[Type text] داﻧﺸﮕﺎه آزاد اﺳﻼﻣﻲ، واﺣﺪ اراك ﻓﺼﻠﻨﺎﻣﻪ ﺗﺨﺼﺼﻲ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎت ﺣﺸﺮه ﺷﻨﺎﺳﻲ ﺷﺎﭘﺎ 4668- 2008 (ﻋﻠﻤﻲ - ﭘﮋوﻫﺸﻲ) http://jer.iau-arak.ac.ir ﺟﻠﺪ 10 ، ﺷﻤﺎره4 ، ﺳﺎل 1397 ، ( -214 205) ﻳﺎﻓﺘﻪ ﻫﺎي ﺟﺪﻳﺪ از ﺷﻴﺮﻣﻮرﭼﻪ ﻫﺎي ( Neu.: Myrmeleontidae ) اﻳﺮان ٭ اﺑﻮاﻟﻔﻀﻞ ﺣﺎﺟﻲ اﺳﻤﻌﻴﻠﻴﺎن 2و1 ، رﺿﺎ وﻓﺎﻳﻲ ﺷﻮﺷﺘﺮي3 ، ﻓﺮﻳﺒﺎ ﻣﻈﻔﺮﻳﺎن4 ، اﺑﺮاﻫﻴﻢ اﺑﺮاﻫﻴﻤﻲ 5 5 -1 داﻧﺸﺠﻮي دﻛﺘﺮي ﺣﺸﺮه ﺷﻨﺎﺳﻲ ﻛﺸﺎورزي، داﻧﺸﻜﺪه ﻛﺸﺎورزي و ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻃﺒﻴﻌﻲ، داﻧﺸﮕﺎه آزاد اﺳﻼﻣﻲ، واﺣﺪ اراك, اراك, ا ﻳﺮان -2 ﻣﺤﻘﻖ, ﺑﺨﺶ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎت رده ﺑﻨﺪي ﺣﺸﺮات، ﻣﻮﺳﺴﻪ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎت ﮔﻴﺎه ﭘﺰﺷﻜﻲ ﻛﺸﻮر, ﺳﺎزﻣﺎن ﺗﺤﻘﻴﻘﺎت, آﻣﻮزش و ﺗﺮوﻳﺞ ﻛﺸﺎورزي, ﺗﻬﺮان, اﻳﺮان -3 اﺳﺘﺎدﻳﺎر، ﮔﺮوه ﺣﺸﺮه ﺷﻨﺎﺳﻲ ﻛﺸﺎورزي، داﻧﺸﻜﺪه ﻛﺸﺎورزي و ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻃﺒﻴﻌﻲ، داﻧﺸﮕﺎه آزاد اﺳﻼﻣﻲ، واﺣﺪ اراك, اراك, اﻳﺮان -4 داﻧﺸﻴﺎر، ﺑﺨﺶ ﺗﺤ ﻘﻴﻘﺎت رده ﺑﻨﺪي ﺣﺸﺮات، ﻣﻮﺳﺴﻪ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎت ﮔﻴﺎه ﭘﺰﺷﻜﻲ ﻛﺸﻮر, ﺳﺎزﻣﺎن ﺗﺤﻘﻴﻘﺎت, آﻣﻮزش و ﺗﺮوﻳﺞ ﻛﺸﺎورزي, ﺗﻬﺮان, اﻳﺮان -5 اﺳﺘﺎد، ﺑﺨﺶ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎت رده ﺑﻨﺪي ﺣﺸﺮات، ﻣﻮﺳﺴﻪ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎت ﮔﻴﺎه ﭘﺰﺷﻜﻲ ﻛﺸﻮر, ﺳﺎزﻣﺎن ﺗﺤﻘﻴﻘﺎت, آﻣﻮزش و ﺗﺮوﻳﺞ ﻛﺸﺎورزي, ﺗﻬﺮان, اﻳﺮان ﭼﻜﻴﺪه ﺷﻴﺮﻣﻮرﭼﻪ ﻫﺎ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ را ﺳﺘﻪ ﺑﺎل ﺗﻮري ﻫﺎ ( Neuroptera ) و زﻳﺮراﺳﺘﻪ Myrmeleontiformia و ﺧﺎﻧﻮاده Myrmeleontidae ﺑﺎ ﺑﻴﺶ از 2000 ﮔﻮﻧﻪ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﻨﺪ. اﻳﻦ ﺧﺎﻧﻮاده اﻏﻠﺐ ﺑﻪ واﺳﻄﻪ رﻓﺘﺎر ﺧﺎص ﺷﻜﺎرﮔﺮي ﻻروﻫﺎ، ﻛﻪ ﺑﺎ اﻳﺠﺎد ﻃﺎس ﻟﻐﺰان، ﻣﻮرﭼﻪ ﻫﺎ و ﺳﺎﻳﺮ ﺑﻨﺪﭘﺎﻳﺎن ﻛﻮﭼﻚ را ﺑﻪ دام ﻣﻲ اﻧﺪازﻧﺪ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ. ﺣﺸﺮات ﺑﺎﻟﻎ ﺷﻴﺮﻣﻮرﭼﻪ ﭼﻨﺪان ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ و ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺗﻮﺳﻂ اﻓﺮاد ﻏﻴﺮ ﻣﺘﺨﺼﺺ ﺑﺎ ﺳﻨﺠﺎﻗﻚ ﻫﺎ و آﺳﻴﺎﺑﻚ ﻫﺎ از راﺳﺘﻪ Odonata اﺷﺘﺒﺎه ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮﻧﺪ. اﻋﻀﺎي اﻳﻦ ﺧﺎﻧﻮاده ﭘﺮاﻛﻨﺶ ﺟﻬﺎﻧﻲ داﺷﺘﻪ و اﻏﻠﺐ ﻏﺮوب و ﻳﺎ ﺑﻌﺪ از ﺗﺎرﻳﻚ ﺷﺪن ﻫﻮا ﭘﺮواز ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ. اﻳﻦ ﺣﺸﺮات از ﻧﻈﺮ اﻧﺪازه ﺑﺴﻴﺎر ﻣﺘﻨﻮع ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﺑﻪ ﻃﻮري ﻛﻪ ﺟﻨﺲ ﻫﺎي Palpares و Acanthaclisis ﺑﺰرﮔﺘﺮﻳﻦ و Geyria و Delfimeus ﻛﻮﭼﻜﺘﺮﻳﻦ از ﻧﻈﺮ درازاي ﺑﺎل ﺟﻠﻮ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻓﻮن اﻳﻦ ﺣﺸﺮات در اﻳﺮان، ﺷﻴﺮﻣﻮرﭼﻪ ﻫﺎي ﻣﻮﺟﻮد در ﻣﻮزه ﺣﺸﺮات ﻫﺎﻳﻚ ﻣﻴﺮزاﻳﺎﻧﺲ ﺑﺮرﺳﻲ ﺷﺪ و ﻫﻔﺖ ﮔ ﻮﻧﻪ Distoleon tetragrammicus ، Pseudoformicaleo gracilis ، Nicarinus poecilopterus ، Creoleon parallelus ، Cueta striata ، Megistopus flavicornis و Afghanoleon flavamaculatus ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻲ ﺷﺪﻧﺪ. ﮔﻮﻧﻪ اول ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﮔﺰارﺷﻲ ﺟﺪﻳﺪ ﺑﺮاي ﻛﺸﻮر ﻣﺤﺴﻮب ﻣﻲ ﺷﻮد و ﺑﻘﻴﻪ ﮔﻮﻧﻪ ﻫﺎ ﺑﻪ ﻋ ﻨﻮان ﮔﻮﻧﻪ ﻫﺎﻳﻲ ﻧﺎدر ﻛﻪ از ﺳﺎل 1972 ﺟﻤﻊ آوري ﻧﺸﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﻣﻄﺮح ﻣﻲ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﺗﺼﺎوﻳﺮي از ﻧﻤﺎي ﻛﻠﻲ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎ و اﻧﺪام زادآوري و ﻧﻘﺸﻪ ﭘﺮاﻛﻨﺶ آن ﻫﺎ ﺗﻬﻴﻪ و اراﺋﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ. واژه ﻫﺎي ﻛﻠﻴﺪي: ﻓﻮن، Myrmeleontidae ، Neuroptera ، اﻳﺮان * ﻧﻮﻳﺴﻨﺪه راﺑﻂ، ﭘﺴﺖ اﻟﻜﺘﺮوﻧﻴﻜﻲ: [email protected] ﺗﺎرﻳﺦ درﻳﺎﻓﺖ ﻣﻘﺎﻟﻪ: /9/21 -97 ﺗﺎرﻳﺦ ﭘﺬﻳﺮش ﻣﻘﺎﻟﻪ: /7 /11 97 ٢٠٥ ﺣﺎﺟﻲ اﺳﻤﻌﻴﻠﻴﺎن و ﻫﻤﻜﺎران: ﻳﺎﻓﺘﻪ ﻫﺎي ﺟﺪﻳﺪ از ﺷﻴﺮﻣﻮر ﭼﻪ ﻫﺎي ( Neu.: Myrmeleontidae ) اﻳﺮان ﻣﻘﺪﻣﻪ راﺳﺘﻪ ﺑﺎل ﺗﻮري ﻫﺎ ﻳﻜﻲ از ﻗﺪﻳﻤﻲ ﺗﺮﻳﻦ راﺳﺘﻪ ﻫﺎي ﺣﺸﺮات ﺑﺎ دﮔﺮدﻳﺴﻲ ﻛﺎﻣﻞ ﻣﺤﺴﻮب ﻣﻲ ﺷﻮد ( New, 2003 ). اﻳﻦ راﺳﺘﻪ ﺷﺎﻣﻞ ﺣﺪود 6000 ﮔﻮﻧﻪ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ 17 ﺧﺎﻧﻮاده ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ ( Aspöck et al., 2001 ). راﺳﺘﻪ Planipennia داراي ﮔﻮﻧﻪ ﻫﺎي ﺷﻜﺎرﮔﺮي اﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﻌﺪادي از آن ﻫﺎ از ﺣﺸﺮات ﺑﺎ ﺗﺤﺮك ﺑﺎﻻ ﺗﻐﺬﻳﻪ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ و ﻳﺎ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ از ﺣﺸﺮات ﺑﺎ ﻗﺪرت ﺟﺎﺑﺠﺎﻳﻲ ﻛﻢ و ﻳﺎ ﺗﻘ ﺮﻳﺒﺎ ﺮﻳﺒﺎ ﺛﺎﺑﺖ ﺗﻐﺬﻳﻪ ﻛﻨﻨﺪ (Henry et al., 1992; Oswald et al., 2002; Stange, 2002 ). ﺧﺎﻧﻮاده ﺷﻴﺮﻣﻮرﭼﻪ ﻫﺎ (Myrmeleontidae) ﻛﻪ ﺗﺎ ﺣﺪودي ﺑﻪ ﺳﻨﺠﺎﻗﻚ ﻫﺎ ( dragonflies ) از راﺳﺘﻪ Odonata ﺷﺒﺎﻫﺖ دارﻧﺪ ( Hawkeswood, 2006 ), ﻳﻜﻲ از ﺑﺰرﮔﺘﺮﻳﻦ ﺧﺎﻧﻮاده از ﻧﻈﺮ اﻧﺪازه و ﺗﻌﺪادﮔﻮﻧﻪ در راﺳﺘﻪ ﺑﺎل ﺗﻮري ﻫﺎ ﻣﺤﺴﻮب ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ ( ,Aspöck et al., 1980; Henry et al., 1992; Mansell 1999 ). از اﻳﻦ ﺧﺎﻧﻮاده ﺑ ﻴﺶ از 1500 ﮔﻮﻧﻪ در ﺟﻬﺎن ( Stange, 2004 ) و ﺑﻴﺶ از 200 ﮔﻮﻧﻪ در ﻣﻨﻄﻘﻪ ﭘﺎﻟﺌﺎرﻛﺘﻴﻚ ﮔﺰارش ﺷﺪه اﺳﺖ ( Hölzel, 1986 ). ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺷﺮاﻳﻂ اﻗﻠﻴﻢ اﻳﺮان و ﺗﻨﻮع ﺑﺎﻻي اﻋﻀﺎي اﻳﻦ ﺧﺎﻧﻮاده در ﻣﻨﺎﻃﻖ ﮔﺮﻣﺴﻴﺮي و ﺧﺸﻚ دﻧﻴﺎ ﻓﻮن اﻳﻦ ﺧﺎﻧﻮاده در اﻳﺮان ﺑﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﻏﻨﻲ ارزﻳﺎﺑﻲ ﻣﻲ ﺷﻮد. ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت ﻓﻮن ﺷﻴﺮﻣﻮرﭼﻪ ﻫﺎي اﻳﺮان ﻗﺪﻣﺘﻲ ﺑﻴﺶ از 150 ﺳﺎل دارد و اوﻟﻴﻦ ﺟﻤﻊ آوري ﻫﺎ ﻛﻪ ﻣﻨﺘﺞ ﺑﻪ ﻣﻌﺮﻓﻲ ﮔﻮﻧﻪ ﺟﺪﻳﺪي ﺷﺪ ﺗﻮﺳﻂ Doria از ﻣﻨﺎﻃﻖ ﺷﻤﺎﻟﻲ اﻳﺮان در ﺳﺎل ﻫﺎي 1862- 1863 اﻧﺠﺎم ﮔﺮﻓﺖ، ﺳﭙﺲ Navás در ﺳﺎل 1915 اﻳﻦ ﻧﻤﻮﻧﻪ را ﺗﺤﺖ ﻧﺎم Barreja pesica ﺗﻮﺻﻴﻒ ﻛﺮد. از آن ﺗﺎرﻳﺦ ﻣﺤﻘﻘﺎن دﻳﮕ ﺮي ﺷﺎﻣﻞ (Hölzel ، Kimmins (1933) ، Morton (1921) ، Navás (1912a, 1912b, 1912c, 1914, 1915, 1919) ، Klapálek (1906 (Krivokhatsky (1996, 1998a, ، Abraham (2007) ، Aspöck et al., (1980, 2001 & 2009) ، (1968, 1972, 1982 & 1987 (Myrmoayedi (1998a, 1998b, 1999a, 1999b, 2002, 2003, 2006) ، 1998b, 2002, 2003, 2007a, 2007b & 2008 ، (Mirmoayedi et al., (2015) ، Hajiesmailian et al., (2012, 2013, 2017 و Krivokhatsky et al., 2017 ﺑﻪ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻓﻮن اﻳﻦ ﺧﺎﻧﻮاده در اﻳﺮان ﭘﺮداﺧﺘﻨﺪ. ﻣﺎﺣﺼﻞ اﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت ﮔﺰارش ﺑﻴﺶ از 100 ﮔﻮﻧﻪ ﺑﺮاي ﻓﻮن ﺷﻴﺮﻣﻮ رﭼﻪ ﻫﺎي اﻳﺮان ﺷﺪه اﺳﺖ و ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺷﺮاﻳﻂ اﻗﻠﻴﻤﻲ اﻳﺮان و ﻫﻢ ﻣﺮز ﺑﻮدن ﺑﺎ ﻣﻨﺎﻃﻖ ﺟﺎﻧﻮري آﻓﺮوﺗﺮوﭘﻴﻜﺎل و اورﻳﻨﺘﺎل اﻧﺘﻈﺎر ﻛﺸﻒ ﮔﻮﻧﻪ ﻫﺎي ﺟﺪﻳﺪ ﺑﺮاي ﻓﻮن اﻳﺮان و ﻳﺎ دﻧﻴﺎ دور از اﻧﺘﻈﺎر ﻧﻴﺴﺖ. ﻣﻮاد و روش ﻫﺎ ﻫﺎ در اﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ از ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎي ﻣﻮﺟﻮد در ﻣﻮزه ﺣﺸﺮات ﻫﺎﻳﻚ ﻣﻴﺮزاﻳﺎﻧﺲ ﻛ ﻪ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﺗﻮر ﺣﺸﺮه ﮔﻴﺮي ﻣﻌﻤﻮﻟﻲ و ﻳﺎ ﺗﻠﻪ ﻧﻮري ﺟﻤﻊ آوري ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪ. ﺗﺮﻣﻴﻨﻮﻟﻮژي رگ ﺑﻨﺪي ﺑﺎل ﻫﺎ ﺑﺮ ﭘﺎﻳﻪ Adams, 1956 و ﺗﻐﻴﻴﺮات Hölzel, 1972 اﻧﺠﺎم ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ. ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻲ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎ ﺑﺎ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺧﺼﻮﺻﻴﺎت ﻣﺮﻓﻮﻟﻮژﻳﻜﻲ ﺷﺎﻣﻞ ﺳﺎﻳﺰ و اﻟﮕﻮي ﻃﺮح ﻫﺎي ﺑﺪن, ﺷﻜﻞ, ﺳﺎﻳﺰ و ﻋﻼ ﻳﻢ ﺑﺎل ﻫﺎ و ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ وﻳﮋﮔﻲ ﻫﺎي اﻧﺪام زادآوري داﺧﻠﻲ ﺟﻨﺲ ﻧﺮ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻣﻌﺘﺒﺮي از ﻗﺒﻴﻞ Navás, 1912 و Hölzel, 1968; 1972 اﻧﺠﺎم ﺷﺪ. ﺑﺮاي ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺧﺼﻮﺻﻴﺎت ﻇﺎﻫﺮي، اﺑﺘﺪا ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎ اﺗﺎﻟﻪ ﺷﺪ ﺗﺎ ﻛﺎرﻛﺘﺮﻫﺎي ﺗﺸﺨﻴﺼﻲ ﻧﻤﺎﻳﺎن ﺷﻮﻧﺪ. در ﻣﻮرد ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ اﻧﺪام ﺟﻨﺴﻲ داﺧﻠﻲ ﻧﺮ ﻧﻴ ﺎز ﺑﻪ ﺗﻬﻴﻪ ﭘﺮﭘﺎراﺳﻴﻮن ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺮاي اﻳﻦ ﻛﺎر اﺑﺘﺪا ﺷﻜﻢ از ﭼﻨﺪ ﺑﻨﺪ اﻧﺘﻬﺎﻳﻲ ﻗﻄﻊ ﺷﺪه و ﺑﻪ ﻣﺪت 12 ﺳﺎﻋﺖ در ﭘﺘﺎس ﺳﺮد ﻳﺎ ﺣﺪود 10 دﻗﻴﻘﻪ در ﭘﺘﺎس درون ﺣﻤﺎم آب ﮔﺮم ﻗﺮار داده و ﭘﺲ از ﺷﻔﺎف و ﺣﻞ ﺷﺪن ﺑﺎﻓﺖ و ﻧﺴﺞ داﺧﻠﻲ ﺑﻪ ﻇﺮف ﻣﺤﺘﻮي آب ﻣﻘﻄﺮ ﺧﺎﻟﺺ ﺑﻪ ﻣﺪت 3-5 دﻗﻴﻘﻪ ﺑﺮاي ﭘﺘﺎس ﺷﻮﻳ ﻲ ﻣﻨﺘﻘﻞ و ﺳﭙﺲ ﺑﺮاي آﺑﮕﻴﺮي ﻧﻤﻮﻧﻪ از ﻏﻠﻈﺖ ﻫﺎي 75 , 85 ، 85 96 درﺻﺪ اﻟﻜﻞ اﺗﻴﻠﻴﻚ و در اﻧﺘﻬﺎ از اﻟﻜﻞ ﻣﻄﻠﻖ اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪ. در ﭘﺎﻳﺎن، ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﮔﻠﻴﺴﻴﺮﻳﻦ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﺷﺪه و ﭘﺲ از ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ، اﺟﺰاي ٢٠٦ ﻓﺼﻠﻨﺎﻣﻪ ﺗﺨﺼﺼﻲ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎت ﺣﺸﺮه ﺷﻨﺎﺳﻲ ﺟﻠﺪ 10 ، ﺷﻤﺎره 4 ، ﺳﺎل 1397 ، ( -214 205) ﻣﻬﻢ از ﻗﺒﻴﻞ ﭘﺎراﻣﺮﻫﺎ و ﮔﻨﺎرﻛﻮس ﺑﺮاي ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت ﺑﻌﺪي در ﮔﻠﻴﺴﻴﺮﻳﻦ ﻧﮕﻬﺪاري ﺷﺪﻧﺪ. ﺗﺼﺎوﻳﺮ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ ﻫﺎ و اﻧﺪام ﺟﻨﺴﻲ ﻧﺮ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از دورﺑﻴﻦ دﻳﺠﻴﺘﺎل ﺳﻮﻧﻲ ﻣﺪل MPEG MOVIE HQX DSC-F717 و Dino-Eye (Microscope Eye-Piece Camera) model AM-7023 ﺑﻪ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺗﻬﻴﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ، ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﺮاي اﻳﺠﺎد ﻧﻘﺸﻪ ﭘﺮاﻛﻨﺶ ﮔﻮﻧﻪ ﻫﺎ از ﻧﺮم اﻓﺰار Arc Map 10.5 اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪ. ﻧﺘﺎﻳﺞ در اﻳﻦ ﺗﺤﻘﻴﻖ از ﺑﻴﻦ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎي ﺷﻴﺮﻣﻮرﭼﻪ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺷﺪه، ﻋﻼوه ﺑﺮ ﮔﻮﻧﻪ Creoleon parallelus ﻛﻪ ﺑﺮاي اوﻟﻴﻦ ﺑﺎر از اﻳﺮان ﮔﺰارش ﻣﻲ ﺷﻮد ﺗﻌﺪاد ﺷﺶ ﮔﻮﻧﻪ ﻛﻤﻴﺎب دﻳﮕﺮ از اﻳﻦ ﺧﺎﻧﻮاده ﻛﻪ ﭘﺲ از ﮔﺰارش (Hölzel (1972 دﻳﮕﺮ ﺟﻤﻊ آوري ﻧﺸﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﮔﺰارش ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ. ﮔﻮﻧﻪ (Creoleon parallelus (Navás, 1912 (ﺷﻜﻞ ﻫﺎي 1، 11 ) (ﺟﺪﻳﺪ ﺑﺮاي اﻳﺮان) ﭘﺮاﻛﻨﺶ: اﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ در ﺟﻨﻮب ﻏﺮﺑﻲ ﭘﺎﻟﺌﺎرﻛﺘﻴﻚ از ﻣﺮاﻛﺶ ﺗﺎ ﺷﺒﻪ ﺟﺰﻳﺮه ﻋﺮﺑﺴﺘﺎن داراي ﭘﺮاﻛﻨﺪﮔﻲ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ. ﻣﺸﺨﺼﺎت ﻣﺮﻓﻮﻟﻮژﻳﻜﻲ: ﻃﻮل ﺑﺎ ﻫﺎ ي ﺟﻠﻮ و ﻋﻘﺐ در ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻣﺎده mm /5 31 و 5/30، رﻧﮓ ﻋﻤﻮﻣﻲ ﺑﺪن زرد- ﻗﻬﻮه اي ﺑﺎ ﻃﺮح ﻫﺎي ﺗﻴﺮه در ﻧﺎﺣﻴﻪ ﺳﺮ و ﺳﻴﻨﻪ. ﭘﻴﺶ ﮔﺮده زرد ﺑﺎ ﻋﻼﺋﻢ ﺗﻴﺮه ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻳﻚ ﻧﻮار ﻧﺴﺒﺘﺎً ﭘﻬﻦ در ﻣﺮﻛﺰ ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺖ واﮔﺮاﻳﻲ در دو ﺳﻤﺖ ﺑﺎﻻ و ﭘﺎﻳﻴﻦ و دو ﻧﻮار ﻃﻮﻟﻲ ﻧﺎزﻛﺘﺮ در ﻃﺮﻓﻴﻦ. ﺑﺎل ﻫﺎ ﻧﺴﺒﺘﺎً ﺑﺎرﻳﻚ ﺑﺎ رگ ﺑﻨﺪي زرد- ﻗﻬﻮه اي و ﻋﻼﺋﻢ ﺗﻴﺮه ﻓﺮاوان ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺧﻄﻮط ﻣﻨﻘﻄﻊ ، ﺑ ﺎل ﻫﺎ ﺑﺨﺼ ﻮص ﺑﺎل ﺟﻠﻮﻳﻲ داراي ﻓﺮورﻓﺘﮕﻲ ﻛﺎﻣﻼً ﻣﺸﺨﺺ در زﻳﺮ ﻧﺎﺣﻴﻪ ﻧﻮك ﺑﺎل اﺳﺖ. ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺑﺮرﺳﻲ ﺷﺪه: اﺳﺘﺎن اﺻﻔﻬﺎن: 1♀ ، ﻗﻤﺼﺮ، 24 ﺧﺮداد 1390 ، ﺟﻤﻊ آوري: ﻣﻘﺪم از ﺟﻨﺲ Creoleon ﺗﺎ ﭘﻴﺶ از اﻳﻦ ﺷﺶ ﮔﻮﻧﻪ ﺑﺮاي ﻓﻮن ﺣﺸﺮات اﻳﺮان ﮔﺰارش ﺷﺪه ﺑﻮد ( ,.Hölzel, 1972; Myrmoayedi et al 2015 ). وﺟﻪ ﺗﻤﺎﻳﺰ ﻇﺎﻫﺮي ﮔﻮﻧﻪ C. parallelus از ﺳﺎﻳﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﻫﺎي اﻳﺮاﻧﻲ، ﻓﺮو رﻓﺘﮕﻲ ﻣﺸﺨﺺ در ﻗﺴﻤﺖ زﻳﺮ ﻧﻮك ﺑﺎل ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ در ﺳﺎﻳﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﻫﺎ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺷﻜﻞ دﻳﺪه ﻧﻤﻲ ﺷﻮد. ﮔﻮﻧﻪ (Nicarinus poecilopterus (Stein, 1863 (ﺷﻜﻞ ﻫﺎي 2، 11) ﭘﺮاﻛﻨﺶ: داراي ﭘﺮاﻛﻨﺪﮔﻲ وﺳﻴﻊ در ﺟﻨﻮب ﺷﺮﻗﻲ اروﭘﺎ، ﺳﻮرﻳﻪ ﺗﺎ اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن، اﻳﺮان ( Aspöck et al., 1980 ) ) ﻣﺸﺨﺼﺎت ﻣﺮﻓﻮﻟﻮژﻳﻜﻲ: درازاي ﺑﺎل ﻫﺎي ﺟﻠﻮ و ﻋﻘﺐ ﺑﻪ ﺗﺮﺗﻴﺐ mm 25 و mm 22، ﺑﺪن ﺑﻪ رﻧﮓ ﻗﻬﻮه اي ﺑﺎ ﻃﺮح ﻫﺎي ﺗﻴﺮه ﺗﺮ در ﻧﺎﺣﻴﻪ ﺳﺮ و ﺳﻴﻨﻪ، ﺑﺎل ﻫﺎ ﻛﺸﻴﺪه و ﻧﻮك ﺗﻴﺰ، داراي رگ ﺑﻨﺪي ﻗﻬﻮهاي، ﺑﺎل ﺟﻠﻮ داراي ﺳﺎﻳﻪ ﻫﺎي ﻧﺴﺒﺘﺎ زﻳﺎد ﺑﻪ رﻧ ﮓ ﻗﻬﻮه اي روﺷﻦ ﺗﺎ ﺗﻴﺮه، ﺑﺎل ﻋﻘﺐ داراي ﻋﻼﻳﻢ ﺗﻴﺮه در ﻃﺮﻓﻴﻦ ﺳﻠﻮل ﭘﺘﺮواﺳﺘﻴﮕﻤﺎ. ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺑﺮرﺳﻲ ﺷﺪه: اﺳﺘﺎن آذرﺑﺎﻳﺠﺎن ﺷﺮﻗﻲ: 1♀، آذراب، ارس، ﻧﻮدوز، 23 ﺗﻴﺮ 1384. ﭘﻴﺶ از اﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﭘﺮاﻛﻨﺶ ﮔﻮﻧﻪ Nicarinus poecilopterus در اﻳﺮان ﺑﻄﻮر دﻗﻴﻖ ﻣﺸﺨﺺ ﻧﺒﻮد و ﺗﻨﻬﺎ در ﻛﺎﺗﺎﻟﻮﮔﻲ ﻛﻪ ﺗﻮﺳﻂ (Aspöck et al., (1980 در ﻣﻮرد ﻓﻮن ﺧﺎﻧﻮاده Myrmeleontidae در اروﭘﺎ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﺪ از ﭘﺮاﻛﻨﺶ اﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ در ﺟﻨﻮب اﻳﺮان ﻧﻴﺰ ٢٠٧ ﺣﺎﺟﻲ اﺳﻤﻌﻴﻠﻴﺎن و ﻫﻤﻜﺎران: ﻳﺎﻓﺘﻪ ﻫﺎي ﺟﺪﻳﺪ از ﺷﻴﺮﻣﻮر ﭼﻪ ﻫﺎي ( Neu.: Myrmeleontidae ) اﻳﺮان ﺧﺒﺮ داده ﺷﺪ. ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﭘﺮاﻛﻨﺶ ﺟﻬﺎﻧﻲ اﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ در ﺟﻨﻮب ﺷﺮﻗﻲ اروﭘﺎ و ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ ﻫﺎي ﺷﻤﺎﻟﻲ اﻳﺮان، ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻣﻮرد ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻓﺎﺻﻠﻪ اﻳﻦ ﻧﻮاﺣﻲ ﺗﺎ ﺟﻨﻮب اﻳﺮان را ﻛﺎﻫﺶ ﻣﻲ دﻫﺪ. ﮔﻮﻧﻪ (Pseudoformicaleo gracilis (Klug, 1834 (ﺷﻜﻞ ﻫﺎي 3، 11) ﭘﺮاﻛﻨﺶ: اﻟﺠﺰاﻳﺮ، ﻣﺼﺮ، اﺳﺮاﺋﻴﻞ، ﻟﺒﻨﺎن، ﻟﻴﺒﻲ، ﻣﺮاﻛﺶ، ﻋﻤﺎن، روﺳﻴﻪ، ﻋﺮﺑﺴﺘﺎن، ﺳﻮرﻳﻪ، ﺗﻮﻧﺲ و اﻳﺮان ( Hölzel, 1972 ) ) ﻣﺸﺨﺼﺎت ﻣﺮﻓﻮﻟﻮژﻳﻜﻲ: درازاي ﺑﺎل ﻫﺎي ﺟﻠﻮ و ﻋﻘﺐ ﺑﻪ ﺗﺮﺗﻴﺐ mm 21 و mm 19، رﻧ ﮓ ﺑﺪن ﻗﻬﻮه اي ﺑﺎ ﻋﻼﻳﻢ ﺗﻴﺮه ﺗﺮ ﻧﺎﻣﺸﺨﺺ در ﻧﺎﺣﻴﻪ ﺳﺮ و ﺳﻴﻨﻪ. ﺑﺎل ﻫﺎ ﻛﺸﻴﺪه و ﻧﻮك دار، رگ ﺑﻨﺪي ﺑﺎل ﻫﺎ زرد ﺑﺎ ﺧﻄﻮط ﺗﻴﺮه، ﻏﺸﺎء ﺑﺎل ﺟﻠﻮ داراي ﻋﻼﺋﻢ ﺳﺎﻳﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻗﻬﻮه اي روﺷﻦ، ﺑﺎل ﻋﻘﺐ داراي دو ﻋﻼﻣﺖ ﻧﺴﺒﺘﺎً ﻧﺎﻣﺸﺨﺺ ﻳﻜﻲ در ﻃﻮل رگ ﻫﺎي ﻋﺮﺿﻲ ﻣﺘﺼﻞ ﺑﻪ اﻧﺸﻌﺎﺑﺎت ردﻳﺎل و دﻳﮕﺮي در زﻳﺮ ﺳﻠﻮل ﭘﺘﺮواﺳﺘﻴﮕﻤﺎ. ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎي ﺑﺮرﺳﻲ ﺷﺪه: اﺳﺘﺎن ﻫﺮﻣﺰﮔﺎن: 2♀، ﺑﻨﺪر ﻟﻨﮕﻪ، 3 ﻓﺮوردﻳﻦ 1344 .