Niet schaatsen op dun ijs De Partij van de Arbeid en de jsf­discussie in 2002 In november verschijnt Mensenwerk, een terugblik van Ruud Koole op zijn jaren als voorzitter van de PvdA. s&d biedt een voorproefje in de vorm van een passage over een gevoelige kwestie die begin 2002 speelde: moest Nederland, zoals het kabinet wilde, participeren in de ontwikkeling van de Joint Strike Fighter? Binnen de PvdA heerste grote verdeeldheid. ‘Voor en na de raadsverkiezingen van begin maart ging er geen partijbijeenkomst voorbij of het kabinetsbesluit werd zeer betreurd. De fractie werd ertoe opgeroepen voet bij stuk te houden.’ ruud koole Het voorjaar van 2002 is turbulent: er zijn gemeente­ ken tijdens het bewindspersonenoverleg van de raadsverkiezigen (6 maart), het tweede kabinet­Kok PvdA (bpo). De jsf was daar niet voor het eerst valt naar aanleiding van het niod­rapport over de aan de orde geweest. Tijdens eerdere bpo’s en genocide in Srebrenica (16 april), Pim Fortuyn maakt fractievergaderingen, net als op partijbijeen- furore en hij wordt vermoord (6 mei), vlak voor de ver­ komsten in het land, was aan het onderwerp kiezingen voor de Tweede Kamer (15 mei). Te midden de nodige aandacht besteed. In de partij leefde van al deze onrust speelt in Den Haag de discussie het steeds meer. Men voelde weinig voor het over de vraag of Nederland moet instappen in het meedoen met de ontwikkeling van de dure jsf­consortium. straaljager. 56 De Nederlandse luchtmacht had een duidelij- Op vrijdag 7 februari 2002 besloot het tweede ke voorkeur uitgesproken voor de Amerikaanse Paarse kabinet (PvdA, d66, vvd) dat Nederland jsf boven Europese straaljagers. Een besluit tot mee zou doen met de ontwikkeling van de Joint aanschaf zou echter nog jaren kunnen wachten. Strike Fighter (jsf), die op termijn de f16’s van Dat gold niet voor het besluit om mee te doen de Nederlandse luchtmacht moest vervangen. met de ontwikkeling van de jsf. Door nu mee De avond tevoren was er uitvoerig over gespro- te doen met de ontwikkeling van het vliegtuig zou de Nederlandse industrie op termijn bij de Over de auteur Tussen 2001 en 2007 was Ruud Koole productie van de toestellen voor vele miljoenen gedurende twee perioden voorzitter van de Partij van aan orders krijgen, en bovendien zou de Neder- de Arbeid. landse regering een korting krijgen bij de koop s & d 10 | 2009 Ruud Koole Niet schaatsen op dun ijs van de toestellen. Formeel stond het besluit om met andere vliegtuigen wel mogelijk? Was de mee te doen met de ontwikkeling van de jsf los voorgespiegelde werkgelegenheid die deelname van een toekomstig besluit over welk toestel aan de ontwikkeling van de jsf zou opleveren, de f16 zou moeten vervangen, maar het was wel zo hoog als voorgesteld? Leverde deelname voor iedereen duidelijk dat nu meedoen aan de wel de beloofde technologische spin-off voor ontwikkeling van de jsf de kans om later niet de Nederland? jsf aan te schaffen heel klein zou maken. Van de bewindspersonen waren Dick Benschop en Willem Vermeend het meest vóór u deelname en Jan Pronk het meest uitgesproken Tijdens het bpo van 6 februari kwamen funda- tegen. Klaas de Vries ging ervan uit dat we over mentele vragen aan de orde. Het besluit over de een paar jaar toch voor de jsf zouden kiezen, aanschaf van vliegtuigen kon volgens sommi- en daarom moesten we de business case zakelijk gen veel beter later worden genomen. Dan zou beoordelen. Maar daar had je wel de juiste in- men ook meer inzicht hebben in de behoefte formatie voor nodig, en die ontbrak, zodat er op aan materieel in een toekomstige oorlog. Mis- dat moment ook volgens hem geen basis voor schien waren andere (onbemande) vliegtuigen besluitvorming was. dan wel veel geschikter dan de jsf. Binnen het Mijn eigen inbreng tijdens het bpo sloot het bpo was er ergernis over het feit dat de vvd de meest aan bij die van Pronk. Ik sprak nogmaals besluitvorming over de jsf erdoor probeerde mijn verbazing uit over het feit dat een zo te drukken. Alle relevante ministersposten belangrijk besluit over defensiezaken niet op waren in handen van vvd’ers, die daardoor een basis van militair-operationele overwegingen genomen zou worden, maar op basis van indus- triepolitieke. Vanuit puur militair-operationeel De werkgelegenheidscijfers waren gezichtspunt was er geen reden om op dat moment al een besluit te nemen. Als er dan toch boterzacht, net als de garanties een positief besluit genomen zou worden om voor het plaatsen van orders bij andere ¬ industriepolitieke ¬ redenen, dan moesten die redenen wel bijzonder zwaar zijn. Nederlandse bedrijven Letterlijk zei ik dat ‘het ijs dan wel heel dik moet zijn’ en dat ik daar niet van overtuigd was. De werkgelegenheidscijfers waren boterzacht, net informatievoorsprong hadden, en zij gingen als de garanties voor het plaatsen van orders bij voluit voor de vette orders. Hun ideologische Nederlandse bedrijven vanwege de Nederlandse weerzin tegen industriepolitiek schoven de deelname aan de ontwikkeling van de jsf. vvd’ers in dit geval ineens met gemak ter zijde! Toen Tineke Netelenbos en Jan Pronk Want industriepolitiek was het ¬ om die vette vroegen wat nu de positie van de Tweede- 57 orders te zijner tijd binnen te kunnen halen Kamerfractie was, hield Melkert zijn kaarten moest nu eerst een bedrag van 800 miljoen tegen de borst en antwoordde hij dat de fractie dollar worden geïnvesteerd. De overheid zou goed uit de voeten zou kunnen met een besluit dat voorschieten; de industrie zou dat later in 2007, dat de bewijslast lag bij degenen die nu terugbetalen. Zelfs minister van Financiën Zalm een besluit wilden nemen, en dat de fractie nu ging hiermee akkoord, ook al zaten er de nodige nog geen positie kon innemen door de gebrek- haken en ogen aan de zogeheten business case. Ad kige gegevens. Wim Kok concludeerde dat er Melkert liet merken nog niet toe te zijn aan een inderdaad keiharde gegevens in de business case besluit en stelde vooral veel vragen. Hoe hard nodig waren, anders zou ‘het een te dunne laag waren de termijnen? Was een reële vergelijking ijs zijn om over te schaatsen’. s & d 10 | 2009 Ruud Koole Niet schaatsen op dun ijs u voerd. In dat gezelschap waren de bewindsperso- De volgende dag was de klap groot toen het nen vanzelfsprekend in de meerderheid. Allerlei kabinet toch besloot tot deelname aan de ontwik- scenario’s passeerden opnieuw en in detail de re- keling van de jsf. Van de zorgvuldigheid van vue. Fractievoorzitter Melkert sprak van een zeer het besluitvormingsproces in het kabinet was ik gecompliceerd vraagstuk en van grote scepsis in allerminst overtuigd. Druk uit werkgevers- en de fractie. De vragen die Frans Timmermans had werknemerskringen was wellicht niet vreemd gesteld ten aanzien van de business case moesten aan het besluit. En ik kon me evenmin voorstellen volgens hem door het kabinet op redelijke wijze dat het besluit zonder medeweten van Melkert worden beantwoord, wilde de fractie kunnen in- was genomen. Had hij Kok niet durven weer- stemmen. Sommige bewindspersonen gooiden staan, of was hij in de veronderstelling dat hij de het daarom over een andere boeg. Volgens Dick fractie wel achter het kabinetsbesluit kon krijgen? Benschop stond de ‘geloofwaardigheid’ van de Door het kabinetsbesluit was een uiterst PvdA op het spel als de fractie niet zou instem- lastige situatie voor de PvdA ontstaan, waardoor men. Klaas de Vries refereerde aan de traumati- Melkert zelf later in een onmogelijke positie zou komen. In de Tweede-Kamerfractie bestond grote twijfel over de wenselijkheid om voor de De fractietop en de PvdA­ministers jsf te besluiten. Woordvoerder Frans Tim- mermans verzette zich hevig tegen een positief oefenden grote druk uit op besluit op dat moment. Maar het kabinet had gesproken en een afwijzend standpunt van de woordvoerder Timmermans, om fractie zou de verdeeldheid van de PvdA etaleren hem zijn verzet te laten opgeven in de periode voorafgaand aan de verkiezingen. De druk die de fractietop en het PvdA-smaldeel in het kabinet uitoefenden op Frans om hem sche discussie destijds over de aanschaf van de zijn verzet te laten opgeven, werd steeds groter. f16, die nu vervangen zou moeten worden. Zo’n In de periode die volgde heb ik daarom herhaal- discussie moest zich niet herhalen. De jsf zou delijk met Frans overlegd en hem aangemoe- er over een aantal jaren toch komen en dan kon digd niet op te geven. Ik deed dat niet om mijn je nu maar beter proberen er de beste deal uit te persoonlijke gelijk alsnog te halen, maar omdat slepen. Hij vroeg zich af of de PvdA van Melkert de kwestie in de partij een brisante lading begon wel tot besluiten kon komen. Herhaaldelijk werd te krijgen. Voor en na de raadsverkiezingen mijn kant op gekeken, maar ik bleef met Melkert van begin maart ging er geen partijbijeen- van mening dat er mijns inziens voor de fractie komst voorbij of het kabinetsbesluit werd zeer nog te veel vragen onbeantwoord waren om betreurd. De fractie werd ertoe opgeroepen voet positief te kunnen besluiten. 58 bij stuk te houden. Het Politiek Forum van de Op tweede paasdag belde Frans me op. Hij partij sprak zich op 9 maart expliciet uit tegen luchtte zijn hart over de enorme druk die som- deelname aan de ontwikkeling van de jsf. Dat migen in de top van de partij op hem uitoefen- ‘zwaarwegende advies’ heeft intern veel invloed den. Zijn carrière zou ten einde zijn wanneer gehad, ook al vond een enkele PvdA-minister hij zo zou doorgaan, zo was hem onder meer te het maar ‘onzin’. Ik kon me daar bij mijn verzet verstaan gegeven.