Kuq e zi – 2015– viti XXII Nr. 97 R E V I S T E K U L T U R O R E E U R O – S H Q I P T A R E SHBA – Washington Memorial për fundin e Luftës Dytë Botnore Shqiptarve s’kanë ç’u duhën ideologjitë e hueja duke pasë një te vetmën të tynën, Shqiptarizmin, Idealin P E R M B A J T J E Kombëtar. Nderi i Revistës : Arshi Pipa, Mikel Koliqi, Guljelm Deda, Nermin Vlora, Renzo Falaschi, Injaz Zamputi, * Editorial 97 Mitat Araniti, Lazer Radi, Mark Dema, Zef Pllumi, Frano Lek Pervizi ....................................................................3 Ilija, Nikoll Mazrreku, Ambroz Martini. Ishin këta që të parët e miratuen dhe përkrahën Revistën Kuq e Zi, që mbetën të * Fitorja mbi fashizmin apo përmbytje përhershëm Anëtarë Nderi të saj.. nen komunizëm Frank Shreli....................................................................4 THEMELUE NE BRUKSEL ME TETOR 1993 E DREJTUE * Nga tigani në zjarr (vjershë) NGA LEK PERVIZI Lahutari Shqiptar ………………………………6 BASHKEPUNTORE * Gjyqi Special kundër fashistëve e …. Mërgim Korça………………………………….....7 Myrteza Bajraktari, Robert Elsie, H.-J. Lanksch, Mergim Korça, * Një udhëtim virtual mbi Kurbinin Thanas Gjika, Frtiz Radovani, Kastriot Marku…………………………………14 Paul Tedeschini, Eugjen Merlika Piro M. Tase, Arben Sebastej, * Zog d’Albania e tre emblematiche date Mark Bregu, Gjovalin Kola, Tiberio Occhionero .........................................................19 Kastriot Marku, Visar Zhiti, Gjovalin Kola, Peter Tase, * Prof. Gjon Shinishta Bajame Hoxha, Eurial Vinka, Frtz Radovani...............................................................21 Lahutari Shqiptar, Ivan Pozzoni, Shqiponja Duro, Jusuf Zenunaj, * Prenk Pervizi Gjeneral Shqiptar Lek Pervizi……………………………………...23 ================= * .Ditar Lufte i Komandës gjerlmane… PAJTIMI VJETOR Saimir Lolja……………………………………29 Belgjikë.................................40 Euro Europë.................................50 “ Amerikë, Australi.................60 “ Shqipni, Kosovë...................20 “ ================== Llogari Bankare Nr. 001-2138758-81 BNP PARIBAS FORTIS BELGIQUE Adresa : Revista Kuq e Zi Lëxoni e perhapni Rue de la Victoire, 18 1060 Bruxelles Revistën Kuq e Zi Belgique E-mail : [email protected] EDITORIAL 97 Kur mori fund lufta e dytë botnore, këmbanat e lirisë kumbuen festive në vendet perëndimore duke përshëndetun mbarimin e luftës dhe fitorën mbi nazi- fashizmin. Ndërsa në vendet lindore këmbanat heshtën dhe veç dëgjohëshin bataret e armëve që pushkatonin njerëz të pafajshëm dhe terrorizonin popullin duke e mbushun burgjet e kampet me mija viktima të tjera. Kjo fatkeqësisht ndodhi edhe në Shqipninë tone të vogël dhe krismat morrtore të armëve dukëshin të pakta, kundrejt atyne të Rusisë 300 milonëshe, megjithëse ishin me mija ato që korrëshin në lule të rinisë. Partia komuniste shqiptare, LEK PERVIZI në shëmbullin dhe udhëzimet që i vinin nga bab Stalini Në moshën kur u arrestua, më 1950, burgos e internua, dhe nga motra Jugoasllavi po bante kërdinë mbi bijt me të 40 vjet , gjithë kohën 1950-1990, kur doli në Belgjikë. denjë të popullit shqiptar. E si të quhej 5 maji 1945 dita e fitorës ? Gjyqet speciale po dënonin me vdekje me qindra intelektualë të lartë dhe patriotë të shquar. Po shuenin peng shtëpitë e konfiskueme ? E sa të tjera padrejtësi, elitën e kulturës e të atdhetarizmit shqiptar. E gjithë kjo nën në kurriz të internuemve, që një pjesë kanë mbetun bekimin e gjeneralisimit Stalin e të mareshallit Tito, akoma në kampet ku ishin dënue, sepse nuk kane ku përfaqësuesit me të shquar të sllavizmit. Këtyne liderve të shkojne ? Shteti demokratik as që e ka ça kokën për ta, sllavo-komunizmit iu përgjërohëshin me servilizëm të dhe ato vazhdojnë të jetojnë e të vdesin aty, të harruem madh deri në adhurim, sllavo-komunistët shqiptarë, që ua e të stërdenuem përsëri nga mospërfillja që u bahet, kishin shit shpirtin (si Fausti djallit) bolshevizmit stalinist nën flamurin e demokracisë. Të kthehëmi te dhe sllavizmit jugosllav (serb) titist. E si të binin këmbanat “Memoriali”, po si u projektoka një memorial i tillë aq festive të lirisë, aty ku liria mbytej në gjak e krime të simbolik nga njerëz dosido, as artiste as arkitektë ? Pse përbindshme ? Mirë e pat thane Lek Valesa në 50 vjetorin e nuk paska në Shqipni artiste skulptorë, inxhinierë e mbarimit të luftës dhe fitorës më 1995, “ne nuk e njohim arkitektë ? Aq poshtë paska ra katundi ? Na qenka 50vjetorin e fitorës, sepse ramë nën një pushtim tjetër ma të kujtue partia demokratike me udhëheqësit e saj, pas 25 urryeme e gjakatare, atë të Bashkimit Sovjetik, alias të vjet, me ba gjoja se po ua nderojmë kujtimin viktimave komunizmit që nuk ka fare ndryshim nga nazismi, mos edhe ma i të komunizmit, ndersa nga ana tjetër nuk ua kanë egër e shtypës. Asnjë nga liderët shqiptarë postkomonostë nuk u njohun të drejta e biles i kanë trajtue me përbuzje dhe shpreh në këtë mënyrë, por në të kundërt vazhdoinë të kremtojnë hipokrizi të madhe. Kanë shumë të drejtë ish të pervjetorin e mbarimit të luftës, që shënonte edhe çlirimin e përdjekurit që janë shprehun kundër një “Memoriali” popujve nga pushtimi nazi-fashist. Ndërsa Shqipnia po të tillë i ngritun qëllimisht për të fitue prestizhin e gremisej nën një pushtim tjetër që ia zuni frymën lirisë dhe humbun të partisë demokratike dhe te lidërve të saj, që e kthej vendin në një kaspane, në burgje e kampe lëshuen fjalë të mëdha për dëmokracinë dhe derdhën internimi, që në vendet simotra te Europës lindore nuk lot krokodili mbi vuejtjet dhe sakrificat e të ndodhën në të tillë terrorizëm total që nuk kursente as përdjekurve, pa i dhanë zgjidhje problemëve të tyne, qenjet njerezore ma të pafashme, siç ishin pleq e plaka dhe ku kulmi ishte ajo sjellje e poshtër të shtypjës së grevës gra e fëmijë, të mbyllun në kampe si t’ishn berre. Europa së urisë 1994 të ish te burgosunve, ku u përdor dhuna perendimore njohu vetëm njenën anë të medaljës, atë të dhe dajaku. Atëherë ç’besim mund te kenë shqiptarët qëndisun në përkujtim të fitorës që arritën mbi anmikun mbi këta udhëheqës që e përdorin autoritein e fuqinë e nazi-fashist, ndërsa n’ana tjetër e medaljës ishte boshe e pa tyne, për të shtypun, në emën të demokracisë, të drejta punueme, siç boshe mbeti, sepse vendin e kryqit të thyem themelor të njeriut, ndërsa nga goja e tyne dalin nazist e kishte zanë drapni e çekani bolshevik. Ky symbol sloganet e fitorës së lirisë e demokracisë, së cilave makabër dhe i urryem iu shpalos edhe shqiptarve bashke ideale u vetquhën përfaqësues e lidera, fare të paqenë e me yilin e kuq, gjatë një gjysmë shekulli. Nuk po zgjatemi, të pameritueshëm të jenë. Ky lloj “Memoriali” i pa por nuk na rrihet pa përmendë çeshjën e një “Memoriali’ projektuem dhe i pa zbatuem nga artiste, inxhenierë- për krimet e komunizmit, që nuk u ngrit në Shqipni gjatë arkitektë e njerëz kompetentë të objektëve 25 vjetët e demokracisë, dhe tashti na del se ai qenka monumentale, tregon se ky akt u krye sa për sy e faqe, ngritun pikërisht në këtë muej. Prej kujt ? Po prej asaj partie sa me la gojën e duert. Sepakut; edhe ashtu dosido, ta demokratike qe mori përsipër të mbrojë të drejtat e të kishin ba qyshë në vitet e para të Demokracisë”, së cilës përdjekurve politikë dhe te nderimit të viktimave të i dolën dhe vazhdojnë t’i dalin Zot me llafollogji bajate komunizmit. As pare as dëgjuar. Asgjë nuk u ba, veç llafe e se me vepra e kane tregue se nuk e kanë prirjen as përciellje sot për nesër, dhe askurrë. Sa të përndjekut qejfin. Gjithshka e bajnë nga zori. Nuk e kanë në dorë, politikë vdiqën e po vdesin pa shijue të drejtën e se “vallahi bilahi” do ta kishin kthye Shqipninë shpërblimit për vitet e dënimit, që njkohësih do t’ishte dhe përsëri nën diktaturë, pa atë Enverin e vërtetë, por me nje njohje morale e vuejtjëve e sakrificave të tyne ? ? Sa të një shembulltyrë të tij, ndoshta jo ë ngjashëm si pamje, tjerëve nuk u janë kthye pronat e disave u mbahen akoma por fort të ngjashëm për veti diktatoriale. Përfundimi, Shqipnisë nuk i përshtatet fare pervjetori i mbarimit të Luftës Dytë Botërore, sepse nga një pushtim kaloj në pushtim tjetër, ku edhe sot e kësaj dite i ndihet pesha shtypëse, jo me vepra faktike, por me qëndrime e sjellje krejtësish të ngjashme. Nuk ka përsekutim politik fizik, po shumë qartë dallohet përsekutimi moral, ku ajo “lufta e klasave” nuk zhvillohet haptazi, por nën rrogoz dhe vazhdon të jetë në urdhën të ditës, ndaj po atyne që peshën e asaj lufte klasore e ndien dhe pësuen në kurriz të tyne, e cila vazhdon të pëshoje në meny ra e mjete të sofistitueme nën kostumin e demokracisë. Mbarimi I Luftës Dytë Boterore, shnqipërisë I solli fatkeqësinë e madhe të kalimit nha puishtimi Nazi-fashist në atë komunist, që zbatoi politikën sllavo-bolshevike ttë terroerit, duke çue në pushkatime me mija shqiptarë. Gjyqet Speciale çuen ne pushkatim me qindra intelektualë e pâtriotë të ndërshëm krejt të pafajshëm për të realizuar politikën e asgjësimit të diçktuar nga Kremlini dhe Belgradi. INTELEKTUALE TE PUSHKATUAR Asgjësimi i shtresës intelketaule e patriotike shqiptare hapte rrugën drej sllavizimit të Shqipërisë, që do të realizohej me përfshirjën e saj në FederatënE Jugosllave si republikë e shtatë, të cilën tradhëti kishin pranuar vetë Enver Hoxha me partinë sllavo- komunuiste shqiptare. 70 vjetori i mbarimit të Luftës Dyte Botërore e pasojat shkatërrues të saj. Qyteti Dresdën në Gjermani u bë shkrum e hi nga bombardimet e flotës ajrore aleate. Treshja që e ndau në dy ka mpe kundështare për 45 vjet, ku e pësoi edhe Shqipëria prej diktaturës komuniste. Stalini i kenaqur nga firma e traktatit Ruso-Gjermùan , alias Ribentrop-Molotov, ku nazi-fashizmie komunizmi gjetën gjuhën e përbashkët, çudi e madhe ! Pasojat e luftës dytë boterore, shkatërrime qytetësh kudo ne Evropë e në botë ku viktimat arritën në milionë.