MINISTERSTWO ŚRODOWISKA Zleceniodawca PAŃSTWOWY INSTYTUT GEOLOGICZNY Generalny Wykonawca Mapy Hydrogeologicznej Polski w skali 1 : 50 000 Przedsiębiorstwo Geologiczne w Warszawie „POLGEOL” Zakład w Łodzi Łódź, ul. Nowa 29/31 MAPA HYDROGEOLOGICZNA POLSKI w skali 1 : 50 000 Arkusz Tuliszków (549) Opracowała: mgr inż. Maria Bierkowska DYREKTOR NACZELNY nr upr. 05681 Państwowego Instytutu Geologicznego prof. dr hab. Stanisław Speczik Redaktor arkusza: prof. dr hab. Jan Przybyłek Sfinansowano ze środków NARODOWEGO FUNDUSZU OCHRONY ŚRODOWISKA I GOSPODARKI WODNEJ _____________________________________________________________________ Warszawa, 1997 2 Spis treści I. Wprowadzenie str. - 4 II. Charakterystyka geograficzno-gospodarcza arkusza str. - 5 1. Lokalizacja arkusza str. - 5 2. Stan zagospodarowania terenu str. - 7 III. Zarys elementów klimatycznych i hydrograficznych str. - 8 IV. Warunki hydrogeolgoczne str. - 9 1. Charakterystyka poziomów użytkowych str. - 9 2. Stan udokumentowania, zagospodarowania i eksploatacji wód podziemnych str. - 13 3. Charakterystyka jednostek hydrogeologicznych str. - 14 V. Jakość wód podziemnych str. - 16 VI. Zagrożenie i ochrona wód str. - 20 VII. Wykorzystane publikacje i opracowania str. - 26 Spis rysunków dołączonych do części tekstowej Rysunek nr 1 - Regionalizacja fizyczno-geograficzna (J. Kondracki 1994) Rysunek nr 2 - Podstawowe wartości statystyczne wybranych składników wód podziemnych Rysunek nr 3 - Histogramy ważniejszych składników wód podziemnych Rysunek nr 4 - Położenie ark. Tuliszków na tle GZWP Spis tabel dołączonych do części tekstowej Tabela 1a. Reprezentatywne studnie wiercone Tabela 1b. Reprezentatywne studnie kopane Tabela 2. Główne parametry jednostek hydrogeologicznych Tabela 3a. Wyniki analiz chemicznych wód podziemnych wykonanych dla mapy - reprezentatywne studnie wiercone Tabela 3b. Wyniki analiz wód podziemnych wykonanych dla mapy - reprezentatywne studnie kopane Tabela 4. Obiekty uciążliwe dla wód podziemnych Tabela A. Otwory studzienne pominięte na planszy głównej Tabela B. Inne punkty dokumentacyjne pominięte na planszy głównej (sztolnie, szyby, studnie drenażowe, hydrogeologiczne otwory badawcze, otwory bez opróbowania hydrogeologicznego, inne) Tabela C1. Wyniki analiz chemicznych wód podziemnych - materiały archiwalne - reprezentatywne otwory studzienne. Tabela C5. Wyniki analiz chemicznych wód podziemnych - materiały archiwalne - otwory studzienne pominięte na planszy głównej. Spis figur dołączonych do części tekstowej Figura 1. Przekroje hydrogeologiczne I - I’ i II - II’ 1 : 50 000 2 000 Figura 2. Głębokość występowania głównego poziomu wodonośnego skala 1 : 100 000 Figura 3. Miąższość i przewodność głównego poziomu wodonośnego skala 1 : 100 000 3 Mapa hydrogeologiczna Polski (G.I.S) skala 1 : 50 000 Mapy korektowe skala 1 : 50 000 (kalki) 1. Symbol jednostki hydrogeologicznej. Dział wodny krajowy. Ogniska zanieczyszczeń. Klasy czystości wody w rzekach. Reprezentatywne otwory studzienne. Zasięg leja depresyjnego. Linia przekroju hydrogeologicznego. Kierunek przepływu wód podziemnych 2. Zasięg jednostek hydrogeologicznych 3. Wydajność potencjalna studni wierconych, m3/h (granice obszarów) 4. Hydroizohipsy. 5. Jakość wód podziemnych. 6. Stopień zagrożenia Mapa dokumentacyjna 1 : 50 000 (kalka) Mapa główna (kolorowa) 1: 50 000 Załączniki, które pomniejszono do postaci figur (archiwalne) 1. Przekroje hydrogeologiczne (kalka) 1 : 2. Mapa głębokości występowania głównego poziomu wodonośnego - skala 1 ; 50 000 (kalka) 3. Mapa miąższości i przewodności głównego poziomu wodonośnego - skala 1 : 50 000 (kalka) Dyskietki z danymi cyfrowymi Karty weryfikacyjne danych zawartych w Banku Hydro 50 000 2 000 4 I. WPROWADZENIE Arkusz Tuliszków „Mapy geosozologicznej Polski (B - Mapa hydrogeologiczna) w skali 1 : 50 000 opracowany został w 1995 r. w Przedsiębiorstwie Geologicznym w Warszawie - Zakład w Łodzi, w ramach programu badawczego „Ochrona litosfery”, koordynowanego przez prof. dr hab. inż. S. Kozłowskiego. Mapę wykonano zgodnie z „Instrukcją ramową sporządzania mapy geosozologicznej Polski 1 : 50 000 z roku 1995. W trakcie prac na arkuszy wykorzystano: publikacje i materiały archiwalne, dokumentacje dla studni wierconych wyniki analiz prób wody pobranych z wytypowanych ujęć, informacje Wydziału Ochrony Środowiska UW - Konin, informacje W.I.O.Ś. w Koninie informacje Urzędów Miast i Gmin informacje działu geologicznego K.W.B. „Adamów”, informacje uzyskane w terenie podczas wizji lokalnej. Koordynatorem naukowym arkusza był dr Zenobiusz Płochniewski. W 1996 r. mapa hydrogeologiczna uzyskała rangę samodzielnej Mapy hydrogeologicznej Polski 1: 50 000. W 1997 r wykonano reambulację arkusza na podstawie „Instrukcji opracowania Mapy Hydrogeologicznej Polski (W-wa 1996 r.) wraz z „Informacją Nr 1 i 2. Celem reambulacji było: ponowne przepracowanie arkusza - planszy głównej i map uzupełniających, tabel oraz tekstu zgodnie z wymogami nowej Instrukcji. wprowadzenie do bazy komputerowej wszystkich danych wyjściowych po ich aktualizacji, uzupełnieniu i weryfikacji wydruk mapy techniką komputerową, weryfikacja i uzupełnienie Banku Hydro. Redaktorem regionalnym został prof. dr hab. Jan Przybyłek. Na treść mapy hydrogeologicznej składają się cztery podstawowe grupy elementów: 5 wodonośność - zasobność głównego poziomu wodonośnego i wydajność potencjalna studni wierconych. hydrodynamika - działy wodne, hydroizohipsy głównego poziomu wodonośnego, kierunki przepływu oraz leje depresyjne wywołane odwodnieniem górniczym K.W.B. „Adamów” i intensywną eksploatacją wody w rejonie Turka, jakość - klasy jakości wód głównego, użytkowego piętra wodonośnego, zasięg obszarów, w których wskaźniki jakościowe przekraczają normy wymagane dla wód pitnych, potencjalne ogniska zanieczyszczeń oraz klasy czystości wód w rzekach, stopień zagrożenia wód głównego poziomu wodonośnego . Główne założenie interpretacyjne przyjęto z modelowego opracowania „Dokumentacja hydrogeologiczna zasobów zwykłych wód podziemnych z utworów czwartorzędowych, trzeciorzędowo - kredowych i jurajskich podsystemu wodociągowego międzyrzecza Prosny - Warty (północna część „ (34). II. CHARAKTERYSTYKA GEOGRAFICZNO- GOSPODARCZA OBSZARU 1. Lokalizacja arkusza Położenie administracyjne Obszar objęty arkuszem należy do województwa konińskiego . Tylko niewielki południowo-zachodni skrawek arkusza obejmuje fragment województwa kaliskiego. W granicach arkusza znajdują się części gminy: Stare Miasto, Krzymów, Kościelec, Władysławów, Tuliszków, Turek, Malanów i Słuszków. Położenie geograficzne (J. Kondracki, 1994) Zgodnie z podziałem J. Kondrackiego niemal cały obszar arkusza znajduje się w obrębie mezoregionu Wysoczyzny Tureckiej, tylko mały fragment w południowo- zachodniej części arkusza należy do mezoregionu Równiny Rychwalskiej. Położenie arkusza na tle regionalizacji fizyczno-geograficznej przedstawia się poniżej na rys.1. 6 Rys. 1. Regionalizacja fizyczno geograficzna (J. Kondracki 1994) Objaśnienia 1. granice mezoregionów 2. równiny i doliny 3. pojezierza Mezoregiony: 318.16 - Równina Rychwalska 318,17 - Wysoczyzna Turecka Obszar arkusza stanowi wysoczyzna polodowcowa o urozmaiconej rzeźbie, porozcinana przez rynny polodowcowe. Największa z nich rozciąga się od Grzymiszewa po Kuny oddziela od siebie dwa obszary wysoczyznowe: masyw Złotych Gór na północy i Wał Malanowski na południu. Położenie hydrograficzne (Atlas hydrograficzny Polski 1 : 200 000) 7 Cały obszar arkusza należy do dorzecza Warty (zlewnia II rzędu). Ponadto na arkuszu znajdują się zlewnie III rzędu - rzeki Powy, Topca oraz zlewnie IV rzędu - rzeki Pokrzywnicy i bezimiennego cieku w N części arkusza. Działy wodne są przeobrażone w miejscu działalności górniczej (odkrywka Władysławów). Bardzo znikomą część terenu stanowią obszary bezodpływowe. Położenie geologiczne (Mapa Geologiczna Polski 1 : 200 000) Arkusz Tuliszków znajduje się w centralnej części Niecki Mogileńsko-Łódzkiej w jej wschodniej strefie zwanej „Strefa Gopło-Ponętów - Pabianice”. W/w część niecki charakteryzuje się budową blokowo-fałdową (położona jest na granicy dwóch geologicznych struktur wgłębnych: tzw. bruzdy kujawskiej oraz garbu wielkopolskiego). Położenie hydrogeologiczne (Atlas hydrogeologiczny Polski 1 : 500 000) Omawiany obszar należy do Regionu Łódzkiego. 2. Stan zagospodarowania terenu Podstawą gospodarki na ark. Tuliszków jest przemysł wydobywczy i rolno- spożywczy. Zakładem przemysłu wydobywczego jest K.W.B. „Adamów”, która eksploatuje odkrywkę Władysławów. Obszar górniczy został utworzony w dn. 29.IX.1976 r. L.dz.ER/ŻB/76 decyzją Min. Energetyki i Energii Atomowej. Wydobywa się również kruszywo naturalne z niewielkich złóż: Głodno-Walewo w północnej części arkusza (obszar górniczy utworzony dn. 5.XI.1966 r. decyzją Nr OS.IV.7512-19/96) i Piętno (obszar górniczy utworzony dn. 3.X.1966 r. decyzją Nr OS.IV.7512-14/96) położonym w południowej części arkusza. Dla w/w udokumentowanych złóż dokonano klasyfikacji sozologicznej. Złoże „Piętno” uznano za bezkolizyjne do eksploatacji bez ograniczeń pozostałe uznano za częściowo kolizyjne. Przemysł rolno-spożywczy reprezentowany jest przez zakłady rolno-hodowlane (Chylin, Grzymiszew i Smaszew), gorzelnie (Grzymiszew, Smaszew), hodowla drobiu (Mariantów), oraz drobne zakłady przetwórstwa mięsnego (Tuliszków, Zadworna, Obrzębin) i owocowo-warzywnego (Obrzębin). W miejscowości Międzylesie znajduje się Zakład Preparatów Galenowych „Galachem”. 8 Największym ośrodkiem przemysłowym jest miasto Turek. W obrębie ark. Tuliszków znajdują się jedynie