HISTORIE AVR I Historie AVR (Atletiekvereniging )

De fusie behandeld. Dit was ook nodig, want het baan- Nadat in het voorjaar van 1967 seizoen stond voor de deur en er moest dus dos, Minerva en scr fuseer- nog veel geregeld worden. den, besloot de damesatletiekver- In de strijd om de nationale clubtitels werden eniging Hollandia eind 1967 zich al meteen goede resultaten geboekt. In 1967 alsnog bij avr aan te sluiten. werden de heren tweede en de dames derde, maar in 1968 bereikten de heren de finale niet. Doelstellingen van de fusie. Al in het eerste jaar van de fusie werden de Het doel van de fusie was twee- Nederlandse Kampioenschappen op de Nenijto ledig: gehouden. Rijn v.d. Heuvel was de enige avr- 1. het atletiekbelang in er die een titel wist te behalen. Het was zijn Rotterdam zo goed mogelijk die- eerste op de 400m (en zeker niet zijn laatste). nen; Een jaar later wist Rijn het Nederlands record 2. te komen tot een sterke wed- op de 400m te verbeteren tot 46.7. Hij deed strijdvereniging die eens een eind dat in Zürich en het zou 6 jaar duren voordat zou kunnen maken aan de hegemonie van Toine v.d. Goolberg (Ciko ‘66) die tijd zou ver- ̆ Omslag clubblad 1967. ‘Amsterdam’ in de strijd om het landskampi- beteren. oenschap voor clubteams (tot op heden is dat de heren helaas nog nooit gelukt, de dames Edward de Noorlander was in zijn dos-tijd zijn al vele malen kampioen geworden). ook al een gerespecteerd tienkamper. Door zijn goede prestaties was hij een potentieel De jaren zestig kandidaat voor de Olympische Spelen te Het spreekt vanzelf dat in het eerste jaar nogal Mexico (1968). Doordat ook toen de selectie- wat van het kader gevraagd werd. procedures net zo ondoorzichtig waren als nu, Vergaderstof, waar normaal jaren over gedaan kon hij zich niet in alle rust voorbereiden. Pas zou worden, werd nu in enkele maanden op het laatste nippertje, tijdens de nk tien-

̈ Links: Edward de Noorlander.

Rechts: Amsterdam, 1967. Rijn van de Heuvel.

Rotterdam Atletiek Jubileumboek 2004 75 I HISTORIE AVR

̇ Links: Dorus Diemers. ̄ Midden: Rijn van de Heuvel (136).

̄ Onder: Nenijto, 1967. In het eerste jaar van bestaan weet de damesploeg van avr een fraaie derde plaats te behalen. Bovenste rij v.l.n.r.: Annelies Steekelenburg, Ciska Hamwijk, Mies v.d. Heeden, Jeanne Noordenbos, Leni kamp (die toen altijd in Vlaardingen werden Boele, Jenny ?, Erna Kloos, gehouden), wist hij zich nog te kwalificeren. Mieke Remkes en Nel v.d. Hij maakte zijn uitzending meer dan waar Veen. Onderste rij v.l.n.r.: door een fraaie 8e plaats te behalen. Op de Toos van Yperen, Wil de 110m horden en de 1500m was hij zelfs de Keizer, Tiny Martijnse, trai- snelste van alle deelnemers. ner Karel Hamwijk, Wil de

Eveneens in 1968 behaalden de A/B-jongens de nationale clubtitel onder de bezielende lei- ding van Jaap Noordenbos. De C-jongens, onder leiding van Joop Terpstra, behaalden in 1969 de nationale titel en ze zouden dit een jaar later nog eens herhalen.

Edward de Noorlander kwam in 1969 negatief in het nieuws doordat hij positief werd bevon- den tijdens een dopingcontrole op de ek te Athene. Hij werd, geheel ten onrechte naar later bleek, voor 10 maanden door de iaaf geschorst. In het Parool in 1970 werd daarover nog het volgende geschreven: ‘Het opheffen van de opgelegde schorsing is uiteraard verheugend voor de atleet, maar de wijze waarop de iaaf deze dopingzaak heeft

76 Rotterdam Atletiek Jubileumboek 2004 HISTORIE AVR I

behandeld en ten slotte afgewikkeld, is ronduit De jaren zeventig schandalig. (..) De affaire de Noorlander is een Dit decennium kenmerkte zich door een drie- schoolvoorbeeld van volstrekte willekeur en vol- tal belangrijke zaken: strekt incompetent leiderschap in de sport- I de bloei en het verval van de herenploeg; wereld.’ I het verval van de damesploeg, ondanks geduchte versterking in het begin van de jaren Edward kreeg van Hans Smeman, een clubge- zeventig; noot, geduchte concurrentie op de tienkamp. I het verval van de Nenijto en de enorme lobby Hans werd in 1969 voor het eerst Nederlands voor een kunststofbaan, die er pas in het vol- Kampioen op deze discipline, ondanks dat hij gende decennium zou komen. pas op zijn 24e aan de tienkamp was begon- nen! Samen zouden ze nog vele successen De mannen behalen. Om maar met het eerste te beginnen. De Ook in 1969 werd door de heren weer een herenploeg draaide goed. Ondanks de aanwe- tweede plaats behaald in de strijd om de natio- zigheid van vele internationals zoals Rijn v.d. nale clubtitels. Deze plaats zou men tot en Heuvel, Jan Struyk, Hans Smeman en Edward met 1975 innemen! de Noorlander, kwam men helaas nooit verder dan een 2e plaats in de strijd om de Jan Struyk – toen nog junior – komt de eer toe Nederlandse clubtitels. Die plaats nam men de eerste avr-er te zijn die indoor een natio- dan wel liefst 7 jaar achtereen in! De eerste naal kampioenschap behaalde. Hij deed het helft van de jaren zeventig waren duidelijk de meteen maar goed ook, want hij behaalde vette jaren. Tientallen Nederlandse kampioen- twee gouden medailles, op de 60m met en schappen en een behoorlijk aantal zonder horden. ̈ Rechts: Papendal, 1973: nk Kunststof Tienkamp. Ed de Noorlander De eerste accomodatieperikelen dienden zich (rechts) en Hans Smeman aan. Er was wel sprake van een kunststofbaan, (links) flitsen over de horden. maar waar diende die dan te komen? Zowel de Hans zou zijn 3e kampioen- Nenijto als het Lange Pad werd te klein bevon- schap behalen. Ed moest den. Op een gegeven moment was er zelfs helaas de strijd staken. sprake van een atletiekstadion(!) dat in de Alexanderpolder diende te verrijzen. Door al dit geharrewar werd de Nenijto aardig ver- waarloosd.

̈ Jan Struyck bezit met 50.8 nog steeds het club- record op de 400m horden.

Nederlandse records waren het logische gevolg van goede trainers en talentvolle atleten. Hans Smeman en Edward de Noorlander draaiden menige tienkamp in de landenploeg af met begeleiding van Jaap Noordenbos, die enige tijd bondscoach op dit onderdeel was. Diezelfde Jaap Noordenbos is menigmaal mee- gegaan als begeleider naar internationale kam- pioenschappen zoals de ek en de Olympische Spelen. Rijn v.d. Heuvel leverde vaak uitste- kende prestaties, maar werd om onbegrijpe- lijke redenen nooit goed genoeg bevonden om aan Europese Kampioenschappen of Olympische Spelen mee te doen. De enige keer dat hij meedeed, was met de ek van 1974 met de 4 x 400m-ploeg en dat was eigenlijk al in de nadagen van zijn carrière.

Rotterdam Atletiek Jubileumboek 2004 77 I HISTORIE AVR

Teamgeest en clubliefde waren grote woorden ̇ Links en onder: in de eerste helft van de jaren zeventig. De Rijn v.d. Heuvel. competitieploegen bestonden uit kleine groe- pen mensen die meerdere nummers voor hun rekening namen en niet te beroerd waren het verenigingsbelang te laten prevaleren boven hun eigen belangen. Dat dit niet altijd moge- lijk was, kwam o.a. doordat competitiewed- strijden niet altijd even gunstig gepland wer- den.

Toen Rijn v.d. Heuvel voor zijn eerste interna- tionale wedstrijd uitgenodigd werd in 1967 (en dat viel toevallig samen met een competitie- wedstrijd), vroeg, en kreeg, hij toestemming van het bestuur. Dit is maar één voorval, maar zo zijn er tientallen op te noemen. De toppers hielden avr in die jaren overeind en waren nooit te beroerd zich voor meer dan 100% voor de club in te zetten. Als er één man is die de teamspirit symboliseerde, dan was dat Dirk de Bruyn wel. Er zijn talloze wedstrijden van hem Vanaf 1975 ging het bergafwaarts met de bekend waar hij zich tot het uiterste gaf. Vaak heren. De meeste internationals waren gestopt liep hij op competitiewedstrijden de 1.500m en werden alleen met de competities ‘van stal en de 5.000m en noteerde daar nog goede tij- gehaald’. Opvolging was er niet of nauwelijks den ook. Een voorbeeld was dat hij eens op en bij Nederlandse kampioenschappen werden zaterdag in Maassluis een marathon beëindig- er weinig of geen gouden medailles mee naar de in 2.47 en op zondag alweer aan de start Rotterdam genomen. In 1979 stond de heren- stond voor een 5.000m die hij nog wist af te ploeg er zo slecht voor dat Dirk de Bruyn zich leggen in 15.18. En dan te bedenken dat Dirk genoodzaakt zag de pen ter hand te nemen en toen al 37 jaar was.... een stukje in het clubblad te schrijven dat er Coen Jansen was de enige avr-er die in 1973 niet om loog. Of dit geholpen heeft, is moeilijk aan de Europese Indoorkampioenschappen in te zeggen, maar de heren bleven in de hoofd- de Ahoyhal meedeed. Helaas werd hij in de klasse. series van de 60m al uitgeschakeld.

In 1971 nam terreinknecht Henk v.d. Sijde ̇ Gerrit Kramer. afscheid die de baan tientallen jaren had onderhouden. Vanwege zijn vakmanschap kreeg de Nenijto de naam van een snelle baan. Als eerste niet-knau-lid kreeg hij een knau-onderscheiding. In 1972 kreeg Pleun van Leenen een knau- onderscheiding vanwege zijn 50-jarig jubi- leum in de atletiek en werd overstroomd door belangstelling van de schrijvende pers. Een voorval uit 1929: ‘We hadden toen een erg strenge winter. Ik werkte in een ijskoud pakhuis. Daarom ging ik voor de schaft van drie kwartier hardlopend naar huis, een kwartier heen en een kwartier terug. Hoe sneller je was, des te “langer” kon je thuis blijven. We hadden een paar goede 5 km-lopers in de vere- niging (dos) zoals Dick van Yperen en Piet Hartman. Die trainden alleen op de zaterdagmid- dagen. Voor de aardigheid deed ik mee aan een 5 km-loop in Tilburg en laat ik die jongens er nu finaal uitlopen. Dat had ik te danken aan die gedwongen holpartijen dwars door de stad.’

78 Rotterdam Atletiek Jubileumboek 2004 HISTORIE AVR I

De vrouwen In 1972 handhaafde de eerste ploeg – met enig gegoochel – zich in de hoofdklasse. In de eerste jaren van dit decennium werd avr verster kt met onder andere Marian Burggraaf (later De Schipper), Elna Schalk, Stans Brehm en nie- mand minder dan Wilma van Gool (veelvuldig Nederlands recordhoudster op de 100m en de 200m en international). Na enkele jaren van redelijk goede resultaten, kwam voor de damesploeg het dieptepunt in 1978: men degradeerde naar de 1e klasse (de degradatie was al in 1970 voorspeld!). Dat kon ook haast niet anders met slechts 22(!) wedstrijdgerech- tigde dames... Wilma van Gool en Stans Brehm vertegen- woordigden avr vaak in de landenploegen. Wilma was de enige vrouw die mee mocht doen aan Europese Kampioenschappen. Toen in 1973 de Europese Indoorkampioenschappen in Rotterdam werden gehouden, deed ze niet baan er toen bij lag). Als protest tegen de mee, hoewel ze zich wel had gekwalificeerd. In slechte accomodatie werden de clubkampi- 1974 deed ze wel mee aan de ek te , oenschappen van 1970 op Papendal gehouden, waar ze zowel op de 100m als de 200m de een stunt die zelfs de landelijke pers haalde. halve finale bereikte. De kreet ‘de rijken worden steeds rijker en de Ondanks goede tijden op de 400m, mocht armen worden steeds armer’ gold wel degelijk Stans Brehm nooit meedoen aan een ek of voor de gemeente Rotterdam, ook al beweerde Olympische Spelen. In 1971 protesteerde het deze dan socialistisch te zijn. Wat gebeurde er bestuur van av r telegrafisch bij de kna u namelijk? Feyenoord speelde een wedstrijd wegens de inconsequente houding bij het tegen fc Twente en zag dat het meer kon ver- samenstellen van de Nederlandse ploeg voor dienen als men meer zitplaatsen had. de ek dat jaar. Uiteraard zonder resultaat... Feyenoord kreeg de banken die daarvoor nog dienst had gedaan als ‘toeschouwersaccomo- De Nenijto datie’ op de Nenijto. In 1970 werd in het kader van C’70 (een soort wereldtentoonstelling) op een opgekalefaterde In 1973 begonnen moeilijkheden met het Nenijto een wedstrijd gehouden met deelna- openstellen van de kantine. Het enige sociale me van internationale sterren. Als die atleten ontmoetingspunt werd op een gegeven de weken voor de wedstrijd op de Nenijto moment zelfs gesloten, waarna het in 1974 getraind hadden, dan waren ze waarschijnlijk weer openging. In datzelfde jaar nam raadslid opgenomen in het leger der geblesseerden Cees Pieten eens een kijkje op de Nenijto en (waarmee dus wordt aangegeven hoe slecht de kon niet anders concluderen dan dat de Nenijto ‘een zwijnenstal’ was. Maar er gebeur- de niks. Jan Schikhof, voorzitter in 1975, ver- wonderde er zich over dat de Nenijto nog niet op de Monumentenlijst voorkwam... In 1976 nam Hans Smeman de voorzittershamer over en hij heeft 4 jaar lang de deur bij de gemeente plat gelopen. Een jaar later kwam een kracht- honk gereed dat door in het verleden gekweek- te reserve en zelfwerkzaamheid tot stand was gekomen.

De gemeente Rotterdam liet de Rotterdamse atletiek letterlijk in de kou staan en men kwam steeds meer achter op het landelijk niveau. Aan het eind van de jaren zeventig vonden er enkele brandjes plaats. Eén ervan verwoestte de kantine en daardoor zijn vele

Rotterdam Atletiek Jubileumboek 2004 79 I HISTORIE AVR oude avr-attributen verloren gegaan. Pas in ̇ nk 1977. Jacques Ruhl het volgende decennium zou er dan eindelijk wordt kampioen kogelstoten eens wat gaan gebeuren. met 15.96m.

De oliecrisis van 1973 De oliecrisis was een feit geworden en de Nederlandse bevolking merkte dat doordat er niet meer op zondag met de auto mocht wor- den rondgereden. Men moest dus op de fiets naar de trainingen. Zo dus ook Hans Veerman, vader en zoon De Bruyn, Niek Hulstaart en Ben Eykenbroek, die op een zondag naar Oostvoorne wilden gaan. De laatste had een ‘krijgertje’, een fiets die ongeveer vijf maten te klein was en alras problemen opleverde. Geen nood, Dirk had gereedschap bij zich. Bij inspectie van zijn tas, bleek dat die toch veilig in zijn kelder lag opgeborgen. Dan maar een bromfiets aangehouden. Na vriendelijk doch dringend om gereedschap gevraagd te hebben, bekeek de man de avr-atleten alsof ze wereldwonderen waren en begon toen ha(r)telijk te lachen en reed door. De volgende bromfietser had gereedschap en het onderdeel werd vastgedraaid. Vanwege de tijd moest er harder worden gefietst. En ja hoor, het zojuist vastgedraaide onderdeel begaf het weer. Een ogen zagen de mannen hoe de fiets naar de boerin, die op een afgelegen boerderij woonde, bodem zonk. Dirk was de klos want Ben ging zag de heren aan voor spoken en smeet de bij hem achterop zitten. Ruim een uur later deur dicht. Ben stormde, onder het uitspreken dan de bedoeling was, werd de trainingsplaats van allerlei woorden die niet in een woorden- bereikt. boek zijn te vinden, naar het nog in volle rust verkerende Brielse Meer. Met tranen in de De jeugd Enkele jeugdige atleten deden van zich spre- ken in dit decennium. René de Bruyn komt de ̇ Vught, 1974. nk-jeugd. eer toe de eerste junior te zijn die aan Elly Fiere (links) wordt 2e op Europese Kampioenschappen mocht deelne- de 80m horden in 12,3. men. Hij kwam uit op de tienkamp, maar Ineke Hussaarts (2e van moest helaas aan het einde van de eerste dag, rechts) wordt 3e in 12,5. wegens een knieblessure, de strijd staken. Rik Snoep was de meest succesvolle junior. Zijn clubrecords op de 800m en de 1500m bij de jongens A outdoor staan sinds het begin van de jaren zeventig nog steeds onaantastbaar over- eind. Zijn indoorprestatie van 1.54.8 bij de jon- gens B op de 800m uit 1972 was 21 jaar lang een nationale beste prestatie en werd pas in 1993 verbeterd. Op de Europese Jeugd- ̇ Groningen, 18 juni 1972. kampioenschappen van 1973 kwam hij nk-jeugd. B-junior Frans ondanks een goede halve finaletijd van 1.52.40 Krechting wordt kampioen niet in de finale. hoogspringen met 1.93m.

Tijdens datzelfde EK werd John de Noorlander 9e op de tienkamp en trad daarmee in de voet- sporen van zijn broer Edward. Ineke Hussaarts was een allround atlete die op alle nummers redelijk goed uit de voeten kon. Haar beste prestaties leverde zij als A-meisje. In 1975 mocht zij meedoen aan de Europese Jeugdkampioenschappen in Athene. Daar

80 Rotterdam Atletiek Jubileumboek 2004 HISTORIE AVR I

bereikte ze een 6e plaats met de 4 x 400m ploeg. Individueel kwam ze niet door de series 400m.

De jaren tachtig Dit decennium kenmerkte zich door de vol- gende zaken: I de totstandkoming van een kunststofbaan op de Nenijto; I het herstel van de heren- , maar vooral van de damesploeg in de tweede helft van de jaren tachtig; I het (indoor)tijdperk van Nelli Cooman.

Eindelijk een kunststofbaan! Voor de Nenijto was 1980 één van de belang- rijkste jaren. Eindelijk was de gemeenteraad akkoord gegaan met het reserveren van kapi- taal voor de aanleg van een kunststofaccomo- datie op de Nenijto. Op 11 december 1980 werd sen, onder de bezielende leiding van toenma- de goedkeuring gegeven. Een week later werd lig penningmeester Harry Overzier, bedacht de het bestuur door Sport en Recreatie op de zogenaamde ‘Club van Honderd’. Men kon hoogte gebracht dat al op 5 januari 1981 met ‘lid’ van deze club worden door éénmalig een de afbraak van het huidige complex zou wor- storting van ƒ 100,- te doen ten bate van het den begonnen. Direkt na de Nieuwjaars- krachthonk. In de kantine hangt nog steeds receptie van 1981 begonnen de trainingen op een lijst met leden van deze club. Walter Varkenoord, de 2e sintelbaan van av r op Suvaal zorgt nog steeds voor het inrichten en Zuid. Eindelijk trainden alle atleten eens bij schoonmaken. elkaar op één baan. Het was gezellig en er werd hard getraind. Echter, de gedwongen ver- April 1982 werd een gedenkwaardige maand: huizing heeft avr zo'n honderd leden gekost. de ‘eerste’ paal werd geslagen voor de nieuwe Nenijto. Dit gebeurde door wethouder Van der De besturen van av r en beide korfbalvereni- Have. In werkelijkheid waren er al 256 ‘illega- gingen De Spartaan en oscr werden betrok- le’ palen geslagen omdat de toestemming van ken in de bouw van de kantine en de kleed- Gedeputeerde Staten wel op korte termijn ̄ 1982. Slaan eerste paal ruimten. Vanwege een dalend ledental hebben werd verwacht, doch nog niet gegeven was. Nenijto. V.l.n.r.: Gerard beide korfbalverenigingen de Nenijto na een Uiteindelijk werd dus de 257e paal de start van Giesen jr., Lidy van Onlangs, aantal jaren na de totstandkoming van de de aanleg van de nieuwe accomodatie. Eind Aad van Dijk, iemand van kunststofbaan verlaten. 1982 ging de eerste paal de grond in voor de Bolidtan, Gerard Giesen Sr. Het krachthonk was een verhaal apart. Een opstallen. Dit was geruime tijd vertraagd door en Ed Meeuws (op de rug gedeelte van het geld dat daarvoor nodig was, bezwaarschriften (tot twee keer toe) van een gezien). moest avr zelf opbrengen. Een groepje men- bewoner van de Bentincklaan.

Op 11 september 1983 werd de openingswed- strijd gehouden. Doordat Rotterdam veel ban- den heeft met steden in het buitenland, werd besloten een stedenontmoeting te houden. Wat veel organisatoren van Grand Prix wed- strijden niet was gelukt, lukte Rotterdam wel: een ploeg uit Leningrad met louter kampioe- nen aan de start. Helaas goot het de hele dag met bakken uit de lucht en in overleg met de ploegleiders werd besloten de wedstrijd hal- verwege af te gelasten. Het leverde de Nenijto de bijnaam ‘regenbaan’ op, want nog vele wedstrijden zouden volgen waar het niet droog zou blijven. Twee dagen later vonden de eerste trainingen op de nieuwe baan plaats.

Rotterdam Atletiek Jubileumboek 2004 81 I HISTORIE AVR

plaats. In 1989 kwam de herenploeg voor het ̇ Links: Leiden, 1984. eerst uit in de degradatiewedstrijd en werd Erik v.d. Veen in actie op een met kunst en vliegwerk een ploeg samenge- 800m. steld die het nog redde ook. Erik v.d. Veen komt op als 400m-loper en ver- betert het clubrecord op die afstand tot de ver- dienstelijke tijd van 46.62. In dit decennium is hij de enige international bij de heren.

Een groepje atleten komt over uit Barendrecht met als uitblinker Erik Edelman die het clubre- cord op de marathon tot 2.19 zou verbeteren. De lange afstand zit in de lift en er komen zelfs twee aparte trainers voor (Ton Bijl en Cor Bezemer). Dirk de Bruyn heeft jarenlang de trainingen van de kilometervreters geleid, maar aan alles komt een eind. In 1987 nam hij afscheid tijdens de 4 x 15 km estafette in .

Een bijzonder man voor de lange afstand was Joop Snoep. Al in 1947 liep hij zijn eerste marathon en veertig jaar later liep hij zijn hon- ̇ Links: Rotterdam, 1988. derdste(!) marathon in Amersfoort. Ook voor Erik Edelman in de langere afstanden draaide hij zijn hand niet Rotterdam Marathon. om zoals de Schipholloop (61 km) en de 100 km van Winschoten. Ruben Eckhorst komt de eer toe de vreemdste ̄ Linksonder: Rotterdam, wedstrijd te hebben gelopen. Op 23 juli 1980 1987. Joop Snoep loopt de liep hij een wedstrijd tegen een paard op Rotterdam Marathon. Duindigt tijdens de jaarlijkse Dag van het Paard. Over 2 starts over 50m mocht Ruben helaas ook tweemaal in het zand bijten. ̄ Rechts: Jaren ‘70. Rotterdamse veldloopkam-

De herenploeg Het verval van de herenploeg zoals die zich in het eind van het vorige decennium had inge- zet, zette zich voort. Met kunst en vliegwerk bleef de ploeg in 1980 in de hoofdklasse. Enkele jaren bleef men kwakkelen, totdat het keerpunt kwam in 1985. Tijdens de finale in Breda, met zeer veel avr-supporters, werd een knappe 2e plaats behaald. In de jaren die volgden, werd steeds de finale behaald, maar een tweede plaats zat er niet meer in. Wel werd in 1987 nog een derde plaats behaald, op 17 punten van nummer 2 en in 1988 een 4e

82 Rotterdam Atletiek Jubileumboek 2004 HISTORIE AVR I

̆ Linksboven: 1992. Yvonne De damesploeg wat in Nelli's voordeel werd beslist. In datzelf- v.d. Kolk. De dames keerden in 1982 terug in de hoogste de jaar werd de ploeg voor het eerst klasse en een jaar later behaalde de ploeg Nederlands clubkampioen en dat zou vier jaar ̆ Rechtsboven: Elly Fiere meteen maar de derde plaats in de finale. achtereen zo blijven. Het Nederlands kampi- (re.). Prominent lid was Nelli Cooman, die veel suc- oenschap gaf recht op deelname aan de cessen zou behalen. In 1986 werd de dames- Europacup. De hoogste plaats die in die wed- ̆ Linksonder: Leiden, ploeg versterkt met niemand minder dan Els strijden werd bereikt, was de 5e in 1988. Dit 18 juni 1986: Gouden Spike. Vader, veelvuldig Nederlands recordhoudster kwam o.a. doordat in 1987 de ploeg versterkt (links) en Nelli op de 100m en de 200m. Zij werd lid doordat werd met Desiree de Leeuw, Marjan Olyslager Cooman lopen voor het eerst zij naar Capelle aan den IJssel verhuisde. Het en in 1988 met Yvonne v.d. Kolk. in avr-tenue tegen elkaar. voorval wekte nogal wat verbazing in de Nelli wint in 11.47 en Els Nederlandse pers omdat Els en Nelli niet In 1989 stopten Marjan en Desiree met de loopt 11.53. bekend stonden als hartsvriendinnen. Tijdens wedstrijdsport. Desiree ging terug naar haar de Gouden Spike in Leiden liepen de twee voor oude club ada in Amsterdam en Marjan wist ̆ Rechtsonder: Marjan het eerst in hetzelfde clubtenue tegen elkaar, in haar laatste jaar toch nog haar eigen Olijslager, toen nog lid van Rotterdam Atletiek Jubileumboek 2004 83 I HISTORIE AVR

̇ Amsterdam, 1983. Nelli Cooman (tweede van rechts).

Nederlands record op de 100m horden te bren- met dat van atc'75 uit Haren (Groningen) en gen op 12.77. Tot op heden is zij nog steeds daar behaalde ze nog diverse Nederlandse, trainster van de hordengroep. Een jaar eerder Europese en Wereldkampioenschappen. had Els Scharn-Vader al afscheid genomen van Halverwege de jaren negentig keerde ze terug de (inter)nationale atletiek. Zij deed dat tij- naar de Nenijto. In 1995 bereikte ze nog een dens de Olympische Spelen in waar zij vijfde plaats op de 60m indoor tijdens de wk de kwartfinale op de 100m wist te bereiken. te .

Het tijdperk Nelli Cooman Internationale kampioenschappen Met recht kunnen we hier wel van een tijdperk Met zoveel (dames)cracks in de vereniging, lag spreken. Eind 1980 werd ze ontdekt door haar het natuurlijk voor de hand dat er veel aan gymleraar Henk v.d. Kruk, die toen ook trainer internationale kampioenschappen werd deel- bij avr was. Negen maanden later resulteerde genomen. Els Vader, Nelli Cooman, Desiree de dat in een fraaie 7e plaats op de 100m tijdens Leeuw, Marjan Olyslager en Yvonne v.d. Kolk de Europese Jeugdkampioenschappen die toen mochten allen één of meerdere keren het oran- in Utrecht werden gehouden. Vele malen zou jeshirt dragen tijdens de ek Indoor, ze een Nederlands record verbeteren. Maar ek Outdoor (Nelli en Els), wk Indoor (Nelli, vooral indoor zou Nelli furore maken. Els en Marjan) en w k Outdoor (Nelli) en Onderstaand lijstje geeft weer wat ze tijdens Olympische Spelen (Nelli, Els en Marjan). haar AVR-lidmaatschap heeft bereikt. Letitia Vriesde deed voor mee aan I een bronzen medaille tijdens de EK Indoor de Olympische Spelen in Seoul (1988). op de 60m in 1984; I viermaal achtereen Europees Indoor- Een curieus moment vond plaats tijdens de ek kampioene op de 60m van 1985 t/m 1988; in 1986 te . Els Vader was volgens een I eenmaal wereldkampioene indoor op de jurylid, die nota bene achter de start zat, in de 60m; halve finale van de 100m buiten de baan I een wereldrecord op diezelfde 60m in 1986 gestapt. Tijdens de herhaling op tv was duide- (dit record werd pas in 1993 verbeterd door de lijk te zien dat dit niet het geval was. Wat was Russische ); namelijk wèl het geval? Els was via de regeling I viermaal Nederlands indoorkampioen op de van de tijdsnelsten in de finale gekomen. Een 60m; andere vrouw had precies dezelfde tijd als Els I eenmaal Nederlands indoorkampioen op de en dat stelde de organisatie voor een pro- 200m; bleem. Er waren 9 vrouwen die recht hadden En verder: om de finale te lopen, maar er waren maar 8 I 9x een Nederlands record op de 60m indoor; banen. Dus werd Els helaas gediskwalificeerd. I 5x een Nederlands record op de 100m out- door; Nelli Cooman haalde in 1984 de limiet op de I 2x een Nederlands record op de 4 x 100m 100m voor de Olympische Spelen van Los voor clubteams; Angeles. Doordat de windmeter 2,1 m/s aan- I 5x Nederlands kampioen op de 100m. gaf, mocht zij helaas toch niet deelnemen.

In 1988 verruilde ze het lidmaatschap van avr

84 Rotterdam Atletiek Jubileumboek 2004 HISTORIE AVR I

̈ Links: Willem Noorduin, 1986.

̈ Rechts: Caspari de Geus,

̄ Onder: Krommenie, 7 sep- tember 1986. De veteranen- ploeg van avr behaalt de 3e plaats in de eindstand van de clubcompetitie. Bovenste rij v.l.n.r.: Rob Kila, Piet v.d. Velden, Peter v.d. Velden, mevr. v.d. Velden, Sjaan Kramer, Dirk de Bruyn, mevr. V.d. Velde, Perlita v.d. Velde, dochter v.d. Velden, Michelle Blommestijn, Joop Snoep en Een ander persoon die internationaal meetel- Veteranen Gerrit Kramer. de, en tot op heden nog steeds meetelt, was de Ook de veteranen deden van zich spreken. De Onderste rij v.l.n.r.: Riet de nis-atleet Willem Noorduin. Onder de bezie- mannenveteranenploeg werd Nederlands Bruyn, Piet de Bruin, Hans lende leiding van Walter Suvaal behaalde hij clubkampioen in 1987 en ook individueel wer- v.d. Velde (met zoon), Walter vele successen. De belangrijkste zijn de eerste den goede resultaten behaald door o.a. Caspari Suvaal, Elly Tournier, Aad plaats op kogel en discus tijdens de de Geus, Peter Blommestijn, Gerrit Kramer, van Dijk, Mien Suvaal en Paralympics in Barcelona (1992) en een 2e Piet v.d. Velden en Steef Kijne. Caspari de Dries Kruis. plaats op discus in 1988 in Seoul. In Sydney Geus werd 2e op de 100m en Europees Op de voorgrond: Caspari 2000 kwam hij thuis met twee zilveren plak- Kampioen op de 200m in 1988 tijdens de ek de Geus (links) en Peter ken (kogel en discus). voor veteranen. In 1990 wist hij wederom Blommestijn. Europees Kampioen op de 200m te worden.

Rotterdam Atletiek Jubileumboek 2004 85 I HISTORIE AVR

̇ Leiden, aug./sept. 1981. Districtsfinale C/D-meisjes. Bovenste rij v.l.n.r.: Nancy Groeneveld, Leona Frickus, trainer Marcel Struyck, Thea Houweling, Yolanda Fischbuch en Yvette Blommestijn. Midden v.l.n.r.: trainster Yvonne Slieker, zusje van Yvonne, Ingrid den Hoed, Anja de Bruin, Joyce Smaling en Natasja Blok. Onderste rij v.l.n.r.: Esra Pieternella, Marina Stegman, Maria Frickus, Sigrid Heydra, Tina Verschuur en Helga Heydra.

Het kwartet Piet v.d. Velden, Caspari de Geus, in 1981 in Utrecht werden gehouden. Hij kwam Peter Blommestijn en Gerrit Kramer vestigde uit op de 400m horden, maar overleefde de in 1986 een Nederlands record op de Zweedse series helaas niet. estafette (400m - 300m - 200m - 100m) met 2.09.9. Een week na de openingswedstrijd in 1983, zagen de D-meisjes kans Nederlands clubkam- De jeugd pioen op de Nenijto te worden onder leiding Vooral de meisjesploegen deden van zich spre- van Saskia v.d. Valk. Ditha v.d. Hidde gooide in ken dit decennium. In 1981 behaalde de meis- 1985 een officieus Nederlands record op speer ̄ Michelle Martinot. jesploeg voor het eerst de Nederlandse club- titel. Ook in 1982 en in 1983 ging de titel naar avr. In 1982 en 1983 werd deelgenomen aan de Europacup in Luik, waar resp. een 4e en 5e plaats werd behaald. Het zou tot 1989 duren voordat het 4e Nederlands clubkampioenschap werd binnengehaald.

Michelle Martinot reikte tot een 7e plaats in de finale 400m horden tijdens de Europese Jeugdkampioenschappen van 1987. Een jaar later bracht ze het Nederlands jeugdrecord op 58.48 op dat onderdeel en die tijd werd pas in 2000 verbeterd.

Michelle ging in 1988 samen met Yvonne v.d. Kolk naar de Wereldkampioenschappen voor de jeugd in Canada. Yvonne had geluk want ze kon daar aan meedoen omdat de iaaf de leef- tijdsgrens van de meisjes verruimd had van 18 naar 19 jaar. Yvonne behaalde een bronzen medaille op de 1.500m en Michelle kwam helaas niet verder dan de voorronden 4 x 400m.

De jongensploegen behaalden enkele malen de finale (6e in 1980), maar boekten verder geen aansprekende resultaten. Rob Kamps nam deel aan de Europese Jeugdkampioenschappen, die

86 Rotterdam Atletiek Jubileumboek 2004 HISTORIE AVR I

̈ Drachten, 22 september 1985. De C-meisjes worden derde van Nederland. V.l.n.r.: Bianca van Leeuwen, Miranda Noordenbos, Ingrid de Jong, Perlita v.d. Velde, Sandra Verwey, Francis Simons, Ditha v.d. Hidde, Maggie den Ouden, Sandra Kraayeveld, Nathalie Tournier en Femke Kuipers. Op de voorgrond: trainster Saskia v.d. Valk.

̈ Varkenoord, ergens in augustus 1981. De meisjes- ploeg poseert enkele dagen voor de competitiefinale die ze winnend zou afsluiten. Achterste rij v.l.n.r.: Yolanda Fischbuch, Mirjam v.d. Bremen, Bernadette Fransen, Laura Fransen, Thea Houweling en Michelle Blommestijn. V oorste rij v.l.n.r.: Mer ian Esajas, Nelli Cooman, Agnes Reek, Leona Frickus, Petra van Vliet en Anouschka Brockus.

voor meisjes C, dat pas in 1990 werd verbe- inderdaad, het ledental groeide en de presta- terd. ties werden allengs beter. Helaas vertrok nogal een aantal (mannelijke) leden naar andere In 1983 en enkele jaren daarna, organiseerden (ook Rotterdamse) verenigingen, waar vooral de gebroeders Marcel en Aad Struyk succes- de de dupe van werd. volle trips naar het Zweedse Helsingborg, waar werd deelgenomen aan de Oresundspelen. Bij Naar aanleiding van een publicatie van een de eerste keer kreeg Marcel Struyk van de open brief van Ada en Jean Martinot in het organisatie een pluim voor de uitstekende clubblad in 1985, ontstond er een ‘relletje’ en onderlinge sfeer en de prima teamgeest die in legde Gerard Giesen zijn functie als voorzitter de ploeg heersten. neer. Ook de rest van het bestuur besloot na afloop van de j av af te treden. Wim v.d. Besturen Bremen nam het voortouw en organiseerde Uiteraard kunnen prestaties niet geleverd wor- een bijeenkomst waar voor- en tegenstanders den zonder mensen achter de schermen, zoals elkaar onverbloemd de waarheid konden zeg- een bestuur. In het begin van de jaren tachtig gen. Dat gebeurde dan ook, maar tot een echte was besturen geen lolletje. Men had te maken oplossing kwam het niet. Een werkgroep werd met een teruglopend ledenaantal en teruglo- in het leven geroepen om nieuwe bestuurskan- pende prestaties. Reikhalzend werd dan ook didaten te zoeken. Die werden gevonden, uitgezien naar de komst van een kunststof- maar stelden zich alleen onder bepaalde voor- baan, want dan zou alles beter worden. En waarden beschikbaar. Aldus geschiedde en zo

Rotterdam Atletiek Jubileumboek 2004 87 I HISTORIE AVR begon het tijdperk van het duo Noordenbos/ De jaren negentig Martinot. Onder hun leiding kwam vooral de De belangrijkste gebeurtenis in het begin van damesploeg tot bloei. dit decennium was het naar Rotterdam halen Tijdens de jav van 1990 trad het succesvolle van de Nederlandse Kampioenschappen voor duo Noordenbos/Martinot af als bestuurslid. senioren. Het had het bestuur veel lobbyen Ook secretaris Anneke v.d. Bremen gaf te ken- gekost om dit nk n aar Rotterdam te halen, dit nen te stoppen. Doordat de twee eerstgenoem- vooral in het kader van het 650-jarig bestaan den terugtraden zonder dat dit in het clubblad van Rotterdam. In 1967 werd het nk voor het vermeld was, gaf dat enige consternatie op de laatst op de Nenijto gehouden, in het oprich- vergadering. Joop Tournier Jr., Wim Bos en Ate tingsjaar van avr. De organisatie zag een Nieuwenhuis stelden zich als enigen als maandenlange voorbereiding bekroond met bestuurskandidaat beschikbaar en Joop werd een prima wedstrijd, die alom lof oogstte. Er enige tijd later voorzitter. Een commissie van werden twee werkgroepen geformeerd en goede diensten moest ervoor zorgen dat het Hagenees Joop Kant (microfonist tijdens vele bestuur aangevuld zou worden tot 7 personen. nk’s) werd ‘aangetrokken’ als secretaris/pen- Helaas slaagde de commissie niet helemaal in ningmeester en hij heeft zich uitstekend van haar missie. Daarom werd besloten het aantal zijn taak gekweten. Rotterdam zorgde tijdens bestuursleden van 7 naar 5 terug te brengen. het nk nog voor een primeur: diegene die tij- In november van 1990 vond er een buitenge- dens het nk een Nederlands record zou verbe- wone ledenvergadering plaats. Op die vergade- teren, zou een bonus krijgen van maar liefst ring werd Ed IJzerman gekozen tot voorzitter. ƒ 1.000,-. Helaas kon de gereserveerde Ook de positie van secretaris gaf problemen. ƒ 5.000,- in de schatkist blijven. Het was erg Die positie was na de jav van 1991 vacant en warm en mede doordat vele toppers gebles- kon helaas niet worden opgevuld. Wim Bos seerd waren, bleven topprestaties uit. Voor werd bereid gevonden het ‘tijdelijk’ er maar av r werden, juist nu de kampioenschappen ‘bij te doen’. Dat tijdelijk liep nogal uit de op de eigen baan werden gehouden, geen gou- hand, want een jaar later was er nog er steeds den medailles veroverd. Remco Tournier, net geen kandidaat gevonden. Uiteindelijk moest als Erik v.d. Veen in het voorjaar naar v&l/t c er een fusie met Metro tot Rotterdam Atletiek overgestapt, werd kampioen op de 400m hor- aan te pas komen om dat probleem op te los- den. Gelukkig is Remco in september 1991 sen. weer teruggekeerd op het oude nest. Op 28 oktober 1989 werd voor het eerst een reünie georganiseerd. Dit naar aanleiding van Kampioenen het 70-jarig bestaan van avr. Het werd een In 1990 werden er indoor en outdoor bij de groot succes, want ongeveer 250 mensen senioren geen nationale titels behaald. De bezochten de reünie. jeugd gaf het goede voorbeeld. Ditha v.d.

̇ Drachten, 22 september 1985. De C-jongens worden vierde van Nederland. Staand v.l.n.r.: Trainer Martin v.d. Kleyn, Mario Westerwaal, trainer Maurice Smit, Fabian v.d. Knaap, Claudio Baldussi, Peter Waayer, Ramon Guy, Raymond Keereweer en John Bento. Zittend v.l.n.r.: Ricardo Westerwaal, Danny Stotijn, Serge Stieger, Arie Verhoef, Franky Smits en Jelle v.d. Poel.

88 Rotterdam Atletiek Jubileumboek 2004 HISTORIE AVR I

Internationale Kampioenschappen Yvonne v.d. Kolk nam in 1991 deel aan maar liefst 3 wereldkampioenschappen: het wk indoor te Sevilla, het w k veldlopen te Antwerpen en het wk outdoor in Tokyo. In Sevilla bereikte ze een 5e plaats op de 1.500m en miste ze op een fractie van een seconde het Nederlands record op deze afstand. In Antwerpen ontbrak de vorm en eindigde ze in de achterhoede. In Tokyo was ze goed in vorm, maar had pech. Doordat ze met snelle vrou- wen was ingedeeld in de series van de 1.500m, wist ze zich niet rechtstreeks voor de finale te plaatsen. Ze moest wachten op wat er via de regeling van de tijdsnelsten ging gebeuren. Helaas miste ze de finale op slechts 17/100 van een seconde. Letitia Vriesde haalde in Tokyo wel de finale van de 1.500m en werd daarin 9e. In de finale van de 800m had ze al haar visite- kaartje afgegeven door op een vijfde plaats beslag te leggen. Voor Letitia was het begin ̆ Arno Tavenier. Hidde (speer MA), Eric de Jong (pols JB, out- van de jaren ‘90 succesvol want ze werd zowel door), Bertina Ockeloen (speer MB) en Saskia Zuidamerikaans kampioen als kampioen van Oversluizen (hoog MB, indoor) werden kampi- Centraal Amerika en het Caraïbisch gebied op oen. De laatste zelfs met een zeer goede hoogte de 1.500m in 1990. Beide dames waren ook (voor Nederlandse begrippen) van 1.80m, wat veelvuldig te zien tijdens de diverse Grand nog steeds als beste prestatie bij de B-meisjes Prix wedstrijden in Europa. genoteerd staat (de B-junioren kennen geen In 1990 behaalden Caspari de Geus en Steef Nederlandse records, maar alleen beste presta- Kijne uitstekende resultaten tijdens de ek ties). In 1991 behaalde Yvonne v.d. Kolk drie voor veteranen. Steef werd 2e op de 3000m titels en Arno Tavenier werd indoorkampioen steeple en Caspari werd 5e op de 100m en zelfs op pols. Buiten deed Arno het ook goed door Europees Kampioen op de 200m. Bovendien voor het eerst over de 5.00m te komen. De veroverde Caspari nog een zilveren medaille indoorkampioenschappen voor senioren van met het 4 x 100m team. Steef herhaalde zijn 1992 werden een groot succes voor avr want huzarenstukje op de WK voor veteranen door maar liefst 6 titels werden mee naar de Nenijto daar ook een zilveren plak te behalen op zijn genomen. favoriete nummer.

̈ Links: Letitia Vriesde.

̈ Rechts: Bertina Ockeloen, Europacup Milaan, 1992.

Rotterdam Atletiek Jubileumboek 2004 89 I HISTORIE AVR

̇ 1990, ek Veteranen. Steef Kijne verovert zilver op de 3000m. steeple.

̇ Den Haag, 10 juli 1988. De vrouwenploeg van avr wordt voor de derde achtereenvol- gende maal Nederlands club- kampioen. Staand v.l.n.r.: Letitia Vriesde, Laura Fransen, Bernadette Fransen, Michelle Martinot, Mirjam v.d. Bremen, Yvette Blommestijn, Desiree de Leeuw, Michelle Blommestijn, Marjan Olyslager en Els Vader. Zittend v.l.n.r.: Yvonne v.d. Kolk, Wilma de Jong, Mariken Jaspers, Elly Fiere, Pearl Speaar en Nicolet de Lange.

De mannen en de jongens A/B De vrouwen en meisjes A/B In 1991 kwam het dieptepunt voor de eerste De vrouwen moesten in 1990 de Nederlandse herenploeg. Nadat het in één van de voorwed- clubtitel afstaan aan Lycurgus, maar dit ‘fout- strijden fout was gegaan, moest tijdens de je’ werd in 1991 weer rechtgezet. Tijdens de finale degradatie worden voorkomen. Ondanks Europacup voor clubteams behaalde een jonge uitstekende prestaties lukte dat net niet en en onervaren damesploeg in 1990 een 16e degradeerde men naar de eerste divisie (de plaats in Oostenrijk. In 1992 werden Stella voormalige eerste klasse). Nadat in het najaar Jongmans en Laura Bosman lid van av r en van 1991 Erik de Bruin lid werd van avr, werd dat betekende een behoorlijke versterking. begin 1992 Léon Haan lid van avr . Op 24 Letitia Vriesde werd in 1991 en in 1992 sport- maart 1992 leverde Emiel Mellaard zijn vrouw van de stad Rotterdam. De meisjes A/B inschrijfformulier in. In 1991 kwamen de jon- werden o.l.v. Gerard Giesen en Anton de gens A/B onder leiding van Gerard Giesen en Leeuw driemaal achtereen clubkampioen van Anton de Leeuw voor het eerst sinds jaren Nederland. In 1990 kwamen ze in Manchester weer eens in de finale en behaalden daar een tot een 7e plaats tijdens de Europa Cup, in verdienstelijke 5e plaats. Een jaar later zouden 1991 in Parijs een 10e plaats en 1992 in Turijn ze zelfs knap derde worden. tot een 16e plaats.

90 Rotterdam Atletiek Jubileumboek 2004 HISTORIE AVR I

̈ Boven: Como 1987, Europacup. De 4x400m ploeg. V.l.n.r.: Desiree De Leeuw, Letitia Vriesde, Michelle Martinot en Mariken Jaspers.

̈ Midden l.: Jessie Hulst. ̈ Daarnaast: Jaap Kuipers. ̈ Midden r.: Leiden, 1992. Marc Suvaal springt 4.00m.

̄ Onder: Breda, 1985. Tijdens de competitiefinale worden de heren 2e en de dames 3e. Staand v.l.n.r.: Marcel Struyk, Jaap Noordenbos, Arno Tavenier, Walter Suvaal, Ronald Naaktgeboren, Edwin Overbeeke, Gerard Giesen, Jaap Dijksma, Laura Fransen, Marc Suvaal, Michelle Blommestijn, Erik v.d. Veen (half zichtbaar), Jaap Kuipers, Carin Roest, Ingrid Stoot, Ellen v.d. Berg, Erwin Suvaal (half zichtbaar), Roberto Baldussi, Madeleine Cossée, masseur Piet de Bruin en trainer Huib van Enkhuizen. Zittend in het midden v.l.n.r.: Mario Kadiks, Jeroen v.d. Bremen, Agnes Reek, Mirjam v.d. Bremen, Annelies Stigter, Wilma de Jong en Merian Esajas. Zittend vooraan v.l.n.r.: Ber nadette Fransen, Esra Pieternella, Peter Legerstee, André Linardatos, Nelli

Rotterdam Atletiek Jubileumboek 2004 91 I HISTORIE AVR

92 Rotterdam Atletiek Jubileumboek 2004 HISTORIE AVR I

Linkerpagina

̇ Linksboven: Michel Snoep.

̇ Rechtsboven: Esra Pieternella.

̇ Linksonder: Den Haag 1994, Erwin Suvaal.

̇ Rechtsonder: April 2004. Erik Edelman (li) ontvangt uit handen van Joop Snoep de Joop Snoep wisselbokaal. Deze bokaal wordt uitgereikt aan diegene die het cr op de marathon verbetert.

̈ Linksboven: Joop Snoep.

̈ Rechtsboven: Bernadette Fransen.

̈ Linksmidden: Jan van Tuyl (mi.) is de eerste per- soon die de Joop Snoep- wisselbokaal in ontvangst mag nemen. Links is Joop Snoep, rechts Dirk de Bruijn.

̈ Linksonder: Adélia Saúdé.

̈ Rechtsonder: Miquel

Rotterdam Atletiek Jubileumboek 2004 93 I HISTORIE AVR

̇ Linksboven: 1992, Richard Kooijman.

̇ Rechtsboven: 1983, Mario Kadiks. Linksonder: Gerard Giesen.

̇ Rechtsmidden: 1992, Jolanda Velthof.

̇ Rechtsonder: Cor Diemers.

Rechterpagina

̈ Linksboven: Veteranencompetitie, 2000. De avr-heren worden derde. V.l.n.r.: Peter Blommestijn, Peter Kennedy, Koos Reiding, Jan-Willem Demmendal, Gerard Elderson, Sylvain Ephimenco. Zittend: Ad Onnink. Rechtsboven: 1992, Frank Lansman.

̈ Linksmidden: Amsterdam, 1983. Peter Legerstee finisht in de 4x400m.

̈ Rechtsmidden: Nenijto. Baanwedstrijd met op kop: Erwin Weber, Hans Bos en in het zwart gekleed Ad Onnink. Onder: Bij de opening van de Erasrmusbrug. Staand v.l.n.r.: Dick van Maaren, ?, Cor Bezemer, Henk de Jong, Gijs Hilgers, Jan Verwijs, Peter van Gils, Marianne Potuyt, Cees Romein, Amriet Oemraw, Peter de Wit, ?, Rob v.d.

94 Rotterdam Atletiek Jubileumboek 2004 HISTORIE AVR I

Rotterdam Atletiek Jubileumboek 2004 95