S.Ü. Müh.-Mim. Fak. Derg., c.23, s.2, 2008 J. Fac.Eng.Arch. Selcuk Univ., v.23, n.2, 2008

ELMALI (ANTALYA, BATI TOROSLAR) KUZEYGNDE LGKYA NAPLARININ JEOLOJGG

Rahmi AKSOY, Süleyman AKSARI Selçuk Ü. Mühendislik – MimarlÍk Fakültesi, Jeoloji MühendisliÂi Bölümü, KONYA

ÖZET: ÇalÍóma alanÍ, BatÍ Toroslar’da yer alan, Antalya iline baÂ•Í ElmalÍ ilçesinin kuzeyinde HacÍyusuflar, BayÍndÍr, Çobanisa ve Gkizler köyleri arasÍ—Í kapsar. Bölgede stratigrafi, litoloji ve yapÍsal özellikleri bak͖Índan farklÍ kaya birimleri yer alÍr. Üst üste duran tektonik birimlerden oluóan bölgede BeydaÂlarÍ otoktonu ile Likya naplarÍna iliókin birimler izlenmektedir. Burada, bu tektonik istifin en altÍnda BeydaÂlarÍ otoktonuna ait neritik karbonatlardan yap͕Í, Üst Kretase yaó•Í BeydaÂlarÍ formasyonu yer alÍr. Bunu kaba k͛ÍntÍ•Í kayaçlardan oluóan Kasaba formasyonu uyumsuz olarak örter. BeydaÂlarÍ otoktonu üzerinde tektonik dokanakla Likya naplarÍna ait birimler bulunur. Kendi içinde önemli ölçüde dilimlenmió olan Likya naplarÍ inceleme alanÍnda; Yeóilbarak napÍ, Alt nap, Ofiyolit napÍ ve Üst nap olmak üzere birbirleriyle tektonik dokanaklÍ dört tektonik birimden oluóur. Tektonik birimler ayrÍca kendi içlerinde de düóük açÍ•Í bindirmelerle dilimlenmiótir. Likya naplar͗Ín, BeydaÂlarÍ otoktonu üzerine yerleómesi muhtemelen Erken Langiyen’de olmuótur. Birbirini izleyen bu tektonik hareketler bölgenin yapÍœÍ—Í karmaóÍk hale getirmiótir. Büyük ölçüde allokton birimlerin yerleómesinden sonra bölge bugünkü morfolojik görünümünü kazanmÍóÍr.

Anahtar kelimeler: ElmalÍ, BeydaÂlarÍ otoktonu, Likya naplarÍ, Yeóilbarak napÍ, üzerleme

The Geology Of The Lycian Nappes In The North Of ElmalÍ (Antalya, Western Taurides)

ABSTRACT: The study area comprises the area between HacÍyusuflar, BayÍndÍr and Gkizler villages north of ElmalÍ (Antalya), Western Taurides, and includes different tectonic units with characteristic stratigraphic, lihologic and structural features. Field studies in the region have revealed two structurally distinct rock units namely the BeydaÂlarÍ autochthonous and the Lycian Nappes. The BeydaÂlarÍ autochthonous forming the base of the study area consists of the BeydaÂlarÍ and Kasaba formations. The upper Cretaceous BeydaÂlarÍ Formation consists of neritic limestone. It is unconformably overlain by the upper Burdigalian-lower Langhian Kasaba Formation composed of coarse grained sediments. The BeydaÂlarÍ autochthonous is tectonically overlain by the Lycian Nappes rock units. In the study area it is imbricated, and includes four main tectonic sheets, the Yeóilbarak Nappe, the Lower Nappe, the Ophiolite Nappe and the Upper Nappe. These tectonic units show internal imbrications along low angle thrusts. These allochthonous rock units were obducted and moved to south and southeast over the BeydaÂlarÍ autochthonous during the lower Langian time. These tectonic movements following each other caused complexities in the structure of the region. Mainly after the emplacement of these allochthonous units, the region has gained its present morphological appearance.

Key Words: ElmalÍ, BeydaÂlarÍ Autochthonous, Lycian Nappes, Yeóilbarak Nappe, obduction

GGk Gnceleme alanÍ, Antalya ilinin güneybat͜Índa ElmalÍ ilçesinin 3 km kuzeyinde yer alÍr (kekil 1). Bölgede baó•Íca 46 R. AKSOY, S. AKSARI

Likya naplarÍna ve az miktarda BeydaÂlarÍ “Toros kireçtaóÍ ekseni” (Ricou ve diÂ., 1974), otoktonuna ait kaya birimleri yüzeylemektedir “Tetis yükseltisi” (Güvenç, 1981), “Toros (Poisson, 1968; Hayward, 1982; Poisson ve diÂ., karbonat platformu” (KoçyiÂit, 1981), 1983; Meóhur ve AkpÍnar, 1984; kenel ve diÂ., “Anadolu-Torid platformu” (kengör ve YÍlmaz, 1992). 1983), “GeyikdaÂÍ birliÂi” (Özgül, 1976), Son otuz-kÍrk yÍldÍr yapÍlan çalÍómalar “BeydaÂlarÍ zonu” (Woodcock ve Robertson, Teke YarÍmadasÍnda Likya naplarÍ ile 1977), “BeydaÂlarÍ masifi” (YÍlmaz ve diÂerleri, BeydaÂlarÍ otoktonu arasÍndaki iliókiyi ve bu 1981) olarak da tasvir edilmiótir. birimlerin stratigrafisini büyük ölçüde ortaya BeydaÂlarÍ otoktonu duraylÍ bir karbonat ³ÍkarmÍóÍr (Colin, 1962; Brunn ve diÂ., 1971; platformu çökellerinden oluóur ve doÂuya Gutnic ve diÂ., 1979; Önalan, 1979; Günay ve doÂru BatÍ Toroslar boyunca naplarÍn önünde diÂ., 1982; Erakman ve diÂ., 1982; Demirtaó•Í, ve gerisinde yer alÍr (kekil 1). ÇalÍóma alanÍnda 1983; kenel, 1986; YalçÍnkaya ver diÂ., 1986; BeydaÂlarÍ otoktonunun Mesozoyik-Tersiyer Ersoy, 1989; Robertson, 1993). Ancak, ElmalÍ zaman aralÍÂÍnda oluómuó birimleri kuzeyinde Likya naplar͗Ín jeolojisi ve yapÍœÍ yüzeylemektedir (kekil 2). Bunlar, Üst Kretase hakkÍnda ayrÍntÍ•Í veriler çok s͗Írl͍Ír. yaó•Í neritik kireçtaólarÍndan oluóan BeydaÂlarÍ Gnceleme alanÍ, bölgedeki tektonostratigrafik formasyonu ve Üst Burdigaliyen-Alt Langiyen birimlerin iliókilerini ve yapÍlarÍ—Í ortaya yaó•Í konglomera, kumtaóÍ ve çamurtaóÍ ³Íkarmak amacÍyla 1:25 000 ölçekte ardalanmasÍndan yapÍ•Í Kasaba haritalanmÍóÍr. Bu yazÍ, bölgenin jeolojik ve formasyonundan oluómuótur. yapÍsal özelliklerini ve bunlardan elde edilen sonuçlarÍ içermektedir. BeydaÂlarÍ Formasyonu

STRATGGRAFG Gnceleme alan͗Ín doÂusunda Karaköy, Gölova ve Bozhüyük çevresinde kalÍn Gnceleme alanÍnda yüzeyleyen kaya karbonatlardan yapÍ•Í bir birim yüzeyler (kekil birimleri tektonostratigrafik olarak biri 3). Bu birim, Günay ve diÂerleri (1982) otokton diÂeri allokton konumlu iki farklÍ tarafÍndan BeydaÂlarÍ formasyonu olarak topluluktan oluómaktadÍr. Bu otokton ve adland͛ÍlmÍóÍr. allokton konumlu birimler uyumsuz olarak BeydaÂlarÍ formasyonu; alttan üste doÂru Kuvaterner yaó•Í birimler tarafÍndan monoton bir óekilde orta-kalÍn, yer yer ince örtülmektedir. Otokton birlik BeydaÂlarÍ tabakalÍ, gri-koyu gri, bej, krem, beyaz ve açÍk otoktonuna ait kaya birimlerinden, allokton kahve renkli kireçtaóÍ ve dolomitik birlik ise Likya naplarÍna ait kaya kireçtaólarÍndan oluómaktadÍr. Birimin birimlerinden oluómaktadÍr (kekil 2, 3). Likya inceleme alanÍnda tabanÍ görülmemektedir. naplarÍ bölgeye kuzeyden gelerek Gnceleme alanÍ dÍóÍnda kuzeyde, bu yerleómiólerdir (Poisson, 1968; Ersoy, 1990). Bu formasyonun Kasaba formasyonu tarafÍndan birimler tektonostratigrafik konumlarÍ uyumsuz olarak örtüldüÂü gözlenmektedir. itibariyle aóŠÂÍda kÍsaca tan͝ÍlacaktÍr. Teke yarÍmadasÍnda oldukça genió alanlar kaplayan BeydaÂlarÍ formasyonunun yaó͗Ín BEYDA

Bölgede Likya NaplarÍ birbirinden farklÍ Gnceleme alanÍnda Çobanisa ve Çukurelma pek çok tali tektonik birimlerden medyana köylerinin kuzeyinde küçük alanlarda yüzlek gelmektedir. Bu tektonik birimler Yeóilbarak veren formasyon (kekil 3), Rathur (1967), IÍr napÍ, Alt nap, Ofiyolit napÍ ve Üst nap’dan ve diÂ. (1979) ve Önalan (1979) tarafÍndan ibarettir (Graciansky, 1968, 1972; Poisson, 1977; adland͛ÍlmÍóÍr. Önalan, 1979; Erakman ve diÂ., 1982; YÍlmaz ve Kasaba formasyonu; baó•Íca açÍk gri- Maxwell, 1982; kenel ve diÂ., 1986, 1987; kahverengimsi gri, yeóil-kirli sarÍ renkli, orta BölükbaóÍ, 1987; Konak ve diÂ., 1987) (kekil 2). boylanmalÍ, kalÍn tabakalÍ polijenik Bu tektonik birliklerin litolojik ve stratigrafik konglomera, kaba kumtaóÍ ve çamurtaóÍndan özellikleri ve içyapÍlarÍ aóŠÂÍda tan͝ÍlacaktÍr. oluómaktadÍr. Çukurelma köyü kuzeyinde genellikle iri çakÍllÍ, çok kalÍn tabakalÍ konglomeralarla temsil edilen birim, Çobanisa köyü kuzeyinde ise ince-orta tabakalÍ, yeóilimsi renkli, yer yer serpiótirilmió çakÍllar YEkGLBARAK NAPI içeren kaba kumtaólarÍ ile karakteristiktir. Konglomeralar ile kumtaólarÍ içersinde ince Bölgede Likya NaplarÍ içinde süreklilik seviyeler halinde çamurtaólarÍ bulunur. Bu gösteren Tersiyer yaó•Í flió benzeri çökeller, litolojiler genelde ardalanmalÍ bir yapÍ kenel ve diÂ. (1994) tarafÍndan Yeóilbarak napÍ sunarlar. olarak adland͛ÍlmÍóÍr. Yeóilbarak napÍ KD- Kasaba formasyonun BeydaÂlarÍ GB uzanÍmlÍ iki birimden oluómuótur: ElmalÍ formasyonu ile olan sÍ—Í›Í uyumsuzdur. formasyonu ve Yavuz formasyonu (kekil 3). Uyumsuz dokanak iliókisi inceleme alanÍn ÍóÍnda kuzeyde izlenmektedir. Birimin ElmalÍ Formasyonu üzerine ise Yavuz formasyonu tektonik olarak gelmektedir. Formasyon içerisinde gastropod, Gnceleme alan͗Ín güneydoÂusu ile lamellibranó, mercan ve alg fosillerine Çukurelma arasÍnda mostra veren kumtaóÍ, rastlanÍlmaktadÍr. Formasyonun yaóÍ, kenel ve kiltaóÍ ve silttaóÍ ardalanmasÍndan yapÍ•Í birim diÂ. (1989) ElmalÍ dolayÍnda yaptÍklarÍ ElmalÍ formasyonu olarak isimlendirilmiótir çalÍómalara göre Üst Burdigaliyen-Alt (Önalan, 1979). ElmalÍ formasyonunun en alt Langiyen’dir. kesiminde, ince tabakalÍ, planktonik foraminifer kapsayan kalkarenit ara katmanlÍ GKYA NAPLARI (ALLOKTON BGGMLER) kumtaóÍ, silttaóÍ, kiltaóÍ ve marn yer almaktadÍr. Klastikler üste doÂru süreksiz, GüneybatÍ Türkiye’de Menderes Masifi ile mercek geometrili konglomera ara seviyeli BeydaÂlarÍ otoktonu arasÍnda kalan jeolojik kumtaóÍ, silttaóÍ ve kiltaóÍ ardalanmasÍ ile ünite Likya NaplarÍ olarak bilinir. Allokton devam eder. Formasyonun bu litolojileri düóey konumlu bu jeolojik ünite de’óik ve yanal yönde geçió göstermektedir. araóÍrmacÍlar tarafÍndan “Teke ToroslarÍ” ElmalÍ formasyonu, doÂuda BeydaÂlarÍ (Demirtaó•Í, 1975), “Lisiyen veya Likya otoktonuna ait Kasaba formasyonu üzerinde ve ToroslarÍ” (Blumental, 1963), “Lisiyen NapÍ” kireçtaóÍ, kumtaóÍ ve kiltaóÍ ardalanmasÍndan (Poisson, 1968, 1977; Gutnic ve diÂ., 1979; oluóan yine Yeóilbarak napÍna ait Yavuz Meóhur ve AkpÍnar, 1984; kenel, 1997a,b) formasyonu altÍnda tektonik olarak yer olarak nitelendirmiólerdir. AyrÍca, yerel olarak almaktadÍr (kekil 2, 3). ElmalÍ formasyonu ile Fethiye-KöyceÂiz dolayÍndakiler “BatÍ Likya Kasaba formasyonlar͗Ín çalÍóma alanÍ dÍóÍnda NaplarÍ” (Graciansky, 1967; Brunn ve diÂ., ve güneybatÍda tektonik s͗Ír iliókisi 1970), ElmalÍ-Korkuteli dolayÍndakiler ise gösterdikleri izlenmiótir. Birimin yaóÍ önceki “DoÂu Likya NaplarÍ” (Brunn ve diÂ., 1970) çalÍómalara göre (Önalan, 1979; kenel ve diÂ., olarak adland͛ÍlmÍóÍr. 1989), Üst Lütesiyen-Alt Burdigaliyen’dir. 48 R. AKSOY, S. AKSARI

Yavuz Formasyonu almaktadÍr. Gnceleme alanÍnda Alt nap iki birime ayrÍlmÍóÍr: Türkmentepe formasyonu ÇalÍóma alan͗Ín orta kesiminde BayÍndÍr ve GöÂüçayÍ formasyonu (kekil 2). ile Çobanisa köyleri arasÍnda KD-GB gidióli bir zon boyunca mostra veren (kekil 3) klastik Türkmentepe Formasyonu kayalar, kenel ve diÂ. (1989)’nin adlamasÍna uyularak Yavuz formasyonu olarak Gnceleme alan͗Ín güneybatÍ kesiminde isimlendirilmiótir. Formasyonun en alt ElmalÍ formasyonu üzerinde, tektonik bir kesiminde bej, krem, açÍk gri, yer yer çört dokanakla, beyaz, kirli beyaz, kalÍn tabakalÍ- yumrulu, ince-orta tabakalÍ, planktonik masif kristalize kireçtaólarÍ ve kalÍn tabakalÍ foraminifer kapsayan mikritik kireçtaóÍ, dolomitik kireçtaóÍ ve dolomitlerden oluóan, detritik kireçtaóÍ, killi kireçtaóÍ ve bunlarla yaklaóÍk 750 metre görünür kalÍnlÍkta bir ardalanmalÍ kiltaóÍ, kumtaóÍ yer almaktadÍr. Bu karbonat istifi bulunmaktadÍr. Türkmentepe seviyede yer alan kÍrmÍ£Í renkli killi kireçtaóÍ formasyonu (kenel ve diÂ., 1989) olarak ve kiltaóÍ tabakalarÍ ayÍrtman bir düzeyi adlanan bu istif, ElmalÍ DaÂÍ güneyinde oluóturur. Bu litolojiler üste doÂru ince-orta yaklaóÍk D-B yönünde uzanan bir da tabakalÍ, yeóil, yeóilimsi gri-gri renkli, yer yer silsilesini oluóturur (kekil 3). Bu karbonat dereceli tabakalÍ kumtaóÍ, kiltaóÍ ardalanmasÍ istifinin üst kesimlerinde çört yumrulu, ince ile ince-orta tabakalÍ, bej, krem, açÍk kahve kireçtaóÍ arakatmanlÍ, kirli sarÍ, bej renkli kalÍn renkli, foraminifer ve alg parçalarÍ içeren tabakalÍ kristalize kireçtaólarÍ yer almaktadÍr. kireçtaólarÍna geçerler. KumtaóÍ tabakalar͗Ín Türkmentepe formasyonu üstten GöÂüçayÍ altÍnda akÍntÍ yapÍlarÍ izlenir. Formasyonun alt formasyonu tarafÍndan uyumlu olarak örtülür. seviyelerinde kireçtaólarÍ, üstte ise kiltaólarÍ ve Birimi ElmalÍ dolayÍnda genió alanlarda kumtaólarÍ egemen olarak bulunmaktadÍr. inceleyen kenel ve diÂ. (1989), saptadÍklarÍ Yavuz formasyonu, ElmalÍ formasyonu fosillere göre, formasyona Üst Triyas-Liyas üzerinde tektonik bir dokanakla yer alÍr. yaóÍ—Í vermiólerdir. Formasyon üzerinde ise yine tektonik bir dokanakla Türkmentepe formasyonu bulunur. GöÂüçayÍ Formasyonu Yavuz formasyonunun yüzeylediÂi tüm alanlarda üst kÍsmÍ devriktir (kekil 3). Birimin Türkmentepe formasyonu üzerine, 550 yaóÍ—Í elde ettikleri fosil içeriklerine göre, metre görünür kalÍnlÍkta, genellikle kristalize Poisson (1977) Korkuteli dolayÍnda yaptÍÂÍ kireçtaóÍ ve dolomitik kireçtaólarÍndan yapÍ•Í çalÍómada Üst Lütesiyen, kenel ve diÂ. (1989) bir istif gelir. Alt napÍn en üst birimini ElmalÍ-Yeóilova çevresindeki çalÍómalarÍnda oluóturan bu istif, GöÂüçayÍ formasyonu (kenel Üst Lütesiyen—Priaboniyen, Görmüó ve diÂ. ve diÂ., 1989) olarak adlanmÍóÍr. Formasyona (2003) Baó™Ínar (Korkuteli) yöresindeki iliókin litolojiler ElmalÍ DaÂ͗Ín bat͜Índa dar çalÍómalarÍna göre Alt-Orta Eosen olarak bir alanda mostra verir (kekil 3). belirlemiólerdir. Bu çalÍómada formasyonun GöÂüçayÍ formasyonunun en alt kesiminde yaóÍ Üst Lütesiyen—Priaboniyen olarak kabul krem, açÍk gri, kalÍn tabakalÍ dolomitik edilmiótir. kireçtaóÍ ve kristalize kireçtaólarÍ yer alÍr. Bunlar üste doÂru kalkarenit ara seviyeli, gri, ALT NAP bej çörtlü kireçtaóÍ ve rudist parçalarÍ kapsayan kireçtaólarÍna geçerler. Birim, Türkmentepe Büyük bir kesimi karbonatlardan oluóan formasyonunu uyumlu olarak örtmektedir. Bu Alt nap, Yeóilbarak nap͗Ín güneybat͜Índa yer ilióki sahanÍn güneybat͜Índa tüm s͗Ír almaktadÍr (kekil 3). Bu iki kuóak arasÍndaki boyunca açÍk bir óekilde gözlenmektedir. dokanak tektoniktir. Birim inceleme alan͗Ín Formasyonun yaóÍȱkenel ve diÂ. (1989)’ne göre, ÍóÍnda, güneybat͜Índa, uzanÍmlarÍ süreklilik Dogger-Santoniyen’dir gösteren dilimler halindedir. Konum olarak Yeóilbarak napÍ ile Üst nap arasÍnda yer OFGYOLGT NAPI ElmalÍ (Antalya, BatÍ Toroslar) Kuzeyinde Likya Naplar͗Ín Jeolojisi 49

Dire olistostromu içindeki ofiyolit bloklarÍ, Ofiyolit napÍ ofiyolitli olistostrom ve kenel ve diÂ. (1989) tarafÍndan Marmaris- melanjdan oluóur (kekil 2, 3). Konum olarak Yeóilova ofiyolit olistoliti olarak Alt nap birimleri ile Üst nap birimleri arasÍnda tanÍmlanmÍóÍr. Birim Dire olistostromu içinde yer alÍr. Gnceleme alanÍnda Ofiyolit napÍ iki de’óik yerlerde farklÍ boyutlarda birime ayrÍlmÍóÍr: Dire olistostromu ve yüzeylemektedir (kekil 3). Gnceleme alanÍndaki Í£Ílcada ofiyolitli melanjÍ. ofiyolit olistolitleri dünit ve harzburjitlerden yap͕͍Ír. Thuizat ve diÂ. (1981)’nin ofiyolitler Dire Olistostromu içindeki metamorfik dilimlerde, amfibolitlerde K-Ar yöntemiyle saptanan yaólarÍ 102–104+ 4 Gnceleme alanÍnda Likya naplarÍ ön m.y. arasÍnda de’óir. GüneybatÍ Türkiye’de cephesine yakÍn kesimlerde Eosen ve daha Marmaris-Yeóilova ofiyolitleri, Kampaniyen- genç yaó•Í olistostromlar, kenel ve BölükbaóÍ Maastrihtiyen, Orta-Üst Eosen ve Alt Langiyen (1994) tarafÍndan Dire olistostromu olarak olmak üzere en az üç kez büyük yerleómelere adland͛ÍlmÍóÍr. Bu çalÍómada aynÍ adlama sahne olmuótur (kenel ve diÂ., 1989). benimsenmiótir. Birim Gümüóyaka köyü çevresinde, Sakarkaya Tepesinin bat͜Índa, Erentepe bazalt olistoliti Kartalkaya Tepenin kuzeyinde, Tufankakaya Tepenin bat͜Índa ve HacÍyusuflar köyünün Dire olistostromu içinde de’óik boyuttaki çevresinde mostra vermektedir (kekil 3). bazalt bloklarÍ Erentepe bazalt olistoliti olarak Dire olistostromu de’óik boyutta egzotik adland͛ÍlmÍóÍr. Olistolitin ismi Erentepe’den Permo-Karbonifer, Triyas, Jura-Kretase, gelmektedir (kekil 3). Bazalt bloklarÍ, koyu Monsiyen-Tanesiyen yaó•Í kireçtaóÍ, ”Í£Íl, kahve renkli, masif görünümlü, yer yer serpantinit, dünit, gabro, diyabaz, radyolarit ve yastÍk lav yapÍ•Í ve porfirik dokuludur. çört bloklarÍ kapsamaktadÍr. Matriks genelde Fenokristalleri idiyomorf-hipidiyomorf óekilli çakÍl, kum, kil ve siltten yap͕͍Ír. Genellikle plajiyoklas, piroksen ve olivin oluóturur. kötü boylanmalÍ ve tabakalanmasÍz olup, yer Birimin yaóÍȱ kenel ve diÂ. (1989)’ne göre yer orta-kalÍn tabakal͍Ír. Birim içinde ince ara Kretase’dir seviyeler halinde konglomera ve kumlu, killi ve mikritik kireçtaólarÍ bulunmaktadÍr. Yanal Í£Ílcada Ofiyolitli MelanjÍ yönde süreksizlik gösteren bu ara seviyelerde, genellikle sucuk yapÍlarÍ geliómiótir. Bu Ofiyolit napÍ birimlerinin bat͜Índa küçük olistostromal istifin k͛ÍntÍ•Í litolojileri sÍk sÍk alanlarda mostra veren KÍ£Ílcada ofiyolitli yanal ve düóey yönde birbirlerine geçió melanjÍ (kenel ve BölükbaóÍ, 1997), baó•Íca göstermektedir. ultramafit tektonitlerin ileri derecede Gnceleme alanÍnda Dire olistostromunun serpantinleómió kayaçlar, Permiyen-Üst alt ve üst sÍ—Í›Í tektoniktir. Birim içinde en Kretase kireçtaóÍ, çörtlü kireçtaóÍ, dolomit, genç olistolit, Monsiyen-Tanesiyen yaó•Í radyolarit ve çört bloklarÍndan oluóur. kireçtaólarÍna aittir. Bu olistolitler birimin Ofiyolitli melanj, yer yer olistostromlarla kesin olarak Paleosen’den sonra yÍÂÍóÍÂÍ—Í birlikte bulunur (kekil 3). ÇalÍóma alanÍnda göstermektedir. Bu nedenle birimin yaóÍ en Í£Ílcada ofiyolitli melanjÍ genellikle alt erken Eosen veya daha genç olmal͍Ír. Dire naplar ve Dire olistostromu üzerinde tektonik olistostromu içinde haritalanabilir olarak bulunmaktadÍr. Birim, üst nap birimleri büyüklüklerdeki ofiyolit ve bazalt bloklarÍ, bu tarafÍndan tektonik olarak örtülmektedir. çalÍómada Marmaris-Yeóilova ofiyolit olistoliti Melanj ve olistostrom içinde Permiyen’den ve Erentepe bazalt olistoliti olmak üzere iki Kretase’ye kadar oluómuó kayaç parçalarÍ üye óeklinde tanÍmlanmÍóÍr (kekil 2, 3). bulunmaktadÍr. YapÍlan çalÍómalar (Poisson, 1977; Ersoy, 1989; kenel ve diÂ., 1989), Marmaris-Yeóilova ofiyolit olistoliti Í£Ílcada ofiyolitli melanjÍn oluóum yaó͗Ín Üst Senoniyen olduÂunu ortaya koymaktadÍr. 50 R. AKSOY, S. AKSARI

(1989) ve kenel ve diÂ. (1989)’ne göre Jura- ÜST NAP Kretase’dir.

ÇoÂunlukla k͛ÍntÍ•Í ve karbonatlÍ YeldeÂirmenitepe Formasyonu kayaçlardan yapÍ•Í Üst nap, inceleme alan͗Ín kuzeybatÍ-bat͜Índa mostra vermektedir (kekil Orhaniye formasyonu üzerinde açÍ•Í bir 3). Oldukça genió bir yay͕Íma sahip olan uyumsuzlukla, gri, açÍk gri, bej, kirli sarÍ- birim, ofiyolit napÍ üzerinde tektonik olarak kahve renkli, orta-kalÍn tabakalÍ breólerden bulunmaktadÍr. Üst nap KKD-GGB yönünde oluóan, yaklaóÍk 650 metre görünür kalÍnlÍkta uzanan üç birimden oluómuótur: Orhaniye bir istif bulunur. YeldeÂirmenitepe formasyonu, YeldeÂirmenitepe formasyonu ve formasyonu olarak adland͛Ílan (kenel ve diÂ., TaókesiÂi formasyonu (kekil 2, 3). 1989) bu istif, inceleme alan͗Ín güneybatÍ kesiminde BozcabayÍr köyü çevresinde ve Orhaniye Formasyonu ElmalÍdaÂÍ doÂusunda mostra verir (kekil 3). Genelde çört ve kireçtaóÍ tanelerinden Büyük bir bölümü çörtlü kireçtaóÍ, çört ve yapÍ•Í breólerin üst seviyelerinde seyrek olarak radyolaritlerden oluóan ve inceleme alan͗Ín diyabaz, gabro ve bazik volkanik tanelerine de orta ve batÍ kesimlerinde genió yayÍ•Í–Í olan rastlanÍr. Breóler orta-iyi, kötü boylanmal͍Ír. birime Orhaniye formasyonu (kenel ve Formasyon içinde irili-ufaklÍ Orhaniye BölükbaóÍ, 1994) adÍ verilmiótir. formasyonuna ait kireçtaóÍ ve çörtlü kireçtaóÍ Orhaniye formasyonu, bazik volkanik ve olistolitleri de yer alÍr (kekil 3). Yer yer kalkarenit ara seviyeli, ince-orta, yer yer kalÍn derecelenmede gösteren breólerin de’óik tabakalÍ, gri, açÍk gri, bej, krem, kÍrmÍ£Í, çört seviyelerinde 20–30 metre kalÍnlÍkta, mercek ve yumru ve bantlÍ mikritik kireçtaólarÍndan kamalar halinde, ince-orta tabakalÍ, açÍk gri- oluóur. Formasyon içindeki kalkarenitler, bu yeóilimsi gri, yeóil kumtaóÍ, kiltaóÍ, killi ve çalÍómada üye mertebesinde haritalanarak kumlu kireçtaóÍ seviyeleri bulunur. tanÍmlanmÍóÍr YeldeÂirmenitepe formasyonu, üstten TaókesiÂi formasyonu tarafÍndan tektonik Sakarkaya kalkarenit üyesi olarak örtülmektedir. Birimin yaóÍ, önceki çalÍómalar doÂrultusunda (Poisson, 1977; kenel Sakarkaya Tepesinin güney- ve diÂ., 1989; kenel, 1991) Maastrihtiyen-Alt güneybat͜Índa Orhaniye formasyonu içinde Paleosen olarak düóünülmektedir. birkaç yüz metre ile kilometre arasÍnda büyüklüÂe sahip k͛ÍntÍ•Í kireçtaólarÍna TaókesiÂi Formasyonu Sakarkaya kalkarenit üyesi ismi verilmiótir ǻkekil 2, 3). Üyenin ismi bu alandaki Sakarkaya Gnceleme alan͗Ín güneybat͜Índa Üst nap Tepeden gelmektedir. Sakarkaya kalkarenit tektonik kuóŠÂ͗Ín en üst birimini oluóturan, üyesi için tip kesiti Sakarkaya Tepenin kristalize kireçtaólarÍndan oluóan bir birim güneybat͜Índaki Suludelik Deresinin yüzeyler (kekil 3). Birim, kenel ve diÂ. (1989) kuzeydoÂu yamac͍Ír. Birim Sakarkaya tarafÍndan TaókesiÂi (Korkuteli)’ne atfen Tepenin güney-güneybat͜Índa, HacÍyusuflar adland͛ÍlmÍóÍr. TaókesiÂi formasyonu gri, köyü kuzeyinde ve Gökseki Tepe doÂusunda beyaz-kirli beyaz, masif, kalÍn tabakalÍ küçük alanlarda yüzlek verir (kekil 3). Gri, bej kristalize kireçtaólarÍndan yap͕͍Ír. KÍ£Ílcada renkli kalkarenitler, formasyonun diÂer ofiyolitli melanjÍ içinde blok halinde de yer litolojileri ile yanal ve düóey geçiólidir. alÍr (kekil 3). Orhaniye ve YeldeÂirmenitepe Orhaniye formasyonu Ofiyolit napÍ formasyonlarÍ—Í tektonik olarak örter. üzerinde tektonik olarak bulunmaktadÍr. Karbonatlar içersinde bol megalodon, yer yer Formasyon üstten YeldeÂirmenitepe alg, gastropod ve lamelli izleri gözlenmiótir. formasyonu tarafÍndan açÍ•Í uyumsuz olarak Poisson (1977) ve kenel ve diÂ. (1989)’nin örtülür (kekil 2). Formasyonun yaóÍ, Ersoy ElmalÍ (Antalya, BatÍ Toroslar) Kuzeyinde Likya Naplar͗Ín Jeolojisi 51

paleontolojik bulgularÍna göre formasyonun formasyonundaki tabaka düzlemlerinin doku yaóÍ Üst Triyas-Liyas’tÍr. diyagramÍ tektonik eksen gidióinin (B) K 24°B, 10° GD olduÂunu göstermektedir(kekil 4a). Alüvyon ve Yamaç Molozu ElmalÍ formasyonuna iliókin tabaka ölçümleri Δ-diyagramÍnda aksiyal doku simetrisi BeydaÂlarÍ otoktonu ile Likya naplarÍ yansÍtmaktadÍr (kekil 4b). Yavuz formasyonu arasÍndaki düzlükte, ElmalÍ-Korkuteli kara içindeki tabakalanma ölçümlerinin yolu boyunca Kuvaterner yaó•Í akarsu ve deÂerlendirilmesi ile ekseni K 34°D, 4°KD birikinti konisi çökelleri gelióimlerini konumlu yatay eksenli, az-eÂik izoklinal sürdürmektedir (kekil 3). ”ÍvrÍm yapÍœÍ—Í yansÍtan bir doku diyagramÍ elde edilmiótir (kekil 4c). Türkmentepe YAPISAL JEOLOJG formasyonunda tabaka ölçümlerinin kontur diyagramÍnda K 25°D, 70°KD konumlu konik Gnceleme alanÍ deÂinildiÂi gibi, Toridler ”ÍvrÍm geometrisini yansÍtan simetri Ana Tektonik BirliÂi’nin (Ketin, 1966) BatÍ izlenmektedir (kekil 4c). Gnceleme alan͗Ín en Toroslar bölümünde Teke YarÍmadasÍ içinde yaygÍn birimi olan Orhaniye formasyonunda yer almaktadÍr (kekil 1). Bölgede Triyas’tan tabaka düzlemlerinin, K 70°D, 42°GB konumlu günümüze kadar oluómuó de’óik kaya (B) eksen gidióini yansÍtan bir büyük kuóak birimleri yüzeylemektedir. Bu kaya simetrisi verdiÂi görülür (kekil 5a, 5b). DiÂer birimlerinin çoÂunluÂu BeydaÂlarÍ otoktonu taraftan Orhaniye formasyonunda ölçülen üzerinde tektonik örtü olarak bulunan Likya mesoskopik kÍvrÍm eksenlerinin alt yarÍküre naplarÍna aittir. Gnceleme alan͗Ín dar s͗ÍrlarÍ Žóit-alan izdüóümü üzerindeki daÂÍ•Í–Í genió içinde bu tektonostratigrafik birimleri bir yay͕Ím sunmaktadÍr (kekil 5c, 5d). Harita kapsayan bölge nap hareketlerinden önemli ǻkekil 3) ve doku diyagramlar͗Ín yorumundan ölçüde etkilenmiótir. Bu tektonik hareketlerle Orhaniye formasyonunda tabakalanmanÍn ilk bölge nap/bindirme kuóŠÂÍ haline gelmiótir. ”ÍvrÍmlanmasÍndan sonra en az iki kez daha Likya naplarÍ—Í oluóturan kaya birimleri, ”ÍvrÍmlandÍÂÍ görülmektedir. BunlarÍn, ekseni Geç Kretase, Orta-Geç Eosen ve Erken ortalama K 10–30°B, 42°KB ve K 80°B, 45°KB Langiyen’de olmak üzere üç ayrÍ evrede konumlu olan kÍvrÍmlarla yeniden bindirme hareketlerine sahne olmuólardÍr. ”ÍvrÍmlandÍklarÍ görülmektedir. Bu Birimlerin naplar halinde üst üste yerleómeleri ”ÍvrÍmlanmalar olas͕Íkla naplarÍn bölgedeki ilk önemli yapÍsal hareketleri yerleómesinden sonra bölgedeki tektonik oluóturur. Bu hareketlerin ilki TaókesiÂi, rejime baÂ•Í olarak geliómiólerdir. Bu yapÍlar Orhaniye ve YeldeÂirmenitepe ayrÍca nap/bindirme dokanaklarÍ—Í da formasyonlar͗Ín Geç Kreatase’de KÍ£Ílcada etkilemió ve onlarÍn kÍvrÍmlanmasÍna neden ofiyolitli melanj üzerine bindirmesi ile olmuótur. TaókesiÂi formasyonunda tabaka gerçekleómiótir. Bunu Orta Eosen’de düzlemleri, doku diyagramÍnda K21°B, 20°GD Yeóilbarak napÍ üzerinde ve Ofiyolit napÍ konumlu eksen gidióini yansÍtmaktadÍr (kekil altÍndaki yapÍsal birimlerin birbirleri üzerine 6a). YeldeÂirmenitepe formasyonunda ise, yerleómeleri izler. Nap hareketleri Likya doku diyagramÍ bir büyük kuóak simetrisi naplar͗Ín Erken Langiyen’de BeydaÂlarÍ vermekte olup (kekil 6b), (B) kÍvrÍm ekseni K otoktonu üzerine yerleómesi ile son bulur. 75°B, 38°KB konumludur. Gnceleme alanÍndaki tüm birimleri etkileyen Likya naplarÍna iliókin kaya birimleri, bu kompressif sistem, bölgenin birbirlerini izleyen óiddetli tektonik hareketler tektonostratigrafik yapÍœÍ—Í oldukça karmaóÍk sonucu ileri derecede parçalanmÍólardÍr. Bu hale getirmiótir. nedenle, bu kaya birimlerinde yukarÍda da NaplarÍn yerleómesiyle birlikte KB-GD görüldüÂü gibi, düzenli bir içyapÍœÍ yönlü kompressif hareketler neticesinde bulunmamaktadÍr. bölgede KD-GB gidióli bindirmeler ve ”ÍvrÍmlar geliómiótir (kekil 3). BeydaÂlarÍ SONUÇLAR 52 R. AKSOY, S. AKSARI

ÇalÍóÍlan bölge nap/bindirme Gnceleme alanÍ stratigrafi, litoloji ve yapÍsal hareketlerinden önemli ölçüde etkilenmiótir. özellikleri aç͜Índan farklÍ ortam koóullarÍ—Í Bu hareketler kaya birimlerinin yapÍœÍ—Í yansÍtan kaya birimlerinin oluóturduÂu oldukça karmaóÍk hale getirmiótir. YapÍlan tektonostratigrafik birimleri içermektedir. Bu analizler çalÍóma alanÍnda dört ana tektonik birimler: BeydaÂlarÍ otoktonu ve deformasyon evresinin varlÍÂÍ—Í ortaya Likya naplar͍Ír. Likya naplarÍ ile BeydaÂlarÍ koymuótur: (1) Erken Langiyen’de Likya otoktonu arasÍnda tektonik olarak yer alan naplar͗Ín BeydaÂlarÍ otoktonu üzerine Tersiyer yaó•Í flió istifi, Yeóilbarak napÍ olarak yerleóimi, (2) KD-GB gidióli kÍvrÍm ve ayÍrtlanmÍó ve Likya naplarÍna dahil edilmiótir. bindirmeler, (3) BKB-DGD gidióli kÍvrÍmlar ve Buna göre Likya naplarÍ alttan üste doÂru; bindirmeler, (4) KB-GD gidióli kÍvrÍmlar. Yeóilbarak napÍ, Alt nap, Ofiyolit napÍ ve Üst nap birimlerinden oluómaktadÍr. TEkEKKÜR BeydaÂlarÍ otoktonuna ait BeydaÂlarÍ formasyonu Üst Kretase yaó•Í duraylÍ karbonat Bu makaleye olumlu eleótirileriyle katkÍda çökellerinden oluómaktadÍr. Bunun üzerine bulunan Prof. Dr. Ghsan SEYMEN’e ve uyumsuzlukla Üst Miyosen yaóta óekillerin çiziminde yardÍmcÍ olan Aró. Grv. ”Í›Ínt͕Ílardan oluóan Kasaba formasyonu Gsmail GNCE ve Aró. Grv. M. Yavuz gelmektedir. HÜSEYGNCA’ya teóekkür ederiz. Prof. Dr. Likya naplarÍ allokton konumlu olup, Hükmü ORHAN ve Doç. Dr. Yaóar EREN bölgeye kuzeyden gelmióler (Poisson, 1968; yaz͗Ín önceki nüshasÍ—Í inceleyerek, içeriÂine Ersoy, 1990) ve Erken Langiyen’de BeydaÂlarÍ katkÍlar saÂlamÍólardÍr. otoktonu üzerine itilmióleridir.

KAYNAKLAR

Blumenthal, M., 1963, Le système structural du Taurus sud anatolien. Gn Livre á la Mémoire du professeur P. Fallot, t.II, Mém. h.s. Soc. Géol. Fr., Paris, p. 611-622. BölükbaóÍ, A. S., 1987, ElmalÍ (Antalya)-AcÍgöl-Burdur Gölü (Burdur)-Korkuteli (Antalya) arasÍnda kalan ElmalÍ naplar͗Ín jeolojisi. TPAO RaporlarÍ, no: 2415, Ankara (yayÍmlanmamÍó). Brunn, J. H., Graciansky, P. C., Gutnic, M., Juteau, T., Lefevre, R., Marcoux, J., Monod, O. and Poisson, A., 1970, Structures majeures et corrélations stratigraphiques dans les Taurides occidentales. Bulletin de la Société Géologique de France, 12, 515-556. Brunn, J. H., Dumont, J. F., Graciansky, P., Gutnic, M., Juteau, T., Marcoux, J., Monod, O. and Poisson, A., 1971, Outline of the geology of the western Taurides: Geology and History of Turkey, Petroleum Exploration Society of Libya, Tripoli, 225 -255. Brunn, J. H., Argyriadis, I., Marcoux, J., Monod, O., Poisson, A. ve Ricou, L. E., 1973, Antalya’nÍn ofiyolit naplar͗Ín orijini lehine ve aleyhindeki kanÍtlar. Cumhuriyetin 50. yÍ•Í Yerbilimleri kongresi tebliÂleri, 17–19 AralÍk, Ankara, sayfa: 58–69. Colin, H. J., 1962, Fethiye-Antalya-Kaó-Finike (GüneybatÍ Türkiye) bölgesinde yapÍlan jeolojik etütler. MTA Enstitüsü Dergisi, no: 59, sayfa: 19–59, Ankara. Demirtaó•Í, E., 1975, Gran, Pakistan ve Türkiye’deki Alt Paleozoyik yaó•Í kayalarÍn stratigrafik korelasyonu. Cumhuriyetin 50. yÍ•Í Yerbilimleri Kongresi, MTA, sayfa: 204–222, Ankara. Demirtaó•Í, E., 1983, Teke ToroslarÍn Jeolojisi. UluslararasÍ Toros KuóŠÂÍ Jeoloji Sempozyumu 1983, Ankara, 130 sayfa. Erakman, B., Meóhur, M., Gül, M. A., Alkan, H., Öztaó, Y. ve AkpÍnar, M., 1982, Fethiye-KöyceÂiz- Tefenni-ElmalÍ-Kalkan arasÍnda kalan alanÍn jeolojisi. Türkiye AltÍncÍ Petrol Kongresi, Nisan, Ankara, sayfa: 23–31. ElmalÍ (Antalya, BatÍ Toroslar) Kuzeyinde Likya Naplar͗Ín Jeolojisi 53

Ersoy, k., 1989, Fethiye (MuÂla) - Gölhisar (Burdur) arasÍnda Güney DaÂÍ ile Kelebekli Da ve dolaylar͗Ín jeolojisi. Gstanbul Üniversitesi Fen Bilimi Enstitüsü Doktora tezi, Gstanbul, 246 sayfa (yayÍmlanmamÍó). Ersoy, k., 1990, BatÍ Toros (Likya) naplar͗Ín yapÍsal öÂelerinin ve evriminin analizi. Jeoloji MühendisliÂi, sayÍ: 37, sayfa: 5–16. Görmüó, M., Meriç, E., Bozcu, E. ve Poisson, A., 2003, Baó™Ínar (Yeleme) (Korkuteli, KB Antalya) yöresi Kretase-Tersiyer havzas͗Ín tektonostratigrafik özellikleri, Orbitoides ve Loftusia sayÍsal verileri ve Üst Kretase bentik foraminiferleri; Türkiye Petrol JeologlarÍ DerneÂi Bülteni, cilt: 15, sayÍ: 2, sayfa: 109-127. Graciansky, P. C., 1967, Existence d'une nappe ophiolitique á l'extrémité occidentale de la chaîne sud- anatolienne; relations avec les autres unités charriées et avec les terrains autochtones (Province de MuÂla, Turquie) C. R. Ac. Sc., t. 264, série D, s. 2876 - 2879. Graciansky, P. C., 1968, Teke yarÍmadasÍ (Likya) Toroslar͗Ín üst üste gelmió ünitelerinin stratigrafisi ve Dinaro-Toroslar’daki yeri. MTA Enstitüsü Dergisi, sayÍ: 71, sayfa: 73–92, Ankara. Graciansky, P. C. 1972, Recherches géologiques dans le Taurus Lycien. Thèse, Univ. Paris Sud (Orsay), 731p. Gutnic, M., Monod, O., Poisson, A. and Dumont, J. F., 1979, Géologie des Taurides occidentales (Turquie). Mem. Soc. Geol. France Paris, 137, p.1-112. Günay, Y., BölükbaóÍ, S. ve Yoldemir, O., 1982, BeydaÂlar͗Ín stratigrafisi ve yap͜Í. Türkiye 6. Petrol Kongresi, Nisan 1982, sayfa: 91–101. Güvenç, T., 1981, Tetis’in Permiyen ve Triyas stratigrafisi ve PalecoÂrafyasÍ. H.Ü. Yerbilimleri Enstitüsü, Yerbilimleri, sayÍ: 7, sayfa: 27–42. Hayward, A. B., 1982, Türkiye’nin güneybat͜Índaki BeydaÂlarÍ ve Susuzda masiflerinde Miyosen yaó•Í k͛ÍntÍ•Í tortullarÍn stratigrafisi. Türkiye Jeoloji Bülteni, cilt:25, sayÍ: 2, sayfa: 109–123. Ír, G., Gözler, M. Z. ve Ergün, E., 1979, Fethiye P23-a3 ve P23-c3 paftalar͗Ín jeolojisi; MTA Enstitüsü Rapor no: 6526, Ankara (yayÍmlanmamÍó). Ketin, G., 1966, Tectonic units of Anatolia (Asia Minor), Maden Tetkik Arama Enstitüsü Bülteni, sayÍ: 66, sayfa: 23-35. KoçyiÂit, A., 1981, Isparta Büklümünde (BatÍ Toroslar) Toroslar Karbonat Platformunun Jeolojik Evrimi; Türkiye Jeoloji KurultayÍ Bülteni sayÍ:24, cilt: 2, sayfa: 15–23. Konak, N., Hepóen, N., Öztürk, E. M., Öztürk, Z., ÇakmakoÂlu, A., Göktaó, F., SarÍkaya, H., ArmaÂan, F., Çatal, E., SerdaroÂlu, M., 1987, Menderes masifinin güney-güneydoÂusundaki Mesozoyik istiflerinin karóÍlaóÍ›ÍlmalÍ stratigrafi ve konumlarÍ. Türkiye Jeoloji KurultayÍ, 1986 Bildiri özleri, 5. Marcoux, J., 1977, Geological sections of the Antalya region. In Güvenç, T., and others edt., Western Taurus excursion geological guidebook: VI. Colloquium on the geology of Aegean region, Gzmir. Meóhur, M. ve AkpÍnar, M., 1984, YataÂan-Milas-Bodrum (MuÂla) Karacasu-Kale-AcÍpayam-Tavas (Denizli) civar͗Ín jeolojisi ve petrol olanaklarÍ. Türkiye Petrol Arama kirketi Arama Grubu BaókanlÍÂÍ rapor no: 1963, 52 sayfa, Ankara. Önalan, M., 1979, ElmalÍ-Kaó (Antalya) arasÍndaki bölgenin jeolojisi. Doktora Tezi G.Ü. Fen Fakültesi Monografileri, sayÍ:29, Gstanbul, l40 sayfa, (yayÍmlanmamÍó). Özgül, N., 1976, ToroslarÍn bazÍ temel jeolojik özellikleri: Türkiye Jeoloji KurultayÍ Bülteni, cilt: 19, sayÍ: 1, sayfa: 65-78. Pisoni, C., 1967, Kaó (Antalya ili) bölgesinin jeolojik etüdü. MTA Enstitüsü Dergisi, no: 62, sayfa: 44- 51, Ankara. Poisson, A., 1968, Le Crétacé supérieur détritique de I'unité de Yeleme (Taurus Lycien, Turquie). Extrait du “C.R. Sommaire des séances de la Société géologique de France”, Fascicule 6, Séance du 24 Juin 1968, p. 188. 54 R. AKSOY, S. AKSARI

Poisson, A., 1977, Recherches géoloques dans les Taurides occidentales (Turquie). Thèse de Docteur des Sciences, Université de Paris Sud (Orsay), 795 p. Poisson, A., Akay, E., Dumont, J. F., Uysal, k., 1983, The Isparta angle: a Mesozoic Paleorift in the western Taurides; In Tekeli, O. and GöncüoÂlu, M.C., (eds) Geology of the Taurus Belt, International Sym. 26-29 Sep., 1983, Ankara-Turkey, 11-26. Rathur, A., 1967, Kale (Antalya) Fethiye P23-b2, b3 ve c2 paftalarÍ genel jeolojisi (Ön Rapor) MTA Enstitüsü rapor no: 4088, Ankara (YayÍmlanmamÍó). Ricou, L. E., Argyriadis, I. and Lefevre, R., 1974 Proposition d'une origine interne pour les nappes d'Antalya et le massif d'Alanya (Taurides occidentales, Turquie) Bull. Soc. Geol. France (7), XVI, 2, 107-111. Robertson, A. H. F., 1993, Mesozoic-Tertiary sedimentary and tectonic evolution of Neotethyan carbonate platforms, margins and small ocean basins in the Antalya Complex, southwest Turkey. Special Publication of International Associations of Sedimentologists 20, 415-465. kenel, M., 1984, Discussion on the Antalya nappes; In Tekeli, O. and GözcüoÂlu, M.C. (eds) Geology of the Taurus Belt, Int. Sym. 26-29 sep. 1983. Ankara. 41-52. kenel, M., 1986, TahtalÍda (Antalya) ve dolay͗Ín jeolojisi (doktora tezi). Gstanbul Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, 232 s. kenel, M., 1991, Likya naplarÍ içerisindeki volkanit ara katkÍ•Í Paleosen ve Eosen çökeller: Faralya formasyonu. MTA Enstitüsü dergisi, sayfa: 1–15, no: 113, Ankara. kenel, M., 1997a, 1:250 000 ölçekli Türkiye jeoloji haritalarÍ No: 4, Isparta paftasÍ, MTA Genel MüdürlüÂü, Jeoloji Etütler Dairesi, Ankara, 47s. kenel, M., 1997b, 1:100 000 ölçekli Türkiye jeoloji haritalarÍ No: 10, Isparta K-10 paftasÍ, MTA Genel MüdürlüÂü Jeoloji Etütler Dairesi, Ankara, 20s. kenel, M. ve BölükbaóÍ, A. S., 1994, 1/100.000 ölçekli Türkiye Jeoloji HaritalarÍ, no: 7, Antalya - L10 PaftasÍ, MTA Jeoloji Etüd Dairesi, Ankara. kenel, M. ve BölükbaóÍ, A. S., 1997, 1/100.000 ölçekli Türkiye Jeoloji HaritalarÍ. No: 10, Antalya - M9 PaftasÍ, MTA Jeoloji Etüd Dairesi, Ankara. kenel, M., Arbas, A., Bilgi, C., Bilgin, Z. R., Dinçer, M. A., Durukan, E., Erkan, M., Karaman, T., KaymakçÍ, H., Örçen, S., Selçuk, H. ve ken, M. A., 1986, Gömbe Akda bölgesinin stratigrafi ve yapÍsal özellikleri. Türkiye Jeoloji KurultayÍ 1986, bildiri özleri, 51. kenel, M., Selçuk, H., Bilgin, Z. R., ken, M. A., Karaman, T., Erkan, M., KaymakçÍ, H., Örçen, S. ve Bilgi, C., 1987, Likya naplarÍ ön cephe özellikleri (GB Türkiye). Türkiye Jeoloji KurultayÍ 1987, Bildiri özleri, 6. kenel, M., Selçuk, H., Bilgin, Z. K., ken M. A., Karaman, T., Dinçer, M. A., Durukan, E., Arbas, A., Örçen, S. ve Bilgi, C., 1989, Çameli (Denizli) - Yeóilova (Burdur) - ElmalÍ (Antalya) ve dolay͗Ín jeolojisi. MTA Enstitüsü rapor no: 9429, Ankara, 344 sayfa, (yayÍmlanmamÍó). kenel, M., Dalk͕Íç, H., Gedik, l., SerdaroÂlu, M., BölükbaóÍ, A. S., Metin, S., Esentürk, K., Bilgin, A. Z., UÂuz, M.F., Korucu, M. ve Özgül, N., 1992, EÂridir - Yenióarbademli - Gebiz ve Gerió - Köprülü (Isparta - Antalya) arasÍnda kalan alanlarÍn jeolojisi. MTA Enstitüsü rapor no: 9390, TPAO Rap. 3132, 559 sayfa (yayÍmlanmamÍó). kenel M., Akdeniz, N., Öztürk, E. M., Özdemir, T., KadÍnkÍz, G., Metin, Y., Öcal, H., SerdaroÂlu, M. ve Örçen, S., 1994, Fethiye (MuÂla)-Kalkan (Antalya) ve kuzeyinin jeolojisi. MTA Enstitüsü rapor no: 9761, Ankara (YayÍmlanmamÍó). kengör, A. M. C. ve YÍlmaz, Y., 1983, Türkiye’de Tetis’in evrimi: Levha tektoniÂi aç͜Índan bir yaklaóÍm. Türkiye Jeoloji Kurumu, Yerbilimleri özel dizisi, sayÍ: 1, 75 sayfa. Thuizat, R., Whitechurch, H., Montigny, R. and Juteau, T., 1981, K-Ar Dating of some infra-ophiolitic metamorphic soles from the Eastern Mediterranean. New evidence for oceanic thrusting before obduction, Earth Planet. Sci. Lett. 52, 302-310. ElmalÍ (Antalya, BatÍ Toroslar) Kuzeyinde Likya Naplar͗Ín Jeolojisi 55

Woodcock, N. H. and Robertson, A. H. F., 1977, Imbricate thrust belt tectonics and sedimentation as a guide to emplacement of part of the Antalya Complex SW Turkey (Second Edition, 1985). Abstracts, 6th. Colloquium Geology of the Aegean Region, Gzmir-Turkey, p. 661-671. YalçÍnkaya, S., Ergin, A., Taner, K., Afóar, Ö. P., Dalk͕Íç, H., Özgönül, E., 1986, BatÍ ToroslarÍn Jeoloji Isparta projesi raporu. MTA Enstitüsü Genel MüdürlüÂü rapor no: 7898, Ankara (yayÍmlanmamÍó). Ílmaz, P. O., Maxwell, J. C. and Meuhlberger, W.R., 1981, Antalya Kompleksinin yapÍsal evrimi ve DoÂu Akdeniz'deki yeri: Hacettepe Üniversitesi, Yerbilimleri Dergisi, 7, 119–127, YÍlmaz, P. O. and Maxwell, J. C., 1982, K-Ar Investigations from the Antalya Complex ophiolites, SW Turkey. Ophiolites, 2/3, 527, 38. 56 R. AKSOY, S. AKSARI

kekil 1. Gnceleme alanÍ ve çevresindeki ana tektonik birlikler ve yer bulduru haritasÍ (Hayward, 1982; Poisson ve diÂ., 1983; Meóhur ve AkpÍnar, 1984; kenel ve diÂ., 1992’ den de’ótirilerek alÍnmÍóÍr), 1. Pliyo-Kuvaterner, 2. Aksu havza çökelleri (Alt-Orta Miyosen), 3. BeydaÂlarÍ otoktonu (Alt-Orta Miyosen), 4. BeydaÂlarÍ otoktonu (Üst Triyas-Oligosen), 5. Antalya naplarÍ, 6. Likya naplarÍ. Figure 1. Location map of the study area and the main tectonic units in western Taurides (modified after Hayward, 1982; Poisson et al., 1983; Meóhur and AkpÍnar, 1984; kenel et al., 1992), 1. Plio-Quaternary, 2. Aksu basin deposits, 3. BeydaÂlarÍ Autochthonous (Lower-Middle Miocene), 4. BeydaÂlarÍ Autochthonous (Upper Triassic-Oligocene), 5. Antalya Nappes, 6. Lycian Nappes.

kekik 2. Gnceleme alan͗Ín genelleótirilmió dikme kesiti. ElmalÍ (Antalya, BatÍ Toroslar) Kuzeyinde Likya Naplar͗Ín Jeolojisi 57

Figure2. Generalized columnar section of the study area.

kekil 3. Gnceleme alan͗Ín yalÍnlaóÍ›ÍlmÍó jeoloji haritasÍ. Figure 3. Simplified geologic map of the study area.

kekil 4. BeydaÂlarÍ formasyonu (n=127) (a), ElmalÍ formasyonu (n=29) (b), Yavuz formasyonu (n=85) (c) ve Türkmentepe formasyonuna (n=24) (d) iliókin tabaka düzlemlerinin doku diyagramlarÍ. 58 R. AKSOY, S. AKSARI

Figure4. Contours of poles to S0 bedding in BeydaÂlarÍ (a), ElmalÍ (b), Yavuz (c) and Türkmentepe (d) formations.

kekil 5. Orhaniye formasyonunun yapÍsal verilerine iliókin doku diyagramlarÍ. (a), (b) tabakalanma nokta ve kontur diyagramlarÍ (n=85) , (c), (d) mesoskopik kÍvrÍm eksenleri nokta ve kontur diyagramlarÍ (n=126). Figure 5. Poles to S0 bedding (a), contours of poles to S0 bedding (b), poles to mesoscopic fold axis (c) and contours of poles to mesoscopic fold axis (d) in Orhaniye formation.

kekil 6. TaókesiÂi formasyonu (n=51) (a) ve YeldeÂirmenitepe formasyonuna (n=28) (b) iliókin tabaka düzlemlerinin doku diyagramlarÍ. Figure 6. Contours of poles to S0 bedding in TaókesiÂi (a) and YeldeÂirmenitepe (b) formations. ElmalÍ (Antalya, BatÍ Toroslar) Kuzeyinde Likya Naplar͗Ín Jeolojisi 59