www.monokino.org www.beaufort21.be

27.05.2021 mono•7.11.2021 Kino & Beaufort

CRACKS“To accept one’s past never be used; it – one’s history – cracks and crumbles is not the same thing under the pressures as drowning in it. of life like clay in a An invented past can season of drought.” A James Baldwin,N The Fire Next Time D CRUMBLES Cracks_2021.indd 1 18/05/21 14:04 Vorig jaar zorgde Black Lives Matter voor beweging op straat. De Last year, Black Lives Matter caused film archives raise a number of questions maken deze filmarchieven een aantal vragen bij ons los: hoe movement in the street. The wave of for us: how exactly does that film and golf van protesten in Amerika waaide over naar België. Naast protests which came from America, flew visual culture determine our (colonial) bepaalt die film- en beeldcultuur toen én vandaag precies onze George Floyd werden hier ook andere namen geroepen: Adil, over to Brussels, Gent, Antwerp and image, then and today? And how can we (koloniale) beeldvorming? En hoe kunnen we film en video van- Ostend. Besides George Floyed, other see film and video today as a medium Mehdi, Semira, Lamine, Mawda… In Brussel vonden er acties names were called out through the for alternative knowledge transfer? daag dan zien als een medium voor alternatieve kennisoverdracht? plaats voor het Justitiepaleis, een gebouw bijeengehouden door streets: Adil, Mehdi, Semira, Lamine, Simnikiwe Buhlungu questions knowledge Ook Siminikew Buhlungu’s film Vitamin See (2017) stelt stellingen die ondertussen zelf aan vernieuwing toe zijn. Zo lijken Mawda… The Brussels protest took place production with her film Vitamin See onze manier van kennisproductie in vraag. Wat is wetenschap­ next to the Palace of Justice, a building (2017). What is Scientific Knowledge? de woorden van James Baldwin te echoën in haar grote, koude held together by scaffolds. The words Who ‘produces’ this knowledge? Two pelijke kennis, en wie ‘produceert’ deze juist? Twee kinderen voe- hallen: “Een verzonnen verleden kan nooit worden gebruikt; het of James Baldwin seem to echo in her big, children have a dialogue about the sea as ren een dialoog over de zee als metafoor voor kennisoverdracht. barst en brokkelt af onder de druk van het leven zoals klei in een cold halls: “An invented past can never a metaphor for knowledge transfer. In het korte parcours neemt Christian Nyampeta met zijn film be used; it cracks and crumbles under In the short program, Christian droogseizoen”. the pressures of life like clay in a season Nyampeta takes a central role with his Sometimes It Was Beautiful (2018) een cen- Het Justitiepaleis is één van de talloze voorbeelden van archi- of drought.” film Sometimes it was Beautiful trale plek in. In een cinemazaal bespreken verschillende histori- The Brussels Palace of Justice is (2018). In a cinema, several historical tectuur in België die werd opgetrokken met het geld dat Leopold II one of the many examples of colonial figures discuss how we should frame dis- sche figuren hoe we de historische beeldvorming over de kolo- opstreek door het plunderen van zijn kolonies Congo, Rwanda en architecture in Brussels, financed with cussions about historical imagery of the nies vandaag moeten omkaderen. Wie heeft het recht om deze Burundi, het zogenaamde ‘Kongogeld’. Ook in Oostende treffen so-called ‘Kongogeld’ [Congo-money], colonies today. Who has the right to (re) geschiedenissen te (re)presenteren? En hoe? Met het program- which came from the plundering of present these histories? And how? With we deze koloniale geschiedenis aan in de vorm van standbeelden Belgian colonies in Congo, Rwanda the program Cracks and Crumbles, ma Cracks and Crumbles wil Monokino aantonen en gebouwen. De Koningin der Badsteden ver- and Burundi. In Ostend, we find similar Monokino wants to emphasize that dat er geen eenduidig beeld op het verleden bestaat. Daarom zijn examples in the forms of statues and there is no singular or straightforward kreeg haar royale reputatie en Belle-Epoque erfgoed door koning- architecture. The Queen of Coastal imagery of our past, and therefore there er ook geen eenduidige antwoorden. ‘De’ geschiedenis is een on- architect Leopold II, die opdracht gaf voor de aanleg van gebou- Cities earned her royal reputation and is no singular answer. ‘The’ history is an houdbare constructie, die op barsten staat. En zo zochten we naar wen zoals de Koninklijke Gaanderijen, de Koninklijke Stallen, de Belle-Epoque architecture through the untenable construction, about to burst. persoonlijke en intieme narratieven, die een alternatief bieden actions of Leopold II who took care of This is why we searched for personal and Wellingtonrenbaan, het Leopoldpark of het toenmalig Kursaal the construction of buildings such as the intimate narratives, as a counterweight voor de eenzijdige visie van de monumentale standbeelden. alsook de plattegrond van het vissersdorpje Oostende grondig Royal Galleries, the Royal Stables, the to the monumental statues. Naast het vaste parcours willen we via een aantal evene- Wellington Racecourse, the Leopoldpark, To make way for an active dialogue, hertekende. Leopold II werd dan ook in Oostende geëerd door the late kursaal… Leopold II was honoured we also weaved a number of events next menten ook een actieve dialoog opstarten. Beginnen doen we het ruiterstandbeeld dat de Drie Gapers bekroont. in Ostend through the equestrian statue to the permanent program. We start with met de vertoning van Soleil Ô (1970), een film van Med Hoe gaan we om met dit erfgoed? Op vraag van Beaufort which crowns the Drie Gapers. a screening of Med Hondo’s film Soleil Ô Hondo die we combineren met een book launch over de filmma- What do we do with this heritage? (1970) accompanied by a conversation probeert Monokino de nasleep van onze koloniale geschiedenis At the request of Beaufort, Monokino between our very own Anouk De Clercq ker. Geïntroduceerd door Pascale Obolo, filmmaakster, activiste in Oostende in een ander licht te plaatsen. We verruilden echter attempts to address the aftermath of and Pascale Obolo, a filmmaker, activist en curator reflecteren we samen met Anouk De Clercq over Med colonial history in Ostend through a and curator. In late summer, we planned een blik op de monumenten voor een aantal dynamische video-­ different approach, I, the form of an a city walk with Aldo Esparza Ramos Hondo’s oeuvre dat vandaag relevanter dan ooit blijkt. In de installaties doorheen de stad. Waar de statische standbeelden installation of videoworks throughout the and Yuchen Li. Together they form the late zomer staat een stadswandeling met Aldo Esparza Ramos in de stad van bovenaf op ons neerkijken, wil Monokino onze blik city. Where the statues of the city look collective “Weaving Realities” in which en Yuchen Li op de planning. Samen vormen ze het collectief down on from above, Monokino flips the they address ancestral knowledge omkeren. We zochten naar verhalen die niet beschreven werden gaze. We searched for stories which are about food traditions. In Ostend they ‘Weaving Realities’, dat via kennis over voedsel en recepten onze in geschiedenisboeken, naar stemmen die ons toefluisteren van not described in history books and voices will talk about the (colonial) history of sensoriële link met de geschiedenis onderzoekt . In Oostende which whisper behind monumental chocolate through ancestral stories. We achter deze monumentale façades. Zo beschrijft de film Drei facades. In this manner, Mirjam Charles’ conclude with an evening with Belgian vertellen ze over de (koloniale) geschiedenis van chocolade door Atlas (2018) van Mirjam Charles bijvoorbeeld hoe een dienst- film Drei Atlas (2018) describes how filmmakers Sandra Muteteri Heremans middel van voorouderlijke verhalen. We sluiten het programma af meisje wordt verdacht op de moord op haar voormalige werk­ a servant girl is suspected of the murder and Maxime Jean-Baptiste who put met een avond gecureerd door de Belgische filmmakers Sandra of her former employer. As a viewer, together a program of ‘black’ or absent gever. Als kijker stap je mee in het verhaal van de protagoniste we experience the perspective of the images. Together with these artists, Muteteri Heremans en Maxime Jean-Baptiste die een programma die een agente moet overtuigen van haar onschuld. protagonist who has to convince a police filmmakers, thinkers and the people of over ‘zwarte’ of afwezige beelden samenstellen. Samen met Waar de oude standbeelden dikwijls vervreemdend of zelfs woman of her innocence. Ostend, Monokino enters into a dialogue deze kunstenaars, filmmakers, denkers en het Oostendse publiek, As an everyday medium, film offers about our collective past and we think buitenaards lijken, is film juist een herkenbaar medium waar we more recognizability than the statues about how we deal with these histories gaat Monokino in dialoog over hoe we vandaag samen kunnen elke dag mee worden geconfronteerd. Het is om die reden dat which often appear strange and alien. in the present. So that the cracks and omgaan met dit collectief verleden. Zodat de barsten en de krui- This is why the audiovisual medium was the crumbs do not lead to a collapse audiovisuele media als film dikwijls ook werden ingezet als ko- often used for colonial propaganda. As a today, but serve as inspiration for a future mels vandaag niet leiden tot een instorting, maar als inspiratie loniale propaganda. Als nomadisch film- en kunstencollectief, nomadic film and arts collective, these shared and imagined together. dienen voor een samen gedeelde en verbeelde toekomst.

Cracks_2021.indd 2-3 18/05/21 14:04 Vast Parcours DREI ATLAS 2018 films en speelfilms geproduceerd en gefotografeerd, en beoordeeld als ‘wetenschappelijke kennis’ in Permanent Program is ook de regisseur van een aantal kortfilms. Miryam Charles Miryam Charles is a director, producer and cinematographer vraag stelt en analyseert. Door het toespre- 27.05.2021 — 7.11.2021 8’, 16mm, colour, sound living in Montreal. She has produced and photographed ken naar de producenten van deze specifie- several short fiction films and feature films, and is also the ke soort kennis en hoe deze wordt verspreid, director of several short films. daagt de dialoog een verhaal uit dat sociaal-­ historisch en cultureel is opgelegd aan dege- VITRINE — Boekhandel Corman Wittenonnenstraat 38, 8400 Oostende nen onder ons wier epistemologieën zich in de maandag, woensdag, donderdag, vrijdag, zaterdag: 10:00-18:30 periferie van deze dichotomie van 95% en 5% dinsdag, zondag (& feestdagen): 13:00-18:30 hebben bevonden. Dit wordt duidelijk wanneer de vragen gesteld worden door twee jonge meisjes, die plaatsnemen om duidelijk te maken hoe veel van de oceaan – die als voertuig en metafoor een manifestant van ideeën vormt – we wer-

, 2018, 7 min. Courtesy of the Artist of 7 min. Courtesy , 2018, kelijk van bewust zijn (of, eerder, hoeveel van de wereld we werkelijk kennen). Bovendien Drei Atlas Drei beginnen ze ook een tegenverhaal te constru- eren en worden ze tegelijkertijd producenten

Miryam Charles, Miryam van vragen-als-kennis[en]. Een dienstmeid wordt verdacht van moord op VITAMIN SEE 2017 This short film (technically, a video disguised as a film) follows a haar voormalige werkgever. Terwijl de politie Simnikiwe Buhlungu conver-something which questions and analyses the methodologies haar ondervraagt, onthult ze het bestaan van 3’56”, colour, sound of what is situated as ‘scientific knowledge’. Further, by speaking to who the producers of this particular form of knowledge are and how een bovennatuurlijke kracht. De toeschouwer it is disseminated, the dialogue challenges a narrative which has kan het verhoor enkel beluisteren. Ondertus- been socio-historically and culturally imposed on those of us whose sen tast de 16mm-camera van Miryam Charles epistemologies have been located peripherally in this 95% and 5% dichotomy. de daken en de gevels van enkele huizen af. This becomes evident when this line of questioning is narrated by Wat speelt er zich af achter deze schijnbaar two young girls, who occupy this space to debunk the notion of how much of the ocean – which becomes a vehicle and a metaphor through vre­dige façades? Hoe vormen taal en culturele which these ideas are manifested –­ we are aware of (or, rather, how gebruiken barrières of net mogelijkheden in much of the world we actually know). Additionally, they also begin to onze omgang met elkaar? Welke alledaagse construct a counter-narrative and become producers of questions-as- clichés of vooronderstellingen kruipen in ons knowledge[s] at the same time. hoofd in de publieke ruimte? Simnikiwe Buhlungu is een kunstenares uit Johannes­ burg, Zuid-Afrika. Ze is momenteel gevestigd in Amster­ A maid is suspected of murdering her former employer. While the police dam, Nederland, waar ze studeert aan de Rijksakademie interrogates her, she reveals the existence of a supernatural force. The voor Beeldende Kunsten (2020–2022). viewer can only listen to the interrogation. Meanwhile, Miryam Charles’ Simnikiwe Buhlungu​ is an artist from Johannesburg. She is 16mm camera scans the roofs and facades of some houses. What goes currently based in Amsterdam, Netherlands at the Rijks­ on behind these seemingly peaceful facades? How do language and cul- akademie voor Beeldende Kunsten (2020–2022). tural customs form barriers or opportunities in our dealings with each other? What everyday clichés or presuppositions creep into our heads in the public space? LOKETTENZAAL — De Grote Post Deze kortfilm (technisch gezien, een video Hendrik Serruyslaan 18a, 8400 Oostende vermomd als een film) volgt een conver-some­ Omwille van veranderlijke uren door COVID, vragen we u om de open­ Miryam Charles is regisseur, producer en cinematograaf ingsuren te raadplegen op www.degrotepost.be en woont in Montreal. Zij heeft meerdere korte fictie- thing die de methodologieën van wat wordt

Cracks_2021.indd 4-5 18/05/21 14:04 SOMETIMES IT WAS gen van het verleden, van de geschiedenis BEAUTIFUL 2018 en de manier waarop deze wordt uitgevoerd. Christian Nyampeta “Wat waren ze aan het doen? Rolschaatsend 37:43, colour, sound door de geschiedenis van dit vreemde land?“ vraagt hij.

Sometimes It Was Beautiful (2018) by Christian Nyampeta centers on a group of friends gathering to watch films made by Swedish cinemato- grapher Sven Nykvist which were taken in Congo between 1948 and 1952, during the Belgian colonization. The group, whose characters are based on well known thinkers such as Yasser Arafat, Leela Gandhi, Gabriel Garcia Marquez and Rigoberta Menchú and Andrei Tarkovsky debate on the sta- tus of these films within a context of social transformation. Together they visit the collection of a museum and converse in the museum gift shop. They question the ownership of these films and artifacts and the the Artist. of Courtesy 3min56, , 2017, right to their representation. What does it mean to watch and show these films, or see these artifacts today? How do we perceive them? Within a fictional setting, Nyampeta reveals the complex nature of showing and See Vitamin hiding the past, of history and the way it is performed. “What were they doing? Rollerskating through the history of this strange land?” He asks.

Christian Nyampeta woont in New York. Hij organiseert Buhlungu, Simnikiwe programma's, tentoonstellingen, vertoningen, uitvoerin- gen en pedagogische experimenten in New York, Neder­ land, Londen en daarbuiten. Zijn film uit 2018, Sometimes It Was Beautiful, gaat op 30 april 2021 in première in de In Sometimes It Was Beautiful van Christian VS in The Solomon R.Guggenheim Museum in New York tijdens zijn solotentoonstelling samengesteld door Nyampeta komen een groep historische fi- Xiaoyu Weng. guren samen om de films te bekijken van de Christian Nyampeta lives in New York, from where he organi- Zweedse cameraman Sven Nykvist. Deze zes programs, exhibitions, screenings, performances, and pe- dagogical experiments in New York, the Netherlands, London, films werden tussen 1948 en 1952 in Congo and beyond. His 2018 film Sometimes It Was Beautiful will be

gemaakt, tijdens de Belgische kolonisatie. premiered in the US at The Solomon R. Guggenheim Museum min. sound, 37 Color, , 2018. in New York on April 30th, 2021 in a solo exhibition curated De groep, wiens personages gebaseerd zijn by Xiaoyu Weng. op bekende denkers als Yasser Arafat, Leela

Gandhi, Gabriel Garcia Marquez en Rigoberta Jeugdhuis OHK cafetaria oud zwembad Menchú en Andrei Tarkovsky, debatteren over Koninginnelaan 1, 8400 Oostende

de status van deze films in een context van woensdag: 16:00-20:00 Beautiful It Was Sometimes sociale transformatie. Samen bezoeken ze de vrijdag & zaterdag: 14:00-22:00 collectie van een museum en praten ze in de museumwinkel. Nyampeta, Christian the artist Courtesy Photo: Nyampeta. © Christian Stockholm. Konsthall, Tensta Commissioned by Ze stellen het eigendom van deze films en artefacten in vraag, en het recht op hun ver- tegenwoordiging. Wat betekent het om deze films te kijken en te vertonen, of om deze ar- tefacten vandaag de dag te zien? Hoe zien we ze? In een fictieve setting onthult Nyampeta de complexe aard van het tonen en verber-

Cracks_2021.indd 6-7 18/05/21 14:04 Evenementieel programma SOLEIL Ô 1970 Events Program Med Hondo Introductory conversation between Anouk De Clercq and Pascale Obolo

Soleil Ô (1970) vertelt het verhaal van een zwarte immigrant die naar Parijs gaat, op zoek naar “zijn Gallische voorouders”. In deze sleutelfilm van de Afrikaanse ‘New Wave’ gaat de Mauritaanse cineast Med Hondo de con- frontatie aan met de erfenis van het kolonia- lisme, de Afrikaanse diaspora en de politieke ontvoogding van het continent. Met een mix Restored by aan stijlen — animatie, cinema vérité en ele- Cineteca di Bologna at L’Immagine menten uit de Franse ‘Nouvelle Vague’ — laat Ritrovata laboratory Hondo taal, symbool, beeld en ritueel voortdu- in collaboration with Med Hondo. rend van betekenis wisselen. Film brengt voor Restoration funded by the Hobson/Lucas hem nieuwe manieren om identiteit te (her) Family Foundation ontdekken en uit te dragen; die ambitie weet and The Film Foundation’s World hij in Soleil Ô te vertalen in uitdagende en intri- Cinema Project. gerende cinema. Dit programma is tot stand gekomen in samenwerking met Cinea en Archive Books en wordt ingeleid door Pascale Obolo en Anouk De Clercq.

Soleil Ô tells the story of an immigrant who travels to Paris in search of his “Gaelic ancestors”. In this key film of the Aftican “New Wave”, Mauritian cineast Med Hondo confronts us with the aftermath of colo- nialism, African diaspora and the political emancipation of the continent. Using a mix of styles –­ animation, cinema Vérité and elements of the French Nouvelle Vague – Hondo laces a play of symbol, image and ritual which constantly change meaning. For Hondo, film is a new way to (re) discover and carry identity; this is an ambition which he translates into , Amsterdam, 2019 , Amsterdam, provocative and intriguing cinema in Soleil Ô. This program was made in collaboration with Cinea and Archive Books and will be introduced by Pascale Obolo and Anouk De Clerq.

Med Hondo was een Mauritaanse filmregisseur, producent, The Day of All Souls of Day The scenarioschrijver, acteur en stemacteur. Hij emigreerde in 1959 naar Frankrijk en begon in de jaren zestig in de film te werken. Pascale Obolo is filmmaker, onafhan-

Street performance performance Street kelijk curator en hoofdredacteur van het kunsttijdschrift

Cracks_2021.indd 8-9 18/05/21 14:04 Afrikadaa. In het kader van de presentatie van Soleil Ô oftewel ‘denken door voelen’: op die manier CARTE BLANCHE: Muteteri Heremans verkende in eerdere werken haar presenteert ze On the Run: Perspectives on the Cinema (familie) archief. Dit archief belichaamt een (verlaten) of Med Hondo in gesprek met Anouk De Clercq. diversifiëren ze manieren van kennis, die voor- Film Program with a leven in Rwanda en blijkt gematerialiseerde getuige- Med Hondo was a Mauritanian film director, producer, screen- bijgaan aan het louter cognitieve en uitgebreid performative discussion nissen van grotere politieke verhalen. Dit archief werd writer, actor and voice actor. He emigrated to France in 1959 wordt naar de zintuigen, het geheugen en in- Sandra Muteteri Heremans & onder andere gebruikt in haar installatie Becoming the and began to work in film during the 1960s. Pascale Other, die tentoongesteld werd in KVS, Brussel, en later Obolo is a filmmaker, an independent curator and the chief ed- tuïtie. Ingrediënten als cacao, rijst, suiker of Maxime Jean-Baptise. ook als beeldmateriaal voor haar experimentele kortfilm itor of the art journal Afrikadaa. In context of the presentation of kruiden zijn onderdelen van hun palet en wor- La Mazda Jaune et Sa Sainteté, waarin ze het politieke Soleil Ô, she will be presenting On the Run: Perspectives on the en intieme potentieel verkende door middel van een zeer Cinema of Med Hondo in conversation with Anouk De Clercq. den bekeken vanuit een dekoloniale lens. De solide en ritmische montage van foto’s, archiefmateriaal keuken is daarbij een ruimte om onze eigen en het ontbrekende beeld: het zwarte beeld. Door middel 19/06 — De Grote Post posities te herdenken. Koken wordt een vorm van dit zwarte beeld onderzoekt ze stilistisch het proces Hendrik Serruyslaan 18a, 8400 Oostende van herinnering en herinnering. De film werd vertoond van verzet, samen eten een daad van heling. op verschillende filmfestivals zoals het International Film Festival Rotterdam (NL), Dock Leipzig (DU) en Ann Arbor In this narrative audio tour, the Weaving Realities collective invites you In het kader van “Cracks & Crumbles” cureren (US). Momenteel werkt ze aan haar volgende project on a journey through various historical locations in the city of Ostend. The ‘Gusubira Imuhira: verhalen van een Rwandese student MEMORIES OF THE history of chocolate is brought from under the dust by ancestral stories visuele kunstenaars Maxime Jean-Baptiste en in de URSS’ (werktitel). FORGOTTEN MOTHER 2021 about cocoa. Together we activate an embodied memory through a Sandra Muteteri Heremans een filmprogram- Maxime Jean-Baptiste is a filmmaker based between process of collective decolonial healing. After all, Europe is the world’s Brussels and Paris. He was born and raised in the context of Weaving Realities largest consumer of chocolate, Belgium is famous for its ‘finest choco- ma rondom de notie van zwarte en afwezige the Guianese and Antillean diaspora in France, to a French late’. But do we ask ourselves where this chocolate comes from, while beelden. Terwijl we in een tijd komen waarin mother and a Guyanese father. His interest as an artist is to we enjoy its sweet taste? vormen van modernisme nog steeds resone- dig inside the complexity of Western colonial history by detec- Weaving Realities is an artist collective from Amsterdam founded ting the survival of traumas from the past in the present. His in 2019 by Yuchen Li and Aldo Ramos. Participatory performances and ren en op bijna dagelijkse basis worden be- audiovisual and performance work is focused on archives and stories are used as vehicles to initiate conversations and build commu- vraagd, stellen we een een avond voor waar forms of reenactment as a perspective to conceive a vivid and nity. Central to their work is the concept of ‘Sentipensar’, or ‘thinking embodied memory. In previous works, Sandra Muteteri through feeling’: in this way they diversify ways of knowing, going be­ cinematografische vormen in dialoog gaan Heremans explores her (family) archive, which embodies an yond the purely cognitive and extending to the senses, memory and in- met elkaar doorheen de projectie van ver- (abandoned) life in Rwanda and turns out to be materialized In deze verhalende audiotour, nodigt het col- tuition. Ingredients such as cocoa, rice, sugar or spices are part of their schillende films en video’s, afgewisseld door testimonies of larger political stories. This re-visiting of familial palette and are viewed through a decolonial lens. The kitchen is a space archive was incorporated in first an installation, Becoming the lectief Weaving Realities u uit voor een reis for rethinking our own positions. Cooking becomes a form of resistance, een performatieve discussie tussen de twee Other, exhibited at the KVS in Brussels, and later in the experi- doorheen verschillende historische locaties eating together an act of healing. visuele kunstenaars over de cinematografi- mental short film La Mazda Jaune et Sa Sainteté, in which she explored the political and intimate potential through a very so- van de stad Oostende. De geschiedenis van Aldo Ramos is een griot, een reiziger-dichter, een ver- sche esthetiek van ‘de leegte’ en de mogelijke lid and rhythmic editing of photographs, archival material and chocolade wordt van onder het stof gehaald halenverteller en een kunstenaar. Zijn praktijk is gericht representatie daarvan. the missing image: the black image. Through this black image door voorouderlijke verhalen over cacao. We op sociale genezing als een reconstructie, herstel en she stylistically investigates the process of memory and re- bescherming van voorouderlijke kennis. Zijn praktijk is As part of “Cracks & Crumbles”, visual artists Maxime Jean-Baptiste and membrance. The film was screened at different film festivals activeren samen een belichaamd geheugen een dienst, een actie van aanbieden, een teruggave aan Sandra Muteteri Heremans curate a film program around the notion of such as the International Film Festival Rotterdam (NL), Dock door een proces van collectieve dekoloniale de aarde die wordt gevormd door de ervaring van luiste- black and absent images. As we enter a time when forms of modernism Leipzig (DU)and Ann Arbor (US). She is currently working on her ren. Yuchen Li is beeldend / performancekunstenaar still resonate and are questioned on an almost daily basis, we propose next project ‘Gusubira Imuhira: tales of a Rwandan student in heling. Europa is immers de grootste choco- gevestigd in Amsterdam. Haar werk reflecteert op onze an evening where cinematographic forms enter into dialogue with each the URSS’ (working title). ladeconsument ter wereld, België is beroemd hyperconsumentistische samenleving en concentreert other through the projection of different films and videos, interspersed zich op het vertellen van verhalen buiten de dominante om zijn ‘fijnste chocolade’. Maar vragen we ons with a performative discussion between the two visual artists about the 30/10 — Mu.ZEE verhalen, door middel van voedselpolitiek. cinematographic aesthetics of ‘the void’ and its possible representation. wel af waar deze chocolade vandaan komt, ter- Aldo Ramos is a griot, a traveller-poet, a storyteller and an artist. Romestraat 11, 8400 Oostende wijl we genieten van de zoete smaak? His practice is directed towards social healing, as reconstitution, Maxime Jean-Baptiste is een filmmaker gevestigd reparation and protection of ancestral knowledges. His practice in Brussel en Parijs. Hij is geboren en getogen in de Weaving Realities is een kunstenaars­ is a service, an action of offering, a giving back to Earth that is context van de Guyanese en Antilliaanse diaspora collectief uit Amsterdam dat in 2019 werd op- shaped by the experience of listening. Yuchen Li is visual in Frankrijk, als zoon van een Franse moeder en een gericht door Yuchen Li en Aldo Ramos. Partici­­ / performance artist based in Amsterdam. Reflecting on our Guyanese vader. Zijn interesse als kunstenaar is om in hyper-consumerist society, her work focuses on telling stories de complexiteit van de westerse koloniale geschiedenis Voor praktische info over het evenementieel pro- pa­tieve performances en verhalen worden outside of the dominant narratives, through the politics of food. te graven door de overleving van trauma’s uit het ver- gramma, neem je best een kijkje op onze websites: For more practical information about the event pro- gebruikt als vehikel om conversaties te initië- leden in het heden te detecteren. Zijn audiovisuele en gram, take a look on our websites: ren en een community op te bouwen. Centraal 7 & 8/08 — www.monokino.org performance-werk is gericht op archieven en vormen Verschillende locaties Different locations van re-enactment als perspectief om een levendige en www.monokino.org www.beaufort21.be in hun werk staat het concept ‘Sentipensar’, belichaamde herinnering te bedenken. Sandra

Cracks_2021.indd 10-11 18/05/21 14:04 Beaufort is een driejaarlijks kunstproject dat zich uitstrekt Tijdens Beaufort 21 wordt de openbare ruimte uitgebreid over de Belgische kust. naar de bodem van de zee. Verdwenen eilanden, gezonken scheepswrakken en fossielen vertellen er een veelzijdiger De geschiedenis van de Belgische kust, van oorlogen tot de verhaal dat de gekende geschiedenis aanvult. De kun- ontwikkeling van toerisme, is goed gekend. Daarnaast valt stenaars laten – al dan niet menselijke – stemmen aan het een oeroude geschiedenis te ontwaren waarin de natuur woord die vroeger onderdrukt werden. Het zijn stemmen die de hoofdrol speelt. De Noordzee is altijd een onvoorspel- niet schreeuwen, maar fluisteren, over het collectief geheu- bare partner gebleken, waaraan de mens zich voortdurend gen van iedere plek. Want net zoals mensen, beschikken ook moest aanpassen. De vele verhalen die uit deze unieke re- plaatsen over een geheugen. latie voortspruiten, getuigen van een gewijzigde verhouding tussen mens en natuur en vormen het uitgangspunt voor De zevende editie van de triënnale gaat door van 27 mei deze editie van Beaufort. tot 7 november 2021. Meer info www.beaufort21.be.

STEUN •MonoKino wil cinema de 21ste eeuw indrijven en de avontuurlijke kant van film belichten. Terwijl we ijveren voor een vaste stek als ankerplaats voor cinefielen uit Oostende en daarbuiten, opereert MonoKino als een nomadisch filmplatform. We werken vooralsnog zonder subsidies, uw steun is bijgevolg meer dan welkom en brengt letterlijk licht op het scherm. Rekeningnummer Monokino: BE80 7340 4532 5277 — BIC: KREDBEBB Met vermelding ‘gift’. Giften vanaf €40 zijn fiscaal aftrekbaar. Een gift van €100 zal je slechts €55 kosten.

Archive books

MonoKinoTeam: Anouk De Clercq, Baptist Everaert, Chloë Delanghe, Dagmar Dirkx, David Slotema, Deniz Erdem, Eric de Kuyper, Erien Withouck, Eva Claus, Godart Bakkers, Jana Coorevits, Johan Opstaele, June Laka, Noah Heylen, Rebecca Jane Arthur, Quinten Wyns, Ynne De Wever. Grafisch ontwerp: Michaël Bussaer. Web­design: Dominique Callewaert. Met de steun van: Auguste Orts, KAAP, CINE­MA­TEK, Beaufort, Vlaams Audiovisueel Fonds.

Cracks_2021.indd 12 18/05/21 14:04