Portfolio Niels Meijerink Inhoudsopgave Verrukt van vervallen tribune 3 Mes snijdt aan twee kanten 5 Profvoetballers in plaats van 'oudjes' 7 Liefde voor AGOVV als 'blauwe' draad 9 'De sir Alex Ferguson van Vorden' 11 Na Rio terug naar de eerste klasse 13 Deventer voetbal wankelt naar onzekere toekomst 15 Zwaluwen vliegen uit naar Zutphen 18 Costa Cardoso klaar voor oorlog 19 Miss Overijssel voelt zich thuis tussen de mannen 21 Champagne voor kampioen KVZ 23 Verschenen in: De Stentor – editie Apeldoorn (16 november 2015) Verrukt van vervallen tribune Voetbalromantici verkiezen bouwval boven spektakelstuk - Als hobby bezoeken ze zoveel mogelijk stadions: groundhoppers. Zaterdag bezochten dertig van hen AGOVV. Sportpark Berg en Bos valt even stil als Roy Groenevelt Stroe na twintig minuten spelen op 1-1 zet tegen thuisploeg AGOVV. Althans, bijna stil. Pal tegenover kantine 'de Blauwe drukte' applaudisseert een groepje van zo'n dertig man, en één vrouw, voor de schitterende gelijkmaker. Het applaus is typerend. Voor deze mannen is de wedstrijd namelijk vaak van ondergeschikt belang. Het is hen een zorg wie er met de drie punten naar huis gaat. Dat blijkt ook maar weer in Apeldoorn. Terwijl AGOVV en Stroe bezig zijn met een heus spektakelstuk voelt het alsof er op de tribunes een reünie aan de gang is. Verhalen worden uitgewisseld waarbij hun hobby 'groundhopping' de rode draad vormt. En dus passeren namen als Barnsley, Accrington Stanley en het Liechtensteinse FC Vaduz de revue. Want deze mannen zijn voetballiefhebbers. Al lijkt 'voetbalromantici' een beter woord. Kilometervreters Ze dromen namelijk weg bij de vervallen hoofdtribune van AGOVV. ,,Deze hoofdtribune is fantastisch. Dat oude en vervallen, daar kick ik op'', spreekt Nico Braam dan ook vol enthousiasme. Vanuit Zaandam maakte hij de reis naar Apeldoorn. Een fototoestel bungelt om zijn nek. ,,Van de hoofdtribune heb ik ook de meeste foto's genomen. Ik hoop dat ze hem niet te gelikt opknappen. Daarnaast is de ligging van dit stadion echt geweldig.'' Na de wedstrijd AGOVV - Stroe reist Braam overigens direct door naar Luik voor een wedstrijd op het derde niveau. Een dag later is hij in Oberhausen te vinden, bij een wedstrijd op het vierde niveau van Duitsland. Braam is niet de enige die de nodige kilometers heeft gemaakt. Vanuit heel het land zijn ze afgereisd naar Apeldoorn. De boekpresentatie van 'Voetbalavonturiers - groundhoppend de wereld over', die na de wedstrijd plaatsvindt in de kantine, vormt de belangrijkste reden. De titel van het boek dekt perfect de lading van wat deze mannen het liefste doen: stadions bezoeken. Noem een willekeurig stadion in Europa en de kans is groot dat één van de aanwezigen het bezocht heeft. Daarbij verkiezen ze overigens de Engelse League Two boven de Premier League. En de Duitse Regionalliga, het vierde niveau, boven de Bundesliga. Als de commercie er nog maar niet heeft toegeslagen en de clubs nog niet ontdekt zijn door de massa. FC Vaduz Misschien verwoordt René van Dam, gehuld in een jack van Telstar, hun gemeenschappelijke gevoel nog wel het beste: ,,Ik was bij FC Vaduz uit Liechtenstein. Dat stadion vind ik echt geweldig. Dat ligt heel mooi ingeklemd tussen de bergen. Een paar dagen daarvoor was ik bij Bayern München. Maar daar vond ik de sfeer veel minder.'' Zijn vakanties plant hij om wedstrijdbezoeken heen. Tot onvrede van zijn vrouw overigens. Het bezoeken van stadions is een hobby. ,,Maar ik bezoek er niet zo veel als Tom hoor'', vult hij daarbij aan. Tom is Tom Bodde. De initiatiefnemer en één van de auteurs van het boek. Met 1150 bezochte stadions in 55 landen mag hij met recht de opper-stadionbezoeker van Nederland genoemd worden. Die stadions bezoekt hij overigens niet bij de 'mainstream' clubs en competities. ,,Ik houd niet van clubs waar toeristen op af komen. Ik ga bij wedstrijden ook altijd tussen de lokale mensen staan. Ik wil echt proeven van de lokale fancultuur.'' AGOVV voldoet volgens Bodde aan de gestelde eisen. ,,Dit is één van de cultplekken in Nederland. Ik houd van authenticiteit en AGOVV is romantiek ten top.'' Voor hem en de overige voetbalromantici vormde niet de 5-4 uitslag het hoogtepunt van de middag. Hun middag was al compleet bij het zien van de hoofdtribune op sportpark Berg & Bos. Verschenen in: De Stentor – editie Apeldoorn (21 november 2015) Mes snijdt aan twee kanten APELDOORN - Apetrots zijn ze bij WSV op de samenwerking met Vitesse. ,,Ik denk dat iedere amateurclub trots is als er een Betaald Voetbal Organisatie op de deur klopt'', reageert Jordy Vakkert, hoofd opleidingen bij de Apeldoornse club. Jullie zijn dus benaderd door Vitesse? ,,Vitesse had ons al langer op het oog. Zij lopen hier ook al langer rond. Eind vorig jaar zijn uiteindelijk de eerste contacten gelegd en heeft Vitesse ons benaderd. Ze wilden een convenantpartner in deze regio, want in de regio Apeldoorn hadden ze niemand. De vraag was dan ook of wij een samenwerking zagen zitten. Waarom koos Vitesse volgens jou voor WSV als partner? ,,Vitesse heeft zich afgevraagd: 'past WSV bij ons?' Ze waren op zoek naar een club waarvan de jeugd op hoog niveau speelt. Daarnaast sluit de visie van Vitesse aan op die van ons. De manier van opleiden is ook bijna hetzelfde. Zo leiden wij de jongste jeugd op volgens de Wiel Coerver Methode en staat bij Vitesse een manier van voetballen centraal, die een hoog technisch niveau vraagt.'' Wat houdt het convenant precies in? ,,De samenwerking richt zich voornamelijk op de jeugdopleiding. Wij draaien volledig op vrijwilligers, terwijl ze bij Vitesse betaalde krachten hebben. Zij hebben de expertise. Wij kunnen daar gebruik van maken. Zij kunnen helpen onze opleiding te verbeteren. Dan gaat het om de manier van training geven, de intensiteit van trainingen en trainingsvormen.'' Hoe zit het met het overstappen van WSV-spelers naar Vitesse? Als Ajax Jantje uit de B1 op het oog heeft en zij zijn het eerste, dan piest Vitesse naast de pot. Maar Vitesse zal nu ongetwijfeld vaker komen kijken waardoor zij de eerste zullen zijn.'' En tot slot de hamvraag: wat levert het WSV op? ,,Wij hebben goed nagedacht over hoe we het convenant actief kunnen gebruiken. Als je ergens tijd instopt wil je er namelijk ook iets voor terug zien. Natuurlijk heeft Vitesse interesse in de echte talenten. Maar het convenant moet WSV als geheel iets opleveren. Zo hopen we een aantrekkingskracht te hebben op talenten die graag bij WSV willen spelen. Daarnaast kunnen elk seizoen twee selectietrainers een week stage lopen bij Vitesse, om een kijkje te nemen in de keuken. Maar daarna verwachten we wel terugkoppeling van ze. Want niet alleen de selectieteams maar ook een jongen uit de D8 moet er wat aan hebben.'' Verschenen in: De Stentor – editie Apeldoorn (18 november 2015) Profvoetballers in plaats van 'oudjes' Geboren en getogen Vaassenaar neemt sinds dit seizoen de spelers van NEC onder handen - Rob van Hunnik is tegenwoordig fysiotherapeut bij eredivisionist NEC. In Nijmegen is hij op zijn plaats. Hij zou zelf een profvoetballer kunnen zijn. Zet Rob van Hunnik tussen de spelers op de selectiefoto van een willekeurige club in het betaalde voetbal en fans zullen zich afvragen wie die nieuwe aanwinst is. De zwarte haren naar achteren gekamd, de zijkanten opgeschoren en een volle baard. Qua uiterlijk voldoet hij aan de eisen van de hedendaagse prof. Slechts de tatoeages ontbreken. Dit seizoen prijkt Van Hunnik daadwerkelijk op zo'n teamposter. Op die van NEC om precies te zijn. Achter voormalig Feyenoorder Joey Sleegers en smaakmaker Anthony Limbombe. Helaas voor hem niet als speler. Verder dan de tweede klasse zondag met Vaassen kwam hij niet. Toch is hij dit seizoen geregeld op het veld van stadion De Goffert te vinden. Sinds 1 september is de 30-jarige Van Hunnik als fysiotherapeut in dienst bij de Nijmeegse eredivisionist. Daarbij verricht de geboren Vaassenaar ook het 'veldwerk.' Bij blessures van NEC senlt hij met de waterzak het veld in. Maar noem hem geen verzorger. Hij doet meer dan dat. ,,Ik houd me bij NEC bezig met preventie en revalidatie. Dus het voorkomen van blessures en het begeleiden van spelers in hun revalidatietraject, het terugkeren op wedstrijdniveau.'' Droombaan Hij werkte al eerder bij NEC. Tijdens zijn studie fysiotherapie aan de Hogeschool van Arnhem en Nijmegen deed hij twee seizoenen werkervaring op bij de A1 van de Gelderse club. ,,Dat heeft na zes jaar zijn vruchten afgeworpen'', zegt Van Hunnik met een lach. Toen na het vertrek van Bart-Jan Lourens de functie van fysiotherapeut vacant werd bij NEC, was de Vaassenaar één van de gegadigden. Dat de keuze uiteindelijk op hem viel, is niet vreemd. Naast zijn eerdere periode bij de revelatie van de eredivisie - de promovendus staat zesde - ziet hij het werk in Nijmegen als zijn droombaan. ,,Ik heb altijd al gezegd dat ik dit graag wil doen. Het is echt vet om in de topsport werkzaam te zijn. En voetbal heeft me ook altijd aangesproken.'' Van Hunnik voelt zich thuis in de Keizerstad. Niet alleen omdat het tegenwoordig zijn woonplaats is, maar ook qua werk. ,,Bij NEC kun je de hele dag met een speler bezig zijn'', legt van Hunnik uit. ,,Je kunt gerichter werken. Daardoor kun je meer kwaliteit leveren.'' Wereld van verschil Het is nogal een verschil met zijn vorige baan bij Wolbert Fysio in Uden. Natuurlijk, daar werkte hij ook met topsporters. Volleybalsters, schaatsers, wielrenners en atleten uit verschillende disciplines passeerden de revue. Maar de verscheidenheid zat hem ook in een ander aspect. De huisvrouw, geslaagde zakenman en 'oudjes' nam hij in Brabant eveneens onder handen. Hij vond het leuk werk om te doen, benadrukt Van Hunnik. Maar toch was hij er niet helemaal op zijn plek.