2008-2009 Blauwe Zaal
Total Page：16
File Type：pdf, Size：1020Kb
2008-2009 architectuur theater dans muziek 2008-2009 BLAUWE ZAAL deSingel Desguinlei 25 / B-2018 Antwerpen ma vr 10 19 uur / za 16 19 uur DAVE DOUGLAS 3 www.desingel.be WO 22 OKT 2008 [email protected] T +32 (0)3 248 28 28 F +32 (0)3 248 28 00 deSingel is een kunstinstelling van de Vlaamse Gemeenschap en geniet de steun van hoofdsponsor mediasponsors 2008-2009 / JAZZ ZA 6 SEP 2008 OPENINGSCONCERT FREE MUSIC FESTIVAL WO 22 OKT 2008 DAVE DOUGLAS 3 WO 29 OKT 2008 MARC RIBOT TRIO DO 20 NOV 2008 BRUSSELS JAZZ ORCHESTRA & RICHARD GALLIANO VR 6 MRT 2009 DUO RAVA - BoLLANI WO 18 MRT 2009 TRIO MAHANTHAPPA-DRESSER-HEMINGWAY WO 27 MEI 2009 FLY inleiding door Hugo De Craen, 19.15 uur, foyer de kunsthaven begin 20.00 uur pauze omstreeks 20.45 uur einde omstreeks 21.50 uur teksten programmaboekje Didier Wijnants coördinatie programmaboekje deSingel DAVE DOUGLAS 3 DAVE DOUGLAS trompet MARK FELdmAN viool ScOTT COLLEY contrabas gelieve uw GSM uit te schakelen De inleidingen kan u achteraf beluisteren via www.desingel.be Selecteer hiervoor voorstelling/concert/tentoonstelling van uw keuze. Op www.desingel.be kan u uw visie, opinie, commentaar, appreciatie, … REAGEER betreffende het programma van deSingel met andere toeschouwers delen. & WIN Selecteer hiervoor voorstelling/concert/tentoonstelling van uw keuze. Neemt u deel aan dit forum, dan maakt u meteen kans om tickets te winnen. Bij elk concert worden cd’s te koop aangeboden door ’t KLAverVIER, Kasteeldreef 6, Schilde, 03 384 29 70 > www.tklavervier.be foyer de kunsthaven enkel open bij avondvoorstellingen in rode en/of blauwe zaal open vanaf 18.40 uur kleine koude of warme gerechten te bestellen vóór 19.20 uur broodjes tot net vóór aanvang van de voorstellingen en tijdens pauzes Hotel Ramada Plaza Antwerp (Desguinlei 94, achterzijde torengebouw ING) Restaurant HUGO’s at Ramada Plaza Antwerp open van 18.30 tot 22.30 uur Gozo-bar open van 10 uur tot 1 uur, uitgebreide snacks tot 23 uur deSingelaanbod: tweede drankje gratis bij afgifte van uw toegangsticket DAVE DOUGLAS, TEAM- BUILDER VAN BEROEP Juni 1993: de Gentse Vooruit presenteert een ambitieuze maar niet hele- maal geslaagde avond rond de New Yorkse Knitting Factory met de toen uit het niets opgestane Charles Gayle en met flauwe grappenmaker Roy Nathanson. De verrassing van de avond kwam van New and Used, een kwintet met Andy Laster, Tom Rainey, Kermit Driscoll, Mark Feldman en Dave Douglas. Ze brachten een heel interessante evenwichtsoefening op de grenzen van folk, jazz en klassieke muziek, in die tijd nog een ongebrui- kelijke oefening. Hier was duidelijk een sterk team aan het werk zonder uitgesproken leider. Bijna een jaar later stond de trompettist van het gezel- schap opnieuw in Gent, deze keer aan de zijde van pianist Myra Melford. Geplaagd door een wankele klankbalans had Melford een beetje moeite om haar groep vooruit te stuwen, en ze liet het initiatief snel over aan haar secondanten Marty Ehrlich en Dave Douglas. In de krant stond achteraf: “Vooral Douglas blonk uit in bescheiden klasse. Met een goed oog voor detail en afwerking bouwde hij ijzersterke bruggen. Dit is het verschil tus- sen kunde en kunst, tussen schittering van de eigen solo en de magie van de gezamenlijke improvisatie. (...) Een naam om te onthouden.” Dave Douglas was toen 31, zowat de leeftijd waarop de beste jazzmu- zikanten na een eerste rijpingsproces langzaam uit de schaduw treden. Vijftien jaar later wordt hij in het Franse jazzmagazine Jazzman omschre- ven als een centrale figuur in de actuele jazz, een van de belangrijkste jazzmusici uit het post-fusiontijdperk. Een dienaar Zijn ster is vanaf midden 1994 natuurlijk snel beginnen groeien via de eerste tournees en plaatopnamen van het verbluffende kwartet Masada van John Zorn. Na de doortocht in Gent en Brussel schreef De Morgen toen: “Noem de confrontatie Zorn-Douglas zonder aarzelen een van de spannendste jazzgebeurtenissen van de laatste jaren, intensieve muzikale communicatie van grote klasse.” Toch is het nuttig om Douglas uit te horen over zijn rol bij Zorn. Douglas in Jazzman: “Binnen Masada (...) is mijn eerste opdracht John gelukkig maken. Ten tweede moet ik, zoals in een puzzel, mijn bijdrage perfect afstemmen op de andere drie muzikanten. Als Greg Cohen de harmonie wijzigt, dan hoor ik dat en moet ik erop reageren. Idem met de percussieinterventies van Joey Baron. John Zorn heeft dan weer een erg persoonlijke manier om daarop in te spelen; vaak speelt hij net iets Dave Douglas © Jimmy Katz te hoog of net iets te laag, dat varieert. Of dat nu de bedoeling is of niet, Woody Shaw en Mary Lou Williams. Maar in die tributeprojecten speelt hij het is in elk geval heel expressief. Maar het gevolg is dat ik me ongeveer nauwelijks de bestaande composities. Meestal schrijft hij zelf nieuw ma- halfweg positioneer tussen de saxofoon en de contrabas om ervoor te teriaal, deels gebaseerd op fragmenten van bestaande stukken. Hij luistert zorgen dat de saxofoon op een heel natuurlijke manier past in een co- naar de muziek en analyseert die om de werking ervan te doorgronden. herent geheel. Iedereen doet een kleine aanpassing zodat het collectief Hij isoleert de specifieke ingrediënten en karakteristieke bouwstenen van samen vooruitgaat.” Douglas als dienaar, dat typeert hem sterk. de muziek en gaat daarmee aan de slag voor een volstrekt nieuw arran- gement of gewoon een nieuwe compositie. Nog zaaien Die houding heeft hij aangeleerd in het leven. Neem het jaar 1984. Douglas Uitdiepen was 21 en had een jaar Berklee School echter de rug waar hij het advies Hij zal overigens nooit een noot op papier zetten zonder te weten voor kreeg om te stoppen met trompet. Gelukkig was hij nuchter genoeg om welke muzikanten het is. In die zin gaat hij Ellingtoniaans te werk. De dat niet te doen en verder te studeren aan het New England Conserva- karakters in de groep zijn de belangrijkste parameters in het hoofd van tory bij John McNeil. En dan kwam de vraag: wat nu? Douglas besloot om de componist. En hij heeft nogal wat working bands bijeen gebracht: het een jaar zelfstudie in te lassen. Met zijn toenmalige vriendin, een pianiste, kwintet Parallel Worlds, het Tiny Bell Trio, het octet Sanctuary, het kwartet maakte hij demobandjes die hij verstuurde naar hotels overal ter wereld. Charms of the Night Sky, het sextet Keystone, het Magic Circle Trio en het Of ze daar niet konden werken als muzikanten in de cocktailbar. Ze kregen Dave Douglas Quartet, Quintet en Sextet. Met al die groepen maakte hij een job op Itaparica, een eiland voor de kust van Brazilië. Ze speelden alle specifieke projecten met een heel eigen karakter. Ze hebben allemaal een avonden en overdag werkte Douglas aan zijn trompettechniek en maakte sterke Douglas-signatuur en toch zijn ze erg uiteenlopend. Soms is het hij transcripties van solo’s van Wayne Shorter. Met andere woorden: zelfs nauwelijks te geloven dat hun muziek door één man werd bedacht, Douglas vond het nog veel te vroeg om te oogsten, hij wilde eerst nog omdat de groepsleden zo belangrijk zijn in de genese van het werk. Doug- zaaien. las in Jazzman: “Ik kijk naar de totale persoonlijkheid van elke muzikant. Ik Zaaien deed hij ook op de baan in 1986 met het orkest van Horace Silver. kijk of hij luistert, of hij open staat voor anderen, ik wil zeker zijn dat er een Dat orkest speelde misschien niet zijn favoriete muziek, maar hij leerde er maximale interactie is binnen de groep. Ik moet ook zelf met hem ideeën wel professioneel omgaan met de verwachtingen van een groepsleider, kunnen uitwisselen, echt samenwerken. En tenslotte, misschien het collega’s, het publiek, een organisator. Hij leerde er ook dat het leven op belangrijkste: ik schrijf nieuwe muziek en ik ben dus nooit op zoek naar tournee een helse karwei is: alle dagen reizen en ’s avonds fris en monter mensen omwille van een of andere vaardigheid of kennis. Dat is delicaat op het podium staan, dat is een opgave. en complex, want ik moet altijd uitgaan van een potentieel. Dat geldt voor de combinatie van de verschillende groepsleden én voor de individuele Luisteren, analyseren, bouwen kwaliteiten van elke muzikant. Terwijl ik componeer denk ik aan hen en Dave Douglas staat dus van nature bescheiden in het leven en het werk. dat betekent dat ik suggesties op papier zet waarvan ik denk dat we ze Zoals hij zijn rol bij Masada ziet, zo zie je hem ook elders functioneren. samen kunnen uitdiepen.” Dave Douglas, teambuilder van beroep. Altijd aandachtig luisteren, altijd inpikken op de wendingen van collega’s, altijd alert zijn om een gehoorde klank verder te kneden. Het is soms een feest om hem van dichtbij bezig te zien, de oren gespitst, de ogen speu- rend. Maar ook naast het podium is Douglas een echte luisteraar. Hij luistert veel en heel aandachtig naar muziek van anderen. Dat is niet zo gebruikelijk in de jazzwereld. Veel jazzmuzikanten doen dat tijdens hun studies, maar stoppen ermee van zodra ze zelf veel op tournee gaan. Douglas niet. Je kunt hem aan de lastigste blinddoektest onderwerpen, hij zal dat feilloos doen en haarfijn uileggen wat hem in de aangeboden muziek fascineert. Daarom verbaast het niet dat Douglas regelmatig projecten opzet om hulde te brengen aan muzikanten die hij bewondert. Hij bracht homma- ges aan onder anderen Wayne Shorter, Booker Little, Thelonious Monk, Mark Feldman Scott Colley De Amerikaanse trompettist Dave Douglas (°1963) speelde samen met studiomuzikant voor Cheryl Crow, The Manhattan Transfer, Diana Ross en de belangrijkste artiesten van de jazz en de geïmproviseerde muziek: John Carol King. Zorn, Joe Lovano, Bill Frisell, Don Byron, Steve Lacy, Fred Hersch, Anthony www.markfeldmanviolin.com Braxton, Tom Waits, Han Bennink, Misha Mengelberg, Chris Potter, Uri Caine, Marc Ribot, Marty Ehrlich en vele anderen.