Notes du mont Royal www.notesdumontroyal.com 쐰 Cette œuvre est hébergée sur « No- tes du mont Royal » dans le cadre d’un exposé gratuit sur la littérature. SOURCE DES IMAGES Google Livres HEIOAOY HOIHMATA. HESIODI CARMINA. ---°RCG°----” ÇÇ nunc. - natrium nun tuant nuits. un mu. 35. Je] l f7) HÈIOAOY [[OIHMATA. zf gESIODJr CARMINAÎ ’ AHOAAQNIOY APFONAITIKA. êta-POLLONII ABGONAUTICA. MOTEAIOI’ TA KAO’ nm KAl AEANAPON. flUSÆI CABMEN un HEBONE m LEANDRO. KOAoreor APIIAI’H EAENHE. I QLUTHI Minus HELENÆ. KOINTOT TA MEG’ OMHPON. .QUINTI pos’rHOMEBICA. ’l’PYtblOAnPOT mon: mon erPHIODORI EXCIDIUM lLII. l TZETZOY npoomnpm, x. 1.1. à? -T-ZETZÆ ANTEHOMEBICA, etc. l CUMt GRÆCEINDICIBUS NOMINUM ET LATINE ET RERUM .à EDIDIT F. &J-EHRS. A81 I, SANDRI , JEANYASID IS , QHOE RI LI , ANTIMACHI ,FnAGglENTAijLL commnuytmrs ALlonUM ET 5ms Auteur l la” » x v, y ruibnhréuspünxm. L , ’ l ,0 PARISIIS, EDITORE AMBROSIO FIRMINJnnor, INSTITUTI une" FRANCIÆ TYPOGnAPuof: vu JACOB, 56. M DCCC KM.» A 4 é le, r56 la]; al». a. Æ 0,41.; m3.)? AÉEÛ 541,5 . é? X PRÆFATIO. la hoc septem poetarum corpore Hesiodo Apollonium ac Mu- sæum subiunximus, ne reliquorum quatuor, qui de rebus Troicis sunt omnes, interrumpatur ordo. Critica, quam vocant, adhibita arte novas horum auctorum recensiones exhibendi fortasse ne fa- cultas quidem fuisset, consilium certe non erat. Religiosi autem editoris esse putavimus, in usum suum convertere, si quid boni atque emendati virorum doctorum sive ingenio, sive studio nuper detecturn invenerit. Quæ messis poetis nostris baud parcos red- didit fructus. Quo factum est, ut omnes, nisi forte Tzetzen ex. cipere velis , permultis locis correcti, partim novam plane induti speciem, in lucem prodeant, plurimaque dici possint, quibus multæ, quas recepimus, lectiones explicentur, nonnullæ defen- dantur, excusentur non paucæ. Ne tamen modum, qui præfationi constitui solet, transeamus , de singulis mutationibus in editione nostra obviis fusius disserere supersedebimus, quas ne enumerare quidem licebit, nisi ubi id aut panois absolvendum, aut sine magna lectorum nostrorum incommodo non evitandum indica- verimus. Gœttlingianus HESIODI textus quinquaginta emendationes in The- ogonia, viginti quinque in Scuto Herculis a nobis receptas egre-- giæ Hermanni recensioni (in opuscc. vol. V], pag. 142 sqq.) de- bet. Quum de prisca Theogoniæ forma hodiernæque origine nihiI’r constet (I), versus longioresve locos transponere, quomodo Her- mannus hic illic faciendum docet, ausi non sumus, sed satis habui-- mus uncis includere, qnæ, quo loco hodie leguntur, carminis te-. norem interrumpunt , sive dispositionis hodierna antiquioris, sive variarum recensionum, sive interpolationum vestigia sint. Quod ad (l) Mützellius, quem bis in studiis totum esse viri docti non ignorant, in re- censione libelli, in quo Sœtbeerus quidam sua Gruppiique somuia de primigenia Theogoniæ specie publici juris feeit (Zilnmerm. ephemm. a. :838, num. no sqq.), philologiæ hodiernæ vires difficultati lituus quæstionis pares case negat. a Scutumv. PRÆFATIO. attinet, lectores ad egregiam Hermanni disputationem de triplici huius poematis recensione remittamus oportet. Carminis enim intellectui commodoque legentium male consultum fuisset, si nulla addita adnotatione textum dispositioni a viro doctissimo pro- positæ adaptare voluissemus(i). De tertii,quod superest, poematis Hesiodei natura Lehrsius frater dilectus Quæstz’onum epicarum a. 1837 editarum dissertatione tertia novam exposuit sententiam, quæ, quamvis minus probata a nonnullis, maxime tamen idoneum harum rerum iudicem nacta est defensorem ln nostra editione singulas facile agnosces sententias, quas Lehrsius non nisi propter verborum quorundam similitudinem interpositas cum reliquo car- mine vix cohærere demonstrat. Quæ idem interpolata esse iudicat, uncis inclusimus; quæ e variis recensionibus menasse vult , indi- care non licuit. Multas lectiones in recensione textus Gœttlingiani ab Hermanno commendatas in nostrum Operum et Dierum textum nova hac ratione dispositum introduci non potuisse apparet. Quod Hesiodi fragmentorum collectio tam aucta tamqne emendata nunc in lucem prodit, id etiam Hermanno debetur, qui, postquam in recensione illa Gœttlingianam collectionem castigavit multisque Io- cis citatis locupletavit, triginta tria fragmenta addidit nova (1.1. pag. 266-271), quæ in editione nostra litera H. notavimus. Acce- dont præterea complura, quæ quamquam in Lehmanni de Hesiodi cannim’bus [Jardins particula priori anno 1828 Berolini edita jam leguntur, a Gœttlingio omissa sunt, triaque in Crameri anecdotis primum evulgata. Numeros Gœttlingianæ collectionis sine ulla litera nostris apposuimus, numeris collectionis Lehmanni litera L. , collectionis Gaisfordivel Dindorfii litera D. adscripta est. Flag- mentumCXVll Hermannus in præfatione ad Eurip. Helen. pag. XVlI correxit , ejusque emendationem recepimus, quamquam Hesiodum ita cecinisse nobis persuadere vix possumus. In APOLLONIO a Wellaueri lectionibus nonnunquam recessimus. Ex iis, quas editionis Wellauerianæ criticus (ephemm. literr. (1) Versuln 144, qualem in una trium illarum recensionum fuisse Hermannus vult, textui suo loco subiunximus. (a) Hermannum , qui in Jahnii annalibus philologiæ hune librum arque illam præsertim dissertationem iudicavit. Aliud de endem dissertatione iudicium in Zim- mermanni ephemm. (a. 1836 , pag. 1006 sqq.) sub calce recensionis, quam Iulius Cœur de illo Sœtbecri opusculo scripsit, legere meminimus. l Halenss. a. 1828, num. 305PRÆFATIO. seqq.) proposuit , bas fare recepimus, vu e oodicibus maximam partem haustas, paucas e conjectura: I. 61, intervînt 176, Împncfou. 372, «peint 672, émxvoaîouoau. 806, 30- puxdratç. 812, émueléwç. 881, rai. 893, div 101. 1120, ôxpuievw 1161, munirai. 1176, mixai. Il. 87, ouatâœvflc. 375, rpnxeîa. 427, âîîœvreç. 504, xôovï’gc. "I. 5, 101.. 15, 113v 7&9. 173, ce. 198, &Vé. 286, ân’. 410 et 496,90616œv1eç. 519, imxvoaîovraç, quod non recipere cautius fartasse fuisset; 1009, 36. 1195, eüçeflëoç. 1265, Ëoçepoïo. 1331 , 61191656601. 1V. 59, ôolfçcw. 202, S’ëwf. 271, WPOXO’HÎO’I. 323, insu" et punctum post versum 326; 652, ênioupot. 690, in". 800, aidâtes. 1103, iqa’ÈnoiSL 1212, dodu. 1260, dmppe’votç. 1324, 11.113111. 1647, fig. 1711, 16991 916’011. Præterea I. 523, âprôvscôau. 533, ûwoùécen. 749, duuvâpevol. Il. 28, oiov. 573, 6191175. 1180, 75 et 133g. III. 1374, Enfin. 1384, 706mm. 1396, «in-è, scripsimus e coniectura Struvii, qui anno 1822 in li- bello scholastico præter has lectiones alias etiam emendationes Apollonii dedit, elegantes omnes, sed fortasse minus veras. Lib. 1V. v. 290, 17W Wellaueri coniectura est. Lib. Il]. 1393, Hermanni «5906911; recepimus, quamvis, quid poeta scripserit, baud facile di- vinaris, vulgata tamen sensu omnino carente. Multas mutationes leviores, ad orthographiam plerumque spectantes, enumerare super- sedemus. MusÆUs Passowii maximam partem emendationum, quibus 0r- natus nunc editur, Wernickio debet, cuius coniecturas in com- mentario ad Tryphiodorum hic illic obvias recepimus bas : v. 18 et 252, àpçorépauç. v. 38, Bacs-0.510111. v. 58, pavât]; (e codd.) et «agaric. v. 2-10, époi tua. v. 272 , réô’lumv. v. 309, lemming. Eodem Wer- nickio suadente v. 53, dôavaîrotow 57m, et v. I 18, 0496416411], e codi- cibus dedimus. V. 81, lv Hermanni coniectura, v. 271, napaaîfleo eiusdem emendatio este codicibussumpta (vid. emendd. ad Coluth. v. 278, opuscc. vol. 1V, pag. 223). V. 219 antiquam lectionem, si étain: ô’éeâetç, restituimus (vid. Græfii conz’ectanea in Musæum, post Coluthum Schæferi, pag. 259). Commo post viri cl. Stanislai Iuliani editioneme Bekkerirecen- sione denuo impresso contigit ante hos undecim annos,ut Herman- nus operam suam ei præstaret. Is elegantissimas huius poetæ emendationes anno 1828 edidit (repetitas in opuscc. vol. IV, pag. 205 sqq.),quarum maltas in usum nostrum convertendas putavi- v111 PRÆFATIO. mus, neque tamen cas, quas sagax viri cgrcgii ingenium excogita- vit, quod antiqua lectio putida esset, nimis languide, minus elegans, etc. Alias etiam nonnullas coniecturas non recipiendas iudicavimus, ut v. 17, TOÎGI, quia ante liunc versum aliquid excidisse probabilius nabis videtur, quæ suspicio in bis carminis centonibus facillime movelur. ln iis, quæ Hermannus de v. 46 sqq. disputat, illnd certe verum est, Lennepii eùçe’a ineptum esse, de reliquis vero, quæ ad- dit, longe aliter sentimus. Si quid de nostra in textum introducere voluissemus, (niée: scripsissemus. Qui cum Hermanno in corrupta vulgata codicisque Mutinensis lectione vocem 0580:; agnoscere vult, is coniiciat poetam scripsisse 05811; aimantoit aut oing-nov. Spatiis illis, quæ inter duos versus passim vides, lacunas indicavimus in hoc poemate, verius dixeris, in bis poematis fragmentis non raras. QU1NT1 textum plane novum lectoribus nostris tradimus. Quam- quam hic poeta alterum Rhodomannum frustra adbuc expectabat, novaque editione , quam Spitznerum et Kœclilyum coniunctis vi- ribus parai-e accipimus, magnopere indiget, tamen triginta duobus bis annis post Tyclisenii editionem magna moles emendationum Quinti bic illic dispersarum accumulata est, in quibus non pauca invenies, quæ Rhodomannus, adeo Pauwius recte viderat, Tycb-u senius neglexit. Ecce subsidia, quibus instructi Postliomericorum textum recensuimus. Mulla egregia in Hermanni Orpliicis insunt , nonnulla utilia in W’ernickii commentario ad Trypbiodorum, multa bona in Spitzneri observationibus in Quintum ad calcem libri, quem de versa Græcorum heml’co scripsit, anno 1816 editis. Eiusdem au- ctoris observatl’onum in Quinti Postlzomerica particula prima