Hoofdstuk 7 Geschiedenis Vrouwenafdeling (1971-2004)
Total Page：16
File Type：pdf, Size：1020Kb
Hoofdstuk 7 Geschiedenis Vrouwenafdeling (1971-2004) Door: Saskia van Oorschot-Van de Velde en Susan Husselman We schrijven het jaar 2004 en voetbal is de sport die door meisjes en vrouwen in Nederland het meest beoefend wordt (zo’n 70.000 leden komen iedere week uit in competitieverband). Dit had de KNVB eind jaren zestig en begin jaren ‘70 nooit verwacht. Zij waren geen voorstander van deze sport voor vrouwen, maar zwichtten toch in het jaar 1971. Helaas heeft deze tak van sport nog niet de media-aandacht zoals de vrouwen in het hockey of volleybal die wel hebben.Voornaamste reden is dat het Nederlands vrouwenelftal in al die jaren nog nooit een eindtoernooi van een Europees of wereldkampioenschap heeft weten te bereiken. De vrouwenafdeling van Zwart-Wit ’28 werd officieel op 1 november 1971 opgericht. In die 33 jaar is er veel gebeurd.Wie herinnert zich niet de buitenlandse reisjes naar België, Joegoslavië, Duits-land en het officieuze wereld- kampioenschap te Taiwan? Of het eerste succes op het veld: het winnen van de beker van de toenmalige afdeling West II. Of de beslissingswedstrijd om het kampioenschap van West II tegen Ter Leede; de successen in de zaal; de trai- ningskampen die Peter Diepstraten organiseerde in Friesland (Grou); de skivakanties georganiseerd door Jan Kroon, of de dagjes uit aan het eind van het seizoen georganiseerd door Lian Voesenek. Het gevoel van saamhorigheid dat er die in de tijd was, werd zeker getoond op de unieke afsluitings-avonden aan het eind van elk seizoen, met daarbij playbackshows waar menigeen zich ontpopte als een ware zangeres. Iedereen herinnert zich nog wel de act van Tracy Chapman alias Natasja Sordam (‘fast cars’) en Nana Mouskouri (in zesvoud)! Dat de (grote) groep vrijwilligers uit een sterke, vaste kern bestond, werd onder andere bewezen tijdens de orga- nisatie van de officiële EK-kwalificatiewedstrijd Nederland-IJsland.Terwijl hieraan vooraf heel veel lol is beleefd, kre- gen wij hiervoor achteraf veel complimenten van allerlei kanten! En wat te denken van de grote happening ter ere van ons 25-jarig bestaan in De Kuip.Vele oud-speelsters en - trainers waren die avond aanwezig. En laten we - qua resultaat - het grootste succes in de geschiedenis van de vrou- wenafdeling niet vergeten: het winnen van de landelijke KNVB-beker op 1 juni 2000 door een 4-2 zege op het zoge- naamd onverslaanbare Saestum. Zo zijn er nog tal van herinneringen. Allemaal herinneringen waarop wij met een goed gevoel kunnen terugkij- ken.Velen hebben er tot op de dag van vandaag vriendschappen aan overgehouden. Helaas bestaat de club niet meer. Maar de herinneringen kan niemand ons ooit afnemen! De vrouwenafdeling beschikte altijd over een damescommissie. En als ik (Saskia van Oorschot-van de Velde) nu terugblik, kan ik met een gerust hart schrijven dat deze commissie op een professionele wijze werd geleid. Zeker in de jaren negentig, toen wij (financieel) onafhankelijk waren van de club.We hadden shirtsponsors voor alle drie de vrouwenelftallen, een club van 100 (ongeveer 60 leden die elk seizoen 100 gulden aan ons schonken), en adverten- tiesponsors op aanplakbiljetten die om de week werden opgehangen op diverse plekken in Rotterdam-Zuid. Door deze inkomsten creëerden wij ruimte om bekwame trainers aan te nemen en te betalen, materiaal te kopen (heren 1 keek altijd met een schuin oog naar onze schitterende tenues), vervoer te regelen en leuke activiteiten te organi- seren gedurende het seizoen. Ook gaven we ons eigen, tweewekelijkse clubblad uit, en waren er programmaboekjes bij de thuiswedstrijden van het eerste vrouwenelftal die werden verkocht voor een knaak! Vanaf 1982 hebben onder anderen de volgende personen zitting gehad in de damescommissie: Sonja Barendregt en Susan Husselman als voorzitters, Marjolein Borgdorff-Bakker (commissielid en bestuursgedelegeerde), Peter Diepstraten (wedstrijdsecretaris), Saskia van Oorschot-van de Velde (PR, clubblad en financiën), Inge de Kramer, Marcelle Nieuwstraten, Ilonka Sannes-van Loon (allen activiteiten), Lian Voesenek (zaalvoetbal). Nadat Susan Husselman aan het einde van het seizoen 2001-2002 haar activiteiten had neergelegd, werd de vrouwenafdeling in haar laatste seizoen (2002-2003) geleid door Arie Putter.Waarschijnlijk vergeet ik hier nog heel wat namen op te noemen, maar deze mensen hebben echt hun stempel gedrukt op het vrouwenvoetbal bij Zwart-Wit ’28. Drieëndertig jaar vrouwenvoetbal aan De Vaan… We blikken terug per seizoen en daar waar nodig is, staan we uitgebreid stil bij een hoogte- of dieptepunt. van kampioen tot buitenspel hoofdstuk 7 - 91 De KNVB startte dus in het seizoen 1971-1972 met een officiële competitie voor het vrouwen-voetbal. Zwart-Wit ’28 was er als de kippen bij om zich in te schrijven voor deze com- petitie, want eerder in het jaar (Koninginnedag 30 april 1971) was er voor het eerst een vrouwenvoetbaltoernooi op De Vaan gehouden. Het toernooi was een éclatant succes. In het eerste officiële competitieseizoen (1971-1972) werd de vrouwentak ingedeeld in de competitie met DOZ, BVCB, Egelantier Boys, Lombardijen, HOV, RFC en FC Rotterdam. Het seizoen werd afgesloten met een tweede plaats, en dit was een enorme prestatie van de dames. Niet zozeer omdat zij de tweede plaats hadden bereikt, maar omdat er gedurende dit seizoen doorzettingsvermogen was getoond en bereidheid om de problemen - die ook toen altijd aanwezig waren - niet uit de weg te gaan, maar gewoon te accep- teren en op te lossen. Het optimale trainingsbezoek heeft daar zeer zeker aan bijgedragen! Hoogtepunt van het eer- ste seizoen was een eervolle uitnodiging om in Sportpaleis Ahoy een wedstrijd te spelen ter gelegenheid van de ope- ning van dit complex op 17 november 1971. Het seizoen 1972-1973 werd er gestart met twee elftallen.Tevens werden er twee speelsters van De Vaan gese- lecteerd voor de Rotterdamse selectie. De eerste Zwart-Witters, die voor deze selectie uitkwamen, waren Manja van den Driesschen en Jacqueline Harmanus. Tijdens het seizoen 1973-1974 kwam de vrouwenafdeling in een dal te zitten. De trainingsopkomst was bedroe- vend, vooral in de maanden december en januari. Aan het eind van dit seizoen werd zelfs besloten om het nieuwe seizoen nog maar met één elftal verder te gaan. In het seizoen 1974-1975 viel het volgende te lezen in het clubblad:‘En onze vrouwenafdeling? Gaat die ter ziele of wordt er nieuw leven ingeblazen? Deze twee jaar geleden zo enthousiaste groep loopt zo te zien op haar laatste benen. Het is momenteel een loot aan de Zwart-Wit-stam, en die verdient steun’.Wellicht heeft deze opmerking ertoe bijgedragen dat het seizoen toch nog succesvol kon worden afgesloten. In het seizoen 1975-1976 kwam de ambitieuze trainer Jan Akkerman aan het bewind. Bovendien werd er voor het eerst gestart met een zaalvoetbalteam. Dit zaalteam werd direct kampioen van Nederland. van kampioen tot buitenspel hoofdstuk 7 - 92 Tweede hoogtepunt tijdens dit seizoen was de voorwedstrijd in De Kuip op 17 april 1976 tegen ZW, ook van Rotterdam-Zuid. Uitslag 0-0. Speelsters waren onder anderen: Sarie Wander, Mary Vink, Manja van den Driesschen, Judith van der Schoor, Sonja Barendrecht (allen staand v.l.n.r.), en Bea van Amerongen, Wilma Lammers, Susan Husselman, Jacqueline Harmanus, Carla van Amerongen en Hanneke Wander (gehurkt v.l.n.r.). Anekdote trainer Jan Akkerman Jan Akkerman:‘Het betrof de wedstrijd SMV - Zwart-Wit ’28.Tijdens deze wedstrijd speelde zich het navolgende voorval af:Met nog vijf wedstrijden voor de boeg en in de race voor het kampioenschap,begon Zwart-Wit ’28 de wedstrijd zó onge- ïnteresseerd dat de speelsters van De Vaan binnen de kortste keer achter stonden met 5-0.Tijdens de rust analyseerden wij de eerste helft en tot mijn grootste verbazing vloog er opeens een aanvoerdersband door de lucht. De naam van de aanvoerster zal ik u besparen.(Ze heeft het seizoen afgemaakt met basketballen bij RZ.).De uiteindelijke uitslag van de wedstrijd werd 5-4 voor SMV.Waaruit dus bleek dat - als we goed van start waren gegaan - er een kampioenschap in had kunnen zitten. Tijdens het seizoen 1976-1977 waren de resultaten in het begin van de competitie uitzonderlijk goed, maar bracht de tweede helft een terugslag. Uiteindelijk eindigden we op de zevende plaats. In de zaalvoetbalcompetitie werden overwinningen afgewisseld met nederlagen.Toch prolongeerden de dames in de zaal hun titel van kampioen van Nederland.Trainer Akkerman stopte, tot groot verdriet van de dames. In het seizoen 1977-1978 hadden de dames het opnieuw moeilijk: met twee elftallen spelen, en diverse wed- strijden over minder dan 22 dames kunnen beschikken. Maar we hebben het gered en konden in de aanloop naar het volgende seizoen wat ruimer adem halen, daar het ledental van de dames inmiddels de dertig (30) had bereikt. In de zaal werd er door de dames zeer wisselend gespeeld: dan weer werd een gemakkelijke wedstrijd verloren, en de vol- gende keer werd een sterkere tegenstander weggespeeld. Zou dit het onberekenbare in de vrouw zijn? Hoogtepunten voor de dames waren de uitnodiging om een wedstrijd te komen spelen bij de opening van een sport- hal in Wochnum (Friesland) en dan was er de trip naar Brugge, die geweldig in de smaak is gevallen. Gedurende het seizoen 1978-1979, waarin Jan Gravesteijn de algehele leiding had, stond er weer deelname aan een internationaal toernooi op het programma. In de bijgaande anekdote leest u dat dit toernooi op een heel bij- zondere wijze werd gewonnen! Anekdote trainer/verzorger/leider Jan Gravesteijn Jan Gravesteijn:‘Ik herinner me een toernooi in Duitsland tegelijkertijd met de A1-jeugd, ik dacht in Gladbach, waar we met een paas- of pinkstertoernooi waren.Er was één gelijkspel,maar voor de rest wonnen we alles,dus stonden we in de fina- le.Maar helaas… de finale werd op zondag gespeeld,en volgens de statuten en het huishoudelijke reglement verbiedt Zwart- Wit ’28 haar elftallen op zondagen te spelen.