynek szkolny, wzniesiony systemem gospodarczym. Dyrektorem Szkoły Podstawowej został Henryk Soja, nauczyciel tutejszej szkoły, a obowiązki dyrektora Liceum Ogólnokształcącego pełnił nadal Jan Bokwa. W latach 1977-1984 w szkole obok klas realizujących program liceum ogólnokształcącego prowadzony był jeden ciąg klas liceum rolniczego, a ponadto w latach 1982-1985 zorganizowana była także zasadnicza szkoła rolnicza. W 1964 r. decyzją Kuratorium w Kielcach nadało szkole imię Stefana Żeromskiego, a w 1977 r. ze środków społecznych ufundowany został dla szkoły sztandar. W związku z tym, że władze oświatowe rozpoczęły przygotowania do realizacji nowej reformy szkolnej, mającej na celu wprowadzenie powszechnej i obowiązkowej szkoły 10-letniej, Kuratorium Oświaty i Wychowania w Tarnobrzegu w dniu 1 czerwca 1978 r. wydało zarządzenie w sprawie powołania wspólnej dyrekcji dla Szkoły Podstawowej i Liceum Ogólnokształcącego w Chobrzanach, zachowując odrębność organizacyjną dla tych szkół i odrębne statuty. Taka decyzja Kuratorium miała

23 na celu integrację organizacyjną tych szkół celem ich przygotowania do wdrażania reformy. Te zamierzenia reformatorskie władz oświatowych nie zostały zrealizowane, ponieważ koncepcja 10-letniej powszechnej szkoły średniej upadła. Obie szkoły znajdowały się pod jednym kierownictwem przez 4 lata szkolne tj. do 31 lipca 1982 roku w tym czasie obowiązki dyrektora Zespołu Szkół pełnił Bolesław Czarnecki, a zastępcą był Henryk Soja. Decyzją z dnia 29 maja 1982 r. Kuratorium Oświaty i Wychowania w Tarnobrzegu poleciło zorganizować z dniem 1 sierpnia 1982 r. Szkołę Podstawową i Liceum Ogólnokształcące w Chobrzanach jako dwie odrębne i samodzielnie działające jednostki organizacyjne zgodnie ze statutem tych szkół. Jednocześnie Kurator anulował decyzję z 1978 r. w spawie powołania wspólnego kierownictwa dla Szkoły Podstawowej i Liceum Ogólnokształcącego. W kolejnych latach w budynku szkolnym i w internacie dokonywano wymiany sprzętu, przeprowadzano większe i mniejsze remonty. Pracownie przedmiotowe wzbogacone zostały w pomoce naukowe potrzebne do realizacji materiału programowego. W roku szkolnym 1995/96 utworzono profesjonalną pracownię komputerową. Zaś w roku szkolnym 2005/06 korzystając z dotacji państwowych, zorganizowano pracownię multimedialną – obecnie stanowi część biblioteki. Rok szkolny 1996/97 upłynął pod hasłem Nowej Matury, której pełne wdrożenie, według zamierzeń Ministerstwa Oświaty i Wychowania przewidziano na rok 2002. Ponadto szkoła przygotowała się do reformy szkolnictwa ponadpodstawowego. Opracowano program działań wprowadzający do „nowego liceum”, odbyło się szereg dyskusji, spotkań nauczycieli, rodziców i uczniów na temat zreformowanego liceum. Uznano, iż najbardziej adekwatny będzie profil akademicki rozszerzający naukę przedmiotów ogólnokształcących; czyli humanistyczno-językowy, matematyczno-ekonomiczny, i biologiczno- chemiczny. W związku z reformą oświaty w roku szkolnym 2001/02 nie utworzono klasy I-wszej – młodzież tego rocznika znalazła się w III-ciej klasie gimnazjalnej. Rok szkolny 2002/03 to czas funkcjonowania dwóch różnych, odmiennych szkół: liceum ponadpodstawowe – czteroletnie (klasy III i IV) liceum ponadgimnazjalne (trzyletnie) – klasa I

W myśl reformy programowej i strukturalnej klasa I była pierwszą klasą, która otwierała szkolnictwo ponadgimnazjalne. Uchwałą Rady Powiatu w Sandomierzu z dnia 26 czerwca 2002 r., szkoła średnia ponadpodstawowa została przekształcona w szkołę ponadgimnazjalną – trzyletnie liceum ogólnokształcące pod nazwą Liceum Ogólnokształcące im. Stefana Żeromskiego z siedzibą w Chobrzanach.

Datą przełomową dla działalności Liceum był rok 2004. W związku z cięciami ekonomicznymi w Starostwie w Sandomierzu oraz zbyt małym naborem młodzieży do klasy pierwszej Liceum, podjęto decyzję o likwidacji Liceum w Chobrzanach. Dzięki działaniom Wójta Gminy w Samborcu mgr Witolda Garnuszka Liceum w Chobrzanach nie zostało zlikwidowane. Wójt i Rada Gminy w Samborcu podjęła uchwałę przejęcia Liceum Ogólnokształcącego w Chobrzanach i włączenie go w skład Zespołu Placówek Oświatowych. Rozwiązanie takie dało szansę funkcjonowania szkoły, stabilność uczniom a nauczycielom zapewniło pracę na określonym wymiarze godzin. W 2004 r. dyrektor szkoły, mgr Bolesław Czarnecki odszedł na emeryturę. Dyrektorem Liceum został mgr inż. Krzysztof Kaczmarski, dotychczasowy dyrektor Publicznych Szkół Podstawowej i Gimnazjum w Chobrzanach. W 2006 r. nastąpiły kolejne zmiany kadrowe. Dyrektor Zespołu Placówek Oświatowych w Chobrzanach mgr inż. Krzysztof Kaczmarski przeszedł na emeryturę. Obecnie funkcję dyrektora szkoły pełni mgr Robert Soja. Od ponad 60 lat w Liceum w Chobrzanach wszystkim podejmowanym działaniom przyświecał jeden cel, a mianowicie, aby jego mury opuszczały pokolenia młodych ludzi profesjonalnie wykształconych, zaangażowanych w życie najbliższego środowiska i kraju. Powyższemu celowi służą wszelkie działania, jakie podejmują nauczyciele i uczniowie. W szkole działało i nadal działa wiele organizacji uczniowskich – m. in. samorząd szkolny, który jest inicjatorem wielu imprez i uroczystości okolicznościowych na forum szkoły, gminy i powiatu. Obecnie uczniowie i nauczyciele Liceum biorą udział w projekcie o zasięgu międzynarodowym („Comenius”). W ramach współpracy ze szkołami partnerskimi gościliśmy w lutym 2008 r. przedstawicieli szkół z Niemiec, Turcji i Bułgarii. Z kolei nasi uczniowie udali się z rewizytą do Turcji – czerwiec 2008, Bułgarii – październik 2008, Niemiec – kwiecień 2009. Liceum Ogólnokształcące w Chobrzanach kształci, wychowuje oraz rozbudza zainteresowania kulturalne młodzieży, a co najważniejsze dobrze przygotowuje do studiów wyższych. Każdego roku duża część absolwentów dostaje się na renomowane wyższe uczelnie. Mury naszego Liceum opuściło wiele wybitnych osób, które odnoszą sukcesy w różnych dziedzinach m. in. na polu naukowym. Szkoła żyła i żyje nadal nie tylko własnymi sprawami, lecz także problemami środowiska. Uczestniczy we wszystkich znaczących wydarzeniach w gminie i powiecie. Ma wielu przyjaciół w regionie i w Polsce.

IV. WRÓĆMY DO SZKOŁY PO MŁODOŚĆ I WSPOMNIENIA „Istota wspomnień polega na tym , że nic nie przemija” Elias Canetti

Przywołane w niniejszej publikacji wspomnienia dowodzą, jak Liceum Ogólnokształcące im. Stefana Żeromskiego w Chobrzanach było i jest silnie wpisane w biografię ludzi związanych ze szkołą w Chobrzanach. Refleksje i wspomnienia profesorów i absolwentów Liceum stają się rajem, z którego nic nas nie może wypędzić i powtarzając za S. Kisielewskim „wspomnienia te są skarbem, ale trzeba je umieć odkurzać”. Zgodnie z tym przesłaniem kolejne jubileusze szkoły starają się być tym ciągłym przywoływaniem przeszłości, bo przecież „przeszłość to dziś – tylko cokolwiek dalej”. Poniżej prezentujemy wspomnienia ludzi wyjątkowych, tych, którym nieobce są losy szkoły. Pani Janina Szczygielska, córka M. Palucha – jednego z organizatorów Liceum, przywołała historię pierwszego sztandaru szkoły. Wspomnieniami z wielu lat pracy podzieli się nauczyciele; Pani Janina Surowiec i Pani Maria Okulska. Szczególne chwile z czasów szklonych przywołali absolwenci; Pani Genowefa Mendala (Socha), Pan Maciej Gustaw Kaczmarski, Pan Piotr Kaczmarski oraz Pan Zdzisław Gawron.

Losy sztandaru Gimnazjum i Liceum

Ziemi Sandomierskiej w Chobrzanach

Już od zarania dziejów we wszystkich cywilizacjach używano znaków rozpoznawczych najpierw w postaci chorągwi a następnie sztandarów. Znaki te symbolizowały niezależność, jedność i tożsamość plemion, państwa, miasta oraz organizacji cywilnych i kościelnych. Pierwszy polski sztandar pochodzi z okresu Mieszka I. Od tamtych jakże odległych czasów sztandary naszego narodu uległy zmianom. Jednakże zawsze towarzyszył im Orzeł Biały jako symbol siły i wielkości państwa. Napisy Bóg – Honor – Ojczyzna wyrażały największe dla każdego Polaka wartości. Szkoła w Chobrzanach podobnie jak wszystkie placówki oświatowe jest częścią naszej Ojczyzny, obecnie III Rzeczypospolitej. Fakt ten symbolizują dwa sztandary: sztandar Gimnazjum i Liceum Ziemi Sandomierskiej oraz sztandar Liceum Ogólnokształcącego. Pierwszy z nich ma już sześćdziesięcioletnią historię i należy do najstarszych na terenie naszego województwa. Aby przybliżyć historię tego sztandaru, trzeb kilka zdań poświęcić powstaniu szkoły.

Pomysł zorganizowania szkoły średniej w Chobrzanach zrodził się wśród mieszkańców tej miejscowości jeszcze przed wybuchem II wojny światowej. Już po wyzwoleniu Chobrzan, które nastąpiło na początku sierpnia 1944 roku, problemem tym zajął się miejscowy aktyw Stronnictwa Ludowego. Już 2 września tegoż roku Prezes Powiatowego Komitetu SL Michał Paluch na spotkaniu w Sandomierzu z Kierownikiem Resortu Oświaty PKWN dr Stanisławem Krzeszewskim, uzyskał zgodę na utworzenie w Chobrzanach Gimnazjum i Liceum. Dzięki wielkiemu wysiłkowi organizacyjnemu Komitetu Rodzicielskiego i specjalnie w tym celu powołanej Komisji, 2 października 1944 roku szkoła pod nazwą Wiejskie Liceum i Gimnazjum Ziemi Sandomierskiej, rozpoczęła swój pierwszy rok szkolny. Była to początkowo szkoła prywatna. Półtora roku później decyzją Ministra Oświaty przekształcona została w szkołę państwową. Podniosłą uroczystością w życiu szkoły było przekazanie jej sztandaru ufundowanego przez lokalne społeczeństwo. Pomysłodawcami wykonania sztandaru był Komitet Organizacyjny działający pod przewodnictwem Michała Palucha oraz Grono Nauczycielskie z Dyrektorem dr Stefanem Hrabcem na czele. Gremia te, mając głównie na względzie podniesienie rangi szkoły, nie tylko podjęły inicjatywę przekazania jej sztandaru, ale pomysł ten zrealizowały. Rok 1945 był okresem projektowania wizerunku sztandaru, gromadzenie niezbędnych środków finansowych i wykonania sztandaru. Prace związane z szyciem i wyszywaniem sztandaru zlecone zostały siostrom z Zakonu Najświętszej Marii Panny w Sandomierzu. Z powierzonego zadania siostry zakonne wywiązały się znakomicie. Powstała piękna wizytówka szkoły, którą mogli się szczycić nauczyciele i uczniowie. Sztandar ma kształt prostokąta. Z prawej strony płat jedwabnej tkaniny jest biało czerwony. Na tym tle pośrodku umieszczony został znak uczniowski w postaci otwartej książki leżącej na kole. Na wszystkich czterech rogach znajdują się Białe Orły. Wokół symbolu uczniowskiego wyhaftowany został napis: Gimnazjum i Liceum Ziemi Sandomierskiej w Chobrzanach. Druga strona sztandaru jest w kolorze zielonym. W centralnej części znajduje się postać patrona młodzieży Św. Stanisława Kostki. Drzewiec sztandaru zakończony został metalowym stożkiem w środku którego umieszczono czterolistną koniczynkę, symbol Stronnictwa Ludowego – organizacji o dużych zasługach dla powstania szkoły i jej sztandaru. Uroczystość poświęcenia i przekazania sztandaru miała miejsce 1 stycznia 1946 roku. Najpierw w czasie Mszy Świętej w Kościele Parafialnym w Chobrzanach ówczesny proboszcz ks. Piotr Sroczyński poświęcił sztandar. Ta podniosła ceremonia uwieczniona została na zdjęciu. Łucja Chmioła obecnie Pani Kostek

ówczesna uczennica, wchodząca w skład pocztu sztandarowego, przekazała zdjęcie w 1944 roku Dyrekcji szkoły. Po uroczystościach kościelnych poczet sztandarowy przeniósł sztandar na teren szkoły i przekazał Dyrektorowi dr Stefanowi Hrabcowi. Tu też odbyło się wbijanie pamiątkowych gwoździ przez zaproszonych gości, fundatorów i przedstawicieli władz. Odtąd sztandar stał się godłem szkoły. Reprezentował ją na wszystkich uroczystościach szkolnych. Zarówno uczniowie jak i nauczyciele byli z niego dumni, tym bardziej, że był to pierwszy w Chobrzanach sztandar szkolny. Radość i duma z posiadanego sztandaru nie trwały jednak długo. W 1959 roku Michał Paluch otrzymał wiadomość, iż ze sztandaru zostanie usunięty obraz Świętego Stanisława Kostki. Oczywiście przeciw takiej decyzji zaprotestował. Jednak w czasie rozmowy z kompetentnym przedstawicielem szkoły nie padła żadna obietnica zmiany stanowiska w tej kwestii. Od tej pory sztandar przestał uczestniczyć w życiu szkoły a niedługo wszelki słuch o nim zaginął. Jest rzeczą oczywistą, że podobne historie były udziałem wielu szkół i innych organizacji. Był to przecież okres Polski Ludowej, w którym obowiązywał orzeł bez Korony i sztandar bez emblematów religijnych. Dlatego może po prostu nie chciano drażnić władzy. Być może obawiano się, że władza odbierze sztandar szkole a kierownictwo i radę pedagogiczną uzna za elementy wrogie Polsce Ludowej. Kiedy w latach 60-tych przyszedł czas odwilży politycznej można było mieć nadzieję, że sztandar znów ujrzy światło dzienne. Niestety, tak się nie stało. Los pierwszego sztandaru szkoły w Chobrzanach pozostał nadal nieznany. Jakież więc było moje zdumienie, gdy w 1982 roku po wejściu do Kościoła w Chobrzanach zobaczyłam tak dobrze mi znany jeszcze z czasów dzieciństwa i wczesnej młodości sztandar Gimnazjum i Liceum Ziemi Sandomierskiej w Chobrzanach. Sztandar stał oparty o ławki kościelne i przedstawiał dość żałosny wygląd. Płat jedwabny był mocno zniszczony, choć posiadał wszystkie symbole jakie widniały na nim w 1946 roku. O wiele większa dewastacja dotknęła drzewiec, który został przełamany oraz pozbawiony stożka z koniczynką. Część gwoździ wbitych weń prze fundatorów i przedstawicieli władz, w czasie ceremonii przekazania sztandaru szkole, została doszczętnie zmiażdżona. Sztandar odnaleziony został i umieszczony w Kościele przez proboszcza ks. Ryszarda Batorskiego. Po mianowaniu w 1982 roku na funkcję proboszcza ks. Batorski, przejmując remanentem szaty liturgiczne, znalazł w jednej z szuflad złożony sztandar. Można przypuszczać, że wcześniej sztandar przechowywany był na strychu. Świadczy o tym zaciek wodny na jego zielonej stronie. W wyniku

28 poszukiwań znaleziono na strychu górną część drzewca z utrąconym stożkiem. Dolna część leżała w piwnicy. Do dziś nie udało się wyjaśnić, kiedy i w jakich okolicznościach sztandar trafił do rąk poprzedniego, nieżyjącego już proboszcza ks. Lewandowskiego. Odnalezienie sztandaru było dla mnie radosnym zaskoczeniem. Przecież po blisko 20 latach jego niebytu można było zwątpić w to czy jeszcze istnieje. Bardzo szybko jednak przyszły smutne refleksje. Trudno mi do tej pory znaleźć odpowiedzi na pytania: - dlaczego szkoła jeżeli nawet nie mogła posługiwać się sztandarem, nie zabezpieczyła go przed zniszczeniem? - dlaczego w stosownym czasie sztandar nie wrócił do szkoły? - dlaczego losy sztandaru są powszechnie nieznane? W czasie mojego spotkania z Dyrektorem Szkoły Podstawowej i Liceum Ogólnokształcącego w Chobrzanach okazało się, iż żaden z nich nie wiedział o istnieniu sztandaru z 1946 roku. Nie otrzymali w tym względzie żadnych informacji ani od swoich poprzedników ani współpracowników. Co więcej prowadzona od początku istnienia szkoły Kronika, nie zawiera nawet jednej wzmianki na temat sztandaru. Moje przywiązanie do tradycji oraz pamięć o tym jaką rolę odgrywał sztandar w pierwszych latach istnienia szkoły, nie pozwoliły mi pogodzić się z myślą, że może on po prostu trafić do lamusa. Postanowiłam, że uczynię wszystko, aby pierwszy sztandar szkoły w Chobrzanach uratować od zapomnienia i przywrócić należną mu rangę i miejsce. Kiedyś nasi przodkowie w obronie sztandaru byli gotowi oddać to co dla człowieka najdroższe – życie. Dziś honor sztandaru nie wymaga takich ofiar. W tym przypadku wystarczyło trochę wysiłku organizacyjnego i finansowego oraz zrozumienia i wsparcia kompetentnych osób. Moje starania by sztandar powrócił na swoje miejsce zakończyły się sukcesem. Dyrektorzy szkół: Podstawowej i Liceum wyrazili zgodę na powrót sztandaru do szkoły. Ustaliliśmy, iż stanie się to w czasie obchodów uroczystości 50- lecia szkoły. Aby jednak zamiar ten mógł się ziścić, należało poddać sztandar gruntownej renowacji. Płat sztandaru odnowiony został na moje zlecenie i rachunek przez siostry zakonu Najświętszej Maryii Panny w Sandomierzu. Ponadto zakupiłam gałkę z Krzyżem na górną część drzewca oraz gablotę. Po renowacji 9 czerwca 1994 roku przekazany został do miejsca swego ostatniego pobytu tj. do Kościoła. W trzy dni później 12 czerwca 1994 roku w Kościele Parafialnym w Chobrzanach odbyła się Msza Święta z okazji Jubileuszu 50-leciaa szkoły.

W czasie tej uroczystości Kościelnej Ksiądz Henryk Żółciak przekazał sztandar w ręce członków pocztu sztandarowego, który tworzyli: Łucja Kostek, Mieczysław Rutkowski i Janina Szczygielska. Po nabożeństwie sztandar zaniesiony został na boisko szkolne, gdzie odbywały się dalsze uroczystości Jubileuszowe. Tam też poczet sztandarowy przekazał sztandar Dyrektorowi Liceum Ogólnokształcącego mgr Bolesławowi Czarneckiemu. Obecnie Sztandar Gimnazjum i Liceum Ziemi Sandomierskiej w Chobrzanach z 1946 roku znajduje się w gabinecie Dyrektora Liceum obok sztandaru Liceum Ogólnokształcącego z 1977 roku. W ten sposób po latach tułaczki i zapomnienia pierwszy sztandar szkolny w Chobrzanach odzyskał swoją pozycję. Stanowi on nie tylko cenną pamiątkę ale jest żywą częścią historii szkoły, jej losów. Dlatego zwracam się do uczniów, nauczycieli, aby przez pamięć dla poprzedników szanowali sztandar i przechowali go dla następnych pokoleń.

Janina Szczygielska

„Okruchy wspomnień”

Kiedy przybywa lat każdy z nas coraz częściej ucieka do wspomnień. Nachodzą nas refleksje, pamięć minionych czasów, przeżycia związane z codzienna pracą, otoczeniem, środowiskiem i stosunkami międzyludzkimi, które miały miejsce przed wieloma laty. Wielkie rocznice tym bardziej zmuszają nas do cofnięcia się pamięcią do minionych czasów związanych bezpośrednio z ową uroczystością. Tak jak w moim przypadku, bowiem myślę o niecodziennym wydarzeniu jakim jest jubileusz 65-lecia istnienia Liceum Ogólnokształcącego w Chobrzanach. Z chobrzańskim Liceum byłam ściśle związana przez 36 lat pracy w charakterze nauczyciela j. polskiego i do dziś myślę o nim jak o mojej szkole, w której czułam się tak dobrze i przeżyłam tyle radości i ciekawych wydarzeń. Kiedy w 1959 r. rozpoczęłam pracę w liceum, jakże wszystko wyglądało inaczej niż obecnie. Warunki pracy były o wiele skromniejsze. Brakowało sal lekcyjnych, ubogie były tez pomoce naukowe, ławki z oparciami, węglowe piece, brak internatu z prawdziwego zdarzenia, noszenie wody wiaderkami z jedynej studni, wspólnej dla szkoły i mieszkańców wioski na tzw. koloniach. Najgorsza była zima, kiedy oblodzenie sięgało niemal powierzchni niskiej cembrowiny. (Jak mocno trzymałam w garści sweter Joasi Gołębiowskiej w obawie, że może pociągnąć ją za sobą wypełnione wiadro.) Szkoła nie miała też żadnego połączenia ze światem okolicznym, bo autobusy do Chobrzan nie kursowały. Ile radości sprawił pierwszy autobus, który zawitał pod szkołę pewnej wiosennej niedzieli w 1960 r. przed godz. 800. Z koleżanką Zdzisią 30

Wawrzkiewicz byłyśmy pierwszymi i jedynymi pasażerami. Parę lat później często patrzyłam z jakimś dziwnym rozrzewnieniem, jak co niedzielę po południu grupkami wracali od przystanku PKS mieszkańcy internatu. Szkoła dysponowała niby internatem, ale to były bardzo ubogie salki w drewnianym baraku. Ramy okienne przegniłe, piece kaflowe popękane, dziurawymi drzwiczkami wysypywały się rozżarzone węgielki, podłogi chwiejne, a szparami od zewnątrz wchodziły myszy, żaby i wyrastała trawa. Warunki higieniczne były opłakane. W ostatnim pomieszczeniu miała miejsce łazienka. Składały się na nią : cementowa podłoga, duża kuchnia węglowa na 4 fajerki i kilka miednic na taboretach. Uczennice przed wieczorem rozpalały pod kuchnia, grzały wodę by się umyć i cos przeprać. Mimo wszystko barak był wypełniony po brzegi. Nie wszyscy chętni mogli z niego korzystać. Mieścił około 30-35 uczennic, trzeba więc było wynająć pomieszczenie u p. Sz. Wielgusa dla 5-6 dziewcząt (prawie filia internatu). Kłopoty mieszkaniowe dotyczyły w tym samym stopniu nauczycieli. Dom Nauczyciela nie mógł wszystkich pomieścić. Nikt z nas nie protestował, ani nie narzekał na mieszkanie w baraku, ale kto dziś zgodziłby się tak wegetować jak p. mgr M. Kopacz. W pierwszym roku pracy ulokowano ja w maleńkim pomieszczeniu na piętrze szkoły, przy klasie fizycznej. Sama jedna w ogromnym budynku bez żadnych wygód. Z powodu ciasnoty młodzież internacka odrabiała lekcje na tak zwanej uczelni. Od godz. 1530 do kolacji wszyscy zbierali się w jednej z klas szkolnych, na piętrze i pod okiem wychowawcy ślęczeli nad książką i zeszytem. O rozrywkę czy jakieś kulturalne „wytchnienie” również było trudno. Widzę to do dziś, jak internackie dziewczęta w ciepłe dni po obiedzie siadywały w barakowym ganku na okiennych ramach bez szyb i grzejące się w jesiennym słońcu cieszyły się młodością (bo jak inaczej można było wypoczywać?) Zdarzały nam się niekiedy wypady do Gorzyczan do remizy strażackiej na objazdowe kino (takowe odwiedzało później i szkołę), albo spacery nad rzeką. Niemałą radość sprawiały wieczorne potańcówki przy adapterze w szkolnej klasie. Wielką atrakcja było zakupienie w 1960 r. przez szkołę pierwszego we wsi telewizora. Umieszczony w sali fizycznej służył wieczorami uczniom i mieszkańcom wsi. Młodzież wpadała na godzinę lub dwie po kolacji, a goście z zewnątrz po opłaceniu 2-złotowego wstępu mogli obejrzeć, co dzieje się w świecie. Nauczyciele i dyrekcja dbały chętnie o urozmaicenie zajęć szkolnych. Młodzież brała udział w krótkim teatralnym szkolnym chórze, organizowała różne akademie, z których najmilej wspominam koncerty życzeń. Powodzeniem cieszyły się wycieczki do Krakowa, Warszawy czy innych miast. Uczniowie spotykali się tam po raz pierwszy z techniką, postępem, nowościami i udogodnieniami życia codziennego itp. Pamiętam przerażenie dziewczynek z mojej klasy, które nie mogły poradzić sobie w Warszawie z korzystaniem

31 z łazienki hotelowej. W innym przypadku Helenka Krasowska prosiła, by do Krakowa jechać pociągiem, bo autobus już znają, a na stacji nie umiałyby się znaleźć, gdyby tak wypadło jechać na egzaminy wstępne na wyższą uczelnię. Wszystkie trudy i niedogodności rekompensowała świadomość i duma, że nasze liceum ma powodzenie, jest głośne i doceniane. Ilu uczniów było chętnych do nauki w Chobrzanach! Podań o przyjęcie do VIII klasy było przez lata ponad setkę, a miejsc zwykle 70-80 (kilka miejsc rezerwowało sobie Kuratorium Oświaty i Wych). Jak trudno było wyważyć po egzaminach wstępnych, kogo wreszcie przyjąć. Bywało, że konferencje trwały do późnych godzin wieczornych. Klasy były podwójne i bardzo liczne. Ponieważ brakowało sal, zdecydowano w 1962 r., że nauka będzie dwuzmianowa. Do południa chodzili uczniowie zamieszkali z daleka od szkoły, a po południu młodzież internacka i mieszkająca bliżej. Z tym wiązał się kłopot ułożenia planu zajęć lekcyjnych. Nauczyciele uczyli praktycznie cały dzień, mieliśmy lekcje od pierwszej do jedenastej, oczywiście z okienkami. Na dodatek nie było jeszcze wolnych sobót. Żadne trudy czy niedogodności nie zniechęcały nikogo do pracy. Wiedza była w cenie. Granatowy fartuszek z białym kołnierzykiem i tarczą na rękawie zobowiązywał. Być uczniem z liceum dla dziecka z dalekiej wsi było wyróżnieniem. Upragniona matura i możliwość studiów mobilizowały do nauki. Nic dziwnego, że tak wielu uczniów z naszej szkoły dostawało się na wyższe uczelnie. Uczniowie klas maturalnych żyli majowymi egzaminami, dlatego wykorzystywali każdą okazję, by nadrobić zaległości, względnie powtórzyć jakieś zagadnienie. Wspominam Zofię Kucwajównę, która przyszła z prośbą, by przyjść do klasy, bo mają wolną lekcję, a można by powtórzyć „Chłopów” W. Reymonta, Wiesia Chojnacka przyszła z mamą wieczorem prosić o tekst „Nocy i dni” – miała czytać nocą, bo na rano ktoś inny miał obiecaną książkę. Znany dziś wszystkim prof. nadzwyczajny nauk medycznych dr Maciej Kaczmarski, a wówczas zwyczajny Gutek tak bardzo się martwił czy maturę zda najlepiej. Przez kilka dni spotykałam się z maturzystami codziennie na 2-3 godziny po południu, by omówić kolejno 90 tematów do egzaminu ustnego. Piszę o tym, by podkreślić jakimi ambicjami kierowała się ówczesna młodzież, która za szczyt poczytywała sobie uczestnictwo w liceum. I opłacało się to bardzo. Zdobyta wiedza plonowała. Poważny procent naszych uczniów zasilał szeregi akademickich studentów, o czym wszyscy wiemy doskonale. A tuż po maturze – ogłoszenie wyników w fizycznej sali, kwiaty, podziękowania i orkiestra czekająca na górnym korytarzu, by sprowadzić wszystkich komersową zabawę na sali gimnastycznej. Bywał też i inny porządek ale komersy zawsze były bardzo radosne. Zamiast granatowych fartuszków były, kwiaciaste kolorowe sukienki. Ze wzruszeniem wspominam przemiłe spotkania z wychowankami tuż przed komersem. Uściski, zwierzenia i podziękowania. Były najpiękniejsze prezenty, których się nie zapomina (od Wiesi Nowosielskiej – doniczka z asparagusem, od Józka Kowalskiego –

32 pół torebki po cukrze majowych czereśni, a od Jasi Maciasównej – bukiet piwonii). O tamtych latach można by jeszcze wiele, wiele pisać. To są okruchy wspomnień z najwcześniejszych lat mojej pracy w szkole w Chobrzanach na pisane z myślą o tym, by uzmysłowić sobie i czytelnikom jaki ogromny postęp dokonał się na przestrzeni tych 65 lat istnienia liceum. Jakże wszystko zmieniło się na lepsze, doskonalsze, wygodniejsze, piękniejsze, nowocześniejsze. Warto dokładać sił, by liceum w Chobrzanach przedłużało swą żywotność, ciągle się rozwijało, kształciło i wychowywało, by nie zmarnował się dorobek minionych pokoleń.

„Ogród mojej młodości”

Mogę powiedzieć – cytując Stefana Żeromskiego – że Chobrzany to ogród mojej młodości. Z nostalgią wspominam 17 lat mojej działalności nauczycielskiej, które spędziłam w tej pięknej miejscowości. Przybyłam tu w 1971 roku. Aby pracować w „mojej” szkole. Nazywam tak liceum w Chobrzanach, ponieważ do dziś jako nauczyciel utożsamiam się właśnie z tą placówką. W czasie tej pracy stopniowo poprawiały się warunki nauczania i mieszkaniowe wychowanków. Pamiętam noszenie wody ze studni do internatu, palenie zimą w piecach w budynku szkoły. Zainstalowano wodociąg oraz centralne ogrzewanie, lecz cały czas w szkole podłogi były nasycone pyłochłonem. Zmieniała się również liczba uczniów. W latach 70-tych pamiętam taki rok, w którym z internatu korzystało – mieszkając w 3 budynkach – 159 wychowanków. Z upływem lat uczniów ubywało, a przyczyniło się do tego utworzenie szkół średnich w okolicznych miejscowościach. Z tych lat przede wszystkim pamiętam uczniów, a było ich niemało. Jak każdego nauczyciela i wychowawcę cieszy mnie fakt, że tak wielu absolwentom powiodło się w życiu – zdobyli wykształcenie, pozycję zawodową i społeczną a także dobra materialne. Z wypowiedzi byłych uczniów w czasie spotkań klasowych po latach wynika, że nie wstydzą się ukończenia liceum w małej miejscowości. Kilkoro z nich powróciło do niej w charakterze nauczycieli. „Moje” liceum zachowało do dziś kameralny charakter – pozwalający mocnej oddziaływać wychowawczo. Cieszę się, że mimo upływu lat uczniowie i nauczyciele pamiętają o byłych pracownikach. Corocznie otrzymuję życzenia z okazji świąt i uroczystości oraz zaproszenia na studniówki. W tym roku uczestniczyłam w balu studniówkowym i byłam zachwycona zmianami w otoczeniu szkoły i wystroju klas oraz działaniami Dyrekcji i Grona Pedagogicznego.

Patrząc wstecz na swoje życie – z całą odpowiedzialnością twierdzę, ze zawsze byłam i jestem dumna, ze mogłam pracować w tej szkole.

Maria Okulska

„Moje wspomnienia” Jest szkoła, która na zawsze pozostała w mojej pamięci. Mimo, że od jej ukończenia upłynął ogromny kawał czasu, bo już pięćdziesiąt jeden lat... o Boże! Kiedy to było... Zawsze myśli krążą jak natrętne ćmy wokół światła, po korytarzach, klasach i znienawidzonej przeze mnie Sali gimnastycznej. Do dziś odczuwam ciszę w powietrzu przed matematyczną (której okropnie się bałam, mimo, że zajęcia prowadził człowiek o głębokim sercu, dyrektor szkoły, mgr Jan Bokwa). Zawsze z drżeniem serca spoglądałam w okno, za którym widoczne z oddali dymy powłóczyły się po ziemi. Były one łącznikiem mojej rozterki (zapyta – nie zapyta) z otaczającą przyrodą, której nadwrażliwa moja dusza wyczuwała jakiś lęk, obawę... Zresztą nigdy matematyki nie byłam dobra. Nic więc dziwnego, że wewnątrz czułam smutek i w wyobraźni widziałam czarne wrony, zwiastunki niepogody, które latały niespokojnie – całkiem jak ja! Siedzący z tyłu za mną Kazik Chmiel czytał jak zwykle gazetę poszturchując mnie, bym nie odsłaniała go i, by pan dyrektor nie zauważył, czym jest zajęty. Zresztą historia ta powtarzała się na wielu lekcjach. Na jego twarzy malował się błogi spokój sumienia, która nie pragnie niczego więcej, oprócz „szerokości moich ramion”, niw walczy z rzeczywistością matematyczną i buja swobodnie po łamach gazety. Tymczasem pozostali koledzy (było ich aż siedemnastu), wyczekiwali co będzie się działo. Moje koleżanki, a było nas łącznie ze mną pięć, podobnie jak ja przeżywały sceny dantejskie. Tymczasem pan dyrektor po sprawdzeniu listy obecności, powoli, powoli, otwierał dziennik i... Socha do tablicy. O Boże! Znowu ja, ale mam pecha. Napisałam równanie na tablicy, zaczęłam obliczenia nagle – nic, pustka, czarna plama... A dyrektor? Dyrektor cierpliwie stukał kreda w stół? W końcu ni wytrzymał. Odsunął mnie lekko na bok i rozpoczął tłumaczyć sposób rozwiązania. Kiedy zająć się pracą na tablicy i odwrócił się tyłem do klasy, towarzystwo spokojnie już rozpromieniało. A ja? Ja stałam jak przysłowiowa tabaka w rogu i tak nic do mnie nie docierało. Ciągle po mojej głowie snuły się myśli, jaka to ja jestem nieszczęśliwa, zawsze pada na mnie, a niech o szlag! Dopiero po latach, kiedy sama zostałam nauczycielką zrozumiałam, jak pan dyrektor chciał dla mnie dobrze. Chciał mnie po prostu nauczyć... Ale ja, humanistka z zamiłowania nie potrafiłam nigdy tego zrozumieć! Dziś po latach, śmiało mogę powiedzieć, że w moim matematyku wiele było dobrego, jego serce otwierało się łatwo dla każdego ucznia, mimo że nieraz się zawiodło (czego ja byłam przykładem). Fakt jest jednak taki, że kto całe życie pracuje nad podobnymi do mnie, a była nas większość, to mimo, że

34 ręka się wprawia w pisaniu na tablicy, to umysł ociężeć musi. Jest w tym i dobro i zło! Świadczy o tym wspomnienie sprzed pół wieku, którym chciałam się podzielić z innymi. We wspomnieniu tym wyrażam głębokie uczucie wdzięczności i podziwu, szkoda, ż pan dyrektor nie doczekał, odszedł, zostawił po obi serdeczne uczucia swoich uczniów; jego praca nie poszła na marne. Zapewniamy Cię Kochany Profesorze, że na zawsze pozostajesz w naszych sercach. A ja, kiedy oglądam zdjęcia zrobione z Tobą po maturze, łzy kręcą mi się w oku i mogę tylko westchnąć w cichej modlitwie: przepraszam za wszystko! Kiedy przejeżdżam obok cmentarza w Chobrzanach nie potrafię nie zatrzymać się i wejść na jego teren, by odnaleźć mogiłę państwa Kuśmierzów. Staję wtedy w smutku, przyklęknę oddając głos temu, który przez trzy lata był moim „dobrym duchem”, „drugim ojcem” – był wychowawcą, był wychowawcą, którego śmierć napełniła mnie głębokim smutkiem i boleścią. Był pan Kuśmierz opiekunem sercem zaspokajającym potrzeby swoich wychowanków. Na pewno nikt mi nie zaprzeczy. Pamiętam Go w bardzo skromnym ubraniu. Jego twarz cechowały rysy wyraziste i jakby umyślnie jakąś tajemną magią przysłonięte. W jego postaci nie było nic uderzającego, nic, czym chciałby zwrócić uwagę na siebie. A jednak! Cała jego postać była jakby uduchowiona, a z jego oczu dawało się odczuć niepospolitą inteligencję i siłę wyrażające stanowczość. Kochaliśmy Go za to. Nigdy nie narzekał na nas, a byliśmy zespołem klasowym dosyć żywiołowym i impulsywnym. Kiedy się zdenerwował nie podnosił głosu. Na porządku dziennym w jego charakterze mieściły się dowcip i serdeczny uśmiech. To one płaciły za wszystko co złego uczynili jego wychowankowie. Wtedy, nie umiałam docenić jego błyskotliwej łatwości igrania ze słowem. Dopiero po latach, po wielu przeżytych doświadczeniach zrozumiałam, jaka wielka to była osobowość! Zawsze czuły i troskliwy rozumiał każdego z nas, indywidualnie nas oceniał, w każdym uczniu szukał tego, co dobre i szlachetne. Pamiętam Jego dewizę życiową – „rozumieć drugiego człowieka tzn. kochać”. Sądzę, że jak każdym człowiekiem, miotały Nim różne sprzeczności. Nigdy jednak nie zdradzał wewnętrznego niepokoju – uśmiechał się; to z czym się odzywał było przemyślane, rozważne i nigdy nie raziło trywialnością. A życie nie oszczędzało Mu trosk. Syn, cała nadzieja zginął tragicznie! Bolał, ale boleści tej nie ukazywał w złośliwości, gniewie, czy buncie przeciw Bogu. Do dziś dzwonią mi w uszach Jego słowa (wypowiedział je w kilka tygodni po pogrzebie): „dziecko tak się miało stać, wiatry, które przynoszą burzę, wieją, jak los zdarzy”. Kiedy znalazłam się w podobnej sytuacji po śmierci ukochanego męża, słowa mojego wychowawcy były dla mnie wielką wskazówką, uczyły mnie, jak mam dalej żyć. I mimo, że rana krwawi, to wiem, że wiatry wieją, jak los zdarzy. Moim ukochanym przedmiotem był język polski. Wykładał go pan profesor Karol Suppan. Lekcje te, to dni szczęścia, rajskie godziny, których nigdy nie zapomnę! A sam profesor? To był człowiek taktowny i rozumny pełen

35 szlachetnej delikatności. Jego podstawową cechą była głęboka wiara w ludzi, w nas, w swoich uczniów. Zawsze kierował się zasadą, że nie należy więcej wymagać od ucznia, niż on sam jest w stanie dać z siebie. Uczył nas życia, w pełni znaczenia tego słowa. Tłumaczył nam, że nie trzeba chcieć raju ani niczemu się dziwić, zaś najważniejszą zasadą jaka nam wpajał omawiając z nami lektury zarówno z kanonu obowiązkowego, jak i spoza niego; to umieć wcześnie zabić w sobie gniew i na nic się nie oburzać! Domena ta towarzyszyła mi poprzez całe moje dorosłe życie i nie obca mi jest i w tej chwili. Do dziś wierzę, że to tylko On nauczył mnie tego, że rozumny człowiek potrafi dokonać właściwej analizy tekstu zarówno pod względem merytorycznym jak i logicznym; dał mi lekcje poglądowe, jak przeczytawszy utwór odrzucić łupiny od ziarna, w jaki sposób odważnie i bezinteresownie przeciwstawić się tchórzostwu, sobkostwu i obojętności. Kochałam lekcje języka polskiego, ponieważ prawie każda uczyła rozumienia cudzych potrzeb, umiejętności odpowiadania za własne słowa i czyny. Nasz ukochany profesor po mistrzowsku wykorzystywał różnorodne sytuacje z życia klasy, by nauczyć nas pracy dla siebie o innych. W procesie nauczania aktywizował uczniów wdrażając do czynnego udziału we wszystkich fazach przyswajania wiedzy. Myślę, że to Jemu zawdzięczam rozbudzenie we mnie i ukierunkowanie co do wyboru dalszej drogi życiowej po zdaniu matury. Wybrałam chlubny zawód nauczyciela. Skończyłam polonistykę i w zawodzie przepracowałam czterdzieści jeden lat. Panie profesorze – dziękuję za wszystko co piękne, za wspaniałe lekcje poezji i prozy... po prostu za to, że pan był moim dobrym duchem i przewodnikiem.

Genowefa Mendala

Wspomnienia szkolne z lat 1950- 1961. Szkoła Podstawowa i Liceum Ogólnokształcące w Chobrzanach

Wrzesień - 1950 rok, mój pierwszy dzień w szkole. Dokładnie nie pamiętam, który to był dzień tygodnia – ale sprawdziłem w kalendarzu, że był to piątek. Chciało mi się bardzo do tej szkoły, przede wszystkim dlatego, że mój starszy brat już do niej chodził (zdał wtedy do trzeciej klasy), a na mnie przez kolejne dwa lata spoczywał obowiązek codziennego „pasania krów”. Szkoła dawała mi nadzieję na wyzwolenie z tego uciążliwego i znienawidzonego zajęcia, miała być swoistą nagrodą dla młodego człowieka „ciemiężonego przez układ domowy”. Nasz dom, o czym wiedzą wszyscy w okolicy, jest położony niedaleko szkoły. Niektórych nauczycieli poznałem już wcześniej, bo często nas

36 odwiedzali. Moja mama, osoba niesłychanej dobroci, zawsze miała dla takiego gościa prezent – dzieliła się świeżo upieczonym chlebem, wspaniałym podpłomykiem pieczonym latem z jabłkami w środku, („jabcokiem”) lub jesienią ze śliwkami („śliwcorzem”). Dzieliła się także jajkami, mlekiem, własnoręcznie zrobionym serem, masłem, czy świeżo zebraną śmietaną, czyli tym wszystkim, co było w domu łatwe do podzielenia i wyniesienia przez odwiedzających. Byłem już w piątej klasie, kiedy w ramach takich odwiedzin przyszedł do nas jeden z zacnych nauczycieli, który często wędrował po domach uczniów, nie tylko w naszej wsi. Mocno zaskoczył swą wizytą mamę, która naszykowawszy „należne dary” z zakłopotaniem stwierdziła „a w cóż ja to Panu, Panie Profesorze włożę to wszystko?”. Nie było przecież wtedy na wsi dostępnego papieru (poza gazetą „Gromada - Rolnik Polski”), ani torebek papierowych; a o torbach plastikowych nikt jeszcze wówczas nie słyszał (chyba, że ktoś miał krewnych w Ameryce i dostawał od czasu do czasu paczkę ). „Dziękuję Pani Kaczmarska” - zabrzmiała zwięzła odpowiedź z ust naszego Profesora - „Proszę się nie kłopotać, idąc na wieś zawsze ze sobą zabieram worek”. Sąsiedztwo naszego domu z posesją kościelną i plebanią powodowało, że z dobroduszności mamy korzystali także młodzi księża wikariusze, zwłaszcza ci, którzy popadli w niełaskę u gospodyni księdza proboszcza. Krótko mówiąc - pójście do pierwszej klasy nie było dla mnie ani wielkim przeżyciem, ani wstrząsem, ani źródłem lęku. Klasy naszej Szkoły Podstawowej mieściły się na pierwszym piętrze budynku szkolnego, parter zaś zajmowały klasy gimnazjalne (według aktualnej terminologii – licealne). Do klasy pierwszej, podobnie jak i do klas starszych Szkoły Podstawowej, uczęszczała w owym czasie młodzież z Chobrzan, Gorzyczan, Faliszowic, Bystrojowic, Ryłowic i Jachimowic. Latem i zimą pokonywali piechotą dzielący ich od szkoły dystans 3 – 5 kilometrów, tak, aby zdążyć na 8 rano. Zimą jedynie niektórzy rodzice podwozili swoje dzieci saniami do szkoły (a zimy wówczas były bardzo mroźne). Przez siedem kolejnych lat siedziałem w jednej ławce ze Staszkiem Grelą z Bystrojowic. Jego codzienna droga „po wiedzę”, podobnie jak jego starszego brata Mietka (z którym kolegował się Piotrek) i innych uczniów (gimnazjalistów ) z Żukowa, Śmiechowic – prowadziła „na skróty” przez chobrzańskie łąki. Koło domu Jana Zycha (ksywa – „dróżnik”, „bogaty Jaś”) przechodzili przez rzekę, na której nie było wówczas żadnej kładki. Drugim codziennie pokonywanym etapem była droga pod górę rozpoczynająca się od

37 domu Dziubów i ciągnąca się wzdłuż naszej posesji w kierunku kościoła. Po pokonaniu tego toru przeszkód osiągało się przystanek końcowy o nazwie szkoła. Uczniów wędrujących do szkoły z tekturowymi plecakami na grzbiecie o każdej przez roku, oglądałem codziennie przez okno kuchni naszego domu. O tej porannej porze pilnowałem gotującego się mleka, na polecenie mamy („chłopoki patrzta, żeby mliko nie wykipiało”). Mleko stanowiło stały element naszego śniadania, na który składała się kromka chleba z masłem lub marmoladą. Czasem śniadanie wzmocnione bywało jajecznicą - zależnie od pory roku, z którą wiązała się ilość kur w domu i czy się dobrze niosły. Pojawienie się w oknie sylwetek przemieszczających się uczniów było sygnałem dla mnie i brata, że czas już wychodzić z domu na lekcje. Zastanawiam się stale, czy naszym dzieciom i wnukom dziś wystarczyłoby sił i motywacji, gdyby w ten sposób musiały zdobywać wiedzę szkolną? Klasy były liczne, uczyło się w nich zwykle ponad 30 osób. Mam przed oczyma woźnego (ksywa „Alo”), malowniczą postać z pękiem kluczy. Woźny wiosnę i latem, prawie do ósmej, trzymał nas przed głównym wejściem do szkoły. Nie raz tymi kluczami „poczęstował” co aktywniejszych, którzy chcieli wejść do budynku. Sam oberwałem kilka razy, usiłując wejść wcześniej. Powodem moich ryzykownych zachowań była zawsze potrzeba „odpisania rozwiązanego” zadania z rachunków od Stacha Wrony. Jesienią i zimą wchodziliśmy do zimnych i zadymionych klas, gdzie w piecach kaflowych tlił się ogień, dopiero co rozniecony przez naszego woźnego. W szkole, kościele i we wsi nie było światła elektrycznego do 1958 roku, żadne też dziecko nie miało zegarka na rękę, nawet tego najtańszego produkowanego w NRD i sprzedawanego w Polsce (marki Ruhla). Zajęcia szkolne zaczynały się od modlitwy porannej, a na ścianie każdej klasy wisiał krzyż. Dyżurny nauczyciel prowadził apel poranny, rozpoczynający się o godzinie 7.55. Latem uczniowie szkoły podstawowej i gimnazjum ustawiali się w czworobok - na boisku szkolnym, a jesienią i zimą w dwuszeregu - na dolnym korytarzu. Po haśle „do apelu” odczytywano jakiś raport, okolicznościową mowę wygłaszał dyrektor szkoły, albo wyznaczony nauczyciel. Natomiast podczas „uroczystego apelu” zawsze śpiewał chór szkolny; prowadził go początkowo brat pani Kotlarczykowej - profesor Kaczor, a później profesor Suppan . Obowiązywał żelazny repertuar złożony z radzieckich piosenek w przekładzie polskim. Do dzisiaj mam w uszach melodie, niektóre słowa, czy refreny (np. „Rozwichrzony klon zielony liśćmi gra, pod tym klonem my oboje ty i ja”, czy „Ech ta droga”). Taki poranny występ chór kończył nastrojową, sentymentalną piosenką „Suliko”. Wkrótce czasy się zmieniły - w całej szkole znikły krzyże ze ścian; a nazwisko osoby, która je usunęła wymawiano szeptem. W dzień śmierci „ojca

38 narodów komunistycznych” generalissimusa Józefa Wissarionowicza Stalina (ksywa „Soso Dżugaszwili”) - odbyliśmy „płaczący” apel. Tej żałości po niepowetowanej stracie z powodu odejścia Wielkiego Wodza przyglądały się przez uchylone drzwi klas szkolnych - wiszące na ścianach (w miejscu krzyży) portrety: Marksa, Engelsa, Bieruta, Rokossowskiego (o którym uczono nas, że to słynne warszawskie dziecko Żoliborza). Po pogrzebie Stalina trochę się zmieniło - „wodzów proletariatu” zastąpili na ścianie: Bierut, Rokossowski, Cyrankiewicz, a po „październiku” 1956 roku - Gomułka, Cyrankiewicz i (chyba) Spychalski. Wychowawczynią mojej klasy pierwszej była Pani Irena Kuśmierzowa, przedwojenna nauczycielka, pochodząca z ziemiańskiej rodziny z Wileńszczyzny. Po przeżyciu ośmiu lat łagrów sowieckich, w których przebywała wraz z mężem Stanisławem i wydostaniu się z „raju komunistycznego” (co było wówczas wielką tajemnicą ich życiorysu) - jako repatrianci wybrali początkowo rodzinne strony Pana Profesora (Sulisławice). Przyjechali jednak do szkoły w Chobrzanach, tu podjęli pracę i tu zostali na zawsze, pochowani obok ich tragicznie zmarłego syna - na cmentarzu parafialnym. Pan Profesor uczył mnie języka rosyjskiego i matematyki dopiero w Gimnazjum. Pani Profesor Kuśmierzowa była moją wychowawczynią przez pierwsze 4 lata szkoły. Ci którzy ją znali, wiedzą, że była osobą z niedowładem lewej ręki. Prawą ręką do dziennika wpisywała nam oceny i uwagi o naszym zachowaniu (na zebranie z rodzicami); tą ręką także wypisywała oceny końcowe na świadectwie. Natomiast ręka lewa, „wzmocniona linijką”, mimo niedowładu , służyła do utrzymywania dyscypliny w klasie. Niejednokrotnie doznawałem błogiego uczucia „ drewnianej liniejki” lądującej na mojej głowie lub na wystawianych do egzekucji rękach. Rekordzistami w tych doznaniach był jednak Maniek Dragan (ksywa „bryndzel”) i Bolek Bracławski z Faliszowic. W kontekście aktualnie obowiązujących praw ucznia nasuwa się w tym miejscu retoryczne pytanie - jakie konsekwencje poniósłby dzisiaj nauczyciel za stosowanie takich metod wychowawczych? Pani Kuśmierzowa wiele wniosła w nasze „wsiowe” wychowanie i nabywanie niezbędnych umiejętności uczniowskich - naukę czytania (elementarz Falskiego i „Ala ma kota”), ćwiczenia z kaligrafii, które w moim przypadku poszły na marne (patrz moje pismo – cha, cha) i naukę rysunku. Przez 4 kolejne lata na lekcji rysunków nieudolnie usiłowałem narysować w perspektywie dzbanek stojący na stole, zaś na robotach ręcznych albo „uczyłem się” wyszywania ( chi, chi), albo starałem się wystrugać ciągle ten sam wałek do ciasta (co również mi się nie udało i co dowodzi moich „wybitnych” uzdolnień manualnych).

Na lekcji wychowawczej nasza Pani uczyła nas zasad dobrego wychowania (savoir vivre), a na lekcjach historii (w starszych klasach) opowiadała o złożonych historycznie i politycznie dziejach Polski i Litwy. Osobą, o której powinienem napisać kilka ciepłych słów jest Pani Julia Furdyna, chociaż dopiero teraz odbieram jej osobę w sposób pozytywny Pani Furdyna była wychowanką Seminarium Nauczycielskiego, a pracę w naszej szkole podjęła jako pierwszy zatrudniony tu nauczyciel. Szkoła została otwarta w 1928 roku, a inicjatorami jej budowy byli między innymi dr Zysman z Klimontowa (ojciec poety Brunona Jasieńskiego) oraz mój dziadek - Stanisław Kaczmarski. Przed II-gą wojną światową była to wiejska szkoła podstawowa, która w okresie wojny stała się miejscem schronienia przed hitlerowcami kilku sławnych ludzi (w tym profesorów uniwersyteckich). Po wojnie została przemianowana na Gimnazjum Wiejskie Ziemi Sandomierskiej, a następnie na Liceum Ogólnokształcące im. Stefana Żeromskiego. Pani Furdyna pracowała w naszej szkole przez cały ten okres, będąc pewien czas także jej dyrektorem. Za moich szkolnych lat uczyła przyrody (dzisiejsza biologia). Była niezwykle wymagająca, siała postrach wśród uczniów - bardzo dobrze radziła sobie z utrzymaniem dyscypliny zarówno podczas lekcji, jak i przerw. Długie przerwy (15 minutowe), podczas których cała młodzież wychodziła na podwórko - wykorzystywała zawsze do poprawienia porządku wokół szkoły. Do dziś słyszę Jej głos, mówiący - „podnieś ten papierek”, „nie niszcz kwiatów”, „nie depcz trawników”. Czyż Pani Profesor nie była prekursorem dzisiejszych postaw proekologicznych, przykładem do naśladowania dla współczesnej „ochrony środowiska”? Kiedy patrzę na brudny, zaśmiecony kraj, na nasze „chobrzańskie choiny” - jeszcze parę lat temu zasypane śmieciami (podziękowania dla Pana Wójta Garnuszka za zrobienie tam porządku), na przechodniów rzucających niedopałek papierosa na chodnik lub na ulicę, na ludzi wyrzucających śmieci i niedopałki przez okna własnego mieszkania, czy z okna samochodu - słyszę głos Pani Furdyny. Myślę wówczas, że miałem szczęście być uczniem i wychowankiem Pani Profesor. Bo chociaż jestem rodem ze wsi, nie robię nigdy takich rzeczy, jakie robią „pseudomiastowi”. Nie robią tego także moje dzieci i moje wnuki - bo my wszyscy reprezentujemy „chobrzańską szkołę” wychowania. Wielkie dzięki Pani Profesor. Gdyby więcej ludzi w Polsce słyszało w swoich szkołach Pani głos napominający - „podnieś ten papierek”, „wrzuć go do kosza”, „sprzątnij po swoim psie” - żylibyśmy w pięknym i czystym kraju (oh! chyba się rozmarzyłem jak subiekt Rzecki z Lalki Prusa). Profesor Stefan Kotlarczyk - nie pamiętam, kiedy przyjechał do Chobrzan wraz ze swoją dużo młodszą żoną. Zapamiętałem ich idących drogą ze szkoły do sklepu lub stojących w zakrystii kościelnej podczas niedzielnej mszy, kiedy jako ministrant przechodziłem obok nich, kłaniając się na „dzień dobry”, Jako

40 uczeń, nie wspominam zbyt mile Pani Kotlarczykowej, która uczyła mnie matematyki od piątej do siódmej klasy. Ten przedmiot nie był nigdy moją mocna stroną i niestety nigdy się w nim nie wyróżniałem. Wspomnienia przeżyć lekcyjnych z tamtych lat wywołują we mnie do dzisiaj uczucie niepokoju, kiedy od czasu do czasu śni mi się taka lekcja matematyki. Pan Profesor był inny, pogodny, miał do uczniów dobre podejście. Był z wykształcenia magistrem filologii klasycznej, ukończył Uniwersytet Jagielloński i nauczał greki i łaciny. Z panem Profesorem, jako humanista, nawiązałem dużo lepszy kontakt. Utrwalił się on w ciągu dalszej nauki w gimnazjum, podczas lekcji łaciny i geografii - przedmiotów, których uczył mnie i moich kolegów. Ale tak naprawdę - nie o tym chciałem pisać, przywołując Jego pamięć. Profesor, podobnie jak Jego Żona i Profesor Kaczor (prywatnie brat Pani Kotlarczykowej) pochodzili z gór – z Wadowic. Co mówi takie skojarzenie: Kotlarczyk, Wadowice, góry? Sens tego skojarzenia zrozumiałem dopiero po wyborze kardynała Karola Wojtyły na papieża, a jeszcze dobitniej - po przeczytaniu książki autorstwa Jana Pawła II zatytułowanej „Przekroczyć próg nadziei”. Nasz chobrzański Stefan Kotlarczyk był synem Profesora Kotlarczyka, który przyszłego Papieża Polaka uczył języka polskiego w czasach szkolnych - w Wadowicach, który w młodym Karolu Wojtyle – ówczesnym uczniu, a potem pracowniku krakowskiej fabryki Solvay, studencie, a wreszcie księdzu, biskupie i kardynale - rozbudził nie tylko miłość do języka ojczystego, teatru czy poezji, ale także do uprawiania wraz z młodzieżą turystyki. Stefan Kotlarczyk okazał się godnym kontynuatorem dzieła swojego ojca. To On zabierał nas rokrocznie na dwutygodniowe obozy wędrowne po górach – tę biedną wiejską, chobrzańską młodzież, która nigdy nie wyjeżdżała na wakacje. Wraz z Profesorem i Jego Żoną zwiedziliśmy wspólnie Tatry, Pieniny, Beskidy i Sudety. Nasza wakacyjna przygoda z górami trwała od piątej klasy podstawówki, aż do klasy maturalnej w liceum. Poznawaliśmy uroki gór, ich piękne krajobrazy, wędrując w słonecznej pogodzie z Rytra przez Halę Łabowską, Przehybę - do Krynicy, przeżyliśmy groźną burzę z piorunami pod Babią Górą, czy żywioł wylewającej rzeki Poprad, na trasie Muszyna – Żegiestów. W planowanym zwiedzeniu Bieszczadów przeszkodziła mi matura i perspektywa egzaminu wstępnego na studia, a także wyjazd z Chobrzan Profesorostwa Kotlarczyków, którzy opuścili szkołę w związku z awansem Profesora na stanowisko dyrektorskie w szkole - gdzieś w okolicach Radomia. Cóż wynika z tych moich wyrywkowych wspomnień? Wydaje się, że dużo, że trzeba o naszej szkole pisać jak najwięcej, bo czas zaciera wspomnienia. Każdy kto sięgnie po pióro - napisze o tym samym wydarzeniu w szkole i o jego bohaterach w inny sposób, bo każdy z nas patrzył na nie z innej perspektywy, każdy zapamiętał inaczej ludzi i fakty. Jeden kronikarz nie zdoła napisać o wszystkich - o całej społeczności szkolnej i o poszczególnych jej członkach - nauczycielach, uczniach, Komitecie Rodzicielskim, woźnych, administracji szkoły i innych, którzy lepiej lub gorzej przysłużyli się naszej szkole. Każdy z

41 nas zapamiętał jakiś wyjątkowy moment z minionego okresu, który wydaje mu się najważniejszy. Trzeba pisać, aby podkreślić unikalność naszej szkoły. Dziś, z perspektywy czasu i wydarzeń jakie dokonały się w naszym kraju po 1989, można powiedzieć, że do tej prowincjonalnej szkoły, na „zabitą wieś”, ówczesne władze świadomie „zsyłały” najlepszą kadrę nauczycielską, która miała albo „niewłaściwe pochodzenie”, albo „niebezpieczne” poglądy polityczne lub przeszłość. Ich wpływ na wiejską młodzież miał być potencjalnie mniej groźny politycznie, niż oddziaływanie na światlejszą młodzież miejską. Takie decyzje kadrowe „decydentów” oświatowych stanowiły działanie w obronie „jedynie słusznego ustroju” i partii politycznej rządzącej w naszym kraju. Nie można również zapomnieć historii aresztowań naszych kolegów szkolnych w 1953 roku. Ich działalność patriotyczna, prowadzona w szkole w formie kółka poetyckiego, uznana została przez „władzę ludową” za działanie w niebezpiecznej wywrotowej organizacji politycznej. Zostali aresztowania i osądzeni jako „wrogowie ludu”, a wyroki sądów zaprowadziły ich do kopalni w Jaworznie, gdzie przez wiele lat przymusowo pracowali pod ziemią, jako więźniowie polityczni. W ten sposób złamano im kariery życiowe, a ich losy zasługują na nasze najwyższe uznanie i pamięć. Dowodzi to również słabości władz komunistycznych rządzących Polską, które w grupce uczniów czytających wiersze polskich poetów – upatrywali wroga politycznego, zagrażającego bezpieczeństwu kraju. Nam zaś, uczniom z lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych, pozostał bezcenny skarb wiedzy przekazanej przez naszych Nauczycieli i Wychowawców, podczas swoistych „zajęć wyrównawczych, które wielu chłopskim dzieciom pozwoliły osiągnąć godną pozycję zawodową i społeczną. Bycie absolwentami i wychowankami Szkoły w Chobrzanach jest dla nas niekwestionowanym powodem do dumy. Vivat Schola nostra! Vivant Profesores!

SYLWESTROWA ZABAWA Sala Gimnastyczna w naszej szkole, Sylwester 1960. Grają Judy z Janowic: Bronek na saksofonie, Walerek na puzonie, Kazik na bębnie. „Leci” repertuar współczesny; po melodii „zachodni wiatr spienione goni fale”, następuje inna „spostrzegłem pierwszy siwy włos na twojej skroni”. Chłopcy grają ze słuchu, więc trochę fałszują. Zabawa „na całego”. Tańczę z Wandą, czekając niecierpliwie na przyjście Marysi, z którą miałem spędzić ten wieczór. Na ławkach pod ścianą siedzą „kumoszki” chobrzańskie, które „obsługiwały” każdą zabawę, bacznie obserwując jej uczestników. W ten sposób, na poczekaniu, rodziły się lokalne plotki („kto z kim, kiedy, dlaczego”). Komisję weryfikującą te informacje stanowili obserwatorzy zewnętrzni, czyli

42 ci, którzy na salę wejść nie mogli, albo nie chcieli. Oparci na parapetach okiennych, przez zamglone szyby, kontrolowali sytuację na sali. Zabawa toczyła się wartko, było całkiem spokojnie; incydentów w postaci ewentualnego „mordobicia” po komendzie „odbijany” - chwilowo nie odnotowano. W pewnym momencie na sali pojawił się „Engels”, szkolny intendent. Niski, krępej budowy, przysadzisty mężczyzna, z zaczesanymi gładko do góry, gęstymi włosami. Był już „pod muchą”, więc jak zawsze wszedł z zamkniętymi oczami i wyciągniętą do przodu ręką w tłum tańczących par. Machał nią z lewa na prawo. Zarówno ten gest, jak i jego potencjalne skutki, znałem z wcześniejszych zabaw szkolnych. Wiedziałem, chyba jedyny na sali, co się święci. Jak zawsze w takim stanie, Engels wydobywał z siebie charakterystyczny dźwięk „ćććsssittt”, po czym rozdzielał najbliżej tańczącą parę odpychając partnera od damy, poprawiają swą decyzję pięścią, „waląc” gdzie popadło. W rozumieniu Engelsa był to „gest podziękowania” po którym rozpoczynało się oczyszczanie przedpola, polegające na tym, że jedną ręką trzymał partnerkę, a drugą dalej odpychał innych tańczących wokół. Tak było i tym razem. Wykonał parę ruchów, raz ręką, raz nogą, w efekcie których tańczące w pobliżu niego pary lądowały kolejno pod oknem - najczęściej na kolanach siedzących tam „kumoszek”. Skończyła się grana melodia. Engels otworzył oczy i jąkając się wycedził przez zęby „Bbbroonek - ćććicha woooda”- znaczy się fokstrot. Niestety, orkiestra zagrała inną melodię (chyba modnego wówczas walczyka „a Sekwana zakochana, zakochana tak jak ja”). Engels zatrzymał się gwałtownie, odwrócił się do sceny, poczerwieniał i pośpiesznie podbiegł w stronę orkiestry, zostawiając na miejscu partnerkę. Chwycił stojący na brzegu sceny taboret i wycelował w grającego na saksofonie Bronka Judę. Efekt był oszałamiający - po chwili w zębach Bronka został tylko ustnik saksofonu, a „przetrącony instrument” dyndał na piersi muzykanta. Na sali powstał szum i zamieszanie. Orkiestra przestała grać, pozbawiona głównego instrumentu. Rozległ się krzyk „Ratunku! Jonowioki! Bijo nos!” Ktoś inny wykrztusił „Koniec zabawy!” Kumoszki zawołały „Ludzie! Chodźta na Mszę Świętą Noworoczną!” i pośpiesznie opuściły salę, a za nimi wszyscy uczestnicy sylwestrowej zabawy. Bronek stał nadal na scenie, trzymają rękę przy gębie. Chyba liczył zęby…

Maciej Gustaw Kaczmarski

„Wiejskie dzieci” Lokalnym Patriotom – Tym których znałem

(Ks. Tadeusz, Zenon+, Zygmunt+, Józef+, Stanisław, Bogdan, Sławek, Stefan, Zdzisław, Zygmunt)

Zrodzeni w wojennym strasznym czasie. Wiedzę zdobywali w Chobrzańskiej Szkole w znoju i trudzie, a pomimo przeciwności losu wyrośli na lokalnych patriotów – szlachetnych ludzi. Przeciwstawiali się stalinowskiej władzy. Młodzi idealiści wierzyli, że podjęta walka przyniesie oczekiwany sukces, że się uda, że się ziści… Okrzyknięci „wrogami ludu” sądzeni i poniżani… choć byli zbyt młodzi to otrzymali wyroki duże. Ciężko pracowali w kopalni otrzymując suchy chleb, kaszę i czarną kawę w naturze. W latach powojennych młodzieńcy, dziś pokryci szronem doświadczeni ludzie, twórcy najnowszej historii, autentyczni bohaterowie, a nie jacyś ze zmyślonej teorii. W 1956 roku odwilż nastąpiła (chwilowo), zatrzęsła systemem, a tych młodych „ze skazą” oczyściła i kształcić się im pozwoliła. Ten epizod z ich życia dopiero po 50 latach ujrzał światło dzienne. To wiedzieć powinien każdy ,ale dla wychowania chobrzańskiej młodzieży jest to dziś niezbędne.

Piotr Kaczmarski

I tak też było w Chobrzanach

Boguś, Seweryn, Zygmunt, Zenek, Józek, Sławek, Zdzich, Zdzich, Stefan, Stanisław, Marian. Byli uczniami, takimi jak trzeba, chcieli wolnego kraju „wolnego Nieba”

Rok 1950 w Chobrzanach był przeciętnym, ludzie myśleli o pracach, które dałyby im lepsze dochody. Okres zniszczeń wojennych zatrzymał normalne bogacenie się społeczeństwa. W wiosce był i jest kościół, Gmina, G.S- Sampomoc Chłopska, sklepy, poczta. Chobrzany stawały się dynamiczną wioską. Zaczęto zakładać duże sady, które stały się później dominującą kulturą rolną. Nad wymienionymi instytucjami górowała szkoła. Była to szkoła Podstawowa i Liceum Ogólnokształcące im. Stefana Żeromskiego w Chobrzanach. Tam spotkalibyśmy bohaterów, których imiona wymieniłem na wstępie, tego przypomnienia. W tym środowisku i szkole panował reżim 44 komunistyczny. W środowisku wiejskim władza należała do PZPR i ORMO, a na terenie szkoły do ZMP. Przywódcy tej organizacji starali się być najlepszymi przykładami ZMP o cechach taniej demokracji komunistycznej. Niektórzy z przywódców ZMP w celu oznaki ważności posiadali broń krótką, co na terenie szkoły było zjawiskiem obcym. Z uczniami u których zauważono „odchył” byli wzywani na rozmowy przez przewodniczących klasowych, rozmowy na tle kolektywu klasowego, a także na apelach szkolnych. Walczono z reakcyjnymi podziemiem wszędzie. Aktyw ZMP w wolnych chwilach wyruszał na rozmowy z bogatszym chłopstwem o oddawaniu-sprzedaży zboża dla państwa i dobrobycie płynącym z kolektywizacji rolnictwa. Szkoła, która była miejscem różnych przemian posiadała bardzo dużo uczniów, nieraz klasy podwójne. Szkoła w latach pięćdziesiątych i później gościła dużo uczniów, wypuściła dużo znanych osobistości do świata nauki i praktycznych obsadzeń wysokich urzędów w państwie. Reasumując , śmiało można nazwać ten okres „złotymi latami” Chobrzan. Ta właśnie szkoła posiadała od początku istnienia powojennego dobrych profesorów z Uniwersytetu Jagiellońskiego - ludzi oddanych tylko nauce. Trzeba wspomnieć, że wiedza programowa miała swoje miejsce wśród uczniów i to było jej cechą. Były też próby naginania profesorów dla aktywnych ZMP-owców, którzy nie przyswoili materiału programowego szczególnie przy promowaniu do klas wyższych. Od 1950 r. w szkole i środowisku Chobrzan zaczęło się wymuszać jakąś dziwną dezaprobatę istniejącej rzeczywistości. W szkole często spadały obrazy wodzów komunizmu, gazetki wypełniały się brzydkimi tekstami, które szybko były niszczone. Wioska żyła swymi problemami. Wzrastało niezadowolenie. Chłopi masowo wieczorami schodzili się w celu wysłuchania radia Wolna Europa. Dyskutowano wokół polskich „Kołchozów” i spraw religijnych. Duża grupa gimnazjalistów służyła w kościele do mszy św., mimo zakazu. W ten sposób demonstrowano, że tu jest Polska. W marcu 1950r. odbyło się zebranie ZMP, na którym zostali mocno skrytykowani uczniowie gimnazjum za niewierność organizacyjną, samowolę i złe przykłady. Takimi uczniami byli: Giza Bogdan, Grzesik Zdzisław. W tym dniu pozostali w szkole po zajęciach jeszcze inni uczniowie, Surowiec Zenon, Siudak Stanisław, Ordon Bolesław, Grzesik Zdzisław. W czasie tego spotkania Giza Bogdan wysunął projekt zorganizowania nielegalnej organizacji. Dyskutowano nad nazwą, bowiem było kilka projektów „Młode Wojsko Polskie”, „Młodzieżowa Walka Polityczna”. W niedługim czasie do tej grupy dobrano ucznia Seweryna Drzymalskiego. Z jego wiedzy, należało nawiązać łączność z Ambasadą amerykańską, która będzie bazą instrukcji nielegalnej organizacji, broni i innego sprzętu do działalności w podziemiu. W dniu 1 kwietnia 1950 r. Bogdan Giza zorganizował drugie spotkanie w lasku tzw. „Choinach”, grupa powiększała się o Płazę Sławomira, Cukrowskiego Stanisława i Józefa Szczepaniaka. Na tym spotkaniu grupa przyjęła nazwę Podziemnej Organizacji Wojskowej. W dwa dni później przystąpiono do realizacji nawiązania kontaktu z ambasadą amerykańską. Były próby zebrania

45 pieniędzy na podróż do Warszawy. Grzesik Zdzisław i Surowiec Zenon byli na takiej zbiórce w Skotnikach na plebanii. Nie odnieśli żadnego sukcesu. W połowie kwietnia 1950 r. odbyło się czwarte spotkanie, było już więcej o jednego członka, był nim uczeń Chaja Mieczysław. Na tym zebraniu Surowiec Zenon zaprezentował broń. Był to stary nie nadający się do użytku „sten”, przyniósł też dużo amunicji do KBK. „Choiny” stały się siedzibą POW. W maju na zebraniu do grupy POW dołączyli Rędziak Zygmunt i Górecki Marian. Zebranie poprowadził Seweryn Drzymalski, który złożył sprawozdanie z rozprawy odbytej przed Sądem Wojskowym w Kielcach na sesji wyjazdowej w Sandomierzu, które osądziło „Młode Wojsko Polskie” ze Staszowa. Na tymże zebraniu kierownictwo organizacji powierzono Gizie Bogdanowi. POW obsadziła swoje stanowiska. Giza pełnił rolę kierowniczą wydziału propagandy. Do pomocy miał Chaję Mieczysława i Góreckiego Mariana. Do spraw wywiadu zostali oddelegowani Seweryn Drzymalski i Grzesik Zdzisław. Zenonowi Surowcowi powierzono funkcję Zbrojenia. W dniu 20 listopada na zebraniu w „Choinach”byli obecni Surowiec Zenon, Surowiec Zygmunt, Płaza Sławomir, Stawecki Stefan, Szczepaniak Józef, Rędziak Zygmunt, było to zebranie poświecone zatwierdzeniu statutu POW. Wybrano jednocześnie dowództwo wojskowe, które objął Grzesik Zdzisław. Organizacja podjęła działalność propagandową z zastosowaniem wrogich ulotek, zrywania haseł dostojników państwowych i przywódców ruchu robotniczego. W tym samym czasie zbrojmistrz POW, Surowiec Zenon powiększył arsenał organizacji. Zakładano rozrost organizacji. Toczyły się rozmowy z uczniami i nie tylko. Dużym ośrodkiem były Gnieszowice. Pracą nad powstaniem nielegalnej organizacji zajmował się Lis Bolesław i Józef Urbański. Zebranie 20 listopada 1951 r. można uważać za ostatnie tego typu. Nastąpił okres świąteczny. Piętnasty stycznia 1952 r. jest dniem aresztowań POW-iaków, którzy przy płaczu rodziców i rodzin w poranny dzień otwartym „Wilirem” odjechali obok swojej szkoły do aresztu śledczego U.B. w Sandomierzu. Autor tego artykułu jechał razem z innymi, którzy mieszkali na trasie z Bilczy do Gorzyczan. Reasumując, działalność szkolnej organizacji POW można na pozór powiedzieć, że nie osiągnęła żadnych celów, nie zjednała sobie księży, nie nawiązała łączności z Ambasadą USA, skąd spodziewała się pomocy w różnej formie. Nie miała przeprowadzonych akcji zbrojnych. W ocenie była jednak wielką siłą, która w tym okresie rozkwitu komunizmu pokazała, że i temu, złu można się przeciwstawić. W skali całej Polski była to mikroskopijna wielkość, która w rozumowaniu ludzi była iskrą skuteczną, roznieconą w latach późniejszych. Wszyscy POW-iacy zostali oskarżeni o to, że założyli nielegalną organizację, której celem była zmiana ustroju Państwa Polskiego.

Zdzisław Gawron

V. „ ... OCALIĆ OD ZAPOMNIENIA – LUDZIE SZKOŁY”

NAUCZYCIELE I DYREKTORZY „Praca nauczycielska to współtworzenie wartości w oparciu o te najważniejsze: służba Bogu, Polsce i bliźniemu. Wiedza i serce razem połączone dają efekty” Jadwiga Lindner Praca w Gimnazjum i Liceum Ziemi Sandomierskiej początkowo prowadzona była według programów przedwojennych, bez podręczników, w przepełnionych klasach, w warunkach pod każdym względem ciężkich. Jednym słowem wymagała wiele wysiłku ze strony nauczycieli. Pierwsza kadra nauczycielska składała się z profesorów, którzy w czasie okupacji mieszkali w Chobrzanach, albo przybyli z terenów wyzwolonych. W pierwszym roku istnienia Wiejskiego Liceum w Chobrzanach pracowali następujący nauczyciele: mgr Jozef Walczyna – pełniący obowiązki dyrektora szkoły, dr Stefan Hrabec – uczył jęz. polskiego i łaciny, mgr Stanisława Hrabec – uczyła jęz. polskiego i historii, mgr Stanisław Tyczyński – uczył geografii i biologii, mgr Adam Piszczatowski – uczył matematyki, fizyki i chemii, mgr Alojzy Kaczmarczyk – uczył jęz. niemieckiego i łaciny, ks. Roman Mazurkiewicz – uczył religii. W roku 1945/46 skład kadry nauczycielskiej uległ zmianom. Odeszli m. in. Józef Walczyna, Adam Piszczatowski, ks. Roman Mazurkiewicz. Natomiast grono pedagogiczne gimnazjum zasilili Marian Koziarski, Regina Tyczyńska i ks. Czesław Pawłowski. Dyrektorem szkoły został dr Stefan Hrabec. W 1946 r. po odejściu dr S. Hrabca na stanowisko pracownika naukowego Uniwersytetu w Toruniu dyrektorem Gimnazjum mianowano mgr Zdzisława Pawłowskiego. Z nowym dyrektorem współpracowało dotychczasowe grono oraz nowe „siły”. W. Cichoń, K. Brodacka, J. Pawłowska. Patrząc z perspektywy 65 lat na Liceum w Chobrzanach nie sposób pominąć grona nauczycieli i dyrektorów tu pracujących, którzy włożyli wiele wysiłku i trudu w wychowanie wielu pokoleń. Byli wzorami kształtującymi wrażliwość, zainteresowania, a nawet losy uczniów. Prowadzone zajęcia przedmiotowe były świadectwem gruntownej wiedzy fachowej. Zaś pełne taktu i życzliwości obcowanie z uczniami zapewniało autentyczną sympatię i autorytet. Kolejni nauczyciele Liceum prowadzili młodzież „ku wiedzy, dobru, prawdzie i pięknu”, czyli ku najwyższego rzędu wartościom istotnym w przeszłości i teraźniejszości. W ciągu 65 lat istnienia Liceum Ogólnokształcącego w Chobrzanach zarządzało nim 19 dyrektorów oraz uczyło ponad stu nauczycieli. Obecnie wśród kadry nauczycielskiej jest kilka osób, które są jednocześnie absolwentami Liceum Ogólnokształcącego im. S. Żeromskiego w Chobrzanach.

Dyrektorzy Liceum Ogólnokształcącego w Chobrzanach w latach 1944-2009

1. mgr Józef Walczyna. Okres pełnienia funkcji dyrektora 2 X 1944-24 VII 1945r. 2. dr Stefan Hrabec 25 VII 1945 – 31 VII 1946 r. 3. mgr Zdzisław Pawłowski 1 VIII 1946 – 31 VII 1948 r. 4. mgr Aleksander Czernecki 1 VIII 1948 – 15 VIII 1949 r. 5. mgr Stefan Kotlarczyk 15 VIII 1949 – 15 X 1949 r. 6. mgr Stanisław Bień 15 X 1949 r. – 1950 r. 7. mgr Michał Tworek 1950 r. – 15 III 1952 r. 8. Julia Furdyna 15 III 1952 – 9 II 1955 r. 9. mgr Halina Witkowska 9 II 1955 – 31 VII 1955 r. 10. Edmund Szafraniec 1 VIII 1955 – 31 VIII 1956 r. 11. mgr Józef Lisak 1 IX 1956 – 1 XI 1957 r. 12. Jan Bokwa 1 XI 1957 – 1 X 1958 r. 13. Piotr Słaba 1 X 1958 – 31 VIII 1962 r. 14. mgr Zdzisław Chmielewski 1 IX 1962 – 1 II 1963 r. 15. Jan Bokwa 1 II 1963 – 31 VIII 1973 r. 16. mgr Kazimierz Paralusz 1 IX 1973 – 1 VIII 1978 r. 17. mgr Bolesław Czarnecki 1 VIII 1978 – 2004 r. 18. mgr inż. Krzysztof Kaczmarski 2004 – 2006 r. 19. mgr Robert Soja od 2006

Nauczyciele Liceum Ogólnokształcącego w Chobrzanach w latach 1944 – 2009

Okres pracy w LO Chobrzany Józef Walczyna 1944-1945 Stefan Hrabec 1944-1946 Stanisława Hrabec 1944-1946 Stanisław Tyczyński 1944-1946 Adam Piszczatowski 1944-1946 Alojzy Kaczmarczyk 1944-1946 Roman Mazurkiewicz 1944-1945 Czesław Pawłowski 1945-1946 Marian Koziarski 1945-1947 Regina Tyczyńska 1945-1946 Zdzisław Pawłowski 1946-1948 Krystyna Brodacka 1946-1948 Maria Drożdż 1946-1948 Wanda Cichoń 1946-1956 48

Jadwiga Pawłowska 1946-1948 Juliusz Chyżewski 1947-1949 Stefan Kotlarczyk 1947-1958 Zofia Opiołówna 1.02.1948 - 31.08.1948 Michał Tworek 1947-1952 Aleksander Czernecki 1948-1949 Krystyna Czernecka 1948-1949 Lidwina Oberstadt 1948-1949 Karol Kautzki 1948-1951 Stanisław Morawski 1949-1950 Halina Ditkowska 1949-1950 Stanisław Kuśmierz 1949-1964 Stanisław Bień 1949-1950 Stanisław Kowalewski 1949-1954 Cecylia Osuch 1950-1957 Jan Osuch 1951-1953 Teresa Stępień 1951-1957 Stefan Rynkiewicz 1951-1953 Aleksander Koczur 1952-1954 Bolesław Kłębukowski 1953-1959 Halina Witkowska 1952-1954 Krystyna Janiczak 1954-1955 Zbigniew Stocki 1954-1955 Jan Bokwa 1954-1973 Wanda Stocka 1954-1955 Edmund Szafraniec 1955-1956 Wanda Szafraniec 1955-1956 Karol Suppan 1955-1961 Aniela Leszczyńska 1955-1956 Józef Lisak 1956-1957 Stanisław Penar 1956-1961 Wanda Penar 1956-1961 Janina Poliwczak 1956-1961 Bogusław Mazurkiewicz 1958-1959 Henryk Soja 1957-1970 Julian Pieklik 1957-1961 Stanisław Cynk 1957-1958 Piotr Słaba 1958-1962 Julian Wolny 1958-1969 Janina Surowiec 1959-1995 Maria Kopacz 1960-1991 Wiesława Zegadło 1961-1962 Bolesław Wilk 1961-1998

Krystyna Główka 1961-1965 Jan Główka 1961-1964 Jan Duda 1961-1962 Zdzisław Chmielewski 1962-1963 Barbara Jopkiewicz 1962-1965 Jan Mochocki 1962-1965 Irena Pikoń 1962-1963 Stanisław Jakuszewski 1963-1991 Janina Marońska 1963-1964 Piotr Gleń 1964-2001 Maria Plewa 1964-1965 Tadeusz Słabiak 1964-1971 Ryszard Kazimierski 1965-1969 Lucjan Wódz 1965-1998 Zdzisław Pruszczyński 1965-1968 Barbara Radzimowska 1965-1972 Zofia Malanowicz 1964-1973 Leszek Budziński 1966-1971 Marceli Czerwiński 1969-1971 Teresa Wyrzykowska 1970-1972 Stanisława Grzesik 1971-2001 Waldemar Kołton 1971-1995 Janina Michalik 1971-1975 Władysława Materkowska 1971-1975 Maria Okulska 1971-1987 Leszek Zbróg 1972-1974 Alicja Wódz 1972-2007 Zygmunt Kamys 1972-1974 Kazimierz Paralusz 1973-1978 Aleksandra Paralusz 1973-1978 Wanda Wierzchowska 1975-1977 Małgorzata Chaja 1976-1978 Edward Niekurzak 1978-1985 Dorota Kaczmarska 1979-2002 Krzysztof Kaczmarski 1979-2006 Marian Zwolski 1980-1984 Maria Wilk od 1982 Magdalena Jagielska od 1987 Joanna Stelmach od 1987 Joanna Jur 1987-1996 Jadwiga Zych 1990-2001 Franciszek Malanowicz 1991-2000 Bolesław Czarnecki 1978-2004

Małgorzata Grądziel od 1988 ks. Henryk Żółciak 1991-1997 ks. Dariusz Bęc 1992-1995 ks. Mariusz Piotrowski 1995-1997 Roman Maruszczak 1995-1998 Anna Konarska 1995-2001 ks. Czesław Gumieniak 1997-2000 Magdalena Wójcik od 1998 Tomasz Stróż 1998-1999 Adam Węgrzynowski 1998-1999 Wojciech Ciach od 1999 Agnieszka Wiśniewska 1999-2004 Leszek Kiciński od 2000 ks. Jacek Rzepka 2000-2001 Joanna Płaza 2001-2002 Tomasz Styczeń od 2001 ks. Sławomir Machowski 2001-2003 Wioletta Cieciura od 2002 ks. Tomasz Cuber 2003-2006 Elżbieta Wódz od 2004 Agnieszka Węglarczyk –Podolecka od 2004 Monika Ziemnicka od 2005 Piotr Głowacki od 2006 ks. Krzysztof Nowak 2006-2007 Małgorzata Ciach od 2004 Dominika Kołacz od 2006 Joanna Dynkowska od 2006 Agnieszka Brzyszcz od 2006 ks. Adam Kopeć 2007-2009 Agnieszka Skrzypczak od 2008

ADMINISTRACJA I OBSŁUGA SZKOŁY

Liceum Ogólnokształcące w Chobrzanach oprócz kadry nauczycielskiej, w ciągu sześćdziesięciu pięciu lat swego istnienia, zatrudniało również pracowników administracji i obsługi, którzy swoją pracą przyczyniali się do sprawnego funkcjonowania szkoły. Do długoletnich pracowników administracji i obsługi należą: Krystyna Wolny Janina Krzemień Danuta Kołton 51

Helena Tworek Maria Lasota Michalina Mizak Józefa Jóźwiak Maria Saja Zofia Paluch Maria Zych Henryk Skałczyński Stanisław Wilk Władysław Chuchnowski Stanisław Stępień Maria Gara Władysław Dziuba Eugeniusz Korona Elżbieta Lasota Mieczysława Kozioł Zofia Stępińska Leokadia Bajak Stefan Wójtowicz Stanisław Krzemień Zygmunt Tokarski Wincenty Niedbała Stanisław Sowiński Teresa Abramczyk Ewa Forc Zofia Zych Krystyna Szkutnicka Grażyna Saramak Anna Adamczyk Mieczysław Kaczor Jan Wojtas Piotr Czerwiński Małgorzata Skrzypczak Marek Forc Zofia Stępień Zofia Szkutnicka Janina Grębowiec Monika Surowiec

ABSOLWENCI LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCEGO IM. STEFANA ŻEROMSKIEGO W CHOBRZANACH

Ile razem dróg przebytych? Ile ścieżek przedeptanych? (…) Ocalić od zapomnienia.

K. I. Gałczyński

PIERWSI ABSOLWENCI

Matura - 1948 1. Łucja Chmioła 2. Eugeniusz Nowaczek 3. Mieczysław Paluch 4. Mieczysław Rutkowski 5. Edmund Skotnicki

Matura - 1950 1. Aleksandra Bokwa 2. Honorata Bokwa 3. Krystyna Chuchnowska 4. Anastazja Ciamaga 5. Mieczysław Gach 6. Zdzisława Gach 7. Stanisław Jakuszewski 8. Irena Kaczmarska 9. Irena Petters 10. Jadwiga Petters 11. Zygmund Tarno 12. Edward Wielgus

Matura - 1951 1. Stefan Staszkiewicz 2. Zdzisław Bokwa 3. Wanda Rutkowska 4. Wanda Zych 5. Józef Wołek 6. Zygmunt Wrona 7. Marianna Zelik 8. Marianna Zych 9. Mieczysław Zych 10. Irena Czajka 11. Jan Chmielowiec 12. Kazimierz Pietrzyk 13. Marian Czech 14. Eugeniusz Gajewski 15. Marian Grzesik 16. Czesława Paluch 17. Piotr Sulicki 18. Zofia Surowiec 19. Zdzisław Wilk 20. Henryk Papka 21. Salomea Płaza 22. Kazimierz Wrona 23. Stanisław Wodecki 24. Marianna Płaza

Matura - 1952 1. Stanisława Banaś 2. Regina Bijak 3. Honorata Boćkowska 4. Maria Bokwa 5. Teresa Bokwa 6. Sabina Drypa 7. Kazimierz Gierczak 8. Maria Grzesiak 9. Jan Jońca

10. Zdzisław Juda 11. Maria Knap 12. Wacław Koryciński 13. Kazimiera Lis 14. Tadeusz Łukawski 15. Jolanta Malec 16. Wacław Małek 17. Jerzy Mąkosa 18. Regina Misiur 19. Jadwiga Musiał 20. Bolesław Ordon 21. Bogumiła Papka 22. Zdzisław Pietrzykowski 23. Stanisław Rączkowski 24. Wanda Stąporowska 25. Stanisław Siuda 26. Helena Śledź 27. Jan Trojanowski 28. Helena Wójcik 29. Stanisław Wołos 30. Czesława Zych 31. Wincentyna Zych 32. Zygmund Żołnowski 33. Zdzisław Surowiec 34. Mieczysław Chaja 35. Bogumiła Drabowicz 36. Aleksandra Krakowiak 37. Lucyna Śledź

Matura - 1953 1. Bolesław Wójtowicz 2. Stanisław Wilk 3. Maria Skrzypczyńska 4. Irena Skrzypczyńska 5. Regina Okoń 6. Janina Mrozińska 7. Gabriel Marzec 8. Czesław Lis 9. Tadeusz Kwasek 10. Maria Kopeć 11. Janina Kogut 12. Józefa Kaczmarska 13. Marian Górecki 14. Zdzisława Grzesik 15. Aleksander Duma 16. Maria Drabowicz 17. Mieczysław Chaja 18. Alina Bokwa

19. Krystyna Grela 20. Pelagia Knap 21. Władysław Krzemień 22. Kazimiera Kwasek 23. Maria Kuśmira 24. Tadeusz Kwiecień 25. Stanisław Legwant 26. Wiesław Lipczyński 27. Stanisław Opala 28. Zenon Surowiec 29. Zdzisław Grzesiak 30. Genowefa Żyła 31. Maria Piątkowska 32. Zenobia Przennak 33. Maria Ślusarz 34. Józef Sendrowicz 35. Joanna Stąporowska 36. Stanisław Stąpór 37. Zofia Ura 38. Bogdan Giza 39. Bogusław Kordyka

Matura - 1954 1. Genowefa Adamczyk 2. Stanisław Buczkowski 3. Stanisław Cukrowski 4. Danuta Ćwiertnia 5. Lucyna Czerwińska 6. Jerzy Floras 7. Tadeusz Floras 8. Stanisław Gara 9. Regina Grzesik 10. Czesław Juda 11. Maria Lis 12. Mieczysław Łukawski 13. Krystyna Podsiadło 14. Sławomir Płaza 15. Stefania Podlewska 16. Zofia Smardz 17. Józef Szczepanik 18. Wanda Stefaniak 19. Tadeusz Stępień 20. Jan Skałczyński 21. Zofia Szydlak 22. Włodzimierz Wójcikowski 23. Ryszard Zych 24. Stanisław Zawół

Matura - 1955 1. Kazimierz Bochyński

2. Marian Duma 3. Teresa Gawrońska 4. Stanisław Giza 5. Teresa Grzesik 6. Stefan Jarosz 7. Kazimierz Kaczmarski 8. Jan Lipa 9. Stanisław Noga 10. Edward Pyszczek 11. Mieczysław Sabat 12. Stefan Surowiec 13. Zofia Walas 14. Romuald Wiśniewski 15. Stanisława Wroczek 16. Zdzisława Zając 17. Daniel Zych 18. Krystyna Zych

Matura - 1956 1. Daniela Paluch 2. Krystyna Łukawska 3. Stanisław Kurzępa 4. Kazimierz Krasowski 5. Leokadia Kępa 6. Aleksander Kapusta 7. Marian Kalinowski 8. Teresa Gradzik 9. Jan Bociek 10. Krystyna Zybała 11. Władysława Wróbel 12. Stanisław Wrona 13. Zenona Wiśniewska 14. Zofia Walasek 15. Jan Śliwiński 16. Józef Rędzi 17. Zdzisław Pyszczek 18. Stanisław Polit 19. Zdzisław Paciura 20. Stanisław Osmala 21. Maria Marzec 22. Zdzisław Malinowski

Matura - 1957 1. Elżbieta Bokwa 2. Irena Kamuda 3. Maria Krasowska 4. Lucyna Machała 5. Marian Marzec 6. Maria Okoń 7. Zofia Osuch

8. Irena Pielecha 9. Leon Prokop 10. Stefania Sowińska 11. Helena Wójtowicz 12. Krystyna Zwierzyk 13. Zofia Chuchnowska 14. Władysław Biało 15. Lucyna Staszkiewicz 16. Gabriel Malec 17. Tadeusz Wiącek 18. Henryk Wójtowicz 19. Teresa Jarosz 20. Leon Drypa 21. Andrzej Bokwa 22. Mikołaj Studziński 23. Zofia Siuda 24. Teresa Walczewska

Matura - 1958 1. Zofia Ordon 2. Stefan Przytuła 3. Genowefa Socha 4. Mieczysław Stachurski 5. Stanisław Stachurski 6. Wiesław Szeląg 7. Andrzej Książka 8. Eugeniusz Olechowski 9. Helena Kitlińska 10. Tadeusz Gawroński 11. Mieczysław Gawron 12. Antoni Paruch 13. Maria Adamczyk 14. Stanisława Adamczyk 15. Danuta Gajewska 16. Bogusław Jarosz 17. Dorota Kitlińska 18. Czesława Krakowiak 19. Maria Kwiatkowska 20. Wiesław Mróz 21. Zenona Olszewska 22. Bogumiła Orłowska 23. Stanisław Paluch 24. Marian Sobczyk 25. Teodozja Stefaniak 26. Maria Surowiec 27. Marian Wroczek 28. Rozalia Zych 29. Wanda Zych 30. Kazimierz Chmiel 31. Eugeniusz Bernyś

32. Kazimierz Ćwiertnia 33. Józefa Ćwiertnia 34. Jan Dudek

Matura - 1959 1. Piotr Kaczmarski 2. Stanisław Staszczak 3. Józef Beksiński 4. Wiesław Ozdoba 5. Józef Zelik 6. Mieczysław Piątek 7. Bogdan Kaczmarski 8. Tadeusz Słończ 9. Ryszard Mucha 10. Franciszek Moskal 11. Stanisław Czechowski 12. Marian Mazur 13. Józef Kitliński 14. Mieczysław Stefaniak 15. Maria Zybała 16. Stanisława Zaręba 17. Bronisława Rak 18. Danuta Przewłocka 19. Krystyna Jońca 20. Barbara Bokwa 21. Bogusława Mazur 22. Barbara Marzec 23. Zofia Prokop 24. Jadwiga Broda 25. Kazimiera Staszczak 26. Daniela Zwierzyk 27. Henryka Majkowska 28. Zofia Kosińska 29. Marianna Chorab

Matura - 1960 1. Barbara Bokwa 2. Antoni Bulira 3. Regina Cebula 4. Zuzanna Czarnecka 5. Józef Chmielowiec 6. Łucja Gawron 7. Joanna Gołębiowska 8. Teresa Grzesik 9. Henryk Kępa 10. Zbysław Kieler 11. Marian Klubiński 12. Bolesław Kukiełka 13. Tadeusz Liśkiewicz 14. Jan Marzec

15. Leon Podleski 16. Andrzej Piętowski 17. Wanda Pyszczek 18. Maria Siudak 19. Teresa Sobocińska 20. Maria Strzałkowska 21. Józef Stylski 22. Wanda Surowiec 23. Aleksandra Wyrzykowska 24. Teresa Tenderenda 25. Teodozja Mazur

Matura - 1961 1. Alicja Bracławska 2. Krystyna Dereń 3. Mieczysław Drab 4. Zofia Gawrońska 5. Gustaw Kaczmarski 6. Irena Kołodziej 7. Maria Kołodziej 8. Zofia Kucwaj 9. Marek Marzec 10. Teresa Moskal 11. Halina Olechowska 12. Czesława Osuch 13. Jadwiga Ostrowska 14. Wiesław Pyszczek 15. Kazimierz Rudkowski 16. Irena Skotnicka 17. Elżbieta Stajniak 18. Teresa Stępińska 19. Zenona Sulicka 20. Zofia Wałek 21. Zuzanna Wiśniewska 22. Teresa Zawada 23. Andrzej Otręba 24. Henryk Kiciński 25. Julian Paś 26. Ryszard Nowak 27. Teresa Suska

Matura - 1962 1. Roman Dragan 2. Halina Dulińska 3. Andrzej Fornalski 4. Włodzimierz Gąsiorowski 5. Bronisław Gierak 6. Stanisław Grzegorczyk 7. Krystyna Gubernat 8. Wanda Jóźwiak

9. Andrzej Juda 10. Irena Karwacka 11. Mieczysława Kapusta 12. Teodozja Korona 13. Barbara Książka 14. Henryk Kubik 15. Maria Kwiecień 16. Kazimierz Legwant 17. Teresa Kolasińska 18. Joanna Lipiec 19. Marian Machała 20. Marian Macias 21. Franciszek Malanowicz 22. Stanisław Niezgoda 23. Wiesława Nowosielska 24. Zbigniew Olszewski 25. Maria Osmala 26. Władysław Osmala 27. Mieczysław Osmala 28. Krystyna Paluch 29. Mieczysława Pielecha 30. Wanda Rumińska 31. Krystyna Sikora 32. Alina Śliwińska 33. Barbara Sobocińska 34. Jan Stajniak 35. Teresa Tałaj 36. Maria Wiśniewska 37. Jadwiga Wójcik 38. Zygmunt Wójtowicz 39. Stanisław Wrona 40. Stanisław Zych 41. Krystyna Rutkowska 42. Jadwiga Ostrowska

Matura - 1963 1. Teodozja Skrzypczak 2. Wiesława Tworek 3. Maria Surowiec 4. Helena Krasowska 5. Elżbieta Jędrzejewska 6. Henryka Kita 7. Jacek Koper 8. Janina Socha 9. Stanisław Serebak 10. Władysława Suska 11. Maria Górska 12. Jadwiga Jońca 13. Elżbieta Kotaś 14. Danuta Piotrowska

15. Mieczysław Łukawski 16. Jan Liśkiewicz 17. Kazimiera Rączkiewicz 18. Tadeusz Nowak 19. Stanisława Mazur 20. Aleksandra Gil 21. Teresa Gębalska 22. Klara Bociek 23. Maria Baran 24. Halina Drypa 25. Zuzanna Zych 26. Zofia Zelik 27. Zygmunt Polit 28. Józef Kowalski 29. Alfreda Zych 30. Stefania Stępień 31. Andrzej Balmas 32. Kazimierz Kitliński 33. Elżbieta Polit 34. Barbara Zych 35. Jadwiga Surowiec 36. Jan Niziałek 37. Maria Wiśniewska 38. Zdzisław Kocieliński 39. Aleksandra Chmiel 40. Celina Marzec 41. Anna Bąkiewicz 42. Mieczysław Lasota 43. Maria Kowalczyk 44. Danuta Kolasińska 45. Barbara Chajek 46. Marian Wojtas 47. Stanisław Knap

Matura - 1964 1. Maria Boczek 2. Stanisława Bracławska 3. Jerzy Bulira 4. Jadwiga Chaja 5. Henryka Czarnecka 6. Marek Dereń 7. Stanisław Dereń 8. Wacław Dragan 9. Aleksandra Drypa 10. Krystyna Grzesik 11. Krystyna Kwaśnik 12. Marian Pająk 13. Danuta Grębowiec 14. Teresa Jarosz 15. Elżbieta Juda

16. Lech Kalinowski 17. Janina Kapusta 18. Maria Kapusta 19. Piotr Książka 20. Teodora Kubik 21. Genowefa Marzec 22. Marian Misiak 23. Bogumiła Mocoń 24. Zygmunt Pielecha 25. Celina Pyszczek 26. Kazimiera Rewera 27. Adam Rębacz 28. Mieczysława Rebacz 29. Halina Staszkiewicz 30. Barbara Ura 31. Jerzy Zarębkiewicz 32. Halina Żuraw 33. Maria Cieżkowska 34. Eugeniusz Awik 35. Maria Gajewska 36. Ryszard Grębowiec 37. Zofia Jóźwiak 38. Stefania Karwacka 39. Piotr Kmiecik 40. Zofia Krakowiak 41. Jadwiga Król 42. Wanda Krzemińska 43. Monika Kucharczyk 44. Zdzisław Osmala 45. Leokadia Osmenda 46. Stanisława Polit 47. Stefan Rutkowski 48. Teresa Serwan 49. Urszula Skrok 50. Janina Styczeń 51. Leokadia Tałaj 52. Maria Trześniewska 53. Jan Utnik 54. Danuta Wiśniewska 55. Zygmunt Lorenc 56. Maria Dragan 57. Helena Wójcik 58. Alicja Zaręba 59. Irena Zięba 60. Jadwiga Zych

Matura - 1965 1. Danuta Adamczyk 2. Maria Bielecka 3. Jadwiga Bociek

4. Bernadeta Brecławska 5. Danuta Bryła 6. Maria Brzozowska 7. Alina Czuja 8. Stanisław Dragan 9. Stanisława Gawlak 10. Wiesław Grela 11. Anna Grzesik 12. Alina Jońca 13. Krystyna Kalinowska 14. Teresa Knap 15. Maria Kocielska 16. Barbara Kot 17. Stanisław Lasota 18. Jerzy Nowak 19. Maria Ordon 20. Halina Pawłowska 21. Anna Pietrzyk 22. Jadwiga Rączkowska 23. Maria Rączkiewicz 24. Zofia Śledź 25. Henryka Socha 26. Stanisław Socha 27. Maria Sroczyńska 28. Mieczysława Stajniak 29. Mieczysława Tokarz 30. Adam Walas 31. Danuta Wodecka 32. Halina Wołos 33. Janina Wójcik 34. Barbara Zioła 35. Leszek Kalinowski 36. Bogumiła Malec 37. Elżbieta Juda 38. Mieczysław Zieliński 39. Teresa Szelągiewicz 40. Danuta Biało 41. Longin Bokwa 42. Jan Broda 43. Wiesława Chaja 44. Czesław Chrabąszcz 45. Barbara Grzesik 46. Zuzanna Iwan 47. Elżbieta Kucwaj 48. Danuta Kućmierz 49. Janina Macias 50. Stanisława Nasternak 51. Stanisława Róg 52. Maria Sabat 53. Jadwiga Krasowska

54. Anna Satławska 55. Ryszard Skotnicki 56. Barbara Skuza 57. Edward Słapek 58. Maria Smakowska 59. Alicja Stępień 60. Stefan Struzik 61. Maria Tenderowicz 62. Maciej Wójcikowski 63. Stanisław Jóźwiak 64. Krystyna Dąbrowska 65. Stanisław Kuśmira

Matura - 1966 1. Jadwiga Banaśkiewicz 2. Henryka Barańska 3. Magdalena Bielawska 4. Szczepan Beksiński 5. Elżbieta Bryła 6. Bolesław Czarnecki 7. Barbara Czubak 8. Marek Dębski 9. Janina Drab 10. Anna Gach 11. Zdzisława Jakuszewska 12. Marian Jankowski 13. Marian Kaczor 14. Elżbieta Kasprowicz 15. Maria Kitlińska 16. Elżbieta Koczubowska 17. Zdzisława Kolasińska 18. Zofia Komorowska 19. Helena Kowalska 20. Stanisław Krakowiak 21. Tadeusz Kwasek 22. Zbigniew Misiuda 23. Anna Mizera 24. Adam Olszewski 25. Krystyna Polańska 26. Marian Pyszczek 27. Maria Rabiej 28. Irena Rak 29. Zofia Rutkowska 30. Rozalia Sulicka 31. Edward Szeląg

32. Barbara Zając 33. Stefan Zając 34. Maria Zaręba 35. Emilian Zimoląg 36. Krzysztof Zwierzyk 37. Kazimiera Żuraw 38. Alina Biało 39. Alicja Błajszczak 40. Maria Broś 41. Barbara Gara 42. Sabina Gładowska 43. Bogusława Graboń 44. Maria Jakus 45. Emilia Jońca 46. Roman Kaczor 47. Kazimiera Kamuda 48. Krystyna Kupiec 49. Franciszek Łukawski 50. Zofia Moskal 51. Czesław Murdza 52. Zuzanna Nasternak 53. Alina Nowak 54. Zofia Ossowska 55. Lidia Polit 56. Halina Skrzypczak 57. Włodzimierz Skrzypczak 58. Teresa Socha 59. Maria Suska 60. Stanisław Tutak 61. Maria Walas 62. Wiesława Misiuda 63. Anna Kapusta 64. Ewa Sławińska 65. Stanisław Piętowski 66. Maria Korycińska 67. Łucja Stąpór 68. Urszula Marzec

Matura - 1967 1. Jadwiga Bryła 2. Czesława Chodurska 3. Marianna Drzazga 4. Teresa Dziubek 5. Wanda Fortuna 6. Halina Gil 7. Daniel Grela 8. Tadeusz Grzesiak 9. Jerzy Grzesik 10. Marianna Jońca 11. Krzysztof Jóźwiak

12. Marian Kaczmarski 13. Stanisław Kaczor 14. Zygmunt Kitliński 15. Stanisław Kozłowski 16. Wanda Krakowiak 17. Marianna Książka 18. Jadwiga Lipiec 19. Anna Liśkiewicz 20. Wiesława Paluch 21. Zygmunt Niewada 22. Maria Rożek 23. Genowefa Socha 24. Zygmunt Sowiński 25. Zdzisława Staśkiewicz 26. Józefa Staszczak 27. Barbara Tokarz 28. Anna Wilk 29. Ryszard Wilk 30. Daniela Wójcik 31. Jan Wójcik 32. Zofia Wójtowicz 33. Aurelia Żołnowska 34. Tadeusz Zych 35. Zofia Bokwa 36. Janusz Bryła 37. Stefan Chaja 38. Ryszard Dereń 39. Elżbieta Dobek 40. Gabriel Dragan 41. Halina Dudek 42. Zofia Dziuba 43. Irena Grądziel 44. Sławomir Juda 45. Stefan Kieszkowski 46. Maria Kołacz 47. Krystyna Kosior 48. Zofia Lipczyńska 49. Czesława Lipiec 50. Ewa Madejska 51. Maria Mazur 52. Elżbieta Malec 53. Maria Miłek 54. Barbara Modras 55. Krystyna Modras 56. Roch Nowak 57. Helena Ordon 58. Wojciech Sabat 59. Jadwiga Socha 60. Stefania Stylska 61. Helena Wójcik

62. Marian Zimoląg 63. Stefan Zych 64. Marian Snopek

Matura - 1968 1. Stanisława Adamczyk 2. Danuta Banaszewska 3. Maria Błasiak 4. Ewa Bokwa 5. Czesław Bryła 6. Irena Awik 7. Józefa Dragan 8. Marek Gierczak 9. Kazimiera Grabowska 10. Helena Jastrzębska 11. Danuta Jędrzejak 12. Elżbieta Juda 13. Maria Kalota 14. Stanisław Kapica 15. Maria Knap 16. Alfreda Korona 17. Maria Krasowska 18. Maria Kucwaj 19. Danuta Leśniewska 20. Grażyna Maruszak 21. Mirosława Mrozińska 22. Janusz Nowak 23. Stefania Nowak 24. Halina Orlińska 25. Maria Ozdoba 26. Urszula Pawelec 27. Ryszard Piasta 28. Halina Podraza 29. Sabina Polit 30. Kazimiera Rączkiewicz 31. Roman Sikora 32. Bonifacy Stępiński 33. Janina Toś 34. Wiesława Wiącek 35. Stanisław Zwolski 36. Janina Zych 37. Anna Żyłowicz 38. Janina Bilska 39. Zofia Bochyńska 40. Krystyna Cieplińska 41. Maria Czajka 42. Marek Floras 43. Danuta Gawron 44. Zdzisław Gil 45. Wiesław Grądziel

46. Maria Grebowiec 47. Teodozja Jakuszewska 48. Adolfa Kaczor 49. Władysława Kaczor 50. Barbara Komorowska 51. Mieczysława Kubik 52. Marian Lipiec 53. Mieczysław Malec 54. Elżbieta Mizak 55. Zofia Nawrocka 56. Zygmunt Nowak 57. Emilia Osmala 58. Maria Pietrzykowska 59. Stanisława Piechota 60. Bogumiła Rębacz 61. Aleksandra Ura 62. Edward Siuda 63. Jan Skrzypczak 64. Maria Stefaniak 65. Maria Sztaba 66. Maria Wrona 67. Teresa Wrona 68. Urszula Wilk 69. Włodzimierz Wiśniewski 70. Maciej Wójcik 71. Zofia Zarębkiewicz 72. Elżbieta Ziomek 73. Maria Kołacz

Matura - 1969 1. Ewa Ofiara 2. Maria Zych 3. Mieczysław Zimoląg 4. Józef Zimoląg 5. Wiesław Zimnicki 6. Elżbieta Zelik 7. Alina Zdybek 8. Barbara Wójcik 9. Zofia Wrońska 10. Alina Tarno 11. Adolfa Szelągiewicz 12. Andrzej Stańczak 13. Maria Skrzypczak 14. Krystyna Sajda 15. Halina Sadok 16. Teresa Rycombel 17. Elżbieta Piotrowska 18. Roman Osmala 19. Halina Ordon

20. Barbara Maj 21. Mieczysław Leśniak 22. Władysława Kubik 23. Zbigniew Krasowski 24. Teresa Korona 25. Czesława Kosior 26. Grażyna Kolera 27. Zenona Kieszkowska 28. Teresa Kita 29. Wiesława Jarosz 30. Józef Heciak 31. Danuta Grosicka 32. Krystyna Dziuba 33. Józef Dudek 34. Kazimiera Ciach 35. Stanisław Bulira 36. Teresa Brodawka 37. Henryka Borczuch 38. Teresa Bieńka 39. Jadwiga Baranowska 40. Maria Bil 41. Krystyna Cebula 42. Halina Chwastek 43. Tadeusz Chuchnowski 44. Zenobia Drabowicz 45. Bogusław Dziuba 46. Weronika Forc 47. Zofia Gajewska 48. Mieczysława Gąsowska 49. Jadwiga Gil 50. Zygmunt Gil 51. Tadeusz Grzesik 52. Zofia Hara 53. Janina Jakuszewska 54. Barbara Jaworska 55. Mieczysław Jóźwiak 56. Alfreda Kaczor 57. Anastazja Kaczor 58. Halina Kaczor 59. Seweryn Kucwaj 60. Genowefa Lasota 61. Antoni Liśkiewicz 62. Sabina Meszek 63. Krystyna Mysłek 64. Jadwiga Nowak 65. Krystyna Nowak 66. Mieczysław Nowak 67. Kazimierz Niziołek 68. Elżbieta Partyka 69. Wanda Polit

70. Stanisława Płaneta 71. Halina Płaza 72. Sabina Płaza 73. Maria Rębacz 74. Regina Rokosz 75. Zofia Siwecka 76. Anna Śmidowska 77. Jadwiga Suliborska 78. Elżbieta Szczepańska 79. Urszula Szymańska 80. Krystyna Tatarata 81. Krystyna Wróblewska 82. Henryk Zawół 83. Andrzej Żuraw

Matura - 1971 1. Barbara Bednarczyk 2. Irena Bednarczyk 3. Danuta Bernyś 4. Marek Bulira 5. Krzysztof Chaja 6. Urszula Chwalik 7. Jan Cieślak 8. Anna Dębowska 9. Ewa Drypa 10. Maria Dubicka 11. Edward Dziuba 12. Zofia Forc 13. Barbara Gach 14. Danuta Gach 15. Stanisława Grela 16. Daniela Jakuszewska 17. Janina Jońca 18. Grażyna Kaczmarska 19. Alicja Kamuda 20. Stanisław Kania 21. Grażyna Kapuścińska 22. Adam Kiciński 23. Krzysztof Klimont 24. Marek Knap 25. Zdzisława Kocielska 26. Izabela Konys 27. Teresa Kopeć 28. Jadwiga Kot 29. Zofia Kot 30. Alicja Kowalczyk 31. Maria Kozłowska 32. Elżbieta Kwiecień 33. Zofia Leśniak 34. Małgorzata Liśkiewicz

35. Jan Maj 36. Anna Mazur 37. Maria Mazur 38. Stefan Mazur 39. Henryk Mizera 40. Wiesław Nowak 41. Henryka Ostrowska 42. Stefania Oszczudłowska 43. Maria Paruch 44. Mirosław Pawlik 45. Joanna Pietrusińska 46. Elżbieta Rak 47. Irena Rządkowska 48. Barbara Sabat 49. Wanda Sośniak 50. Krystyna Starzyńska 51. Teresa Stawiarz 52. Barbara Stępińska 53. Teresa Szczęsna 54. Daniela Szwajda 55. Danuta Śmiechowska 56. Tomasz Średnicki 57. Joanna Świerczyńska 58. Zdzisława Walasek 59. Halina Walicka 60. Jadwiga Więckowska 61. Łucja Wnuk 62. Andrzej Wołos 63. Lidia Wołos 64. Teresa Wrona 65. Danuta Wyrzykowska 66. Anna Wysocka 67. Marek Zaręba 68. Teresa Zwolska

Matura - 1972 1. Stanisława Adamczyk 2. Jadwiga Batorska 3. Anna Bielawska 4. Jerzy Cetnarski 5. Stanisław Chuchnowski 6. Wiesław Cichoń 7. Henryk Cieszkowski 8. Halina Czech 9. Ryszard Czechowski 10. Maria Czupryna 11. Ryszard Dereń 12. Stanisława Dobek 13. Krystyna Drabowicz 14. Elżbieta Dragan

15. Krzysztof Drożdżowski 16. Danuta Gacoń 17. Jadwiga Gawron 18. Wiesława Gładysz 19. Halina Jagiełło 20. Jadwiga Juda 21. Janina Kalinowska 22. Mieczysław Kalinowski 23. Ewa Kapusta 24. Grażyna Kijanka 25. Zofia Kitlińska 26. Zbigniew Kitliński 27. Zdzisław Komorowski 28. Stanisław Krawczyk 29. Edward Król 30. Melania Król 31. Irena Krupa 32. Halina Krzemień 33. Wiesław Kudła 34. Ewa Kwapińska 35. Krystyna Kwasek 36. Cecylia Lesiak 37. Danuta Łukawska 38. Mirosława Materkowska 39. Elżbieta Michalska 40. Selwina Mocko 41. Wanda Murdza 42. Maria Niezgoda 43. Urszula Pasik 44. Władysława Rączkowska 45. Halina Rokosz 46. Marek Rutkowski 47. Krystyna Sekutowska 48. Franciszka Sędrowicz 49. Alicja Skóra 50. Barbara Skrok 51. Maria Skrok 52. Halina Sobolewska 53. Krystyna Sroczyńska 54. Jerzy Stajniak 55. Wanda Stawiarz 56. Halina Strójwąs 57. Teresa Stróż 58. Marek Surowiec 59. Stanisław Więckowski 60. Lidia Winiarczyk 61. Marian Wodecki 62. Jacek Wojtanowski 63. Barbara Zając

64. Danuta Zych 65. Maria Zych

Matura - 1973 1. Danuta Barańska 2. Jadwiga Bartosik 3. Maria Bielawa 4. Alicja Burek 5. Stanisław Chaja 6. Piotr Chała 7. Wanda Chuchnowska 8. Marian Cieszkowski 9. Halina Derebecka 10. Anna Dobek 11. Alina Dragan 12. Daniela Furmańska 13. Maria Gawlikowska 14. Dorota Gawrońska 15. Andrzej Grądziel 16. Lidia Hebdowska 17. Urszula Juda 18. Krzysztof Kaczmarski 19. Maria Kania 20. Tomasz Kania 21. Marian Kęsy 22. Czesława Kita 23. Anna Kolasińska 24. Stefan Komorowski 25. Marianna Kondrat 26. Zdzisława Kosiak 27. Krystyna Kosińska 28. Zdzisław Kosior 29. Irena Kozłowska 30. Anna Krutys 31. Maria Leszkowicz 32. Barbara Liśkiewicz 33. Ewa Łukaszek 34. Halina Malec 35. Teresa Mikus 36. Barbara Milarska 37. Mieczysława Mizak 38. Marek Młynarczyk 39. Dorota Mrozińska 40. Wiesława Nowińska 41. Marianna Obrębska 42. Adam Olechowski 43. Anna Orzechowska 44. Anna Ozdoba 45. Barbara Pietrzyk 46. Zofia Ptak

47. Maria Sendrowicz 48. Mieczysława Siuda 49. Janina Stajniak 50. Kazimierz Staszkiewicz 51. Elżbieta Strugała 52. Elżbieta Sulicka 53. Irena Szczepańska 54. Teresa Szkutnicka 55. Anna Szumigłowska 56. Maria Tenderowicz 57. Barbara Walas 58. Grażyna Winiarska 59. Anastazja Wiśniewska 60. Józef Wojtas 61. Anna Wójcikowska 62. Władysław Ziółkowski 63. Jacek Zych

Matura - 1974 1. Zdzisława Bernyś 2. Kazimierz Błasiak 3. Jadwiga Bokwa 4. Barbara Bonatowska 5. Tadeusz Bulira 6. Anna Cebula 7. Zofia Chuchnowska 8. Barbara Cichoń 9. Grażyna Cieciura 10. Zdzisława Cukrowska 11. Anna Dąbrowska 12. Zbigniew Domańaski 13. Elżbieta Drzymalska 14. Anna Dziubek 15. Urszula Gawron 16. Teresa Gil 17. Halina Grądziel 18. Barbara Heciak 19. Barbara Hołody 20. Teresa Jankowska 21. Joanna Jońca 22. Anna Kaczor 23. Wanda Kamuda 24. Irena Kanios 25. Marian Kołacz 26. Wiesława Kowalczyk 27. Elżbieta Kowalska 28. Lech Kozakiewicz 29. Maria Kudła 30. Zofia Kurosad 31. Wojciech Łęcki

32. Andrzej Łukawski 33. Stanisław Łukawski 34. Ewa Majchrzak 35. Jadwiga Marczewska 36. Mieczysława Mazur 37. Zdzisława Mazur 38. Łucja Mendala 39. Wojciech Mendala 40. Barbara Mikus 41. Leszek Mojduszka 42. Janina Misiak 43. Leontyna Mucha 44. Maria Muciek 45. Zbigniew Nagiełło 46. Krystyna Niezgoda 47. Mieczysław Nowak 48. Mieczysław Olechowski 49. Jadwiga Ordon 50. Maria Ordon 51. Marek Osuch 52. Tadeusz Pacana 53. Krystyna Partyka 54. Zofia Pawlica 55. Anna Płachta 56. Alina Pruń 57. Zygmunt Przodo 58. Jadwiga Sado 59. Marek Saltarski 60. Grażyna Sarzyńska 61. Barbara Siwecka 62. Kazimiera Siwecka 63. Krystyna Skrok 64. Ireneusz Suma 65. Barbara Surowiec 66. Andrzej Suska 67. Lucyna Suter 68. Marianna Śmiechowska 69. Marek Warecki 70. Helena Warzocha 71. Jolanta Wołos 72. Danuta Wrona 73. Zofia Wrona 74. Aleksandra Zaczkiewicz 75. Maria Zalewska 76. Krzysztof Zawół 77. Danuta Zbieska 78. Krystyna Zelik 79. Teresa Zioło 80. Danuta Zybała 81. Tomasz Zych

Matura - 1975 1. Stanisław Banaszewski 2. Kazimierz Barański 3. Alina Berlańska 4. Ewa Białkowska 5. Adela Broda 6. Maria Broda 7. Hanna Bryła 8. Elżbieta Bzduch 9. Elżbieta Chmielowiec 10. Piotr Chmielowiec 11. Teresa Chuchnowska 12. Lidia Ciach 13. Leszek Cieślik 14. Joanna Czosnek 15. Joanna Dąbrowska 16. Barbara Dobek 17. Mieczysław Drypa 18. Zofia Drypa 19. Maria Dudek 20. Barbara Ferenc 21. Zdzisław Gach 22. Małgorzata Gaj 23. Jolanta Gajewska 24. Janina Gawrońska 25. Teresa Gilowska 26. Andrzej Głogowski 27. Grażyna Godzisz 28. Jadwiga Gomuła 29. Leszek Hajduk 30. Jadwiga Hamera 31. Teresa Iwanicka 32. Wojciech Jakuszewski 33. Wiesława Janus 34. Lidia Jeruzal 35. Danuta Jędrzejewska 36. Ewa Juda 37. Halina Kalinowska 38. Teresa Kania 39. Janina Kargulewicz 40. Stanisława Kijanka 41. Zdzisława Klubińska 42. Danuta Knap 43. Anna Kolasińska 44. Łucja Komorowska 45. Zdzisława Komorowska 46. Zofia Kondrat 47. Zdzisława Kosińska 48. Henryka Kosior

49. Elżbieta Kot 50. Barbara Kozieł 51. Irena Krakowiak 52. Barbara Książkiewicz 53. Bernarda Kumorowska 54. Jacek Libicki 55. Krzysztof Lipiński 56. Antonina Łukawska 57. Halina Łukawska 58. Maria Marzec 59. Wiesława Marzec 60. Zofia Matusak 61. Danuta Medrykowska 62. Jan Misiuda 63. Julia Mordka 64. Zofia Mroczek 65. Waldemar Mrozik 66. Teresa Nowak 67. Alina Olszewska 68. Anna Olszewska 69. Barbara Orawiec 70. Lidia Osowska 71. Aleksandra Ostrowska 72. Grażyna Pałasz 73. Stefania Pękala 74. Anna Pruś 75. Maria Rebacz 76. Bożena Romańska 77. Zdzisława Sadowska 78. Henryk Saracyn 79. Andrzej Sendrowicz 80. Grażyna Siemieniec 81. Mirosława Sieradzka 82. Barbara Siwecka 83. Dorota Siwecka 84. Andrzej Słabowski 85. Maria Smagłowska 86. Maria Sobczyk 87. Urszula Stefańczyk 88. Irena Stępińska 89. Anna Stobińska 90. Alicja Surowiec 91. Józef Surowiec 92. Andrzej Szaban 93. Grażyna Walicka 94. Maria Wieczorek 95. Lidia Winiarska 96. Leonarda Wiśniewska 97. Bożena Wódz 98. Irena Wójcik

99. Henryka Zalewska 100. Marian Zieliński 101. Helena Zioło 102. Monika Ziomkowska 103. Barbara Ziółek 104. Anna Zwolska 105. Wiesław Zwolski 106. Alojzy Zych 107. Piotr Zych

Matura - 1976 1. Marek Adamczyk 2. Zdzisław Adamczyk 3. Józefa Antończyk 4. Waldemar Baran 5. Norbert Barszcz 6. Teresa Batorska 7. Marek Bisztyga 8. Halina Bryła 9. Zofia Budziejewska 10. Barbara Chałubczak 11. Elżbieta Cieciura 12. Halina Dąbrowska 13. Jan Drożdżowski 14. Elżbieta Dudek 15. Barbara Dziarek 16. Elżbieta Dziubek 17. Halina Gacoń 18. Joanna Jakus 19. Tomasz Juda 20. Zofia Kodyra 21. Elżbieta Kolus 22. Urszula Kortyka 23. Andrzej Kowalski 24. Ewa Kownacka 25. Elżbieta Kręć 26. Edward Król 27. Teresa Krzemień 28. Elżbieta Kuśmira 29. Maria Kwiatkowska 30. Grażyna Lasota 31. Stanisław Lipiec 32. Mirosław Lis 33. Maria Łachwa 34. Jadwiga Łukaszek

35. Krzysztof Łukasiewicz 36. Janina Macias 37. Aleksandra Marzec 38. Danuta Mazur 39. Henryk Mazur 40. Ewa Mazurkiewicz 41. Renata Mazurkiewicz 42. Henryka Mendala 43. Marek Mizak 44. Danuta Mucha 45. Krystyna Napieracz 46. Józefa Niedbała 47. Anna Niezgoda 48. Maria Nowak 49. Renata Ostrowska 50. Jerzy Paluch 51. Krystyna Pięta 52. Janusz Placha 53. Stanisława Rosińska 54. Elżbieta Rozmysłowska 55. Krystyna Sarzyńska 56. Maria Sarzyńska 57. Małgorzata Sieradzka 58. Halina Smardz 59. Krystyna Staszczyk 60. Dorota Stępień 61. Joanna Szemraj 62. Elżbieta Śledź 63. Leszek Tarnawski 64. Ewa Toś 65. Maria Walasek 66. Małgorzata Wamil 67. Ewa Wender 68. Maria Wilk 69. Jerzy Wiśniewski 70. Ewa Wojtas 71. Stefan Wołos 72. Urszula Wyrzykowska 73. Zdzisława Zarębkiewicz 74. Maria Zawół 75. Elżbieta Zielińska 76. Wiesława Zielińska 77. Krzysztof Żuraw 78. Wiesława Żurek

Matura - 1977 1. Marek Adamczak 2. Barbara Bernaszewska 3. Zofia Chuchnowska 4. Cezary Czosnek

5. Grażyna Duda 6. Jolanta Durska 7. Kazimiera Dybus 8. Grażyna Dzieciuch 9. Danuta Filipowicz 10. Tadeusz Garnuszek 11. Adam Gawroński 12. Teresa Głuch 13. Krystyna Grab 14. Ewa Gradzik 15. Anna Grądziel 16. Danuta Grębowiec 17. Andrzej Grosicki 18. Alina Jońca 19. Halina Juda 20. Wiesława Juda 21. Krzysztofa Kaczmarska 22. Helena Kalembasa 23. Ryszard Kawecki 24. Anna Klubińska 25. Joanna Konarska 26. Krystyna Krasowska 27. Sławomir Krutys 28. Anna Krysa 29. Zofia Kudła 30. Małgorzata Kuraś 31. Danuta Kwasek 32. Małgorzata Lasota 33. Wiesława Leśniewska 34. Jacek Łukawski 35. Lidia Malarz 36. Grażyna Malec 37. Zdzisław Materkowski 38. Anna Mazur 39. Irena Mendala 40. Bożena Miłkowska 41. Jadwiga Misiak 42. Barbara Modras 43. Ewa Niziołek 44. Irena Nowaczek 45. Maciej Nowiński 46. Elżbieta Ordon 47. Danuta Partyka 48. Ewa Piasta 49. Grażyna Pietraszewska 50. Maria Rączkiewicz 51. Grażyna Rewera 52. Krystyna Sendrowicz 53. Grażyna Siudak 54. Dorota Siwecka

55. Jolanta Skubida 56. Teresa Sobolewska 57. Maria Sroczyńska 58. Maria Staszczyk 59. Roch Stąporowski 60. Danuta Stefaniak 61. Janina Stępińska 62. Barbara Sulicka 63. Czesława Szeląg 64. Teresa Śledź 65. Maria Toś 66. Ewa Trznadel 67. Anna Wielgus 68. Barbara Wilk 69. Jan Wrona 70. Anna Wtorek 71. Jadwiga Zarzycka 72. Marzena Zięba 73. Anna Zimnicka 74. Anna Zych 75. Barbara Żołądek

Matura - 1978 1. Anna Bączkowska 2. Irena Biało 3. Danuta Biernat 4. Danuta Błaasiak 5. Janusz Błasiak 6. Lucyna Bugaj 7. Teresa Bulira 8. Krystyna Chałubczak 9. Teresa Chwała 10. Barbara Czuja 11. Janina Dąda 12. Stanisław Dobek 13. Mirosław Drab 14. Dominika Drożdżowska 15. Krystyna Drypa 16. Bogumiła Drzazga 17. Izabela Drzazga 18. Leszek Dudek 19. Janina Erechemla 20. Krystyna Figacz 21. Barbara Firlej 22. Anna Gajek 23. Marzena Gradzik 24. Marta Grądziel 25. Wiktor Grzegorczyk 26. Mariola Kałużniak 27. Halina Karłowska

28. Elżbieta Kolasińska 29. Zbigniew Kostrzewa 30. Marzena Kozieł 31. Elżbieta Kozioł 32. Wojciech Krysa 33. Bogdan Krzemień 34. Włodzimierz Książkiewicz 35. Wiesława Kuca 36. Elżbieta Lewandowska 37. Aleksandra Liśkiewicz 38. Maria Łopatka 39. Bożena Łuczak 40. Zygmunt Maniak 41. Maria Mendala 42. Barbara Mrozińska 43. Anna Olszewska 44. Teodozja Pacana 45. Małgorzata Pałkus 46. Barbara Piątkowska 47. Krzysztof Pyszczek 48. Ewa Sabat 49. Jolanta Sieradzka 50. Czesława Sikora 51. Małgorzata Skrok 52. Roman Sobczyk 53. Anna Soja 54. Zuzanna Stec 55. Joanna Stola 56. Grażyna Surowiec 57. Krystyna Szkolak 58. Ewa Ścibisz 59. Bożena Turbakiewicz 60. Anna Urbańska 61. Teodora Wodecka 62. Ewa Woźniak 63. Wiesława Wójcik 64. Anna Wrona 65. Anna Wrzosek 66. Janusz Zarębkiewicz 67. Małgorzata Zarębkiewicz 68. Mirosława Zawada 69. Andrzej Zieliński 70. Zofia Zych 71. Rozalia Zygarlicka

Matura - 1979 1. Danuta Beksińska 2. Teresa Bidas 3. Maria Cieciura 4. Grażyna Dubiel

5. Anna Fronc 6. Paweł Gach 7. Teresa Gawrońska 8. Anna Gradzik 9. Halina Grudzień 10. Grażyna Jakuszewska 11. Jacek Jeleń 12. Jolanta Kanios 13. Dorota Kawalec 14. Danuta Kita 15. Elżbieta Klubińska 16. Jerzy Knap 17. Alicja Kolasińska 18. Lucjan Kosior 19. Elżbieta Kot 20. Ewa Krakowiak 21. Klara Kumorowska 22. Barbara Lęga 23. Barbara Lis 24. Jolanta Łukawska 25. Mirosław Łukawski 26. Danuta Malec 27. Teresa Malczewska 28. Teresa Marzec 29. Halina Matusiak 30. Sławomir Milarski 31. Lidia Niekurzak 32. Barbara Nowak 33. Witold Obrębski 34. Elżbieta Ordon 35. Małgorzata Pacana 36. Elżbieta Pater 37. Wojciech Pietrzyk 38. Krystyna Pietrzykowska 39. Danuta Piórkowska 40. Stanisława Rogala 41. Zbigniew Sadłocha 42. Barbara Sarzyńska 43. Andrzej Sarzyński 44. Ewa Siwak 45. Walenty Siwecki 46. Grażyna Sobczyk 47. Mirosława Sowińska 48. Marek Sroczyński 49. Grażyna Stefaniak 50. Jadwiga Stróż 51. Danuta Sulicka 52. Urszula Szaniawska 53. Danuta Szydlak 54. Joanna Ścibisz

55. Alicja Świrkula 56. Anna Wołczyńska 57. Maria Zwolska 58. Barbara Zych 59. Wiesław Zych 60. Romuald Żołnowski

Matura - 1980 1. Anna Bednarska 2. Marek Cheba 3. Marek Chmielowiec 4. Leszek Czarnecki 5. Marzena Drach 6. Mirosław Dragan 7. Jolanta Drypa 8. Małgorzata Dudek 9. Maria Ewiak 10. Marian Głowacki 11. Stanisław Grądziel 12. Mirosława Jabłońska 13. Teresa Jarecka 14. Anna Jarosz 15. Krystyna Kaczmarczyk 16. Bożena Kępa 17. Bożena Kitlińska 18. Wanda Kolasińska 19. Urszula Król 20. Anna Malarz 21. Małgorzata Mazurek 22. Joanna Mendala 23. Małgorzata Ozdoba 24. Anna Ptak 25. Edward Siemiński 26. Maria Skrzypczyńska 27. Danuta Słabowska 28. Izabela Sroka 29. Danuta Staszczak 30. Krystyna Stylska 31. Barbara Śledź 32. Grażyna Śmiech 33. Urszula Świątek 34. Maria Wiącek 35. Alicja Wiśniewska 36. Joanna Wodecka 37. Janina Wójcik 38. Elżbieta Zych 39. Mirosława Żurek

Matura - 1981

1. Ewa Basiak 2. Witold Bednarski 3. Urszula Bisztyga 4. Jan Bokwa 5. Irena Chmielowiec 6. Mirosław Dziuba 7. Teresa Grębowiec 8. Iwona Grzegorczyk 9. Dorota Jankowska 10. Małgorzata Kasprzycka 11. Apolonia Kitlińska 12. Jerzy Korona 13. Krzysztof Kula 14. Kazimierz Lewicki 15. Ryszard Łuba 16. Małgorzata Łukasiewicz 17. Stefania Machała 18. Alicja Nawrocka 19. Grażyna Niedbała 20. Mariusz Paliński 21. Maria Rączkowska 22. Magdalena Reczek 23. Jadwiga Sado 24. Danuta Sierant 25. Beata Sieroń 26. Bożena Sołtyka 27. Teresa Sroczyńska 28. Grażyna Swajda 29. Hanna Szczepańska 30. Jolanta Tenderowicz 31. Rozalia Tenderowicz 32. Ewa Wiśniewska 33. Halina Adamczyk 34. Maria Biernat 35. Dorota Bokwa 36. Barbara Dąda 37. Elżbieta Gawrońska 38. Danuta Grosicka 39. Urszula Kowalik 40. Andrzej Kudła 41. Anna Maciąg 42. Wiesława Małkiewicz 43. Halina Nowaczek 44. Wiesław Olesiak 45. Krystyna Sośniak 46. Wacław Stefaniak 47. Elżbieta Tomczyk 48. Grażyna Zieja

Matura - 1982

1. Anna Bąk 2. Wiesława Blacha 3. Barbara Błasiak 4. Sławomir Bochyński 5. Małgorzata Bogdańska 6. Piotr Cebula 7. Alina Dragan 8. Ireneusz Drożdżowski 9. Ewa Dziuba 10. Marek Fajfer 11. Teresa Kaczmarczyk 12. Henryka Karbowniczek 13. Waldemar Kochanek 14. Kazimiera Krakowiak 15. Danuta Krasowska 16. Marek Łęcki 17. Joanna Misiak 18. Danuta Mroczek 19. Jolanta Nawrocka 20. Halina Nowaczek 21. Ryszard Olech 22. Władysława Olechowska 23. Magdalena Ossowska 24. Maria Pacholczak 25. Jacek Płaza 26. Urszula Puzio 27. Anna Stefaniak 28. Irena Skrzypczyńska 29. Krystyna Suska 30. Mirella Wiśniewska 31. Anna Wójcik 32. Zdzisława Zimnicka 33. Małgorzata Zych 34. Maria Bochyńska 35. Danuta Bryła 36. Teresa Chmielowiec 37. Małgorzata Dereń 38. Anna Drzazga 39. Stanisława Dziubek 40. Barbara Jankowska 41. Małgorzata Kaczmarska 42. Elżbieta Konefał 43. Tadeusz Krupa 44. Ewa Ogorzałek 45. Dorota Paruch 46. Grażyna Saja 47. Joanna Skuza 48. Ewa Słonecka 49. Witold Stefaniak

50. Dorota Tęczarska 51. Ewa Żuraw

Matura - 1983 1. Lidia Barszcz 2. Bożena Bryła 3. Stefania Bryła 4. Mirosław Bulira 5. Elżbieta Bzduch 6. Bożena Cichoń 7. Bogusław Dziuba 8. Magdalena Grzegorczyk 9. Teresa Grzegorczyk 10. Wojciech Grzesik 11. Jolanta Jaśkiewicz 12. Małgorzata Jaśkiewicz 13. Beata Klubińska 14. Danuta Kula 15. Ewa Kwasek 16. Barbara Leśniewska 17. Małgorzata Łukawska 18. Irena Maciąg 19. Małgorzata Malanowicz 20. Wioletta Mieszkowicz 21. Małgorzata Malec 22. Anna Pawelak 23. Marcin Płaza 24. Marek Siwecki 25. Stanisław Sobczyk 26. Robert Soja 27. Krystyna Staszewska 28. Anna Szatan 29. Małgorzata Szeląg 30. Krzysztof Chmielowiec 31. Elżbieta Cieślak 32. Wiesława Dudek 33. Anna Gach 34. Grażyna Gach 35. Beata Furmańska 36. Dorota Grzegorczyk 37. Robert Grześkiewicz 38. Marek Kocybowski 39. Jolanta Lewicka 40. Maria Mordka 41. Anna Paluch 42. Małgorzata Stąpór 43. Ewa Turkot 44. Szymon Wamil 45. Ewa Wender 46. Anna Wieczorek

47. Anna Wilk 48. Piotr Zarobkiewicz 49. Marzena Zych

Matura - 1984 1. Dorota Banaskiewicz 2. Alicja Bartosik 3. Beata Barzycka 4. Aldona Bednarska 5. Anna Bednarska 6. Janina Beksińska 7. Danuta Bojarska 8. Bernarda Drabowicz 9. Robert Głodowski 10. Stanisław Jasiński 11. Marta Karasińska 12. Marzanna Kolasińska 13. Dorota Kowalczyk 14. Dariusz Krakowiak 15. Dorota Krawczyńska 16. Janusz Krupa 17. Zygmunt Lipiec 18. Dorota Niewada 19. Dorota Nowosielska 20. Teresa Obrębska 21. Jacek Osuch 22. Jolanta Palińska 23. Janusz Paludkiewicz 24. Dorota Rozmysłowska 25. Danuta Rutkowska 26. Maria Rutkowska 27. Anna Skowronek 28. Joanna Skrzypczak 29. Jolanta Stefaniak 30. Ewa Sulicka 31. Adam Śliwa 32. Dominika Wójtowicz 33. Ludwika Wrona 34. Zofia Wrona 35. Małgorzata Zych 36. Ewa Podsiadło 37. Małgorzata Baska 38. Agata Chmielewska 39. Ewa Ciździel 40. Janina Czech 41. Krystyna Golonka 42. Krystyna Graboń 43. Roman Kostrzewa 44. Krystyna Krasula 45. Elżbieta Kućma

46. Barbara Liśkiewicz 47. Krystyna Marzec 48. Anna Mikus 49. Leszek Nowak 50. Elżbieta Pawlica 51. Ewa Sowińska 52. Małgorzata Swajda 53. Stanisława Świątańska 54. Zbigniew Szczepanik 55. Zbigniew Szydlak 56. Małgorzata Zdonek 57. Stanisław Zelik

Matura - 1985 1. Lidia Adamczak 2. Jolanta Bogdańska 3. Małgorzata Bryła 4. Ireneusz Gach 5. Dorota Grzesik 6. Beata Kaczorowska 7. Danuta Klubińska 8. Teresa Kos 9. Małgorzata Krakowiak 10. Jacek Kułaga 11. Małgorzata Laska 12. Laura Okulska 13. Anna Pałkus 14. Ewa Pawłowska 15. Krzysztof Płaza 16. Zdzisław Siudak 17. Paweł Skrok 18. Małgorzata Socha 19. Marzena Stefaniak 20. Jacek Surowiec 21. Rafał Tworek 22. Lucyna Wolańczyk 23. Paweł Wrona 24. Joanna Wódz 25. Jerzy Żuraw 26. Mariola Śmiechowska 27. Barbara Bochyńska 28. Alicja Bokwa 29. Barbara Borycka 30. Anna Golonka 31. Beata Kołacz 32. Wiesław Krawczyk 33. Małgorzata Kubicka 34. Małgorzata Modras 35. Stanisława Sarzyńska 36. Joanna Sendrowicz

37. Grażyna Stylska 38. Bożena Sulicka 39. Joanna Sulicka 40. Barbara Urbańska 41. Jadwiga Wawrzkiewicz 42. Małgorzata Wilk 43. Dorota Wiśniewska 44. Barbara Wójcikowska 45. Ewa Wróbel 46. Bożena Wrona 47. Bożena Zawada 48. Izabela Zych 49. Ewa Adamczyk 50. Ewa Głodowska 51. Marek Grzesik 52. Mieczysław Knap 53. Elżbieta Legwant 54. Zbigniew Macias 55. Adam Misiak 56. Robert Płaza 57. Witold Trześniewski 58. Mirosława Wójtowicz 59. Mirosława Wrona 60. Dariusz Zioło

Matura - 1986 1. Joanna Cichoń 2. Mariola Gdaniec 3. Bożena Gębalska 4. Agnieszka Jóźwiak 5. Jacek Kaśniewski 6. Dariusz Kot 7. Wanda Kurzańska 8. Zbigniew Lewakowski 9. Jarosław Lis 10. Ryszard Łopatka 11. Jan Malanowicz 12. Lucyna Nasternak 13. Paweł Nowak 14. Renata Olszewska 15. Alicja Paluch 16. Renata Rak 17. Paweł Sarzyński 18. Marzena Siejka 19. Teresa Siwecka 20. Leon Siwecki 21. Arkadiusz Skałczyński 22. Stanisław Skiba 23. Maciej Skorupa 24. Beata Słaba

25. Adam Stefaniak 26. Ewa Stefaniak 27. Anna Strojewska 28. Agnieszka Surowiec 29. Wiesława Wroczek 30. Teresa Zając 31. Lidia Zimoląg 32. Wioletta Bugaj 33. Małgorzata Czarnecka 34. Marzena Czyż 35. Barbara Drypa 36. Monika Dywan 37. Marta Gołębiowska 38. Małgorzata Juda 39. Renata Kawalec 40. Dorota Kolasińska 41. Bernadetta Konopka 42. Irena Krasowska 43. Małgorzata Łokieć 44. Renata Łokieć 45. Renata Łukasik 46. Marta Malecka 47. Stanisława Misiak 48. Małgorzata Olszak 49. Małgorzata Podsiadło 50. Dorota Przewłocka 51. Anna Rożek 52. Joanna Saracen 53. Alicja Skrzek 54. Marzena Skura 55. Elżbieta Strzałkowska 56. Anna Szeląg 57. Dorota Wierzbicka 58. Elżbieta Wolska 59. Marta Ziętek

Matura - 1987 1. Anna Adamczyk 2. Agata Bargiel 3. Agnieszka Bąk 4. Joanna Bąk 5. Grażyna Borońska 6. Marzena Błasińska 7. Iwona Czerwonka 8. Elżbieta Durda 9. Dorota Juda 10. Wioletta Janeczek 11. Beata Kamińska 12. Lucyna Kos 13. Bożena Krzemień

14. Teresa Partyka 15. Beata Stolarska 16. Anna Strugała 17. Rafał Brecławski 18. Dariusz Chamerski 19. Danuta Chmielewska 20. Barbara Dragan 21. Jolanta Gawlikowska 22. Waldemar Grela 23. Katarzyna Karaś 24. Katarzyna Krakowiak 25. Anna Krawczyk 26. Witold Łukawski 27. Izabela Kwiecień 28. Tomasz Marczewski 29. Małgorzata Marzec 30. Cezary Okulski 31. Sławomir Pruś 32. Paweł Różyło 33. Anna Stasiak 34. Dorota Wyrzykowska 35. Agata Żyła 36. Jolanta Filipowicz 37. Anna Gorycka 38. Grażyna Klubińska 39. Katarzyna Król 40. Izabela Kwasek 41. Beata Leśniak 42. Agnieszka Lis 43. Elżbieta Machała 44. Krystyna Machlarz 45. Elżbieta Marczewska 46. Mariola Misiaczyńska 47. Ewa Nizielska 48. Anna Paduch 49. Lucyna Sarzyńska 50. Dorota Stajniak 51. Agnieszka Stępień 52. Dorota Śliwińska 53. Ewa Tęczarska 54. Beata Urbanyi 55. Danuta Wałkuska 56. Iga Wawrzkiewicz 57. Renata Wiśniewska 58. Joanna Zając

Matura - 1988 1. Jerzy Adamkiewicz 2. Grzegorz Barabasz 3. Beata Bąk 4. Teresa Borecka 5. Jacek Buczkowski 6. Bogusław Dragan 7. Barbara Dziuba 8. Zbigniew Gajewski 9. Kazimiera Kaczmarska 10. Dorota Kołton 11. Monika Kozioł 12. Beata Marud 13. Dariusz Mądry 14. Małgorzata Paduch 15. Wojciech Placha 16. Adam Przyłucki 17. Małgorzata Rolek 18. Marzanna Rozumkiewicz 19. Iwona Stępień 20. Alicja Stępniowska 21. Izabela Sulicka 22. Teresa Szaraniec 23. Krzysztof Śledź 24. Alicja Tracz 25. Piotr Tworek 26. Adam Winiarski 27. Beata Wołos 28. Danuta Wójcik 29. Beata Zielińska 30. Iwona Brecławska 31. Joanna Firlej 32. Jolanta Forc 33. Dorota Juda 34. Ewa Juda 35. Jolanta Jedrzejewska 36. Barbara Korczak 37. Edyta Leśniak 38. Kazimiera Mordka 39. Urszula Niekurzak 40. Dorota Nowak 41. Stanisława Nowak 42. Teresa Paluch 43. Halina Rosiewicz 44. Magdalena Ścibisz 45. Dorota Siwiec 46. Bożena Stylska 47. Joanna Szatan 48. Dorota Szeląg 49. Małgorzata Stępień

50. Dorota Świstak 51. Marzanna Toś 52. Anna Waloch 53. Joanna Wilk 54. Małgorzata Woźniak 55. Katarzyna Zimoląg 56. Renata Żurek

Matura - 1989 1. Joanna Blaszka 2. Artur Brzostowski 3. Jolanta Czaja 4. Monika Dragan 5. Katarzyna Duma 6. Małgorzata Ferenc 7. Krzysztof Giza 8. Sylwia Gleń 9. Joanna Jońca 10. Tomasz Jóźwiak 11. Mirosław Kapała 12. Jacek Kowalik 13. Małgorzata Kostrzewa 14. Iwona Kumorowska 15. Danuta Kundera 16. Barbara Mucha 17. Krzysztof Placha 18. Izabela Stasiak 19. Jacek Stefaniak 20. Grzegorz Stępień 21. Małgorzata Stępińska 22. Anna Suska 23. Wioletta Śmiech 24. Bożena Ufniarz 25. Mirosław Woźniak 26. Lidia Wyrąbkiewicz 27. Jan Zając 28. Jan Ziętarski 29. Bogusław Zych 30. Zdzisława Abram 30. Beata Baran 31. Anna Bełczowska 32. Maria Bociek 33. Anna Brzyszcz 34. Małgorzata Czuja 35. Urszula Drożdżal 36. Agnieszka Elżakowska 37. Renata Gilewska 38. Małgorzata Głodowska 39. Marta Knap 40. Jolanta Knaś

41. Barbara Kolasińska 42. Bożena Kos 43. Grażyna Kos 44. Małgorzata Łuczak 45. Edyta Łukaszek 46. Marzena Siejka 47. Donata Stefaniak 48. Anna Surowiec 49. Beata Szczepańska 50. Ewa Wiącek 51. Beata Woźniak 52. Elżbieta Wójcik 53. Edyta Zięba

Matura - 1990 1. Anna Baran 2. Jacek Bargiel 3. Barbara Bernyś 4. Renata Borycka 5. Aneta Brecławska 6. Beata Bugaj 7. Wacław Gębalski 8. Edyta Głodowska 9. Ewa Gorczyca 10. Urszula Kapusta 11. Jolanta Kędzierska 12. Witold Kos 13. Izabela Kuśmierska 14. Piotr Kuśmira 15. Agnieszka Legwant 16. Renata Legwant 17. Iwona Łata 18. Marta Łukawska 19. Grzegorz Mech 20. Dariusz Nowak 21. Lidia Palińska 22. Renata Pałasz 23. Justyna Polit 24. Edyta Rak 25. Anna Reczek 26. Katarzyna Rewera 27. Lucyna Skoroś 28. Piotr Sołtyk 29. Katarzyna Sznajder 30. Marzena Winiarska 31. Dariusz Wódz 32. Barbara Bednarska 33. Barbara Bernyś 34. Beata Buczkowska 35. Agnieszka Chaja

36. Jolanta Drożdżal 37. Dorota Gierak 38. Ewa Gawron 39. Mirosława Gawrońska 40. Dorota Karpińska 41. Dorota Kułaga 42. Marta Kołacz 43. Dorota Kuśmira 44. Dorota Maciąg 45. Joanna Osmala 46. Anna Oszczudłowska 47. Małgorzata Ozdoba 48. Danuta Piotrowicz 49. Renata Rewera 50. Marta Skrzatek 51. Marta Sołtyk 52. Bożena Stąporowska 53. Agnieszka Szaleniec 54. Elżbieta Szczepaniak 55. Agnieszka Świstak 56. Agnieszka Wdowiak 57. Marzena Wiśniewska 58. Iwona Zając 59. Wioletta Zborowska

Matura - 1991 1. Małgorzata Beraś 2. Sylwester Chaja 3. Marek Chmielowiec 4. Stanisław Ciach 5. Maksymilian Głodowski 6. Krzysztof Duliński 7. Agata Grzesik 8. Ewa Kalita 9. Anna Krakowiak 10. Witold Łukawski 11. Maciej Małogowski 12. Paweł Marzec 13. Rafał Mianowski 14. Krystyna Orawiec 15. Małgorzata Ordon 16. Maciej Rączkiewicz 17. Joanna Sawuła 18. Agata Stępińska 19. Anna Szaraniec 20. Artur Trześniewski 21. Mariusz Twaróg 22. Katarzyna Wrona 23. Wiesława Zych 24. Jolanta Żurek

25. Beata Zybała 26. Agnieszka Bednarz 27. Iwona Bernaś 28. Marzena Bieniek 29. Barbara Cebula 30. Marta Chmiel 31. Katarzyna Chmielewska 32. Katarzyna Dereń 33. Małgorzata Drelich 34. Jolanta Durnaś 35. Jolanta Gawrońska 36. Jolanta Hałka 37. Agata Jaworska 38. Agnieszka Jaworska 39. Aldona Jaworska 40. Iwona Kopyto 41. Anna Krupka 42. Agnieszka Kubik 43. Adela Kulczycka 44. Beata Lipczyńska 45. Renata Liwińska 46. Marzena Nowak 47. Anna Papka 48. Małgorzata Socha 49. Marzena Sowińska 50. Grażyna Szal 51. Anna Szczotkowska 52. Anna Urbańska 53. Anna Wójcik 54. Monika Zioło 55. Renata Urbańska

Matura - 1992 1. Iwona Bienięda 2. Dorota Golonka 3. Rafał Golonka 4. Aneta Jóźwiak 5. Agnieszka Kapusta 6. Edyta Krakowiak 7. Anna Lichtoń 8. Robert Lipiec 9. Grzegorz Łukawski 10. Justyna Mazurkiewicz 11. Jolanta Olechowska 12. Artur Ozdoba 13. Ewa Pękala 14. Monika Płatek 15. Anna Romanowska 16. Michał Sacewicz 17. Andrzej Słodkowski

18. Agnieszka Stępień 19. Urszula Szaleniec 20. Arkadiusz Tokarski 21. Aneta Trześniewska 22. Arkadiusz Tutak 23. Grzegorz Walczewski 24. Agnieszka Wilk 25. Agnieszka Zielińska 26. Dorota Zioło 27. Iwona Beraś 28. Iwona Bugaj 29. Anita Chołuj 30. Katarzyna Dragan 31. Agnieszka Drożdżal 32. Agata Forc 33. Katarzyna Frańczak 34. Justyna Grębowiec 35. Alicja Gurgul 36. Iwona Guz 37. Małgorzata Kadela 38. Edyta Kapusta 39. Danuta Krysa 40. Ilona Kwaśnik 41. Ewa Lipczyńska 42. Krystyna Mędrykowska 43. Małgorzata Modras 44. Anna Mysłek 45. Renata Nowak 46. Anna Ordon 47. Jadwiga Oszczudłowska 48. Dorota Pyszczek 49. Jolanta Stefaniak 50. Barbara Strużyk 51. Anna Szydlak 52. Agnieszka Tworek 53. Barbara Wrona

Matura - 1993 1. Iwona Adamczyk 2. Ewa Bernaś 3. Anna Błaszczak 4. Paweł Ciepły 5. Monika Dojka 6. Ewa Drożdżal 7. Justyna Dudek 8. Andrzej Dziewięcki 9. Anna Dziuba 10. Katarzyna Grela 11. Robert Hara 12. Justyna Jóźwiak

13. Małgorzata Juda 14. Anna Kapuścińska 15. Wojciech Kuśmira 16. Marta Lasota 17. Sebastian Leśniak 18. Aneta Mikus 19. Piotr Ordon 20. Adam Oszczudłowski 21. Wioletta Radecka 22. Aneta Radzimowska 23. Agnieszka Strzałkowska 24. Agnieszka Ślusarczyk 25. Jacek Tokarski 26. Elżbieta Wódz 27. Grażyna Chaja 28. Marta Chmiel 29. Ewelina Dąda 30. Agnieszka Furman 31. Aneta Gach 32. Marzena Kasprzycka 33. Małgorzata Korycińska 34. Ewa Laskowska 35. Agata Meszek 36. Małgorzata Miklewicz 37. Elżbieta Ordon 38. Halina Paw 39. Małgorzata Rączkiewicz 40. Małgorzata Smardz 41. Monika Socha 42. Renata Twaróg 43. Marta Ura 44. Jadwiga Wdowiak 45. Ewa Wrońska 46. Anna Zaręba 47. Jolanta Zioło 48. Alicja Żołnowska

Matura - 1994 1. Magdalena Bidas 2. Sebastian Brecławski 3. Mirosław Brzdękiewicz 4. Aneta Brzostowska 5. Sebastian Chmielowiec 6. Monika Cholewa 7. Grzegorz Gil 8. Anna Grębowiec 9. Sebastian Grądz 10. Edyta Grzesiak 11. Anna Kolasińska 12. Aneta Kozłowska

100

13. Piotr Malanowicz 14. Edyta Mendala 15. Krzysztof Motyła 16. Jan Olszewski 17. Jolanta Pacholczak 18. Agnieszka Rokosz 19. Maciej Skrok 20. Anita Sobczyk 21. Norbert Solnica 22. Anna Sowińska 23. Cezary Stajniak 24. Teresa Starzyńska 25. Jarosław Stępień 26. Marcin Surowiec 27. Marta Szal 28. Monika Szeląg 29. Wioleta Szewc 30. Wojciech Świercz 31. Magdalena Tworek 32. Małgorzata Walska 33. Joanna Zając 34. Rafał Zieliński 35. Katarzyna Zimorska 36. Joanna Zych 37. Antoni Oszczudłowski 38. Agnieszka Barabasz 39. Agnieszka Biało 40. Agnieszka Cymerys 41. Anna Ciach 42. Dorota Drożdżal 43. Elżbieta Durnaś 44. Jolanta Dybus 45. Anna Gawron 46. Joanna Golonka 47. Anna Kiliańska 48. Edyta Klocek 49. Justyna Klubińska 50. Agnieszka Krupka 51. Monika Leśniak 52. Magdalena Łukawska 53. Agnieszka Machała 54. Urszula Matusak 55. Jolanta Nasternak 56. Nina Nowak 57. Monika Ossowska 58. Monika Papka 59. Iwona Płatek 60. Katarzyna Płaneta 61. Anna Radzimowska 62. Monika Sado

101

63. Anna Sowińska 64. Małgorzata Stajniak 65. Monika Starzyńska 66. Marzena Stróżyk 67. Joanna Szatan 68. Maria Wrona 69. Joanna Zawół

Matura - 1995 1. Agnieszka Ambroziak 2. Krzysztof Augustyniak 3. Barbara Chaja 4. Magdalena Chmiel 5. Piotr Ciach 6. Marcin Czarnecki 7. Rafał Czarnecki 8. Iwona Czerwińska 9. Artur Dudek 10. Stanisław Giza 11. Magdalena Głodowska 12. Maria Jop 13. Marta Karaś 14. Edyta Klimont 15. Marcin Lasota 16. Marcin Liśkiewicz 17. Natalia Mańko 18. Agnieszka Niezgoda 19. Aneta Rębacz 20. Małgorzata Rosińska 21. Agnieszka Rutkowska 22. Renata Rutkowska 23. Tomasz Siwecki 24. Agata Skrzypczak 25. Aneta Skrzypczak 26. Monika Surowiec 27. Anna Śledź 28. Mariusz Wielgus 29. Kinga Wierzchowska 30. Joanna Wilk 31. Anna Wódz 32. Krzysztof Wrona 33. Małgorzata Zaręba 34. Agata Zych 35. Justyna Bartyzel 36. Barbara Bidas 37. Beata Bidas 38. Małgorzata Bielecka 39. Barbara Chmielewska

102

40. Edyta Dywan 41. Jolanta Fila 42. Joanna Floras 43. Helena Kiersnowska 44. Aneta Kopcioł 45. Bożena Kornacka 46. Barbara Korycińska 47. Joanna Kropornicka 48. Justyna Krzeszowska 49. Katarzyna Machała 50. Agnieszka Mendala 51. Edyta Orzechowska 52. Renata Osemlak 53. Katarzyna Ostrowska 54. Wioletta Ryjo 55. Justyna Ryńska 56. Agnieszka Sierpień 57. Małgorzata Siudak 58. Małgorzata Stępień 59. Aldona Szeląg 60. Katarzyna Tokarska 61. Magdalena Urbańska 62. Anna Wiącek 63. Ewa Wiśniewska 64. Agnieszka Zielińska

Matura - 1996 1. Katarzyna Adamczyk 2. Grzegorz Bzduch 3. Sławomir Cieciura 4. Małgorzata Drożdżal 5. Elżbieta Gach 6. Sebastian Grzesiak 7. Bożena Kaczmarska 8. Piotr Lipiec 9. Jacek Marcinowski 10. Sylwia Mroczek 11. Tomasz Nowak 12. Agnieszka Pieczyrak 13. Andrzej Płaza 14. Paweł Pyszczek 15. Katarzyna Siudak 16. Agnieszka Stylska 17. Gabriela Surowiec 18. Monika Środa 19. Agnieszka Zając 20. Katarzyna Zych 21. Anna Bochnak 22. Anna Chałubiec 23. Janina Forc

103

24. Renata Godek 25. Dorota Jasińska 26. Aneta Kołacz 27. Agnieszka Kowalska 28. Anita Kowalska 29. Marta Krakowiak 30. Monika Krzyszkowska 31. Aneta Lipiec 32. Sylwia Rączkiewicz 33. Renata Rębacz 34. Justyna Skrzatek 35. Anna Surmańska 36. Sylwia Walczak 37. Anna Wojtas 38. Anna Wołoszyn 39. Małgorzata Wrona 40. Katarzyna Wódz 41. Edyta Ziółkowska

Matura - 1997 1. Patrycja Bartosik 2. Jarosław Biernat 3. Dorota Dąbek 4. Małgorzata Dragan 5. Barbara Dybus 6. Edyta Gleń 7. Grzegorz Kijania 8. Aneta Kwietniewska 9. Mariusz Lipiec 10. Paweł Lulek 11. Michał Misiak 12. Marcin Paluch 13. Dominik Praski 14. Michał Prokop 15. Justyna Skrzypczak 16. Leszek Stylski 17. Paweł Sulicki 18. Lucyna Trześniewska 19. Edyta Tworek 20. Joanna Wilk 21. Monika Wojtas 22. Mirosław Wrona 23. Grzegorz Wrona 24. Grzegorz Zając 25. Sylwia Zimoląg 26. Monika Bartyzel 27. Dorota Ciach 28. Justyna Dudek 29. Antonina Floras 30. Sylwia Gach

104

31. Beata Garboś 32. Edyta Jabłońska 33. Aneta Jasińska 34. Beata Klimont 35. Barbara Kominek 36. Marta Kowalska 37. Anna Krzyszkowska 38. Joanna Kurzypa 39. Renata Marzec 40. Monika Mendala 41. Justyna Ozdoba 42. Agata Polit 43. Aleksandra Ponikowska 44. Anita Rewera 45. Jolanta Śledź 46. Iwona Sowińska 47. Małgorzata Sowińska

Matura - 1998 1. Anna Czerwińska 2. Barbara Czyż 3. Dominik Dębowski 4. Agata Drożdżal 5. Marta Gałązka 6. Barbara Jakuszewska 7. Arletta Jońca 8. Małgorzata Jońca 9. Ewa Karbowniczak 10. Monika Kurzępa 11. Małgorzata Madejska 12. Katarzyna Mazur 13. Iwona Nowak 14. Monika Opala 15. Anna Pawłowska 16. Dorota Popiołek 17. Monika Sędrowicz 18. Magdalena Skrok 19. Sylwia Sławińska 20. Katarzyna Szczepanek 21. Wojciech Tomasik 22. Renata Trześniewska 23. Rafał Utnik 24. Zofia Więckowska 25. Katarzyna Zaręba 26. Aneta Żugaj 27. Barbara Banaśkiewicz 28. Ewelina Chmiel 29. Aneta Chuchnowska 30. Marta Cieszkowska 31. Ilona Dziedzic

105

32. Anna Gawron 33. Agnieszka Goździkowska 34. Agnieszka Grębowiec 35. Barbara Heciak 36. Anita Kijania 37. Gabriela Leśniak 38. Izabela Mołoń 39. Luiza Papka 40. Katarzyna Płaza 41. Tomasz Płaza 42. Dawid Skrzypczak 43. Jolanta Skrzypczak 44. Sylwester Stefaniak 45. Sylwia Szwagierczak 46. Edyta Tokarska 47. Wojciech Tworek 48. Agnieszka Wilk 49. Anna Wiśniewska 50. Joanna Wiśniewska 51. Iwona Wrona

Matura - 1999 1. Grzegorz Bara 2. Ewelina Chmiel 3. Łukasz Czarnecki 4. Justyna Długosz 5. Monika Dybus 6. Magdalena Gawryś 7. Małgorzata Grzesik 8. Anna Kieroń 9. Katarzyna Kieroń 10. Filip Kiliański 11. Anna Kolasińska 12. Emilia Pirek 13. Anna Staszkiewicz 14. Marta Staszkiewicz 15. Maciej Stroiwąs 16. Rafał Szczecina 17. Karolina Szkutnicka 18. Łukasz Wielgus 19. Ewa Wiśniewska 20. Tomasz Zych 21. Aleksandra Cencek 22. Aneta Drożdżal 23. Anita Drzazga 24. Wioletta Floras 25. Anna Golonka 26. Agata Kijania 27. Magda Kolasińska 28. Izabela Kopaczewska

106

29. Karolina Krakowiak 30. Agnieszka Kwaczewska 31. Anna Łukawska 32. Beata Niemczycka 33. Małgorzata Płaza 34. Anna Rewera 35. Magda Sędrowicz 36. Karolina Surowiec 37. Martyna Surowiec 38. Katarzyna Szczecina 39. Magdalena Szkutnicka 40. Karolina Wałaszczyk 41. Agnieszka Zawół 42. Wioletta Zięba

Matura - 2000 1. Marzena Banaśkiewicz 2. Daniel Bernyś 3. Anna Chmiel 4. Anna Drach 5. Paulina Gach 6. Marta Gawryś 7. Grzegorz Juda 8. Aneta Kolasińska 9. Piotr Kot 10. Agnieszka Mazur 11. Elżbieta Niemczycka 12. Aneta Paluch 13. Renata Pietruszka 14. Łukasz Pruś 15. Łukasz Pyszka 16. Marcin Sado 17. Joanna Sierant 18. Anna Stajniak 19. Ewa Sulicka 20. Eliza Szczecina 21. Iwona Szkutnicka 22. Magdalena Szkutnicka 23. Marcin Świątański 24. Monika Tworek 25. Małgorzata Wojtas 26. Agnieszka Wołos 27. Katarzyna Woś 28. Andrzej Zębala 29. Agnieszka Zieja 30. Paweł Ambroziak 31. Anna Bulira 32. Michał Cieciura 33. Joanna Durtka 34. Dorota Forc

107

35. Marcin Kędzierski 36. Adam Klimont 37. Joanna Kot 38. Renata Krasula 39. Agnieszka Kucharczyk 40. Małgorzata Kwaczewska 41. Monika Machula 42. Urszula Nowińska 43. Anna Olechowska 44. Artur Osuch 45. Łukasz Rębisz 46. Lidia Sado 47. Piotr Sędrowicz 48. Monika Stalica 49. Waldemar Śledź 50. Magdalena Trześniewska 51. Anna Wójcik 52. Lucyna Wójcikowska

Matura - 2001 1. Krzysztofa Abramczyk 2. Szymon Basak 3. Monika Chaja 4. Grzegorz Chmielewski 5. Anna Daranowska 6. Lesław Dryka 7. Małgorzata Garcarz 8. Marta Grela 9. Iwona Grębowiec 10. Paweł Grzesik 11. Marcin Jastrzębski 12. Barbara Kaczmarska 13. Magdalena Komorowska 14. Tomasz Kość 15. Emil Kot 16. Adam Krupa 17. Magdalena Krupa 18. Grzegorz Kurzępa 19. Marta Kwasek 20. Lucyna Lipiec 21. Anna Lipińska 22. Małgorzata Łukasiewicz 23. Karol Łukawski 24. Hubert Maciąg 25. Anna Mianowska 26. Tomasz Rączkiewicz 27. Damian Ryś 28. Marcin Saramak 29. Marta Smardz 30. Monika Suska

108

31. Danuta Tworek 32. Łukasz Wójcik 33. Krzysztof Zacharski 34. Ewelina Zaręba 35. Piotr Zelik 36. Łukasz Żurek 37. Katarzyna Bartyzel 38. Ilona Bernyś 39. Ewelina Chaja 40. Agnieszka Chałupczak 41. Barbara Drożdżal 42. Monika Dudek 43. Magdalena Grądziel 44. Justyna Jóźwiak 45. Wioletta Juda 46. Magdalena Krasowska 47. Sylwia Kurosad 48. Katarzyna Mordka 49. Dominika Mucha 50. Joanna Nowaczek 51. Ksenia Rachwalska 52. Agnieszka Skrzypczak 53. Anna Skrzypczak 54. Ewelina Stajniak 55. Bożena Stelmach 56. Magdalena Stelmach 57. Katarzyna Tworek 58. Lucyna Urbańska 59. Aneta Więckowska 60. Małgorzata Winiarczyk 61. Barbara Wołos 62. Małgorzata Woźniak 63. Agnieszka Zając 64. Anna Zając 65. Sylwia Zelik 66. Kinga Zwierzyk

Matura 2002 1. Monika Adamczyk 2. Agnieszka Baran 3. Magdalena Bieniasz 4. Ewelina Błąd 5. Agnieszka Bulira 6. Edyta Cetnarska 7. Aneta Chmielowiec 8. Agata Chwałek 9. Marzena Dudek 10. Lucyna Gach 11. Sylwia Jakus 12. Katarzyna Kondrat

109

13. Monika Lipiec 14. Sylwia Majchrowska 15. Beata Malec 16. Kamila Ozdoba 17. Ewelina Saracyn 18. Barbara Skrok 19. Justyna Stajniak 20. Magdalena Stroiwąs 21. Ewelina Stylska 22. Zofia Surowiec 23. Ewelina Trześniewska 24. Jadwiga Tworek 25. Beata Wojtas 26. Anna Zych 27. Małgorzata Zych 28. Beata Zych 29. Mariusz Dragan 30. Agnieszka Gil 31. Marta Golonka 32. Magdalena Grądziel 33. Katarzyna Jakuszewska 34. Marcin Jewiak 35. Rafał Kordyka 36. Kondrat Korzeniowski 37. Krzysztof Krupski 38. Jolanta Lipiec 39. Kinga Mazur 40. Rafał Olechowski 41. Ewelina Piasta 42. Paweł Rejman 43. Krzysztof Sendrowicz 44. Mariusz Sieradzki 45. Damian Skrok 46. Tomasz Staszkiewicz 47. Ewelina Stępień 48. Michał Szkutnicki 49. Anna Tarno 50. Ewelina Wielgus 51. Grzegorz Wielgus 52. Katarzyna Wilk 53. Karol Wojtas 54. Maksymilian Zając 55. Sebastian Zając

Matura 2003 1. Paweł Abramczyk 2. Monika Adamczak 3. Aneta Adamczak 4. Marcin Adamczyk 5. Barbara Chaja

110

6. Rafał Chmielowiec 7. Justyna Cichoń 8. Joanna Cukrowska 9. Sylwester Cukrowski 11. Agnieszka Drożdźowska 12. Robert Drzazga 13. Lucyna Dudek 14. Michał Grądziel 15. Ireneusz Grębowiec 16. Krzysztof Guźda 17. Marcin Jakus 18. Grzegorz Januszewski 19. Katarzyna Jando 20. Ewelina Jewiak 21. Izabela Kapała 22. Jakub Karaś 23. Karolina Krupa 24. Ewa Krupska 25. Małgorzata Kurzępa 26. Łukasz Kwasek 27. Adam Lis 28. Agata Leśniak 29. Magdalena Łukawska 30. Dorota Mazur 31. Agnieszka Modras 32. Dorota Nowaczek 33. Łukasz Piotrowski 34. Karol Pirek 35. Agnieszka Pyszczek 36. Łukasz Ramus 37. Tomasz Rejman 38. Justyna Reńkas 39. Michał Rozmysłowski 40. Magdalena Saramak 41. Ewa Skrok 42. Paweł Staszkiewicz 42.Tomasz Strużyk 43. Sławomir Szczecina 44. Ewelina Śwircz 45. Joanna Wielgus 46. Małgorzata Wilk 47. Marcin Wołos 48. Magdalena Wójcik 49. Anna Wrona 50. Piotr Zaręba 51. Karol Zych 52. Sylwia Żyła

111

Matura - 2004 1. Diana Adamczyk 2. Adrian Bernyś 3. Marcin Dragan 4. Grzegorz Drożdżowski 5. Arkadiusz Dudek 6. Sylwia Gil 7. Paweł Kaczorowski 8. Joanna Kamuda 9. Sylwia Kamuda 10. Irmina Kondrat 11. Anna Konwiak 12. Magdalena Lipiec 13. Łukasz Mysłek 14. Emilia Pirek 15. Anna Staszkiewicz 16. Marta Staszkiewicz 17. Maciej Stroiwąs 18. Rafał Szczecina 19. Karolina Szkutnicka 20. Łukasz Wielgus 21. Ewa Wiśniewska 22. Tomasz Zych 23. Aleksandra Cencek 24. Aneta Drożdżal 25. Anita Drzazga 26. Wioletta Floras 27. Anna Golonka 28. Agata Kijania 29. Magda Kolasińska 30. Izabela Kopaczewska 31. Karolina Krakowiak 32. Agnieszka Kwaczewska 33. Anna Łukawska 34. Beata Niemczycka 35. Małgorzata Płaza 36. Anna Rewera 37. Magda Sędrowicz 38. Karolina Surowiec 39. Martyna Surowiec 40. Katarzyna Szczecina 41. Magdalena Szkutnicka 42. Karolina Wałaszczyk 43. Agnieszka Zawół 44. Wioletta Zięba

Matura - 2005 1. Katarzyna Chuchnowska 2. Szczepan Długosz 3. Agnieszka Drożdżal

112

4. Piotr Drożdżowski 5. Hubert Dudek 6. Dawid Dziuba 7. Anna Foch 8. Łukasz Forc 9. Damian Górecki 10. Piotr Kot 11. Renata Juda 12. Katarzyna Kaczmarska 13. Paweł Kaczmarski 14. Robert Kolasiński 15. Mateusz Komorowski 16. Łukasz Krysa 17. Ewa Majchrowska 18. Kamil Pirek 19. Daria Raszek 20. Magdalena Sendrowicz 21. Katarzyna Staśkiewicz 22. Joanna Surowiec 23. Mateusz Surowiec 24. Marta Suska 25. Joanna Śmiechowska 26. Paweł Śwircz 27. Paweł Wałaszczyk 28. Małgorzata Wielgus 29. Edyta Więckowska 30. Barbara Wrona 31. Piotr Zając 32. Marta Zarębkiewicz 32. Monika Zych

Matura - 2006 1. Marta Bernyś 2. Michał Chabzda 3. Arkadiusz Dragan 4. Grzegorz Dubiel 5. Joanna Grądziel 6. Katarzyna Guźda 7. Katarzyna Jakuszewska 8. Łukasz Juda 9. Monika Kołacz 10. Dominik Krasowski 11. Damian Lipiec 12. Kacper Osuch 13. Magdalena Ozdoba 14. Łukasz Pawlęga 15. Małgorzata Sulicka 16. Marcin Szwagierczak 17. Monika Tenderowicz 18. Paweł Walasek

113

19. Magdalena Wałaszczyk 20. Justyna Wielgus 21. Adrian Zając 22. Łukasz Zarębkiewicz 23. Marcin Zieliński

Matura - 2007 1. Agnieszka Adamczyk 2. Karolina Adamczyk 3. Krystyna Basak 4. Mariola Cichoń 5. Małgorzata Daranowska 6. Damian Drzazga 7. Tomasz Dudek 8. Katarzyna Dziuba 9. Damian Forc 10. Marta Forc 11. Anna Graboń 12. Magdalena Grądziel 13. Katarzyna Jurkowska 14. Katarzyna Knap 15. Kamil Kostrzewa 16. Mateusz Mazur 17. Kamil Miklaszewski 18. Dominika Miziałek 19. Sylwia Miziałek 20. Michał Osuch 21. Krzysztof Sacewicz 22. Marcin Stępień 23. Bartłomiej Trzaska 24. Daria Wyrzykowska 25. Magdalena Zarębkiewicz 26. Ewa Zielińska 27. Anna Zimoląg 28. Jakub Zych

Matura - 2008 1. Przemysław Abramczyk 2. Karolina Cebula 3. Klaudia Cebula 4. Grzegorz Cetnarski 5. Radosław Dynkowski 6. Anita Dziuba 7. Mateusz Forc 8. Michał Forc 9. Rafał Głodowski 10. Anna Grądziel 11. Marta Grądziel 12. Agnieszka Juda 13. Anita Kaczor

114

14. Mateusz Karwacki 15. Mateusz Kochanek 16. Patrycja Kowalska 17. Mariola Kozioł 18. Mariusz Krasowski 19. Agnieszka Kwasek 20. Sylwia Mazur 21. Grzegorz Nowak 22. Mariusz Olech 23. Anna Pielecha 24. Agnieszka Pyszczek 25. Albert Stajniak 26. Kinga Staśkiewicz 27. Agnieszka Szydlak 28. Adam Tarno 29. AnnaWałaszczyk 30. Daniel Węglarczyk 31. Anna Wiącek 32. Hubert Wrona 33. Paweł Zimoląg 34. Kamil Zwolski 35. Justyna Zych 36. Piotr Zych

Matura - 2009 1. Joanna Abramczyk 2. Aleksandra Błąd 3. Tomasz Chabzda 4. Mateusz Czarnecki 5. Patrycja Furman 6. Monika Górecka 7. Dawid Górski 8. Sylwia Grębowiec 9. Beata Jewiak 10. Agnieszka Juda 11. Grzegorz Jurkowski 12. Joanna Kaczmarska 13. Żaneta Kaczor 14. Dawid Kotowski 15. Joanna Kowalska 16. Barbara Kozioł 17. Jarosław Krupa 18. Monika Krutys 19. Karolina Litwińska 20. Marlena Łukawska 21. Bernadetta Ordon 22. Monika Ordon 23. Marta Osowska 24. Krystian Polit 25. Joanna Rewera

115

26. Tomasz Rozmysłowski 27. Michał Stępień 28. Witold Stroiwąs 29. Krzysztof Śliwa 30. Mariusz Wrona 31. Albert Zarobkiewicz 32. Przemysław Zelik

116

DZIEJE LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCEGO IM. S. ŻEROMSKIEGO W CHOBRZANACH W FOTOGRAFII

Fotografie, które prezentujemy, obejmują utrwaloną w kadrze historię Liceum Ogólnokształcącego w Chobrzanach. Znajdują się tu zdjęcia zarówno z lat dawnych – lata dwudzieste XX w., jubileuszy: 30-lecia, 40-lecia i 50-lecia Liceum Ogólnokształcącego w Chobrzanach oraz historia najnowsza przełomu XX/XXI w. Zbiór zdjęć zaczerpnięto z kroniki szkolnej (z lat 1927 – 2009), zaś oprawę graficzną zdjęć wykonał absolwent naszego Liceum Mieczysław Nowak.

Dyrektorzy Liceum Ogólnokształcącego w latach 1956 -2009

mgr Józef Lisak - 1956 – 1957 Jan Bokwa - 1957-1958, 1963 – 1973

Piotr Słaba – 1958 - 1962 mgr Zdzisław Chmielewski – 1962-1963

117

mgr Kazimierz Paralusz – 1973-1978 mgr Bolesław Czarnecki - 1973-2004

mgr inż. Krzysztof Kaczmarski-2004 – 2006 mgr Robert Soja – od 2006

118

Otwarcie nowej szkoły w Chobrzanach – 1927r.

119

Społeczeństwo zebrane przed budynkiem nowej szkoły

Przekazanie kluczy do szkoły

120

Ksiądz Lengwinas dokonuje poświęcenia szkoły

Zdjęcie pamiątkowe ówczesnych władz oświatowych – 20.05.1928r.

121

Zdjęcia wykonane przez ks. St. Bryńskiego – maj 1931

122

Dzieci i nauczyciele ze szkoły w Chobrzanach – 1938r.

123

Młodzież i pedagodzy szkoły w Chobrzanach

124

Przekazanie sztandaru z wizerunkiem św. Stanisława Kostki młodzieży gimnazjum i liceum przez Komitet Rodzicielski – 1.01.1945r.

Budynek szkoły w zimowym krajobrazie

125

M atura 1957r. – wychowawca St. Kuśmierz

Julia Furdyna Józef Targoń

126

Grono Pedagogiczne – 1958r.

Młodzież przed budynkiem szkoły

127

Grusza Żeromskiego

Córka S. Żeromskiego pani Monika Żeromska z wizytą w Liceum w Chobrzanach – 27.04.1964r.

128

Uczeń Marian Zieliński uprawia szkolne grządki – 1975r.

Członkowie zespołu redakcyjnego przy kompletowaniu materiału do „Jednodniówki” z okazji 30 – lecia Liceum

129

Uroczyste przekazanie szkole Sztandaru Patrona Szkoły - 5.VI.1977r.

Pani A. Paralusz i Pani W. Materkowska wśród „karatowców” – 1977r.

130

Pan B. Wilk z zespołem tanecznym i chórem

Obchody 40- lecia Liceum – przemówienie dyrektora Liceum B. Czarneckiego

131

Obchody 40- lecia Liceum Ogólnokształcącego w Chobrzanach – 1985r.

132

133

Obchody 50 – lecia Liceum

Pierwsi absolwenci Łucja Chmioła i Mieczysław Rutkowski oraz Janina Szczygielska podczas obchodów 50 - lecia

Prof. Maciej Gustaw Kaczmarski – absolwent Liceum przekazuje swoje książki i publikacje naukowe dyrektorowi szkoły B. Czarneckiemu

134

135

Przejęcie Liceum Ogólnokształcącego w Chobrzanach przez Wójta Gminy Samborzec – Witolda Garnuszka – 2004r.

136

Comenius – powitanie gości ze szkół partnerskich z Niemiec, Bułgarii i Turcji - 2008r.

137

Pani M. Wójcik, Pan T. Styczeń i Pani M. Ciach z młodzieżą biorącą udział w projekcie Comenius

Nauczyciele i uczniowie z partnerskiej szkoły w Bułgarii - Berkovitsa

138

Nauczyciele i uczniowie z partnerskiej szkoły w Turcji – Gerze Lissie

Nauczyciele i uczniowie z partnerskiej szkoły w Niemczech - Freiburg

139

Bibliografia 1. Kronika Parafii Chobrzany 2. Kronika szkolna – Chobrzany 3. Henryk Soja. Liceum Ogólnokształcące w Chobrzanach w latach 1945 – 1975. Praca magisterska. Kraków 1984r. 4. S. Żeromski. Dzienniki. Warszawa 1956 5. S. Żeromski. Popioły t. I – III, Warszawa 1956 6. Archiwum LO w Chobrzanach 7. B. Wachowicz. Ogród młodości, Warszawa 1990 8. K. Zapałowa. Rodzina Stefana Żeromskiego w Świętokrzyskiem. Kielce 2003

140

SPIS TREŚCI Słowo wstępne 1. Z historii Chobrzan. 2. Stefan Żeromski – patron Liceum Ogólnokształcącego w Chobrzanach. Jego związki z Chobrzanami i Ziemią Sandomierską. 3. Historia i współczesność - historia budynku szkoły i dzieje Liceum Ogólnokształcącego w Chobrzanach. 4. Wróćmy do szkoły po młodość i wspomnienia – refleksje i wspomnienia nauczycieli i absolwentów. 5. „ ... ocalić od zapomnienia” – Ludzie szkoły Nauczyciele i dyrektorzy Administracja i obsługa szkoły 6. Absolwenci Liceum Ogólnokształcącego im. S. Żeromskiego w Chobrzanach 7. Dzieje Liceum Ogólnokształcącego w fotografii.

141

SPONSORZY

1. Urząd Gminy w Samborcu 2. Przedsiębiorstwo „DROKAM” w Piasecznie - Marian Wojtas 3. Bank Spółdzielczy w Sandomierzu 4. Kopalnia Dolomitu w Sandomierzu

142