RADOMSKO MAPA ZASOBÓW I POTENCJAŁÓW POŁOŻENIE, LOGISTYKA, ZABUDOWA Miasto Radomsko położone jest w centralnej Polsce, na południowych obrzeżach regionu łódzkiego (województwo łódzkie), w środkowo – zachodniej części powiatu radomszczańskiego. Geograficznie znajduje się obrębie Wyżyn Polskich na południu i Niżu Środkowoeuropejskiego, na pograniczu trzech mezoregionów: Wzgórz Radomszczańskich, stanowiących północną cześć jednostki zwanej Wyżyną Przedborska i Niecki Włoszczowskiej (wchodzących w skład Wyżyny Małopolskiej) oraz Wysoczyzny Bełchatowskiej. Radomsko leży nad rzeką Radomką na granicy trzech dzielnic: Małopolski, Wielkopolski oraz Śląska. Określają je współrzędne geograficzne od północy 51º01´56″N, od południa 51º06´37″N, od zachodu 19º21´53″E i od wschodu 19º31´19″E. Przez miasto przebiega droga krajowa nr 1 Cieszyn – Gdańsk, która w 2012 ma się stać częścią budowanej autostrady A1 z węzłem w Radomsku. Stanowi polską część międzynarodowego szlaku komunikacyjnego E75 Helsinki - Gdańsk - Łódź - Katowice - Budapeszt - Ateny. Krzyżuje się ona tutaj z droga krajową nr 42 przebiegającą przez obszar czterech województw: opolskiego, śląskiego, łódzkiego i świętokrzyskiego z Kamiennej koło Namysłowa do Rudnika koło Starachowic. Przez miasto przebiega także droga krajowa nr 91 łącząca Głuchów pod Łodzią z Częstochową, która ma pełnić role drogi alternatywnej do autostrady A1, oraz linia kolejowa Katowice – Warszawa (wybudowana w 1846 r. jako Kolej Warszawsko – Wiedeńska). Niewątpliwym atutem miasta jest jego korzystne położenie komunikacyjne. Radomsko dzieli od Warszawy 190 km, od Łodzi 90 km, a od Katowic 105 km. Przez miasto przebiega linia kolejowa Katowice - Warszawa oraz trasa szybkiego ruchu, która niedługo stanie się częścią budowanej autostrady Cieszyn - Łódź - Gdańsk. Posiada dość dobrze rozwiniętą miejską sieć komunikacyjną obsługiwaną przez MPK i dogodne połączenia z większymi miastami regionu dzięki działalności przedsiębiorstw: PKP i PKS. Miasto dzieli się na kilkanaście dzielnic m.in. Bartodzieje, Bogwidzowy, Centrum, Folwarki, Kopiec, Kowalowiec, Miłaczki, Osiedle Adama Mickiewicza, Osiedle Tysiąclecia, Saniki, Stobiecko Miejskie, Sucha Wieś, Wymysłówek. Grunty zabudowane i zurbanizowane zajmują 1494 29. W strukturze przestrzennej miasta można wyodrębnić ścisłe centrum z historyczną zabudową, która w większości pochodzi z drugiej połowy XIX i początku XX wieku. Wśród zabudowy widać wpływy kultury tworzonej przez ludność żydowską, która stanowiła znaczącą część przedwojennych mieszkańców Radomska. Lokalizacja placów oraz przebieg ulic wytyczony został z uwzględnieniem tradycyjnych szlaków komunikacyjnych i łączy dworzec kolejowy (dawna Kolej Warszawsko- Wiedeńska) z rynkiem miasta. Na tym obszarze do dziś funkcjonują tradycje działalności handlowej uraz usługowej, w tym administracyjnej o zasięgu ponadlokalnym. Jednocześnie obszar pełni funkcję reprezentacyjną miasta. Użyteczność obszaru obniża duże natężenie ruchu samochodowego związane z przebiegiem dróg krajowych nr 42 i 91, lokalnych oraz brak miejsc parkingowych. Długie i bogate tradycje przemysłowe i handlowe Radomska, działające zakłady i szkoły przygotowujące kadry dla przemysłu i sektora usług, stwarzają w mieście korzystną atmosferę społeczną dla inwestycji krajowych i zagranicznych. Zakłady przemysłowe dysponują wolnymi terenami, halami i mocami produkcyjnymi. Jednakże na terenie Radomska w ostatnich latach nastąpiło drastyczne ograniczenie zatrudnienia. Kilka liczących się w minionym okresie przedsiębiorstw, zostało zlikwidowanych. Spowodowało to wzrost bezrobocia, które w rejonie utrzymuje się na wysokim poziomie, znacznie powyżej średniej krajowej i wojewódzkiej. Bezrobocie stale rośnie, ponieważ likwidowane są kolejne zakłady pracy. Zbudowany w poprzednich dziesięcioleciach potencjał ekonomiczny Radomska i wykwalifikowani pracownicy są obecnie w znacznej części niewykorzystani. SYMBOLIKA Herb Miasta Radomska Opis herbu Miasta: w polu błękitnym czerwona brama miejska z trzema wieżami, w niej krocząca postać rycerza, skierowana w prawo, barwy granatowej. W lewej ręce mała, owalna tarcza, która osłania środkową część ciała. W prawej ręce miecz wzniesiony nad głową. Prawa noga w wykroku. Na głowie ukazanej z profilu hełm bez ozdób. Pod stopami rycerza grunt żółty, wznoszący się w prawo. Mur wokół bramy z zaznaczonym wątkiem ceglanym, prosto zakończony w połowie wysokości pola. Otwór bramy prostokątny, zamknięty łukiem odcinkowym. Nad murem z bramą trzy wieże (bez zaznaczonego wątku). Środkowa wieża większa od bocznych. Wieże dwukondygnacyjne zwieńczone trójzębnym krenelarzem. W dolnej kondygnacji wież jeden prostokątny otwór, w górnej po dwa prostokątne otwory. Klejnot herbu to pięciopałkowa złota korona, nad nią trzy wieże barwy czerwonej ( takie jak w godle, lecz bez otworów w dolnej kondygnacji). Każda z wież zakończona białym, strusim piórem odciętym od widza. Flaga Miasta Radomska Barwy Miasta określa jej flaga – prostokątny płat tkaniny o proporcjach boków 5 : 8, obustronnie jednakowy, o trzech poziomo ułożonych polach barwy czerwonej u góry, żółtej w środku i barwy niebieskiej u dołu. Proporcje szerokości pola barwy czerwonej do żółtej i barwy niebieskiej do żółtej wynoszą 2:1, natomiast barwy czerwonej do barwy niebieskiej 1: 1. Pieczęć Miasta Radomska Pieczęcią Miasta jest znak odciśnięty z metalowego tłoku pieczętnego, przedstawiający najstarszą pieczęć miasta z okresu panowania Kazimierza Wielkiego, o średnicy 40 mm. W środku pola pieczęci znajduje się gotycka litera „K” nakryta koroną oraz wpisany w owal majuskułą gotycką napis „Sigillum Civitatis Radomsco”. Pieczęć może być używana przez organy gminy i umieszczana na dyplomach, listach gratulacyjnych i innych dokumentach o znaczeniu szczególnie związanych z: 1) nadaniem tytułu Honorowego Obywatela Miasta Radomska, 2) przyznaniem Medalu Miasta Radomska, 3) kontaktami z miastami partnerskimi, 4) wydarzeniami o wysokiej randze dla miasta, 5) aktami erekcyjnymi rozpoczynającymi budowę ważnego dla rozwoju miasta budynku lub obiektu, 6) obchodami jubileuszy osób fizycznych, prawnych, instytucji, jednostek. Patronka Miasta Radomska – św. Jadwiga Królowa W roku 1382 i 1384 odbyły się w Radomsku zjazdy szlachty. Zadecydowano wówczas, że królem Polski (męska odmiana nazwy tytułu) zostanie Jadwiga. Kult Królowej Jadwigi rozpoczął się po jej śmierci. Starania o kanonizację podjęto jeszcze za czasów życia Władysława Jagiełły (jej męża). Wówczas nie doprowadzono procesu do końca. Został on przeprowadzony dopiero w latach 1949-1950. W poczet błogosławionych Jadwiga została wprowadzona dopiero w 1979 roku. W 1996 roku ogłoszono dekret o heroiczności cnót. 8 czerwca 1997 papież Jan Paweł II ogłosił ją świętą. W 1998 roku władze Radomska zwróciły się do Watykanu z prośbą o ogłoszenie Świętej Jadwigi Królowej Patronką Miasta Radomska. 18 grudnia 1999 roku przychylono się pozytywnie do tej prośby. ESTETYKA Radomsko jest miastem otoczonym zielenią, w którym nie brakuje parków, skwerów, miejsc czynnego wypoczynku, a stale rozwijająca się sieć punktów gastronomicznych oferujących swoim klientom specjały kulinarne z całego świata oraz baza hotelowa, zachęca do pozostania w nim na dłużej. WAŻNE MIEJSCA Ratusz Miejski. W samym sercu miasta, gdzie przecinają się główne radomszczańskie ulice, stoi zwracający uwagę przechodnia dwiema wieżami – ratusz miejski. Murowany, jednopiętrowy, w przeciwległych narożnikach zwieńczony dwiema wieżami. Wybudowany w 1859 r. w stylu eklektycznym. Przebudowany i znacznie powiększony w latach dwudziestych XX wieku. Obecnie siedziba Muzeum Regionalnego. Do 1975 r. miały tu swoją siedzibę władze miasta. Teraz sale ratuszowe są miejscem ekspozycji i wystaw Muzeum Regionalnego. Kościół pw. św. Lamberta. Zbudowany w stylu neobarokowym w latach 1869 – 1876, wg projektu Konstantego Wojciechowskiego, na miejscu poprzedniego kościoła z XVII wieku. Świątynia ma charakter bazylikowy z trzema wieżami. Kościół zdobi 5 ołtarzy, w tym najpiękniejszy neorenesansowy ołtarz główny z naturalnej wielkości figurą Chrystusa, dłuta Andrzeja Pruszyńskiego, warszawianina. Jego autorstwa jest także wznosząca się przed kościołem, wykuta w piaskowcu piękna statua Najświętszej Marii Panny oraz posągi apostołów Piotra i Pawła, umieszczone w bocznych niszach głównego ołtarza. Nad frontonem głównego ołtarza autor umieścił złoty krzyż, po którego bokach klęczą dwaj archaniołowie. Radomszczański kościół św. Lamberta miał trzy prebendy. Dwie z nich: Kościół św. Marii Magdaleny i kościół, św. Ducha w mieście, a trzecią we wsi Strzałków. Do parafii św. Lamberta zaliczano także kapliczkę poświęconą św. Rozalii, stojącą w polach pomiędzy Radomskiem a Młodzowem, zbudowaną w 1710 roku w czasach epidemii. Klasztor oo. Franciszkanów. Na jego miejscu w 1328 r., dzięki Władysławowi Łokietkowi wymurowano i zasklepiono prezbiterium obecnego kościoła. Pożary i wojny sprawiły, że od połowy XV wieku przez ok. 80 lat kościół pozbawiony był opieki zakonników, którzy w tym czasie przebywali w pobliskiej Brzeźnicy. Dopiero hojność Bony pozwoliła im w 1543 r. na powrót z Brzeźnicy do Radomska. Królowa ufundowała nawę kościoła. Jej pierwotny kształt nie przetrwał, co prawda do dziś, bo w 1641 r. po pożarze, który zniszczył miasto, dokonano koniecznej przebudowy. Wraz z gotyckim prezbiterium i tak jest to jednak najstarszy z miejskich zabytków. 1 listopada 1728 r. zakonnicy doczekali się wreszcie położenia kamienia węgielnego pod nowy murowany klasztor, który ukończono w 1737 r. Efektem wieloletniej budowy był trzyskrzydłowy kryty gontem