Jeoloji Mühendisliği s. 34-35, 57-63, 1989 Geological Engineering, n. 34-35, .57-63,, 1989

SAİMBEYLİ () YÖRESİNİN TEKTONİK ÖZELLİKLERİ

Tectonical features of the Saimbeyli (Adana) region

Salih Zeki TUTKUN Cumhuriyet Üniversitesi Jeoloji Mühendisliği Bölümü, Sivas.

OZl Doğu Toroslaon batı kesiminde yaralan Saimbeyli (Adana) yöresinin tektonik özelliklerini aydınlatmayı amaçlayan fanı çalışmada gerek kaya stratigrafi bilimlerinin birbirleriyle ilişkileri,, gerekse tektonik çalıyı oluşturan uyumsuzluklar,, kıvrımlar ve faylar incelen- diğinde en belirgin yapısal -olayların Alpin devinimler sonucunda oluştuğu görülür. Hersiniyen orojenik fazı, sadece Üst Penniyen ta- banındaki uyumsuzlukla kendini gösterir. Bu durumda Kabriycn'dcn Alt Karbonifer sonuna kadar bölgede tektonik çatı üzerinde etkili ola- bilecek herhangi bir orojenik devinimin oluşmadığı söylenebilir. Alpin, devinimler, yöredeki turn kaya birimlerini ileri derecede etkilemiş, genellikle K-G ve KD-GB gidişil kıvrımlar, devrik kıvrımlar, uyumsuzluklar, faylar, ters faylar ve sürüklenimler oluşmuştur.

ABSTRACT:! In this study which aims to enlighten the tectonic properties of the Saimbeyli (Adana) region locating at the western pan. of Eastern Taurus,,, the character of stratigraphie sequences as well as the tectonic development of folds» faults and unconformities, show the visible and advanced structural events .fanned during Alpine orogenies,, llercinian Orogenic phase can only be seen, on the un- conformity of Upper Pennian. This, indicates that there, was no erogenic event effect the area tectonically from Cambrian to the end of Lower Carboniferous. All the rock units in the investigated area were effected by Alpine orogenies and therefore several folds (N-S and NE-SW in direction),, overturned folds,, unconformities, faults» thrust faults and overlhrusts occured.

GÎRÎŞ taşı, şeyi» kireçtaşı ardalanması ile temsil edilen, Üst Saimbeyli (Adana) yöresinin tektonik, özelliklerini Devoniyen yaşlı Gümüşali formasyonu ve Syringopora aydınlatmayı amaçlayan bu çalışma M36. al ve M36. a2 spli kireçtaşlan ile temsil edilen. Alt Karbonifer yaşlı paftalarını kapsar. Bu alan Adana il sınırları içindedir Ziyarettepesi Formasyonu uyumlu olarak bulunurlar. Bu- (Şekil 1).. nun, üzerine bol Mizzia sp. li kireçtaşlan ile temsil edilen Üst. Penniyen yaşlı Yığlıtepe formasyonu uyumsuzlukla Bölgenin jeolojisi ilk kez Blumenthal (1941, gelir.. Bunun üzerine uyumlu olarak kırantası,* mam» killi 1944, 1947) tarafından incelenmiş,, daha sonra Yalçınlar kireçtaşı ardalanması ile temsil edilen Triyas yaşlı kata™ (1.945), Abdüsselamoğlu (1959), Deminaşh (1967), Özgül i ası formasyonu çökelmiştir. Daha sonra silis bantlı ve diğerleri (1972, 1973), Tekeli (1980), Ricou (1980) kireç taşları ile temsil edilen Üst Jura-Alt Krctase yaşlı ve Metin ve diğerleri (1982) çalışma alanına yakın Köroğlutepesi formasyonu açılı uyumsuzlukla; bunun da yörelerde ayrıntılı çalışmalar yapmışlardır. (Şekil 1) üzerine Üst Kretase yaşlı Rudistli kireçtaşından oluşan Çalı.şnrı.anın amacına uygun olarak, inceleme Yanıktepe kireçtaşı ve killi kireçtaşı,,, kumlası* mam arda- alanının yapısal, haritası yapılmış ve bu harita üzerine lanması ile temsil, edilen Paleosen-Eosen yaşlı Hocabet orojenik fazlara karşılık gelen uyumsuzluklar, kıvrımlar, formasyonu uyumlu olarak gelirler (Şekil 2). faylar ve sürüklenimler işlenmiştir. Çalışma alanında en. genç birim çakıltaşlarıyla ÇALIŞMA ALANININ GENEL STRATİGRAFİSİ : temsil edilen Üst Miyosen yaşlı Sümbüldağı formasyonu Çalışma alanında yaşlıdan gence doğru, şişli olup altındaki birimleri açılı uyums'uzlukla yatay olarak .şey İler le temsil edilen» Ordo.si.yen yaşlı Armutludere for- örter, Kuvaterner, alüvyon ve yamaç .molozlarından masyonu; kuvarstik çakıltaşı-kumLaşı ardalanması ile tem- oluşmaktadır (Tutkun, 1984). sil edilen Silüriyen yaşlı Halityaylası formasyonu; kıını- TEKTONİK taşı, çamurtaşı, şeyi ve bol Orlhoceras sp.li killi kireç- İnceleme alanında yüzeylenen o toktan kaya birim- taşı ile temsil edilen» Alt Devoniyen yaşlı» Ayılepesî for- leri, özgül (1976) tarafından adlandırılan. Gcyikdağı Bır- masyonu; bol Amphipora'lı dolomitize kireçtaşıları ile liği'nin içinde yer alır. Sahanın çok az bir kesiminde temsil edilen, Orta Devoniyen yaşlı Şafaktepe formasyo- görülen allokton birimlere ise çeşitli araştırıcılar ta- nu; bolca spirifer sp. ve çeşitli mercan türleri içeren, kum- rafından değişik adlar verilmiştir (özgül, 1976, Alanya

JEOLOJİ MÜHENDİSLİĞİ - MAYIS-KASIM 1989 5 7 Şekil 1. Çalışma alanınım. Doğu Toroslardaki Tektonik Figure 1.. The map showing the location of the study birlikler içimdeki konumunu gösterir harita area in. the tectonic units in. Eastern Taurus (özgül, 1976'dan basitleştirilmiştir). (Simplified fram özgül, 1976).

Birliği; Metim ve dig,. , 1982» Metamoıfik Seriler; Tekeli, döneminden sonra Üst Jura*dan Eosen, sonuna kadar 1983,, kişisel görüşme,, Binboğa Masifi...) (Şekil 1) gelişen blok faylanmaların denetiminde yeni bir çökelme Olokton kaya birimleri,,, Ordovisiyen'den Miyo- dönemi başlamıştır. sen "e kadar bazı kesikliklere uğramasına rağmen genelde Eosen, sonlarında bölge, G.D-.KB yönlü sıkışma .ge- devamlı bir istif sunarlar. Ordovisiyen-Alt Karbonifer rilimlerinin denetimine girerek oldukça kıvrımlı ve kı- arasında çökelen. ve kıta şelfi ortamını kaıakterize eden. rıklı bîr yapı .kazanmıştır (Şekil 3). Bu olgu, KD-GB uza- kay açlar, Alı Karbonifer sonunda sıkışma tektoniğinin nımh sttrüklenimler» ters faylar ve yine aynı doğrultuda denetimine girerek su üstü olmuşlar (Sudetiyen orojenik uzanan normal ve devrik kıvrım eksenleri ile belgelen- fazı) ve kısa süren, bir aşınım döneminden, sonra. Üst Per- mekledir. Miyosen başlarına doğru etkisini gittikçe arttı- miyen başmda ortam, tekrar çökmüş ve bu ortamda, sığ de- ran sıkışma tektoniği sonucunda havza, tekrar yükselerek nizel özellikleri yansıtan Üst Pcrmiyen ve Triyas yaşlı karasallaşmış (Pireneen orojenik fazı) ve bir aşınım kaya birimleri çökelmîştir., Triyas sonlarında bölgede tek- döneminden soma Üst Miyosen yaşlı Sümbüldağı formas- rar egemen olan sıkışma tektoniği ile karasallaşma olmuş yonu açılı uyumsuzlukla çökelmiştir. (Erken Kimmcriyen orojenik fazı) ve uzun. bir aşınım

JEOLOJİ MÜHENDİSLİĞİ - MAYIS-KASIM 1989

UYUMSUZLUKLAR Alpin yapısal katma karşılık gelmektedir. Çalışma alanında gözlenen kaya birimlerinin bi- ribirileriyle stratigrafîk ilişkileri incelendiğinde,,, Ordovi- KIVRIMLAR, siycn'den Ait Karbonifer sonuna kadar herhangi bîr oroje- Çalışma alanındaki gözlenen, kıvrımların tümü. K-G nik harekete veya çökelmeye ara verme anlamına ve KD-GB uzanımlı olup bu kıvrımlar batıdan doğuya gelebilecek bir straligrafik boşluğa rastlanmaz. doğru özellikleriyle birlikte aşağıda sunulmuştur. DcmİTtaşlı (1967) ve Özgül ve diğ.. (1973), Ordo- Körkuyu Yaylası Se n ki İnal J: visiyen yaşlı Armutludere formasyonu ile SilUriyen yaşlı Halityaylası formasyonu arasında Mr uyumsuzluk oldu- Çalışma alanının kuzeybatısında gözlenen kıvrı- ğunu belirtmişler, daha sonra Metiri ve diğ., (1982), bu mın çekirdeğinde Üst Jura Alt Kretase yaşlı Köroğîu tepe- iki birim arasında herhangi bîr uyumsuzluk belirtisine si, formasyonu bulunur. KB kanat çalışma alam dışında rastlamadıklarını öne sürmüşlerdir. Çalışma alanında da bu olup G D kanatta Permiyen ve Üst Devoniyen yaşlı birim- tur bir uyıımsyzluk saptanmamış olup Paleozoyik, yörede ler yüzey İçmektedir... Simetrik olan kıvrımın ekseni yatay Ordovisiycn'den. Alt Karbonifer sonuna kadar birbiriyle olup KD-GB doğrultuludur. uyumlu ve kesiksiz bir istif halinde bulunmakladır (Tut- Kandili! Devrik Antiklinali: kun, 1984), (Ayhan,, 1985, kişisel görüşme). Çalışma alanının kuzeybatısında gözlenen KD-GB Üst Permiyen yaşlı Yığıl tepe formasyonu, çalışma uzunımlı kıvrımın çekirdeğinde Orta Devoniyen yaşlı alanında genellikle Üst Devoniyen yaşlı Gümüşali for- Şafaktepe formasyonu, batı kanadında Üst. Permiyen ve masyonu üzerinde olmakla birlikte bazı kesimlerde Orta Üst Jura-Alt Kretase yaşlı birimler, doğu kanadında ise Devoniyen yaşlı Şafaktepe formasyonu ve Alt Devoniyen doğuya devrik olarak Üst Devoniyen ve Üst. Permiyen. yaşlı Ayıtcpesi formasyonu üzerinde açılı uyumsuzlukla yaşlı birimler' bulunur, bulunur. Çalışma alanında Alt Karbonifer yaşlı Ziyaretle - Belancık Tepe An.tlkII.ua II: pesi formasyonu ile Üst Permiyen yaşlı Yığılılepe for- masyonu arasında bir lers fay vardır, Bu. bakımdan Karbo- Mahmullu Köyü ile Cumhurkı Köyü batısı arasında nifer ile Pcrmiyen'in geçişi net olarak izlenemcmiştir. gözlenen antiklinalin çekirdeğinde Üst Devoniyen yaşlı Ancak çalışma alanının dışında» Andıl Dağı(Kozan) Gümüşali formasyonu, batı kanadında difüeşmiş Üst Per- yöresinde (Ayhan. 1985, kişisel görüşme),, Karbonifer ile miyen yaşlı kireçtaşları bulunur., Antiklinal ekseni,, K-G Permiyen yaşlı kaya birimleri arasında belirgin açı fark- doğrultul uı olup doğu kanattaki kay açlar diğer kanala oran- ları bulunduğu, Alt Karbonifcr'in üst düzeylerinde la daha az eğimli olduklarından kıvran asimetriktir., gözlenen boksitli-demirli kum taşlarının kar as ali aş ma- S agir.se ki. Senklinali: sığlaşma delili olduğu,,, Karbonifcr'in üstten aşınması so- Çalışma alanının, batısında Sağırseki Mevkiinde. nucu bazı seviyelerinin yok olduğu, çeşitli yörelerde Per- K-G doğrultusunda uzanan ve çekirdeğinde Ost Jura-Alt miyen yaşlı Yığılılepe formasyonu'nun farklı seviyeleri- Kretase yaşlı Köroğlutcpesi formasyonunun korunmasına nin Karbonifer ve Üst Devoniyen yaşlı kaya birimleri neden, olan senk] inal in kanatlarında, bazı yerlerde kesik- üzerine geldiği» herhangibir taban çakıltaşı gözlcne- likler olmasına rağmen. Üst Permiyen, Üst. Devoniyen, memesine karşın Alt Karbonifer somunda Hcrsiniyen oroj- Orta Devoniyen ve Alt Devoniyen yaşlı birimler yüzey- enezinin en şiddetli safhasında kıvrımların, fayların ler. Kıvrım, yatay eksenli ve simetriktir, oluştuğu ve havzanın karasallaşlığı belirtilmiştir,. Ayrıca Doğu Toraklarda. (Baydar, 1985, kişisel görüşme),,. Paleo- Saimbeyli Deresi Devrik Antiklinali: zoyik zamanında en. şiddetli orojenik hareketlerin Permiy- Gürleşcn Köyü ile Saimbeyli arasında gözlenen ve en öncesinde .geliştiği ve bunun sonucunda Karbonifer- yaklaşık K-G _doğrullulu bir ekseni olan antiklinal in Permiyen geçişinin uyumsuz olduğu belirtilmektedir. çekirdeğinde Ordovisiycn yaşlı Armutludere formasyonu vardır. Balı kanadında sırasıyla Silüriycn, Alt Devoniyen, Üst Ju.ra~A.lt Kretase yaşlı Köroğlutepesi formasyo- Ost Permiyen. ve Üst Jura-Alt Kretase yaşlı birimler; doğu nu» genellikle Üst Permiyen. yaşlı Yığılıtcpe formasyonu kanadında ise doğuya devrik durumda yaşlıdan gence doğru ve. bazı yerlerde Orta Devoniyen yaşlı Şafaktepe formas- Orta Devoniyen, Üst Devoniyen, Alt Karbonifer ve Üst yonu üzerine açılı uyumsuzlukla gelir. Bu. uyumsuzluk ta Permiyen yaşlı formasyonlar yüzeylcnmektedir. Kıvrımın Jura öncesinde Erken Alpin yapısal kalma karşılık gelen, doğuya devrik olması ve doğuya doğru gidildikçe gözle- yeni bir orojenik hareketle kıvrımlarıma ve yükselerek nen ters faylar, batıdan gelen sıkıştırma kuvvetinin karasallaşmanın, dolayısıyla bir transgresyonun kanıtı- doğudakine oranla daha fazla olduğunu gösterir,. dır., G öltepe Senklinali: Çalışma alanında Üst .Miyosen yaşlı Sûmbüldağı formasyonu açılı uyumsuzlukla yatay olarak, Permiyen, Çalışma alanının ortalarında Üst Permiyen yaşlı Üst Jura,.Alt Krcta.se, Paleosen-Eosen yaşlı birimleri ve Yığıllepe formasyonu içinde batıdan doğuya doğru Binboğa Masifini örter, B

6 0 JEOLOJİ. MÜHENDİSLİĞİ - MAYIS-KASLM 1.989

Bey pınarı Devrik S en ki in alî: ku düşmüş gibi gösterir,. Çalışma alanınım kuzeybatısında KD-GB doğrultu- Gürleşen fayının oluşumunda tektoniğin üç aşamalı sunda uzanan senklinalin çekirdeğinde Triyas yaşlı Kata- işlevi kendini gösterir. Birinci aşamada Ordovisiyen'den rası formasyonu korunmuştur. Batı kanatla Üst Pcrmiyen Üst Permiyen'e kadar olan kaya birimleri, elastik defor- ve Orta Devoniyen yaşlı birimler düşük eğimle» doğuda masyon göstererek kıvnmlanmışlar, ikinci aşamada ise dike yakın devrik olarak bulunurlar., kıvrım, eksenine dik yönde etkiyen sıkıştırma kuvvetle- Eyüp liı Sen ki in ali: rinden batıdan geleni doğuya oranla daha büyük olduğu için kıvrım doğuya devrilmiş ve Saimbeyli Deresi Devrik Eyüplü Köyünü içine alan kesimde KD-GB doğrul- Antiklinaü oluşmuştur,. En. son aşamada plastik deformas- tusunda uzanan ve çekirdeğinde Ost Jura-Alt Krelase yaşlı yonla kırılma, olmuş ve yüksek açılı ters fay oluşmuştur. Köroğlutcpesi formasyonunun korunmasını sağlayan senklinalin doğu kanadı Kalcboynu Fayı ile sınırlıdır. Kızılkuyu Fayı: Kıvrım, simetrik ve yatay eksenlidir. Gürleşen Fayı'nın yaklaşık 4 km doğusunda K-G FAYLAR. ve KD-GB doğrultulu olarak izlenen, fay, eğim. atımlı olup çalışma alanındaki toplam uzanımı 7 km dır., Fayın sap- Çalışma alanında .gözlenen ve genellikle K-G ve tanmasında batı blokta devrik Alt Karbonifcr yaşlı KD-GB doğrultulu olan faylar» oblik faylar ve Ters faylar kireçtaşları ile, normal duruşlu Üst Permiyen yaşlı olmak üzere iki grupta incelenecektir., kireçtaşlarının karşı karşıya gelmeleri, belirteç olarak kul- Oblik Faylar: lanılmıştır.. Cumhurlu Fayı: Kale boy nu Fayı: Çalışma alanının batısında, Koccağız Köyünden Çalışma alanını doğuda,, .KD-GB doğrultusunda başlayan, Cumhurlu'dan geçip Venk Mahallesinde sonla- Göksu Irmağı'na paralel olarak tamamen kateden ve bu nan fay, eğim atımlı normal fay olup çalışma alanındaki alanın dışında güneye ve .kuzeye doğru yaklaşık 50 km. uzanımı 6 km. dir. Genel doğrultusu K2OD ve eğimi 65-70 uzanıma sahip olan fay önemli bîr yapısal unsuru oluş- B olan fayın battı bloku, doğu blokuna oranla aşağıya turur'. Fay, Göksu Irmağı yaklaşık sınır olmak üzere batı- düşmüştür. da Ost Jura-Alt Kretase yaşlı Köro.ğlutepesi formasyonu- Koccağız Fayı: nun, doğudaki Paleosen-Eosen yaşlı Hocabet formasyonu- Çalışma alanının .güneybatısında ve dışında Tırtal na ve çalışma alanının kuzeyinde kalan Üst Kretase yaşlı Köyünden başlayıp Koccağız Köyü doğusu ve Cumhurlu Yanıktepe kireçtaşmın üzerine bindirmesi şeklinde oluş- doğusundan geçen fay, Mahmuüu Köyünde Kuvalcrncr muştur. Ayrıca taban bloktaki bindirmeye uğrayan genç yaşlı yamaç molozlarının altından geçerek kuzeye devam bilimlerin dikleşmiş ve hatta ters dönerek devrilmiş ol- eder ve çalışma alanını terkeder. Topografik verilerin dukları Kaleboynu Köyü batısında Kalcbaşı Tepede gözle- fayın eğim yönünü ve cinsini saptamada yanıltıcı olduğu nebildiği gibi 50-60* ile batıya eğimli olup tavan blokta- bu fayın 75" ile doğuya eğimli olduğu ve doğu blokun ki yaşlı birim., taban bloktaki ters dönmüş genç birim batıya oranla aşağıya düştüğü Koccağız Köyü batısından üzerine batıdan doğuya itilme sonucu bindirmiş tir. Çalış- saptanmıştır. Batıdaki Cumhurlu Fayı ile arasında bir ma alanının güneyinde ve dışında Kaleboynu Fayı'nın àorst oluşturan fayın çalışma alanındaki toplam uzunluğu uzanımı incelenmiş ve fay düzleminin buralarda hemen 13 km. dir. hemen dikleştiğî ve bazen, doğuya doğru eğim kazandığı gözlenmiştir... Bütün bunlar göz önüne alınırsa fayın 50 Ziyareti epe Fayı: .km İlk. uzanımı boyunca eğim yönünün,, etkilediği birim- Çalışma alanının doğusunda Ağsıağaç Köyünde lerin ve dolayısıyla karakterinin sürekli değişmeler göste- gözlenen K35-45D doğrultulu fayın eğimi 65-70 B dır. rebileceği söylenebilir., Çalışma alanının genel tektonik Eğim alımlı olan fayın batı bloku. doğuya oranla aşağı yapısını ortaya çıkaran devrik .kıvrımların devrilme yön- düşmüş ve bu blokta Üst Miyosen yaşlı Sümbüldağı for- leri ve ters fayların eğim yönleri, göz önüne alınırsa masyonunun korunması sağlanmıştır.. Fayın yaşı Miyo- tektonik sıkıştırma kuvvetlerinin, batıdan doğuya doğru sen'den gençtir.. daha etkin oldukları söylenebilir. .Kaleboynu Fayı'nın ya- Ters faylar: şı, etkilediği en genç birimin Paleosen-Eosen yaşlı Hoca- bet formasyonu olduğu için Eosen'den genç olmalıdır. Gürleşen Fayı: SÜRÜKLENtMLER Güneyde. Gürleşen Köyünün. 2 km güneydoğusundan başlayıp yaklaşık K-G doğrultulu olarak kuzeye uzanıp Göksu Sürüklen imi: Saimbeyli'de sonlanan fay.,, Saimbeyli Deresi Devrik. Anli- Metin ve diğ. (1982),,, çalışma alanının kuzeyinde klinali'nin eksenine paralel uzanımlı ve eğim alımlı ters Göksu Bindirmesi adıyla inceledikleri, GD'dan KB'ya itil- fay karakterindedir. Gürleşen Köyü 4 km kuzeyinde fay me sonucu doğudaki epimetamorfik serinin, batıda otok- düzleminin eğimi 70° B olarak ölçülmüştür. Çalışma lonlar üzerine bindirmesi ile oluşan stiruklenimin güneye alnundaki uzanımı 12 km olan fayın batı bloku doğuya ve kuzeye doğru kilometrelerce devam ettiğini ileri sürü- oranla yukarı hareket etmiştir. Gürleşen Köyünden kuzeye müşlerdir. bakıldığında, fay düzlemi iyi bir şekilde gözlenmekle olup Çalışma alanının doğusunda bulunan ve Devoni- tavan bloktaki Ordovisiyen yaşlı sevilerin kolay aşımıma yen-Krelase yaş aralığında çökelmiş metamorfik kaya bi- uğramaları nedeniyle oluşan rölyef terslenmesi, batı blo- limlerinden oluşan Binboğa Masifi, Ağsıağaç Köyünden

62 JEOLOJI MÜHENDISLIĞI - MAYIS-KASIM 1989 de geçen KD--GB doğrullulu bîr hat boyunca Paleosen- linde Torosların jeolojisine umumi bakış, M.T.A. Eosen yaşlı Hocabet formasyonu üzerine hareket ederek Ensl. Derleme Rap. No. 6. , S. 49,. , Ankara,. Göksu sürükîenimini oluştunnuştur. Bölgesi Blumenthal, .M„M,. , 1944, , ile Malatya arasındaki otoktonu veya Geyikdağı Birliği olarak adlandırılmış Toros bölümünüm Permo-Karbonifer arazisi, olan. otokton kayaçlarla bunlara tamamen yabancı, ve M.T.A, EnsL Der, , No. 1/31, S. 105-118, Anka- farklı, ortam ürünü olan. epimctamarfik kayaçların oluş- ra. turduğu, allokton birimin dokanakta olduğu sürüklcnim Blumenlhal, M.M. , 1947, Seydişehir »Bey şehir Hinter- düzlemi,, Ağstağaç Köyü güneyinde Değirmen Mevkiinde landındaki Toros Dağlarının Jeolojisi, M.T,A. gözlenmiştir. Sürûklenim düzleminin eğimi 30° ile doğu- EnsL Der, No. 2, S. 242» Ankara. • yadır. Ayrıca bu düzlemde genişliği yaklaşık 5 m. olan ezik zon ve brcşleşme gözlenmiştir.. Süruklenimi oluş- Demirtaşlı, E, , 1967,,, Pınarbaşı-Sanz-Mağara ilçeleri turan, kuvvetlerin GD'dan KB'ya doğru etkili oldukları ve arasındaki sahanın lilostratigrafi birimleri, ve pet- allokton birimin GD'dan geldiği söylenebilir.. rol imkanları,. M.T.A.. Ensl, Derleme Rap,, No. Göksu süTÜkleniminin yaşı. ve dolayısıyla Binboğa 4389, Ankara. Masifi olarak adlandırılan allokton birimlerin yerleşme Metin,,. S. ,„ Papak, 1. ,, Keskin,,, H. , Ozsoy, 1. , Folal» N. yaşı kesinlikle Üst Miyosenden öncedir. Çünkü Üst Miy- , Altun, I, , inanç, A. , Hazinedar, H. ,,, Konuk, O. osen yaşlı Sümbüldağı formasyonunun yatay çakıltaşlan, , Karababk,. N.N. , 1982, Tufanbeyli-Sarız-Göksu Ağsıağaç Köyünde de gözlendiği gibi bu süruklenimi ve Saimbeyli arasının Jeolojisi (Do.ğu Toroslar) örtmektedir.. M.T.A. Rap, .No. 7129,,, Ankara (Yayımlanmamış). SONUÇLAR Özgül, N. ,„ S. , Dean, W. T. , 1972, Doğu. Toroslarda Tu- fanbeyli ilçesi (Adana) dolayının. Alt Paleozoyik 1. Çalışma alanında Alpin öncesi orojenik fazın stratigrafisi ve faunası. MTA Enst. Dergisi, S. 79, Ost Perm iyen tabanındaki uyumsuzlukla (Sudctiycn oroje- nik fazı) kendini gösterdiği, saptanmıştır, Ankara. Özgül, N. , S, ,„ Cöğer, I, , Bingöl,, I. , Bay dar, O. , 2. Çalışma alanındaki kıvrımlar, devrik kıvrımlar, 1973.» Tufanbeyli dolayının Kambriyen-Tersiyer oblik faylar, ters faylar, uyumsuzluklar ve sürüklenimler ve bunların özellikleri göz önüne alınarak, sahada tekto- kayaları, Türkiye JeoL Kur. BfllL C, XVI» No. 1, nik çatıyı oluşturan kuvvetlerin KB-GD doğrullulu sıkış- S. 82-101,, Ankara. ma kuvvetleri oldukları saptanmıştır. Özgül, N. ,„ Gedik, I. , 1973, Orta Toroslarda. Alt Paleo- zoyik. yaşta Çaltepe Kireçtaşı ve Seydişehir for- KATKI BELİRTME masyonunun stratigrefîsi ve Konodont faunası Yazar, bu çalışmasını gerçekleştirmede maddi des- hakkında yeni bilgiler, Türkiye JeoL Kur. Bült. C. tek gördüğü M,T.,A. Genel Müdürlüğü Jeoloji Dairesi yet- 16. S, 2. 39-52, Ankara. kililerine» ayrıca. Merhum Prof. Dr.. Melih. Tokay'a» Prof.. özgül, N. , 1976, Torosların bazı temel jeloloji Dr.. Ali. Öztürk'e, Prof., Dr, Ali koçyiğh'c. Doç., Dr.. Selim özellikleri. Türkiye Jeol, Kur. Bült. C, 19,,, S. 1, İnan'a, Br, Sail Metin'e, Dr. Abdülkadir Ayhan'a ve Dr. Ankara. Osman Baydar'a sonsuz teşekkürü bir borç bilir. Ricou, L.E. , 1980, Torosların Helenidler ve Zagridler DEĞİNİLEN BELGELER. arasındaki yapısal rolü. Türkiye leo. Kur, Bült. , Abdülselamoğlu, Ş. , 1.959» Yukarı . Bölgesinde C. 23,,, S. 2, Ankara. Doğu Torosların Jeolojik Etüdü. M.T.A, Ensl. Der- Tutkun, S. Z. , 1984, Saimbeyli (Adana) Yöresinin stra- leme Rap. No., 2668, Ankara. tigrafisi, C. 0. Müh. Fak.. Dersi Seri A. Yerbilim- Blumenthal, M.M. » 1941, Niğde-Adana Vilayetleri dahi- leri C. 1, S. 1, Sivas.

JEOLOjl MÜHENDİSLİĞİ - MAYIS-KASIM 1989 6 3