Van: Berend Buddingh
Geachte griffier, bijgaand vindt u mijn toespraak die ik als oud-wethouder inde periode 2006-2010 hebben mogenhouden bij de opening van het Windmolenpark Giessenwindte Giessenburg/Giessenlanden.Wellicht een mooi aanknopingspunt voor een stukje reflectie bij de Staten.
Met vriendelijke groeten,
Berend Buddingh' fractievoorzitter PvdAGiessenlanden
Het is zover. Mission completed. Het isvolbracht en ze zullen niet onopgemerkt blijven. Hier staan ze, de drie van Giessenburg. Machtig, groots en schitterend. 120 meter de lucht in. En toch ook rank, slank, statig. Draaiend, werkend, opwekkend. 3 windmolens, symbool van de moderne tijd, 9 megawatt, Giessenlanden zelfvoorzienend. 3 windturbines om trots op te zijn. Een project om trots op te zijn.
En toch, toch staat hier een oud-wethouder met gemengde gevoelens. Want voor mij, wethouder in de periode van 2006 tot 2010, roept dit project ook wrange gevoelens op. Herinneringen die terug gaan naar politieke spelletjes, bestuurlijke druk, persoonlijke bedreigingen en een provinciale dolksteek. De vraag is echter of je dat, op een feestdag als vandaag, nog moet melden. Is dit het moment om mogelijke frustraties en oude rekeningen nog één keer te vereffenen? Het antwoord zal u wellicht verrassen. Het isovertuigend ja. Want zonder het feestje van vandaag en morgen te verpesten, geeft de totstandkoming van dit windmolen project vooral ook goed aan waarom in deze regio de bestuurlijke daadkracht geminimaliseerd wordt en in dit land, dit Nederland steeds de politieke geloofwaardigheid ten onder gaat. Zet u schrap.
Op 1 december 2004 tekende de gemeentes uit de Alblasserwaard en de regio's AV en Drechtsteden een intentieverklaring voor de zogenaamde Transformatievisie Merwedezone. Een project om te komen tot een totale transformatie van het gebied tussen Gorinchem en Dordrecht waarin woningbouw, werkgelegenheid, economische reuring en ook duurzaamheid gebundeld werden om te komen tot aantrekkelijk woon en leefgebied. De wethouders van de verschillende gemeentes tekenden bij het volle verstand en in de overtuiging dat dit een vliegwiel zou beteken voor de regio in het algemeen en voor de eigen gemeente in het bijzonder. Het zou meer woningen, meer bedrijvigheid, meer groen brengen. Het bood kansen, ook buiten de gemeentelijke contouren. En die duurzaamheidsopgave van de provincie, 40 MW wind, ach die zou er vast wel lopende het project uit gekletst kunnen worden. Voorlopig klonk het best! Het was uiteindelijk alleen de wethouder van Hardinxveld die het project van begin tot einde meemaakte. Twee jaar later, 2006 zat er nog weinig schot in de Merwedezone. Iedere gemeente zocht zijn eigen voordeel, was op zoek naar meer bedrijventerreinen, meer woningen, recreatiegebieden op plekken waar ze eigenlijk niet konden en waren tegelijk lekker bezig om vooral niet mee te werken aan die 40 Megawatt. Totdat die vermaledijde Giessenlandse wethouder zei dat wie a. zegt ook b. moet zeggen en dat de provincie niet aan het drammen was, maar gelijk had. Dus ja, ultimo, Giessenlanden was bereid om mee te werken aan de windmolenlocatie Giessenburg. Een doorbraak voor de Merwedezone, maar niet een doorbraak die door de anderen gewenst werd. Het besluit van Giessenlanden bracht een nieuw spel op de wagen.
Of de wethouder maar even op bezoek wilde komen bij de ervaren collega van Gorinchem. Of het broekie het allemaal wel begreep. Hoe het spel achter de schermen gespeeld moest worden. Wat wij als regio binnen wilden halen, dat je dus niet opeens 'ja' tegen zo'n oude afspraak moest zeggen. Zo werkte de politiek niet. Het was de wethouder die zich ook verantwoordelijk voelde voor de verbreding van de A27 en de A15, bedrijventerrein Gorinchem-Noord en de treinverbinding Breda - Utrecht met het intercitystation Gorinchem. U weet wel, die projecten die volop in uitvoering zijn ... Na zijn monoloog vertrok deze Giessenlandse wethouder schouderophalend.
En Giessenlanden zette dus door. Met een ruime meerderheid in de eigen gemeenteraad. En natuurlijk gesteund door de gedeputeerde. Eindelijk een gemeente die zich aan de afspraak hield.
Maar de tegenstanders verzamelden zich. En die kwamen bovenal van de andere kant van de A1 5. Hardinxveld, inwoners en gemeentebestuur, trok op tegen de buurgemeente. Het zou niet mogen. Laat vooraf duidelijk zijn, dat ik groot respect heb voor bewoners die direct betrokken waren, die boos waren, die ze echt niet wilde in de achtertuin, bewoners met wie ik het nooit eens zal worden, waarbij ik ook weet dat wij niet altijd het perfecte communicatietraject liepen, maar waar ik zeker van weet dat ik altijd de waarheid heb gesproken. Ook al was die niet altijd makkelijk, ook al was dat niet wat men wilde horen.
Maar waar ik me mateloos aan gestoord heb, beter gezegd geërgerd, isenerzijds de lafheid van de Hardinxveldse bestuurders, nooit gezegd dat het een afspraak betrof van 1 december 2004 en Giessenlanden niet meer deed dan de afspraak uitvoeren. Anderzijds heb ik het ophitsende en populistische gedrag van de lokale Hardinxveldse partij op sommige momenten als bedreigend ervaren. Populisme en hysterie lagen dicht bij elkaar. Waarbij het politiek opportunisme het hoogtepunt bereikte toen de politiek leider het aanbod deed Giessenlanden volledig te steunen als we de windmolens langs de N21 4 zouden zetten. En dan verbazen wij ons dat de gemiddelde kiezer zich van de politiek afwendt.
Maar het dieptepunt bracht uiteindelijk de Provinciale Staten van Zuid-Holland. Windmolenprojecten zijn overal moeilijke projecten. En dan vooral voor lokale bestuurders. Die krijgen de volle laag. Een wethouder ergens in Gelderland heeft uiteindelijk moeten onderduiken met zijn gezin. Het zou niet mogen. Het zou soms beter zijn, wanneer de uitvoering volledig bij de provincie lag. Misschien wat laf, maar wel op afstand. En vaak gaat het om een provinciaal of zelfs landelijk belang. Dus waarom daar die lokale bestuurders mee belasten. Maar de Staten in Zuid-Holland zijn van het niveau karaktermoordenaar. Nadat de procedure volledig was gelopen en Giessenlanden het provinciale beleid met overtuiging had uitgevoerd, spraken de Staten een njet uit. En ze dachten ook nog dat ze gelijk hadden. De rechter gaf Giessenlanden natuurlijk gelijk, maar een dolksteek in de rug was het. Dank u, Provinciale Staten.
Maar ze staan er. En plots vieren we de maand van de duurzaamheid in de regio en gaan we de molens bekijken. Dat is mooi. En Wim, je hebt je nek uit gestoken. Je bent een ondernemer. In een markt die negatieve emoties oproept, durf jij te investeren, ben jij zo'n jongen van De Witt. En daar waar Nederland zich massaal aan de gesubsidieerde zonnepanelen waagt, daar schijnt dat niet te mogen bij Windmolens. Het blijft emotie, het blijft opportunisme. Wim, je hebt je nek uitgestoken, het was een lange weg, maar het isreg gekomen. In tijden van crisis en economische malaise kunnen er velen een voorbeeld aan je nemen. Ondernemen en dan ook nog duurzaam. En hier staan ze nu. De 3 van Giessenburg. We zijn er trots op!