vaders & zonen -120- door jeroen siebelink fotografie jesaja hizkia

Het lieve lompe van zijn vader én van zijn trainers komt bij Björn van der Doelen (39) – voorheen voetballer van PSV, tegenwoordig singer-songwriter van Brabantse country – samen in de opvoeding van zijn drie zoontjes.

‘Schoentjes aan! En in de auto. Ja, Kootje ook!’

Björn is wat je noemt een gedisciplineerde drinker. Pilletjes en poedertjes zijn voor mietjes die een lange nacht anders niet volhouden

Drank is dat koordje van een capuchon dat je dicht kunt trekken, het verdooft

ESQUIRE.nl november 2015 november 2015 ESQUIRE.nl vaders & zonen björn van der doelen -122- -123-

De jongens voor de ijshockeytraining.

Baby Björn.

Met Ellen op de camping van Pinkpop, ‘waar we nauwelijks af kwamen’.

‘Oké, dan gaan we nog meer kruimelen.’ rgens in de bossen rond Asten laadt hij een Het leven is over de gitaar- Terwijl hij met stoffer en blik de vloer onder de bak lego uit, sluit hij zijn donkerblauwe koffer gegaan, het zwart tafel veegt, bedenkt hij dat de bandleden van Pearl Egezinswagen af, een Chrysler Voyager voor- bladdert en is volgeplakt Jam ook altijd vrouw en kinderen meenemen op zien van een ouderwetse cassettespeler, en wan- met stickers van pin-ups wereldtournee. Kijk, dat is nou het voordeel van delt met zijn koffers voor zijn gezin uit richting het ‘Op de zondag- en teksten als ‘Desperado’. zijn marginale rockersbestaan, dat zich groten- paviljoen. De organisator verwelkomt hem harte- middag bij oma’, waar zijn vader Ernaast staat nog een deels beperkt tot het Brabantse land. Op zondag- lijk en gaat hem voor, langs de oude klokkenspelen hem een glas bier klein koffertje, zwart en middag laad je je gezin in de wagen en voor het en door de tuin met oud-Hollandse spellekes. Het laat vasthouden. vierkant. Dat koffertje zit avondeten ben je weer thuis. Honderd euro rij- atrium waar Björn Brabantse country en blues gaat vol met cd’s voor de ver- ker, en tevree. Serieus, de hele dag toeren, hij moet spelen, is gedecoreerd, druk en onsamenhangend koop dadelijk, rond Björns een kistje, waarin hij alles heeft van het gezin, die vaak tussen- er niet aan denken,­ het is van eenzelfde gekte als met allerlei attributen, als het maar Brabants rood wa er gebeurt.’ Vond hij als kind optreden om twee uur, in bewaard. Het bioscoopkaartje beide komt en zijn koekje of het obsessieve, egoïstische bestaan van een prof- en wit is. Autostickers met ‘NB’ erop, etalagepop- ­superirritant; bij Kootje werkt het Brabant Paviljoen bij van In the Line of Fire uit 1993, het legopoppetje opoffert voor de voetballer. Overdag is hij het liefst thuis. En als hij pen in ‘Brabantsbonte’ blokjesmode, op rode plas- het ook. ‘Wat dan, wat dan?’ zegt het Museum Klok en Peel eerste uitje met Ellen. Ook het vrede. Van hem kun je er wel tien ’s avonds met zijn band Allez Soldaat in een ram- tic stoelen wachten al wat oudjes op hun paasbest Kootje dan argwanend. ‘Komde in Asten, een durpke hier kaartje met haar telefoonnum- hebben, de wereld is zijn vriend. melend busje vol bier en cd’s eens naar Groningen – één nam zijn eigen tuinstoel mee. Mensen van de zo wel achter.’ verderop. Geen idee wat ze mer zit in dat kistje, ‘Nemen jullie speelgoed mee, afreist, door dat mistroostige landschap, donker en gestampte pot, dat heeft hij al gezien, mensen als Het bruut aantrekken van de daar precies van hem verwach- alsmede de liefdes- want het optreden duurt best vlak, ver van huis, klaagt hij tegen een maat dat hij zijn ouders, die hun kinderen nog dat strenge en teugels heeft zich uitbetaald, er is ten, hij speelt wel wat. Eerst faxen die zij stuurde lang.’ ze zo mist. ‘Loop niet zo te janken man. Je bent één zachte van het keukenschort boden. Op witte sta- bijna geen geouwehoer meer in nog snel een broodje voor Teun, naar een trainingskamp van hem. Hij kan het niet ‘Zeg dat nou nie’, roept Ellen avond van huis!’ tafels prijken rood-witte vaasjes met rood-witte zijn gezin. Kinderen vinden het Kootje en Klaas, en dan gaan ze. laten steeds dat kistje te openen, overmand door de vanuit de keuken. In het jaar waarin Teun werd geboren, sloot hij kunstbloemstukjes, zelfs de ballen in de ballenbak fijn om te weten waar de grens ‘Gaan jullie zo mee naar mijn gedachte dat er meer verleden is dan toekomst. Een ‘Oké dat heb ik gehoord papa, zijn voetballoopbaan af, en schreef hij zijn eerste zijn rood en wit. ligt. De grenzeloosheid die hij optreden?’ bietje treurig worden, dat legt hij zichzelf op, treu- en ik ga niet mee.’ liedje. In het Brabants, de taal waarin hij het best Hij klapt zijn gitaarkist open, legt de speellijst vaak om zich heen ziet, ouders Geen antwoord. rig van wat voorbij is, de dood die hier en daar al op ‘Ik ook niet!’ zijn gevoelens kan uitdrukken. Zijn huis vulde zich aan zijn voeten, wenkt Ellen. Aan zijn andere kant die het op hun beloop laten en ‘Er zijn mensen die er geld de deuren klopt. Ooms en tantes beginnen weg te ‘En ik…’ met steeds meer kindergeluid en in de achtertuin zijn violist, voorzien van een elektrische gitaar en toezien hoe hun kinderen op hun voor betalen om jullie pa te zien vallen, er gaat meer af dan erbij komt. ‘We staan in Met muziek hebben ze alledrie­ bouwde hij een muziekstudio, waarin hij zich een versterker die hier de ruiten eruit gaat ­blazen. veertiende alcohol drinken. Dan spelen.’ het bos waar gekapt wordt’, zegt zijn tante altijd. nu al meer dan met voetbal. Hij graag terugtrekt om aan liedjes te werken voor Buiten hebben Buurman en Buurman de bak met kun je ze ook wel elke dag friet Geen antwoord, drie wit- En dat is ook zo. Al is hij hier aan tafel voorlopig­ heeft ze een keer meegenomen alweer zijn vierde album. Liedjes over de tijd dat legopoppetjes op het gazon gekieperd, Teun heeft geven! Zijn kinderen verbiedt hij blonde jongetjes schuiven zwij- nog bezig met groeien, niet met snoeien. Het haar naar PSV, maar daar geven ze hij zelf nog kind was. Aan liedjes over nu, over de zich aan een speurtocht door de tuin gezet. Het nu alvast dat ze voor hun acht- gend aan over de bank, achter- van Teun (9), sluik en engelachtig, is nu zeventien net als hij dus geen reet om. Ze eerste jaren van zijn zoontjes, kan hij zich maar gaat zo makkelijk de laatste tijd, hij heeft geen kind tiende drinken – waarschijnlijk langs de grote tafel in zijn huis, centimeter lang. Als het vijfentwintig centimeter vermaakten zich met mascotte moeilijk zetten. Hij moet eerst nog dingen afslui- meer aan ze. Hij kon wel janken soms, als Teun en drinken ze dan op hun zestiende. twee onder een kap, in een rus- is, gaat het eraf en schenkt hij de lokken aan kin- Phoxy, verder dronken ze cho- ten, denkt hij. Als het komt, komt het wel. Of nie. Kootje elkaar weer in de haren vlogen, als ze niet in Is al beter. Ellen en hij kunnen tige wijk net buiten het centrum­ derkankerorganisatie Kika, die er een pruik van zal comel, binnen aan de bar. Mooi Hij wil niks forceren, hij vraagt zich af of zo’n liedje bad of naar bed wilden. Ze schreeuwden­ soms het streng zijn, maar er zijn twee din- van Eindhoven. Een huis waar laten maken voor een kindje met kanker. Al ander- vindt hij dat. Fijn ook dat ze geen ooit goed genoeg is, maar tja. Twijfel hou je altijd – hele huis bij elkaar. Niet zo lang geleden­ dreigde gen echt belangrijk. Dat ze zich hij al dertien jaar woont, en dat half jaar gaat Teun niet meer naar de kapper, hij is sporttalent hebben, dat levert en dus is hij voorzichtig bezig met een eerste voor Teun zelfs met een ijshockeystick, hij dwong zijn overal netjes gedragen en dat ze financieel onder water staat, vastbesloten dit zelf opgelegde doel te bereiken,­ toch alleen maar gezeik op. Op Teun. vader iets te doen wat die niet wilde doen. Laten het naar hun zin hebben. En o ja, maar dat maakt hem niet uit, hoe vaak hij ook wordt nageroepen dat hij een voetbal hoeven ze sowieso niet ‘Zo klein maar groot van geest/Das wa ge bent/ zien dat hij groter was, sterker. Björn deelde zelfs geen iPads of iPhones mee als ze want hij wil hier toch nooit meisje is. Iets wat hij zich erg aantrekt, maar hij zet van hem, zelf wilden ze liever ijs- En ge vindt oew eigen al/Een heule vent. Ge hoeft weleens een veeg uit, een schamp over het hoofd, ergens naartoe gaan. meer weg. Uit zijn volle, gezel- door. Een bijzondere jongen is het. Hij wil op klas- hockeyen, bij De Kemphanen. me steeds minder vaak/Om oe heen/Maar zodra hij wist het toen ook effekes niet meer. Hij deed lige woonkamer, zonder luxu- siek ballet en als ze uit eten gaan, doet hij een pak IJshockey is goed, geen schwal- da’ t donker wordt/Durfde nie alleen.’ Volgt het dingen die zijn eigen vader nooit had hoeven doen. a wat kwinkslagen om euze inboedel maar met open- aan en een das om. Zo vrij, zo jezelf durven zijn. Een bes en gemauw daar, en de agres- ­couplet van Ellen, met haar heldere stem, waarna Alleen ma gaf hem eens zo’n tik tegen het achter- zijn publiek wat op te slaande deuren naar de diepe eigenschap, die Björn wel in zichzelf herkent, maar sie kan er effekes uit. Ze leren er hij het afsluit in duisternis. ‘Als ik dan straks echt hoofd, waarna hij met zijn snufferd in de tomaten- Nvrolijken, en de mede­ tuin – een huis waar bijna niets waarover hij zich toch verbaast, omdat hijzelf dat incasseren en uitdelen, iets waar oud ben/En grijs gekleurd/Neemde gij mij dan/Op soep lag. Verder was hij een braverd. Vroeger was deling dat zijn liedjes zijn wat het meer doet denken aan zijn voet- slechts in zeer verdunde vorm vertoonde. Björn zelf ook goed in was. jouw beurt/Met een vloek en met een zucht mijn alles beter, daar is hij van overtuigd. Overzichte- zijn, geen opgeblazen verdriet balverleden. Ze eten een broodje Naast Teun: Buurman en Buurman. Kootje (8) in ‘Niet kruimelen, anders komt zoon/Door de herfst heen/Want straks da echte lijker in elk geval. Ons pa hoefde maar te kijken; maar wel een verlangen naar onder de donkerbruin geverfde het midden, die overigens ook volledig zijn eigen de muis.’ donker in/Durf ik nie alleen.’ Björn doet het hem nog altijd niet na. Een andere vroeger, speelt hij de akkoorden wand met daarop een koeien- gang gaat en bovendien niet met zich laat sollen­ en ‘We zouden toch een huisdier Stilletjes zijn de drie van de bank gegleden, uit truc nam hij wel van hem over. Als hij moet ingrij- van Moederke, een liedje van zijn huid op een plank, tussen de erop zou slaan als iemand hem voor meisje zou uit- krijgen tegen de muis?’ zijn gezichtsveld. pen, maar geen zin heeft in waarschuwen en sanc- laatste album. De tatoeages op doosjes en lijstjes en frutsels. En maken. Daarnaast Klaas (6), de golden retriever ‘Ja?’ ‘Schoentjes aan! En in de auto! Ja, Kootje ook!’ ties, zegt hij: ‘Doe maar Kootje. Dan merkte wel zijn armen, waaronder ‘Moeder’,

ESQUIRE.nl november 2015 november 2015 ESQUIRE.nl vaders & zonen björn van der doelen -124- -125-

Onverslaanbaar seizoen met de C1 van PSV (Van der Doelen zit tweede van rechts). Miller Time. Gaf hij daar het zoveelste rondje pils door, keek keeper Ronald Waterreus hem hoofd- schuddend aan. Die snapte niet dat een profspeler zo de controle wilde verliezen. ‘Jij bent zelfdestruc- tief.’ Maar Stan Valckx, een van de ­drinkenbroeders in de PSV-selectie, nam maar meteen twee glazen­ van het plateau. ‘Gij bent mijn grote voorbeeld Stan’, zo liet Björn zich later die nacht ontvallen,­ terwijl ze elkaar overeind hielden aan de bar. ‘Alleen buiten het veld hoor.’ In ruil kroonde Valckx hem op een trainingskamp in Lloret­ de Mar tot aan- Met PSV in Mexico, op zijn voerder van het team. achttiende. ‘Aanvoerder ná twaalf uur ’s nachts.’ Met Ellen in de bossen van Valkens- Drinken is toch vooral gezelligheid. Björn is iets waar zij helemaal niet blij mee is, en een plots waard. De foto is wat je noemt een gedisciplineerde drinker. Pille- gemaakt door Teun. serieuze blik in de bleekblauwe ogen, turend, over tjes en poedertjes zijn voor mietjes die een lange de mensen heen, naar het klokkenspel in de tuin. nacht anders niet volhouden. Hij loopt puur op ‘Ik ben altijd al een moederskindje geweest/Ik ben ­alcohol, tot de zon opgaat, waarna hij de zeven kilo- ook gek van ons vader hoor maar ik ben altijd al een kieken hoe het erbij stond. Dan meter trimloop van Heeze in minder dan een half moederskindje geweest’ wilde hij boven kusjes brengen,­ uur doet. Pa was er ook zo een. Ook al zei hij ’s och- De nostalgie op zijn laatste album, dat overviel de structuur waar hij toch ook tends om vijf uur dat het vandaag maar ‘op karak- hem zelf nog het meest. Hij is bijna veertig, beseft niet zonder kon, maar Teun ter’ moest, ook híj zag er opvallend fris en fruitig uit hij soms met een schok, het moet de vrucht zijn van bleek het nodig te hebben gevon- als hij naar de bloemenveiling vertrok. Een Van der zijn midlifecrisis. De een koopt een Harley, de ander den om op de vloerbedekking te Doelen drinkt voor zijn hobby. Drank is dat koordje mijmert over de zoete tijd voordat hij voetballer schijten. Hij had er netjes wat van een capuchon dat je dicht kunt trekken, het werd, voordat hij vader werd, nog een kind was. knuffels overheen gelegd, opdat verdooft. Ook daarom is hij nooit aan geestverrui- ‘Vrouwen zijn moeders’, schrijft Dimitri Ver- ma en pa het niet zouden zien, mende drugs begonnen, met achtbanen en para- hulst, ‘mannen zijn zonen.’ dus Ieniemienie en Ernie kon- chutespringen heeft hij niks. Het leven is, met drie Vrij snel in hun relatie gaf Ellen aan dat ze voor den meteen de kliko in. Kootje in stuiterballen die zo in de Dommel achter zijn huis haar dertigste moeder wilde zijn. Dit, zei hij toen, zijn overvolle luier stond ernaast, kunnen vallen en verdrinken, al spannend genoeg. wil je niet horen, maar ik weet niet of ik dat wel wil. de diarree droop langs zijn been. Hij wilde haar geen valse beloftes doen, misschien Björn was snel weer nuchter. e eerste set is afgelopen, in de pauze melden wordt het morgen, zei hij toen al minder beslist, Vloer schrobben, Kootje wassen, zich twee mannen bij het vierkante, open- maar misschien komt het wel nooit. Vrij snel daarna en meteen maar voor iedereen D geslagen koffertje. Zijn laatste cd, Caballero­ maakten ze de eerste. Kan ik dat eigenlijk wel, boterhammen gesmeerd en kof- zonder filter, kost slechts 12,50, maar voor twintig­ dacht hij nog, vader zijn, maar die vraag deed er al fie gezet. De dag kon beginnen. krijgen ze zijn vorige erbij. Aan beiden verkoopt niet meer toe. Hij zou niet constant op pad kun- hij er één. De laatste man meent hem ergens van te Na de liedjes Vader en M’n Lief, liedjes voor zijn nen zijn, wist hij, maar hij zou herkennen, van een amateurclub uit Eindhoven, vader en zijn lief, bukt hij nog wat dieper over zijn ook gek worden als hij elk week- Björn wijst er vriendelijk op dat het niet kan klop- oude Gibson Hummingbird en zingt een liedje over end op de bank zat en op tijd naar pen. Hij sluit zijn geldkistje, dat aan elkaar hangt zichzelf. ‘Maar ik zwijg als een man/Zoals alleen bed ging. De dag ontvouwde van duct tape. Met Ellen zingt hij het dromerige een man zwijgen kan.’ Het laatste liedje voor de zich, hij voelde zich uitstekend. Fartini Farnese. ‘Ik heb vannacht met jou gezwom- pauze is het uitzinnige Austin Texas. ‘Niet te ver- Hij weet niet of het zorgwek- men/Hebben saampjes kussend in de zee gestaan/ warren met Asten Heusden.’ kend is, maar hij heeft nooit last En da war goe… Da war goe.’ De man in zijn tuinstoel doet één oog open. van drank. Alles drinkt hij door Singer-songwriters zwemmen in nostalgie, en ‘Ik heb me daar gezopen/Zoals ik nooit gezo- elkaar, wijn, bier, Bacardi, port, voetballers moeten er juist niets van hebben, omdat pen hai (…)Zo stond ik nie veul later/Met mijn tong likeur. Alleen van wodka moet elke vorm van relativering van het hier en nu dode- in haar mond/Zij een hand deur mijn haren/Ik een hij afblijven. Door de week sport lijk is voor topsporters – maar hij heeft nooit zon- hand op haar kont/En een hand in haar bloeske en hij veel, in het weekend zakt hij der gekund. Hij kon wel heel goed zonder voetbal­ haar hand op mijn kruis/Ja dan witte zelf ok wel/Ik door, waarbij hij de nodige pakjes samenvattingen op zondag, maar zonder muziek ben voorlopig niet thuis.’ sigaretten paft. Die balans. Die kon hij niet. Hij beschikte al over een Spaanse Na de geboorte van Klaas, en drie slapeloze jaren, zocht hij als voetballer al, na een Alhambra toen trainer Aad de Mos hem, op zijn besloot hij het er even van te nemen. Hij kon als week hard trainen. Toen je nog zeventiende, na een opleiding van tien jaar, bij de extra slaggitarist mee op tournee met punkband ongestoord door mobieltjes en selectie van PSV haalde en hij zich in de spelersbus Van der Doe- len met zijn The Spades, zat de hele dag aan het bier, kwam drie Facebook keilam aan de bar kon meldde voor een reisje naar Feyenoord. In de bus zonen: Kootje, keer per week om zes uur ’s ochtends thuis, efkes staan op Stratumseind, of in de zocht hij een plekje tussen Wouters, zijn held, Kieft Klaas en Teun.

ESQUIRE.nl november 2015 november 2015 ESQUIRE.nl vaders & zonen björn van der doelen -126- -127-

Eerste communie in de kerk in Hin- tham, met vader, moeder en zusje. Bij zijn moeder in de armen.

e ware liefde wordt overschat, mensen. dat hij C-junior was en een goed Hij was een huilbaby, en dat huilen heeft hij er heel Want het ligt er maar net aan wie je tegen- voetbalseizoen draaide, keek hij lang in gehouden. Hij zat nog in de buggy, maar ‘D komt, toch? En of je genoeg gedronken er op zondagavond al bijna naar hij droeg zijn lange haar in een staartje, hoe vaak hebt, ha, ha. “Hé ik heb laatst zitten denken/Ter- uit weer terug te mogen keren ze hem in de speeltuin of in de winkel ook aan- wijl ik in mijn zetel zat/Over het fenomeen de ware naar het zelfgekozen strafkamp. zagen voor een meiske. ‘Als gij het wil’, zei mam, liefde/En ik denk dat de liefde wordt overschat.”’ Waar vaderfiguur ‘prima jungske.’ Toch een Teun, stoer genoeg om Knikkebollende oudjes, in zomerse ruitjes. Ellen, wachtte, hoofd jeugdopleiding, zijn identiteit te tonen, stoer genoeg om dagen- naast hem, deint zachtjes mee, terwijl buiten het bikkelhard en eerlijk, die Björn in lang een ontstoken duim voor zijn moeder te ver- enorme carillon ineens aanslaat en luidt door zijn de groep keihard in zijn gezicht zwijgen; totdat hij ineens om niets verdrietig kon zang heen klingelklangelt. Deze hele situatie zo, hij kon blazen, maar even hard zijn. Dan zette zij Julie Covington op, tilde hem op kan een twinkeling in zijn ogen niet onderdrukken. kon bulderen dat hij goed had en stond ze zachtjes met hem te dansen en dan ver- ‘Nemen jullie speelgoed Van alleen maar muziek maken en dit soort midda- gespeeld. Net zijn vader eigen- borg hij zijn gezicht in het haar dat ze hennakleurig Stoeien met gen opfleuren zou hij gek worden, net zoals hij van lijk, nu hij erover nadenkt. Na verfde. Altijd had ze muziek op de jongens in de bossen van mee, want het optreden alleen maar voetballen gek was geworden. Weer- een wedstrijd tegen RKC liep hij staan, ze had er niet veel verstand Björn van der Doelen (Goirle, Valkenswaard. stand tegen zijn aanstaande geregelde leventje als eens terug naar de auto om nog van. Toch bracht ze steeds weer 1976) voetbalde bij PSV, Standard Vijftien jaar, voor duurt best lang.’ het PSV-internaat profvoetballer meent hij tijdens zijn lange oplei- effekes iets te pakken, toen hij nieuwe muziek voor hem mee uit Luik, FC Twente en NEC. Met in Geldrop. ‘Zeg dat nou nie’, roept ding nooit te hebben gevoeld, wel voelde hij al op Stevens hoorde brullen. de bibliotheek. PSV werd hij drie keer landskam- Ellen vanuit de keuken. het PSV-internaat de behoefte om de waanzin van ‘Ga je dóen?’ Maar toen wilde hij op voet- pioen en won hij de KNVB beker en Van Aerle, mannen die jaren voetbal te relativeren. Vooral ook de waanzin in ‘Chips pakken om te trakteren. bal. Hij was nog maar vijf, wat en de Johan Cruijff Schaal. Met voedingsschema voor haar ervoor het EK gewonnen had- hemzelf, de druk die hij zichzelf elke dag oplegde. Ik ben jarig.’ jong was in die tijd, en zijn vader de formatie Allez Soldaat maakt magere zoon een stevig ontbijt den. Hij was behoorlijk onder de Gorter hem in zijn gezicht spuugde en tot slot een Alleen als hij op zijn stapelbedje zijn ogen sloot en ‘Terugkomen, eerst nabespre- wilde het pupillenteampje bij hij country met een Brabantse te bereidden. Zo werkte Björn, indruk van al die grote namen. vinger in zijn oog prikte. op zijn cd-speler naar Queen luisterde, vergat hij king. Heel goeie wedstrijd, voor- TGG in Den Bosch wel trainen. tongval en bracht hij inmiddels nadat hij onderaan de trap zijn Hij durfde niks te zeggen, zocht Ze noemden hem De Witte Tornado. In trai- even de anderen om hem heen. De oude villa in Gel- beeld voor de anderen, en nou Nu kende Den Bosch veel slechte drie albums uit: D’n duvel slaapt krachtoefeningen had gedaan, stilletjes een plekje met zijn ningspartijtjes ging hij zo tekeer dat zelfs veldtrai- drop, waar elf jongens bivakkeerden, was nog van mag jij die chips gaan halen.’ wijken, waar ze pingelende en nooit, Als de wolven janken en het zes sneeën brood, een bord pap, walkman, en luisterde naar The ner een keer de tribune in vloog. Ook Willy van de Kerkhof geweest. Het kon er hard aan Dat soort kerels dus. Lomp en scorende talentjes graag voor onlangs verschenen Caballero een kom cornflakes met yog- Stones, Dylan, Springsteen. Six- heeft hij weleens een schop gegeven. toe gaan. Iedereen was er eenzaam. Hij was nog lief, net als ons pa. de flikker schopten. ‘Schupt ’m!’ zonder filter. ‘Een Nederlandse hurt, een ei, een glas jus d’orange, tiesmuziek, in tijden van Marco Dan was de bal uit en kibbelden ze over wie mocht maar veertien en hij deelde een kamer met drie riepen ouders langs de lijn. ‘Die Americana-artiest van formaat is een glas melk en een kop thee Borsato en Mariah Carey. Arthur ingooien. ‘Is goed’, zei Björn, ‘gooi maar in’, waarna anderen, die ouder waren dan hij. Ze probeerden en stevige vrouw op de nummer zes! Schupt ’m!’ God- opgestaan,’ schreef muziekblad weg. Kokhalzend propte hij het Numan stapte op hem af, pakte hij Gerets bij de eerste de beste mogelijkheid een dingen bij hem uit, met opmerkingen of getreiter, voorste rij, vrolijke bloe- zijdank ging pa dan geen ruzie OOR. Zijn act is in 2011 verkozen allemaal naar binnen, en vier het zelf samengestelde cassette­ beuk gaf. ‘Als je er zo een terugkrijgt, niet beginnen maar hij ging er niet op in. Hij onthield wel alles, en E men en bladeren op haar zoeken met die mensen. ‘Schup tot Beste Dialect Act en het liedje uur later, tijdens de lunch, nog bandje, bekeek aandachtig de te janken dan, hè!’ ‘Kom maar’, zei Björn nog, maar soms al na het middageten, bij het rondo’tje voordat jurk, heeft haar ogen gesloten, ’m één keer goed terug’, was zijn Heul gevecht is Brabants mooiste ’s opnieuw. Als ze op vakantie namen en de nummers, liep hij heeft hem niet meer gezien. Gerets was ook een ze de bus terug naar het veld in stapten, maar soms niet om te slapen, maar om nog raad. dialectlied van het jaar 2012. waren in Frankrijk, en er waren ermee naar voren. vaderfiguur, maar een van wie je niet wist wat je ook pas weken later, kwam die persoon plots voor meer van deze middag te genie- En als pa Björns spel niks in de plaatselijke supermarkt ‘Tof zeg, die zetten we op.’ eraan had. Hij kon je vastpakken, maar daarna zei zijn voeten, en lag hij in de struiken. Dan zag hij zo ten. En hoewel hij met zijn slot- vond, liet hij hem dat altijd duidelijk weten. Dat geen cornflakes te koop, raakte hij zo in paniek, dat Tuurtje, verbindingsman tus- hij twee weken niks tegen je. Duidelijkheid wilde iemand kijken: waar heb ik dit aan te danken? nummer, het dramatische Och kwam hard aan, keer op keer. Ook toen PSV hem hij zijn droom, die meer een zelfopgelegde manie sen de jongeren en de oudere Björn. Een blik, een arm, iets wat PSV-voorzitter Voor Björn werkte het zo. Al ontging hem niet war ik maar Bruce Springsteen, al had gescout en zijn vader hem vier, vijf keer per was, onmiddellijk zag vervliegen. spelers. Op de allereerste trai- Harry van Raaij hem wel gaf, en wat hij zo mistte dat er ook jongens waren die dit leven minder goed over het gevoel niet goed genoeg week op en neer reed naar Eindhoven. Regelma- ‘Maar ik ben geen Bruce Springsteen (…) Doe ning gaf hij Björn meteen een bij FC Twente, maar wat hij wel weer terugvond trokken. Zij zaten huilend boven hun huiswerk. te zijn, haar genot nu naar een tig legde Björn die weg jankend in de wagen af, met mijn best vanaf de kant/Nee ik kom niet in het veeg, om hem te laten voelen bij NEC-trainer ; als speler bikkel­ ‘Ga dat effekes ergens anders doen,’ zei Björn dan climax gaat voeren, lijken ande- de natte badstof zweetband nog om zijn engelen- diepe/Alleen de grote vissen zwemmen daar/Ik dat hij niet meer bij de A-junio- hard, als trainer een ontzettend lieve man, met wie opgeruimd. ren om haar heen met open ogen haar, iets waarmee hij graag had willen opvallen sta vastgenageld aan de zijkant/Ik sta erbij en kijk ren zat. Echt tof vond Björn dat. hij graag een sigaretje rookte in de kleedkamer. Daarna sloop hij de gang op, en belde naar huis. in slaap gevallen. ‘Zijn er hier nog op het veld, maar thuisgekomen was er toch weer ernaar.’ Een beetje een lieve vaderfiguur. Neeskens zei niet zoveel, hij zweeg vooral. Maar je Elke avond opnieuw. Hij miste zijn ouders en zusje liefhebbers van Bruce Spring- ons mam. En huiswerk, Björn moest en hij zou, hij Ellens sopraan eroverheen, als balsem die hem Zoals ook PSV-coach Kees Rij- wist gewoon dat het wederzijds was. zo dat het pijn in zijn buik deed. steen? Als jullie nou doen of jullie legde zich dwangmatig veel druk op. Zo slecht had koelt, de huilende gitaarsolo van zijn man naast vers, onder wie hij debuteerde Ben ik veilig bij jou, want anders moet ik je ‘Kom toch naar huis’, zei zijn moeder al na een met zestigduizend man zijn, ben hij het niet getroffen, zei hij boven op zijn kamertje hem snijdt als een mes door het zaaltje. als controlerende midden­ schoppen. jaar. ‘Je hoeft het toch niet te doen?’ ik blij en zijn jullie blij. Je hebt tegen zichzelf. Pa wilde alleen maar het beste voor Buiten stopt de gastheer hem een envelop met velder, in een wedstrijd tegen Wel schopte hij altijd omhoog, de lucht in. Dan ‘Nou maak ik het ok af ok.’ toch twee uur stilgezeten.’ hem, in het eerste van PSV zouden ze ook heus niet tweehonderd pop in de hand. FC Utrecht, waarin hij het pres- kon hij niemand blesseren. Stijn Vreeven, die Indi- Dat deed nog meer pijn, dat voornemen tegen Hij heeft ook zin om even lief doen. ‘Veur jou.’ teerde Edwin Gorter zo irritant aan van FC Utrecht, schopte hem een keer naar wil en dank, maar toen hij ophing en zich weer tus- de ogen te sluiten. Als je hem ‘Ge merkt wel wat er dan gebeurt.’ Hij hoeft er niet van te bestaan, hij heeft een voet- kort op zijn flikker te zitten, dat beneden, toen hij vaststond. Vreeven zette Björns sen de jongens voegde, kon hij niet ontkennen dat de vraag stelt wat het vroeg- ‘Wat dan, wat dan?’ balpensioen. Hij haalt twee briefjes van vijftig uit de die hem erop wees effe rustig enkel met zijn linkerbeen vast en schopte hem met hij het internaat al wat leuker begon te vinden, al ste moment van geborgenheid ‘Komde nog wel achter.’ envelop, geeft die aan de violist. De andere honderd aan te doen, omdat hij een zware zijn rechter onderuit. Björn scheurde zijn banden wist hij niet of zijn groeiende status in de groep nou is dat hij zich kan herinneren En tegenover pa stond ma, om toch de zaak een is voor hemzelf, en gaat linea recta naar de zakelijke week had met zijn zoontje, zijn in. Zo zou hij het zelf nooit aanpakken. Alhoewel, de realiteit was of dat wat achter hem lag en hem uit zijn jeugd, denkt hij aan het bietje in balans te houden. Voor pa en ma, die een rekening. Alles wat hij met zijn muziek verdient, zoontje dat op dat moment op een keer, bij Van der Schaaf van Vitesse, dat had dreef, waar hij alleen maar aan was begonnen om liedje Don’t cry for me Argentina. bloemenzaak hadden nabij de Sint-Jan, was het een gaat naar het eerstvolgende album. Zijn laatste de tribune zat en dat hij voor het toch rood moeten zijn – hoe dan ook, zoveel kan- het af te maken. Hij moest en zou slagen in het voet- hoop geregel om hun zoon elke dag op tijd in Eind- album loopt goed. Hij heeft er al een paar honderd ‘Oké dat heb ik gehoord eerst een tik had gegeven, terwijl sen om zich te bewijzen kreeg hij niet als twaalfde bal, en op school. In het weekend, bij zijn ouders, papa, en ik ga niet mee.’ hoven te krijgen. Als pa al was vertrokken naar de van verkocht. Ook heeft hij er een nieuwe sticker Björn er nog harder inging en man bij PSV. zat hij op zolder huiswerk te maken. Tegen de tijd ‘Ik ook niet!’ veiling, stond zij ook vast op, om volgens een streng bij, voor op zijn gitaarkist, een autosticker met ‘NB’.

ESQUIRE.nl november 2015 november 2015 ESQUIRE.nl