zondag 08.02.2015 Odysseia Ensemble 15.00 Kamermuziekzaal 14.15 Inleiding door Speechless Song Pauline Driesen or Biografieën Uitvoerders en programma Liefde voor kamermuziek. Deze gedeelde Bart Bouckaert (BE) studeerde aan Odysseia Ensemble: Ralph Vaughan Williams passie zorgde ervoor dat enkele alumni het Koninklijk Conservatorium Brussel Emilie De Voght: sopraan Uit Ten Blake Songs van het Koninklijk Conservatorium Brussel waar hij Eerste Prijzen behaalde voor Veerle Houbraken: viool - The Shepherd hun krachten bundelden. Zo zag het geschreven harmonie, contrapunt, fuga, Katelijne Onsia: altviool - Eternity Odysseia Ensemble (BE) officieel in 2009 muziekgeschiedenis en hogere diploma’s voor Liesemarie Beelaerts: cello het levenslicht. Muzikanten uit onder kamermuziek en slagwerk. Hij vervolmaakte Ludovic Van Hellemont: piano Frank Bridge (1879-1941) meer het Nationaal Orkest van België, zich ook in orkestdirectie. Bouckaert Katrien Gaelens: fluit Phantasy Piano Quartet in fis (1910) Symfonieorkest van Vlaanderen, Opéra de dirigeerde verschillende orkesten en Dymphna Vandenabeele: hobo - Andante con moto Wallonie en Collegium Vocale Gent vinden ensembles in binnen- en buitenland in werk Dries Tack: klarinet - Allegro vivace elkaar hier terug op minder bewandelde van Mozart, Debussy, Holliger, Kurtág, Boulez, Anthony Devriendt: hoorn - Andante con moto paden van het muziekrepertoire. Originaliteit Bartók, Prokofiev, Defoort, Swinnen, Van en dynamiek: daar staat het collectief voor. Hecke, Wissels en vele anderen. Momenteel Bart Bouckaert: dirigent Claude Debussy (1862-1918) Origineel omdat het strijkers, blazers, piano is Bart Bouckaert artistiek assistent Prélude nr. 9 ‘Hommage à S. Pickwick Esq. en stem combineert. Dynamisch omdat hedendaagse muziek aan het Koninklijk — P.P.M.P.C.’ (1909-10) het nooit blijft stilstaan en het steeds Conservatorium Brussel. nieuwe combinaties creëert. Doordachte Luc Brewaeys (1959) Philippe Gaubert (1879-1941) programmakeuzes plaatsen klassieke speechless song, being many, seeming one Trois aquarelles (1921) meesterwerken in dialoog met ongekende (2011) - Par un clair matin hedendaagse composities. Trots op eigen - Soir d’automne roots: het Odysseia Ensemble schenkt een Benjamin Britten (1913-1976) - Sérénade bijzondere aandacht aan Belgische muziek. Pan uit Metamorphoses after Ovid (1951) Met Frederik Neyrinck beschikt het ensemble Frederik Neyrinck (1985) over een jonge componist die verschillende Ralph Vaughan Williams (1872-1958) Shadow and Darkness - the Evening of the programma’s voorziet van speciaal hiervoor Three Vocalises (1958) Deluge (2007) gecomponeerde werken. Maar ook andere - Prelude Belgische componisten zoals Luc Brewaeys - Scherzo Claude Debussy of Daan Janssens vinden hun plaats in de - Quasi Menuetto Uit Ariettes oubliées programma's van Odysseia Ensemble. - Green (1886) (arr. F. Neyrinck) Ralph Vaughan Williams - Spleen (1885-87) (arr. F. Neyrinck) Uit Ten Blake Songs (1957) - Infant Joy - The Piper - The Lamb Oliver Knussen (1952) ... upon one note (Fantazia after Purcell) (1995) Dit concert maakt deel uit van de Scoop-reeks en wordt live opgenomen. Bedankt voor het vermijden van storende geluiden. KAMER MUZIEK Uw applaus krijgt kleur dankzij de bloemen van Bloemblad. Poëzie en muziek In zijn achtste sonnet bracht Shakespeare een steeds wisselende harmonie de kleuren Op een van die fantasieën van Purcell Philippe Gaubert was een jongere collega een ode aan het harmonische samenleven. van Blakes woorden op de voet volgt. baseerde de hedendaagse componist Oliver van Debussy, met eenzelfde typisch Franse Muziek gold daarbij als metafoor voor het Knussen ...upon one note. Van het gebruikte fijngevoeligheid voor kleur en elegantie. In geluk dat zich in de schoot van elke familie Zijn jongere landgenoot Benjamin Britten model bleef echter niet zo veel over in de zijnTrois aquarelles trachtte Gaubert het nestelt: vader, kind en moeder, als snaren die ging veel vrijer om met het nationale finale compositie. In feite slechts één noot, visuele effect van de aquarel-techniek te samen het meest welluidende akkoord tot erfgoed. In zijn handen werd een eenvoudig die als rots in de branding bij elke herhaling vertalen naar muziek: hoe de verschillende klinken brengen. Eeuwenlang beschouwde volkswijsje een expressief kunstlied, wat van het model behouden wordt. De noten kleuren waterverf zich geleidelijk met elkaar men muziek als een bevoorrechte kunst, iemand als Vaughan Williams fel tegen de daarrond onderwerpt Knussen aan ritmische vermengen en nieuwe kleuren vormen, maar die de goddelijke orde van het heelal borst stootte. Britten was dan ook maar verschuivingen of toonhoogte-transposities, ook hoe zij de textuur van het papier letterlijk weerspiegelt. Terwijl componisten die wat bedreven in de expressieve toonzetting waardoor die ene vertrouwde noot zich plots in de verf zetten. Door de drie instrumenten hemelse harmonie op aarde tot klinken van poëtische teksten. Dat blijkt zelfs uit omringd weet door vaak zeer vreemdsoortige een andere tonale kleur aan te meten bereikt brachten, kon de dichter slechts een zijn zuiver instrumentale werk. Hoewel zijn harmonieën. Toch komt soms vanuit de dichte Gaubert ook in de muziek een gelijkaardige poging ondernemen deze harmonie met Metamorphoses geïnspireerd zijn op de zee aan klanken een herkenbare passage uit vermenging van kleuren, die zich nu eens zijn woorden te benaderen. Beide gingen beroemde dichtbundels van Ovidius, gaat het origineel boven drijven. Tot op het einde als onafhankelijk profileren om dan weer daarbij evenwel naar hetzelfde op zoek: de het om een solowerk voor hobo, met in elk het model weer volledig bij zinnen is gekomen met elkaar te versmelten. Daarbij fungeren zachte schoonheid van klanken die ons op deel een muzikaal portret van een Romeinse en in volle glorie weerklinkt. melodie en ritme als basistexturen, die precies onverklaarbare wijze ontroert. Het hoeft godheid. Zo is het eerste deel gewijd aan Pan, door de verschillende combinaties van de bijgevolg niet te verbazen dat componisten god van het dierlijke instinct. Muzikaal vindt Ook aan de andere kant van het Kanaal liet instrumenten en hun tonale idioom telkens op meer dan eens in de verleiding kwamen zijn ongeremde natuur haar uitdrukking in de Britse cultuur de harten niet onberoerd. een andere manier oplichten. de talige klanken van een gedicht ook een compositie die ontdaan is van een vaste Claude Debussy bijvoorbeeld was verzot op daadwerkelijk in muziek om te toveren. maatsoort: de hoboïst krijgt vrij spel en de de romans van Charles Dickens. Eén van de Luc Brewaeys toonzette Speechless Song, het vele plotse pauzes die zijn discours ophouden Préludes uit zijn tweede bundel vormt een achtste sonnet van Shakespeare, als plichtwerk Lange tijd was Ralph Vaughan Williams benadrukken Pans instinctmatige karakter. direct eerbetoon aan de Britse auteur. De voor de Koningin Elisabethwedstrijd Zang in wanhopig op zoek naar een eigen stem. titel ervan verwijst naar diens eerste roman: 2011. Aangezien het dus een werk moest zijn Zijn creatieve redding vond hij niet in het Leraar van Britten was Frank Bridge, naast The Posthumous Papers of the Pickwick Club, dat door verschillende stemtypes gezongen imiteren van buitenlandse modellen, maar een vermaard violist en dirigent ook zelf een een satirische beschrijving van een gewichtig kan worden, besloot Brewaeys de zangers wel in het opnieuw tot leven wekken van de begaafd componist. Reeds in zijn vroege gezelschap heren. De prelude opent dan zichzelf te laten begeleiden op twee crotalen inheemse muzikale rijkdom. Zo kwam het dat werk legde Bridge een unieke synthese aan ook pompeus met de Engelse nationale (een antiek slaginstrument, red.). Het resultaat hij het vergeten Engelse volkslied vanonder de dag tussen het klassiek Duitse, ietwat hymne. Deze plechtstatigheid maakt al snel doet ons tegelijkertijd vreemd en vertrouwd het stof haalde. De eenvoud van deze zware Brahms-idioom en een meer Gallisch plaats voor een luchthartigheid in de vorm aan. Het is een uitermate expressief werk, melodieën vormde voor hem het bewijs van geïnspireerde transparantie, afgekeken van gepunte ritmes en vinnige staccato’s geschreven op maat van de menselijke stem. hun ongeschonden natuurlijkheid, die hij kost van Fauré. Het Phantasy Piano Quartet (met korte, afgebroken noten, red.), met wat kost wilde bewaren. Maar ook coryfeeën vormt daarvan een prachtig voorbeeld, een zoetgevooisde melodie in hun aanhang. Pauline Driesen van de Engelse dichtkunst zoals William Blake met delen die onderling hevig botsen qua Tot plots de muziek twijfelt en stokt, en het bracht hij opnieuw in herinnering. In zijnTen stemming, tempo en kleur, maar dankzij volkslied opnieuw de kop op steekt, maar Blake Songs zorgde de inmiddels 87-jarige de overkoepelende boogstructuur die hen ditmaal in gehavende vorm. Al snel wordt zij componist voor een verrassing door als omspant toch één duidelijk geheel vormen. echter opnieuw de kop in gedrukt en keert partner van de sopraan de hobo te kiezen Zijn leerling Britten noemde het kwartet later de muziek vrolijk op haar vroegere passen – net zoals hij in zijnThree Vocalises de het perfecte huwelijk tussen Duitse orthodoxie terug, om met een herwonnen zelfvertrouwen zangstem door een klarinet liet vergezellen. en Franse romantiek. Maar ook zijn eigen glorieus het einde in te gaan. De capricieuze De expressieve lijnen die hij voor beide Engelse roots zijn hier aanwezig in de vorm Meneer Pickwick en zijn gezelschap konden