Kristof Terreur Onze Man in Engeland Meer Dan Een Jongensdroom
Total Page：16
File Type：pdf, Size：1020Kb
JAARGANG 29 SEPTEMBER 2013 PRIJS: 2,50 € AFGIFTEKANTOOR: NR. 340 NR. 2300 TURNHOUT UITGEVERIJ DE HOOGSTRAATSE PERS B.V.B.A., Loenhoutseweg 34, 2320 HOOGSTRATEN www.demaand.be KRISTOF TERREUR ONZE MAN IN ENGELAND MEER DAN EEN JONGENSDROOM TERUGBLIK 24 JAAR POLITIEK ANNIE DESMEDT HOUSE OF COLOURS PRINSES MATHILDE OP BEZOEK WEKEN OP TV FLOREJAN VERSCHUEREN ONZE REPORTER TER PLAATSE RADIO VALENCIA COLUMN Naast de vuilbak! Wètte gaai et? Het gaat niet goed met de discipline van een ter hoogte van het Begijnhof weggehaald omdat onze onvolprezen Den Dijk wandelt, moet vast- deel van de Hoogstraatse burgers. (Maar ook er steeds maar weer Aldi- en andere zakken met stellen dat de mooie nieuwe vuilnisbakken uit- met de Westerse mens in het algemeen, hoor, restafval gedeponeerd werden. Niet erin, natuur- puilen van flesjes en blikjes en dat ze reeds in wees niet bang!) Zij vinden het namelijk niet lijk, maar vooral ernaast. de directe omgeving uitgezaaid zijn. Ook daar erg de omgeving te bevuilen en te belasten met is gebrek aan sociale controle een pijnpunt. Wat afval allerhande. Is het wegnemen van vuilnisbakken de goede op- overigens, maar geheel terzijde, ook geldt voor lossing? Waarschijnlijk niet als er tegelijkertijd de hondendrollen aldaar. Laten we even beginnen met de zogenaamde een campagne loopt met de slogan: Afval hoort ‘blikvangers’ op plaatsen waar de geleegde blik- in de vuilnisbak. (www.indevuilbak.be). Je kan Bewustmaking en uitrusting mag dan nog min of jes zich voorheen na schooltijd opstapelden; een niet ja en neen tegelijk zeggen. meer haalbare kaart zijn, bestraffing of sancties prachtig idee naar-de-jongeren-toe! De opvang- zijn dat allerminst. Want, wie heeft die suiker netten moesten de jeugdige speelsheid aanspre- Elke campagne, ook een netheidscampagne, be- in de erwtensoep gedaan? Camera’s zijn iets ken en al hun blikwerk na een welgemikte worp staat uit drie pijlers: Bewustmaking – Uitrusting te extreem en vermoedelijk zal ook de alomte- verzamelen. Maar jammer genoeg spreken ze ook – Bestraffing. Als men aan bewustmaking werkt, genwoordige wet op de privacy wel weer in de tot de verbeelding van de zuinige medemens, die moet er ook de uitrusting zijn. De netheidscam- weg staan. En vuilniszakken uitpluizen in de zich enkele euro’s uitgespaard ziet door er ook pagne die Parijs zo’n 12 jaar geleden opstartte hoop aanwijzingen te vinden is ook al niet zo’n zijn restafval te deponeren. Omdat de blikvan- werd begeleid door de plaatsing van zo maar even prettig werkje. gers zich meestal net buiten de bebouwde kom 20.000 ‘corbeilles’ in de straten. Wie met Google bevinden, is er ook een minimum aan sociale Streetview even over de boulevards flaneert, kan Hoe moet het dan wel? controle. De gemeente Mol heeft onlangs beslo- er niet naast kijken; in elke view staat minstens ten alle blikvangers weg te halen en niet meer één, zij het eenvoudige, vuilnisbak (een ring met “Wètte kik et? - Neie! te vervangen. Vele gemeenten zijn dat voorbeeld plastic zak). En om de zoveel beelden merk je Wètte gaai et? - Joa! gevolgd of zullen het nog volgen. ook een arbeider die ze ledigt. Waarum vroagdet dan?” (uit Slisse en Cesar) Maar niet enkel de blikvangers zijn asociale aan- trekkingspunten, ook de reguliere vuilnisbakken Want ook daar knijpt het schoentje. Ook over- Wat ben ik blij dat ik geen verkozene des volks zijn dat. Zo werd de vuilnisbak aan de Vrijheid volle vuilnisbakken trekken vuil aan. Wie door ben. (lvr) KONINGIN PRINSES MATHILDE BEZOEKT HOUSE OF COLOURS In 2007 was House of Colours, een initiatief van Hilde Stockman uit Wortel, als ‘vernieuwend project’ laureaat van de Cultuurprijs van de stad Hoogstraten. Toen nog op zoek naar een juiste plaats in de zorgsector én naar erkenning, bracht prinses Mathilde op 16 juli, vijf dagen voor ze koningin werd, een bezoek aan het project. Zie blz. 18. (foto Mia Uydens) 2 - SEPTEMBER 2013 - DE HOOGSTRAATSE MAAND Kristof Terreur - ‘Onze man in Engeland’ “Een droomjob,… maar nooit gedaan” Misschien denkt u bij de boventitel aan de legendarische Roger Simons, vele jaren de stem uit Londen voor de VRT- radionieuwsdienst. Legendarische proporties willen we hem (nog) niet aanmeten, daarvoor is hij nog veel te jong. Uniek is Kristof Terreur (32) wel. Hij is de enige Belgische sportjournalist die in opdracht van De Persgroep, uitgevers van Het Laatste Nieuws en De Morgen naar Londen uitgestuurd werd om er de sterren van het Belgische voetbal, die in de Premier League aan de slag zijn, op de voet te volgen. Dagelijks vind je reportages van zijn hand in deze kranten. Dat en het feit dat deze gedreven journalist geboren en getogen is in onze gemeente, is voor ons aanleiding om hem aan de andere kant van de microfoon te zetten en het eens haarfijn voor ons te laten uitleggen. ‘Een beetje de omgekeerde wereld’ zegt Kristof met een verlegen lachje, als we hem ons opnameapparaat onder de neus schuiven. ‘Het doet raar, ben gewend aan de andere kant van de tafel te zitten’. Laat dat net de re- den zijn waarom wij graag eens met hem willen praten. Hij heeft zich als “onze man in Engeland” immers in de kijker gewerkt. Benieuwd hoe hij tot daar gekomen is. Klein Seminarie Kristof is van Meer en groeide op in Hoogstraten. Zijn ouders waren daar- heen verhuisd toen hij zeven was. Van dan af gaat Kristof naar het Klein Seminarie. Hij zal er blijven tot het einde van zijn humaniora. Kristof heeft ook van kleins af een passie voor sport en hij voetbalt bij HVV. ‘Tot op zes- tien, zeventien de aandacht naar andere dingen verschuift en ik het trainen niet meer kon opbrengen’. Hij begon als middenvelder, werd dan als spits uitgespeeld en eindigde zelfs als doelman. De toevalligheid van overal op het voetbalveld gestaan te hebben zal hem later goed van pas komen, hij kan zich in heel wat situaties van de door hem gevolgde spelers inleven en er een beetje over meepraten. Maar dat is iets wat hij dan nog niet weet. ‘Het was gewoon toeval. Omdat ik door mijn groei wat vinnigheid kwijt was en ze niemand anders meer hadden, ben ik uiteindelijk in doel gaan staan. Voor de fun, want aan mij is geen groot talent verloren gegaan.’ Schrijfkriebels…. ‘In het Klein Seminarie was ik goed in opstellen schrijven, werkte mee aan de Komaan en heb het boekje van de retorica van mijn jaar helemaal samengesteld. Ik volgde de richting Wetenschappen-Wiskunde, met 8 uur wiskunde. In het logische verlengde daarvan ging ik voor industrieel inge- nieur studeren maar al na een half jaar wist ik dat ik er niet op mijn plaats zat. Ik besefte dat ik daar niet gelukkig van zou worden. Ik wilde journalist worden, heb die roeping gevolgd en ben journalistiek gaan studeren aan de Plantijn Hogeschool in Antwerpen. Al moet ik zeggen dat ik daar niet echt veel geleerd heb over het vak. Uitgezonderd de stages, die waren razend interessant. Hoe een stuk opbouwen, de juiste taal gebruiken, het zat veel te weinig in de opleiding, o.a. omdat het niet gedoceerd werd door journa- listen. Je kreeg wel taal, maar meer algemeen en hoe het medialandschap in mekaar stak. Al bij al weinig praktische dingen. Ik geef nu zelf gastcolleges aan die hogeschool en probeer net dat te geven waar het in mijn opleiding destijds aan ontbroken heeft. Ik merk trouwens DE HOOGSTRAATSE MAAND - SEPTEMBER 2013 - 3 KRISTOF TERREUR dat behoorlijk taalgebruik steeds verder achter- uitboert bij de jonge gasten die nu afstuderen. Het gebruik van dialecten, tussentaal, teksten zonder punten of komma’s, de sms-taal die in stukken sluipt. Ik vind dat erg.’ … en sportmicrobe Van in het begin was het voor Kristof duidelijk dat hij zou focussen op sportjournalistiek. ‘Als acht-, negenjarige schreef ik thuis mijn eigen verslagjes van de ronde van Frankrijk, van grote wielerwedstrijden, van voetbalmatchen. Nu was Ik woonde het dichtstbij. Ik heb dat aangenomen, Onze man in Engeland de interesse in sport wel wat geminderd tijdens hoewel het ook vanuit Hoogstraten nog altijd mijn puberjaren, eerder verschoven naar de mu- een redelijke verplaatsing is. Maar Genk zat in Na 10 jaar Genk had Kristof daar zowat alles ziek. Maar tijdens mijn opleiding journalistiek de lift. Met de tijd leerde ik er veel mensen ken- meegemaakt. Promotie, kampioen, beker, slechte kwam de microbe toch terug. In mijn laatste jaar nen, zodat ik niet altijd ter plekke hoefde te zijn tijden ook. ‘Ik had op de redactie al eens aange- heb ik het geluk gehad dat ik mijn stage mocht om aan nieuws te geraken. Men belde mij op, ik geven dat ik stilaan uitgeschreven raakte. Schrik afwerken bij Sport/Voetbal Magazine. Daar is de kon bij heel wat mensen terecht als er weer een ook voor te veel routine. Toen heb ik eerst een poort voor mij open gegaan. Ik heb er veel bij- nieuwtje de ronde deed. Ik heb veel tijd geïnves- viertal maanden binnendienst op de redactie ge- geleerd - ze namen je echt bij de hand. Ik mocht teerd in het volgen van die ploeg en dat brengt daan, als samensteller van de voetbalpagina’s. met goede journalisten op reportage, naar inter- me nu goed op.’ Maar binnen zitten was me toch te eng, ik miste views. Dan zie je hoe het echt werkt en steek je de vrijheid van te gaan en staan waar ik wilde er veel van op. Er zitten goede schrijvers. Het Word je snel aanvaard als jonge journalist in die of te werken wanneer het uitkwam. Toen kwam is een magazine, dat is anders dan een krant. Je middens? - ‘Dat viel best mee. Ik werd geïntro- het voorstel een half jaar naar Londen te ver- moet niet echt het nieuws zoeken, het schrijven duceerd door de vroegere correspondent voor huizen om de Belgen in de Premier League te is er belangrijker dan de directe nieuwswaarde, HLN bij bestuur en entourage.