)* CD RECENSIES en een helende werking. Het is alsof tijdens de muzieklessen en ik garandeer beeld. De Canterbury-link wordt nog om zich een half uur te verliezen in hun deze muziek bedoeld is om zich diep in u dat er geen gewelddadige incidenten versterkt door de mooie zanglijnen van eigen avontuur! je onderbewustzijn te nestelen terwijl je op school meer zullen voorkomen! Voor Caravan's Richard Sinclair in Vintervake. Alice Switser in yoga-houding hogere sferen probeert wie er helemaal geen genoeg van kan Die Caravan-achtige humor kwam al te bereiken. Together We’re Stranger krijgen: via www.oresundspacecollective. eerder bovenborrelen in feestnummer RYAN PARMENTER werd voor het eerst uitgebracht in com zijn ook nog tien CD-R’s te krijgen, Snill Sang På Bånd, terwijl Apraxia weer The Noble Knave maart 2003 en is in navolging van onder de titel Picks From Space, boor- heel weemoedig is. Variatie is het sleu- (SPLIT DIFFERENCE SDRI 7845) diverse Porcupine Tree uitgaves volle- devol spacejams (van goede geluids- telwoord in het een kwartier durende De zang en piano-ondersteuning van dig opgepoetst en opnieuw uitgebracht kwaliteit) en twee live-dubbelaars uit Frenetisk Frenologi, dat wat zwaarder openingsnummer Züccer hadden zo als een combinatie van CD en DVD. 2006 (van bootlegkwaliteit) waarop de is aangezet dan de rest van de plaat, uit de late jaren 60 kunnen komen, De CD bevat een opgepoetste stereo mannen flink loos gaan. maar waarin je ook een statig kerkor- van The Beach Boys bijvoorbeeld. Het mix van het zeven nummers tellende André de Waal gel terugvindt. Veelzijdigheid troef dus, nummer is onderdeel van de tweede album terwijl de DVD de 5.1 surround maar wel zonder de samenhang geweld soloplaat van de Amerikaan Ryan én de hoge resolutie 24-bit stereo versie PANNA FREDDA aan te doen. Al met al een grote stap Parmenter, de toetsenist/zanger van de bevat. Daarnaast werden aan de DVD Uno voorwaarts ten opzichte van het debuut. progressieve band Eyestrings. De afge- enkele bonussen toegevoegd waaronder (BTF VM CD 118) Website: www.panzerpappa.com. lopen 10 jaar schreef hij dertien songs de nummers Bluecoda en The Break-Up Panna Fredda maakt onderdeel uit van Jurriaan Hage bij elkaar die niet in het oeuvre van de For Real Drum Mix, een foto galerij en de rijke historie van Italiaanse prog- band pasten. De muziek op The Noble de video van Things I Want To Tell You. bands. Net als vele van hun tijdgenoten PARHELIA Knave ligt dicht tegen de pop aan. Ondanks subtiele extra’s, aangeleverd (eind jaren 60 / begin jaren 70), heeft Oceans Apart Parmenter is gezegend met een aardige door een select gezelschap met o.a. hun muziek ook roots in de beat. Uno, (EIGEN BEHEER) stem en een portie talent waar menig Roger Eno (broer van), blijft de No-Man hun enige album uit 1971, is een vrij muzikant jaloers op zou mogen zijn. muziek in hoofdzaak naakt en slepend orgelgerichte aangelegenheid, die je Toch vrees ik dat het net niet commer- wat resulteert in een zéér rustgevende een stevige variant op toetsensymfo cieel genoeg is om zijn album hoog in auditieve ervaring. De stem van Bowness zou kunnen noemen. Centrale persoon de charts te laten eindigen, al denk ik komt soms in de buurt van een roman- in de band was toetsenist/drummer eigenlijk ook niet dat Ryan daar heel tische Marc Almond terwijl het volledige Angelo Giadinelli maar men kende erg mee bezig is geweest. Het komt op instrumentarium eerder als bouwsteen meer toetsenspelers. Openingstrack La mij over alsof hij gewoon de liedjes wil voor de achtergrond wordt gebruikt dan Paura opent met synthesizereffecten schrijven die vanuit zijn hart komen en als solo instrument. Uncut omschreef door Enzo Denna die in die tijd spec- dat daar gerust wat spoortjes van zijn Bowness en Wilson dan ook terecht als taculair waren maar die op mij nu ietwat eigenzinnige karakter in terug “Britain’s most underrrated sorrowful wat gedateerd overkomen. Het gaat te vinden mogen zijn. Die vinden we sonic architects”. Met het nummer The bij Panna Fredda niet om de virtuosi- bijvoorbeeld op tekstueel gebied in het Break Up For Real levert het duo precies teit maar om de composities, en die verder niet onaardige I Dig Your Head. datgene af wat zich tussen Blackfield zijn zeker niet slecht. Een song als Parhelia flikt het hem weer en levert met Er staan ook lekker gevoelige stukken en Porcupine Tree bevindt (en de extra Scacco Al Re Lot vind ik bijvoorbeeld Oceans Apart een tweede juweeltje af op deze CD, zoals het prachtige All drum mix misschien nog ietsje meer?). wel sterk. Het orgelwerk heeft hier binnen een jaar tijd. Misschien hadden Ways, dat me sterk aan de oud-Engelse Liefdesverdriet is nog nooit zo levensecht een mooie leidende rol. In Il Vento La jullie vroeger ook zo’n bijzonder pren- band Fantasy doet denken. Eveneens op muziek gezet als door het etherische, Luna E I Pulcini Blu, met 10.25 minuten tenboek vol prachtig getekende plaatjes heel fraai zijn Diamond Eggshell en het vaak engelachtige en bijna sacrale No- het langste nummer, is de klavecimbel waar geen woord aan te pas kwam, met bijna pastorale Dream. Hierin horen Man, dat wellicht nog beter had gepast belangrijk aanwezig. De CD kent zes als voordeel dat niemand anders dan we zowaar een akoestische gitaar. op het ECM label. Info: www.no-man. bonustracks waarvan Estate 70 wel jijzelf het verhaal bepaalde. Nou, dit is Dat is best opmerkelijk, aangezien co.uk en www.burningshed.com. sterk is. Ook Uno zou ik alleen willen de moderne variant op datzelfde boek Ryan zich doorgaans begeleidt op de John Bollenberg aanraden aan de grootste fans van en al worden je avonturen hier inge- keyboards, waar de piano meestal op oude Italiaanse prog en aan degenen kleurd door gitaar, drums en bas, je mag een Supertramp-achtige wijze deel ØRESUND SPACE die alles willen hebben met een promi- als vanouds de teksten zelf verzinnen. van uitmaakt. Daar overheen worden COLLECTIVE nente rol voor het Hammond orgel. De Dus of je nu kiest voor een ballonvaart, vaak lagen keyboards gelegd, die zoda- It’s All About Delay CD wordt geleverd in een aantrekkelijke je mee laat voeren door de golven of nig opgebouwd zijn dat het lijkt alsof (TRANSUBSTANS 026 / RECORD papersleeve. simpelweg middenin een weilandje vol er een band staat te spelen, een licht HEAVEN) Paul Rijkens pinksterbloemen van de blauwe hemel progressieve zelfs. Het grotendeels wilt genieten, het maakt niet uit, Parhelia instrumentale titelnummer is daar een PANZERPAPPA geeft je alle ruimte die je nodig hebt! Vijf mooi voorbeeld van. Natuurlijk zul je Koralrevens Klagesang heerlijke instrumentaaltjes overlappen ook wel eens een song aantreffen die (HANGAR B. DHCCD501) gevoelsmatig seizoenen en tijd en plaat- om activering van de skip-funtie van sen je in een heilzaam vacuüm. Postrock je afstandsbediening vraagt, maar over meets atmosferische prog? Vervelend het algemeen is The Noble Knave een om ook hier met etiketjes aan de slag meer dan acceptabel stukje huisvlijt te gaan. Op deze wederom kraakhelder van een begenadigd muzikant. Info: klinkende schijf steelt bassist Cathal www.ryanparmenter.com. Rodgers opnieuw de show, hij zorgt Antonie Deelen met volronde noten en charmant afwijkende zijpaden voor verdieping en PICTURE OF THE MOON warmte in Parhelia’s geluid, volg zijn Ageless Day (EP) Het spacerockcollectief is terug en spoor maar eens in Hindsight. Gitaristen (DARK BALANCE DB001) hoe, gelijk maar een dubbelaar prop Greg Clarke en Diarmuid Shore laten en prop en overvol met heel weinig hun snaren praten, fluisteren of jubelen songs, dus de rechtgeaarde spacehead maar wat ze ook doen, ze zijn altijd met weet alweer uit welke pijp hier wordt Statig opent de tweede Panzerpappa elkaar vervlochten waardoor een heel gerookt: de lange! Vooral de tweede CD met het eerste deel van het titelnum- dynamisch geluid ontstaat. Deze muziek weet van wanten want daar staat maar mer. Het lijkt alsof we bij een harmonie leunt stevig op het herhalen van akkoor- vier songs op die allemaal 15 minuten zijn aanbeland en het is nog mooi ook. den en heftige solisten zijn beide heren en dik daarboven klokken. Als dat niet In deel twee van dit drieluik laat de band niet, al bevat Summer Fades, het meest wegzweven is dan weet ik het niet meer. zijn eerste gezicht zien. Een gezicht dat progressieve nummer, er toch een stel De eerste schijf bevat kortere songs trekken gemeen heeft met de Belgische die echter snel weer bij de les worden (maar ‘korter’ moet je op de Einstein bands Present en Univers Zero. Kortom, geroepen door de rest van de band. manier beschouwen: relatief) die meer we varen hier in RIO-water, met daarin Storm Warning is de donkerste track, up-tempo zijn en die doen denken aan ook de nodige spanning. Bij Kantonesisk meeslepend door de rondwervelende de vroege Ozric Tentacles die Zone Six Kanotur wordt het pas echt duidelijk: gitaren en het dreigende drumritme In iO nummer 57 was Menno over een bezoek brengen om daar een lekker Panzerpappa combineert Anekdoten van Andy Clarke. Omdat Parhelia geen de eerste eigen beheer-EP van dit potje te gaan jammen onder het genot en aanverwanten met de wollige zanger heeft en echte uitspattingen Nederlandse vijftal gematigd positief. van de pixiethee van Steve Hillage. melodiciteit van de oude Camel. Voeg uitblijven, zullen sommigen misschien De 16 minuten (drie tracks) die nu - Laat ik gelijk maar een advies aan onze hierbij een sterk stukje sax, en je krijgt verlangen naar ietwat meer “begelei- 2,5 jaar later - voor ons liggen, laten nieuwbakken Minister van OCW geven: een spannende variant op Canterbury ding” onderweg.