Zalmvissers in de Biesbosch

Onlangs waren we in de Biesbosch en bezochten we het Biesbosch Museum bij Werkendam 1. In het museum wordt een uitgebreid beeld geschetst van leven en werken in de Biesbosch in vroegere tijden. Zo wordt er ondermeer aandacht besteed aan de zalmvisserij. In de familie Den Dunnen vinden we een aantal zalmvissers. Zij oefenden dit beroep uit vanuit Drimmelen, gelegen aan de zuidkant van de Biesbosch.

Drimmelen, gelegen aan de aan de zuidkant van de Biesbosch [1]

Jan Huiberts den Dunnen [D1.1.3.4.2.2] (geboren 25-11-1770 te Neder-Hardinxveld) was zalmvisser. Hij huwde op 29 september 1798 te Drimmelen met Catharina van Drimmelen. Zijn zonen Abraham den Dunnen [D1.1.3.4.2.2.3] (geboren 5-4-1803 te Drimmelen) en Huijbert [D1.1.3.4.2.2.4] (geboren 11-10-1812 te Drimmelen) verdienden eveneens de kost als zalmvissers. Dochter Metje [D1.1.3.4.2.2.2] (gedoopt 21-6-1801 te Drimmelen) was gehuwd met de zalmvisser Nicolaas Hagers.

Ook van de oudste zoon van Abraham en zijn vrouw Cornelia Verhoeven, Dingeman den Dunnen [D1.1.3.4.2.2.3.2] (geboren 1-1-1828 te Drimmelen), weten we dat hij zalmvisser was, evenals zijn neef Jan Huibert den Dunnen [D1.1.3.4.2.2.4.1] (geboren 31-7-1845 te Drimmelen), zoon van voornoemde Huijbert den Dunnen Adriana Kuipers.

Bovendien was het achternichtje van Dingeman en Huibert, Cornelia den Dunnen [D1.1.3.4.2.1.3.7] [geboren 18-9-1835 te Drimmelen), dochter van Huibert den Dunnen

1 Biesbosch MuseumEiland, Hilweg 2 Werkendam (www.biesboschmeuseumeiland.nl)

Zalmvissers in de Biesbosch - v.2014.06.18 - © Jolanda Alexander 1 en Neeltje de Weerd (Waard) gehuwd met de zalmvisser Johannes Hubertus Prinse. De zoon van haar broer Arie [1.1.3.4.2.1.3.10] en diens vrouw Johanna Petronella Melsen, Huibert Antonie den Dunnen [1.1.3.4.2.1.3.10.1 (geboren 9-11-1873 te Drimmelen) oefende aan het eind van de 19de eeuw nog het beroep van zalmvisser uit. Vader Arie was overigens griendbaas. In het Biesbosch Museum wordt aan de niet zo geliefde griendbazen uitgebreid aandacht besteed, maar dat is een ander verhaal, we beperken ons hier tot de zalmvisserij.

Het is heel goed mogelijk dat er nog andere familieleden werkzaam waren als zalmvisser, deze zijn echter op dit moment (nog) niet bij ons bekend.

De Biesbosch [2], [3] Als gevolg van een hevige noordwesterstorm in november 1421, beter bekend als de tweede St. Elisabethvloed, bezweken de door veen- en zoutwinning verzwakte dijken van het gebied dat aangeduid werd met de Grote of Zuid-Hollandsche Waard, liggend aan de monding van , Maas en . Het binnenstromend water vernietigde naar schatting zestien dorpen en kostte zo'n tweeduizend mensen het leven.

Men begon aan het herstel van de dijken, maar op 18 november 1424, wederom rond St. Elisabeth, deed een nieuwe stormvloed al het werk teniet. Men hoopte nog op herstel, maar in 1430 werd het gebied, ooit een bloeiend akkerbouwgebied, definitief prijsgegeven aan het water. Mensen trokken weg en met dijken werd het gevaarlijke krekengebied buitengesloten. Zo ontstond een binnenzee die onder invloed stond van zowel rivierwater als van het getij, een zogenaamd zoetwatergetijdengebied.

Dit gebied, dat later de naam Biesbosch kreeg maar ook bekend stond als de "Verdronken Waard", was lange tijd het belangrijkste aaneengesloten zoetwatervisserij gebied van Nederland. Er was sprake van grootschalige visserij op trekvis met een grote bijvangst van standvis.

Visserij in de Biesbosch [2] In de Biesbosch en aanvoerende rivieren was sprake van grootschalige visserij op trekvis met een grote bijvangst van standvis. Trekvis brengt zijn leven deels in zout water deels in zoet water door in tegenstelling tot standvis, die zijn hele leven of in zout of in zoet water leeft. De visserij op standvis wordt ook aangeduid met de term witvisserij.

Er werd gevist op spiering, voorn, brasem, win