HERMANN FELIX WIRTH 1885-1981 GRATIS Auteur: A.H. Huussen Jr Aantal pagina's: 272 pagina's Verschijningsdatum: 2018-10-29 Uitgever: Aspekt B.V., Uitgeverij EAN: 9789463384933 Taal: nl Link: Download hier Herman Wirth Ik was erbij. Dwangarbeider in Duitsland meer info. Adolf Hitlers nationaalsocialisme - Van ideologie tot massamoord meer info. Wolfstijd - Duitsland en de Duitsers meer info. Het eiland Vlieland en zijn bewoners meer info. De appelboom meer info. Een bezeten land - Heksen, gebedsgenezers en de spoken van het verleden in naoorlogs Duitsland meer info. Verbinding verbroken - Familie in frontgebied meer info. Herkomst meer info. Elke dag een druppel gif - aangrijpend verhaal over een jongen die opgroeit in een NSB-gezin meer info. Hotel Schiller - Geschiedenis van een hotel en zijn kleurrijke gasten tijdens de bruisende interbellumjaren meer info. Een tijd van leven meer info. De grens getrokken - Noord-Nederlandse grensbewoners tussen meer info. De laatste generatie - Een unieke levensloop in de Tweede Wereldoorlog meer info. De stamhouder meer info. De oorlog overzee meer info. De bevrijding van Europa meer info. Mensen in verzet meer info. De jodenvervolging meer info. Hitler en nazi- Duitsland meer info. De oorlog in Nederland meer info. Twee eeuwen Duitse Europapolitiek - Hoe Duitsland diepe sporen trok meer info. De man in het hoge kasteel meer info. Het eiland Schiermonnikoog en zijn bewoners meer info. De Ardennen - De ontdekking van een grensland meer info. Duitse passages meer info. Camperboek Duitsland meer info. Niemands kind meer info. Schaduwogen meer info. Wildspoor meer info. De vondeling meer info. Sieg heil! De vriendschap duurde echter maar kort en beide mannen hebben elkaar — hoewel hun paden zich in Friesland kruisten — later niet weer gezien; kennelijk liepen hun opvattingen te ver uiteen. Wirth speelde daarna een rol in de regeringsplannen om de Universiteit van Gent te vervlaamsen. Over het algemeen wilde hij harder doorpakken en hij klaagde tegenover een collega dat er nog altijd teveel Fransgezinde joden voor de overheid werkten. Net als eerder in Berlijn organiseerde hij concerten om de bevolking enthousiast te maken voor zijn vaderlandslievende zangkunst. Het programma was overladen, het koor zong vals en er zaten geen Vlamingen in de zaal, verzuchtte een Duitse toehoorder. In augustus werd Wirth na opzettelijk te zijn besmet met vlektyfus uit actieve dienst ontslagen en trouwde hij zijn verloofde Margarete Constanze Hedwig Margarethe Schmitt , dochter van de kunstschilder en academiedocent Eugen Vital Schmitt te Berlijn. Het echtpaar zou twee zoons en twee dochters krijgen. Tegelijkertijd werd hij — als beloning voor zijn inzet aan het front — in december benoemd tot titulair professor, maar zonder leerstoel. Ook werd hij gedecoreerd met het IJzeren Kruis 2e klasse. Hij gaf weer colleges en in maart was hij een van de oprichters van het Duits-Vlaamse genootschap te Berlijn, dat de Duitse annexatieplannen ondersteunde. Met lichtbeelden en lezingen over Vlaanderen nam hij deel aan muzikale steunavonden voor de Duitse troepen, eerst in Berlijn en andere steden, vanaf juli ook in België, waar hij vergezeld van zijn vrouw optrad. In december was hij vermoedelijk betrokken bij de Vlaamse onafhankelijkheidsverklaring, een ontwikkeling die de Duitse legerleiding minder welgevallig was; zijn schoonvader maakte portretten van de gevolmachtigden, zijn schoonouders logeerden bij hem in Ukkel. In september van dat jaar kreeg Wirth een aanstelling tot Vlaamstalig docent aan het Koninklijk Conservatorium Brussel, met als leeropdracht de muziekgeschiedenis, tevens werd hij benoemd tot adjunct-conservator van de muziekcollectie van de Koninklijke Bibliotheek. Zijn openingsles volgde op 8 april Vlak voor het einde van de oorlog in november weken Wirth en zijn vrouw tijdelijk uit naar Nederland, waar ze met andere vluchtelingen een muziekgroep vormden die onder andere in de Jordaan oud-Hollandse liedjes ten gehore bracht. Ze besloten het revolutietumult in Berlijn voorlopig te ontvluchten en vestigden zich januari te Ellecom bij Dieren, daarna in een villa te Baarn, waar Wirth tijdelijk les gaf aan het nieuwe Baarnsch Lyceum. Daarnaast deed hij journalistiek werk en had hij een atelier voor technische, wetenschappelijke en kunstfotografie. Vanwege zijn muziekhistorische werk genoot hij enige bekendheid, maar hij viel tevens op door zijn pro-Duitse, pangermaanse houding en zijn antisemitisme. In Nederland organiseerde hij weer enkele klassieke concerten en richtte hij april samen met zijn vrouw de Landbond der Dietsche Trekvogels op — een muziekgezelschap in de traditie van de Duitse jeugdmuziekbeweging en de conservatieve jeugdbonden,die kampvuurromantiek verbonden met de verheerlijking van het soldatenbestaan en de natie. Met een gilde van speellieden trok hij door het land, waarbij hijzelf de aartsluit en zijn vrouw de dubbelkorige luit bespeelde; allen waren gekleed in zeventiende-eeuwse dracht. Wirth koppelde de concerten aan propaganda-avonden voor zijn völkische variant van de Wandervogel-beweging, die aan herleving van de traditionele volkscultuur en herstel van de gemeenschapszin zou moeten bijdragen. De Trekvogels werden ondersteund vanuit conservatieve kringen, waaronder koningin Wilhelmina. De organisatie was extreem nationalistisch en gericht tegen het grotestadsleven. Als embleem diende een opwaarts vliegende zonneadelaar met omgekeerd hakenkruis, ariosofische symbolen die sinds de Berlijnse Kapp-putsch van maart overwegend met antisemitisme werden geassocieerd. Dat alles stond een uitnodiging om voor het koninklijk huis op te treden kennelijk niet in de weg. Andere jongerenbewegingen namen deze organisatie niet serieus. Men constateerde spottend dat Wirth:. In Zwolle organiseerde Wirth mei een groot openluchtspel voor kinderen in het kader van een landelijke demonstratie van de geheelonthoudingsbeweging. Dit was ook de laatste keer dat de Dietsche Trekvogels van zich lieten horen. De gedachte sloeg in Nederland niet aan, de belangstelling voor de uitvoeringen viel tegen. Wirth was inmiddels begonnen aan een groot onderzoek dat uiteindelijk zijn levenswerk zou worden. Hij ging zich verdiepen in vakgebieden als archeologie, volkskunde, religiewetenschappen en oudgermanistiek. In vergelijking met vakgeleerden bleef hij echter een amateur, wat hem later zou opbreken. In zijn schriftelijke toelichting was sprake van megalithische gedenktekens, primitieve runeninscripties en oeroude lichtrituelen, waarvan de diepere betekenis nog slechts aan ingewijden bekend was. Onderdirecteur E. Haslinghuis en de kunsthistoricus Hofstede de Groot reageerden verbolgen. In augustus kreeg hij — inmiddels 37 jaar oud — een onbezoldigde aanstelling als assistent aan het Germanische Seminar te Marburg an der Lahn Hessen , met als leeropdracht Nederlandse volkskunde en volksgeschiedenis, maar hij keerde eerst met studieverlof terug naar Nederland. Eind maart vond hij een tijdelijke baan in Sneek, waarna hij gedurende tien maanden als leraar Nederlands en aardrijkskunde aan het gymnasium verbonden was. Intussen deed hij onderzoek naar de plattelandscultuur. Zijn methode bestond uit het ontcijferen van oeroude symbolen die hij overal om zich heen dacht te zien. Door hun herkomst te achterhalen meende hij het oudste schrift en daarmee ook de oudste religie van de mensheid te kunnen reconstrueren. Hij noemde deze methode paleo-epigrafie: studie naar symbolische inscripties uit de vroegste menselijke geschiedenis, waarvan hij meende dat zij — in tegenstelling tot mythen — de tijd ongerept hadden doorstaan. Wat Wirth naar Friesland heeft gebracht, is niet duidelijk; zijn oudste foto-opnamen dateren uit , toen hij zijn belangrijkste sponsor, de invloedrijke domineesweduwe A. Zijn zoektocht naar oeroude geveltekens voerde hem ook naar West-Friesland en Twenthe. Op 2 november hield Wirth voor het Friesch Genootschap in Leeuwarden een lezing over De uileborden en andere zinnebeeldige tekens in Friesland , waarbij hij zijn theorieën en onderzoeksplannen uitvoerig uit de doeken deed. Daarbij kwam voor het eerst het Oera Linda-boek ter sprake, een toevalsvondst die zijn leven zou veranderen:. Dit boek, een oeroude overlevering, opgeschreven in de geweldige strijd van Friezen en Franken, is een waar boek, staat hoger dan het Testament en is een antwoord op het zesspakige rad teken van God. Hoe verminkt dit boek mag worden door hen die er niets van begrijpen, al blijven er maar tien bladzijden van bestaan, dan zullen die toch nog het hoogste en waardevolste zijn, wat ooit uit het Oosten tot ons is gekomen. Wirths bezigheden wekten niet alleen in Friesland, maar ook daarbuiten veel interesse. Maar zijn enthousiasme voor het Oera Linda-boek lokten tevens een reactie uit van de Friese voorman ds. Geert Ailco Wumkes, die benadrukte dat het bij dit boek om een recente vervalsing ging. De orthodox-hervormde Wumkes was er echter van overtuigd dat pangermanisme, jodenhaat en ongeloof al in de tekst van het Oera Linda-boek zaten ingebakken. In joodse kringen reageerde men eveneens bezorgd op Wirths plannen de oud-Germaanse godencultuur in ere te herstellen. De weerstand die zijn opvattingen opriepen schijnt een van de redenen te zijn geweest dat hij vervroegd naar Duitsland terugkeerde. De hoofdlijnen van zijn betoog stonden al vast, zo blijkt uit een lang interview. Wirth liet zich volledig meeslepen door zijn eigen enthousiasme. Wirth geloofde in buitenzintuigelijke waarneming: de diepere betekenis van de door hem bestudeerde symbolen