Zetelroof Gratis Epub, Ebook
Total Page：16
File Type：pdf, Size：1020Kb
ZETELROOF GRATIS Auteur: Geerten Waling Aantal pagina's: 231 pagina's Verschijningsdatum: 2017-02-14 Uitgever: Vantilt, Uitgeverij EAN: 9789460043147 Taal: nl Link: Download hier 'Zetelbehoud is een uitweg voor Kamerleden in gewetensnood' Maar voor zo'n maatregel zou de Grondwet moeten worden aangepast en daar wilde Plasterk niet aan. Veranderde er dan niets? Sinds de vorige Tweede Kamerverkiezingen in krijgen 'afsplitsers' die hun zetel behouden minder geld en minder spreektijd dan een gewone fractie. Kamerleden van allerlei partijen gingen Femke Merel van Kooten voor als 'fractieverlater'. Een greep:. Dat 'fractieverlaters' als Van Kooten hun zetel niet per se aan hun partij hoeven terug te geven, heeft te maken met ons politieke systeem. En in de Grondwet staat dat alle Kamerleden stemmen 'zonder last', wat betekent dat zij vrij zijn om te stemmen zoals ze zelf willen. Maar in de praktijk kennen we ook de zogeheten fractiediscipline, waarbij Kamerleden geacht worden zich te houden aan de partijlijn. Uit kiezersonderzoek van een paar jaar geleden blijkt dat een meerderheid van de Nederlanders geen voorstander is van die fractiediscipline, vertelt politicoloog Tom van der Meer van de Universiteit van Amsterdam. Daar wringt het. Vandaag opperen enkele kiezers op sociale media dat het goed zou zijn als fractieverlaters hun zetel alleen mogen houden als ze bij de vorige verkiezingen genoeg stemmen haalden voor een voorkeurszetel. In het geval van Van Kooten is dat bij lange na niet het geval: zij kreeg stemmen, terwijl er voor een voorkeurszetel ruim Nu krijgt de lijsttrekker alle campagnebudgetten, en dus ook de meeste stemmen. Volgens Waling is het goed dat Kamerleden die hun fractie verlaten de mogelijkheid hebben om hun zetel te behouden. Als zij die uitweg niet hebben, loop je het risico dat er in een partij alleen ja-knikkers overblijven. Niet iedereen was daar positief over. Ik meen dat het Lord Halifax was, die eens heeft gezegd dat de maatschappij meer heeft aan goede mensen dan aan een politieke partij. De Tweede Kamerverkiezingen van — vrouwen mochten toen voor het eerst stemmen — leverden liefst 8 eenmansfracties op, terwijl er toen nog slechts zetels te verdelen waren. Er zijn in onze parlementaire geschiedenis beroemde eenmansfracties geweest. Sommigen waren direct gekozen, zoals die van communist Henk Sneevliet en katholiek Charles Welter Een bijzondere plek onder de eenmansfracties neemt Hans Janmaat in. Bij de verkiezingen van werd hij als eenling gekozen voor de Centrumpartij. Twee jaar later werd hij daaruit geroyeerd en ging hij als eenling verder voor de Centrum Democraten. Laatstgenoemde is weggelopen bij de Partij voor de Dieren, omdat zij het regime van Marianne Thieme beu was. Nu Thieme is opgestapt, overweegt zij terug te keren. Mijn advies: stem nooit op een eenling, maar behandel hem of haar met respect. Max Pam. De Republikeinen in het Congres hebben het eindelijk aangedurfd uit de pas te lopen met president Trump. De ene na de andere Senator keerde zich tegen diens besluit de resterende Amerikaanse troepen weg te halen uit Noord-Syrië, waardoor Turkije vrij spel krijgt om de Koerdische milities aldaar aan te vallen. De Republikeinse kritiek deed nauwelijks onder voor die van de Democraten. Met deze stap pleegt Trump verraad aan de Koerden, die een beslissend aandeel hadden in de ontmanteling van het IS-kalifaat. Hij sterkt Erdogan in zijn heerszuchtige aspiraties. En hij deelt een strategische bonus uit aan de vijanden van Amerika. Senator Lindsey Graham noemde het Amerikaanse vertrek zelfs gevaarlijker dan de terugtrekking uit Irak onder Obama. Allemaal mooi en aardig, maar er valt toch moeilijk aan de indruk te ontkomen dat hier sprake is van plaatsvervangende flinkheid. Trumps nonchalante handjeklap met Erdogan kan zeer kwalijke gevolgen hebben in de internationale arena, maar is geen zaak die de modale Amerikaanse kiezer hevig raakt. Dat ligt anders met de felle controverse rond Trumps poging om Oekraïne en China in te schakelen bij het onschadelijk maken van een potentiële politieke rivaal. Dit is een crisis die de hele Amerikaanse politiek dreigt te verlammen. Ook bij dit presidentiële wangedrag staat bepaald niet ieder Republikeins Congreslid te juichen, maar het Witte Huis grijpt de door de Democraten ingezette afzettingsprocedure aan om de achterban te mobiliseren, die Trump blijft zien als kloeke strijder tegen een onverbeterlijke elite. En die achterban kan in veel staten de carrière van een politicus maken en breken. Dus wordt de onvrede ingeslikt of hoogstens omfloerst geuit. Met tot nu toe één aperte uitzondering: Mitt Romney, Senator voor de staat Utah en uitdager van Obama in Hij keurde Trumps handelwijze ondubbelzinnig af. Ik heb een zwak voor Romney. Dat heeft te maken met zijn vader, George Romney, die een halve eeuw geleden gouverneur van Michigan was. Als uitwisselingsstudent heb ik hem een keer ontmoet en toen vermoedelijk ook Mitt de hand geschud. Romney senior was een gematigde Republikein in de Eisenhowertraditie. Hij bevorderde sociale wetgeving en misschien wel zijn markantste daad was de open brief die hij schreef aan Martin Luther King met een steunbetuiging aan diens vrijheidsmars in Detroit. Alleen moest hij zelf verstek laten gaan, want de mars was op zondag, een heilige dag voor de mormoon Romney. Zoon Mitt is een ander type politicus in een andere tijd. Maar voor hem geldt kennelijk wel: noblesse oblige. Paul Brill. Om u deze content te kunnen laten zien, hebben wij uw toestemming nodig om cookies te plaatsen. Open uw cookie-instellingen om te kiezen welke cookies u wilt accepteren. Voor een optimale gebruikservaring van onze site selecteert u "Accepteer alles". U kunt ook alleen de sociale content aanzetten: vink hiervoor "Cookies accepteren van sociale media" aan. The Show Must Go On: de branche vraagt aandacht voor haar penibele situatie. Tip hier onze journalisten. De ‘zetelroof’ van Wybren van Haga: het hoort erbij Tien gevallen van zetelroof uit de afgelopen eeuw passeren de revue, van Henri van Groenendael in tot Jacques Monasch in Deze fractieafsplitsingen bieden een inkijk in de verschillende omstandigheden waaronder deze Tweede Kamerleden tot de vaak zeer omstreden keuze kwamen zich van hun fractie af te scheiden. Op basis daarvan is het zaak handvatten of patronen te ontdekken in de fenomenen zetelroof en fractiedwang. Wat zijn, voornamelijk in de Tweede Kamer, de geijkte en de wenselijke verhoudingen tussen partijen en individuen? Welke problemen doemen op rondom een zetelroof? Wat zijn de verschillende posities van betrokkenen in de Tweede Kamer? Maakt het mandaat, het aantal voorkeursstemmen dat een zetelrover heeft gekregen, iets uit voor de morele on juistheid van de zetelroof? De positie van de individuele volksvertegenwoordiger wordt beschermd in de Grondwet. Wat is de staatsrechtelijke speelruimte voor het verbieden van zetelroof? Is dat de oplossing? En een andere kwestie die zich opdringt: heeft Nederland behoefte aan een wet op de politieke partijen? Zetelroof — Geerten Waling …schreef de Groningse emeritus hoogleraar Douwe Jan Elzinga in een van zijn pleidooien om fractieafsplitsing vooral niet te verbieden of in te perken. De morele verontwaardiging, bij vriend en vijand, is vaak niet van de lucht. Het woord symboliseert hier ook de parlementaire praktijk waarmee zetelrovers dikwijls worden geconfronteerd: een wrokkig cordon sanitaire in het parlement, opgetrokken door voormalige fractiegenoten en andere Kamerleden — om van de overweldigende, overwegend negatieve media-aandacht nog maar te zwijgen. Maar wat als de politieke en journalistieke goegemeente, waaronder ook grotendeels de werkgroep-Bisschop, het bij het verkeerde eind heeft? Wat als we zouden erkennen dat er goede redenen kunnen zijn voor fractieafsplitsing — of op zijn minst principiële gronden om de zetelroof in ons staatsrecht te beschermen? Sterker nog, wat als we de mogelijkheid tot zetelroof nu eens niet als een probleem beschouwen, maar juist als een oplossing? Om in computertaal te spreken: misschien is zetelroof wel helemaal geen bug of systeemfout in de Nederlandse democratie, maar juist een fix waarmee andere errors worden hersteld. Daarmee is niet gezegd dat ons besturingssysteem geen grondige update nodig heeft in de orde van grootte als de updates van en , want een democratie kan alleen voortbestaan door zich voortdurend aan te passen aan de eisen van de tijd. Zolang we echter vasthouden aan het huidige representatieve systeem, dat steeds maar weer blijft vastlopen op de ongemakkelijke vorm van de politieke partij, zou zetelroof wel wat meer gewaardeerd kunnen worden als veiligheidsklep om de kiezersdemocratie te beschermen tegen ongebreidelde partijmacht. Laten we de beeldspraak eens omdraaien: het is niet het Kamerlid dat een zetel rooft, maar het is de politieke partij die zich hier bij voortduring aan schuldig maakt. Boek : Zetelroof — Geerten Waling Meer politieke geschiedenis. Vorige bericht Hoe historische figuren op ons bord belandden 2 Volgende bericht Geschiedenis van de raamprostitutie in Nederland Blij met deze site? Uw donaties stellen ons in staat Historiek verder uit te breiden en zorgen ervoor dat ons archief online blijft. Klant bij Bol? Bestel via deze link en Historiek krijgt een kleine vergoeding. Dank u wel! Op Historiek vindt u historische achtergronden bij het nieuws, maar ook bijvoorbeeld boekbesprekingen, historische uitdrukkingen en gezegden, informatie over de Griekse mythologie, wereldoorlogen en veel historische foto's. Veel van