DOCSLIB.ORG

Geef De Anarchist Een Sigaret

Total Page：16

File Type：pdf, Size：1020Kb

Download full-text PDF Read full-text
Geef De Anarchist Een Sigaret Geef de anarchist een sigaret Geef de anarchist een sigaret de Bob Dylan aantekeningen 2015 - 2016 Tom Willems Schrijver: Tom Willems Coverfoto: ‘mevrouw Tom’ ISBN: 9789402148886 © 2016, Tom Willems Inleiding Geef de anarchist een sigaret is mijn vijfde boek met aantekeningen over het luisteren naar en leven met de muziek van Bob Dylan. Toen ik in december 2010 begon met het schrijven van de Bob Dylan aantekeningen had ik niet kunnen bedenken dat ik in april 2016 nog steeds bijna dagelijks nieuwe aantekeningen aan deze snel groeiende serie zou toevoegen. De verschillende aantekeningen kunnen zowel chronologisch als door elkaar gelezen worden. De lezer hoeft niet eerst de vier eerder verschenen delen met de Bob Dylan aantekeningen gelezen te hebben om Geef de anarchist een sigaret te kunnen volgen. Geef de anarchist een sigaret beslaat de periode februari 2015 – april 2016. In deze aantekeningen komen de grote Dylan- momenten uit deze periode, zoals het uitkomen van The Cutting Edge en Bob Dylans concerten in Carré, Amsterdam in november 2015, voorbij, maar er is uiteraard ook aandacht voor de kleine momenten, de persoonlijke momenten, zoals het luisteren naar een teruggevonden concertopname uit 2002 of de twijfel over de aanschaf van de zoveelste persing van Planet Waves. De aantekeningen vertellen niet zozeer de geschiedenis van Bob Dylans leven en werk, maar concentreren zich rond de luisteraar. Het is kijken naar een oeuvre vanuit een ander perspectief, vanuit een perspectief dat in de immer groeiende Dylan-bibliotheek te lang onderbelicht is gebleven: het perspectief van de luisteraar. Hierdoor zullen deze aantekeningen punten van herkenning bevatten voor iedere liefhebber van Bob Dylans muziek. Tom Willems, april 2016 5 6 2015 7 8 21/02: Tussen de enveloppen met rekeningen op de deurmat ligt een enveloppe waarop in een net handschrift mijn naam en adres is geschreven. In die enveloppe zit een door Gebr. Spanjersberg n.v. uit Rotterdam gedrukte ansichtkaart met de beeltenis van een jonge Bob Dylan in de studio. Op zijn neus staat een zonnebril, een elektrische gitaar hangt aan een band om zijn nek. Op de grond achter hem ligt een akoestische gitaar. De foto lijkt op de foto die op de hoes van de single “Rainy Day Women #12 & 35” is afgedrukt, maar is net even anders. Op de achterkant van de ansichtkaart, in het hokje waar een postzegel geplakt moet worden, staat “Echte Foto nr. 1360”. Nergens op de kaart staat de naam van de fotograaf vermeld. Ik zet de kaart op een plank boven de computer zodat ik er naar kan staren. De tweede cd van The Basement Tapes Complete draait. Hagelstenen storten zich tegen de ramen, vallen op de straatstenen en blijven liggen. De achtertuin kleurt wit onder een grijze hemel. Welke song zou de Dylan op de ansichtkaart spelen? 22/02: Na de hele dag op stap te zijn geweest vouw ik het gebroken lijf uit de auto, zet koffie, draai een sigaret en leg kant 2 van Bringing It All Back Home op de draaitafel. “Mr. Tambourine Man”, “Gates Of Eden”, “It’s Alright, Ma (I’m Only Bleeding)” en “It’s All Over Now, Baby Blue”. Vier nummers, meer is het niet. Het is genoeg voor vandaag. Na het laatste nummer schuif ik de plaat weer in de hoes en ruim ik de koptelefoon op. Pas dan is de dag compleet. Rond. De schoenen zijn dan al een tijdje uit. Het hoofd heeft rust gevonden en kan op het kussen neerstrijken om de slaap te ontvangen. 23/02: Vanavond is niet anders dan gister- of eergisteravond. Ik heb de koptelefoon op mijn oren en luister naar Bob Dylan. Veertigers zijn net kleuters, ze houden van 9 herhaling, van meer van hetzelfde. Een glas cola binnen handbereik, een brandende sigaret tussen de vingers. Het is bijna een ritueel. En dus bijna iedere avond de muziek van Bob Dylan, al is het wel iedere keer een ander album. Vanavond is The Bootleg Series vol. 6 - Live 1964 het album waar ik naar luister. Ik lach mee met “Talkin’ John Birch Paranoid Blues” en trek een ernstig gezicht bij “A Hard Rain’s A-Gonna Fall”. Ik ben vanavond een modelluisteraar. Ben ik wel zo’n modelluisteraar? Zijn mijn oren wel geschikt voor die baan? Meer nog dan aan de woorden die Dylan zegt ter introductie van “Gates Of Eden” blijven mijn oren hangen aan zijn zenuwachtige lachje tijdens die introductie. Dat lachje wordt gevolgd door een minstens net zo’n zenuwachtig lachje uit het publiek. En dan volgt een van de mooiste, meest ingetogen versies van “Gates Of Eden” die ik ken. Concentratie, articulatie en overgave. Ruim zeven minuten lang. Ik zou willen dat ik mijn adem zeven minuten kon inhouden. Moet ik het nog hebben over Dylans masker-grap die na “Gates Of Eden” volgt? Ik doe het niet. Het is een open deur intrappen. Het lijkt soms wel of iedereen die over dit concert schrijft uitvoerig op die grap ingaat. “It’s Alright, Ma (I’m Only Bleeding)” op deze cd is de muzikale wandeling over de scherpe kant van een scheermes. Tientallen keren dreigt Dylan te vallen voor hij na een minuut of zeven zijn balans echt verliest en valt om in één ademtocht weer terug op zijn voeten te springen en verder te gaan alsof er niks gebeurd is. Dit concert, het is 31 oktober 1964, heeft meer van dit soort momenten. Het is zwalken van groots naar geinig en weer terug naar groots. Ik heb me vaak afgevraagd wat hier aan ten grondslag ligt. Drank? Drugs? Zenuwen? Een combinatie van die drie? Ik weet het waarlijk niet. 10 Wat ik wel weet is dat ik dit zesde deel van The Bootleg Series niet zo vaak draai. De opname op dit album houdt de luisteraar op afstand. Ik luister en hoor welke momenten goed en minder goed zijn, maar bijna nergens heb ik tijdens het luisteren het gevoel in de concertzaal te zitten. Dus ja, ik lach mee tijdens “Talkin’ John Birch Paranoid Blues” en ik kijk serieus wanneer ik “A Hard Rain’s A-Gonna Fall” hoor, maar aanwezig ben ik nauwelijks. Ik ben tijdens het luisteren gewoon thuis. 24/02: Bert van de Kamp in Oor #17 van 25 augustus 1990: “Under The Red Sky is een van de minst pretentieuze en een van de meest swingende Dylan-albums uit zijn hele loopbaan geworden.” Kijk, daarom houd ik van de journalist Bert van de Kamp. Niet omdat ik het (in dit geval) met hem eens ben, maar omdat hij tegen de stroom in ongezouten zijn mening in een recensie durft te ventileren. Ik heb vanavond niet naar Under The Red Sky, maar naar Blonde On Blonde geluisterd. Na het lezen van de woorden van Van de Kamp heb ik daar toch enigszins spijt van. Ik had naar Under The Red Sky moet luisteren. Een heerlijk album dat rammelt en schudt, maar vooral swingt als het swingen moet. 25/02: Vanmiddag heb ik het tijdschrift Q gekocht vanwege de recensie van Shadows In The Night die in dit blad te vinden is. Die recensie is geïllustreerd met een schitterende recent genomen foto van Bob Dylan tijdens een concert. Van die recensie verwachtte ik niet veel. Recensies in tijdschriften als Q zijn meestal meer ergernis dan genot. Maar recensent Robert Levine weet me te verrassen. Hij schrijft: “while you might expect a Dylan album of songs identified with Frank Sinatra to be a total flop or else some kind of mysterious 11 masterpiece, Shadows In The Night is neither. It’s a minor work from a major artist.”1 Zo is het. Shadows In The Night is een middenmoter in het oeuvre van een groot artiest. Dezelfde Q bevat – tot mijn grote genoegen – een werkelijk schitterende kleurenfoto van Bob Dylan in de steeg achter het Savoy Hotel te Londen met in zijn handen een stuk papier met het woord “Basement” in zwarte letters er op geschreven. Hoewel ik wel vaker foto’s heb gezien die gemaakt zijn tijdens het filmen van de openingsscène van de film Dont Look Back, kan ik me niet herinneren deze foto eerder gezien te hebben. De foto is gemaakt door de Franse fotograaf Tony Frank die door het tijdschrift Salut Les Copains naar Londen was gestuurd om Dylan te fotograferen. Ik heb nooit geweten dat Tony Frank in mei 1965 in Londen was. Waarschijnlijk heb ik in de loop der jaren wel meer foto’s van Frank gezien zonder dat ik wist dat hij ze heeft geschoten. Nog even terug naar dat stuk papier dat Bob Dylan in zijn handen heeft. Onder de met zwarte viltstift geschreven letters van het woord “Basement” zijn nog duidelijk de potloodlijntjes te zien die eerst op het papier zijn gezet voor de viltstift ter hand werd genomen. Ook dat heb ik nooit eerder gezien. Ik wil naar Londen, ik wil op de plek staan waar Dylan staat op deze foto. Achter het Savoy Hotel. Een stuk papier hoef ik niet vast te houden. Ik wil er alleen maar staan, even. 26/02: Ook in Duitsland vindt men iets van Shadows In The Night: “Das kratzige Torkeln seiner Live-Vocals gibt es auf Shadows In The Night nicht, der Sänger nuschelt nicht, hat für ein paar Songs ein bisschen Kreide gefressen und singt die Melodien ganz aus.”2 1 Robert Levine – “To be Frank”; Q 344, March 2015 2 André – “Bob Dylan Shadows In The Night”; Muzik Express 03/15 Boβe 12 Ik denk dat ik met mijn gebrekkige middelbare-school-Duits begrijp wat er staat en als ik begrijp wat er staat, dan moet ik toch wel even mopperen.
Load more

Recommended publications
  • Tell-Tale Signs - Edgar Allan Poe and Bob Dylan: Towards a Model of Intertextuality
    ATLANTIS. Journal of the Spanish Association of Anglo-American Studies. 31.2 (December 2009): 41–56 ISSN 0210-6124 Tell-Tale Signs - Edgar Allan Poe and Bob Dylan: Towards a Model of Intertextuality Christopher Rollason Metz, France [email protected] This article shows how the poetry and prose of Edgar Allan Poe (1809-1849) cast a long shadow over the work of America’s greatest living songwriter, Bob Dylan (1941-). The work of both artists straddles the dividing-line between ‘high’ and ‘mass’ culture by pertaining to both: read through Poe, Dylan’s work may be seen as a significant manifestation of American Gothic. It is further suggested, in the context of nineteenth- century and contemporary debates on alleged ‘plagiarism’, that the textual strategy of ‘embedded’ quotation, as employed by both Poe and Dylan, points up the need today for an open and inclusive model of intertextuality. Keywords: culture; Dylan; Gothic; intertextuality; Poe; quotation Tell-tale signs - Edgar Allan Poe y Bob Dylan: hacia un modelo de intertextualidad Este artículo explica cómo la poesía y la prosa de Edgar Allan Poe (1809-1849) proyectan una larga sombra sobre la obra del mayor cantautor vivo de Estados Unidos, Bob Dylan (1941-). Ambos artistas se ubican en una encrucijada entre la cultura ‘de elite’ y la ‘de masas’, puesto que la obra de cada uno se sitúa en ambos dominios a la vez: leída a través de Poe, la obra dylaniana aparece como una importante manifestación del gótico norteamericano. Se plantea igualmente la hipótesis de que, en el marco de los debates, tanto decimonónicos como contemporáneos, sobre el supuesto ‘plagio’, la estrategia textual, empleada tanto por Poe como por Dylan, de la cita ‘encajada’ señala la necesidad urgente de plantear un modelo abierto y global de la intertextualidad.
    [Show full text]
  • Audience Enrichment Guide
    KEY ART: EXTENDED BACKGROUND Girl From the North Country | Study Guide Part One 1 Is created by cropping the layered extended background file. FILE NAME: GFTNC_EXT_COLORADJUST_ LAYERS_8.7.19_V3 ARTS EDUCATION AND ACTIVATION CREATED IN COLLABORATION WITH TDF EDUCATION DEPARTMENT 4 Girl From the North Country | Study Guide Part One 2 HOW TO USE THIS GUIDE This guide is intentionally designed to be a flexible teaching tool for teachers and facilitators focusing on different aspects of Girl From The North Country, with the option to further explore and activate knowledge. The guide is broken up into three sections: I. Getting to know the show, Conor McPherson story II. The Great Depression and historical context III. Bob Dylan and his music Activations are meant to take students from the realm of knowing a thing or fact into the realm of thinking and feeling. Activations can be very sophisticated, or simple, depending on the depth of exploration teachers and facilitators want to do with their students, or the age group they are working with. Girl From the North Country | Study Guide Part One 3 CONOR MCPHERSON ON BEING INSPIRED BY BOB DYLAN’S MUSIC ELYSA GARDNER for Broadwaydirect.com OCTOBER 1, 2019 For the celebrated Irish playwright Conor songs up; by setting it in the ‘30s, we could McPherson, Girl From the North Country rep- do them another way. I knew I wanted a lot of resents a number of firsts: his first musical, his vocals and a lot of choral harmonies.” first work set in the United States, and, oh yes, A guitarist himself, McPherson had always his first project commissioned by Bob Dylan been interested in Dylan’s music, but he — the first theater piece ever commissioned admits, “I was not one of those people who by the iconic Nobel Prize–winning singer/ could cover every decade of his career.
    [Show full text]
  • Tell Tale Signs
    I don't know anybody who's made a record that sounds decent in the past 20 years, really. You listen to these modern records, they're atrocious, they have sound all over them. There's no definition of nothing, no vocal, no nothing,… remember when that Napster guy came up across, it was like, ‘Everybody’s gettin’ music for free.’ I was like, ‘Well, why not? It ain’t worth nothing anyway. Bob Dylan 2006 A compilation of bits and Bobs from last 30 years? That'll be $129.99. Sony 2008 --- Introduction: I wrote this very soon after the release of Tell Tale Signs. Although I was presuming ISIS would be delayed in order to allow a more considered take on the release, my own work commitments demanded an early response in any case. I have presented it as a dialogue that highlights – if not exaggerates – trends I have felt in myself and in discussions amongst Dylan fans at large. I have taken the liberty of framing the dialogue in a setting plagiarised brazenly from a classic as Bob does with many an out of copyright source as Dylan Cynic would say or, if you are aligned to Dylan Enthusiast rather than Dylan Cynic, the framework of the dialogue alludes intriguingly to a past literary master in much the same way Dylan binds his own work artistically to Ovid in Modern Times. I won’t mention the play it comes from as the fun is surely always in the searching and then deciding if it is just rip-off or a deeply thought allusion that adds to the whole.
    [Show full text]
  • Why Am I Doing This?
    LISTEN TO ME, BABY BOB DYLAN 2008 by Olof Björner A SUMMARY OF RECORDING & CONCERT ACTIVITIES, NEW RELEASES, RECORDINGS & BOOKS. © 2011 by Olof Björner All Rights Reserved. This text may be reproduced, re-transmitted, redistributed and otherwise propagated at will, provided that this notice remains intact and in place. Listen To Me, Baby — Bob Dylan 2008 page 2 of 133 1 INTRODUCTION .................................................................................................................................................................. 4 2 2008 AT A GLANCE ............................................................................................................................................................. 4 3 THE 2008 CALENDAR ......................................................................................................................................................... 5 4 NEW RELEASES AND RECORDINGS ............................................................................................................................. 7 4.1 BOB DYLAN TRANSMISSIONS ............................................................................................................................................... 7 4.2 BOB DYLAN RE-TRANSMISSIONS ......................................................................................................................................... 7 4.3 BOB DYLAN LIVE TRANSMISSIONS .....................................................................................................................................
    [Show full text]
  • The Songs of Bob Dylan
    The Songwriting of Bob Dylan Contents Dylan Albums of the Sixties (1960s)............................................................................................ 9 The Freewheelin’ Bob Dylan (1963) ...................................................................................................... 9 1. Blowin' In The Wind ...................................................................................................................... 9 2. Girl From The North Country ....................................................................................................... 10 3. Masters of War ............................................................................................................................ 10 4. Down The Highway ...................................................................................................................... 12 5. Bob Dylan's Blues ........................................................................................................................ 13 6. A Hard Rain's A-Gonna Fall .......................................................................................................... 13 7. Don't Think Twice, It's All Right ................................................................................................... 15 8. Bob Dylan's Dream ...................................................................................................................... 15 9. Oxford Town ...............................................................................................................................
    [Show full text]
  • Matrices of 'Love and Theft': Joan Baez Imitates Bob Dylan
    Twentieth-Century Music 18/2, 249–279 © The Author(s), 2021. Published by Cambridge University Press. This is an Open Access article, distributed under the terms of the Creative Commons Attribution licence (http://creativecommons.org/licenses/by/4.0/), which permits unrestricted re-use, distribution, and reproduction in any medium, provided the original work is properly cited. doi: 10.1017/S1478572221000013 Matrices of ‘Love and Theft’: Joan Baez Imitates Bob Dylan MIMI HADDON Abstract This article uses Joan Baez’s impersonations of Bob Dylan from the mid-1960s to the beginning of the twenty-first century as performances where multiple fields of complementary discourse con- verge. The article is organized in three parts. The first part addresses the musical details of Baez’s acts of mimicry and their uncanny ability to summon Dylan’s predecessors. The second con- siders mimicry in the context of identity, specifically race and asymmetrical power relations in the history of American popular music. The third and final section analyses her imitations in the context of gender and reproductive labour, focusing on the way various media have shaped her persona and her relationship to Dylan. The article engages critical theoretical work informed by psychoanalysis, post-colonial theory, and Marxist feminism. Introduction: ‘Two grand, Johnny’ Women are forced to work for capital through the individuals they ‘love’. Women’s love is in the end the confirmation of both men’s and their own negation as individ- uals. Nowadays, the only possible way of reproducing oneself or others, as individuals and not as commodities, is to dam this stream of capitalist ‘love’–a ‘love’ which masks the macabre face of exploitation – and transform relationships between men and women, destroying men’s mediatory role as the representatives of state and capital in relation to women.1 I want to start this article with two different scenes from two separate Bob Dylan films.
    [Show full text]
  • A Series of Dreams
    1999 Jim Bizzocchi a series of dreams ... An Exploration of Choice and Craft in the New Media Copyright notice: This article is a work in progress and is not to be published without the author's permission. Small excerpts may be cited in other works, with attribution. All graphics and images referenced for critical purposes herein belong to their original creators and may not be used without their permission. Pg. 1 1999 Jim Bizzocchi ...something is happening here but you don't know what it is... Ballad of A Thin Man Bob Dylan, 1966 Abstract We are present at the birth of a new medium, or rather, a brood of new media. This is a unique opportunity, and like any opportunity it comes complete with its own challenges. The one that attracts me is the challenge of understanding the nature of the new media. There is something happening here, and we don't know what it is - yet. However, we are finding out. This is an important task. An understanding of the emergent esthetics will help artists to create, critics to understand, and users to enjoy. We all need a sense of the inherent capabilities, parameters, and imperatives that are being discovered. The structure of choice is the defining esthetic of interactive media. The foundation of interactive craft is the design and presentation of choice. Interactive producers implement choice at various levels: their major structural decisions of narrative flow, their instrumental decisions about interface design, their detailed decisions on the fine points of interaction and play. In order to address this task, this paper reviews some of the key esthetic variables that inform the design of and play of choice in the new media: interface, interactivity, structure, and outcomes.
    [Show full text]
  • (Pensumlisten Til «Bob Dylan» Ligger Nedenfor) 200-Nivået
    ALLMENN LITTERATURVITENSKAP Valg av seminar og emnekode 200-nivå (Pensumlisten til «Bob Dylan» ligger nedenfor) 200-nivået: Studentene på bachelorprogrammet i litteraturvitenskap må ta ett litteraturteoretisk emne og ett litterært emne på 200-nivået. Litteraturteoretisk emne: ALLV201/ALLV251/KVIK201 Litterært emne: ALLV202/ALLV252/KVIK203/ANT202 For mer informasjon se: Studieplan for Bachelorprogram i litteraturvitenskap. Ett av emnene på 200-nivået må ha bacheloroppgave som eksamensform (ALLV251, ALLV252). Hvis studenter har tatt deler av 200-nivået tidligere i studiet, må vi se i hvert enkelt tilfelle hvilke 200-emner den enkelte må ta. Kontakt studiekonsulent. Seminar høsten 2017: ALLV201/ALLV251 (litteraturteori). Tema: «Lesning av litteratur hinsides mistenksomhetens hermeneutikk» ALLV202/ALLV252 (litterært) Tema: «Bob Dylan» NB! Studenter som ikke ønsker å ta «Lesning av litteratur hinsides mistenksomhetens hermeneutikk» eller «Bob Dylan», kan legge opp et individuelt pensum på ALLV201/202/251/252 i samråd med aktuell faglærer. BOB DYLANS SANGLYRIKK (ALLV202/252/303/304) Kursbeskrivelse Dette er det første kurset ved UiB som utelukkende er viet sangskriveren og sangeren Bob Dylan. Kurset skal gi et innblikk i og overblikk over (utvalgte deler av) hele hans sangverk – og det primære pensum vil bestå av ca. 200 sider sanglyrikk. Sanglyrikk er en lyrisk kunstart, og kursets hovedmål er diktanalytisk: Sangdikt skal analyseres og fortolkes – som litterære kunstverk i seg selv, og også som krysningspunkter av lyriske og musikalske referanser til annen kunst og sanglyrikk. Typiske sanglyriske trekk skal fremheves – ikke minst sangstemmen og andre orallitterære særtrekk. Det er også et mål å lese denne lyrikken i et historisk, ideologisk og sosialt perspektiv, og sekundærlitteraturen (artikler og utdrag svarende til ca.
    [Show full text]
  • Purple Clover
    Getting Under My Skin · Purple Clover http://www.purpleclover.com/entertainment/4069-getting-under... the rant GETTING UNDER MY SKIN For me, listening to 'Shadows in the Night'—Dylan's homage to Frank Sinatra—is like eating anchovies on ice cream by John Stark Monday, March 9, 2015 Like Michael Feinstein, Harry Connick Jr. and Michael Bublé, I am a staunch defender of the "Great American Songbook." Written mostly before the end of World War II, those songs belonged to my parents’ generation. They’re the songs I loved hearing as a kid, and still love. My musical tastes were cemented early in life by the vocal interpreters of these compositions, from Billie to Frank to Billy to Bing. As a young man, I had no interest in Pink Floyd or the Grateful Dead; I didn’t need their music or a joint to get high. I just had to put on any one of Ella Fitzgerald’s songbook albums from her Verve years, where she paid tribute to the likes of Cole Porter, Duke Ellington and Rodgers and Hart. To quote the Gershwin brothers, “Who could ask for anything more?” After decades of being eclipsed, the “Great American Songbook” made a comeback in 1982. It was the year I bought my first Linda Ronstadt album, the Grammy Award–winning “What’s New?” It was the first of three LPs in which she teamed with Nelson Riddle and his Orchestra to sing (exquisitely so, sans gimmicks) the classic songs of the 1920s, '30s and '40s. I even went to see her perform with Riddle at the Orpheum Theater in San Francisco.
    [Show full text]
  • Still on the Road: 2013 Europe Fall Tour
    STILL ON THE ROAD 2013 EUROPE FALL TOUR OCTOBER 10 Oslo, Norway Spektrum 12 Stockholm, Sweden Stockholm Waterfront Auditorium 13 Stockholm, Sweden Stockholm Waterfront Auditorium 15 Copenhagen, Denmark Falconer Salen 16 Copenhagen, Denmark Falconer Salen 18 Hannover, Germany Swiss Life Hall 19 Hamburg, Germany Congress Center Hamburg 20 Hamburg, Germany Congress Center Hamburg 22 Düsseldorf, Germany Mitsubishi Electric Halle 24 Berlin, Germany Tempodrom 25 Berlin, Germany Tempodrom 26 Berlin, Germany Tempodrom 28 Geneva, Switzerland Geneva Arena 30 Amsterdam, The Netherlands Heineken Music Hall 31 Amsterdam, The Netherlands Heineken Music Hall NOVEMBER 2 Milan, Italy Teatro degli Arcimboldi 3 Milan, Italy Teatro degli Arcimboldi 4 Milan, Italy Teatro degli Arcimboldi 6 Rome, Italy Atlantico 7 Rome, Italy Atlantico 8 Padova, Italy Gran Teatro Geox 10 Brussels, Belgium Vorst Nationaal 12 Paris, France Le Grand Rex 13 Paris, France Le Grand Rex 14 Paris, France Le Grand Rex 16 Esch-sur-Alzette, Luxembourg Rockhal 18 Glasgow, Scotland Clyde Auditorium 19 Glasgow, Scotland Clyde Auditorium 20 Glasgow, Scotland Clyde Auditorium 22 Blackpool, England Opera House Theatre 23 Blackpool, England Opera House Theatre 24 Blackpool, England Opera House Theatre 26 London, England Royal Albert Hall 27 London, England Royal Albert Hall 28 London, England Royal Albert Hall Bob Dylan: Still On The Road – 2013 Europe Fall Tour Bob Dylan: Still On The Road – 2013 Europe Fall Tour 35160 Spektrum Oslo, Norway 10 October 2013 1. Things Have Changed 2. She Belongs To Me 3. Beyond Here Lies Nothin' (Bob Dylan-Robert Hunter/Bob Dylan) 4. What Good Am I? 5. Pay In Blood 6.
    [Show full text]
  • 2017 Yale Invitational
    The 22nd Annual Yale Invitational December 2-3, 2017 || New Haven, Connecticut Bob Dylan Division Round 1 Round 2 Round 3 Round 4 Summary π v. Baylor Δ v. Fordham LC A π v. UMBC A Δ v. Columbia A 4-4-0 American WLT W W W L W L L L CS: 21 OCS: 65.5 Jolene PD +6 +9 +1 -4 +6 -8 -1 -3 PD: 6 π v. Northwestern Δ v. Yale A Δ v. Emory π v. Brown 4-4-0 Arizona WLT L L L L W W W W CS: 18 OCS: 64 Autumn Leaves PD -2 -4 -6 -2 +4 +6 +9 +8 PD: 13 Δ v. American π v. Emory π v. Kentucky Δ v. Illinois 3-5-0 Baylor WLT L L W L W W L L CS: 12 OCS: 70.5 Summer Days PD -6 -9 +4 -2 +15 +2 -3 -2 PD: -1 π v. Brown Δ v. Rochester A π v. Wesleyan A Δ v. Michigan A 0-8-0 Boston College WLT L L L L L L L L CS: 14.5 OCS: 51.5 Drifter's Escape PD -1 -1 -8 -14 -19 -23 -6 -22 PD: -94 Δ v. Boston College π v. NYU A π v. Illinois Δ v. Arizona 3-5-0 Brown WLT W W L L L W L L CS: 10.5 OCS: 67 All Along The Watchtower PD +1+1-29-2-5+5-9-8 PD: -46 Δ v. Rochester B π v. Yale B π v.
    [Show full text]
  • The Bob Cats Newsletter 2020-08-21
    THE BOB CATS NEWSLETTER AUGUST 21, 2020. CELEBRATING THE ART AND THE MANY LIVES OF BOB DYLAN • NOBEL PRIZE LAUREATE SONG & DANCE MAN. INSPIRED BY THEME TIME RADIO HOUR AND THE SPIRIT IN WHICH IT WAS MADE. ESTABLISHED 2006 BY PETER HOLST • 14 YEARS AND RUNNING. HTTPS://THEBOBCATSNEWSLETTER.WORDPRESS.COM Welcome to another edition of the Bob Cats Newsletter. It's night time in the big city as Della Reese, secretary of the Mason Dixon & Morton Law Firm Incorporated, hurries down Main Street meeting up with a man from the motor trade getting off a streetcar outside The Saint James Hotel named de Soto Avenue, rushing him into the lobby, checking in at room #512, riding the elevator to the top floor, descending the stairs to the 5th floor as Emilio Zardini, the night manager, jovial and sturdy, stares into the ledger reading: Mr. Alexander and Mrs. Alexandra Pushkin, in blue ink, not yet dry. He awakes from his reveries by Paolo Cianerini, padre and proprietor of a small business in jewelry on Beluga Street south of The Holy Church of Mary and the Lamb, entering the lobby in a doctor’s gown, sunglasses and a stethoscope wrapped around his neck requesting asylum. The night nurse sips a Dry martini at The Black Swan as a giant Tahitian man with protrudent gold teeth ransacks her overnight bag. Two police officers watch hesitantly from a car across the street, fear and powdered sugar faces. ••• ROUGH AND ROWDY WAYS • THE SONGS BOB DYLAN AND HOW TO SING A LONG SONG. https://www.pastemagazine.com/music/bob-dylan/bob-dylan-and-the-long-song/ GOODBYE JIMMY REED: I’M JUST AS BEWILDERED AS ANYBODY ELSE.
    [Show full text]