Polonia Maior Fontes Powiat Historyczny
Total Page：16
File Type：pdf, Size：1020Kb
Polonia Maior Fontes TUCZNO Miasto szlacheckie. Centrum rozległego klucza dóbr ziemskich. Parafia własna. Obok miasta wzniesiono obronn ą rezydencj ę wła ścicieli. Lokacja : Miasto istniało w ko ńcu XIV w. Data lokacji nie została dokładnie okre ślona. Miejscowo ść wspomniana w 1349 r. jednak bez okre ślenia prawnego charakteru jako o środek municypalny. Herb i piecz ęcie miejskie : Herb omawia M. Gumowski, Herby miast polskich , Warszawa 1960; Adamczewski M., Heraldyka miast wielkopolskich , s. 448 nr B 712 – B 714. Literatura : Zob. Jarocha H., Lachowicz F. J., Tuczno. Z dziejów zamku i miasta , Warszawa 1981; Historia powiatu wałeckiego , s. 348; Ludno ść : [śydzi ] 1765 r. – w Tucznie mieszkało 215 śydów [Klaczy ński, Liczba głów Ŝydowskich , s. 6]. [1579 ] Rejestr łanowego podaje, Ŝe mieszczanie uprawiali 80 kwart roli. Z domów i od rzemie ślników oraz wspomnianych gruntów uprawnych pobierano podatki w wysoko ści 39 fl 27 gr [Pawi ński, s. 105]. Tuczno. Widok z pierwszej połowy XX wieku [1619 ] Miasto było podzielone pomi ędzy 4 wła ścicieli. Tuczy ński płacił 27 fl podwójnego szosu oraz podatki od 12 łanów i 3 kwart gruntów uprawnych – razem 39 fl 22 gr 9 szel. W drugim dziale był młyn, folusz. Płatnikiem podatków był tak Ŝe owczarz. Z młyna Pater pobierano 9 gr – co dawało 1 fl 11 gr 9 szel. Na dział Zarembiny składały si ę podatki pochodz ące od rybaka i 4 zagrodników (po 4 gr). Urszula Witosławska, wła ścicielka ostatniego działu miasta płaciła 9 fl szosu dupla oraz po fl z łanów i 7 gr z kwarty roli – razem 13 fl 7 gr [APP, Tabela Pozna ń 2, k. 75]. [ok. 1710 ] W mie ście było 8 dymów [Bibl. Kórnicka PAN, r ękopis BK 360, k. 41]. Powiat historyczny Wałcz ____________________________________________________ Polonia Maior Fontes [1780 ] W cz ęś ci Tuczy ńskich było 7 domów piwowarskich płac ących po 60 gr podymnego oraz 88 po 15 gr. W drugim dziale – Wedelskich były 34 domostwa płac ące po 15 gr [APP, Tabela Pozna ń 1, k. 53]. [burmistrz ] 1395 r. – Jan Tensinder, KDW III, nr 1961; TUCZNO [maj ętno ść ] Maj ętno ść Tuczno stanowiła jeden z wi ększych szlacheckich kluczy dóbr ziemskich. Zapocz ątkowanie ich koncentracji przypisuje si ę Wedlom, którzy wokół Tuczna, skupili kilkana ście wsi. Z czasem nast ąpił ich podział pomi ędzy dwie rodziny. Jan Wedelski w 1448 r. był wła ścicielem Chwarstnicy, Marcinkowic, cz ęś ci Mirosławca, z zamkiem; wsi: Hanki, Orla, Str ączno, Dzikowo i innych. Był to znacz ący klucz dóbr ziemskich w północno-zachodniej cz ęś ci Wielkopolski. Cz ęść dóbr Tuczno nale Ŝą ca do Macieja Tuczy ńskiego i jego mał Ŝonki Katarzyny Danaborskiej, córki Jana, kasztelana rogozi ńskiego obejmowała m.in. Hammerdorf, Nakielno, Str ączno oraz cz ęść miasta. Po śmierci Macieja (jako olim w 1553) dobra podzielono pomi ędzy synów: Jana, Krzysztofa Tuczno. Zamek i Stanisława. Do kolejnego podziału dóbr ojczystych doszło w 1562 r. Stanisław otrzymał Bronikowo, Chwarstnic ę, Hammersdorf, Marcinkowice, Próchnowo, połowy Marty, Gi Ŝna, wsi Lubiecz z młynem, Jeziorki (Sultzendorf), Nowy Dwór zwany Dr ęcz, połowie Tuczna z zamkiem oraz poddanych manów. Jego brat wzi ął Nakielno, Prusinowo, Krakendorf, cz ęść Str ączna, połowy Dzikowa, Zdbowa, Marty, 7 kmieci w Jeziorkach, działy w Gi Ŝnie, Łowiczu z młynem, połow ę Tuczna z zamkiem. W roku 1578 jeden z działów maj ętno ści trzymał Stanisław, syn olim Krzysztofa Tuczy ńskiego. Do niego nale Ŝał tak Ŝe Byty ń. Powiat historyczny Wałcz ____________________________________________________ Polonia Maior Fontes Źródła z ko ńca XVI w. daj ą nam wskazówkę do interpretacji przekazów tabel podatkowych, wspominaj ących o działach zwanych cz ęś ciami Zarembiny. Bez w ątpienia chodzi tu o Małgorzat ę, córk ę Krzysztofa Wedel Tuczy ńskiego i siostr ę Stanisława ( iuniora ), zarazem mał Ŝonk ę Stanisława Zaremby z Kalinowy. Była ona spadkobierczyni ą brata Stanisława (1591). Jako wdowa wyst ępuje jeszcze w 1616 r. W roku 1625 wymieniono j ą jako zmarł ą. Jej spadkobierc ą był Krzysztof Tuczy ński. Klucz Tuczno w 1719 r. obejmował Pił ę, Miel ęcin, Rusinowo, Martew, Miłogoszcz, Marcinkowice, Lubiecz, Jeziorki, Armsdorf, Str ączno, Pilawk ę, Byty ń, Drecz, Brunkowo (Bronikowo), Dykowo, Nowy Młyn, Strzaliny z folwarkiem, Zdbowo. Wła ścicielk ą była Anna z Tuczna Niemojewska, córka Stanisława, kasztelana gnie źnie ńskiego oraz Konstancji z Kolna Prusimskiej. Kolejnymi wła ścicielami byli Mycielscy. Klucz w ich r ęce przeszedł wraz z mał Ŝeństwem Teresy z Tuczy ńskich (córki Marianny Tuczy ńskiej). Po raz pierwszy była zam ęŜ na z Mikołajem Skoroszewskim, kasztelanem przem ęckim. Teresa z Mycielskich była córk ą Andrzeja, chor ąŜ ego poznańskiego i Marianny z Tuczy ńskich, wdowy po Mikołaju Skoroszewskim kasztelanie przem ęckim. W 1759 r. była dziedziczk ą Tuczna, Bronikowa, Drecza, Dykowa, Jeziorek, Lubiecza, Marcinkowic, Marty, Miel ęcina, Miłogoszczy, Nakielna, Pilawki, Rusinowa, Str ączna, Strzalin, Zdbowa, Złotowa, wsi Arnsdorf (?), Knakiendorff. Tego roku swojej córce Franciszce, zrodzonej z mał Ŝeństwa ze Skoroszewskim, Ŝonie Antoniego Krzyckiego kasztelanica nakielskiego przyobiecała zrezygnowa ć z trzeciej cz ęś ci, to jest ze wsi: Bronikowo, Drecz, Lubiecz, Marcinkowice, Miel ęcin, Rusinowo i Zdbowo [Teki Dworzaczka]. TUCZNO [parafia] Parafia rzymsko-katolicka w dawnej diecezji pozna ńskiej, archidiakonacie pozna ńskim, dekanacie Wałcz, później Czarnków (XVII w.). Najstarszy ko ściół św. Jerzego w Tucznie powstał, jak przyjmuje literatura, ju Ŝ w XI w., natomiast ko ściół parafialny istniał w 1349 r. Ko ściół Świ ętego Ducha (szpitalny?) w Tucznie wymieniono w 1444 r. Ko ściół parafialny w Tucznie istniał zapewne ju Ŝ w XIV w. W okresie reformacji pozostawał w zarz ądzie protestantów. O fundacji altarii przez braci von Wedel w ko ściele w tym mie ście wspomina dokument z 1389 r. [? KDW XI, nr 1766], natomiast wizytacja Powiat historyczny Wałcz ____________________________________________________ Polonia Maior Fontes z 1641 r. podaje, Ŝe w archiwum parafialnym był przechowywany dokument z roku 1395. O altarii Matki Boskiej fundacji rodziny Golcz (Goltz) wzmiankuje dokument tak Ŝe z tego roku. Kolejn ą altari ę Świ ętej Trójcy i NMP fundowali Wedlowie, trzeci ą nosz ącą wezwanie Trzech Króli i NMP – Kienowie z Rusinowa. Z parafi ą był powi ązany ko ściół św. Jerzego, poło Ŝony przy drodze do Człopy (za bram ą miejsk ą). W roku 1522 do parafii w Tucznie przył ączono Chwarstnic ę. W literaturze erekcj ę parafii w Tucznie datuje si ę na wiek XIV. Fundatorem obecnej murowanej świ ątyni był Krzysztof Tuczy ński, kasztelan pozna ński. W okresie reformacji ko ściół przej ęli protestanci. Na mocy wyroku z 19 lutego 1607 świ ątynia powróciła do katolików. Po świ ęcono ją w 1622 r. i nadano patrocinium Wniebowzi ęcia NMP. Zniszczeniu uległa w 1641 r. w czasie po Ŝaru. Wkrótce odbudowana i powtórnie konsekrowana 10 listopada 1660 r. Niegdy ś w ko ściele znajdował si ę nagrobek Stanisława Tuczy ńskiego, kasztelana gnie źnie ńskiego przyozdobiony tablicami z wizerunkiem rodowych herbów. Obecnie przeniesiono go w pobli Ŝe wielkiego ołtarza (po stronie prawej) [Vanitas , s. 159-161]. Kościół parafialny w Tucznie Przy ko ściele istniały bractwa Św. Anioła Stró Ŝa (erekcja 1668 r.), św. Barbary (1723 r.), uposa Ŝone czynszem od 1000 zł, zapisanym w 1725 r. przez Mariann ę z Tuczy ńskich Rado ńsk ą, staro ścin ę inowrocławsk ą. Z parafi ą w Tucznie powi ązane były liczne świ ątynie w okolicy, m.in. w Miel ęcinie, Marcinkowie, Bronikowie, Lubsdorfie (Lubiecz), Knakendorf, Dykowie, Prusinowie, Szulcenhof (Jeziorki), Hammersdorf, Miłogoszczu, Nakielnie, Str ącznie czy w Marcie. Szkoła parafialna istniała na pocz ątku XVII w. Jej rektorem w latach 1606/1608 był Walenty Picowius. Z 1641 r. pochodzi wiadomo ść o jej spaleniu. Osobna szkoła istniała w Marcinkowie, gdzie w 1738 r. nauczał Krzysztof Welman. Tu tak Ŝe – podobnie jak w Tucznie – funkcjonował szpital, potwierdzony w 1738 r. Nauczaniem w szkołach na terenie parafii 1738 r. zajmowali si ę: Jakub Kulzdorf (Wołowe Lasy), Krzysztof Kulzdorf (Golin), Antoni Reger (Pieczyska) i niejaki Tylman (Nikorsk). Powiat historyczny Wałcz ____________________________________________________ Polonia Maior Fontes O szpitalu w mie ście wspomniano w wizytacji z 1738 r. Był on poło Ŝony przy drodze wylotowej z miasta. Uposa Ŝenie stanowił zapis 334 tynfów. Lit. : Łukasiewicz J., Krótki opis ko ściołów parochialnych, t. I, s. 222-226; Nowacki J., Dzieje archidiecezji, t. II, s. 393; [pleban ] 1395 r. – Jan Scolte [Nowacki J., Dzieje archidiecezji , t. II, s. 393; KDW III, nr 1961]; 1425, 1426 r. – Jakub Czoch [Nowacki J., Dzieje archidiecezji , t. II, s. 393]; 1444 r. – Wojciech z Drezdowa (Drozdowa?) [Nowacki J., Dzieje archidiecezji , t. II, s. 393]; 1455 r. – Jan [Nowacki J., Dzieje archidiecezji , t. II, s. 393]; 1477 r. – Jan z Połczyna [Nowacki J., Dzieje archidiecezji , t. II, s. 393]; 1492, 1493 r. – Jan ze Śremu [Nowacki J., Dzieje archidiecezji , t. II, s. 393]; 1510 r. – Piotr [Nowacki J., Dzieje archidiecezji , t. II, s. 393]; 1522 r. – Jan Besthov [Nowacki J., Dzieje archidiecezji , t. II, s. 393]; 1522, 1525 r. – Jan Westwal [Nowacki J., Dzieje archidiecezji , t. II, s. 393]; 1598, 1606/1608 r. – Krzysztof Zadow, pierwszy pleban o odzyskaniu ko ścioła z r ąk innowierców [Nowacki J., Dzieje archidiecezji , t. II, s. 393]; 1618 r. – Krzysztof Czadow (Zadow), Teki Dworzaczka; 1748 r. – Habisch, Teki Dworzaczka; ks. grodz. Wschowa 228, k. 229-229v, 331; Kościół parafialny w Tucznie 1759 r. – Antoni Habisch, protonotariusz apostolski; sprawa z synagog ą wronieck ą, ks. grodz. Wałcz 89, k. 190; te Ŝ k. 191; [wikary ] 1389 (?) – 1395 – Jakub de Sancze, KDW XI, nr 1766; 1778; III, nr 1961; 1395 r. – Henryk Kestel, KDW III, nr 1961; by ć mo Ŝe tylko wikary altarzysty? Powiat historyczny Wałcz ____________________________________________________ Polonia Maior Fontes TUCZNO [zamek] Zamek prywatny, zało Ŝony najprawdopodobniej w ko ńcu XIII lub w pocz ątkach XIV w. Nale Ŝą cy do rodziny Wedlów. Zamek w Tucznie jest znany z licznych opracowa ń.