Mapa Wyborcza Szczecina. Przestrzenne Zróżnicowanie Zachowań Wyborczych Szczecinian W Latach 2006–2015
Total Page：16
File Type：pdf, Size：1020Kb
Acta Politica Polonica nr 2/2016 (36) | www.wnus.edu.pl/ap | DOI: 10.18276/ap.2016.36-02 | 21–34 Mapa wyborcza Szczecina. Przestrzenne zróżnicowanie zachowań wyborczych szczecinian w latach 2006–2015 Tomasz Czapiewski Uniwersytet Szczeciński, Instytut Politologii i Europeistyki e-mail: tomasz.czapiewski(at)usz.edu.pl Słowa kluczowe zachowania wyborcze, geografia wyborcza, Szczecin, polityka lokalna Abstrakt Praca opiera się na założeniu istnienia efektu sąsiedztwa, zdefiniowanym jako prze- strzenne zróżnicowanie zachowań wyborczych. Odzwierciedla ono różnice strukturalne i społeczne, ale przy uwzględnieniu efektu kontekstowego, gdzie przestrzeń zamieszka- nia stanowi kontekst odniesienia. Badaniu w niniejszym artykule zostały poddane wyniki wyborcze w Szczecinie w latach 2006–2015. Porównano granice obwodów wyborczych i osiedli, dokonując przyporządkowania poszczególnych obwodów wyborczych do kon- kretnych osiedli, a następnie określono osiedlową charakterystykę poprzez wyliczenie sto- sunku pomiędzy wartością poparcia czy frekwencji na terenie osiedla oraz w całości mia- sta. Badania wykazały, że ogólny obraz rozłożenia i zróżnicowania zachowań wyborczych mieszkańców miasta jest względnie stabilny w czasie i niezależny od rodzaju wyborów, za wyjątkiem wyborów do Rady Miasta. Czynnikiem różnicującym osiedla w największym stopniu w kwestii zachowań wyborczych jest frekwencja. The electoral map of Szczecin. Spatial diversity of political preferences of Szczecin citizens in years 2006–2015 Keywords electoral behavior, electoral geography, Szczecin, local politics Abstract The article is based on the assumptions of the neighborhood effect, defined as a spatial diversity of electoral behavior. It reflects the structural and social differences, but taking into account the effect of context, where living space is a context of reference. Election re- sults in Szczecin in the years 2006–2015 have been studied in this article. Author compared the boundaries of constituencies and neighborhoods, assigning constituencies to specific neighborhoods and then creating neighborhood’s characteristics by determining the ratio between the support or the turnout in the neighborhood and in the whole city. Studies have shown that the overall picture of the distribution and diversity of electoral behavior of in- habitants of the city is relatively stable in time and independent of the type of election, ex- cept for the election to the City Council. Voter turnout is differentiating electoral behavior in neighborhoods to the greatest extent. Uniwersytet Szczeciński 21 Tomasz Czapiewski Wprowadzenie Szukając terytorialnych uwarunkowań zachowań wyborczych, w pierwszym rzędzie należy wskazać na istnienie tzw. efektu sąsiedztwa, choć mechanizm za nim stojący jest w nauce przed- miotem dyskusji. Zjawisko to może być zdefiniowane jako zróżnicowanie przestrzenne zacho- wań wyborczych, które stanowi odzwierciedlenie różnic strukturalnych i społecznych, ale przy uwzględnieniu efektu kontekstowego, gdzie przestrzeń zamieszkania stanowi kontekst odniesie- nia (Kavetskyy, 2014). Z tym rozróżnieniem wiąże się podstawowy spór, który dotyczy tego, czy terytorialne zróżnicowanie zachowań wyborczych jest całkowicie wyjaśniane przez terytorialne zróżnicowanie atrybutów społeczno-ekonomicznych (McAllister, Studlar, 1992). Część badaczy wskazuje na istotny wpływ lokalnego kontekstu, niedający się wytłumaczyć tymi atrybutami, który można podsumować sentencją: „Ludzie, którzy ze sobą wspólnie rozmawiają, wspólnie głosują” (Pattie, Johnston, 1999, 2000). Na lokalny kontekst poza wzajemnymi interakcjami w obrębie sąsiedztwa mogą składać się też bezpośrednio widoczne w okolicy efekty rozwo- ju ekonomicznego czy rezultaty lokalnie skoncentrowanych kampanii (Johnston, Pattie, 2006). Dotychczasowe badania pokazują, że zjawisko efektu sąsiedztwa ma charakter ogólnoświatowy i występuje w różnych krajach i regionach świata. W polskim przypadku skalę efektu sąsiedztwa mogą ograniczać wskazywane w literaturze cechy polskiego społeczeństwa, takie jak słabość więzi społecznych (Zarycki 2008) czy amorficzność struktury społecznej (Jałowiecki, 1990). Dotychczasowe badania ukazują jednak, że zróżnicowanie terytorialne w Polsce następuje na wszystkich poziomach – między regionami, w obrębie regionu, a także w obrębie miast. Słusznie wskazuje jednak M. Kowalski (2003, s. 7), że relatywnie łatwo jest opisać kształt przestrzennego zróżnicowania zachowań wyborczych, ale „więcej problemów pojawia się przy próbie uchwyce- nia zmienności zachowań wyborczych, co wiąże się z niestabilnością sceny politycznej. Jeszcze trudniejsze staje się wytłumaczenie przestrzennego zróżnicowania tychże zachowań”. Przy tym ostatnim badawczym wyzwaniu należy zachować szczególną ostrożność, związaną z ryzykiem popełnienia tzw. błędu ekologicznego, czyli nieuprawnego wnioskowania na temat jednostek na podstawie danych dotyczących większych zbiorowości (Kocór, 2006). Jeżeli chodzi o zmien- ność w czasie, to zasadą jest jednak stabilność lokalnych i regionalnych odchyleń od krajowych wzorów decyzji wyborczych (Leib, Quinton, 2011), niektórzy widzą nawet elementy kontynu- acji, porównując współczesne i przedwojenne zachowania wyborcze (Kowalski, 2014). Może to zaskakiwać, bo zmianie podlegają nie tylko indywidualne preferencje polityczne, ale znaczna jest mobilność terytorialna i różnego rodzaju migracje (od wewnątrzgminnych poczynając, na międzynarodowych kończąc). Wskazuje się też na użyteczność danych wyborczych dotyczących małych społeczności (Charney, Malkinson, 2015, s. 2). Badania cenzusowe realizowane są dużo rzadziej niż wybory powszechne, w Polsce w szczególności. Analiza wyników wyborów może służyć jako pierw- sze wskazanie, że prawdopodobnie doszło np. do istotnych zmian demograficznych w danym sąsiedztwie czy osiedlu. Od efektu sąsiedztwa należy jednak odróżnić efekt „głosowania sąsia- dów i rodziny”, który dotyczy odmiennego zjawiska – kandydat w swoim miejscu zamieszkania i jego bezpośredniej bliskości osiąga bardzo dobre wyniki wyborcze. Czasem wielkość poparcia 22 Acta Politica Polonica Mapa wyborcza Szczecina. Przestrzenne zróżnicowanie zachowań wyborczych szczecinian w latach 2006–2015 zmniejsza się proporcjonalnie do zwiększania się odległości od miejsca zamieszkania (Górecki, Marsh, 2014, s. 11–12). Taki rodzaj efektu pozostanie poza przedmiotem niniejszych badań, choć w kilku przypadkach podczas wyborów najbardziej lokalnych – do Rady Miasta, jego występo- wanie było niewątpliwie dostrzegalne (np. podczas szczecińskich wyborów w 2010 r. dwóch kan- dydatów: Henryk Jerzyk i Władysław Dzikowski, zdobyło w obwodach wyborczych położonych na obszarze zamieszkiwanych przez siebie osiedli ponad 60% wszystkich oddanych w obwodzie głosów). Należy dodać, że waga lokalnych uwarunkowań dla preferencji wyborczych ma większe znaczenie praktyczne w wyborach w okręgach jednomandatowych, których istotą jest to, że działania partii politycznych skoncentrowane są w części okręgów, określonych mianem mar- ginalnych (Wolnicki, 2009, s. 216), lub tam, gdzie udało się zbudować bastiony poparcia, które w okresie wyborczym należy zmobilizować – w przypadku partii mniejszych (Ford, Goodwin, 2014, s. 37–38). Rozpoznanie i umiejętność scharakteryzowania elektoratów w skali mikro mogą tutaj rozstrzygnąć o ostatecznym rezultacie wyborczym. Być może dlatego badania geografii wyborczej są zdecydowanie najpełniej rozwinięte w Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych. Na wstępie warto też przytoczyć charakterystykę mieszkańców Szczecina na tle kraju pod względem zachowań wyborczych. Szczecinianie w wyborach sejmowych głosowali relatywnie częściej na kandydatów partii o rodowodzie liberalnym (Czapiewski, 2015). Ich preferencje po- lityczne są jednak bardzo zbliżone do preferencji obywateli pozostałych dużych miast. Pojawia- jące się w dyskursie stwierdzenia, że Szczecin stanowił bastion SLD i PO, nie znajdują pełnego uzasadnienia. Źródeł tej popularności można prawdopodobnie szukać w postrzeganiu Szczecina zarówno w oderwaniu od innych wielkich miast, jak i też w połączeniu z regionem Pomorza Zachodniego. Matyja (2015, s. 15) zaklasyfikował Szczecin do lewicowo-liberalnego typu, ale zastrzegając, że reprezentuje on cechy grupy w sposób niepełny. W tej samej podgrupie znalazły się m.in. Bydgoszcz, Olsztyn i Łódź, a należy też dodać, że podział dotyczył znacznie szerszej kategorii tzw. miast prezydenckich. I. Kavetskyy (2004), badając zachowania wyborcze szczecinian w wyborach do Sejmu w la- tach 1991, 1993, 1997 oraz 2001, wyróżnił trzy typy osiedli. Typ A obejmował osiedla części za- chodniej oraz Łękno, Śródmieście-Północ i Stare Miasto, gdzie najlepsze wyniki uzyskiwał SLD oraz – w zależności od roku przeprowadzenia wyborów – UD, KLD i UW, a frekwencja była najwyższa (s. 389). Typ C obejmował na mapie Szczecina pas biegnący w środkowej części mia- sta wzdłuż linii Odry, osiedli Załom, Wielgowo-Sławociesze i Płonia-Śmierdnica-Jezierzyce po- łożonych na krańcach wschodnich oraz Krzekowo-Bezrzecze znajdujące się na zachodzie miasta – tutaj najlepsze wyniki uzyskiwały partie prawicowe, ludowe oraz Unia Pracy, a frekwencja była najniższa. Typ B był najliczniejszy (18 osiedli), z większością wartości bliską średniej, poza zwiększonym poparciem dla PSL oraz katolickich komitetów wyborczych (s. 389–390). Szczecin w 1990 roku został uchwałą Rady Miasta podzielony na 4 dzielnice i 36 osiedli. Poza nazewnictwem jedyna istotna zmiana od tego czasu to podział osiedla Majowe-Kijewo na dwa nowe, odpowiednio Majowe i Kijewo, co zwiększyło