Notes du mont Royal www.notesdumontroyal.com 쐰 Cette œuvre est hébergée sur « No- tes du mont Royal » dans le cadre d’un exposé gratuit sur la littérature. SOURCE DES IMAGES Google Livres HEIOAor HOIHMATA. HESIODI CABMINA. l-LXCUIMBANT FIRMIN DIDO’I’ FIlA’l’RliS, VIA IMZUB, un. HEIOAor HOIHMATA. HESIODI CABMINA. AiIOAADNlor APPONATTIKA. APOLLONII ARGONAUTICA. normor TA mer nm KAI AEANAPON. MUSÆI CABMEN on HEBONE ET LEANDBO. sommer APIIAFH EAENHZ. goum]; gurus HELENÆ. KOINTOY TA MEG’ OMHPON. i QUINTI PosTHOMERICA. TPTtblOADPOY mon): mon TRYPHIODORI EXCIDIUM lLIl. szzor IIPOOMHPIKA, x. 1.x. TZETZÆ ANTEBOMERICA, etc. GRÆCE ET LATINE CUM INDICIBUS NOMINUM ET RERUM EDIDIT F. s. LEHRS. ASII, PISANDRI, PANYASIDIS, CHOERILI, ANTIMACHI FRAGMENTA CUM COMMENTARIIS ALIORUM ET SUIS ADJECIT FBIDERICUS DÜBNEB. PARISIIS, EDITOBE AMBROSIO FIRMIN DlDOT, INSTITUT! REG]! FRANCHE TYPOGRAPHO, vu naos, 56. 0.0. MDCCCXL PRÆFATIO. IN hoc seplem poelarum corpore Hesiodo Apollonium ac Mu- sæum subiunximus, ne reliquorum quatuor, qui de rebus Troicis sunt omnes, interrumpatur ordo. Critica, quam vocant, adhibita arte novas horum auctorum recensiones exhibendi fortasse ne fa- cultas quidem fuisset, consilium certe non eral. Religiosi autem editoris esse putavimus, in usum suum convertere, si quid boni atque emendati virorum doctorum sive ingenio, sive studio nuper detectum invenerit. Quæ messis poelis nostris baud parcos red- didit fructus. Quo factum est, ut omnes, nisi forte Tzetzen ex- cipere velis , permullis locis correcli, partim novam plane induti speciem, in lucem prodeant, plurimaque dici possint, quibus multæ, quas recepimus, lectiones explicentur, nonnullæ defen- dantur, excusenlur non paucæ. Ne tamen modum, qui præfationi constitui solet, transeamus , de singulis mutationibus in editione nostra obviis fusius disserere supersedebimus, quas ne enumerare quidem licebit, nisi ubi id aut paucis absolvendum, aut sine magno lectorum noslrorum incommodo non evitandum indica- verimus. Gœttlingianus HESIODI textus quinquaginta emendationes in The- ogonia, viginti quinque in Scuto Herculis a nobis receptas egre- giæ Hermanni recensioni (in opuscc. vol. V], pag. 142 sqq.) de- bet. Quum de prisca Theogoniæ forma hodiernæque origine nihil constet (I), versus longioresve locos transponere , quomodo Her- mannus hic illic faciendum docet, ausi non sumus, sed satis habui- mus uncis includere, quæ, quo loco hodie leguntur, carminis te- norem interrumpunt , sive dispositionis hodierna antiquioris, sive variarum recensionum, sive interpolationum vestigia sint. Quod ad (x) Mützellius, quem his in studiis iotum esse viri docti non ignorant, in re- censione libelli, in quo Sœtbeerus quidam sua Gruppiique somnia de primigenia Theogoniæ specie publici juris fccit (Zimmerm. ephemm. a. 1838, num. xo sqq.), philologiæ hodiemæ vires difficultati huius quæstionis pares esse ncgat. (l ScutumV! PB attinet, ÆFATIO. lectores ad egregiam Hermanni disputationem de triplici huius poematis recensione remittamus oportet. Carminis enim intellectui commodoque legentium male consultum fuisset, si nulla addita adnotatione textum dispositioni a viro doctissimo pro- positæ adaptare voluissemus(r). De tertii,quod superest, poematis Hesiodei natura Lehrsius frater dilectus Quæstionum epicarum a. 1837 editarum dissertatione tertia novam exposuit sententiam, quæ, quamvis minus probata a nonnullis, maxime tamen idoneum harum rerum iudicem nacta est defensorem ln nostra editione singulas facile agnosces sententias, quas Lehrsius non nisi propter verborum quorundam similitudinem interpositas cum reliquo car- mine vix cohærere demonstrat. Quæ idem interpolata esse iudicat, uncis inclusimus; quæ e variis recensionibus manasse vult , indi- care non licuit. Multas lectiones in recensione textus Gœttlingiani ab Hermanno commendatas in nostrum Operum et Dierum textum nova hac ratione dispositum introduci non potuisse apparet. Quod Hesiodi fragmentorum collectio tam aucta tamque emendata nunc in lucem prodit, id etiam Hermanno debetur, qui, postquam in recensione illa Gœttlingianam collectionem castigavit multisque lo- cis citatis locupletavit, triginta tria fragmenta addidit nova (1.1. pag. 266-271), quæ in editione nostra litera H. notavimus. Acce- dont præterea complura, quæ quamquam in Lehmanni de Hesiodi carminibus perditis particula priori anno 1828 Berolini edita jam deguntur, a Gœttlingio omissa sunt, triaque in Crameri anecdotis primum evulgata. Numeros Gœttlingianæ collectionis sine ulla litera nostris apposuimus, numeris collectionis Lehmanni litera L. , collectionis Gaisfordi vel Dindorfii litera D. adscripta est. Frag- mentum CXVII Hermannus in præfatione ad Eurip. Helen. pag. XVII correxit , ejusque emendationem recepimus, quamquam Hesiodum ita cecinisse nobis persuadera vix possumus. ln APOLLomo a Wellaueri lectionibus nonnunquam recessimus. Ex iis, quas editionis Wellauerianæ criticus (ephemm. literr. (1) Versuln 141., qualem in una trium illarum recensionum fuisse Hermannus vult, textui suo loco subiunximns. (a) Hermannum , qui in Jahnii annalibus philologiæ liunc librum ntque illam præsertim dissertationem iudicavit. Aliud de eadem dissertatione iudicium in Zim- mermanni epbemm. (a. 1836 , pag. 1006 sqq.) sub calce recensionis, quam Iulius Cæsar de illo Sœtbeeri opusculo scripsit, lcgcre meminimus. Halenss. a. 1828, num. 305PRÆFATIO. seqq.) proposuit , bas fere recepimus, vu e codicibus maximam partem haustas, paucas e conjectura: I. 61, âpre-m’en 176, Ïnepnoibu. 372, upépnv. 672, êztxvoaîoucat. 806, 80- puxrârauç. 812, aînpeléwç. 881, rouf. 893, div 101.. 1120, ÔKPLOIEVTL’ 1161, muai-up. 1176, nanti. Il. 87, ouatâmvreç. 375, 791.161. 427, dîîavrec. 504, 7.005165; 5, 101.. 15, très! vip. 173, Te. 198, rivai. 286, én’. 410 et 496,9uctdœv-reç. 519, énthoéovraç, quod non recipere cautius fortasse fuisset; 1009, dé. 1195, aubes-néo; 1265, (0959011). 1331, 63491656601. 1V. 59, Sali-461v. 202, 8’èv1’. 271, 119010501. 323, 31:51.1" et punctum post versum 326; 652, êrïoupou 690, êar’. 800, aisé-Le. 1103, êtp’Ènaîdt. 1212, dodue. 1260, oinnpyivorç. 1324, 11.718311. 1647, Tfiç. 1711, 10’991 estiver). Præterea I. 523, àçniveaeau. 533, ûnoxlaîoôn. 749, aîpuvo’pevot. Il. 28, oiov. 573, Expaye. 1180, 7e et i852 III. 1374, ëmfiov. 1384, Toüvmv. 1396, 1’116, scripsimus e coniectura Struvii, qui anno 1822 in li- bello scholastico præter bas lectiones alias etiam emendationes Apollonii dedit, elegantes omnes, sed fortasse minus veras. Lib. IV. v. 290, ri)! Wellaueri coniectura est. Lib. Il]. 1393, Hermanni &POÜPTlÇ recepimus, quamvis, quid poeta scripserit, baud facile di- vinaris, vulgata tamen sensu omnino carente. Multas mutationes leviores, ad orthographiam plerumque spectantes, enumerare super- sedemus.Musæus Passowii maximum ’ partem emendationum, quibus 0r- natus nunc editur, Wernickio debet, cuius coniecturas in com- mentario ad Tryphiodorum hic illic obvias recepimus bas : v. 18 et 252, aîpcpore’pauç. v. 38, Bacûetav. v. 58, luné-n; (e codd.) et fiaPEl’ÎÎÇ. v. 210, époi Twa. v. 272 , réâ’ê’emev. v. 309, lampion; Eodem Wer- nickio suadente v. 53, éÔava’Toww aïyew, et v. 1 18, engoulés, e codi- cibus dedimus. V.81, êv Hermanni coniectura, v. 271, wapaxirfieo eiusdem emendatio est e codicibus sumpta(vid. emendd. ad Coluth. v. 278, opuscc. vol. 1V, pag. 223). V. 219 antiquam lectionem, tiéreèv S’éôe’letç, restituimus (vid. Græfii coniectanea in Musæum, post Coluthum Schæferi, pag. 259). COLUTHO post viri cl. Stanislai luliani editionem e Bekkeri recen- sione denuo impresso contigit ante 110s undecim annos,ut Herman- nus operam suam ei præstaret. Is elegantissimas huius poetæ emendationes anno 1828 edidit (repetilas in opuscc. vol. 1V, pag. 205 sqq.), quarum multas in usum nostrum convertendas putavi- V111 PRÆFATIO. mus, neque tamen eas, quas sagax viri egregii ingenium excogita- vit, quod antiqua lectio putida esset, nimis languida, minus elegans, etc. Alias etiam nonnullas coniecturas non recipiendas iudicavimus, ut v. 17, roidi, quia ante hune versum aliquid excidisse probabilius nobis videtur, quæ suspicio in bis carminis centonibus facillime movetur. In ils, quæ Hermannus de v. 46 sqq. disputat, illud certe verum est, Lennepii eügëa ineptum esse, de reliquis vero, quæ ad- dit, longe aliter sentimus. Si quid de nostro in textum introducere voluissemus, ôEe’a scripsissemus. Qui cum Hermanno in corrupta vulgata codicisque Mutinensis lectione vocem oôdaç agnoscere vult, is coniiciat poetam scripsisse 0581; ixathTOV aut dinguoit. Spatiis illis, quæ inter duos versus passim vides, lacunas indicavimus in hoc poemate, verius dixeris, in bis poematis fragmentis non rams. QUINTI textum plane 110vum lectoribus nostris tradimus. Quum- quam bic poeta alterum Rhodomannum frustra adbuc expectabat, novaque editione, quam Spitznerum et Kœcblyum couiunctis vi- ribus parure accipimus, magnopere indiget, tamen triginta duobus bis annis post Tycl1senii editionem magna moles emendationum Quinti bic illic dispersarum accumulata est,în quibus non pauca invenies, quæ Rhodomannus, adeo Pauwius recte viderat, Tycb- senius neglexit. Ecce subsidia, quibus instructi Postbomericorum texlum recensuimus. Multa egregia in Hermanni Orpl1icis insunt , nonnulla utilia in Wernickii commentario ad Trypbiodorum, multa houa in Spitzneri observationibus in Quintum ad calcem libri, quem de venu Græcomm lieroico scripsit, anno 1816 editis. Eiusdem au- cloris observationum in Quùzli Postlzomen’ca particula prima et altera Vitebergæ a. 1815 prodierunt, tertia anno 1837 in Zimmermaum epl1e1neridibus (num. 143 sqq., pag. 1161 sqq.)