ZANDLOPER INFORMATIEBULLETIN VAN, VOOR EN DOOR VRIENDEN DIENSTVAK LO/SPORT — AUGUSTUS 2016 Mentaal ijzersterk Intensieve inventiviteit Afscheid nemen doet pijn Pagina 2 Zandloper Inhoudsopgave Voorwoord C-LO/Sportorganisatie 03 First lady 04 “De Lange vrouwen van Oranje” 05 Stipnotering 07 De Pen 08 Het Britse gras 10 Fieldlabtrialete 12 Gefeliciteerd ‘klootzakken’ 15 LO/Sport Kort 17 Afscheid nemen doet pijn 18 ‘Haring happen’ 21 LO/Sport Kort 22 Spurtend ten onder aan verwachtingen 24 Intensieve inventiviteit 26 Favorieten en tempobeulen 28 Interview vormt einde drieluik 30 Zware tijden in Schaarsbergen 34 De Pen van Patrick Sins 37 Een dagje naar Madurodam 39 Ultra Survivalrun 40 Mentaal ijzersterk 42 Johan worstelt en komt boven 44 De ‘Pen’ past ons allemaal 46 Sterk lijf uit vroegere tijden 48 Colofon 49 WWW.FITFORACTION.NL Pagina 3 Zandloper Voorwoord C-LO/Sportorganisatie in Bad Reichen- Kop en staart hall of de klim- lessen op de ‘t Harde, september 1986. Ik ben als dienst- kazerne maar plichtig officier opgekomen op de Knobbel en ook de hinder- moet in het IP-bivak, de introductie-periode, nisbaanles, de allerlei opdrachten uitvoeren. Soms heel duide- orientatie-loop, lijk, soms heel wazig en soms kom ik mijzelf de MZV-les, de behoorlijk tegen. Maar ik heb geen idee waar- voetbaltraining, om die, in mijn ogen soms volstrekt nutteloze, de sportdag opdrachten worden gegeven. De sfeer is die enz, enz. Alle van ‘opdracht is opdracht’ en tegenspraak kunnen prima wordt dus niet geduld (tenzij je ontheven wilt middelen voor worden uit de opleiding). vorming zijn. Breda, augustus 1988. Na twee jaar als dienstplich- Maar er moet tig officier bij de Artillerie te hebben gewerkt zit ik in wel een kop en de opleiding tot LO/Sportofficier. Fantastisch vooruit- een staart aan zicht en voldoende om mij niet te storen aan diezelf- zitten. de nutteloze opdrachten die ook nu weer gegeven De kop is dat er is nagedacht over de vormingsdoe- worden. Maar deze keer heb ik geluk, ik heb een len, wat wil ik bereiken? Als je geen doelen hebt klassecommandant die gedurende het jaar af en toe gaat het altijd goed, maar succes berust dan op lou- ook ‘s avonds op de legeringskamer komt en in een ter toeval. En de Commandant is verantwoordelijk hele gemoedelijke sfeer met ons evalueert. We kun- voor de doelstellingen van zijn eenheid. Als LO/Sport nen onze vragen goed bij hem kwijt en dus ook onze kunnen we prima ondersteunen, maar de Comman- frustraties over de ‘nutteloze’ opdrachten. En dankzij dant dient de richting te bepalen! deze Sgt1 gaan wij als aspirant-officieren wat meer snappen van de achterliggende gedachten van de De staart is het evaluatiegesprek. Ook zonder het opdrachten en de doelstellingen die ermee beoogd bespreekbaar maken van het feitelijke, getoonde worden. gedrag en het gewenste gedrag irt de doelstellingen berust de leerwinst op toeval. En op dat gebied kun- Marche-les-Dames, mei 1989. In de opleiding krij- nen we de eenheid weer goed ondersteunen. Wij gen we GVA-rotsklimmen. Hoezo grensverleggend, kunnen, indien nodig, de kaderleden helpen bij de ik vind het fantastisch! Ik zie om me heen natuurlijk voorbereiding en uitvoering van de gesprekken en ze wel dat anderen er wat meer moeite mee hebben en helpen bij het waarnemen van het gedrag. Ook dat hun grenzen af en toe behoorlijk verleggen. Maar is een onderdeel van ons ‘Professioneel Trainen’. dan, onder leiding van de LO/Sportinstructeurs van het KCT worden de activiteiten geevalueerd en wor- Bad Reichenhall, juli 2016. Samen met C-OTCo, Ge- den de vormingsdoelen besproken. Wat deed het neraal Ron Smits, zit ik ‘s avonds bij de voorbespre- met jou, wat deed het met je collega’s, hoe zorg je king van een evaluatie. Twee Sgt LO/Sport- dat de opdracht toch uitgevoerd wordt, hoe kun je instructeurs, die in die week steun leveren in Bad anderen helpen? En ineens worden soms ‘nutteloze’ Reichenhall, helpen de Smi van de eenheid met het opdrachten omgetovert tot soms fantastische leer- voorbereiden van zijn evaluatie van die dag. Op een momenten! respectvolle wijze brengen ze hem in het juiste En naast de klim- en evaluatie-activiteiten had ik als plaatje. Ze wijzen hem nog eens op de doelstellingen toekomstig LO/Sportofficier waardevolle gesprekken van die dag, welke gebeurtenissen van die dag in met Kap Jos Hesp, oud C-LO/Sportgroep EvN. Ge- dat kader zeer relevant waren, hoe je het gedrag sprekken over de rol van LO/Sport in het vor- van de militairen op een respectvolle wijze be- mingstraject van de militair. Wat kon ik een hoop spreekbaar kunt maken, hoe je dit vertaalt naar de van die man leren! toekomst, enz, enz. Gelukkig is vorming binnen CLAS tegenwoordig beter Een half uur later houdt de Smi met vertrouwen een ingebed in het totale opleidingstraject van de mili- prima evaluatie, dankbaar gebruik makend van de tair. Onze fysieke activiteiten blijven echter nog tips en tools van twee willekeurige LO/Sport- steeds een uitstekend middel om te vormen en nog instructeurs. Twee Sgtn LO/Sport die toevallig die steeds kunnen de LO/Sportinstructeurs een grote week steun verlenen in Bad Reichenhall. En als zij er steun zijn in het vormingstraject van de militair. En niet waren geweest, dan waren er wel twee andere dan spreek ik niet alleen over de Mentex-oefeningen willekeurige LO/Sportinstructeurs geweest. WWW.FITFORACTION.NL Pagina 4 Zandloper First lady e Door Ita Gunnink-Tulp (voormalig 2 luitenant Tulp, Milva) Je bent 80 jaar, leest in het magazine Checkpoint van het Veteraneninstituut een artikel over Leonie van Lamsweerde, onze allereerste vrouwelijke sportofficier, en je hele leven over- ziend kom je ineens tot een mooie conclusie. Met dank aan de redactie van het Veteranen- instituut kregen wij een zeer leuk artikel over de aller-allereerste vrouwelijke sportofficier? Met veel interesse heb ik het artikel Dubbel Check in Checkpoint nummer 6 gelezen. Het viel mij op dat de tweede luitenant Lamsweerde als eerste vrouwelijke sportofficier bij de Landmacht werd beschreven. Ik denk dat een aanvulling hier op zijn plaats is. In 1961 en 1962 vervulde ik namelijk ook deze functie, als eerste? In 1957 studeerde ik als lerares lichamelijk opvoeding af aan de Calo in Rotterdam (nu Zwolle). Na drie jaar met veel plezier lesgeven aan een Huishoudschool waagde ik de overstap naar de militaire dienst. Van volledige inte- gratie van de vrouw in het leger was toen nog geen sprake. De vrouwen die werkten bij de Landmacht behoor- den allemaal tot het onderdeel Milva. Wanneer je al een beroepsopleiding voor de functie die je in het leger ging uitoefenen achter de rug had, kreeg je een versnelde opleiding. Zo werd ik na de basis- en officiersopleiding na korte tijd sportofficier Milva, de Militaire Vrouwenafdeling van de Koninklijke Landmacht. Tevens bekleedde ik de functie van WZZ-officier en officier toegevoegd aan het hoofd sectie 3, de kapitein Rusius. Eind 1962 trouwde ik, wat het eind van mijn militaire loopbaan betekende want huwelijk hield toen nog ontslag in. Door het interessante verhaal over luitenant van Lamsweerde realiseerde ik me dat ik wellicht de eerste vrouwe- lijke sportofficier van de Landmacht ben geweest. Leuk om zoiets op je tachtigste te ontdekken. Als bijlage sluit ik twee foto’s bij. Een van mijn beëdiging tot officier. Ik ben de middelste en op mijn linker mouw is duidelijk de onderscheiding van sportofficier zichtbaar. De tweede foto is genomen tijdens één van de tweemaandelijkse bi- vakoefeningen. Ik ben degene zonder helm. WWW.FITFORACTION.NL Pagina 5 Zandloper “De Lange vrouwen van Oranje” Column Leo Losloper We zitten weer eens op de fiets. Dat doen we een paar keer per jaar. (Bij)fietsen noemen we dat. Ik doe dat bijfietsen/bijpraten met een Wijvensport oud collega. Laat ik hem voor het gemak Vic Vastlo- per noemen. Toen ik als (b)roekie in de LO/Sport- organisatie begon, mocht Vic (de hoofinstructeur) mij inwijden. Dat heb ik gewe- ten. “Eigenlijk had ik allang stip moeten zijn” was één van zijn eerste uitspraken. Hij heeft me goed gekneed en ingewijd. We hadden snel een klik en die hebben we nog. In de tijd dat Vic mij inwerkte, had hij geen hoge pet op van vrouwensport. “Wijvensport geen niveau” was zijn uitleg. Maar vandaag is alles anders, wijsheid komt ook bij Vic met de jaren! Beretrots is hij op de Nederlandse Wil Alards volleybalsters. De Nederlandse Volleybaldames keren na twintig jaar terug op de Olympische Spelen. Ze hebben zich gekwalificeerd voor Rio! Vic is lyrisch! Hij heeft alle wedstrijden van het (OKT) Olympisch Kwalificatie Toer- nooi op televisie gevolgd. Zijn conclusie: let op, zij gaan de Nederlandse Lange Mannen nadoen. Als hij het over die topper uit Tuitjenhorn (Celeste Plak) heeft, is het alsof hij verliefd is. Maar ook als hij over Lonneke Sloetjes of Anne Buijs spreekt twinkelen zijn ogen. Zonder met zijn ogen te knipperen dreunt hij lichaamslengtes en spronghoogtes op van de dames. Als ik doorvraag, noemt hij vooral de sterke punten van de dames. Dat Plak in een interview realistischer is gaat aan hem voorbij. Op de vraag of ze liever aanvalt of passt, ant- woord ze: “Aanval, al vind ik passen leuk. Het is bij mij niet altijd van hoogstaand niveau. Toch denk ik na een ‘ketser’ of pass die niet aankomt, volgende bal”. Ook dat de ploeg met het ‘Aziatische spel’ van Korea (veel ge- plaatste ballen en elf aces tegen) moeite had, lijkt hem te ontgaan. Ook over de Italiaanse coach Giovanni Guidetti is hij lovend. Volgens Vic weet hij alles, ziet hij alles en kan hij topvrouwen in het hart raken. Dat blijkt volgens Vic wel uit het feit dat Giovanni het bed deelt met Bahar Toksoy, een 1.90 meter lange vedette, speelster van het Turkse nationale team.