Cumhuriyet Üniversitesi Mühendislik Fakültesi Dergisi, Seri A-Yerbilimleri C.19, S.2, s.105-122, Aralık 2002 Bulletin of Faculty of Engineering of Cumhuriyet University, Serie A-Earth Sciences, V.19, No.2, p.105-122, December 2002

ORTA TOROSLARDA KÖPRÜLÜ (GÜNDOĞMUŞ - ) YÖRESİNİN STRATİGRAFİSİ

STRATIGRAPHY OF KÖPRÜLÜ REGION (GÜNDOĞMUŞ - ANTALYA) AT THE CENTRAL TAURİDES

Arif DELİ Selçuk Üniversitesi, Jeoloji Mühendisliği, Bölümü Konya Ahmet TURAN Selçuk Üniversitesi, Jeoloji Mühendisliği, Bölümü Konya

ÖZ : Köprülü (Gündoğmuş-Antalya) çevresinde bulunan çalışma alanında, Permiyen-Lütesiyen zaman aralığında oluşan değişik kaya birimleri mostra vermektedir. Yörede yüzeyleyen bu kayaçlar, otokton ve allokton birimler olarak iki ana bölümde incelenmiştir. Otokton konumlu Geyikdağı Birliği sığ ve kısmen açık şelf karbonatlarından oluşan Geç Kretase yaşlı Saytepe formasyonu ile başlamaktadır. Geç Kretase’de ortamın giderek derinleşen kısımlarında, Karaköy formasyonu, Saytepe formasyonu ile yanal ilişkili olarak çökelmiştir. Karaköy formasyonu tabanda kırıntılı kireçtaşı-marn ve çörtlü kireç- taşlarıyla (Kurttepe üyesi) başlamakta, üste doğru pelajik kireçtaşı, marn, kumtaşı ardalanması (Sarıkavak üyesi) ile son bulmaktadır. Otokton birliğin Mesozoyik istiflerini, Antalya Birliğine ait pelajik kireçtaşı blokları içeren ve Geç Kretase’de bölgeye yerleşmiş Antalya Birliği kapsamındaki Belistir ofiyolitik melanjı üzerlemiştir. Hem otoktona ait Karaköy formasyonu, hemde çalışma alanının güney- doğusunda gözlendiği gibi Antalya Birliğine ait Belistir ofiyolitli karışığı, kırıntılı ve killi karbonatlı istif- leri kapsayan Lütesiyen yaşlı Beden formasyonu tarafından açılı uyumsuzlukla örtülmektedir. Antalya Birliğinin tabanını oluşturan Belistir melanjının üzerine, çoğun kumlu kırıntılı kayaçlardan oluşan Geç Triyas yaşlı Kasımlar formasyonu tektonik olarak gelmektedir. Kasımlar formasyonunun üzerinde ise, yarı-pelajik ve pelajik kayalardan meydana gelen Jurasik-Kretase yaşlı İnasar formasyonu yer alır. An- talya Birliği kayalarının üzerine Birliğine ilişkin birimler, tektonik olarak oturmaktadır. Alanya Bir- liği kendi içerisinde iki ayrı nap dilimine ait metatortul istifleri kapsamaktadır. İnceleme alanında olası- lıkla Geç Permiyen yaşlı kayaları kapsayan Alanya Birliği, altta mermer-şist-kuvarsit litolojilerinden ya- pılı alt nap veya Mahmutlar formasyonu ile üstte dolomitli metakarbonatlardan oluşan üst nap veya Cebelireis formasyonundan oluşur. Alanya Birliği kayaları üzerine ise, Aladağ Birliğine ait şeyl-kuvarsit arakatkılı, bol fosilli kireçtaşlarından yapılmış Geç Permiyen yaşlı Kuşakdağı formasyonu, tektonik ola- rak gelmektedir.

Anahtar kelimeler: Köprülü, stratigrafi, Permiyen-Lütesiyen

ABSTRACT : The study area is located in the vicinity of Köprülü (Gündoğmuş-Antalya), in the inner- west part of Central Taurus. In this area, several rock units representing Permian-Tertiary time interval crop out. These rocks were examined in two main groups, autochthonous units and allochthonous units. Autochthonous units (Geyikdağı unit) start with the Saytepe formation comprising of partly open shelf carbonate rocks. In the Late Cretaceous, by the deepened parts of the sea, the Karaköy formation which is the lateral equivalent of the Saytepe formation was formed. The Karaköy formation starts with the detritic limestone and marl (The Kurttepe member) and passes into alternations pelagic limestone, marl and sandstone (The Sarıkavak member). These Late Mesozoic formations were unconformably overlain by the Lutetian Beden formation. In study the area, the allochthonous units were divided into three main divisions. The Antalya unit rocks have two different tectonic slices. The Belistir ophiolitic mélange yielding pelagic limestone blocks formed the basal part of the Antalya unit. The Late Triassic Kasımlar formation rests on the Belistir ophiolitic mélange with a tectonic contact The Kasımlar formation is overlain unconformably by the pelagic-semipelagic rocks of the Inasar formation of Jurassic-Cretaceous time.The Alanya unit rests on the Antalya unit with a tectonic contact. This unit is divided into two tectonic slices. Permian Aladağ unit overlies on the Alanya unit with tectonic contact.

Key words : Köprülü, stratigraphy, Permian-Lütetian 106 DELİ VE TURAN

GİRİŞ yaç örneği toplanmış ve bu örneklerin Orta Toroslar’ın muhtelif kesiminde makroskopik ve mikroskopik ölçekte determi- 1930’lu yıllardan günümüze kadar bir çok ça- nasyonları yapılarak, elde edilen bulguların lışma yapılmıştır. Bu çalışmalarda Gündoğmuş güncel jeolojik kavramlara uygun şekilde yo- bölgesinin stratigrafisi, tektonik özellikleri ve rumlanması amaçlanmıştır. Toroslar ana tektonik birliği içindeki jeolojik ko- numu belirtilmeye çalışılmıştır. Bu bağlamda STRATİGRAFİ Monod (1978), kuzeydeki bölgesinin Çalışma alanında, Geç Permiyen- (Şekil 1) kalın Mesozoyik karbonatları ile gü- Lütesiyen zaman aralığında oluşmuş ve neydeki Alanya metamorfik masifi arasında, Toroslar’ın farklı alt tektonik birliklerine ait kaya Blumenthal (1951)’in “ayırıcı zon/ara zon” ola- stratigrafi birimleri yüzlek vermektedir. Bu ma- rak adlandırdığı dar bir kuşak içerisinde pelajik kalede söz konusu birimler, tektono-stratigrafik kireçtaşları, bazaltlar, radyolaritler ile bir çok konumlarına uygun tarzda bölümlendirilerek, küçük kireçtaşı tepeciklerini kapsayan Kretase- alttan üstte doğru otokton birlik (Geyikdağı Birli- Tersiyer yaşlı bir flişin yer aldığını belirtmekte- ği) ve allokton birlikler (Antalya, Alanya ve Ala- dir. Monod (1978) araştırmalarında ayrıca, daha dağ birlikleri) şeklinde verilecektir. Yörenin kuzeydeki Tepe Dağ karbonatlarının üzerinde tektono-stratigrafik istiflenmesi Şekil 3a ve yer alan Tersiyer flişinin de üstünde, tektonik 3b’de verilen dikme kesitlerde özetlendiği gibidir olarak duran bir çok yabancı birliğin daha varlı- ve en altta otokton Geyikdağı Birliği yer alır. ğından söz etmektedir. Özgül (1984) Alanya Otoktonun üzerinde ise alt allokton konumlu An- bölgesinde, Antalya ve Alanya birlikleri arasın- talya, orta allokton konumlu Alanya ve üst daki ilişkileri incelemiş ve Antalya Birliği kayala- allokton niteliğindeki Aladağ birlikleri görülür rının genelde birbirleriyle stratigrafik ilişkili kırın- (Şekil 3a). Araştırma alanının doğusunda ise, tılı ve karbonatlardan oluştuğunu vurgularken; Geyikdağı Birliği üzerine Antalya ve Aladağ bir- Alanya Birliğinin üst üste duran ve likleri yer almaktadır (Şekil 3b). metamorfizma dereceleri farklı üç metamorfik naptan meydana geldiğini belirtmiştir. Bunlar Otokton Birimler (Geyikdağı Birliği) günümüz tektono-stratigrafisine uygun tarzda Otokton Geyikdağı Birliği, çalışma ala- alttan üste doğru sırasıyla; Mahmutlar formas- nında Geç Kretase ve Eosen yaşlı formasyon- yonu (alt nap), Sugözü formasyonu (orta nap) lardan oluşur. Bunlar neritik ve pelajik faunalar ve Yumrudağ grubudur (üst nap). Özgül içeren Geç Kretase yaşlı Saytepe ve Karaköy (1984), Alanya Birliği’nin Maestrihtiyen sonu- formasyonları ile bu birimlerin üzerine açılı İpresiyen sürecinde, güneyden kuzeye doğru uyumsuz olarak gelen konglomera, kumtaşı, hareket ederek, ofiyolitli karışık ile birlikte, An- kırıntılı kireçtaşı, marn, ve killi kireçtaşlarından talya Birliğini üzerlediğini ve bu olayın devamı oluşan Lütesiyen yaşlı Beden formasyonudur. olarak da, Alanya ve Antalya birliklerinin bera- berce yine kuzeye doğru hareket ederek, Saytepe formasyonu Geyikdağı Birliğine bindirdiklerini ve de daha Çoğunlukla gri-açık gri renkli, orta-kalın sonra Lütesiyen sonu hareketleriyle kuzeyden tabakalı kireçtaşı ile yer yer intraformasyonal gelen yabancı Aladağ Birliğinin Geyikdağı, çakıltaşı ve kırıntılı kireçtaşı içerikli kalın karbo- Alanya ve Antalya birliklerinin her üçünü birden nat istifi, inceleme alanında temeli oluşturur. Bu tektonik olarak üzerlediğini belirtmiştir. karbonatlı istif, çalışma sahasının kuzeyinde ve Orta Toroslar’ın batı bölümünde yer Hadim yakınlarında Saytepe formasyonu (Tu- alan inceleme alanı ve çevresinin, yani genel ran, 1997) şeklinde tanımlandığından, bu ça- anlamda ‘’ayırıcı zon/ara zonun’’ veya ‘’Geriş- lışmada da aynı ismin kullanılması uygun gö- Güzelsu (Akseki)-Köprülü (Gündoğmuş) rülmüştür. Bu birimden ilk önce, Akseki- Muzvadi (Ermenek) fliş koridorunun’’ Seydişehir-Bozkır yörelerinde çalışan (Blumenthal, 1951), jeolojik gelişimini aydınla- Blumenthal (1947, 1951), ‘’komprehensif seri- tacak detaylı çalışmalar, günümüze kadar ta- nin Hippurites’li kalkerleri’’ şeklinde söz etmiş- mamlanamamıştır. Bu maksatla çalışmaları- tir. Daha sonra Monod (1978) benzer istifleri, mızda, Şekil 2’de verilen 1/25000 ölçekli ayrıntı- Beyşehir-Akseki yörelerinde, alttaki Jurasik yaş- lı jeoloji haritasının yapılmasından sonra, böl- lı karbonatlarla birlikte ‘’komprehensif kireçtaşı gede yüzeyleyen formasyonların tektono- istifi’’ olarak tanıtmıştır. Bu Üst Kretase istifi stratigrafik konumları saptanarak, formasyonla- için, Akdağ kireçtaşı (Toker ve diğ., 1993) ve rın ölçülü stratigrafik kesitleri yapılmıştır. Bunla- Seyrandağı kireçtaşı (Demirtaşlı ve diğ., 1987) ra ek olarak bu çalışmada, paleontolojik ve pet- gibi isimler de kullanılmıştır. rografik amaçlı tayinler için, yeterli miktarda ka- ORTA TOROSLAR 107

uyumsuz olarak örtülmektedir (Şekil 4). Saytepe formasyonunun çalışma alanında, tabanı göz- KONYA lenmediğinden, net kalınlığı belirlenememiştir. Ancak formasyonun kalınlığı Turan (1990) tara- fından Hadim yakınlarında 240m ölçülmüşken, Beyşehir Beyşehir Gölü Çumra Gündoğmuş kesiminde 400m olarak verilmiştir. Daha batıda çalışan Demirtaşlı ve diğ. (1987) ise, bu formasyonunun kalınlığının, üstteki Ka- Seydişehir raköy formasyonuna karşılık gelen seviyelerle K Suğla beraber 1000m’yi bulduğunu belirtmişlerdir. Gölü Saytepe formasyonuna ait örneklerde Bozkır tayin edilebilen mikro fosiller şöyledir: Globotruncanella havanensis (Voorwijck), 0 25 Globotruncana sp., Omphalocylus macroporus Akseki km Hadim Lamarck, Orbitoides apiculatus Schlumberger, Siderolites calcitropoides Lamarck, Gündoğmuş Taşkent Lepidorbitoides sp., Radiolaria ve Rotaliidae. Saytepe formasyonunda saptanabilen makro İnceleme fosiller ise; Echinodae, alg, bryozoa, rudistve Alanı Köprülü AK DENİZ Alanya gastropod gibi kavkı parçalarından ibarettir Yu- karıdaki fosil topluluğuna göre birimin yaşını

Geç Kretase olarak vermek mümkündür. Şekil 1. Çalışma alanının yerbulduru haritası. Saytepe istifinde bu fosillere ilaveten Turan Figure 1. Location map of study area. (1990) ile Şenel ve diğ. (1992); Calpionella elliptica Cadisch, Protopeneroplis striata Atmosfere açık yüzleklerde formasyona Weynschenk, Cuneolina sp., Nezzata sp., ait kireçtaşları gri, boz renkli, taze yüzeylerde Spirillina sp., Remaniella sp., Scandonea sp., açık gri ve beyazımsı renklidir. Genelde orta- Trocholina sp., Tintinopsella sp., Trilocolina sp. kalın tabakalanma gösteren birim, bazı yerlerde gibi fosilleri de saptamışlar ve Saytepe formas- masif bir görünüme sahip olup bol miktarda kal- yonuna yine Geç Kretase yaş konağını ön gör- sit damarları kapsar. Lütesiyen yaşlı birimlerle müşlerdir. ters faylı bir dokanak oluşturan Saytepe formas- Birimin içerdiği bentik foraminiferler, yonunda, faylı sınırlara yakın kesimlerde, kireç- algler ve diğer makro fosiller, formasyonun baş- taşlarının büyük ölçüde rekristalize olduğu göz- langıçta çok derin olmayan bir karbonat şelfinde lenmektedir. Genelde mikritik dokulu kireçtaşla- çökeldiğini gösterir. Daha üstlerde gözlenen kı- rından oluşan birim içerisinde, bazı seviyelerin rıntılı kireçtaşları yine yüksek enerjili koşulları duru kalsitle birlikte ooid allokemleri gözlenmek- yansıtırken; kapsadıkları bentik ve pelajik fosil- tedir. İnceleme alanı kuzeyinde Çayır Yayla- ler ortamın sığ platformdan yamaç önüne doğru sı’nda (Şekil 2) orta-kalın tabakalı kireçtaşları- kaydığına işaret eder. Formasyonun en üst bö- nın üzerine, uyumlu bir şekilde çört yumrulu ki- lümünde izlenen Globotruncana’lı mikritik reçtaşlarının geldiği de gözlenmiştir. Çok küçük fasiyesler ise denizin giderek derinleştiğini ve bir alanda mostra veren bu çört yumrulu kireç- ortamın yer yer açık şelf durumuna geldiğini taşlarına killi ve kırıntılı kireçtaşı aratabakaları da eşlik etmektedir. gösterir. Neticede Saytepe formasyonunu sığ Kendinden daha genç birimlerle tekto- şelf, yamaç önü ve açık şelf kenarı zonlarda nik dokanaklı sınır oluşturan Saytepe formas- çökelmiş karbonat istifleri olarak kabul edebili- yonunun tabanı, çalışma alanında gözlenme- riz. mektedir. Fakat Akseki-Gündoğmuş-Manavgat Saytepe formasyonu, Akseki dolayında yörelerinde çalışan Demirtaşlı ve diğ. (1987) “Seyrandağı kireçtaşı” (Demirtaşlı ve diğ., göre bu sınır, Akdağ’da Andızlı kireçtaşı üzerin- 1987), Isparta kuzeyinde “Kılıçhan kireçtaşı” de, Kavonoz Dağında ise Karadere formasyonu (Koçyiğit, 1983), Seydişehir dolayında üzerinde uyumludur. Güneye doğru Karaköy “Katrangediği ve Doğankuzu formasyonları” formasyonuna yanal geçiş gösteren Saytepe (Karadağ, 1987) ve Bozkır civarında formasyonu (Turan,1990), inceleme alanında “Çobankara kireçtaşı” (Özçelik, 1984) birimleriy- kırmızı renkli çakıltaşı, kumtaşı, çamurtaşı ve le deneştirilebilir. Nummulit içeren killi kireçtaşlarından oluşan Lütesiyen yaşlı Beden formasyonu tarafından

108 DELİ VE TURAN

SİMGELER A’ A K D A Ğ Yamaç molozu Kuvaterner-Güncel Ka rad el Kuşakdağı formasyonu ik S Üst Permiyen ALADAĞ BİRLİĞİ Karakoca T. ırtı (2333) Çündüre Y. Cebelireis formasyonu Üst Permiyen ALANYA BİRLİĞİ Mahmutlar formasyonu Üst Permiyen İ nasar form.u Boğazoluk Y. Kızılbelen üyesi Kretase

Gökkaya üyesi Jura

S Dövüş beleni T. ANTALYA BİRLİĞİ

u

Asar T. s

u

K Kasımlar formasyonu

z Üst Triyas

am

D

. e

l

D B’ Beden formasyonu Eosen GEYİKDAĞI BİRLİĞİ

Tavşan Alanı ANTALYA BİRLİĞİ Belistir ofiyolitik melanj form. Karaköy ı -Üst Kretase

TR k Börkükara T. Sarıkavak üyesi Eşekdünyası TR k -Üst Kretase GEYİKDAĞI BİRLİĞİ (Mvk) Kurttepe üyesi

Saytepe formasyonu C’ Akyar - + D’ D en Süvariler Y. ed (Balır) B Barış beleni . Belistir D Asar T.

Olukkuşağı T.

+ -

+

- Gökkaya T. + Karadelik T.

- İzkara (1860) i (Mah) en . el ir D b Delikdevrent T list Köprülü ıl Be ız K

. N e D b i

n D e . r ö Ya z la r M a h. G K

ı A B C Körmenli T. z ı l c SİMGELER a e r e Yerleşim yeri Bindirme fayı n

S Samsa Y ı Gören Y r Formasyon sınırı Ters fay t ı

A +

Kesit doğrultusu - Normal fay A Payamlı T. Sülük beleni 0 KİLOMETRE 1 Ana bindirme fayı Doğrultu atımlı fay Gölcük T. (2367) D

Şekil 2. Çalışma alanının jeoloji haritası. Figure 2. Geology map of study area.

Karaköy Formasyonu Kurttepe üyesi Otokton birlik içinde yer alan gri renkli, Kurttepe üyesi gri renkli orta-kalın tabakalı kırın- orta-kalın tabakalı kırıntılı kireçtaşı, marn, kum- tılı kireçtaşı ile breşik, yapılı kireçtaşı ve yer yer taşı, yer yer çakıltaşı ve kırmızı-bordo renkli çört yumru, mikritik dokulu ve killi kireçtaşı çörtlü kireçtaşlarından yapılı Üst Kretase’nin ardalanmasından meydana gelmektedir. Kırıntı- pelajik istifleri, ilk defa Turan (1990) tarafından lı kireçtaşlarının arasında ara düzeyler şeklinde formasyon mertebesinde tanımlamıştır. Turan türbiditik karakterli çakıllı ve kumlu tabakala da (1990) alttaki kumtaşı, marn arakatkılı, kırıntılı yer almaktadır. Genellikle gri yeşil renkli, orta- kireçtaşı istifini Kurttepe üyesi şeklinde tanımla- kalın tabakalı ve killi bir matrikse sahip olan bu nırken, üstteki bordo renkli pelajik kireçtaşı ve seviyeler, yanal devamlılığı olmayan ince taneli çakıltaşı, kumtaşı ve çamurtaşlarından oluş- çört arakatkılı marn, şeyl, kumtaşı, çakıltaşı maktadır. Çakıltaşları, çört parçaları, marn ve ardalanmalı istifi de Sarıkavak üyesi olarak ad- çeşitli kireçtaşı kırıntılarından meydana gelmek- landırmıştır. tedir. Yuvarlaklaşma dereceleri orta olup boy- lanması kötü olan seviyeler içerisindeki taneler,

ORTA TOROSLAR 109

Şekil 3a. Çalışma alanının batı bölümünün tektonostratigrafik kesiti. Figure 3a. Tectonostratigraphic columnar section of the western part of study area.

110 DELİ VE TURAN

Şekil 3b. Çalışma alanının doğu bölümünün tektonostratigrafik kesiti. Figure 3a. Tectonostratigraphic columnar section of the eastern part of study area.

ORTA TOROSLAR 111

Şekil 4. Çalışma alanının jeolojik enine kesitleri Figure 4. Geological cross-sections of the studt area.

112 DELİ VE TURAN

killi bir matriks ile bağlanmıştır. Bu stratigrafik kalınlığı da 56 m olarak ölçülmüştür. Fakat bu düzeylerdeki kumtaşları, gri renkli ve orta taba- kalınlıklar, üyelerin taban ve tavanının faylı ol- kalı olup taneler iyi yuvarlaklaşmış ve orta de- ması nedeni ile istifin tam kalınlığını yansıtma- recede boylanmışlardır. Bu kırıntılı seviyelerin maktadır. Formasyonun kalınlığı inceleme ala- üzerine 5-10 cm kalınlığa sahip kalsitürbidit se- nının kuzeyinde yapılan çalışmalar sonucunda viyeleri gelmektedir. Birim daha üstte doğru gri, Kurttepe üyesi için 600 m, Sarıkavak üyesi için- kül renkli, yer yer orta-kalın tabakalı kireçtaşla- de 940m olarak verilmiştir (Turan, 1990). rıyla devam etmektedir. Kireçtaşlarının içerisin- Karaköy formasyonu içerisinde oldukça de breşik seviyeler gözlenmektedir. Kurttepe zengin fosilli seviyeler bulunmaktadır. Bu üyesi üstte doğru stratigrafik gelişimini orta ta- zonlara ilişkin örneklerden tayin edilebilen fosil- bakalı, ayrışma rengi pembemsi, taze yüzeyi ler aşağıda sıralanmıştır: Hellenocyclina beotica ise beyazımsı-gri renkli mikritik kireçtaşları ile Reichel, Globotruncana linneiana d’Orbigny, sürdürür. Daha üst seviyelerde gri renkli mikritik Globotruncanita stuavtifarmis Dalbien, kireçtaşlarıyla devam eden bu karbonatça zen- Globotruncana gr. linneiana (d’Orbigny) gin istif, bol miktarda kırıntı halinde fosil içeren Globotruncana sp, Montcharmontia ve ayrışma rengi açık sarı olan killi kireçtaşları appenninica De Castro, Orbitoides medius ile son bulur. d’Archiae, Orbitoides sp, Omphalus macroporus Lamarck, Protopeneroplis striata Sarıkavak üyesi Weynschenk, Stomiasphaera sphaerica Sarıkavak üyesi altta, gül kurusu, şarabi renkli (Kaufmann) Pithonella ovalis (Kaufmann), ince-orta tabakalı, çört yumrulu mikritik dokulu Siderolites calcitrapoides Lamarck, Balivinopsis pelajik kireçtaşı, marn, radyolarit, kumtaşı ve sp., Cayeuxia sp., Dicarinelle sp. Hedbergella yer yer de çakıltaşı tabakalarından oluşmakta- sp. Lepidorbitoides sp. Montcharmontia sp., dır. Formasyon içerisinde yer alan kireçtaşları- Orbitolina sp., Simplorbites sp., nın en önemli makro özelliği kırılgan olması ve Thaumatoporella sp. Radiolaria, Anomalinidae, yumrulu görünümüdür. Daha üst kesimde gül , Globigerinidae, Heterohelicidae, Miliolidea, kurusu, şarabi renkli ince-orta tabakalı, çört Lagenidae Rotalidae, Valvulinidae. Ayrıca mak- yumrulu mikritik kireçtaşlarıyla ardalanan gri ro fosillerden sünger sipikülleri, taşınmış rudist renkli bol fosilli (yer yer ammonitli) mikritik kireç- ve çeşitli kavkı parçaları, mercan kırıntıları, taşları izlenir. En üst seviyede ise kireçtaşları ekinid diken parçaları ve algler bu birimin içinde arasına yer yer kırmızı, bordo, yeşil renkli marn, yaygın olarak bulunmaktadır.Yukarıda belirtilen karbonatça zengin çamurtaşı gözlenmektedir. fosil cins ve türleri yardımıyla, Karaköy formas- Sarıkavak üyesinin üst kesimlerinde içerisinde yonunun yaş konağı Geç Kretase olarak belir- kırıntılı tabakalar oldukça yaygındır. Kırıntılı ke- lenmiştir. simlerin ağırlıklı litolojisini oluşturan türbiditik Karaköy formasyonunun alt kesimlerin- kumtaşları çok iyi boylanmaya sahip olup de (Kurttepe üyesi) bol miktarda taşınmış bentik kuvarsarenit ve litarenitlerden yapılıdır. Bu for- formlarca zengin kırıntılı kireçtaşlarının bulun- masyonun en üst seviyelerinde ise kırmızı- bor- ması, sığ şelf ortamından uzak fakat fazlaca ha- do renkli yer yer yeşil renkli çok kırılgan bazı reketli ve türbid akıntıları ile beslenen bir açık kesimleri aşırı derecede silisifiye ince tabakalı şelf ortamındaki çökelim koşullarını yansıtır. çörtlü kireçtaşı ve marnlar gözlenmektedir. Formasyonun daha üst kesimlerinde yer alan Karaköy formasyonunun çalışma alanında ta- ve pelajik fosiller açısından zengin çörtlü kireç- ban ilişkisi gözlenememektedir. Fakat inceleme taşları ve marnlar ise, giderek derinleşen derin alanının kuzeyinde Saytepe formasyonu ile bir havzayı karakterize etmektedir. Kireçtaşları uyumlu olduğu bilinmektedir (Turan, 1990). Ka- ve marnlar içerisinde yer alan çamurtaşı, kum- raköy formasyonu içerisinde yer alan üyeler ya- taşı, çakıltaşı yapılışlı kırıntılı kayaçlar, zaman nal ve düşey geçişlidir. zaman derin deniz kanalları ile havzaya iri taneli Karaköy formasyonunu Lütesiyen yaşlı malzeme geldiğini göstermektedir. Netice ola- Beden formasyonunu açılı uyumsuz olarak ört- rak Kurttepe üyesinin derin denizel bir havzanın mektedir (Şekil 3a ve 3b). Çalışma alanında Ka- kıyı tarafında ve çok fazla derin olmayan yük- raköy formasyonunun Kurttepe üyesine ilişkin sek enerjili hareketli bir ortamda çökeldiği söy- stratigrafik kalınlığı 353 m, Sarıkavak üyesinin lenebilir. Sarıkavak üyesi ise Kurttepe üyesi ile

ORTA TOROSLAR 113

düşey geçişli olarak, bu pelajik havzanın abisal tarda fosil kırıntıları bulunmaktadır. Özellikle bu düzlük tarafında çökelmiştir. seviye, sarı-turuncu alterasyon renkleri sunar Karaköy formasyonu, Gündoğmuş- ve kötü tabakalanma şekli ile kolayca tanınır. Muzvadi (Ermenek) hattı boyunca Blumenthal Beden formasyonu inceleme alanının kuzey ba- (1947) tarafından Kretase-Tersiyer yaşlı “Ayırıcı tısında Geyikdağı Birliği kapsamındaki Geç zon” olarak tanımlanmıştır. Akseki yöresinde Kretase yaşlı Saytepe ve Karaköy formasyonla- Güzelsu Ünitesi olarak tanımlanan Geç Triyas rını açılı uyumsuzlukla örterken, inceleme ala- yaşlı bitkili kumtaşlarının örtüsü durumundaki nının doğusunda Süvariler Yaylası ve Üst Kretase birimleri (Monod, 1977) ile Kadıyakası dolaylarında ise, Antalya Birliği’ne Çukurköy formasyonu (Demirtaşlı ve diğ., 1987) ait Geç Kretase yaşlı Belistir ofiyolitli melanjını ve Eğridir Gölü güneyinde mostra veren Yılanlı ve pelajik çökel içerikli Jura-Kretase yaşlı İnasar formasyonu ve daha doğuda Silifke yöresindeki formasyonunuda yine açılı uyumsuzlukla örter. Gölbeleni formasyonu (Gökten, 1976; Turan, Süvariler Yaylası ve Kadıyakası’nın doğusunda 1997), Karaköy formasyonuna benzer özellikler Aladağ Birliği’ne ait Kuşakdağı formasyonu ta- göstermektedirler. rafından tektonik olarak örtülmektedir. Beden formasyonunun kalınlığı tip yerinde 1000 m’yi Beden Formasyonu bulurken (Turan, 1990), bu birimin stratigrafik Çakıltaşı, çamurtaşı, kumtaşı, şeyl, killi kalınlığı inceleme alanında en çok 430 m ola- kireçtaşı, kırıntılı kireçtaşı ve olistostromlardan rak ölçülmüştür. yapılı, Lütesiyen yaşlı istifler, inceleme alanında Beden formasyonu içerisinde tayin edi- Beden formasyonu olarak tanıtılmıştır. Formas- lebilen fosiller, aşağıda sıra ile verilmiştir. yonun adı ilk kez inceleme alanı kuzeyindeki Acarinina primitiva (Finlay), Globoratalia Beden Köyü’ne (Gündoğmuş) izafeten Turan abundocameraya Bolli, Globoratalia sp., (1990) tarafından verilmiştir. Morozevella velaswensis (Cushman), Formasyon açık kahve renkli çakıltaşı, Morozovella trinididadensis Bolli, Morozevella çakıllı kumtaşı, kumtaşı ve çamurtaşları ile baş- augua (Cushmande Renz), Nummulites. cf. lamaktadır. Kumtaşları, orta tabakalı olup bazı millecaput Boubee (Grubu), Nummulites sp., seviyelerinde bol miktarda fosil kırıntıları içerir. Planorotalites cf. compressa (Plummer), Genelde yuvarlaklanması ve boylanması iyi Asterocyclina sp., Discocyclina sp. Fabiania olan tanelerden oluşan bu kumtaşları, iyi çimen- sp., Gypsina sp, Globogerina sp., Linderina sp, tolandığı için sert bir yapı sunmaktadır. Kumtaşı Kathina sp., Truncorotaloides sp, ., Rotalidae tabakaları arasında yer yer konglomeratik sevi- ,Textularidae ve kırmızı alglerdir Anomalinidae, yelere rastlanılır. Çakıllı kumtaşları içerisinde Miliolidae Ayrıca birim içerisine taşınmış olarak taşınmış olarak bol miktarda nummulit tane ve Geç Kretase yaş konağını gösteren parçaları bulunmaktadır. Çakıltaşlarını oluştu- Hellenocyclina beatica Reichel, Orbitoides ran taneler, ortalama 2 - 3.5 cm iriliktedir. medius (d’Archiac), Lepidorbitoides sp., Çamurtaşlarının içerisinde ise düşük oranlarda Siderolites sp, Sakesaria sp. ve rudist kavkı kum taneciklerinin saçıldığı gözlenmiştir. parçalarına rastlanılmıştır.Yukarıda belirlenen Çamurtaşlarının üzerinde ve onlarla ardışımlı fosiller yardımıyla Beden formasyonunun yaşı, biçimde yer yer çört mercek ve bantları içeren Orta Eosen (Lütesiyen) olarak verilmiştir. mikritik dokulu killi kireçtaşları yer almaktadır. Beden formasyonu, tektonizmaya bağlı Bu kireçtaşları, çok bol miktarda globigerinid ve olarak yükselen bölgelerden bol miktarda kaba globorotalid cins ve türlerini içermektedir. Bu- ve ince taneli gerecin çökelme alanına taşına- nunla beraber mikritik kireçtaşlarının arasında rak, birbirleri ile sürekli ardalanan kırıntılı taba- çörtlerle birlikte iyi tutturulmamış birkaç santi- kalara, killi-karbonatlı düzeylerin de eşlik ettiği metre kalınlığında kumlu, çamurlu ve türbiditik bir istiftir. Daha sonra ortamın giderek konglomeratik seviyeler de gözlenmektedir. Dü- derinleşmesi ve su enerjisinin azalmasına bağlı zenli tabakalanma gösteren bu karbonatlı sevi- olarak, yer yer çört yumru ve bantları içeren yenin kalınlığı birkaç metreyi geçmemektedir. pelajik faunalı, killi, çörtlü, mikritik dokulu kar- Stratigrafik olarak daha üst seviyelerde sarı bonatlar çökelmiştir. Pelajik karbonatlarla renkli kırıntılı kireçtaşları izlenir. Dayanımsız bir ardalanma gösteren yine pelajik faunalı kırıntılı yapı sunan bu seviyeler içerisinde yine bol mik- kireçtaşları, Lütesiyen’deki çökelme havzasında

114 DELİ VE TURAN

bu sukunetin sürekli olmadığını gösterir. Neti- formasyonu, batıda otokton birimlerin üzerine, cede Lütesiyen döneminde bölgede oluşan de- doğuda ise ofiyolitik melanjın üzerini tektonik rin denizel havzada, genelde kırıntılı kireçtaşları olarak oturmaktadır. Ayrıca Köprülü’nün kuze- ve bunlarla ardalanan çakıltaşı-kumtaşı- yinde Geç Triyas yaşlı birimlerin üzerine Jura- çamurtaşı-silttaşı litolojilerinden yapılı ritmik se- Kretase yaşlı İnasar formasyonu açılı uyumsuz riler çökelmiştir. Beden formasyonu, başlangıç- olarak gelmektedir. ta transgresif olarak yüksek enerjili sığ bir de- nizde çökelmeye başlamış ve çoğunlukla yük- Belistir ofiyolitik melanjı sek enerjili ve tektonik yönden hareketli bir hav- Yeşil-gri renkli kumtaşı, bordo renkli zada gelişimini sürdürmüştür. İnceleme alanın- pelajik mikritik kireçtaşı, beyazımsı-gri renkli da çok yaygın olmamakla birlikte kuzeyde dev rekristalize kireçtaşı, oolitik kireçtaşı blokları ile olistolitler içeren olitostromal kesim (Turan, gabro, diyabaz ile altere serpantinitlerden olu- 1990) de dikkate alınırsa, Beden formasyonu- şan melanj, Belistir ofiyolitik melanjı olarak ilk nun çökeldiği havzanın, prefliş-fliş-vahşi fliş dö- kez bu çalışmada tanımlanmıştır. nemlerini kapsayan bir fliş topluluğu olduğu an- Birim, ofiyolitik diziye ait kayaçlar (gab- laşılmaktadır. ro, diyabaz, serpantinit, spilitik bazalt, pelajik Beden formasyonu, Akseki dolaylarında çökeller) ve çeşitli boyutlardaki bloklarından “Zilan-İbradi flişleri” (Blumenthal, 1947; meydana gelmektedir. Melanjın içerisinde özel- Blumenthal ve Göksu 1949), Akseki-Seydişehir- likle bordo renkli, ince tabakalı, çörtlü, mikritik Beyşehir dolaylarında “Nummulitesli fliş” (Brunn kireçtaşı tabaka ve mercekleri bulunmaktadır. ve diğ., 1971), Akseki-Manavgat-Gündoğmuş Bunlardan başka arazinin doğusunda yer alan yörelerinde “Bakalasay formasyonu” Asar Tepe’de büyük boyutlu bloklara rastlanır. (Demirtaşlı, 1977, 1978, Şenel ve diğ., 1992 ), Buradaki kireçtaşları gri-krem renkli, orta taba- ve Seydişehir civarında “Ağaçtepesi formasyo- kalı, mikritik dokulu bazen de rekristalize blok- nu” (Karadağ, 1987) birimleri ile korele edilebilir. lardan oluşmaktadır. Blokların içerisinde yer al- dıkları ofiyolitik matriks ise, tektonik olaylar so- Allokton Birliklere Ait Birimler nucu aşırı derecede makaslama hareketine ma- Allokton birliklere ait birimler, kendi içe- ruz kalarak deforme olmuşlardır. Melanjın içeri- risinde tektono - stratigrafik konumlarından ötü- sinde çeşitli boyutlarda ofiyolitik taneleri içeren rü Antalya Birliği, Alanya Birliği, Aladağ Birliği ve kırıntılı kayaçlardan yapılı düzeyler de yer (Özgül, 1976) şeklinde üç ana bölüme ayrılmış- almaktadır. Bunların hemen hemen hepsi çok tır. Bu bölümde ana tektonik birlikler içindeki alt az devamlılık göstermektedir. tektonik dilimler ve bu dilimleri oluşturan for- Özellikle serpantinitler bazı yerlerde masyon ve üyeler ayrıntılı bir şekilde anlatılma- tamamen ayrışarak talk, krizotil, klorit, kil gibi ya çalışılmıştır. ayrışma ürünlerine dönüşmüştür. Belistir ofiyolitik melanjı otoktona ait formasyonlar üze- Antalya Birliği rinde tektonik olarak yer alır. Bu ofiyolitik İnceleme alanında Antalya Birliği’ne melanj, inceleme alanının güneyinde, üst sınır dahil edilen kayalar kendi içlerinde iki dilim ha- boyunca Antalya Birliği’ne ait pelajik fasiyesli linde izlenmektedir. Bunlardan ilki ofiyolitik tabakalı kayalar ile tektonik olarak melanjı oluşturan tektonik dilimdir. Bu birlik, üzerlenmektedir. Belistir ofiyolitli melanjı çalış- otokton birimlerin üzerine tektonik olarak gelmiş ma alanının doğusunda ise, Beden formasyonu Geç Kretase yaşlı ofiyolitik melanj ve bu tarafında açılı uyumsuzlukla örtülmektedir. melanjın üzerine tektonik dokanakla gelen Ofiyolitik melanj içerisindeki kireçtaşı blokların- Jurasik-Kretase yaşlı İnasar formasyonundan dan elde edilen fosilleri şunlardır; meydana gelmektedir (Şekil 3a). İnceleme ala- Omphalocyclus macroporus Lamark, Orbitoides nının batısında yine tektono-stratigrafik olarak apiculatus Schlumberger, Globotruncana sp., ofiyolitli dilimin üzerinde yer alan Kasımlar for- Orbitoides sp., Siderolites sp., Globigerinidae. masyonu (Geç Triyas) ve onun üzerine açılı Bu fosillere dayanarak kireçtaşı bloklarının yaşı uyumsuz olarak gelen İnasar formasyonu ayrı genelde Geç Kretase’yi vermektedir. Buda bir tektonik paket olarak izlenir (şekil 3b). Üst Belistir ofiyolitli karışığının oluşma yaşının Geç tektonik dilime ilişkin Geç Triyas yaşlı Kasımlar Kretase veya daha genç olduğuna işarettir.

ORTA TOROSLAR 115

Muhtemelen okyanusun kapanmasıyla ilişkili tadır. Kumtaşları dışında birim içerisinde silttaşı olarak sıkışma rejiminin devam etmesi ile olası- ve özellikle konsantrik halkalar şeklinde ayrışan lıkla Geç Kretase’nin sonu ile Paleosen’de bu ve ara ara kalın tabakalanma sunan marnlar melanj topluluğu Karaköy formasyonunu bulunmaktadır. Ayrıca formasyon içerisinde kı- üzerleyerek yerleşimini tamamlamıştır. rıntı geliminin duraksadığı dönemlerde çökelmiş kireçtaşı tabakalarıda izlenir. Kireçtaşları, kum- Kasımlar Formasyonu taşları ve çamurtaşları içerisinde yer yer Genelde gri, yeşilimsi gri ve kahve aratabaka ve mercekler şeklinde olup, kalın ta- renkli, ince-orta yer yer kalın tabakalı, bol bitki bakalanma sunmaktadırlar. Birim içerisinde kırıntı kumtaşı, şeyl, çamurtaşı, silttaşı, marn ve aratabakalı olarak yer alan karbonatlı seviyeler, çakıltaşı seviyelerden yapılı Triyas istifi, Kasım- çoğunlukla kalkarenit ve kalsirudit şeklindedir. lar formasyonunu oluşturur. Birime bu ad, ilk Koyu gri renkli olan bu seviyeler 5 ila 15 cm. ka- kez Antalya Körfezi batısında yapılan çalışma- lınlığa sahip olup kumtaşı, çamurtaşı litolojiler larda, Üst Triyas’ın bitkili kumtaşları için ile aratabakalı olarak gelişmiştir ve bu seviyele- Poisson (1977) tarafından verilmiştir. Aynı rin en tanıtman özellikleri çok dayanımlı ve sert adlama daha sonra Gündoğmuş yöresinde Şe- olması ve üzerinde mercana benzer fosil izleri nel ve diğ (1992) tarafından da kullanılmıştır. bulunmasıdır. Birim içerisindeki fosiller, genel- Bu çalışmada da litoloji ve yaş konağı açısın- likle bu seviyelerde yoğunlaşmaktadır. dan benzeşen bu birimler için, aynı adlamanın Kasımlar formasyonunun tabanı, faylı kullanılması benimsenmiştir. olduğu için inceleme alanında görülmemektedir. Birim genel olarak gri, sarı, yeşil-açık Çalışma alanının güneybatı kesiminde Akyar yeşil, kahvemsi, kırmızımsı renklerde şeyl, Köyü ve çevresinde Geyikdağı Birliği’ne ait Ka- çamurtaşı, kumtaşı, çakıltaşı ve, gri renkli kireç- raköy formasyonunu tektonik olarak örten Ka- taşı seviyelerden meydana gelmektedir. Birim, sımlar formasyonu, ayrıca İzkara Mahallesinde kumtaşları arasında yer alan ince şeyl ve de Belistir ofiyolitik melanjını tektonik olarak çamurtaşları içerisinde bulunan bitki kalıntıları üzerlemektedir. Kasımlar formasyonunu sayesinde çok kolay tanınmaktadır. Kumtaşları Gökkaya Tepe ve çevresinde ise, Jura-Kretase laminalı yapıda, ince ve orta tabakalı olup yaşlı İnasar formasyonu ile açılı uyumsuz ola- çamurtaşları ve şeyller ile aratabakalıdır. Kum- rak örtülmektedir (Şekil 2,3a,3b). Kasımlar for- taşlarında tabakalanma düzenli olup içerisindeki masyonunun denizel türbiditikleri üzerinde, kum taneler çok iyi boylanma göstermektedir. İnasar formasyonunun çok sığ algal bir fasiyes kumtaşlarında Normal derecelenme gösteren ile başlaması, sedimantolojik açıdan iki birimin kumtaşlarında, yoğun miktarda taban yapısı ve uyumsuz bir sınır ilişkisine sahip olduğunu gös- yer yer çok bol iz fosile rastlanılmaktadır. terir. Kasımlar formasyonu çalışma alanında Yapılan petrografik incelemeler sonu- tektonik tabanlı ve oldukça kıvrımlı bir yapıda cunda, kumtaşları içerisindeki tanelerin çoğu- olduğu için, inceleme alanında güvenilir bir ka- nun kuvars olduğu saptanmıştır. Kuvars tanele- lınlık ölçümü yapılamamıştır. Fakat batıda Gün- rinin yanı sıra kayaç içerisinde bol miktarda bitki doğmuş civarında birimin kalınlığı 400-500 met- kalıntılarından oluşan organik bileşenler de bu- re olarak ölçülmüştür (Şenel ve diğ., 1992). Bi- lunmaktadır. Bitki kalıntıların boyutları 2-20 cm rim içerisindeki kumtaşları, çamurtaşları ve şeyl arasında değişmektedir. Ayrıca kumtaşlarının gibi litolojiler birbirleriyle yanal ve düşey geçişli- ince kesitlerinde ve parlatılmış yüzeylerinde dir. Bu bahsedilen litolojiler defalarca çapraz laminasyon yapıları bariz olarak görül- ardalanma sunarak kalın bir istif oluşturmakta- mektedir. Özellikle kumtaşlarında bol miktarda dır. bulunan silisifiye tüpçükler ve çeşitli canlı izleri Yörede elde edilen fosillerden silisifiye (iz fosiller) bulunduran seviyeler, birimin yaşının tüpçükler, Torlessia mackeyi Bather olarak ad- ve çökelme şartlarının belirlenmesinde çok landırılmış ve yaşı Geç Triyas olarak belirlen- önemli bir rol oynar. Bu silisifiye tüpçükler özel- miştir (Dr Mustafa ŞENEL, MTA, kişisel görüş). likle Toroslar’da sadece Üst Triyas istifleri içeri- Ayrıca Şenel ve diğ. (1992) daha batıda Akseki- sinde yer alan karakteristik seviyelerdir. Manavgat-Eğridir ve Gündoğmuş dolaylarında Silisifiye tüpçükler, kumtaşlarının tabanlarında yaptıkları çalışmalarda, Kasımlar formasyonun yer alan küçük kanalcıklar içerisinde bulunmak- yanal eşleniği olan birimlerde şu fosilleri belir-

116 DELİ VE TURAN

lemişlerdir: Heterestridium conglobatum Reus, teki marn-çört-radyolarit ve pelajik kireçtaşların- Ammodicus s.p, Aulotortus sp., Ammobaculites dan yapılı üst kesim ise, Kızılbelen üyesi olarak sp., Costifora sp, Duostomina sp., Earlandinita ele alınacaktır. sp., Glomospira sp., Glomospiella sp., Paleolitfuonella sp., Kaveria sp., Reophax sp, Gökkaya üyesi Macroporella, sp Trochammina sp., Diplopora Kasımlar formasyonu üzerinde uyum- sp. Dasycladaceae, Endothridae,, suz olarak duran ve yer yer konglomeratik sevi- Ophtalmididae, Solenoporaceae, Nodosaridae. yelerle başlayan breşik, algli ve foraminiferalı Bu fosil topluluklarına göre birimin yaşı Şenel kireçtaşları, ilk kez bu çalışmada Gökkaya üyesi ve diğ (1992) tarafından Noriyen olarak belir- olarak tanıtılmıştır. Üyenin tip kesiti Gökkaya lenmiştir. Tepe’de izlenebilmektedir. Yukarıda bahsedilen fosiller, arazi göz- Gökkaya üyesi altta açık gri renkli, kalın lemleri ve ince kesitlerin sedimanter petrografik tabakalı breşlerden sonra bol alg ve stramatolit determinasyonları, Kasımlar formasyonunun yapıları içeren kireçtaşlarıyla başlar. Daha üstte genelde akıntıların etkili olduğu (yoğun türbit orta-kalın tabakalı oolitik kireçtaşlarına geçer. akıntılar) çok çalkantılı ve hareketli bir ortamda Bu seviyenin üzerine ise açık gri renkli kalın ta- çökeldiğini ortaya çıkarmaktadır. Formasyonun bakalı kireçtaşları gelir. Kalınlığı çok fazla ol- kapsadığı bitki kalıntıları sebebi ile de ortamın mayan bu kireçtaşları ekseri ince taneli olup yer çok fazla derin olmadığı kanısındayız ve orta- yer de kırıntılı kireçtaşı tabakaları şeklindedir. mın kısmen derinleştiği ve karalardan malzeme Yaklaşık olarak 15-20 metre kalınlığa sahip geliminin azaldığı zaman aralıklarında ise, for- olan bu birim, İnasar formasyonu içinde dik masyon içindeki kireçtaşı mercekleri çökelmiş- morfoloji oluşturması ile çok belirgin bir şekilde tir. Bu durgun denizler, zaman zaman mercan- gözlenebilmektedir. Gökkaya üyesinden alınan ların da gelişebildiği ve sığ derinliklerin hakim kireçtaşı numunelerinin petrografik incelemeleri olduğu bir çökelme ortamı durumundadır. sırasında örneklerin yüksek oranlarda pellet, Kasımlar formasyonu, Akseki güneyin- oolit ve algal yapılar içerdiği göze çarpar. Ayrıca deki Geriş –Güzelsu (Akseki) fliş koridoru içinde foraminifer parçaları ile ekinid dikenleri de yer Monod (1978) tarafından tanımlanmış Güzelsu yer bu karbonatlı fasiyeslere iştirak etmişlerdir. birimine karşılık gösterilebilir. Beyşehir- Gökkaya üyesi altta Kasımlar formasyonunun Manavgat arasında Erk (1968) ve Türkünal’ın üzerine açılı uyumsuz olarak gelmektedir. (1969) Aygırdere, Sevinç ve Yaydere flişleri ile Gökkaya üyesi, üzerine gelen ve genel olarak Altuğ’un (1971) Kumluk formasyonu ve Eğridir marn-çörtlü kireçtaşı-radyolarit yapılışlı Gölü güneybatısında Waldron (1982) tarafından Kızılbelen üyesi ile yanal geçişli ve uyumludur. tanımlanan kırıntılı Triyas istifleri, Orta-Batı Palaeontolojik olarak Gökkaya üyesini Toros kuşağında Kasımlar formasyonu ile oluşturan litolojilerde şu fosiller belirlenmiştir: deneştirilebilecek birimlerdir. Protopeneroplis striata, Tubiphytes morroneusis Crescenti, Thaumatoporella parvovesiculifera İnasar formasyonu (Raineri), Mesoendothyra sp., Nodopthalmidim Algli kireçtaşı, kırıntılı kireçtaşı, çörtlü sp., Orbitolina sp., Mansonella sp., kireçtaş, bordo renkli marnlar ve Nodosaridae, Valvulinidae, ve Echinoidea radyolaritlerden oluşan Jura-Kretase istifi, spinleri. Tespit edilen bu fosillere göre birimin İnasar formasyonunu oluşturmaktadır. Bu biri- yaşı Jurasik olarak belirlenmiştir. me, daha önce yapılan bir çok çalışmada farklı isimler verilmiştir. Benzer litolojiler, çalışma sa- hasının güneyinde Alanya yöresinde Özgül (1984) tarafından İnasar formasyonu olarak ta- Kızılbelen üyesi nımlanmıştır. Gökkaya üyesi üzerinde ve onunla ted- Bu çalışmada İnasar formasyonu, litolo- rici geçişli, kırmızı-bordo renkli, marn, kireçtaşı, jik özellikleri itibarı ile inceleme alanında iki çörtlü kireçtaşı ve çörtlerden oluşan pelajik istif, üyeye ayrılarak incelenecektir. Alttaki orta kalın İnasar formasyonunun üst üyesi olarak kabul tabakalı, sert morfolojili ve olasılıkla sığ denizel edilmiş ve ilk kez bu çalışmada ayırtlanarak fasiyesli karbonatlar Gökkaya üyesi olarak, üst- isimlendirilmiştir.

ORTA TOROSLAR 117

Gökkaya üyesinin üzerinde, şarabi ve İnasar formasyonunun alt seviyelerinde yer yer gül kurusu renkli yumrulu kireçtaşı ve uyumsuzluk sahtı üzerinde karbonat breşlerinin marnlarla başlayan Kızılbelen üyesine, üstte bulunuşu, kireçtaşı tabakalarında bol alg ve doğru mikritik kireçtaşı, çörtlü kireçtaşı ve çört mercan parçaları ile bentik foraminiferaların var- aratabakaları eşlik eder. Bu istif daha üst sevi- lığı ve oolitlerin görülmesi, formasyonun alt bö- yelerde ince orta tabakalı, bazı seviyelerde bol lümünü oluşturan Gökkaya üyesinin, çok sığ ve ammonit izleri ve çeşitli fosil kalıpları içeren, gri oldukça hareketli bir ortamda çökelmeye başla- renkli, ince taneli kireçtaşı tabakaları ile litolojik dığını gösterir. Formasyonun Kızılbelen üyesine gelişimini sürdürür. Bu düzeylerin üzerinde de ait kireçtaşı tabakalarının üst seviyelerinde alacalı renkli killi-marnlı seviyeler izlenir. Alacalı Globotruncana’lı biyomikritlerin yer alması ise marnların üzerine ise, kırmızımsı ve krem renk- ortamın giderek derinleştiğinin ve pelajik faunalı li, çörtlü kireçtaşı ile silisifiye marnlar gelir. Kızıl- çörtlü kireçtaşlarının çökelmesine olanak sağ- tepe üyesi, oldukça sıkışık kıvrımlanma geo- landığının bir göstergesidir. metrisi sunan ve tamamen pelajik karakterde bir Şenel ve diğ. (1992) tarafından yapılan istif olmakla birlikte zaman zaman bentik çalışmada Gündoğmuş bölgesinde tanımlanmış foraminiferaların da gözlendiği kalsitürbidit sevi- Gören ve Kayabükü formasyonları, İnasar for- yeleri olağandır. Daha sonra istif çok kırılgan, masyonu ile korele edilebilir. kırmızı-bordo renkli, çörtlü kireçtaşlarına ve aşı- rı derecede silisifiye tabakalar ile radyolaritlere Alanya Birliği geçmektedir. Çörtlerle aratabakalı olan bu sevi- Çalışma alanının güneyinde Antalya ye (çörtlerin kalınlıkları 5-12 cm arasında de- Birliği kapsamındaki tektono-stratigrafik dilimleri ğişmektedir), genellikle Radyolaria’lı tektonik olarak örten ve metamorfik dilimlerden mikritlerden meydana gelmektedir. oluşan bu birlik, çok detaylı olarak ele alına- Kızılbelen üyesi, alttaki Gökkaya üyesi- mamış ve sadece tektonik hatlar dikkate alına- nin üzerine uyumlu olarak gelmektedir. Ancak, rak birim ayırtlamasına gidilmiştir. Alanya Birliği Belistir Köyünün güneyinde Kızılbelen üyesi, kayaları genelde üç ana tektonik dilimden mey- Belistir melanjının üzerine tektonik dokanakla dana gelmektedir (Özgül, 1976; Özgül, 1984; oturmaktadır (Şekil 3a). Çalışma alanının güne- Kansun, 1993). Bu birlik içinde tektono- yinde ise, Kızılbelen üyesi hem Kasımlar for- stratigrafik olarak en altta Mahmutlar napı veya masyonu tarafından hem de Alanya Birliği for- alt nap yer alır. Mahmutlar napı (Özgül,1984) masyonları tarafından tektonik olarak dolomitik kireçtaşı, mermer, kuvarsit, grafit şist, üzerlenmektedir. Ayrıca, genelde kireçtaşı ve talk şist, muskovit şist, kalkşist (baritli zon), me- radyolaritlerle temsil edilen İnasar formasyonu ta kumtaşı gibi birbirleri ile yanal ve düşey ge- içinde, yanal ve düşey yönde oldukça sık litoloji çişli olan, karbonat merceklerinin de bulunduğu ve fasiyes değişimleri vardır. meta-kırıntılardan oluşur. Alanya Birliği’nin orta Birimin kalınlığı Kızılbelen Sırtı boyunca bölümünde yer alan ve karakteristik olarak gra- 92 metre olarak ölçülmüştür. Fakat birimin üst natlı mika şistlerden oluşan Sugözü napı veya sınırı faylı olduğu için ve üyeyi oluşturan taba- orta nap, çalışma alanında mostra vermemiştir. kalar, oldukça kıvrımlı bir yapıya sahip oldu- Genel olarak dolomitik kireçtaşı, rekristalize ki- ğundan bu kalınlık değişebilir. reçtaşlarından ve bunlarla ara katkılı pelitik şist- Birimden alınan kaya numunelerinden lerden oluşan Cebelireis napı ise, Alanya Birli- yapılan paleontolojik ince kesitlerden tespit edi- ği’nin üst napını oluşturmaktadır. Alanya Birliği len fosiller aşağıdadır: Protopeneroplis kayaları, inceleme alanında üst tektonik dilimler trochoangulada, Glomospira sp., halinde yüzeylemektedir. Globotruncana sp., Hedbergella sp., Helvetoglobotruncana sp., Heterohelix sp. Mahmutlar formasyonu Trocholina sp., Tubiphytes sp., Radiolaria , İnceleme alanının en güneyinde Pa- ekinid dikenleri, Miliolidae, Ostracoda, yamlı Tepe dolayında yüzeyleyen ve dolomitik Nodosaridae ve pelajik lamellibranş kavkı kireçtaşı, rekristalize kireçtaşı, mermer, kuvar- parçaları. Yukarıdaki fosil topluluğuna göre, sit, grafit şist, kalkşist, muskovit şist, klorit şist, üyeye Kretase yaşı ön görülmüştür. metakumtaşı gibi litolojilerden oluşan metamor- fik alloktonun tabanına ait Paleozoyik yaşlı me-

118 DELİ VE TURAN

tamorfik istif, Mahmutlar formasyonunu oluştu- yapısal özelliklerini kazanmıştır. Özellikle şisti rur. Birim adı, Alanya bölgesinde çalışan araş- kayaçlar içerisinde klivaj ve buruşma tırmacılardan Okay ve Özgül (1982) tarafından klivajlarının varlığı, kayaçların yoğun deformas- kullanılmış olup bu çalışmada da aynen benim- yon geçirdiğini gösterir. senmiştir. Tektonik olarak sedimanter kayaların üzerinde yer alan bu metamorfikler, tabanda gri Cebelireis formasyonu renkli orta-kalın tabakalı mermerler ile başla- Mahmutlar formasyonu üzerinde tekto- maktadır. Üste doğru karbonatlı seviyelerle ya- nik dokanakla duran, sarımsı gri renkli, krista- nal ve düşey geçişli, yeşil renkli klorit şist, lize kireçtaşı, mermer, ile dolomitik kireçtaşı ve muskovit şist ile beyaz renkli kuvarsit ve dolomitler, Cebelireis formasyonu olarak tanım- kalkşistler yer almaktadır. Bu kaya türleri içeri- lanmıştır. Formasyon adı ilk kez Okay ve Özgül sinde yer alan ince taneli kayaçlarda yaprak- (1982) tarafından Alanya’nın kuzeyinde yer alan lanma düzlemleri çok iyi gelişmiş olup hem Cebelireis Dağı’na izafeten verilmiştir. Bu ça- klivaj (S1), hem de buruşma klivajları (S2) most- lışmada da daha önce yapılmış araştırmalarda ralar üzerinde izlenmektedir. Bu litolojilerin içe- (Özgül 1984; Kansun, 1993) kullanılan adlama risinde, Payamlı Tepe’nin hemen üst kesiminde benimsenmiştir. Cebelireis formasyonu incele- grafit şistler yer almaktadır. Çok iyi yapraklan- me sahasının sadece güneyinde Gölcük Tepe ma düzlemlerine sahip olan grafit şistlerin he- ve Köprülü güneyindeki Kuyumcutaşı Tepe ve men üst kesiminde, sarımsı renkli baritli seviye- çevresinde mostra vermektedir. ler içeren kalkşistler izlenir. Kalkşistler kıvrımlı Cebelireis formasyonu sarımsı gri ve yapısı, rengi, yoğun ve dayanımlı barit bantları yer yer kül renkli, orta-kalın tabakalı, ileri dere- sayesinde istif içerisinde izlenebilmektedir. cede kristalize olmuş ve mermerleşmiş dolomit- Mahmutlar formasyonu çalışma sahasında, dolomitik kireçtaşı ve kireçtaşlarından oluşmak- kalkşistlerin hemen üzerinde yer alan, yeşil tadır. Birim içinde yer yer ince seviyeler halinde renkli şisti kayalarla son bulmaktadır. şisti dokulu killi kireçtaşları ve kalın tabakalar Çok farklı kırıntılı ve karbonatlı başka- arasında ince marnlı seviyeler yer almaktadır. laşmış kaya kütlelerinden oluşan Mahmutlar bi- Aşırı derecede kırıklı bir yapıya sahip olan ka- rimi, altta Antalya Birliği’ne ait kayaçları tektonik yaç içerisindeki boşluklar, kalsitle doldurulmuş- dokanakla örtmektedir. Üstte ise yine Alanya tur. Birliğine ait Cebelireis formasyonu veya üst nap Cebelireis formasyonu, alt sınırı boyun- tarafından tektonik olarak örtülmektedir. ca Mahmutlar formasyonunu, Köprülü güneyin- Birimin görünür kalınlığı çalışma alanı- de ise Antalya Birliği’ne ait Kasımlar formasyo- nın güneyinde yapılan çalışmalarda yaklaşık nunu tektonik bir dokanakla örtmektedir. For- 1000 metre olarak belirlenmiştir (Kansun, masyonun üst sınır ilişkisi çalışma alanında 1993). gözlenmemektedir. Fakat çalışma alanının gü- Mahmutlar formasyonunun fosil kap- neyinde bu birimin üzerine açılı uyumsuzlukla samı ile ilgili veriler yok denecek kadar azdır. Triyas yaşlı Asmaca formasyonunun geldiği bi- Özellikle karbonatlı seviyelerde belirlenen linmektedir (Özgül, 1984). Mizza sp. (Blumenthal, 1949, 1951; Özgül, Birimin görünür kalınlığı, çalışma saha- 1984) ile birimin yaşı Geç Permiyen olarak dü- sında 200 m kadar iken (Şekil 4), çalışma ala- şünülmüştür. nının güneyinde yapılan çalışmalarda görünür Mahmutlar formasyonunun litolojik özel- kalınlık yaklaşık 1350 metre olarak belirlenmiştir liklerine bakıldığında, ilksel olarak kırıntılı ve (Kansun, 1993). karbonatlı sedimentlerin birlikte çökelebileceği Cebelireis formasyonunda zengin bir karışık kıyı (Selley, 1976) ortamlarına özgü bir fosil içeriği yoktur. Deformasyon ve tortulaşma havzasında çökeldiğini söyleyebiliriz. metamorfizmanın da etkisi ile çok belirgin olma- Karbonatlar içerisinde yer alan Mizza sp. ise yan formlar içerisinden sadece Mizzia sp. ve birimin çok sığ ve muhtemelen lagüner bir or- Fusulinidea belirlenebilmiştir ve formasyonun tamda çökeldiğinin göstergesi olabilmektedir. çökelme yaşı Geç Permiyen olarak ön görül- Mahmutlar formasyonu içinde yer alan müştür (Blumenthal, 1949, 1951; Özgül, 1984). kayaçlar, daha sonra metamorfizma olayları ile Formasyonun litolojik özelliklerine ve başkalaşıma uğrayarak bu günkü dokusal ve kapsadığı sınırlı fosil içeriğine bakıldığında, bi-

ORTA TOROSLAR 119

rimin olasılıkla lagünlü sığ bir karbonat şelfinde ve organik maddece zengin koyu gri-siyah şeyl çökelmiş olabileceği düşünülmektedir. arakatkıları da vardır. Cebelireis formasyonunun devamlı kalın kar- İnceleme alanında Kuşakdağı formasyonu, bonat düzeyleri arasında yer alan killi- siltli ve alt sınırı boyunca tektonik bir dokanağa sahip kumlu ara düzeyler, karalardan kırıntı geliminin olup, Orta Eosen yaşlı Beden formasyonunun zaman zaman egemen olduğu sığ deniz orta- üzerinde yer alır. Birim, çalışma alanında sınırlı mının gelgit arası zonlarını karakterize etmek- olarak küçük bir alanda gözlendiği için üst sınır tedir. ilişkisi bu kesimde görülmemektedir Fakat daha kuzeyde Erken Triyas yaşlı Gökçepınar kireç- Aladağ Birliği taşı Kuşakdağı formasyonunu uyumlu olarak Aladağ Birliği bölge genelinde Geç De- örtmektedir (Turan, 1990). voniyen’den Orta Triyas sonlarına kadar de- Bol miktarda fosil içeren birim içerisinde Tu- vamlı olarak çökelen ve çoğunlukla sublitoral- ran (1990) şu mikrofosilleri belirlemiştir: litoral nitelikli kırıntılı ve karbonatlı kayaçlar ile Paraglobivalvulina sp., Globivalvulina sp., Jurasik-Kretase yaşlı karasal-sublitoral-litoral Permocalculus sp., Hemigordius sp., kırıntılı ve karbonatlardan oluşmuştur (Özgül, Pachyhalia sp., Dagmarita sp., Geinitzina 1976; Turan, 1990). Aladağ Birliği içerisinde sp.,Kamurana sp., Mizza sp., Gymnocodium Hadim-Gündoğmuş arasında; Geç Devoniyen sp., Pseudovermiporella sp. Bu fosillere ilave- yaşlı Asarlıkyaylası, Karbonifer yaşlı Yarıcak, ten birim içerisinde Miliolidae ve krinoid diskleri Erken Permiyen yaşlı Arpalık, Geç Permiyen ile bol miktarda bellerofon gastropotlar gözlen- yaşlı Kuşakdağı, Erken Triyas yaşlı mektedir. Yukarıdaki fosil içeriğine dayanarak Gökçepınar, Erken-Orta Triyas yaşlı Göztaşı, formasyonun Geç Permiyen’de çökelmiş olduğu Orta-Geç Triyas yaşlı Beyreli, Jurasik yaşlı anlaşılmıştır (Turan, 1990). Çamiçi ve Dedebeleni, ile Jurasik-Erken Kuşakdağı formasyonunun stratigrafik geli- Kretase yaşlı Cihandere kireçtaşı yer alır (Tu- şimi ve birimin kapsadığı fosiller, özellikle algle- ran, 1990). Çalışma alanında ise bu formasyon- rin bolluğu ve çeşitli gastropotların varlığı, çö- lardan sadece Geç Permiyen yaşlı Kuşakdağı kelme alanının resif ardı-lagüner bir ortam ol- formasyonu yüzeylemektedir (şekil 2). duğunu kanıtlamaktadır.Kireçtaşlarında bitüm- den kaynaklanan organik malzemenin de yer Kuşakdağı formasyonu yer gözlenmesi, çökelme anında sığ ve sıcak İnceleme alanında Beden formasyonu- bir deniz ortamının egemen olduğunu göster- nun üzerinde tektonik olarak duran koyu gri- mektedir (Turan, 1990). Sedimanter petrografik siyah renkli, bol kalsit damarlı kireçtaşlarından analizler neticesinde, çökel ortamında mikritik oluşan Üst Permiyen istifi, Kuşakdağı formas- mikrofasiyeslerin baskın olduğu gözlenmiştir. yonunu oluşturur. Bu birimin adı Hadim- Bunun yanında bazı örneklerde sparit çimento- Gündoğmuş ilçelerinin coğrafi sınırını oluşturan nun da bulunması ve formasyon içerisinde az ve yörenin önemli yükseltilerinden olan Kuşak da olsa havza içi kırıntılarının yer alması, çö- Dağı’na (2500m) istinaden, Turan (1990) tara- kelme ortamının tamamen sakin bir ortam ol- fından kullanılmış olup bu çalışmada da aynı ad madığını ve zaman zaman oldukça yüksek benimsenmiştir. Kuşakdağı formasyonu çalışma enerjili olduğunu göstermektedir. Ayrıca Geç alanının kuzeyinde Akdağ’ın doğu etekleri ile, Permiyen’deki çökelme şartları, bentik canlıları- doğuda Süvariler Yaylası ve Kadıyakası Yayla- nın bolca yaşadığı ve biyotürbasyonun da faz- sı’nın doğusunda izlenmektedir (Şekil 2). Birim laca olduğu bir ortam özelliği göstermektedir. genelde gri, koyu gri renkli yer yer siyahımsı Hadim bölgesinde çok geniş ve kalın yayı- renkli kireçtaşlarından oluşmaktadır. Kireçtaşla- lımlı olan Kuşakdağı formasyonu, Ermenek do- rı orta-kalın tabakalanmalı olup, bol miktarda laylarında Dumlugöze (Demirtaşlı, 1978) ve Si- fosil içermektedir. Birim bol çatlaklı olup, çatlak- lifke civarında Ağıldere (Gökten, 1976; Turan, lar kalsit ile dolgulanmıştır. Genelde bol algli, 1997) birimlerinin orta üst kesimleriyle korele miliolidli ve gastropodlu kireçtaşlarından oluşan edilebilir. birim içinde kristalize kireçtaşları ile yer yer dolomitik kireçtaşlarına da rastlamak mümkün- dür. Kuşakdağı formasyonunun içinde kuvarsit

120 DELİ VE TURAN

SONUÇLAR KAYNAKLAR Çalışma alanı hem kuzeyden hem de gü- Altuğ, S., 1971, Manavgat-Oymapınar Rezer- neyden gelen napların ortasında yer aldığı için vuarındaki Mesozoyik birimlerin stratig- oldukça karmaşık ve renkli yapısal konum arz rafisi: EİE Rap. 71-39, Ankara (yayım- eder. Yapılan bu çalışma ile bölgedeki otokton lanmamış) ve allokton konumlu birlikler ayırt edilerek, böl- Blumenthal, M., 1947, Seydişehir Beyşehir genin tektono-stratigrafisi aydınlatılmıştır. Böl- hinderlandındaki Toros dağlarının jeo- genin stratigrafisi kurulurken otokton birlik içeri- lojisi: Maden Tetkiki ve Arama Ens. sinde üç formasyon ve iki üye ayırt edilerek ta- Derg., D/2, 242 s. nımları yapılmıştır. Allokton birimler kendi ara- Blumenthal, M., 1951, Batı Toroslar’da Alanya sında Antalya, Alanya ve Aladağ birlikleri olmak ard ülkesinde jeolojik araştırmalar: Ma- üzere üç ayrı tektonik paket olarak ele alınmış- den Tetkiki ve Arama Ens.. Derg.,D/5, tır. Bölgede otokton birimlerin üzerine Geç 194 s. Kretase’de ilk olarak Antalya Birliği’ne ait Blumenthal, M., Göksu, E., 1949, Batı Belistir ofiyollitik melanjı ve onu takiben Kasım- Torosların örtü lamboları: Türkiye Jeol. lar formasyonu ve İnasar formasyonundan olu- Kur. Bült.,. 2/ 1, 30- 40. şan ikinci ve üçüncü tektonik dilimler yerleşmiş- Demirtaşlı, E., 1977, Akseki-Manavgat-Köprülü tir. Bölgedeki tektonik aktivite, Geç Kretase- bölgesinin temel jeolojisi: Türkiye Jeol. Erken Paleosen zaman aralığında devam etmiş Kur. 31. Bilimsel ve Teknik Kurultayı, ve Antalya Birliği’nin üzerine Paleozoyik yaşlı Bildiri Özetleri, s.34. metamorfik kayaçlardan oluşan Alanya Birliği iki Demirtaşlı, E., 1978 , Toros kuşağının batı ve paket halinde yerleşmiştir. Bölgede tektonik ha- orta kısımlarının jeolojik evriminde yeni reketlerin son bulmasıyla Lütesiyen başlarında veriler: Türkiye Jeol. Kur. 32. Bilimsel bölge tekrar deniz basmasına uğramış ve bol ve Teknik Kurultayı, Bildiri Özetleri, nummulitli Beden formasyonu bu zaman dili- s.14. minde çökelmiştir. Geç Eosen’de ikinci Demirtaşlı, E., Turhan ve N., Bilgin, A.Z., 1987, naplaşma evresinin başlaması ile tüm bu birim- Batı Toroslar’da Akseki, Manavgat ve lerin üzerine kuzeyden gelen Aladağ Birliği bin- Köprülü arasıda kalan bölgenin jeoloji dirmiştir (3. tektonik paket).Yöre, tektonizma incelemesi: MTA Rapor No: 8779 Anka- bakımından oldukça hareketli dönemlere sahne ra (yayımlanmamış). olmuştur. Özellikle Geç Kretase ve Geç Eo- Erk, A.S., 1968, Manavgat-Oymapınar baraj ve sen’de büyük naplaşma hareketleri gerçekleş- rezervuar yerlerinin stratigrafi etüdü: miştir. Haritalama esnasında bu büyük tektonik EİE yayın no.69-62, 66 s., Ankara. hatlar belirlenerek uydu fotoğrafından elde edi- Gökten, E., 1976, Silifke yöresinin temel kaya len çizgisellikler ile uyum gösterdikleri belirlen- birimleri ve Miyosen stratigrafisi: Türki- miştir (Şekil 5). ye Jeol. Kur. Bült. 19/2, 133-142. Kansun, G., 1993, Alanya-Demirtaşlı (Antalya) KATKI BELİRTME arasının jeolojisi ve mineralojik ve pet- rografik incelenmesi: Selçuk Üniv. Fen Yazarlar fosil tayinlerinde yardımlarını Bilimleri Enst.Yüksek Lisans tezi, 135 gördükleri uzman paleontologlar; Dr. Şükrü s., (yayımlanmamış). ACAR’a (MTA), Kemal ERDOĞAN’a (MTA) Karadağ, M. M., 1987, Seydişehir bölgesi bok- Hüseyin YAKAR’a (TPAO), Nihal AKÇA’ya sitlerinin jeolojik, petrografik ve jenetik (TPAO), bazı jeolojik problemlerin çözümünde incelenmesi: S.Ü. Fen Bil. Enst. Dokto- deneyimlerinden yararlanılan Dr. Mustafa ra tezi, 265 s., (yayımlanmamış). ŞENEL’e (MTA), çalışma alanının uydu fotoğra- Koçyiğit, A., 1983, Hoyran Gölü (Isparta dolayı- fını sağlayan MTA Uzaktan Algılama Dairesi nın levha içi yeni tektonik gelişimi: Tür- Başkanlığına ve ayrıca projeye maddi destek kiye Jeol. Kur. Bült . 27/1, 1-13 . sağlayan Selçuk Üniversitesi. Araştırma Fonu Monod, O., 1978, Güzelsu-Akseki bölgesindeki Antalya napları üzerine açıklama (Orta- Başkanlığına ayrı ayrı teşekkür ederler. Batı Toroslar, Türkiye): Türkiye Jeol. Kur. Bült . 19/1, 65-78.

ORTA TOROSLAR 121

Şekil 5. Çalışma alanının uydu fotoğrafı ile yapısal haritasının karşılaştırılması Figure 5. The correlation of satellite image and structural map of the study area.

122 DELİ VE TURAN

Okay, A.I. ve Özgül, N., 1982, Blueschists and Şenel , M., Dalkılıç, H., Gedik, İ., Serdaroğlu, eklogites from the Alanya Masif, M., Bölükbaşı, A.S., Metin, S., , (Abstract) The geological Esentürk, K., ve Özgül, Z., 1999, Orta evolutian of the Eastern Toroslar’da Güzelsu Koridoru ve kuze- Mediterranean, Edinburg 1982, 82 s. yinin Jeolojisi: Türkiye Jeol. Kur. Bült , Özçelik, O., 1984, Toroslar’da Bozkır yöresinin 2/ 1, 30- 40. jeolojisi, tekronik evrimi ve petrol ola- Toker, V., Sonel, N., Ayyıldız, T. Ve Albayrak, nakları: S.Ü. Müh-Mim Fak., doktora M.,1993, Akseki kuzeyi Üzümdere (An- tezi, 221 s.(yayımlanmamış). talya) civarının stratigrafisi: Türkiye Özgül, N., 1976, Toroslar’ın bazı temel Jeoloji Jeol. Bült , 36/2 , 57-73. özellikleri: Türkiye Jeol. Kur. Bült , 19/1, Turan, A., 1990, Toroslar’da Hadim (Konya) ve 65-78. güneybatının jeolojisi, tratigrafik ve tek- Özgül, N., 1983, Geology of the Taurus tonik gelişimi: Selçuk Üniv., Fen Bil. (between Hadim and Alanya): Int. Ens., doktora tezi, 228 s. (yayımlan- Symp. on the Geol. of the Taurus, 78- mamış). 91 p. Turan, A., 1997a Göksu Vadisi boyunca Özgül, N., 1984, Alanya tektonik penceresi ve yüzeyleyen Miyosen öncesi tektono- batı kesiminin jeolojisi: Türkiye Jeol. stratigrafik birliklerin stratigrafisi: Silifke Kur. Bült. Ketin Sempozyumu , 97-120 . batısı (İçel): Geosound Yerbilimleri Peyronnet, Ph de., 1971, Alanya bölgesinin Derg., sayı. 30, cilt.2, 855-974. (güney Toroslar) jeolojisi ve metamorfik Türkünal, S., 1969, Toros Dağlarının kuzeyde boksitin kökeni: Maden Tetkiki ve Ara- Beyşehir ile güneyde Oymapınar ma Ens. Derg., 76, 98-123. (Homa) köyü enlemleri, doğuda Selley, R.C., 1976, An introductian to Güzelsu bucağı, batıda Kırkkavak köyü sedimentology. Academic Press, boylamları arasında kalan kesimin jeo- London, 408p. lojisi. EİE Rap., Ankara (yayımlanma- Şenel , M., Dalkılıç, H., Gedik, İ., Serdaroğlu, mış). M., Bölükbaşı, A.S., Metin, S., Waldron, J.W.F., 1982, Antalya Karmaşığı ku- Esentürk, K., Bilgin, A.Z., Uguz, F., Ko- zeydoğu uzanımının Isparta bölgesin- rucu, M., ve Özgül, Z., 1992, Eğridir- deki stratigrafi ve sedimanter evrimi: Gebiz ve Geriş-Köprülü (Isparta - Maden Tetkiki ve Arama Ens.. Derg., Antalya) arasında kalan alanların jeolo- 97/98, 1-20. jisi: TPAO Rap. No: 3132, 559 s., Anka- ra (yayımlanmamış).