Lostprophets****1/2

Ancienne Belgique Brussel maandag 7 mei 2012 foto © Lostprophets

Recensie: Hard staaltje rock op het programma van de AB, de mannen van Lostprophets zijn deze avond afgezakt naar Brussel. De kerels hebben intussen hun vijfde studio-album uit en hebben al een gigantische reeks concerten op hun CV staan. Ze brengen Young Guns mee als support, een bende jonge, frisse rakkers die duidelijk nog heel wat kunnen leren van hun bijzonder ervaren tourmakkers. Ze slagen er alvast in de druilerige massa pubers te doen zweten en zo in een mum van tijd klaar te stomen voor de Welshe kerels die straks het podium zullen bestormen.

Een minuut lang klinkt een gesproken intro en zien we vanuit onze positie de bandleden langszij staan op het podium. Frontman Ian Watkins heeft voor de gelegenheid groene laserlichten vastgemaakt aan z‘n broek. "Nog even die bles goed leggen en we kunnen op“, zien wij ze zo denken. Inzetten doen ze met hun verse single ‘Bring ‘Em Down‘, zo maken zeÂ het publiek onmiddellijk gek, ook al kennen slechts weinigen het nummer. De Welshe rockers doen de AB op haar grondvesten daveren en dat al vanaf de eerste noot. Ze maken speels gebruik van samples met bangende gitaarriffs in combinatie met flashende lichten waar je spontaan een epileptische aanval van krijgt en speakers die oorverdovend luid staan waardoor je binnenste zich meerdere malen omkeert. Volgende op de lijst is ‘It‘s Not The End Of The World But I Can See It From Here‘ een song vanop het vorige album dat al dateert van 2010. We zien mensen meelippen, headbangen, fistpumpen, het is nu echt begonnen. Ook de ‘ooh ooh ooh‘ brult iedereen gretig mee en voor we het weten gaat ‘Better Off Dead‘ van start. De Welshies springen als opgewonden hazen over de lengte van het podium en maken het zo een zeer leuk gegeven. Oudere individuen hebben zich voor de aanvang van het concert wijselijk naar de zijkanten van de zaal begeven, het jong geweld in het midden gooit hun ledematen los zonder rekening te houden met de omstaanders en raken daarbij dus alles op hun weg. Lostprophets zet de set met vaste tred verder en ‘Can‘t Catch Tomorrow (Good Shoes Won‘t Save You This Time)‘ zorgt opnieuw voor zo‘n onvergetelijk moment. Ze hebben het duidelijk wel voor lange titels, waarschijnlijk is dat de reden waarom ze niets aankondigen en gewoon song na song erdoor jagen. De makkelijke teksten zijn voor iedereen toegankelijk, of je nu vlot Engels spreekt of niet. Ze handelen over de meest herkenbare situaties en dat zorgt net voor hun succes. Ook het regelmatig terugkeren van ‘ooh‘ en ‘ah‘ en dergelijke kreetjes, zorgt ervoor dat je telkens wel iets van de tekst mee kan zingen. Ook ‘A Town Called Hipocrisy‘ weerklinkt uit alle monden, wanneer we rondkijken zien we zelfs enkele anciens meelippen. Duidelijk een zeer geliefd nummer, de handen gaan de lucht terug in, de camera‘s en iPhones op videostand. Halverwege doen ze beroep op het publiek om de maat al klappend verder te zetten en ook de la la la‘s doen opnieuw hun intrede. Tijdens de intro van ‘Another Shot‘, die doet denken aan de muziek die ze draaien tijdens een alieninvasie in een film, ziet Watkins weer de kans om z‘n lasterlights in te schakelen en doet dat ook. Opnieuw een nummer dat iets minder bevalt, het publiek heeft duidelijk nog niet voldoende naar de nieuwste plaat ‘Weapons‘ geluisterd.

Dit artikel en zijn foto zijn auteursrechtelijk beschermd - kopij enkel bestemd voor persoonlijk gebruik Herdistributie in eender welke vorm zonder voorafgaand schriftelijk akkoord van de auteur is verboden This article and its picture is copyrighted - copy for personal use only No (re)distribution in any way allowed without written permission of the author Pagina 1/2 Met ‘Wake Up (Make A Move)‘ pikken ze de draad weer op en gaan zo in sneltemp én in stijgende lijn verder met ‘Where We Belong‘ met een behoorlijke ‘Sweet Child ‘O Mine‘ intro die het publiek alweer aan het zingen krijgt. Ook ‘Last Summer‘ slaat aan en doet effectief even aan de zomer denken, zodat we in de korte tussenpauze niet meteen doorhebben dat de band ons eindelijk aanspreekt. Al snel brengen ze ons terug met onze beide voeten op de grond en zetten een uitstekende versie van ‘Rooftops (A Liberation Broadcast)‘ neer. Als bekendste song stelt het allesbehalve teleur. We werpen even een blik op de broeiend hete Box en overal zijn trotse gezichten te zien, mensen genieten en voelen zich even ‘on the rooftops‘ terwijl ze zich letterlijk de longen uit het lijf schreeuwen. Het is een fascinerend spektakel en alweer een onvergetelijk moment deze avond. Ze blijven met hits gooien en ook ‘Shinobi vs. Dragon Ninja‘ krijgt bijzonder veel respons, ze voegen er een stuk ‘Up In Here‘ van Dmx in en blijven verbazen. Vooraf laten ze ons even oefenen op de ‘way-ooh way-ooh‘ van ‘We Bring An Arsenal‘ en weten op die manier, ondanks de weinige praatpauzes, hun publiek toch meer bij het optreden te betrekken dan de meeste andere bands. Klepper ‘Last Train Home‘ lijkt een valse start te nemen, maar iedereen gaat bij het refrein volledig los en laat voor de zoveelste keer z‘n stembanden trillen. Lostprophets vraagt of we ons amuseren en indien de meeste stemmen nog niet kapotgeschreeuwd waren, zijn ze dat nu wel. Ze vragen ons nogmaals hetzelfde te doen voor Young Guns. Afsluiten doen ze met ‘Burn, Burn‘ waarmee ze de opgehitste massa een laatste keer doen meespringen. Uiteraard is één song niet genoeg om hen naar huis te sturen en keren de heren nog een keer terug om als allerlaatste ‘Everyday Combat‘ en ‘Everybody‘s Screaming!!!‘ te brengen. Zo ronden ze hun set in schoonheid af. Met een setlist vol variatie, een schitterende podium presence en een opgefokt publiek kunnen we duidelijk stellen dat dit een meer dan geslaagd concert was. Zo‘n avond waar het volledige plaatje klopte. Wat zeker is: die mannen maakten de Ancienne Belgique vanavond met de grond gelijk en leggen zo de lat bijzonder hoog voor de toekomstige bands die velen hier aanwezig vanavond in de toekomst nog zullen zien. < Yne Van De Mergel >