© Uitgeverij De Morgen, 2003 Dit artikel mag niet gereproduceerd of verspreid worden zonder schriftelijke toestemming van Uitgeverij De Morgen NV. 03 november 2005, p. 17 Rock ● Bob Dylan geeft tenenkrommend concert in Brussel ★★ Vader die eigen kinderen verslindt

Eigen berichtgeving ■ Bob Dylan op een Dirk Steenhaut concert vorig jaar in Los Angeles, een Hoewel zijn jongste plaat al van van de zeldzame 2001 dateert, staat Bob Dylan (64) optredens waarop weer volop in de belangstelling. de man zich op de Dat dankt hij in ruime mate aan gevoelige plaat liet No Direction Home, de briljante vastleggen. rockumentaire van Martintin Dinsdag in Vorst Scorsese over de gouden jaren uit mocht er niemand zijn carrière. De film bevestigt Dy- met een fototoestel lans reputatie als ondoorgrond- binnen. (Foto Reuters) baar genie wiens culturele impact sinds de sixties amper te over- schatten valt. De tijd staat echter niet stil: dinsdag kregen we in Brussel een teleurstellende Dylan te zien.

In tegenstelling tot een decennium geleden slaagde Zijne Nasaliteit erin de Brusselse rockbunker te doen vollopen. Een bewijs dat hij weer tot de verbeelding spreekt? Of een teken dat veel jongeren hem nog eens aan het werk willen zien voor het definitief te laat is? Bij Dylan kan het alle kanten uit: zijn carrière verloopt met creatieve ups- mee hij meer rochelde dan zong. Appalachen wijzende ‘John Brown’ DYLAN: DE SET and-downs en sinds zijn vorige Daarmee vergeleken was Tom of het snijdende ‘Masters of War’. tournee lijkt ze zich weer een diep Waits een echte koorknaap. We zijn Vocaal gedroeg Dylan zich echter ● To Be Alone with You dal in te slingeren. Aan de muzi- de laatsten om het expressieve ver- als een slagersknecht die zijn re- ● The Times They Are A-Changin’ kanten zal het alvast niet hebben mogen van gehavende stembanden pertoire met de botte bijl te lijf ● Lonesome Day Blues gelegen. De vijfkoppige band, waar- te onderschatten, maar de lustelo- ging. Tot overmaat van ramp wer- ● Love Minus Zero/No Limit in naast twee gitaristen vooral vio- ze frasering en toonloze voordracht den de songs oeverloos uitgespon- ● It’s Alright, Ma (I’m Only Bleeding) list en pedalsteeler Donnie Herron lieten van klassiekers als ‘The nen, leidden zijn harmonicasolo’s ● Under the Red Sky mocht schitteren, kleurde de num- Times They Are-A Changin’, ‘Love volstrekt nergens naartoe en liet de ● Cold Irons Bound mers vakkundig in en trachtte Minus Zero/No Limit’, ‘Stuck Inside materiaalkeuze soms te wensen ● Girl from the North Country structuur te brengen waar De Mees- over. Ook verstokte dylanologen ● Stuck Inside of Mobile with ter duidelijk zelf de draad was zullen immers toegeven dat ‘Under the Memphis Blues Again kwijtgeraakt. Meestal tevergeefs. the Red Sky’ tot het banaalste uit ● John Brown Bob Dylan is een charismatische Zelfs als de band zijn discografie behoort. ● Desolation Row figuur die tijdens concerten alle Opvallend was voorts dat heel ● Down Along the Cove aandacht moeiteloos naar zich toe wel gensters sloeg, wat songs in een versleten blues- ● Masters of War weet te trekken. Jammer dus dat hij klonk Dylan als rockjasje waren gehesen. Eenvor- ● Highway 61 Revisited ook nu weer zijn gitaar onaange- migheid troef dus in ‘To Be Alone roerd liet en enkel keyboards speel- een stoorzender die with You’ (uit Nashville Skyline), ● Like a Rolling Stone de, wat hem toeliet zich de hele ‘Lonesome Day Blues’ (uit Love & ● All Along the Watchtower avond verdekt op te stellen, achter- in oorlogstijd Theft) en ‘Down along the Cove’ (uit aan op het podium. Een groot deel vijandelijke vliegtuigen John Wesley Harding). Zelfs als de men van zelfparodie. Dylan heeft van de toeschouwers kreeg enkel de band wel gensters sloeg, zoals in natuurlijk het recht zijn repertoire rug van de zanger te zien en dat moet desoriënteren ‘Cold Irons Bound’ of het door loop- publiekelijk aan flarden scheuren, was zeker niet bevorderlijk voor de se slidegitaren opgejaagde ‘High- maar als een barbaarse vader zijn participatie. way 61 Revisited’, klonk De Meester eigen kinderen opeet, reken je toch Dylan is zo’n artiest die de routi- of Mobile with the Memphis Blues als een stoorzender die in oorlogs- ook op wetten die dat strafbaar ma- ne bestrijdt door zijn nummers aan Again’ of ‘Desolation Row’ bitter tijd vijandelijke vliegtuigen moet ken? Misschien dat die Never onverwachte transformaties te on- weinig heel. Geen enkele melodie desoriënteren. Ending Tour nu maar eens defini- derwerpen. Op zich hoort u ons bleef overeind. Pijnlijk, omdat er Het publiek was verbazend mild tief moet worden afgerond. Want daar niet over morren, maar wat de soms wel verdienstelijke pogingen voor de oude bard, wat werd be- laten we wel wezen: niemand ziet Song and Dance Man dinsdag met waren gedaan om oude songs mu- loond met extra’s als ‘Like a Rolling zijn helden graag teloorgaan. zijn liedjes uitvrat, was ronduit zikaal op te frissen. Voorbeelden? Stone’ en ‘All along the Watch- hemeltergend. Vooreerst was er zijn Het elegante ‘Girl from the North tower’. Dit waren echter geen ver- WAAR EN WANNEER Vorst-Nationaal, dinsdag vermoeide, astmatische stem, waar- Country’, het wervelende, naar de tolkingen, het waren trieste vor- 1 november