Liquid-Motion https://www.liquid-motion.nl/e107_plugins/content/content.php?content.622

Pagina 1/5

& The Bad Seeds 24 november 2004, Vorst Nationaal, Brussel (België) Choufke, woensdag 01 december 2004, 16:04 uur Helaas was ik te laat voor kaartjes van het concert van Nick Cave & The Bad Seeds in Nederland, heel de HMH was strak uitverkocht. Gelukkig stonden Cave en zijn mannen de dag erna ook in Brussel geprogrammeerd. Voor de duidelijkheid moet ik nog wel even opmerken dat ik een enorme fan van Nick Cave & The Bad Seeds ben, dus verwacht absoluut niets objectiefs in dit verslag, voor zover dat überhaupt mogelijk is. De tour hoorde bij de in september uitgekomen dubbel-CD Abatoir Blues / The Lyre of Orpheus . De verwachtingen voor deze CD waren nogal hooggespannen. Zijn voorganger Nocturama werd namelijk niet door iedereen (waaronder ikzelf) even goed ontvangen. Het werd dan ook meer tot een 'tussendoortje' bestempeld. Maar gelukkig, Abatoir Blues / The Lyre of Orpheus is duidelijk een goedmaker. De dubbellaar is weer een hoogstandje van de Caveman en de zijnen. Volgens sommigen zelfs zijn beste, hoewel dat voor mij toch wel The boatman's call blijft.

Na lang wachten was het eindelijk zo ver, het was 24 november. Blij en ongeduldig als een klein kind voor Sinterklaas was ik de hele dag de grote reis aan het voorbereiden: auto aftanken, route uitzoeken, de nodige proviand voor onderweg inslaan en natuurlijk 600 keer controleren of je de kaartjes nog wel hebt. De reis verliep behoorlijk voorspoedig, tot aan afrit Drogenbos in Brussel... file op de afrit en hevige verkeerscongestie op de weg naar het Vorst Nationaal. De tijd verstreek en wij schoten praktisch geen meter op... maar gelukkig, konden we dankzij een alternatieve route van mijn copiloot op een gegeven moment de file omzeilen en kwamen we dan toch eindelijk aan bij de concertzaal. Hoewel, concertzaal... Het Vorst Nationaal ligt midden in een woonwijk en voor de handigheid hebben de Belgen daar geen parkeergarage bij gepland. Het parkeren gebeurd dus gewoon in straten in een straal van 6km om de concertzaal. Spontaan kwamen mijn frustraties van de organisatorische ramp van ' ' weer boven, maar na de auto geparkeerd te hebben en een flinke stiefeltocht gemaakt te hebben, waren we dan eindelijkI Love binnen. Techno Toen 2004 moesten we alleen nog 'even' onze jassen in de garderobe ophangen. Waar vakwerk! Eén iemand hing de jassen op en riep de nummertjes, en een ander schreef die nummertjes vervolgens op en gaf het papiertje aan ons... :S Maar toen snel de zaal in.

Door de verkeersopstopping hadden we helaas het voorprogramma gemist. Dit bleek Mercury Rev te zijn. Maar voor het belangrijkste waren we nog op tijd, Nick Cave moest nog beginnen. Het Vorst Nationaal is een behoorlijk grote zaal, waar ruim 7.000 man inpassen en voor dit concert was de tent ook helemaal uitverkocht. Hoewel op de site stond dat het gebouw in 1995 nog verscheidene bouwingrepen had gehad, vond ik het persoonlijk toch maar een grote betonnen bak en vreesde ik voor de akoestiek. Liquid-Motion https://www.liquid-motion.nl/e107_plugins/content/content.php?content.622

Pagina 2/5

Nadat wij een mooi plekje gevonden hadden op de tribune ging dan toch het zaallicht uit en het podiumlicht aan... De heerschappen kwamen het podium op en begonnen te spelen. De band opende met de titeltrack van het tournee: Abatoir Blues . Een stijlvolle en natuurlijk ook logische opening. De krachtige drums die het nieuwe album kenmerken dreunden door de zaal, gevolgd door de lage piano tonen en de nog lagere stem van Nick Cave . Na het voorgaande album Nocturama heeft de Bad Seeds verlaten om zich meer te concentreren op zijn soloprojecten en zijn band Einstürzende Neubauten . Zijn plek werd ingenomen door James Johnson , welke naast gitaar ook (of zelfs voornamelijk) het orgel voor zijn rekening nam. Bovendien werden de Bad Seeds tijdens deze tour aangevuld met een achtergrondzanger en drie achtergrondzangeressen.

Liquid-Motion https://www.liquid-motion.nl/e107_plugins/content/content.php?content.622

Pagina 3/5

Een concert van Nick Cave bezoek je niet voor de geweldige stage act. De band staat op een gewoon podium, zonder poespas en er zijn ook geen verkleedpartijen. De reden waarom je wel naar een concert van Nick Cave & The Bad Seeds gaat is duidelijk: de ontzettend goede muziek, die door rasartiesten gebracht wordt. De leden van de band zijn allen goed op elkaar ingespeeld en het resultaat staat als een huis. Zoals ik al eerder aangaf spelen de drum en percussie op het laatste album een duidelijkere rol. Tijdens het concert bleek dit doordat Thomas Wydler en Jim Sclacunos beiden achter een drumstel zaten en elkaar constant afwisselden en aanvulden. Het resultaat mocht er absoluut zijn. Samen met Martin P. Casey werd een fundering gelegd, die vele malen steviger was dan die van het gebouw, waarin ze speelden.

In de eerste set werden enkele nummers van het nieuwe album gespeeld. In totaal passeerden 11 van de 17 tracks de revue. Persoonlijke hoogtepunten vond ik Supernaturally, There she goes my beautiful world, Easy money, O children en Hiding all away . Ik was ook helemaal weg van de achtergrondzangeressen. Deze hadden werkelijk waar een dijk van een stem en gaven het geheel nog meer stijl en sfeer. Vooral bij O children en Hiding all away bulderden ze de zaal vol. Bij de laatste van de twee ging trouwens de hele band zo tekeer, dat ik even bang was dat België een tweede Heyseldrama zou gaan beleven. Gelukkig was het Vorst Nationaal en haar tribunes toch sterk genoeg voor dergelijk muzikaal geweld. Kortom, de eerste set was er één van grote klasse.

Na een kleine pauze kwam de band weer terug en openden ze met Liquid-Motion https://www.liquid-motion.nl/e107_plugins/content/content.php?content.622

Pagina 4/5

Red right hand . Absoluut een verplicht nummer voor een Cave-concert. Het nummer werd deze keer van een iets jazzy jasje voorzien, lekker relaxed, maar ook een stuk korter. Het heerlijke piano/gitaar loopje werd namelijk slechts één keer gespeeld. Jammer, want het is toch een van mijn favorieten. Hierna werd de oude doos echt geopend en galmde Deanna door de zaal. Deze klonk een beetje rommelig en kwam volgens mij niet echt optimaal uit de verf, maar was voor de echte fans toch een leuke verrassing. Vervolgens werd The weeping song gespeeld. Hierbij werd het gemis van Blixa Bargeld toch wel even duidelijk. We moesten het dus zonder zijn ultra lage gezang stellen. Nick Cave nam in deze versie alle tekst voor zijn rekening, waarmee het nummer eerlijk gezegd niet helemaal tot zijn recht kwam. Het hoort nu eenmaal een dialoog te zijn en dan komt het niet zo goed tot zijn recht als het door één iemand gezongen wordt. God is in the house was enigszins een vreemde eend in de bijt. Het nummer heeft niet de zelfde standing als de voorgaande. De uitvoering was desalniettemin goed, uiterst ingetogen. Op een gegeven moment viel heel de zaal stil, wat een geweldige sfeer creëerde. Hierna volgde nog een degelijke versie van Do you love me? (part 1) , waarna de set werd afgerond met hoogtepunt: Stagger Lee . Dit nummer werd uiterst gedreven gespeeld, het klonk lekker relaxed, haast erotisch. Voor de gelegenheid was er zelfs een couplet aan toegevoegd, waarin de duivel in hoogsteigen persoon het moest ontgelden. Echt geweldig.

Nick Cave was in een goede bui, hij sprong en danste op zijn eigen karakteristieke wijze en legde contact met de zaal. Nadat hij zijn eerste microfoon had versleten, werd de geluidsman opgedragen: "Make it sound sexy". Maar toch kon ik tijdens de tweede set het vermoeden niet onderdrukken dat Nick Cave iets dwars zat. Ik weet nog steeds niet wat, maar ik vermoed stemproblemen, wat ook niet vreemd is met zo'n druk tourschema. Waarschijnlijk is er één nummer (of meer) geschrapt, aangezien Nick een duidelijk nee-gebaar maakte vlak voor een nummer, waarna enkele Bad Seeds leden weer van instrument veranderde. Dat verklaarde waarschijnlijk ook de wat magere toegift: slechts één nummer, maar dan wel The mercy seat Liquid-Motion https://www.liquid-motion.nl/e107_plugins/content/content.php?content.622

Pagina 5/5

. Dit nummer staat bekend om zijn geweldige live versies en dat werd hier ook weer eens waargemaakt. [newpage]

Eerder had ik al opgemerkt dat ik me bij binnenkomst van de zaal zorgen maakte om de akoestiek van het gebouw. Dat bleek helaas niet onterecht. De zaal leek niet alleen op een betonnen bak, maar zo klonk het ook. Hierdoor bleef het geluid doorgalmen en kwam het niet geheel tot zijn recht. Wat dat betreft baalde ik zeker dat ik geen kaartjes voor de HMH had kunnen krijgen. Het is zeker dat deze avond nooit gebruikt zal worden voor een live CD of DVD.

Al met al was het een geweldig concert. Het is weer eens gebleken dat Nick Cave & The Bad Seeds echte rasartiesten zijn en dat zij nog steeds in staat zijn een hele zaal te bewegen. Het slippertje van Nocturama ben ik na deze CD + tour ruimschoots bereid te vergeven. Blijkbaar is zelfs voor Nick Cave de verleiding van 'easy money' soms iets te groot... maar ik kan nu al niet wachten tot de volgende release en de bijbehorende tour!

(Alle afbeeldingen in dit verslag zijn afkomstig van NickCaveAndTheBadSeeds.com )