The Common Linnets***
Total Page：16
File Type：pdf, Size：1020Kb
Recensie: The Common Linnets*** Ancienne Belgique Brussel maandag 13 oktober 2014 foto © Geert Vercauteren Recensie: June Carter en Johnny Cash, dat was het plaatje dat gans Europa voor zich zag toen Waylon en Ilse DeLange zich op het Eurovisiesongfestival aanboden als The Common Linnets. En Europa vond dat het plaatje klopte: The Common Linnets werden tweede in de finale. Bleek dat het project van DeLange is, er een haar in de boter zat met Waylon (al in de aanloop van het Eurovisiesongfestival waren die geruchten er) en The Common Linnets eerder een – ja hoe benoem je dat eigenlijk – een soort collectief is. DeLange is dus lang niet de frontvrouw, soms neemt een van de Crosby's (Matthew of Rob), JB Meijers of Jake Etheridge de zang voor zijn rekening en neemt DeLange (tijdens "Runaway Man“ bijvoorbeeld) de backings voor haar rekening. Bonne chance voor organisatoren en het  record label om – zeker in tijden waar een consument duidelijkheid en transparantie weet te waarderen – dit te verkopen aan muziekliefhebbers. Waarom het makkelijk maken als het moeilijk ook kan? Zo lijkt het verhaal van The Common Linnets wel te lezen. Mochten wij een managementfunctie hebben, we hadden het project al snel hertimmerd tot een duo met een bandje. Waarom? Omdat het blijkbaar werkt, omdat Europa dit lekker vindt. Dus moet je soms gewoon aanbieden wat de consument wil. Countryworst inderdaad. Als ze een moderne Cash en Carter willen zien, dan gééf je ze die gewoon. Nu goed, The Common Linnets heeft die keuze dus niet gemaakt, wat volgens ons commercieel gezien niet al te slim is, toch zeker live niet. Aan spontaniteit geen gebrek bij The Common Linnets nochtans. Zo straalt DeLange niet alleen in haar little black dress, lacht ze de putjes in haar wangen bloot, en is ze lyrisch over het tourleven, over voor het eerst een tourbus voor de Ancienne Belgique staan hebben waar ze mee onderweg is: "Het voelt alsof we continu op schoolreis zijn“ zegt ze daarover met haar karakteristieke, maar deze keer toch ook wel erg hese stem. "Het is een sprong in het diepe die Europese tour. Er zijn geen garanties. Maar we gáán! En dit voelt goed, jongen.“ laat ze optekenen voor ze "Flying blind“ inzet.  Nieuwe single "Give me a reason“ zit vooraan in de set, een set waarvan we de start volledig hebben gemist met dank aan een man of vrouw die maandagavond 13 oktober 2014 de ideale dag vond om zich voor een trein te gooien met maar liefst 35 minuten vertraging in ons geval als resultaat. We pluggen dus pas in tijdens "Lovers and Liars“ en merken al meteen dat de samenzang tussen Ilse en haar mannen niet meteen lekker zit, ook bij andere songs hebben we opmerkingen dat de stemmen niet al te best blenden en de ene de ander al eens durft overstemmen. DeLange blijkt erg hees, waardoor sommige noten (vooral de hoge)  er piepend, schurend of helemaal niet doorkomen. Het is het geval bij "Days of endless time“ dat de heerlijke sfeer oproept van een druilerige zondag via de pedal steel of zoals "Sun song“ dat het gevoel van ontwaken oproept terwijl de zon stilaan door de vensterluiken komt. "Broken but home“ schreef Etheridge met DeLange. Een fraai nummer dat start op synths en de drummer met cimbaalgetik zachtjes begeleidt. Bij "I'd be yours“ schreeuwt DeLange het uit "For ever and ever“ terwijl ze haar micro naar het publiek richt, en het publiek erg schuchter meezingt. De AB Box is lang niet gevuld, we schatten dat zowat een derde van de capaciteit is bereikt en de show even goed in een volle AB Club had kunnen doorgaan. Concerten op maandagvond in barre crisistijden, het wordt nooit wat… Dit artikel en zijn foto zijn auteursrechtelijk beschermd - kopij enkel bestemd voor persoonlijk gebruik Herdistributie in eender welke vorm zonder voorafgaand schriftelijk akkoord van de auteur is verboden This article and its picture is copyrighted - copy for personal use only No (re)distribution in any way allowed without written permission of the author Pagina 1/3 Ilse DeLange staat stil bij haar overleden vader, draagt twee nummers aan hem op zoals het mooie "Love goes on“ als eerste toegift. En hoewel JB Meijers een mooi klankbed op resonatorgitaar laat horen tijdens   "Still Loving After You“ en "Time Has No Mercy“ (die laatste tevens aangevuld met mandoline en banjo), werkt het duet "Calm after the storm“ waar hij de plek van Waylon inneemt simpelweg niet. Het plaatje klopt gewoon niet: hij is te groot voor haar, en contrasteert te fel met haar erg meisjesachtige, lieve look . Die solo op gitaar die hij speelt, breekt het concept van over elkaar staan ook. Daar waar we wél magie – erg goed gespeeld misschien – voelden tijdens het Eurovisiesongfestival tussen DeLange en Waylon, zagen en voelden we dat niet in de AB.  Meijers mag de song dan nog geschreven hebben waarna de rest het mee heeft afgewerkt in de studio, soms is een song beter af als je het door een ander laat brengen. "Een nummer kan je leven veranderen“ zegt Ilse DeLange erover. De live ervaring die wij hebben, is er een die ergens tussen sessiemuzikanten aan het werk zien en een (h)echte groep zien, valt. Dat podiumgevoel is er nog niet helemaal. Daar is nog werk aan. Pas tijdens de toegiften lijkt het dan ook dat eindelijk alles zowat in zijn plooi valt. Ilse DeLange hoopt dat het een begin mag zijn van meer shows in ons land (zeer benieuwd of er voor hen plek is naast The Broken Circle Breakdown Bluegrass Band die maar blijven gáán). Met een prachtig mooi klein gehouden "Better Than That“, begeleid op mandoline waar we niets op aan te merken hebben over de meerstemmigheid en een sneller, aanstekelijk "Arms of salvation“, met banjo, nemen ze na een uur en bijna veertig minuten afscheid van Brussel. The Common Linnets, The Common Linnets feat. Ilse DeLange, … wij zijn al lang niet meer mee hoe die vogel nu precies gebekt is, heeft wel mooi een European Border Breakers Award binnengehaald samen met Klangkarussel, Melanie de Biasio, MØ, Indila, Milky Chance, Hozier, Todd Terje, Tove Lo en John Newman. Maar op live-vlak mogen de Nederlanders wat ons betreft nog een tandje bijsteken, en ons ineens wat meer duidelijkheid verschaffen hoe dat nu precies zit met dat project van hen. Want we zijn niet helemaal mee. Maar dat had u ondertussen al wellicht door. < Bert Hertogs > De setlist: Proud We Don‘t Make The Wind Blow Lovers & Liars Next To Me (nummer van Ilse DeLange) When We Don‘t Talk (nummer van Ilse DeLange) Hungry Hands Give Me A Reason Days Of Endless Time Broken But Home Flying Blind (nummer van Ilse DeLange) I‘d Be Yours (nummer van Ilse DeLange) Dust Of Oklahoma Runaway Man Sun Song Still Loving After You Time Has No Mercy As If Only Calm After the Storm Bis: Dit artikel en zijn foto zijn auteursrechtelijk beschermd - kopij enkel bestemd voor persoonlijk gebruik Herdistributie in eender welke vorm zonder voorafgaand schriftelijk akkoord van de auteur is verboden This article and its picture is copyrighted - copy for personal use only No (re)distribution in any way allowed without written permission of the author Pagina 2/3 Love Goes On Better Than That Arms Of Salvation Dit artikel en zijn foto zijn auteursrechtelijk beschermd - kopij enkel bestemd voor persoonlijk gebruik Herdistributie in eender welke vorm zonder voorafgaand schriftelijk akkoord van de auteur is verboden This article and its picture is copyrighted - copy for personal use only No (re)distribution in any way allowed without written permission of the author Pagina 3/3.