Sacrum I Profanum Na Przykładzie Luterańskich Kościołów Jubileuszowych W Prusach Wschodnich
Total Page:16
File Type:pdf, Size:1020Kb
Ks. Krzysztof BIELAWNY* Studia Elbląskie XVIII (2017) SACRUM I PROFANUM NA PRZYKŁADZIE LUTERAŃSKICH KOŚCIOŁÓW JUBILEUSZOWYCH W PRUSACH WSCHODNICH Słowa kluczowe: świątynie, protestantyzm, Mazury, pomniki, komunizm Key words: temples, Protestantism, Masuria, monuments, communism Schlüsselwörter: Tempel/Kirchen, Protestantismus, Masuren, Denkmäler, Kommunismus WPROWADZENIE Koniec XIX stulecia przyczynił się do powstania wielu nowych okręgów dusz- pasterskich w Kościele luterańskim w Prusach Wschodnich. Powodów powstania nowych parafii było kilka, jednymi z nich były duże odległości do kościołów para- fialnych, wierni często musieli pokonywać od kilkunastu do kilkudziesięciu kilome- trów. Parafie liczyły po kilkadziesiąt miejscowości. Kolejnym powodem tworzenia nowych parafii były dość trudne warunki lokacyjne miejscowości, mokradła, po- wodzie, dość spora sieć kanałów i rzek; wszystko to powodowało częste problemy z dotarciem do kościoła parafialnego. W południowej części Prus Wschodnich przy- czyną powstania nowych parafii był żywioł katolicki. Powstawanie nowych parafii na Mazurach, ożywienie życia religijnego wśród katolików, wszystko to budziło niepokój duchownych luterańskich. To też wymusiło powstanie nowych okręgów duszpasterskich m.in. w Białutach czy Lipowcu. Dwusetna rocznica koronacji pierwszego króla pruskiego Fryderyka (18 stycz- nia 1701 r.), przypadająca w 1901 r., była okazją do stworzenia swoistego trwałego pomnika, jakim stała się budowa 14 kościołów jubileuszowych. Środki finansowe na ten cel zbierano w całych Prusach Wschodnich. Akcję zakończono w 1912 roku1. Powstały nowe parafie z pięknymi nowymi kościołami. Świątynie ze swej natury były miejscami świętymi, gdzie człowiek w sposób naturalny spotykał się z Bogiem, słuchał Słowa Bożego. Było to swoiste Boże sacrum. * Ks. dr hab. Krzysztof Bielawny – dyrektor Domu Rekolekcyjnego w Gietrzwałdzie. Obszar zainteresowań badawczych: Kościoły chrześcijańskie na obszarze dawnych Prus Wschodnich, Kon- gregacje mariańskie i sanktuarium maryjne w Gietrzwałdzie. E-mail: [email protected] 1 Zob.: W. Hubatsch, Geschichte der evangelischen Kirche Ostpreußens, Band I, Gottingen 1968, s. 370–371. 140 KRZYSZTOF BIELAWNY KOCIOŁEK SZLACHECKI (ADLIG KESSEL) Kamień węgielny pod budowę nowego kościoła w Kociołku Szlacheckim po- łożono 11 września 1904 r. Uroczystość poświęcenia nowo wybudowanej świątyni odbyła się 1 marca 1906 r. Budowla stoi na solidnym kamiennym fundamencie2. Wnętrze świątyni miało prosty wystrój: sufit był drewniany, ze sklepieniem półko- listym, ambona również drewniana i niewielkich rozmiarów ołtarz wykonany także z drewna. Organy sprowadzono z Królewca, a na wieży umieszczono dwa niewiel- kich rozmiarów dzwony3. Pierwszym duszpasterzem posługującym w Kociołku Szlacheckim był Fryde- ryk Karol Mitzka. Posługę duszpasterską rozpoczął w 1896 r.4. Parafia powstała w wyniku wyłączenia z parafii piskiej i okartowskiej łącznie 9 miejscowości. Pierw- sze nabożeństwa odprawiano w sali szkolnej. Koniecznością więc stała się budowa nowego kościoła, ale nie było na to środków finansowych. Okazja pojawiła z po- czątkiem nowego stulecia w 1901 r., kiedy to podjęto decyzję o budowie kościołów jubileuszowych, z okazji dwusetnej rocznicy koronacji pierwszego króla pruskiego Fryderyka I w 1701 r. w Królewcu5. Na tej liście pojawił się także Kociołek Szlache- cki. Za czasów duszpasterzowania F.K. Mitzki wybudowano i wyposażono nowy kościół. Kolejnym proboszczem był Emil Salewski, posługiwał w niełatwym czasie po- czątków I wojny światowej. Był proboszczem w latach 1909–1915. Następnie dusz- pasterzował w Kociołku Szlacheckim pastor Gottfried Salett w latach 1926–19326. Luteranie i katolicy w granicach parafii luterańskiej Kociołek Szlachecki (Adlig Kessel ) na dzień 16 czerwca 1925 r. Lp. Miejscowość Luteranie Katolicy 1. Kociołek Szlachecki 140 6 (Adlig Kessel) 2. Bielice 131 --- (Bilitzen) 3. Łysonie 324 1 (Lyssuhnen) 4. Pilchy 226 3 (Pilchen) 2 Zob.: J.M. Wojtkowski, Świątynie ewangelickie przekazane katolikom na Warmii i Mazurach w latach 1972–1992, Olsztyn 2002, s. 44–47. 3 Zob.: W. Hubatsch, Geschichte der evangelischen, B. II, s. 118. 4 Zob.: G. Jasiński, Słownik duchownych ewangelickich na Mazurach w XIX wieku, Dąbrówno 2015, s. 232. 5 Zob.: W. Hubatsch, Geschichte der evangelischen, B. I, s. 370–371. 6 Zob.: F. Moeller, Altpreussisches evangelisches Pfarrerbuch von der Reformation bis zur Ver- treibung im Jahre 1945, Hamburg 1968, s. 14. SACRUM I PROFANUM NA PRZYKŁADZIE LUTERAŃSKICH... 141 Lp. Miejscowość Luteranie Katolicy 5. Rostki 431 4 (Rostken) Zdory 6. 556 18 (Sdorren) Szeroki Ostrów 7. 37 (Spirdingswerder) Trzonki 8. 278 --- (Trzonken) Szczechy Małe 9. 296 1 (Gr.- und Kl.- Zechen) Razem: 2419 33 Źródło: Gemeindelexikon für den Freistaat Preußen, Band I, Berlin 1931, s. 63–65. Deutsches Kirchliches Adressbuch. Ein kirchlicher Führer durch die evangelischen Landeskirchen Deutschlands. Unter Mitarbeit der kirchlichen Behörden. 1. Ausgabe, Jahrgang 1927, Berlin 1927, s. 29–30. Parafia luterańska Kociołek Szlachecki na dzień 16 czerwca 1925 r. liczyła w swych granicach 2419 wiernych Kościoła ewangelicko-unijnego i 33 wiernych Kościoła rzymskokatolickiego. Mieszkało tu także 8 osób wyznania mojżeszowe- go. Łącznie na terenie parafii mieszkało 2460 osób. Procentowo luteranie stanowili ponad 98,3%, wierni Kościoła rzymskokatolickiego niewiele ponad 1,3%, a żydzi 0,4% ogółu mieszkańców. Wierni Kościoła rzymskokatolickiego przynależeli do parafii w Piszu. Po opuszczeniu parafii przez pastora Salettę opiekę duszpasterską nad wiernymi sprawował kaznodzieja Helmut Hildebrandt, który w latach następnych był pro- boszczem parafii Kociołek Szlachecki. Przyszło mu duszpasterzować w niełatwym czasie nazizmu hitlerowskiego. Parafię opuścił w 1939 roku7. Przez kolejne lata w parafii duszpasterzował Horst Kopania, który do 1941 r. był kaznodzieją, a przez kolejne cztery lata proboszczem8. Parafię opuścił wraz ze swymi najbliższymi i pa- rafianami w obawie przed nadciągającą Armią Radziecką. W latach 1945–1977 kościół w Kociołku Szlacheckim służył wiernym Kościoła luterańskiego. W latach 1946–1949 opiekę duszpasterską nad wiernymi Kościoła ewangelicko-augsburskiego pełnił diakon Edward Szendel z Ukty9, kolejnym dusz- pasterzem luteran w Kociołku Szlacheckim był pastor Władysław Pilch z Mikołajek Mazurskich10. W latach 1951–1954 posługę duszpasterską niósł wiernym Berthold Rückert, proboszcz z Pisza11. Pastor Otton Hintz, najpierw jako diakon, a później 7 Zob.: F. Moeller, Altpreussisches evangelisches, s. 14. 8 Ibidem. 9 Zob.: K. Bielawny, Kościół ewangelicko-augsburski na Warmii i Mazurach po II wojnie świa- towej w spojrzeniu historyczno-ekumenicznym, Olsztyn 2008, s. 78. 10 Ibidem, s. 87. 11 Ibidem, s. 95. 142 KRZYSZTOF BIELAWNY jako administrator w Piszu opiekował się wiernymi w Kociołku Szlacheckim. W Pi- szu duszpasterzował do 1969 r.12. Przez rok opiekę duszpasterską nad wiernymi sprawował Edmund Schmidt13 wikariusz z Wielbarka. Po nim w latach 1970–197714 posługiwał pastor Henryk Sikora, który także administrował okręgiem duszpaster- skim w Kociołku Szlacheckim. BIAŁUTY (BIALUTTEN) Przed powstaniem samodzielnego okręgu duszpasterskiego w Białutach, tutejsi wierni Kościoła luterańskiego przynależeli do parafii Narzym. Kamień węgielny pod budowę świątyni luterańskiej w Białutach położono 10 maja 1904 r. Uroczy- stość poświęcenia nowej świątyni odbyła się 20 grudnia 1904 r. A zatem budowa nowej świątyni trwała pół roku. Wzniesiono ją z czerwonej cegły, z wieżą, zakry- stią, a w ołtarzu głównym stała figura Chrystusa. W świątyni umieszczono organy pochodzące z warsztatu królewieckiego. Opiekę duszpasterską nad powołanym nowym okręgiem duszpasterskim w la- tach 1902–1906 pełnił kaznodzieja Robert Abmann15. Pierwszym duchownym piastującym urząd proboszczowski w Białutach był Bernhard August Czekay, po- sługiwał w latach 1907–1910. Przed przybyciem do Białut był duszpasterzem po- mocniczym w Olecku, opiekował się przede wszystkim okręgiem duszpasterskim w Szczecinkach16. Kolejnym duszpasterzem w parafii białuckiej był Karol Henryk Heldt, duszpasterzował w latach 1911–1916. Po opuszczeniu Białut, podjął pracę duszpasterską w parafii w Narzymiu17. Posługa duszpasterska w Narzymiu przypad- ła na czas plebiscytu w roku 1920. Z racji jego zaangażowania w działania pronie- mieckie, został internowany na siedem tygodni w obozie pod Krakowem. Opuścił Narzym i od 1 stycznia 1924 r. podjął pracę duszpasterską w Kobułtach na Mazu- rach18. Po opuszczeniu parafii białuckiej przez pastora Heldta opiekę nad wiernymi aż do zakończenia II wojny światowej w 1945 r. sprawowali duchowni z Narzymia. Warto nadmienić, że w wyniku plebiscytu w roku 1920 powiat działdowski został włączony w granice państwa polskiego, a co za tym idzie, także luterańska para- fia białucka. W 1926 r. do kościoła białuckiego przynależało około 100 wiernych z czterech miejscowości19. Administracyjnie parafia białucka przynależała do diece- zji Działdowo, Kościoła ewangelicko-augsburskiego w Polsce. 12 Zob.: J. Otello, Śp. Ksiądz Otton Hintz, Zwiastun 1972, nr 6, z 15 III. 13 Zob.: K. Bielawny, Kościół ewangelicko-augsburski, s. 95. 14 Ibidem, s. 96–98. 15 Zob.: F. Moeller, Altpreussisches evangelisches, s. 22. 16 Zob.: G. Jasiński, Słownik duchownych, s. 96–97. 17 Ibidem, s. 168–169. 18 Ibidem. 19 Zob.: Deutsches Kirchliches Adressbuch. Ein kirchlicher Führer durch die evangelischen Landeskirchen Deutschlands. Unter Mitarbeit der kirchlichen Behörden. 1. Ausgabe, Jahrgang 1927, Berlin 1927, s. 818. SACRUM I PROFANUM NA PRZYKŁADZIE