Interview Met Tim Sluiter
Total Page：16
File Type：pdf, Size：1020Kb
TIM SLUITER ‘Ik zal me aan moeten passen’ Als laatste van de Nederlandse wereldkampioenen e beslissing om naar college in Amerika te gaan was een goede keuze, ook al heb ik mijn studie niet afge- van 2006 is ook Tim Sluiter professional geworden. maakt. Op het moment dat ik van school kwam voelde ik me nog niet klaar om pro te worden, Na een onderbroken studie in Amerika is Azië de moest ik als golfer en als mens nog te veel leren. Bovendien Dwilde ik mijn hersens blijven prikkelen, al moet ik toegeven dat volgende halte. ik dat niet echt gedaan heb want ik koos steeds de makkelijke vakken. Dat deed ik niet omdat ik het niveau niet aan zou kun- nen, maar om gewoon zoveel mogelijk tijd te hebben om te TEKST MARTIJN PAEHLIG FOTO’S CORNÉ VAN DER STELT golfen. Hoe je het ook wendt of keert, daarvoor was ik naar Amerika gegaan’, zegt Sluiter gedecideerd terwijl hij in zijn ouderlijk huis aan de keukentafel zit, enkele maanden na zijn vroegtijdige terugkeer uit de Verenigde Staten. ‘AL MIJN MOOIE MOMENTEN IN GOLF ZIJN De laatste keer dat GOLFjournaal uitgebreid met de nu twintig- TEAMMOMENTEN’ jarige speler sprak, zat Tim Sluiter op dezelfde stoel, aan dezelf- de tafel, maar zag zijn leven er nog heel anders uit. Hij had net een goed KLM Open achter de rug, kon nog niet bevroeden dat hij een aantal weken later samen met Wil Besseling en Joost Luiten wereldkampioen zou gaan worden, en had zelfs nog anderhalf jaar te gaan op school voordat hij de blik meer op zijn golftoekomst zou kunnen richten. En hoewel een goed verstaan- TIM IN VOGELVLUCHT der destijds al tussen de regels door kon lezen dat de Hattemer Tim Sluiter begon al jong met golf zijn toekomst niet in de schoolbanken zag maar op de golfbaan, en werd in 1999 opgenomen in de was de gang naar Amerika een logische. Om te golfen vooral. Nederlandse C-selectie. Maar zo zit het systeem niet in elkaar. ‘Als je een vak had was je ook echt verplicht om te gaan. Stond je Als amateur was Sluiter behoorlijk net lekker te trainen, moest je weer naar een hoorcollege omdat succesvol. Naast enkele individuele je anders credits verloor. Zelfs op de middelbare school in successen blonk hij vooral uit in Nederland ging dat niet zo. Natuurlijk ging ik daar wel naar les- teamevenementen, met als hoog- sen, maar het was belangrijker dat je je toetsen haalde dan dat je tepunt de wereldtitel met Oranje in steeds aanwezig was. Dus was ik vooral bezig met golf, begon ik 2006. ‘We wisten als team van meet kort voor een tentamen heel hard te blokken en dan haalde ik af aan dat we gingen winnen, dat het wel. Ik had niet verwacht dat het in Amerika zo strikt zou voelden we allemaal heel sterk.’ zijn. Ik verwachtte meer iets als op de Nederlandse universitei- ten, waarbij het meer je eigen verantwoordelijkheid is te bepalen Golfend Nederland leerde Sluiter of je de colleges nodig hebt of niet.’ vooral kennen tijdens het KLM Het schoolregime was niet het enige waar Sluiter aan moest Open van 2006. Als zeventienjarige wennen. Het eerste jaar was er een van hoge pieken en diepe amateur haalde hij de cut en werd dalen voor de voor het eerst op eigen benen staande jongeling. verdienstelijk 53ste. ‘De eerste drie maanden waren geweldig. Alles was mooi, alles 8 GOLFjournaal maart 2010 GOLFjournaal maart 2010 9 Interview • Tim Sluiter SLUITERS stERKstE PUNTEN DIstANCE CONTROL ‘Daar wás ik al goed in en daar ben ik in Amerika nog veel beter in geworden. Ik vond dat ook wel het leukste om aan te werken.’ MENTAAL ‘Vroeger wilde ik nog wel eens ontploffen in de baan, maar dat heeft geen zin. Het ligt aan jezelf, niet aan iemand anders. Daar ben ik vaak mee bezig.’ SHORT GAME ‘Ook hier oefende ik veel op. Niet zozeer op de techniek, wel veel op gevoel. Mijn coaches snappen dat ook, al probeer ik nu wel wat meer balans te zoeken tussen gevoel en techniek.’ ‘ MaN, JE BENT ECHT EEN MESS! ZO KON IK NIET DOORGaaN. ALLES HAD ME ALTIJD MEE GEZETEN, HET GING ALTIJD ZOALS IK WILDE, MaaR NU DUS NIET’ was nieuw. Het was een soort roes. Maar ná die periode werd zoals ik wilde, maar nu dus niet. Daar moest ik mee om leren het moeilijker dan ik had verwacht. Kleine dingen zoals de koel- gaan want ik was het helemaal kwijt. Mijn gevoelens buiten de kast die niet volstond, maar ook grotere, zoals het missen van baan hadden een enorme invloed op mijn golfspel.’ thuis. Na een half jaar wilde ik gewoon weg, ik vond het echt Met hulp van een schoolpsycholoog kwam Sluiter er weer niet leuk meer. Althans, dat dacht ik want toen mijn ouders op bovenop, nam het plezier opnieuw toe en kwamen ook de resul- een gegeven moment kwamen, bleek ik het inmiddels eigenlijk taten weer. Desondanks nam hij in die periode toch de beslis- best weer naar mijn zin te hebben. Ik kon dat zelf alleen niet sing zijn studie voortijdig af te breken. ‘Dat heb ik natuurlijk meer zien, zo ontzettend zat ik vast in negatieve gedachtes.’ niet zomaar gedaan. Ik heb alles héél goed afgewogen.’ ‘Het enige wat ik niet had meegenomen in de overweging was de DEPRESSIEF emotie. Ik had het dan wel moeilijk gehad, ik had ook ontzet- ‘Dat het eerst niet zo lekker ging, lag vooral aan mezelf. Aan tend veel lol met die gasten. Spelen met een team heeft gewoon mijn instelling. Ik kan nogal uitgesproken zijn, heb over veel wat extra’s. Al mijn mooie momenten in golf zijn teammomen- dingen een duidelijke mening, en een soms sarcastische vorm ten. Je deelt de slechte momenten, maar vooral de goede dingen, van humor. Dat wordt in Nederland over het algemeen geaccep- je deelt de winst. Natuurlijk wil je het liefst je eigen partij win- teerd en begrepen, maar in Amerika veel minder. Het heeft even nen, maar als jij dat niet doet en je team wel, dan vier je toch geduurd voor ik daar mee om kon gaan want ik bleef star vol- feest. Hoe meer teamspirit er is, hoe beter ik speel. Maar ja, ik harden in mijn gedrag, vond dat zij mij moesten gaan begrijpen. wilde pro worden en daar paste deze stap gewoon bij.’ Maar op een gegeven moment kwam het besef dat ik daarmee ‘Ik had door het schrappen van lessen inmiddels zo’n achter- alleen mezelf maar in het nauw bracht. Ik was de gast in een stand opgebouwd dat ik mijn opleiding toch niet meer in vier andere cultuur, dus ik was degene die zich aan moest passen.’ jaar af zou kunnen ronden. Ja, ik had nog een of twee jaar Mede door die omslag in gedrag – maar zeker ook door de suc- kunnen blijven, maar uiteindelijk had ik hoe dan ook zonder cessen die we als team boekten – nam het plezier weer toe. Er papiertje gestaan, want een jaar niet golfen was hoe dan ook waren goede resultaten, er was veel plezier, het ging goed met geen optie.’ Sluiter. En dus nam hij het besluit nog minstens één jaar te blij- ven. Maar in de zomer van 2008 kwam de klad er opnieuw in bij AZIË de Nederlander. De eerste stop na terugkeer in Europa was de Qualifying School ‘In de zomer ging ik met de week slechter spelen, met als diepte- van de Europese Tour. Tot veler verbazing – niet in de laatste punt het uitblijven van een selectieplaats voor de Eisenhower plaats die van hemzelf – slaagde hij er niet in de kwalificatie- Trophy. Ik snapte op dat moment de argumenten wel, maar ik reeks met goed gevolg te doorlopen en stond hij met lege han- was zó ontzettend teleurgesteld. Ik deed wel groot, maar had den. ‘Dat was een tegenvaller, een enorme klap. Met nog een een pijn, niet te geloven. Ik wilde weg, weg uit Nederland en paar holes te spelen was ik gewoon binnen, maar ineens kwam naar Amerika. Maar daar wilde ik eigenlijk ook niet zijn en ook de man met de hamer langs. In een paar holes tijd stortte de in golf had ik geen zin meer. Als ik eerlijk ben denk ik dat ik in boel in elkaar en had ik niets. Ik zeg niet dat ik dacht fluitend in die tijd een beetje depressief was, ik zat gewoon niet goed in de Final Stage te komen, maar hier had ik ook geen rekening mijn vel. De knop ging om nadat ik in een klein auto-ongeluk mee gehouden. Ik schreef nog wel op mijn site dat ik dan maar terecht kwam. Het stelde niets voor, het was echt heel klein, op de EPD Tour zou beginnen, maar eerlijk gezegd moest ik maar ik schrok er wel van. “Man, je bent echt een mess!” Zo kon daar echt niet aan denken. Begrijp me niet verkeerd, het is goed ik niet doorgaan. Alles had me altijd meegezeten, het ging altijd dat dat circuit er is, het is een mogelijkheid om op te klimmen, 10 GOLFjournaal maart 2010 GOLFjournaal maart 2010 11 Interview • Tim Sluiter maar word je er ook beter van? Dat geldt voor mij, maar ook voor die andere jongens die er nu spelen of die de afgelopen jaren zo hun kaart voor de Challenge Tour hebben behaald.’ Liever geen EPD Tour dus. Maar wat dan wel? ‘Op een gegeven moment opperde iemand de Aziatische Tour als mogelijkheid. Ik moet toegeven dat ik daar nog nooit aan gedacht had, maar toen ik er wat beter over nadacht kwam het me logisch voor.