• P A Ń S T W O W Y
• I N S T Y T U T
• G E O L O G I C Z N Y

P A Ń S T W O W Y I N S T Y T U T B A D A W C Z Y

O P R A C O W A N I E Z A M Ó W I O N E P R Z E Z M I N I S T R A Ś R O D O W I S K A

OBJAŚNIENIA
DO MAPY GEOŚRODOWISKOWEJ POLSKI

1:50 000

Arkusz BRAŃSK (418)

Warszawa 2011

Autorzy: Marek Gałka*, Paweł Kwecko*,
Jerzy Miecznik*, Jerzy Król**, Małgorzata Marczak**
Główny koordynator MGśP: Małgorzata Sikorska-Maykowska*
Redaktor regionalny planszy A: Katarzyna Strzemińska*
Redaktor regionalny planszy B: Joanna Szyborska-Kaszycka*
Redaktor tekstu: Olimpia Kozłowska*

* Państwowy Instytut Geologiczny, ul. Rakowiecka 4, 00-975 Warszawa
** Przedsiębiorstwo Geologiczne we Wrocławiu PROXIMA SA, ul. Kwidzyńska 71, 51-415 Wrocław

ISBN…………..
Copyright by PIG and MŚ, Warszawa 2011

Spis treści

• I.
• Wstęp (M. Gałka) ............................................................................................... 3

II. Charakterystyka geograficzna i gospodarcza (M. Gałka )................................... 4 III. Budowa geologiczna (M. Gałka )........................................................................ 7 IV. ZłoŜa kopalin (M. Gałka).................................................................................. 10 V. Górnictwo i przetwórstwo kopalin (M. Gałka)................................................. 12 VI. Perspektywy i prognozy występowania kopalin (M. Gałka) ............................ 13 VII. Warunki wodne (M. Gałka ).............................................................................. 14
1. Wody powierzchniowe................................................................................... 14 2. Wody podziemne............................................................................................ 15
VIII. Geochemia środowiska..................................................................................... 17
1. Gleby (P. Kwecko).......................................................................................... 17 2. Pierwiastki promieniotwórcze (J. Miecznik ).................................................. 19
IX. Składowanie odpadów (J. Król, M. Marczak ).................................................. 21 X. Warunki podłoŜa budowlanego (M. Gałka) ..................................................... 27 XI. Ochrona przyrody i krajobrazu (M. Gałka)....................................................... 28 XII. Zabytki kultury (M. Gałka)............................................................................... 30 XIII. Podsumowanie (M. Gałka, J. Król, M. Marczak)............................................. 32 XIV. Literatura........................................................................................................... 33

3

I. Wstęp

Arkusz Brańsk Mapy geośrodowiskowej Polski (MGP) w skali 1:50 000 został wykonany w Oddziale Górnośląskim Państwowego Instytutu Geologicznego w Sosnowcu (plansza A) oraz Państwowym Instytucie Geologicznym w Warszawie i w Przedsiębiorstwie Geologicznym Proxima SA we Wrocławiu (plansza B), zgodnie z „Instrukcją opracowania Mapy geośrodowiskowej Polski w skali 1:50 000” (Instrukcja…, 2005). Przy opracowywaniu arkusza wykorzystano Mapę geologiczno-gospodarczą Polski w skali 1:50 000 arkusz Brańsk (Krzak, 2007).
Mapa geośrodowiskowa składa się z dwóch plansz: plansza A zawiera zaktualizowaną treść Mapy geologiczno-gospodarczej Polski, a plansza B zawiera warstwę informacyjną „ZagroŜenia powierzchni ziemi”, opisującą tematykę geochemii środowiska i warunki do składowania odpadów.
Plansza A zawiera dane zgrupowane w następujących warstwach informacyjnych: kopaliny, górnictwo i przetwórstwo, wody powierzchniowe i podziemne, warunki podłoŜa budowlanego oraz ochrona przyrody i zabytków kultury.
Dane i oceny geośrodowiskowe zaprezentowane na planszy B zawierają elementy wiedzy o środowisku przyrodniczym, niezbędne przy optymalnym typowaniu funkcji terenów w planowaniu przestrzennym poszczególnych jednostek administracji państwowej. Wskazane na mapie naturalne warunki izolacyjności podłoŜa są wskazówką nie tylko dla bezpiecznego składowania odpadów, lecz takŜe powinny być uwzględniane przy lokalizowaniu innych obiektów, zaliczanych do kategorii szczególnie uciąŜliwych dla środowiska i zdrowia ludzi, lub mogących pogarszać stan środowiska. Informacje dotyczące zanieczyszczenia gleb i osadów dennych wód powierzchniowych są uŜyteczne do wskazywania optymalnych kierunków zagospodarowania terenów zdegradowanych.
Mapa adresowana jest przede wszystkim do instytucji, samorządów terytorialnych i administracji państwowej zajmujących się racjonalnym zarządzaniem zasobami środowiska przyrodniczego. Analiza jej treści stanowi pomoc w realizacji postanowień ustaw o zagospodarowaniu przestrzennym i prawa ochrony środowiska. Informacje zawarte w mapie mogą być wykorzystywane w pracach studialnych przy opracowywaniu strategii rozwoju województwa oraz projektów i planów zagospodarowania przestrzennego, a takŜe w opracowaniach ekofizjograficznych. Przedstawiane na mapie informacje środowiskowe stanowią ogromną pomoc

3

przy wykonywaniu wojewódzkich, powiatowych i gminnych programów ochrony środowiska oraz planów gospodarki odpadami.
Przy sporządzaniu tej mapy wykorzystano materiały archiwalne i publikowane z zasobów: Centralnego Archiwum Geologicznego Państwowego Instytutu Geologicznego, Urzędu Marszałkowskiego Województwa Podlaskiego w Białymstoku, Instytutu Uprawy, NawoŜenia i Gleboznawstwa w Puławach, Wojewódzkiego Inspektoratu Ochrony Środowiska w Białymstoku oraz urzędów administracji lokalnej. Zebrane informacje uzupełnione zostały zwiadem terenowym przeprowadzonym w lipcu 2010 roku. Mapa jest opracowana w wersji cyfrowej.
Dane dotyczące złóŜ kopalin zostały zamieszczone w kartach informacyjnych opracowanych dla komputerowej bazy danych o złoŜach.

II. Charakterystyka geograficzna i gospodarcza

Obszar arkusza Brańsk jest ograniczony współrzędnymi: 22°45’ i 23°00’ długości geograficznej wschodniej oraz 52°40’ i 52°50’ szerokości geograficznej północnej.
Administracyjnie teren arkusza znajduje się w województwie podlaskim. Swym zasię- giem obejmuje powiat bielski (podlaski) z miastem i gminą Brańsk, gminami: Wyszki, Bielsk Podlaski i Boćki, fragment gminy Grodzisk naleŜący do powiatu siemiatyckiego oraz skrawek gminy Nowe Piekuty naleŜącej do powiatu wysokomazowieckiego.
Zgodnie z fizycznogeograficznym podziałem Polski (Kondracki, 2001) omawiany teren leŜy w granicach makroregionu Nizina Północnopodlaska w podprowincji Wysoczyzny Podlasko-Białoruskie (fig. 1).
PrzewaŜającą część obszaru arkusza obejmuje mezoregion Równina Bielska. Obszar ten to łagodnie ukształtowana wysoczyzna, choć w wielu miejscach urozmaicona niewysokimi wzniesieniami kemowymi i płytkimi obniŜeniami. W środkowej części arkusza dominują- cym i zarazem najbardziej atrakcyjnym krajobrazowo elementem równiny jest przebiegająca niemal równoleŜnikowo płytka i szeroka dolina Nurca. Dzieli ona wysoczyznę na dwie, słabo zróŜnicowane części. Obie części wzniesione są na wysokość około 130-150 m n.p.m. Dość monotonny krajobraz modyfikują zdenudowane formy moren czołowych, widoczne zwłaszcza w okolicach wsi Domanowo, Świrydy, Bronka, Koszewo, Oleksin, gdzie ich wysokości względne wahają się od 5 do 10 m, a spadki nie przekraczają 5%. Na południe od doliny Nurca pojawiają się częściej niewielkie obszary równin sandrowych. Doliny innych, mniejszych cieków, stanowią takŜe wyraźny element rzeźbotwórczy i charakteryzują się płaskimi dnami oraz mało wyraźnymi stokami.

4

Niewielki fragment w części północno-zachodniej obejmuje mezoregion Wysoczyzna
Wysokomazowiecka.

Fig. 1. PołoŜenie arkusza Brańsk na tle jednostek fizycznogeograficznych wg J. Kondrackiego (2001)

1 – granica mezoregionu;

Prowincja NiŜ Wschodniobałtycko-Białoruski: Podprowincja: Wysoczyzny Podlasko-Białoruskie: Mezoregiony Niziny Północnopodlaskiej: 843.33 – Wysoczyzna Białostocka 843.35 – Wysoczyzna Wysokomazowiecka, 843.36 – Dolina Górnej Narwi, 843.37 – Równina Bielska, 843.38 – Wysoczyzna Drohiczyńska.

Największym i jedynym ośrodkiem miejskim na terenie arkusza jest Brańsk, liczący około 4 tys. mieszkańców, będący jednocześnie siedzibą urzędu gminy.
Około 30% powierzchni arkusza zajmują grunty rolne wyŜszych klas bonitacyjnych, a około 20% lasy.
Przez obszar arkusza z południowego wschodu na północny zachód przepływa rzeka
Nurzec, która jest prawym dopływem Bugu. Nurzec naleŜy do rzek typowo nizinnych, przepływających przez tereny bagienne i podmokłe.
Omawiany obszar leŜy w granicach mazowiecko-podlaskiego regionu klimatycznego.
Zaznaczają się tu wpływy zarówno klimatu oceanicznego jak i kontynentalnego. Klimat jest tu

5

zimniejszy niŜ w centralnej Polsce. Charakteryzuje go długa zima, stosunkowo krótkie przedwiośnie, najkrótszy w Polsce okres wegetacyjny oraz najniŜsza średnia temperatura roczna. W podziale województwa podlaskiego na krainy klimatyczne obszar arkusza Brańsk zaliczony został do Krainy NadbuŜańskiej. Średnie miesięczne temperatury osiągają najwyŜ- sze wartości w lipcu (17,7-18,3ºC), najniŜsze zaś w styczniu (-4,3ºC). Przeciętna ilość dni z pokrywą śnieŜną wynosi od 70 do 80. Doskonałe warunki nasłonecznienia wpływają na wcześniejsze rozmarzanie i przesychanie gleby. Okres wegetacyjny wynosi około 205 dni. Dominują tu wiatry zachodnie o niewielkich prędkościach. Roczna suma opadów wynosi średnio 550 mm. Z uwagi na wyrównany teren o niewielkich deniwelacjach spływ wody opadowej jest nieznaczny, stąd teŜ niedobory wody w glebie występują lokalnie i wiąŜą się z głę- biej zalegającym poziomem wody gruntowej. Maksimum opadów przypada w miesiącach letnich (czerwiec – sierpień), minimum zaś w miesiącach zimowych (styczeń – marzec).
Podstawową formą działalności gospodarczej na terenie arkusza Brańsk jest rolnictwo, w którym zdecydowanie przewaŜają gospodarstwa indywidualne zajmujące się uprawą zbóŜ, hodowlą bydła i trzody chlewnej. Średnia wielkość gospodarstw rolnych wynosi około 10 ha. W obrębie gleb chronionych występują gleby kompleksów: pszennego dobrego, Ŝytniego bardzo dobrego, zboŜowo-pastewnego mocnego. Pod względem typologicznym są to gleby bielicowe i pseudobielicowe, czarne ziemie oraz gleby brunatne. W obrębie łąk na glebach organicznych występują gleby torfowe i murszowo-torfowe, murszowo-mineralne i murszowate oraz mułowo-torfowe i torfowo-mułowe.
W układzie typów siedliskowych lasów dominuje bór mieszany świeŜy i las mieszany.
PrzewaŜają lasy prywatne, uŜytkowane w ramach indywidualnych gospodarstw rolnych (około 80%). Pozostałą część stanowią lasy państwowe.
Przemysł w obszarze arkusza Brańsk jest słabo rozwinięty i ogranicza się praktycznie do miasta Brańsk. Największe zakłady produkcyjne wytwarzają wyroby z tworzyw sztucznych („Gold-Wald”, „Interlight”), meble (PHU „Jawor”) oraz płyty klejone drewniane („Cedr”). Na niewielką skalę prowadzona jest eksploatacja piasku i Ŝwiru. Dość liczne są zakłady rzemieślnicze, a odczuwalny jest brak obiektów turystycznych. Słabe uprzemysłowienie i znikome zagroŜenia dla środowiska stwarza szansę rozwoju ekologicznego rolnictwa oraz turystyki.
W gminie Brańsk do sieci wodociągowej podłączone są wszystkie wsie. Wydajność wodociągów znacznie przekracza pobory wody. Dobrze rozwinięty system zaopatrzenia w wodę oraz moŜliwość zwiększenia jej poboru bez konieczności nowych inwestycji w tym zakresie są waŜnymi atutami rozwojowymi gmin. Problemem wszystkich gmin jest słaby

6

rozwój sieci kanalizacyjnej, której długość jest niewystarczająca. Ścieki odprowadzane są do szamb i wywoŜone do punktu zlewnego przy oczyszczalni ścieków w Brańsku. Gminy nie są zgazyfikowane. Na średnim poziomie rozwinięta jest infrastruktura telefoniczna i drogowa. Przez obszar arkusza przebiega droga krajowa nr 689 Zambrów – Brańsk – Bielsk Podlaski – Hajnówka – BiałowieŜa oraz droga wojewódzka nr 681 relacji Roszki Wodźki – Łapy – Poświętne – Brańsk – Ciechanowiec. Dość gęsta jest sieć dróg powiatowych i gminnych, choć wiele z nich jest tylko utwardzonych bez nawierzchni bitumicznej.

III. Budowa geologiczna

Budowa geologiczna obszaru arkusza została przedstawiona na podstawie Szczegółowej mapy geologicznej Polski 1:50 000 arkusz Brańsk (Kozłowski, Mróz, 2006). Obszar arkusza leŜy w obrębie regionalnej jednostki tektonicznej Polski zwanej obniŜeniem podlaskim. Jest ono depresyjną formą prekambryjskiego podłoŜa, wypełnioną utworami osadowymi prekambru, kambru, ordowiku i syluru oraz niezgodnie zalegającymi na nich osadami karbonu górnego, lokalnie czerwonego spągowca, cechsztynu i triasu. Cały obszar omawianego arkusza pokryty jest grubym kompleksem utworów czwartorzędowych, przekraczającym miejscami 200 m (fig. 2).
Najstarsze osady, które nawiercono na tym terenie to margliste iłowce, wapienie oraz piaskowce kwarcowe ordowiku. Nad nimi, po luce stratygraficznej obejmującej osady syluru, dewonu, karbonu i permu, występują iłowce, piaskowce i zlepieńce triasu dolnego o miąŜszości około 150 m. WyŜej zalegają jurajskie wapienie margliste z krzemieniami i czertami o podobnej miąŜszości. Bezpośrednio nad osadami jury stwierdzono mułki, piaski glaukonitowe oraz kredę piszącą o miąŜszości około 250 m zaliczane do kredy górnej. Nad nimi przewiercono kilkudziesięciometrowej miąŜszości serię określaną ogólnie, jako paleogeńskoneogeńską. Starszy epizod (eocen-oligocen) reprezentują piaski i mułki glaukonitowe, młodszy natomiast mioceńskie iły, mułki i brunatne piaski z fragmentami zwęglonego drewna (Kozłowski, Mróz, 2006).

7

Fig. 2. PołoŜenie arkusza Brańsk na tle Mapy geologicznej Polski w skali 1:500 000 wg L. Marksa, A. Bera, W. Gogołka, K. Piotrowskiej (red.) (2006)

Czwartorzęd; holocen: 3 – piaski, Ŝwiry, iły i gytie jeziorne; czwartorzęd nierozdzielny: 5 – piaski eoliczne lokalnie w wydmach, plejstocen: zlodowacenia północnopolskie: 11 – piaski, Ŝwiry i mułki rzeczne, 12 – piaski i mułki jeziorne; osady interglacjału 19 – torfy, gytie, kreda jeziorna, iły, mułki oraz piaski, Ŝwiry i mułki rzeczno-jeziorne, zlodowacenia środkowopolskie 23 – iły, mułki i piaski zastoiskowe, 24 – piaski i Ŝwiry sandrowe, 25 – piaski i mułki kemów, 26 – piaski, mułki i Ŝwiry ozów, 27 – Ŝwiry, piaski, głazy i gliny moren czołowych, 28 – gliny zwałowe, ich zwietrzeliny oraz piaski i Ŝwiry lodowcowe.

Zachowano oryginaln ą numeracj ę z Mapy geologicznej Polski.

Zlodowacenia najstarsze reprezentuje zlodowacenie narwi. Utwory tego glacjału zachowały się jedynie w obniŜeniach w północno-wschodniej części arkusza, gdzie zalegają bezpośrednio na utworach kredowych. Reprezentują je wodnolodowcowe piaski ze Ŝwirami o około 3-metrowej miąŜszości. Na piaskach występują głazy, Ŝwiry i piaski lodowcowe z przewarstwieniami glin zwałowych.

8

Utwory zlodowaceń południowopolskich obejmują osady zlodowacenia nidy (głównie w części północno-wschodniej arkusza) oraz szeroko rozprzestrzenione na pozostałym obszarze utwory zlodowaceń sanu 1 i 2. Przekraczająca 100 m miąŜszości seria osadów wodnolodowcowych i lodowcowych zlodowacenia nidy to w spągowej części drobnoziarniste i średnioziarniste piaski, nad którymi zalega kompleks glin zwałowych, piasków i Ŝwirów wodnolodowcowych oraz mułków i iłów zastoiskowych. Gliny, zwłaszcza w strefie spągowej cechuje znaczna domieszka piasków o drobnych i średnich frakcjach. W części południowej obszaru arkusza Brańsk dominują Ŝwiry, głazy i piaski lodowcowe bez glin zwałowych. Wody roztopowe u schyłku zlodowacenia sanu 1 doprowadziły do powstania rozległej pokrywy róŜnoziarnistych piasków wodnolodowcowych przykrywającej w przewaŜającej części utwory lodowcowe.
Interglacjał ferdynandowski rozdzielający zlodowacenia sanu obejmował sedymentację mułków i piasków jeziornych, a miejscami torfów. W osadach jeziornych stwierdzono obecność substancji organicznej, a torfy cechuje silne sprasowanie.
Osady zlodowacenia sanu 2 obejmują cały obszar arkusza. Mułki, piaski i iły zastoiskowe o miąŜszości do 12 m wypełniają kopalne zbiorniki w okolicy Brańska, Brzeźnicy i Kalnicy. MiąŜszość szarych glin zwałowych znanych z okolic Glinnika ulega redukcji ku południowi, ustępując miejsca Ŝwirom, piaskom czy głazom lodowcowym.
Do osadów interglacjału wielkiego separującego zlodowacenia południowopolskie i środkowopolskie zaliczone zostały piaski rzeczne interglacjału mazowieckiego oraz utwory pochodzące z akumulacji podczas zlodowacenia liwca.
Zlodowacenia środkowopolskie obejmują zlodowacenie odry i warty. Zlodowacenie odry reprezentowane jest przez osady zastoiskowe i wodnolodowcowe. Mułki i pyłowate piaski zastoiskowe występują głównie na południu omawianego obszaru. Największą miąŜszość (ok. 12 m) osiągają w Koszewie, a w pozostałej części terenu nie przekracza ona 7 m. Gliny zwałowe, miejscami piaski i Ŝwiry tworzą ciągłą warstwę w obrębie arkusza. Największe miąŜszości glin stwierdzono na północy w okolicach Hodyszewa, na południu miąŜszość tych osadów nie przekracza 10 m.
Sedymentację osadów zlodowacenia warty rozpoczynają iły warwowe z przewarstwieniami mułków piaszczystych, rzadziej piasków pyłowatych. Gliny zwałowe tego zlodowacenia są najstarszymi utworami odsłaniającymi się na powierzchni obszaru arkusza Brańsk. Występują powszechnie tworząc pokrywę o miąŜszości dochodzącej do 19,6 m (okolice Olend). W części północnej arkusza gliny te występują lokalnie w dwóch poziomach rozdzie-

9

lonych utworami zastoiskowymi. Utwory rozdzielające gliny rozpoznane, jako mułki i piaski zastoiskowe szczególnie duŜe miąŜszości osiągają w okolicy Hodyszewa, Wólki Zaleskiej i Glinnika (do 23 m). Piaski, Ŝwiry i głazy lodowcowe tworzą niewielkie płaty na powierzchniach wysoczyzn. RóŜnoziarniste, źle wysortowane piaski z pojedynczymi głazami nie przekraczają na ogół 5 m miąŜszości. świry, piaski, głazy i gliny zwałowe moren czołowych tworzą niewielkie pagórki w części północno-wschodniej i wschodniej obszaru arkusza. Formy szczelinowe w okolicach Świrydów, tworzące ciąg wzgórz o przebiegu równoległym do rynny subglacjalnej, wypełnia ten sam materiał. Piaski, mułki i Ŝwiry kemów tworzą róŜnej wielkości formy morfologiczne rozrzucone po całej powierzchni arkusza. świry, piaski i gliny zwałowe moren martwego lodu tworzą zespoły drobnych form towarzyszące najczęściej zagłębieniom wytopiskowym (rejon Kalnicy, Olędzkie). Piaski i Ŝwiry wodnolodowcowe zlodowacenia warty nie tworzą wyraźnych i zwartych powierzchni sandrowych, występują płatami o zróŜnicowanym składzie i miąŜszości. Są to zazwyczaj piaski drobno- i średnioziarniste z nielicznymi przewarstwieniami materiału grubszego.
Interglacjał eemski reprezentują torfy osadzone w dolinie Nurca. Osady najmłodszych zlodowaceń – północnopolskich (zlodowacenie wisły) to piaski rzeczne tarasów nadzalewowych w dolinie Nurca.
Do czwartorzędu nierozdzielonego zaliczane są niewielkie powierzchniowo płaty piasków eolicznych, eluwia piaszczyste glin zwałowych zlodowacenia warty o miąŜszości 0,7– 2,0 m, piaski deluwialno-rzeczne na obrzeŜach doliny Nurca oraz piaski i gliny deluwialne pokrywające łagodne zbocza wysoczyzn morenowych bądź wypełniające lokalne obniŜenia róŜnej genezy.
Osady holocenu występują dość powszechnie w obrębie arkusza. Piaski i mułki (mady) rzeczne tarasów zalewowych występują na powierzchni lub pod cienkim przykryciem torfów czy namułów torfiastych w dolinach Nurca i Bronki. Namuły piaszczyste jak i torfiaste powszechne są w trwale podmokłych obniŜeniach terenu i wąskich dolinkach okresowych cieków. Do dziś trwa akumulacja torfów, zwłaszcza w dolinie Nurca, gdzie pod torfami występują takŜe gytie detrytusowo-wapienne.

IV. ZłoŜa kopalin

Obszar arkusza Brańsk jest dość ubogi w kopaliny. Udokumentowano tu tylko 3 niewielkie, czwartorzędowe złoŜa piasków i Ŝwirów „Świrydy II”, „Świrydy III”, „Świrydy IV”. ZłoŜa piasków i Ŝwirów „Świrydy” i „Brańsk” z powodu wyczerpania zasobów skreślono z „Bilansu zasobów…” (Wołkowicz i in. (red.), 2010) (tabela 1).

10

Tabela 1

ZłoŜa kopalin i ich charakterystyka gospodarcza oraz klasyfikacja

Zasoby geologiczne bilansowe (tys.t.)
Stan zagospodarowania złoŜa
Kategoria rozpoznania
Wydobycie Zastosowanie Klasyfikacja
Nr

złoŜa na
Wiek kompleksu litologiczno-
Przyczyny konfliktowości złoŜa

• (tys.t.)
• kopaliny
• złóŜ

Nazwa

złoŜa
Rodzaj kopaliny
Klasy Klasy wg. stanu na 31.12.2009 r. (Wołkowicz, i in. (red.), 2010)

• mapie
• surowcowego

1-4

10
444
A-C
11 AAA-
1123

• 2
• 3

pŜ

pp

pŜ pŜ

• 4
• 5

45
165 163
-
6

C₁ C₁ C₁

-
7NGGZWB ZWB
8-----
9
Skb, Sd Skb, Sd Skb, Sd
-
12
----

• Świrydy II
• Q

QQQQ
Świrydy IV Świrydy III

• Brańsk
• -

• -
• Świrydy
• -
• -
• -
• -
• -

Rubryka 3 – p – piaski, pŜ – piaski i Ŝwiry; Rubryka 4 – Q – czwartorzęd; Rubryka 6 – kategoria rozpoznania zasobów udokumentowanych: kopalin stałych – C₁, Rubryka 7 – złoŜa: G – zagospodarowane, N – niezagospodarowane, ZWB – złoŜe wykreślone z bilansu (zlokalizowane na mapie dokumentacyjnej zamieszczonej w materiałach archiwalnych)

• Rubryka 9
• kopaliny skalne: Sd – drogowe, Skb –kruszyw budowlanych;

Rubryka 10 – złoŜa: 4 – powszechne; licznie występujące, łatwo dostępne; Rubryka 11 – złoŜa: A – małokonfliktowe.