AUDIENCJE GENERALNE AUDIENCJE GENERALNE stał przybity do krzyża. I w ten sposób w olśnie- raz On już nie żyje i wydawało się, że to koniec waną radością. Zostali «przez powstanie z mar- Konkludując, doświadczenie uczniów zachęca wającym świetle Wielkanocy, w spotkaniu ze Zmar- wszystkiego. twych Jezusa Chrystusa na nowo zrodzeni do nas do refleksji nad sensem Paschy dla nas. Po- twychwstałym uczniowie pojmują zbawczy sens Je- Jednakże niespodziewanie idą nie dwie, ale trzy żywej nadziei» (por. 1 P 1, 3). Odradza się bowiem zwólmy, by zmartwychwstały Jezus nas spotkał! go męki i śmierci. A wówczas smutek i strach za- osoby. Jezus przybliżył się do dwóch uczniów i ich zapał wiary, miłość do wspólnoty, potrzeba On, żywy i prawdziwy, jest zawsze obecny wśró d mieniają się w pełną radość. Smutek i rany stają szedł z nimi, ale oni nie potrafili Go rozpoznać. przekazywania dobrej nowiny. Mistrz zmartwych- nas; idzie z nami, by kierować naszym życiem, by się źró dłem radości.W ich sercu rodzi się radość, O czywiście, słyszeli pogłoski o Jego zmartwych- wstał i wraz z Nim zmartwychwstaje całe życie; da- otwierać nam oczy. Ufamy Zmartwychwstałemu, bo «ujrzeli» Pana (J 20, 20). On mówi do nich wstaniu, faktycznie opowiadają Mu: «Niektóre z wanie świadectwa o tym wydarzeniu staje się dla który ma moc dawać życie, odrodzić nas jako dzie- jeszcze raz: «Pokój wam» (w. 21). Jest oczywiste, naszych kobiet przeraziły nas: były rano u grobu, a nich potrzebą niepowstrzymaną. ci Boże, zdolne wierzyć i kochać. Wiara w Niego że to nie tylko pozdrowienie. Jest to dar, dar, który nie znalazłszy Jego ciała, wróciły i opowiedziały, że Drodzy przyjaciele, niech okres wielkanocny dla przemienia nasze życie: uwalnia je od lęku, daje Zmartwychwstały chce ofiarować swoim przyja- miały widzenie aniołów, którzy zapewniają, iż On nas wszystkich będzie okazją sprzyjającą odkryciu mu niezłomną nadzieję, ożywia tym, co nadaje eg- ciołom, a jednocześnie jest to zadanie: ten pokój, żyje» (ww. 22-23). Jednakże wszystko to nie wy- z radością i zapałem źró dełwiary, obecności Zmar- zystencji pełny sens, miłością Boga. Dziękuję. który Chrystus uzyskał za cenę swojej krwi, jest s t a rc z y ło, by ich przekonać, bo «Jego nie widzieli» twychwstałego wśród nas. Musimy pokonać taką przeznaczony dla nich, ale również dla wszystkich, (w. 24). Wówczas Jezus cierpliwie, «zaczynając od samą drogę, jaką Jezus poprowadził dwó ch po polsku: i uczniowie będą go musieli zanieść całemu światu. Mojżesza, poprzez wszystkich proroków, wykładał uczniów z Emaus, poprzez odkrycie Słowa Bożego Dodaje On bowiem: «Jak Ojciec Mnie posłał, tak im, co we wszystkich Pismach odnosiło się do Nie- i Eucharystii, a więc iść z Panem i pozwolić, by Serdeczne pozdrowienie kieruję do Polaków. i Ja was posyłam» (tamże). Zmartwychwstały Jezus go» (w. 27). Zmartwychwstały wyjaśnia uczniom otworzył nam oczy na prawdziwy sens Pisma i na Moi drodzy, niech okres wielkanocny będzie dla wró ciłmiędzy uczniów, by ich rozesłać. Wypełnił Pismo Święte, dostarczając im podstawowego klu- swoją obecność w łamaniu Chleba. Szczytowym wszystkich okazją do odkrywania z radością i entu- swoje dzieło w świecie, a teraz przyszła kolej na cza do ich interpretacji, którym jest On sam i Jego punktem tej drogi, dzisiaj jak wówczas, jest komu- zjazmem źró dełwiary. Pozwólmy, aby zmartwych- nich, by zasiewać wiarę w sercach, ażeby Ojciec, tajemnica paschalna: to o Nim dają świadectwo Pi- nia eucharystyczna: w komunii Jezus karmi nas wstały Chrystus przyłączył się do nas na drogach poznany i umiłowany, zgromadził wszystkie swoje sma (por. J 5, 39-47). Sens wszystkiego, Prawa, swoim Ciałem i swoją Krwią, by swoją obecnością naszego życia i pomógł nam odkrywać jego rozproszone dzieci. Jezus wie jednak, że uczniowie Proroków i Psalmów, nagle się odsłania i staje się przeniknąć nasze życie, byśmy się odnowili i by najgłębszy sens. Niech Boże błogosławieństwo sta- wciąż jeszcze pełni są obaw. Dlatego tchnie na w ich oczach jasny. Jezus otworzył ich umysły na nich i ich odnawia w swoim Duchu (por. J 20, 22); ożywiała nas moc Ducha Świętego. le wam towarzyszy! zrozumienie Pism (por. Łk 24, 45). gest ten jest znakiem nowego stworzenia. Od daru Ducha Świętego, pochodzącego od zmartwych- Tymczasem dotarli do wsi, prawdopodobnie do wstałego Chrystusa, rozpoczyna się nowy świat. domu jednego z nich. Obcy wędrowiec zachowuje Rozesłanie na misję uczniów rozpoczyna węd- się tak, «jakoby miał iść dalej» (w. 28), ale potem 18 kwietnia rówkę w świecie ludu nowego przymierza, ludu, zatrzymuje się, bo gorąco Go proszą: «Zostań z który wierzy w Niego i w Jego dzieło zbawienia, nami» (w. 29). My również wciąż na nowo musimy ludu, który daje świadectwo prawdzie o zmar- żarliwie zwracać się do Pana, mówiąc: «Zostań z Ko ściółmusi zawsze ufać w pomoc i siłę Boga twychwstaniu. Ta nowina o życiu, które nie umie- nami». «Gdy zajął z nimi miejsce u stołu, wziął ra, przyniesiona przez Paschę, musi być szerzona chleb, odmówił błogosławieństwo, połamał go i wszędzie, aby ciernie grzechu, który rani serce dawał im» (w. 30). Nawiązanie do gestów Jezusa Drodzy bracia i siostry! podczas Ostatniej Wieczerzy jest oczywiste. «Wte- człowieka, ustąpiły miejsca zalążkom łaski, obec- Po wielkich świętach wznawiamy teraz ka- dy otworzyły się im oczy i poznali Go» (w. 31). ności Boga i Jego miłości, które zwyciężają grzech techezy o modlitwie. Podczas audiencji, O b ecność Jezusa, najpierw Jego słowa, a potem i śmierć. która odbyła się przed Wielkim Tygo- gest łamania chleba, pozwala uczniom Go rozpo- Drodzy przyjaciele, dziś również Zmartwych- dniem, omawialiśmy postać Najświętszej znać i w nowy sposób doznają uczuć, które im to- wstały wchodzi do naszych domów i do naszych Maryi Panny, która była wśród apostołów warzyszyły, kiedy szli razem z Nim: «Czy serce nie serc, choć niekiedy znajduje drzwi zamknięte. trwających na modlitwie, kiedy oczekiwali Wchodzi dając radość i pokój, życie i nadzieję, da- pałało w nas, kiedy rozmawiał z nami w drodze i Pisma nam wyjaśniał?» (w. 32). Epizod ten wska- na zesłanie Ducha Świętego. Pierwsze kro- ry, których potrzebujemy do naszego odrodzenia ki Kościół stawia w klimacie modlitwy. ludzkiego i duchowego. Tylko On może ode- zuje nam dwa uprzywilejowane «miejsca», gdzie możemy spotkać Zmartwychwstałego, który prze- Pięćdziesiątnica nie jest odizolowanym pchnąć owe kamienie nagrobne, którymi często epizodem, ponieważ ob ecność idziałanie człowiek blokuje swoje uczucia, swoje relacje, swo- mienia nasze życie: są nimi słuchanie Słowa, w ko- Ducha Świętego wskazują kierunek drogi je zachowania; kamienie, które powodują śmierć: munii z Chrystusem, i łamanie Chleba; te dwa wspólnoty chrześcijańskiej i ją ożywiają. p o działy, wrogość, urazy, zawiść, nieufność, «miejsca» są głęboko ze sobą związane, ponieważ Faktycznie, w Dziejach Apostolskich św. ob ojętność. Tylko On, Żyjący, może nadać sens eg- «Słowo i Eucharystia tak ściśle przynależą do sie- zystencji i zachęcić do dalszej drogi zmęczonych i bie, że nie można zrozumieć pierwszego bez dru- Łukasz opowiada nie tylko o wielkim smutnych, zniechęconych i pozbawionych nadziei. giej: słowo Boże staje się sakramentalnym ciałem w zesłaniu Ducha, które nastąpiło w Wie- Tak właśnie czuli się dwaj uczniowie, którzy w wydarzeniu eucharystycznym» (Posynodalna ad- czerniku pięćdziesiąt dni po święcie Pas- dniu Paschy szli z Jerozolimy do Emaus (por. Łk hortacja apostolska Verbum Domini, nn. 54-55). Po chy (por. Dz 2, 1-13), ale także o innych 24, 13-35). Rozmawiali o Jezusie, ale ich «smutne tym spotkaniu dwaj uczniowie «zabrali się i wrócili nadzwyczajnych interwencjach Ducha Duccio di Buoninsegna, «Zesłanie Ducha Świętego» (1308-1311) twarze» (por. w. 17) wyrażały zawiedzione nadzieje, do Jeruzalem. Tam zastali zebranych Jedenastu, a Świętego, powtarzających się w dziejach niep ewność imelancholię. Porzucili swoją wieś, by z nimi innych, którzy im oznajmili: ’Pan rzeczy- Ko ścioła. Dziś pragnę skupić uwagę na chodzić z Jezusem i Jego przyjaciółmi, i odkryli wiście zmartwychwstał i ukazał się Szymonowi’» epizodzie, który został nazwany «małą Pięćdzie- Dz 3, 1-10) Piotr i Jan zostali zatrzymani (por. Dz nową rzeczywistość, w której przebaczenie i miłość (ww. 33-34). W Jerozolimie dowiadują się o zmar- siątnicą», a miał miejsce w kulminacyjnym momen- 4, 1), ponieważ głosili zmartwychwstanie Jezusa nie były już tylko słowami, ale w konkretny sposób twychwstaniu Jezusa, a potem opowiadają o swoim cie trudnej fazy w życiu rodzącego się Kościoła. całemu ludowi (por. Dz 3, 11-26). Po szybkim pro- przejawiały się w życiu. Jezus z Nazaretu sprawił, przeżyciu, które rozpaliło ich miłość do Zmar- Dzieje Apostolskie opowiadają, że po uzdrowie- cesie zostali uwolnieni, wrócili do braci i opowie- że wszystko było nowe, przemienił ich życie. A te- twychwstałego i napełniło ich serca niepohamo- niu chromego obok świątyni w Jerozolimie (por. dzieli im o tym, co spotkało ich za to, że dawali 34 Numer 6/2012 L’OSSERVATORE ROMANO 35 AUDIENCJE GENERALNE AUDIENCJE GENERALNE świadectwo o zmartwychwstałym Jezusie. W tym kość i bezmiar Boga: «Stwórco nieba i ziemi, i rzeczywistość, która zmienia serce, umysł, życie lu- Tak jak w przypadku pierwszej wspólnoty momencie, mówi św. Łukasz, wszyscy oni «wznieśli morza, i wszystkiego, co w nich istnieje» (Dz 4, dzi i wnosi radykalną nowość Ewangelii. chrześcijańskiej, modlitwa pomaga nam odczyty- jednomyślnie głos do Boga» (Dz 4, 24). I tu 24). Jest to wezwanie skierowane do Stwórcy: wie- Po zakończeniu modlitwy — o dnotowuje wać indywidualną i zbiorową historię w bardziej św.