Oemona hirta (Fabricius)

Potencjalne zagrożenie dla drzew i krzewów liściastych w krajach Unii Europejskiej

Chrząszcz Oemona hirta (Dzięki uprzejmości M. Phil Bendle, Nowa Zelandia, http://www.terrain.net.nz/friends-of-te- henui-group/local-/--tree-borer-oemona-hirta.html)

Larwa Oemona hirta w drewnie topoli (Dzięki uprzejmości prof. Qiao Wang, Institute of Natural Resources, Massey University, Nowa Zelandia)

Ulotka nie jest przeznaczona do wykorzystania w celach komercyjnych.

[email protected] • www.piorin.gov.pl

Zasięg występowania i opis agrofaga gatunków kózkowatych rozwijających się w drzewach liściastych. Stąd identyfikacja Gatunek ten, jak dotąd, występuje tylko powinna być dokonana na podstawie budowy w Nowej Zelandii. W latach 1983 i 2010 morfologicznej chrząszczy. Należy zwrócić przechwycony na roślinach z rodzaju uwagę na pochodzenie roślin. Larwy żerują importowanych z Nowej Zelandii do Wielkiej w gałęziach, konarach, a rzadziej w pniach Brytanii. żywych drzew, drążąc długie, owalne Chrząszcze o wydłużonym ciele, długości chodniki zwykle o przebiegu wzdłużnym, 15–30 mm mają zabarwienie od czerwono- wypełnione trocinami, od których odchodzą brązowego do prawie czarnego. chodniki boczne zakończone niewielkim Na pokrywach znajdują się gęste, okrągłym otworkiem na powierzchni gałęzi przylegające włoski barwy zółto- lub pnia. Larwy przepoczwarczają się pomarańczowej, a u nasady pokryw w kolebce poczwarkowej znajdującej się występuje charakterystyczna trójkątna na końcu chodnika larwalnego, ograniczonej tarczka pokryta przez włoski podobnego z obu stron zatyczką z grubych wiórków. zabarwienia. Długość czułków zbliżona Porażone gałęzie i konary obumierają i łatwiej do długości ciała. są łamane przez wiatr. Przy silnym porażeniu Larwa beznoga, barwy od białawej może dochodzić do obumierania koron do kremowej, z brązowymi żuwaczkami, drzew. Chrząszcze odżywiają się pyłkiem o długości 25–40 mm. i nektarem kwiatów nie wywołując bezpośrednich szkód. Rośliny żywicielskie Sposoby rozprzestrzeniania i przenikania Rośliny zdrewniałe należące do około 40 rodzajów. W Nowej Zelandii gatunek ten ma W warunkach polowych najważniejszym największe znaczenie jako szkodnik cytrusów. sposobem rozprzestrzeniania się chrząszczy W Europie może porażać szereg drzew są ich przeloty. owocowych takich jak jabłonie (Malus spp.), W trakcie obrotu międzynarodowego czereśnia (Prunus avium), śliwa domowa szkodnik może być przenoszony przede (Prunus domestica), migdałowiec pospolity wszystkim wraz z przesyłkami materiału (Prunus dulcis), brzoskwinia (Prunus szkółkarskiego (drzewka, zrazy) i gałęzi. persica), grusze (Pyrus spp.), porzeczka (Ribes uva-crispa), borówki (Vaccinium spp.) Zwalczanie i winorośl () oraz drzew leśnych i ozdobnych liściastych, przykładowo klony Zwalczanie szkodnika jest trudne. (Acer spp.), kasztanowiec (Aesculus W praktyce usuwa się i pali porażone gałęzie hippocastanum), olsze (Alnus spp.), brzozy i konary, a innych metod zwalczania larw (Betula spp.), leszczyny (Corylus spp.), głogi w drewnie są mało skuteczne. (Crateagus spp.), orzechy (Juglans spp.), topole (Populus spp.), dęby (Quercus spp.) Wymagania fitosanitarne i róże (Rosa spp), a rzadziej drzewa iglaste, np. sosny (Pinus spp.). W Polsce gatunek O. hirta nie podlega obowiązkowi zwalczania. Rozważane jest jego Objawy występowania i szkodliwość uznanie za organizm kwarantannowy w UE.

Objawy porażenia przez O. hirta są bardzo podobne jak w przypadku krajowych

Opracowanie: Witold Karnkowski, wyd.1, styczeń 2018

[email protected] • www.piorin.gov.pl