Ερώτηση με αίτημα γραπτής απάντησης E-000696/2019 προς την Επιτροπή Άρθρο 130 του Κανονισμού Eva Kaili (S&D) Θέμα: Προστασία των κλάδων ελαστικής και εποχιακής απασχόλησης Τις τελευταίες δεκαετίες έχουν παρατηρηθεί προβλήματα, καθώς μεγάλες επαγγελματικές ομάδες ελαστικής και εποχιακής απασχόλησης, με σημαντική συμβολή στην οικονομία, αντιμετωπίζουν προβλήματα όσον αφορά το καθεστώς απασχόλησής τους, το εάν λαμβάνουν επαρκές εισόδημα, την κοινωνική προστασία ιδιαίτερα σε περίπτωση ατυχημάτων, και την έλλειψη άλλων οφελών που άλλοι κλάδοι απολαμβάνουν. Σε χώρες με υψηλά ποσοστά ανεργίας, αυτού του τύπου η εργασία αποτελεί συχνά μονόδρομο. Από τέτοια προβλήματα πλήττονται μεταξύ άλλων τα επαγγέλματα του χώρου της εστίασης, της ταχυδιανομής, αλλά και ελεύθεροι επαγγελματίες σε διάφορους τομείς. Μάλιστα, με την εμφάνιση των διαδικτυακών υπηρεσιών διαμεσολάβησης τύπου Uber, Deliveroo, Toptal, Freelancer, αλλά και της τάσης του Gig Economy παρά τις διευκολύνσεις και ευκολίες που προσφέρουν, τα συγκεκριμένα προβλήματα έχουν οξυνθεί. Δεδομένης της απασχόλησης μεγάλου αριθμού πολιτών και των ευκαιριών και κινδύνων που παρουσιάζονται, ερωτάται η Επιτροπή: 1) Τι νομοθετικά μέτρα έχουν ληφθεί για την προστασία των συγκεκριμένων κλάδων από την Επιτροπή; 2) Έχει η Επιτροπή στατιστικά στοιχεία για τη συμβολή των προαναφερθέντων κλάδων στην οικονομία και τον αριθμό εργαζομένων σε αυτούς τους κλάδους και μορφές απασχόλησης; 3) Ποια είναι η αρχή επιτήρησης και επιβολής της εφαρμογής της ευρωπαϊκής νομοθεσίας; Ερώτηση με αίτημα γραπτής απάντησης E-000622/2019 προς την Επιτροπή Άρθρο 130 του Κανονισμού Eva Kaili (S&D) Θέμα: Έργα τεχνικής υποστήριξης Η παρούσα ερώτηση αποτελεί συνέχεια της ερώτησης 007626/2016 και της απάντησης του Επιτρόπου Dombrovskis στις 04.08.2017 σε σχέση με το «Σχέδιο για την Τεχνική Συνεργασία προς Στήριξη των Διαρθρωτικών Μεταρρυθμίσεων». Ο Επίτροπος ενημέρωσε την ευρωβουλευτή Εύα Καϊλή ότι μέχρι τον Ιούλιο του 2017 είχαν ολοκληρωθεί 18 έργα τεχνικής υποστήριξης, ενώ 31 ακόμα ήταν στο στάδιο της υλοποίησης, σύμφωνα με το άρθρο 25 του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1303/2013. Σύμφωνα με αυτό, η Ελλάδα έθεσε στη διάθεση της Επιτροπής 30 εκατ. ευρώ και η Επιτροπή ενέκρινε μία σειρά από έργα τεχνικής υποστήριξης, αναθέτοντας την εκτέλεση σε διεθνείς οργανισμούς και υπηρεσίες των κρατών μελών. Ερωτάται η Επιτροπή: 1) Ποιος είναι ο κατάλογος των έργων που τελικά υλοποιήθηκαν και από ποιους φορείς; 2) Πώς μπορούμε να έχουμε πρόσβαση σε αυτά τα έργα τεχνικής υποστήριξης; Ερώτηση με αίτημα γραπτής απάντησης E-000142/2019 προς την Επιτροπή Άρθρο 130 του Κανονισμού Eva Kaili (S&D) Θέμα: Πρόστιμα στην Ελλάδα για τη μη ενσωμάτωση κανονισμών και οδηγιών στο εθνικό δίκαιο - υφιστάμενες εκκρεμότητες Μολονότι οι έλληνες πολίτες ασφυκτιούν καθημερινά υπό το βάρος των οικονομικά δυσβάστακτων υποχρεώσεών τους, το δημόσιο χρέος συνεχίζει να αυξάνεται, μέρος δε των εσόδων της χώρας κατευθύνεται στα ταμεία της ΕΕ εξαιτίας των προστίμων που έχουν επιβληθεί στην Ελλάδα, λόγω μη συμμόρφωσης και τήρησης του κοινοτικού δικαίου. Πρόκειται για πρόστιμα ασαφή και «ομιχλώδη» για την πλειονότητα των Ελλήνων, οι οποίοι εν αγνοία τους πληρώνουν. Ο Χάρτης των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων και οι Συνθήκες της ΕΕ αναφέρονται ρητώς στο δικαίωμα στην ελευθερίατης πληροφόρησης, της πρόσβασης σε έγγραφα και βεβαίως της χρηστής διοίκησης. Ερωτάται, εν προκειμένω, η Επιτροπή: – Σε ποιες περιπτώσεις έχουν επιβληθεί πρόστιμα στην Ελλάδα από την ΕΕ; – Ποιο είναι το ποσό που καταβάλλει μηνιαίως η χώρα ως απόρροια των ανωτέρω προστίμων; – Υπάρχουν διαθέσιμα στοιχεία για ανάλογες εκκρεμότητες της ελληνικής κυβέρνησης, που ενδεχομένως θα οδηγήσουν σε επιβολή προστίμων από την ΕΕ και ποια είναι αυτά; Ερώτηση με αίτημα γραπτής απάντησης E-000139/2019 προς την Επιτροπή Άρθρο 130 του Κανονισμού Eva Kaili (S&D) Θέμα: O νόμος Παρασκευόπουλου και οι συνέπειές του για την Ελλάδα και την ΕΕ O πολύπαθος ελληνικός λαός, μεταξύ άλλων δεινών, έρχεται αντιμέτωπος με μια πρωτοφανή δικαστική πρακτική λόγω του Νόμου Παρασκευόπουλου και των παρατάσεων της ισχύος του από την ελληνική κυβέρνηση και τους αρμόδιους υπουργούς. Με τον νόμο αυτό επικίνδυνοι εγκληματίες αποφυλακίζονται πρόωρα, έχοντας εκτίσει μόνο μέρος της ποινής τους. Δεν έχει περάσει άλλωστε πολύς καιρός από το τραγικό συμβάν που συγκλόνισε την Ευρώπη, τον βιασμό και τη δολοφονία πριν από δύο χρόνια στη Γερμανία μιας 19χρονης κοπέλας από έναν αφγανικής υπηκοότητας μετανάστη, ο οποίος είχε αποφυλακιστεί στην Ελλάδα με βάση τον Νόμο Παρασκευόπουλου, μολονότι είχε κριθεί ένοχος για απόπειρα τέλεσης παρόμοιου αδικήματος. Ερωτάται λοιπόν η Επιτροπή: – Είναι η ΕΕ ενήμερη και σύμφωνη για το Νόμο Παρασκευόπουλου, δεδομένου ότι για τη διασφάλιση της ασφάλειας εντός του χώρου Σένγκεν έχουν ενισχυθεί η συνεργασία και ο συντονισμός μεταξύ των αστυνομικών υπηρεσιών και των δικαστικών αρχών; – Αν ναι, πώς σκοπεύει να κινηθεί ως θεματοφύλακας των Συνθηκών, για τη διαφύλαξη των αξιών που στηρίζουν το οικοδόμημα της ΕΕ, ώστε να αποφευχθεί στο μέλλον η απόλυση από τις φυλακές καταδικασμένων εγκληματιών ή τρομοκρατών; Ερώτηση με αίτημα γραπτής απάντησης E-000041/2019 προς την Επιτροπή Άρθρο 130 του Κανονισμού Eva Kaili (S&D) Θέμα: Εγγύηση τραπεζικών καταθέσεων Τα τελευταία χρόνια, οι ευρωπαϊκοί θεσμοί και το Συμβούλιο προσπαθούν να βρουν μία συμβιβαστική λύση για την ολοκλήρωση της τραπεζικής ενοποίησης. Ωστόσο, η εξέλιξη της προσπάθειας δεν είναι ικανοποιητική, καθώς ο τρίτος πυλώνας της προσπάθειας, αυτός της εγγύησης των τραπεζικών καταθέσεων (γνωστός ως EDIS), δεν μπορεί να ολοκληρωθεί. Η παρατεινόμενη καθυστέρηση αποτελεί από μόνη της πρόβλημα, καθώς μεγάλες συστημικές τράπεζες, είτε λόγω κακοδιαχείρισης (στην περίπτωση της Γερμανίας) είτε λόγω έκθεσης σε μη εξυπηρετούμενα δάνεια (στην περίπτωση της Ιταλίας και της Ελλάδας), επιτείνουν την ανασφάλεια των καταθετών. Επιπλέον, ο εγκλωβισμός στον οποίο έχει περιέλθει η Ένωση λόγω της διαφωνίας για το EDIS αναστέλλει την όποια προσπάθεια εξεύρεσης εναλλακτικής λύσης. Πρακτικά, το πρόβλημα της εγγύησης καταθέσεων θα μπορούσε να λυθεί με μία απλή μεταβίβαση της αρμοδιότητας στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, η οποία έχει πρόσβαση σε «απεριόριστη ρευστότητα» και θα μπορούσε να εκπληρώσει τον ρόλο του EDIS. Ερωτάται η Επιτροπή: – Σε ποια φάση βρίσκονται οι διαπραγματεύσεις για την ολοκλήρωση του EDIS; – Εξετάζονται εναλλακτικές μορφές εγγύησης καταθέσεων σε περίπτωση μη συμφωνίας για το EDIS; – Πώς θα έβλεπε η Επιτροπή το ενδεχόμενο η εγγύηση καταθέσεων να παρέχεται κατευθείαν από την ΕΚΤ; Ερώτηση με αίτημα γραπτής απάντησης E-005696/2018 προς την Επιτροπή Άρθρο 130 του Κανονισμού Eva Kaili (S&D) Θέμα: Xρήση πιστωτικών μορίων (credits) που προέρχονται από βιομηχανικά αέρια Το 2011 τέθηκε σε εφαρμογή ο κανονισμός (ΕΕ) αριθ. 550/2011 της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τον καθορισμό περιορισμών στη χρήση πιστωτικών μορίων (credits) που δημιουργούνται στο πλαίσιο του μηχανισμού καθαρής ανάπτυξης (Clean Development Mechanism - CDM) από βιομηχανικά αέρια. Συγκεκριμένα, ο κανονισμός προέβλεπε ότι, από την 1η Ιανουαρίου 2013 και την 30ή Απριλίου 2013, η χρήση των πιστωτικών μορίων που προέρχονται από δύο βιομηχανικά αέρια (HFC23 και N2O) με βάση το άρθρο 11α της οδηγίας 2003/87/ΕΚ απαγορεύεται στο πλαίσιο της σχετικής ευρωπαϊκής νομοθεσίας για τα αέρια του θερμοκηπίου. Καθώς έχει παρέλθει πενταετία από την εφαρμογή του κανονισμού, καλείται η Επιτροπή να παράσχει τις ακόλουθες πληροφορίες: 1. Τι συνέβη με τα εργοστάσια που κατέστρεφαν τα δύο αυτά βιομηχανικά αέρια και πώς οι χώρες που φιλοξενούσαν τα εργοστάσια αυτά αντιμετώπισαν τη ρύπανση που προκύπτει από την εκπομπή των συγκεκριμένων αερίων του θερμοκηπίου; 2. Μέχρι την απαγόρευσή τους ποιες ήταν οι διακυμάνσεις των σχετικών πιστωτικών μορίων στο Ευρωπαϊκό Σύστημα Εμπορίας Ρύπων και τι συνέβη με τις αγοραπωλησίες των πιστωτικών μορίων αυτών εκτός Ευρώπης στην συνέχεια, στο πλαίσιο του CDM; 3. Πώς αξιολογεί τελικά η Επιτροπή τον κανονισμό (ΕΕ) αριθ. 550/2011 από πλευράς οικονομικής και περιβαλλοντικής αποτελεσματικότητας; EL E-005696/2018 Aπάντηση του κ. Arias Cañete εξ ονόματος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (17.1.2019) Η Επιτροπή θεωρεί ότι ο κανονισμός (ΕΕ) αριθ. 550/2011 είχε θετικές οικονομικές και περιβαλλοντικές επιπτώσεις. Στην εκτίμηση επιπτώσεων1 που συνοδεύει την απόφαση της Επιτροπής παρουσιάστηκαν πολλές θετικές επιπτώσεις της απαγόρευσης έργων τα οποία αφορούν την καταστροφή βιομηχανικών αερίων, που κυμαίνονται από επιπτώσεις περιβαλλοντικής ακεραιότητας έως επιπτώσεις οικονομικής αποδοτικότητας που διαπιστώθηκαν στη συνέχεια. Η Αυστραλία και η Νέα Ζηλανδία αποφάσισαν να ακολουθήσουν την ΕΕ και να απαγορεύσουν έργα τα οποία αφορούν την καταστροφή βιομηχανικών αερίων. Η απαγόρευση μείωσε την αγοραία τιμή των πιστωτικών μορίων που προκύπτουν από τα σχετικά έργα και δημιούργησε αυξημένο ενδιαφέρον για τη χρήση των εν λόγω δικαιωμάτων εκπομπών για τη συμμόρφωση με το σύστημα εμπορίας δικαιωμάτων εκπομπών (ΣΕΔΕ) το 2012, πριν τεθεί σε ισχύ η απαγόρευση. Η αντίληψη των διεθνών πιστωτικών μορίων της ΕΕ έχει μεταβληθεί. Η χρήση των διεθνών πιστωτικών μορίων είχε αρχικά ως στόχο να επιταχύνει τη μεταφορά τεχνολογίας και τη μείωση του κόστους συμμόρφωσης και της διαρροής άνθρακα. Ωστόσο, υπάρχουν πολλές δυσχέρειες στον τομέα αυτόν. Με τα έργα κοινής εφαρμογής ήταν πολύ δύσκολο να καθοριστούν η προσθετικότητα και οι τιμές αναφοράς και υπήρχε περιθώριο για υπερβολικές προσόδους και στρεβλά οικονομικά κίνητρα. Για παράδειγμα, για τα έργα του HFC-23, τα εξαιρετικά υψηλά ποσοστά απόδοσης ενθάρρυναν ταυτόχρονα την αύξηση της παραγωγής HCFC-22. Για τον μηχανισμό καθαρής ανάπτυξης,