Die Laaste Slag INHOUDSOPGAWE Hoofstuk I Hoofstuk II Hoofstuk III Hoofstuk IV Hoofstuk V Hoofstuk VI Hoofstuk VII Hoofstuk VIII Hoofstuk IX Hoofstuk X Hoofstuk XI Hoofstuk XII Hoofstuk XIII Hoofstuk XIV Hoofstuk XV Hoofstuk XVI T HE L AST B ATTLE CS Lewis Illustrator: DEUR PAULINE BAYNES Copyright © 2016 epubBooks Alle regte voorbehou. Hierdie publikasie word deur kopiereg beskerm. Deur die betaling van die vereiste fooie, kry u die nie-eksklusiewe, nie-oordraagbare reg op toegang tot en lees van die teks van hierdie e - boek op die skerm of via persoonlike teks-tot-spraak- rekenaarstelsels. Geen deel van hierdie teks mag gereproduseer, versend, afgelaai, gedekompilleer word, omgekonstrueer, gestoor word in of ingebring word in enige inligtingstoor- en herwinningstelsel, in enige vorm of op enige manier, hetsy elektronies of meganies nie, nou bekend of hierna uitgevind, sonder om die uitdruklike skriftelike toestemming van epubBooks. www epubbooks com C oofstuk ek By Caldron Pool In die laaste dae van Narnia, ver in die weste anderkant Lantern Waste en naby die groot waterval, het daar 'n Ape gewoon. Hy was so oud dat niemand kon onthou toe hy eers in daardie dele gewoon het nie, en hy was die slimste, lelikste, gekreukelde Ape wat u kan voorstel. Hy het 'n klein huisie, gebou van hout en grasdoek met blare, bo in die vurk van 'n groot boom, en sy naam was Shift. Daar was baie min Talking Beasts of Men or Dwarfs, of mense van enige aard, in daardie deel van die bos, maar Shift het een vriend en buurman gehad wat 'n donkie was met die naam Puzzle. Ten minste het hulle albei gesê dat hulle vriende was, maar uit die manier waarop dinge verloop, sou u gedink het dat Puzzle meer soos Shift se dienaar lyk as sy vriend. Hy het al die werk gedoen. Toe hulle saam rivier toe gaan, het Shift die groot velbottels met water gevul, maar dit was Puzzle wat hulle teruggedra het. Toe hulle iets van die dorpies af langs die rivier wou hê, was dit Puzzle wat met leë panniers op sy rug afgekom en met die panniers vol en swaar teruggekom het. En al die lekkerste dinge wat Puzzle teruggebring het, is deur Shift geëet; want soos Shift gesê het: "Jy sien legkaart, ek kan nie gras en distels soos jy eet nie, so dit is net reg dat ek dit op ander maniere moet opmaak." En Puzzle het altyd gesê: 'Natuurlik Shift, natuurlik. Ek sien dit.' Puzzle het nooit gekla nie, want hy het geweet dat Shift veel slimmer is as hyself en hy het gedink dat dit baie soort Shift is om enigsins vriende met hom te wees. En as Puzzle ooit probeer het om oor iets te redeneer, sou Shift altyd sê: 'Nou, Puzzle, ek verstaan wat beter gedoen moet word as jy. Jy weet jy is nie slim nie, Puzzle.' en Puzzle het altyd gesê: "Nee, skuif. Dit is heeltemal waar. Ek is nie slim nie." Dan sou hy sug en doen wat Shift gesê het. Een oggend vroeg in die jaar was hulle twee besig om langs die oewer van die Caldron Pool te stap. Caldron Pool is die groot swembad reg onder die klante aan die westelike punt van Narnia. Die groot waterval stort daarin neer met 'n geluid soos 'n ewige donder, en die rivier van Narnia vloei aan die oorkant. Die waterval hou die swembad altyd dansend en borrelend en rond en rond asof dit aan die kook is, en dit is natuurlik hoe dit die naam Caldron Pool gekry het. Dit is lewendig in die vroeë lente wanneer die waterval geswel is met al die sneeu wat gesmelt het in die berge van anderkant Narnia in die Westelike Wild waarvandaan die rivier kom. En terwyl hulle na Caldron Pool kyk, wys Shift skielik met sy donker, blink fyner en sê: 'Kyk! Wat is dit?' 'Wat is dit?' sê legkaart. 'Daardie geel ding wat pas by die waterval af gekom het. Kyk! Daar is dit weer, dit vlieg. Ons moet uitvind wat dit is.' 'Moet ons?' sê legkaart. 'Natuurlik moet ons,' sê Shift. 'Dit kan iets nuttigs wees. Hop net soos 'n goeie man in die swembad en vang dit uit. Dan kan ons mooi kyk.' 'Hop in die swembad?' sê Puzzle en trek sy lang ore uit. 'Wel, hoe moet ons dit regkry as jy dit nie doen nie?' sê die Ape. 'Maar — maar,' sê Puzzle, 'sou dit nie beter wees as jy ingaan nie? Want jy sien dit is jy wat wil weet wat dit is, en ek het nie veel nie. En jy het hande, jy sien, jy is net so goed as 'n man of 'n dwerg as dit kom by die inhaal van dinge. Ek het net hoefdiere. ' 'Regtig, legkaart,' sê Shift, 'ek het nie gedink dat jy ooit so iets sou sê nie. Ek het dit nie aan jou gedink nie.' 'Waarom, wat het ek verkeerd gesê?' sê die esel en praat eerder met 'n nederige stem, want hy sien dat die verskuiwing baie diep eindig. 'Al wat ek bedoel was -' 'Ek wil hê ek moet in die water gaan,' sê die Ape. "Asof jy nie mooi weet watter swak kiste Apes altyd het nie, en hoe maklik dit koud word nie! Baie goed. Ek sal binnegaan. Ek voel al koud genoeg in hierdie wrede wind. Maar ek sal binnekom. Ek sal waarskynlik sterf. Dan sal jy jammer wees. ' En Shift se stem klink asof hy net in trane sou uitbars. "Moet asb nie, moenie asb. Nie, moet asseblief nie," sê Puzzle, half braking en half praat. 'Ek het nooit iets van die aard bedoel nie, Shift, regtig het ek nie. Jy weet hoe dom ek is en hoe ek nie aan meer as een ding op 'n slag kan dink nie. Ek het van jou swak bors vergeet. Natuurlik Ek sal ingaan. U moet nie daaraan dink om dit self te doen nie. Belowe my dat u nie sal doen nie, Shift. " So het Shift belowe, en Puzzle het klapperig op sy vier hoewe om die klipperige rand van die swembad gaan klap om 'n plek te vind waar hy kon inkom. Afgesien van die koue, was dit geen grap om in die bewende en skuimende water te kom nie, en Puzzle moes 'n hele minuut staan en sidder voordat hy besluit het om dit te doen. Maar toe roep Shift van agter af en sê: "Miskien sal ek dit beter doen, legkaart." En toe Puzzle hoor dat hy sê: "Nee, nee. U het belowe. Ek is nou in," en hy het gegaan. 'N Groot hoeveelheid skuim het hom in die gesig gekry en sy mond met water gevul en hom verblind. Daarna het hy 'n paar sekondes ondertoe gegaan en weer opgestaan hy was in 'n heel ander deel van die swembad. Toe vang die werveling hom en dra hom heen en weer en vinniger en vinniger totdat dit hom reg onder die waterval self inneem, en die krag van die water het hom diep ondertoe gedompel, sodat hy gedink het dat hy nooit in staat sou wees om sy asem totdat hy weer opkom. En toe hy opstaan en toe hy uiteindelik êrens naby die ding kom wat hy probeer vang, het dit van hom weggevaar totdat dit ook onder die val gekom het en na die onderkant gedwing is. Toe dit weer opgekom het, was dit verder as ooit van hom af. Maar uiteindelik, toe hy byna doodmoeg was en oraloor gekneus en gevoelloos van koue was, slaag hy daarin om die ding met sy tande vas te gryp. En hy het dit voor hom uitgedra en sy voorhoofde daarin verstrengel, want dit was so groot soos 'n groot hartsdraad, en dit was baie swaar en koud en slymerig. Hy skuif dit voor Shift neer en staan drupend en bewe en probeer om sy asem terug te kry. Maar die Ape het nooit na hom gekyk of gevra hoe hy voel nie. Die Ape was te besig om die ding om en om te gaan en dit uit te versprei en te klap en te ruik. Toe kom 'n goddelose glans in sy oog en hy sê. 'Dit is 'n leeuvel.' 'Ee — auh — auh — oh, is dit?' skuif legkaart. 'Nou wonder ek ... ek wonder ... ek wonder,' sê Shift vir homself, want hy dink baie hard. "Ek wonder wie die arme leeu doodgemaak het," sê Puzzle tans. 'Dit moet begrawe word. Ons moet 'n begrafnis hou.' 'O, dit was nie 'n Talking Lion nie,' 'het Shift gesê. "Jy hoef nie die moeite oor dit . Daar is geen Praat wilde diere op verby die waterval, in die Wes-Wild. Dit vel moes behoort aan 'n stom, wilde leeu." Dit was, terloops, waar. 'N Jagter, 'n man, het 'n paar maande tevore hierdie leeu êrens in die Westelike Wilde doodgemaak en gevrek. Maar dit kom nie by hierdie verhaal in nie. "Al die dieselfde, Shift," sê legkaart, "selfs al is die vel net behoort aan 'n stom, wilde leeu, behoort nie ons om dit 'n ordentlike begrafnis gee? Ek bedoel, is nie almal leeus eerder-goed, eerder plegtige . Omdat jy weet wie. Sien jy nie? " "Moenie idees in u kop kry nie, legkaart," sê Shift. 'Omdat jy weet, dink dit nie jou sterk punt nie. Ons maak hierdie vel 'n fyn winterjas vir jou.' 'Ag, ek dink nie ek sal daarvan hou nie,' sê die donkie. 'Dit sou lyk - ek bedoel, die ander diere mag dink - dit wil sê, ek moet nie voel nie'. "Waarvan praat jy?" sê Shift en krap homself op die verkeerde manier op soos wat Apes doen.