architectuur theater dans muziek

muziEkstudio BEEl laag

Eric Friedlander’s Bonebridge Quartet do 29 nov 2012 ism. Follow the Sound & Skoda Festival

t +32 (0)3 248 28 28 www.dEsingEl.BE desguinlei 25 / B-2018 antwerPen word Fan van desingel oP FacEBook

desingel is een kunstinstelling van de vlaamse gemeenschap en geniet de steun van hoofdsponsor mediasponsors 2012-2013 jazz

Mary Halvorson Trio wo 3 okt 2012

Follow the Sound 2012 do 25, vr 26, za 27 okt 2012

Lucian Ban & co Enescu Re-Imagined do 8 nov 2012

Eric Friedlander’s Bonebridge Quartet do 29 nov 2012

Trio Moore-Phillips-Pallemaerts do 13 dec 2012

Eric Watson & Ben Sluijs Nachten vol angstaanjagende schoonheid za 26 jan 2013

Brussels Jazz Orchestra olv. Michel Herr BJO 20 za 23 mrt 2013

Duo Crispell - Hemingway Affinities wo 15 mei 2013

inleiding Hugo De Craen / 19.15 uur / muziekstudio begin 20.00 uur einde omstreeks 21.30 uur er is geen pauze teksten programmaboekje Hugo De Craen coördinatie programmaboekje deSingel Eric Friedlander’s Bonebridge Quartet

Eric Friedlander cello Doug Wamble slideguitar Trevor Dunn contrabas Michael Sarin drums, percussie

gelieve uw GSM uit te schakelen

De inleidingen kan u achteraf beluisteren via www.desingel.be Selecteer hiervoor voorstelling/concert/tentoonstelling van uw keuze.

Op www.desingel.be kan u uw visie, opinie, commentaar, appreciatie, … reageer betreffende het programma van deSingel met andere toeschouwers delen. & win Selecteer hiervoor voorstelling/concert/tentoonstelling van uw keuze. Neemt u deel aan dit forum, dan maakt u meteen kans om tickets te winnen.

Bij elk concert worden cd’s te koop aangeboden door ’t KLAverVIER, Kasteeldreef 6, Schilde, 03 384 29 70 > www.tklavervier.be

Grand café deSingel open alle dagen 9 > 24 uur informatie en reserveren +32 (0)3 237 71 00 www.grandcafedesingel.be drankjes / hapjes / snacks / uitgebreid tafelen

© Lee Friedlander Chroniqueurs van Americana

Americana verwijst naar artefacten, die betrekking hebben op de geschie- denis, aardrijkskunde, folklore en culturele erfgoed van Amerika. Ameri- cana is bijvoorbeeld: schilderijen, prenten en tekeningen, kentekenplaten en T-Ford’s, huishoudelijke voorwerpen, gereedschappen en wapens, gedenkplaten en standbeelden. Nostalgie speelt een centrale rol. Apple en pecan pie, bagels, donuts en hotdogs, bud’s en sixpack’s, pomegranate salad en meatloaf. Het grafisch werk van Normal Rockwell beschrijft die traditionele Americana iconografie op meesterlijke wijze.

Precisionisme, road trips, landschap, fotografie Is de kans reëel dat cellist Eric Friedlander een epigoon is van het precisi- onisme? Een kunststroming in de 20ste eeuw (1920-1940) als onderdeel van het Amerikaanse vroeg-modernisme met een belangrijke rol voor de fotografie. Belangrijke figuren waren onder meer de dichter William Carlos Williams, de schilders Edward Hopper, Joseph Stella en Georgia O’Keeffe en haar man de fotograaf Alfred Stieglitz, de mentor van de groep. Stieg- litz inspireerde onder meer Charles Scheeler, Paul Strand, Ansel Adams, Walker Evans … Lee Friedlander. Sterk beïnvloed door het kubisme en het futurisme, bevatten de hoofdthema’s van het precisionisme voor- beelden van de industrialisatie en de modernisatie van het Amerikaanse landschap. Precisionistische kunstenaars beschouwden zichzelf als puur Amerikaans. Kort samengevat: Americana.

Edward Hopper creëerde in zijn schilderijen een onwerkelijke, desolate sfeer waar de isolatie centraal stond van zowel het individu als het huis in een landschap. Hopper probeerde in een schilderij twee tegengestelde zaken te combineren: aan de aarde gebonden zaken en het bovenwe- reldse of transcendentale. Een combinatie van reflexieve gedachten en de concrete realiteit in een opmerkelijk spel van licht en schaduw met geïsoleerde individuën en gebouwen. De Amerikaanse Droom, of Ameri- cana, in stand gehouden door droomfabrieken Zoals voor Hopper zijn ook voor Annie Proulx haar personages louter verbeelding en instrumenten om de evolutie van de samenleving te meten. In haar romans Heart Songs, Postcards, The Shipping News, Accordion Crimes en Close Range, voelt Proulx zich betrokken bij het welzijn van het Amerikaanse landschap. “Als je het landschap goed treft, zullen de personages eruit naar voren komen © Lee Friedlander en dan zullen ze ook op hun plaats zijn”, schrijft ze. Soms is het landschap soms in diep zwarte tinten, soms rozig en vrolijk gekleurd. Nooit realis- ontoegankelijk en ruw, maar altijd levend, ademend en ongetemd. Haar tisch. Dat doet Americana. Het laat mensen dromen. We hebben allemaal hoofdpersonen leven vaak in de ruige Amerikaanse natuur en zijn een- onze American(a) Dream. voudige, hardwerkende mensen. In een interview beweert ze dat haar personages gevormd worden door het landschap, en met landschap Fotograaf Robert Adams duidde het landschap symbolisch, als een ba- bedoelt ze klimaat, geologie, fauna en flora, landbouw, mijnen, tradities, rometer van het nationale welbevinden. Bij hem werd het landschap een alle onderliggende sociale en economische factoren. Haar schrijfstijl is, volwaardige partner. Hij gaf het harde, ongenaakbare licht van het Westen zoals Hopper’s schilderijen, compact en doordrenkt van krachtige metafo- een hoofdrol in zijn beelden: het helle licht etst elk detail vlijmscherp in ren. Een overvloed aan boeken sluiten, zoals die van Proulx, naadloos aan het beeld en verleent het barre land opnieuw een sprankelende vitaliteit. bij de Amerikaanse traditie van road trips of een manier om de Americana Adams trachtte zicht te krijgen op de manier waarop men de verhouding samenleving te portretteren: Mark Twain, ‘Adventures of Huckleberry Finn’ tussen natuur en cultuur vorm poogde te geven met het utopisch sub- (1844), Francis Parkman, ‘The Oregon Trail’ (1849), Jack Kerouac, ‘On the urbia als één van de mogelijke incarnaties van die verhouding. Hij en vele road’ (1957), John Steinbeck, Travels with Charle (1962), Robert Pirsig, ‘Zen andere fotografen hebben de temporele dimensie van Americana aange- and the Art of Motorcycle Maintenance’ (1974). Meer recent: Bill Bryson, kaart. ‘The Lost Continent: Travels in Small-Town America’ (1987) en William Least Heat-Moon’s bestseller ‘Blue Highways Journey into America’ (1982), Ook de foto’s van Ansel Adams speelden een belangrijke rol in de bewust- de kroniek van een reis van 13.000 mijl via Amerikaanse b-wegen over wording van Amerikanen van hun fantastische landschap: Sierra Nevada, natuur, landschap en de Native American. Het klassieke meesterwerk blijft Monument Valley, Grand Canyon. Een vakantie met zijn ouders in Yosemite evenwel James Agee en Walker Evans, ‘Let’s Now All Praise Famous Men’ Valley, in 1916, stuurde zijn leven. Overweldigd door het indrukwekkende (1936), een ontdekkingsreis van het onbekende Amerikaanse platteland in landschap maakte hij er zijn eerste foto’s. Fotografie moest niet de nega- het Diepe Zuiden in de greep van de Grote Depressie. De foto’s van Evans tieve kanten van het menselijke bestaan uitlichten, aldus Adams, maar het voegden aan Agee’s verscheurde overpeinzingen een laag onthutsend mooie en verhevene. Alles draaide voor hem om schoonheid en esthetiek. realisme toe. Juist in moeilijke tijden geven deze kracht en moraal om door te gaan. Voor Adams was er niets mooier en esthetischer, en had niets meer eeuwig- Vanwaar die fascinatie voor Americana? Wat maakt het Amerikaanse heidswaarde, dan de bergen van de Sierra Nevada. De wildernis als kunst landschap zo fascinerend? Eén, het is wijds, spectaculair en imponerend en “art is the affirmation of life” schreef Adams in zijn autobiografie. en twee het is simpelweg mooi voor zover het de natuurlijke omgeving betreft. Het waren spannende tijden van verwondering, van vooruitgang. Lee Friedlander (vader van Eric Friedlander) is, met Garry Winograd en Ieder jaar doken er nieuwe, baanbrekende trends op. Verrassing en verba- Diane Arbus, de fotograaf van het social landscape: sporen van Ameri- zing waren aan de orde van de dag. De vormgeving van die tijd, typeren- cana die de mens in stedelijke en landelijke gebieden heeft getrokken, der voor Amerika dan welk ander visueel aspect van de samenleving dan zoals parkeerterreinen, hekwerken, benzinepompen en bebouwing, vanaf ook, trekt aan: weelderig, vol show en fantasievol. Bijvoorbeeld de erfenis eenvoudige boerenschuurtjes tot de meest ingenieuze wolkenkrabbers. aan stijlkenmerken uit de jaren twintig, dertig, veertig, vijftig … denk aan de Friedlander wordt een chroniqueur genoemd. De artefacten die hij in een befaamde vinnen van de grote Amerikaanse auto’s, aan motels en gara- periode van ruim twee decennia fotografeerde zijn representanten van ges van die tijd, aan gebouwen en bij uitstek aan de theaters die door Ever een Amerikaanse maatschappij. Zijn foto’s drukken zijn verbazing uit over Meulen in zijn grafisch werk worden vereeuwigd. een wereld waar precisie troef is; groot is zijn fascinatie voor de hoog- waardige machines. Maar Friedlander fotografeerde ook de natuur, het De landschappen op ons netvlies gebrand omdat ze voorkomen onder stadslandschap en het stilleven. Een vorm van fotografie die in de jaren een soort van licht dat men in Europa niet kent. Landschapsfotografen vijftig al door Robert Frank werd beoefend. En voor Frank en Friedlander, namen dit waar en construeerden een landschap van Amerika dat we in fotografen zoals George Banard (‘1866: Photographic Views of Sher- ons hoofd hebben, een fictie. Het is niet echt Americana, maar Americana man’s Campaign’) , Carleton Watkins die de opmars van de spoorwegen zoals we dromen. En de werkelijkheid komt visueel genoeg in de beurt van richting Stille Oceaan fotografeerde (‘The Geological Explorations of the de fictie om het fictieve beeld en niet de werkelijkheid te laten bezinken. Fourthieth Parallel’), Arthur ‘Weegee’ Fellig’s boek ‘Naked City’ (1945) en Wie door Amerika reist, komt automatische terug met een droombeeld, Stephan Shore’s ‘American Surfaces’ (1972) en ‘Uncommon Places’ (1982). © Lee Friedlander Naast wetenschappelijke en op industriële ontplooiing gericht, bestudeer- de musici niet uit hun rol vallen en waar elk afzonderlijk element bijdraagt den de beelden ook het landschap en de plaats van de mens hierin en tot een succesvolle evocatie van de tijd van contrabassist en cellopionier kregen de beelden een transcendentaal karakter. Dit transcendentaal ka- Oscar Pettiford. De muziek is rootsy en filmisch. Filmmateriaal van Bill rakter komt neer op het idee dat men een bepaalde revelatie kan ervaren Morrison, vooral voorbijglijdende landschappen, en fotomateriaal van zijn door de afbeeldingen van objecten of plaatsen. Stieglitz en volgelingen vader, vaak schijnbaar triviale portretten van verlaten kruispunten, ver- idealiseerden het landschap, fotografeerden op een poëtische, romanti- gane gloriën en lege landschappen maar net zo familiekiekjes, versterken sche manier een tijdloos Eden. Toen en nu. Baudrillard gebruikte de term de warme weemoed van de muziek. Het is een nieuwe reis in de tijd, een simulacrum: het construeren van de werkelijkheid aan de hand van beel- geslaagde stijloefening. Friedlander’s geobsedeerdheid voor de icono- den. De realiteit staat lijnrecht tegenover de illusie van de werkelijkheid. grafie van Amerikana leidt tot complexloze muziek. Rootsmuziek als rode Beelden worden gevormd op basis van andere beelden. Een beeld is een draad, anekdotisch en charmerend nostalgisch, als ongecompliceerd beeld van een beeld van een beeld …. fundament voor fijnzinnige composities. Mooie thema’s als basis voor fraaie en sobere improvisaties waarbij het fijn wegdromen is. Stillistisch De landschapsfoto als document van Americana is een complex geheel. mengt Friedlander Southern Rock (Allman Brothers, Johnny en Edgar Hoe beïnvloedt tijd, klimaat en mensheid een plek? Wat is de geschiedenis Winter, Outlaws, Skynyrd) met landelijke blues, John Fahey, Appalachen van die plek. Americana mag een nauwelijks te definiëren mengeling van old-time muziek en Zorn-experimenten. Emotie, melodie en expressiviteit stijlkenmerken zijn het heeft als gemeenschappelijke noemer storytelling. leveren mooie passages op van het zuiverste samenspel dat niet baadt in Daarmee is Americana in feite zo oud als Amerika zelf en als de muzikale veelheid en weelde, maar des te meer in een grote muzikale openheid. De verhaaltjes die de immigranten uit Europa, Afrika, Azië meenamen. Ameri- wijze waarop de musici elkaar improvisatorisch volgen van rust naar actie cana: weemoed en verlangen, in wezen wereldmuziek. en van melodisch naar ritmisch straalt een uiterst muzikale combinatie uit van gemillimeterde timing en opbouw vanuit de buik. Licht, transparant, Old-time fiddling: danst men op Americana? naturel. Een ultrafijne balans heerst, vooral waar het duo cello-slidegitaar Americana is ook een verzamelnaam voor een muziekstijl met grote unieke samenklanken afleveren. verscheidenheid. Over het algemeen wordt hier muziek mee getypeerd die is afgeleid van authentieke volksmuziek in een modern jasje. Stijlken- Net zoals ‘Black Ice & Propane’ balanceert ‘Bonebrdige’ tussen improvisa- merken zijn onder andere alternatieve country, rootsmuziek en indie-pop tie en compositie, waarbij beide elementen zo sterk gebracht worden dat met country en/of folk invloeden die teruggrijpt naar de elementaire sfeer de grens ertussen vervaagt. Het samenspel is secuur en het baadt niet in van de grondleggers zoals Hank Williams. De term rootsmuziek omschrijft veelheid en weelde, maar des te meer in een grote openheid naar elkaar een iets bredere stijl, naast country namelijk ook blues, early jazz en folk. toe. Zo is Sarin niet louter een beatinstrument en Dunn niet alleen steun- Belangrijke vertegenwoordigers van hedendaagse Americana muziek zijn pilaar. Beiden helpen de muziek haast vloeibaar worden, licht en trans- The Band, Gram Parsons, Townes Van Zandt, Ry Cooder, John Fahey, Bill parant. Eenzelfde ultrafijne balans heerst er ook tussen cello en Doug Frisell, Robert Crumb Cheap Suit Serenaders. Pop singer-songwriter Lana Wamble’s slidegitaar wat mooie, soms vreemde samenklanken oplevert. Del Rey symboliseert Americana uit de jaren 50 en 60 in haar muziek. Rolling Stone proclameerde haar tot ‘Persona Americana’ voor haar cover De verfijnde, secure manier waarop met het materiaal omgesprongen van het Blue Velvet in David Lynch’s film noir. wordt, ligt ook in Friedlander’s composities besloten. Van de vreemde kronkels in de melodie tot het stilvallen en terug optrekken tot de vlotte, Taking Trips To America is gedocumenteerd op Eric Friedlander’s ‘Black klassieke wals, het kwartet legt elke nuance perfect neer. De verscheiden- Ice & Propane album’ (2007) uitgebracht onder het Broken Arm Trio met heid aan composities en de sublieme uitvoeringen maken dat ‘Bonebridge’ Trevor Dunn en Michael Sarin. Op dat album herbeleeft hij de zomer- wisselt tussen melancholisch zwevend tot klassieke, gecomponeerde reizen die hij als kind met zijn ouders maakte. Zijn vader Lee is als foto- kamermuziek of lekker op dreef zijn old time muziek. Hij kwam voor het graaf geobsedeerd door het Amerikaanse landschap en de opmerkelijke eerst in aanraking met dat gitaarspel, toen hij als tiener op vakantie was iconografie van die tijd. Om die vast te leggen, verplaatste de familie zich met zijn ouders in Galax, Virginia, en de Galax Old Fiddlers’ Convention twee maanden in een camper om door het Amerikaanse continent te bijwoonde. Friedlander speelde zelf gitaar in de jaren 70 maar hij had er rijden. De muziek die Friedlander componeerde is minder complex dan nog nooit over nagedacht het instrument een plaats te geven in zijn eigen die van andere projecten. Een meer dan geslaagde stijloefening waarin muziek. De manier waarop Friedlander en Wamble elkaar improvisato- risch volgen van rust naar actie en van melodisch naar ritmisch straalt ook nu weer een uiterst muzikale combinatie van gemillimeterde timing en opbouw vanuit de buik uit. Friedlander en Wamble, achteroverleunend, voelen zich thuis in een schommelstoel op een rustieke veranda en tijdens het samenspelen is de integratie van cello klanken met het country blues idioom pretentieloos en heerlijk relax.

Old-time fiddling is trouwens het verhaal over de viool en de banjo. Afkomstig uit Europa, leende de viool zich voor sierlijke melodieën. Deels dansmuziek, maar melodie was altijd voorop, ze werd niet opgeofferd voor het ritme. De banjo kwam uit Afrika, de incarnatie van een uitgeholde kalebas overspannen met een dierlijke huid, en het bespelen leverde een ritmisch, percussief effect op. Dansmuziek tout court, ritme was van het grootste belang, ze werd niet opgeofferd voor de melodie. Maar in de praktijk bleken ze in Amerika voor elkaar gemaakt en door een perfecte combinatie van ritme en melodie, werd een frisse, nieuwe muziekvorm gecreëerd, groter dan de som van de delen. Een stijl die het beste de mu- ziekcultuur van het Americana belichaamt: Bluegrass, Appalachian, Cajun, Maritime, Old-Timey, Roundpeak, Texas Style, Western Swing, … Europa en Afrika. Melodie en ritme. Fiddle en banjo. Cello en slide gitaar. Friedlander: “There’s something intense and hot about a violin or cello being bowed. There’s something molten about it. It’s right up in your face. It can be really beautiful, but it’s also intense.”

“Volgens mij”, dixit Friedlander, “is er symbiose tussen cello en slidegitaar. © Lee Friedlander Ik ben ervan overtuigd dat die er is, maar ik ben niet zeker waarom het er is. Ik had een halfbakken idee dat er een gelijkenis is wat de expressivi- teit van de instrumenten betreft. Een symbiose die ik kan ontwaren is de ijver waarmee de melodieën worden behandeld. Het beste spel is altijd melodieus. Eén van de problemen voor mij met cello is dat je zo gefocust bent op techniek, want het is zo’n moeilijk instrument. Het is altijd techniek, techniek, techniek. De laatste 10 of 15 jaar heb ik echt geprobeerd om mij te concentreren op de melodieën die een zekere vorm van integriteit en kwaliteiten en emotionele diepgang. De composities zijn eindeloos intri- helderheid hebben Het hoeft niet altijd vier-vier of rechtdoor op en neer, gerend, de muziek ontvouwt zich als een fantasie.De elegante melodieën maar de melodie draagt de​​ dag en bepaalt de structuur. Improviseren is roepen imaginaire plaatsen op. Of zoals William Least Heat Moon die componeren. Ik probeerde om meer expressiviteit te genereren. Ik wilde plaatsen beschrijft: “In de kortstondige ogenblikken vlak voor zonsopgang niet nog een extra noot. Het vervormt de melodielijn. Wat mij hierbij gehol- en net na zonsondergang - als het geen dag en ook geen nacht is - laten pen heeft, is de andere stem van de cello, het pizzicato. Jarenlang dacht de oude wegen weer iets van de kleur van de hemel zien. Dan krijgen ze ik dat de boog het belangrijkste was. ik kom uit een klassieke opleiding en werkelijk een geheimzinnig blauwe tint, en dat is het moment waarop de pizzicato wordt alleen gebruikt als curiosum gebruikt. Gewoon expressief aantrekkingskracht van de blauwe wegen het sterkst is; dan is de open zijn wat niet werkte met de boog alleen”. weg een invitatie, een mysterie, een plaats waar men zichzelf kan verlie- zen”. Eric Friedlander is uniek en de muziek van Bonebridge een streling voor het oor: harmonie met melodische vindingrijkheid, interessante tonale Hugo De Craen Eric Friedlander Trevor Dunn Cellist Eric Friedlander (° 1960, New York) is componist, improvisator Bassist Trevor Dunn (°1968) begon op elfjarige leeftijd klarinet te studeren. én een veteraan van de Newyorkse downtown scene. Zijn vijftien Vier jaar later schakelde hij over naar elektrische bas en nog eens vijf jaar plaatopnames als solist of bandleader omvatten ondermeer het recente later nam hij er contrabas bij. Hij studeerde aan Humboldt State University ‘American Power’, een suite van cello solostukken op elpee, het rustiek en speelde er ondermeer het concerto voor contrabas en orkest van soulvolle ‘Bonebridge’, een triotribuut voor de jazzbassist Oscar Pettiford, Koussevitsky. In 2000 verhuisde hij naar Brooklyn. Momenteel speelt hij in en ‘Bloc Ice & Propane’, een solo cello herinterpretatie van Amerikaanse verschillende projecten van : Nova Quartet, Dreamers, Electric roots music. Friedlander begon op heel jonge leeftijd folkgitaar te spelen Masada, Aleph Trio. Verder bij The Nels Cline Singers, Curtis Hasselbring’s en kort daarna cello. Zijn muzikale roots liggen zowel in de klassieke Mellow Edwards, Melvins Life, Endangered Blood, Tomahawk, The Darius muziek als in r&b en jazz. Hij is de zoon van fotograaf Lee Friedlander, Jones Quartet en Eric Friedlander’s Bonebridge Quartet. gekend van zijn covers voor Atlantic Records. Friedlander studeerde aan Columbia University en vervolmaakt zijn unieke cellotechniek in tal van Michael Sarin orkesten en Broadway shows. Hij deed zowel commercials als sessies Gedurende de voorbije twintig jaar was drummer Michael Sarin met artiesten als Laurie Anderson. (°1965) zeer actief in de Newyorkse jazz- en improvisatiewereld. Zijn veelzijdigheid maakte hem tot partner van Thomas Chapin, Dave Douglas, Doug Wamble Myra Melford, Ben Allison en David Krakauer. Hij studeerde drums bij Gitarist en singer-songwriter Doug Wamble (° 1972, Clarksville, Tennessee) Tom Collier aan de Universiteit van Washington en bij Jerry Granelli aan groeide op in Memphis en studeerde aan Northwestern University en Cornish College of the Arts. In 1989 verhuisde hij naar New York, waar hij University of North Florida. Hij maakte opnames met musici als Wynton ging samenwerken met musici als Anthony Coleman, Mark Dresser, Marty Marsalis (‘Big Train’, 1994 en ‘Unforgivable Blackness’, 2004), Cassandra Ehrlich, Mark Helias, Simon Nabotov, Mario Pavone en Ned Rothenberg. Wilson (‘Travelling Miles’, 1999) en (‘ Hij speelt in heel de wereld, op grote en kleine podia en is ondermeer te Revealed’, 2003. Hij ging op tournee met uiteenlopende artiesten horen op recente cd’s van Ben Allison, en David Krakauer. als Madeleine Peyroux en het Steven Bernstein’s Milennial Territory Orchestra. Onder eigen naam maakte hij cd’s als ‘Country Liberations’ (2003), ‘Bluestate’ (2005) en ‘Doug Wamble’ (2010). Hij schreef en speelde ook veel filmmuziek, ondermeer voor de Ken Burns documentaires over de tweede wereldoorlog. Zijn recentste cd-opname is ‘Fast as Years, Slow as Days’ (2012). Binnenkort in deSingel jazz Trio Moore-Phillips- Pallemaerts

Michael Moore

Do 13 dec 2012 muziekstudio / 20 uur € 18 basis € 14 -25/65+ € 8 -19 jaar architectuur theater dans muziek

muziEkstudio BEEl laag

t +32 (0)3 248 28 28 www.dEsingEl.BE desguinlei 25 / B-2018 antwerPen

word Fan van desingel oP FacEBook

desingel is een kunstinstelling van de vlaamse gemeenschap en geniet de steun van

hoofdsponsor mediasponsors