Archive of SID

6 and Biosystematics, 11th Year, No. 39, Summer 2019

Taxonomy of the Genus L. () in Isfahan Province

Azadeh Akhavan Roofigar 1*, Ali Bagheri 2, Ali Asghar Maassoumi 3 1 Assistant Professor, Natural Resources Research Department, Isfahan Agricultural and Natural Resources Research and Education Center, AREEO, Isfahan, Iran 2 Assistant Professor, Department of and Animal Biology, Faculty of Biological Science and Technology, University of Isfahan, Isfahan, Iran 3 Professor, Research Institute of Forests and Rangelands, Agricultural Research, Education and Extension Organization (AREEO), Tehran, Iran

Abstract The genus Astragalus L. has been revised in Isfahan province. In total, 202 taxa including 194 species and 8 subspecies of the genus were recognized in the province, of which 15 taxa were reported for the first time in this study for this province. These taxa were placed in 42 sections. Malacothrix with 30 species was the largest section in the province followed by Caprini with 21 species, Rhacophorus, Incani, and Microphysa with 10 species. Of the various taxa in the Isfahan province, 131 taxa were endemic for the Flora of Iran and 20 taxa were endemic for the province. In terms of life form, perennial species with simple basifixed hairs were in 25 sections and 142 taxa, perennial species with bifurcate hairs were in 9 sections and 40 taxa, and annual species were in 8 sections and 20 taxa. The genus Astragalus squarrosus from the sect. Ammodendron was officially reported for the Iranian flora as a forgotten species in related sources. Additionally, some taxonomic notes regarding some species were presented. Key words: Isfahan, Taxonomy, Leguminosae, Astragalus, Endemic Species.

* [email protected]

Copyright©2020, University of Isfahan. This is an Open Access article distributed under the terms of the Creative Commons Attribution License (http://creativecommons.org/licenses/BY-NC-ND/4.0), which permits others to download this work and share it with others as long as they credit it, but they cannot change it in any way or use it commercially.

www.SID.ir

Archive of SID

تاکسونومی و بیوسیستماتیک، سال یازدهم، شماره سی و نهم، تابستان 1398، صفحه 114-97 دریافت مقاله: 13/03/1399 پذیرش نهایی: 1399/05/28

تاکسونومی جنس (Astragalus L. (Fabaceae در استان اصفهان

3 2 1 آزاده اخوان روفیگر *، علی باقری و علی اصغر معصومی 1 استادیار بخش تحقیقات منابع طبیعی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان اصفهان، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، اصفهان، ایران 2 استادیار گروه ز یستشناسی گیاهی و جانوری، دانشكدۀ علوم و فناوری های زیستی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران 3 استاد مؤسسۀ تحقیقات جنگل ها و مراتع کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران

چکیده هدف این پژوهش، بازبینی جنس گون ).Astragalus L( در استان اصفهان است. تعداد 201 تاکسون شامل 194 گونه و 8 زیرگونه از جنس گون در استان اصفهان میرویند که در مقالۀ حاضر تعداد 15 تاکسون برای نخستینبار در این استان گزارش میشوند. این 201 تاکسون در 42 بخشه قرار میگیرند. بخشۀ Malacothrix با 29 گونه، بزرگترین بخشۀ گون در استان اصفهان است و پس از آن بخشۀ Caprini با 21 گونه و بخشههای Rhacophorus، Incani و Microphysa هرکدام با 10 گونه در رتبههای بعدی قرار دارند. از تاکسونهای گون موجود در استان اصفهان تعداد 130 تاکسون انحصاری ایران و 20 تاکسون انحصاری استان اصفهان هستند. ازنظر شكل رویشی، گونهای چندساله با کرک ساده در 25 بخشه و 141 تاکسون، گونهای چندساله با کرک دوشاخه در 9 بخشه و 40 تاکسون و گونهای یکساله در 8 بخشه و 20 تاکسون قرار دارند. گونۀ A. squarrosus Bunge از بخشۀ Ammodendron که گونهای فراموش شده در منابع مرتبط است، بهطور رسمی برای فلور ایران گزارش میشود؛ همچنین برخی نكات تاکسونومیک در رابطه با تعدادی از گونهها ارائه شده است. واژههای کلیدی: اصفهان، تاکسونومی، خانوادۀ بقوالت، گون، گونههای انحصاری.

مقدمه شده است و براساس منابع موجنود حندود 850 گوننه از Astragalus L. جنننس )گننون( متعلنن بننه تیننرۀ آن در ایران رشد می کند که این تعداد درمجموع بنیش Fabaceae ، با بیش از 3000 گونه در دنیا، بنزرگ تنرین از 11 درصننند از فلنننور اینننران را تشنننكیل منننی دهننند Lock and Simpson, جننس گیاهنان گلندار اسنت ) )Ghahremaninejad et al., 2012(. این جننس سنط 1991; Podlech and Zarre, 2013 (. پنراکنش وسنیع وسیعی از مراتنع و نقناط کوهسنتانی کشنور را بنه خنود این جنس در تمام نقاط جهنان بنه جنز اسنترالیا گنزارش اختصاص داده است. مناط کوهستانی اینران بنا داشنتن

* [email protected] Copyright©2019, University of Isfahan. This is an Open Access article distributed under the terms of the Creative Commons Attribution License (http://creativecommons.org/licenses/BY-NC-ND/4.0), which permits others to download this work and share it with others as long as they credit it, but they cannot change it in any way or use it commercially.

www.SID.ir Archive of SID

98 تاکسونومی و بیوسیستماتیک، سال یازدهم، شماره سی و نهم، تابستان1398

آب و هوای سرد و معتدل، شرایط مطلنوبی بنرای رشند کوهستانی آن نسبت به دو بخش دیگنر، از فلنور یننی و گونننههننای مختلننس جنننس گننون بننه وجننود آوردهاننند. تنوع پوشنش گیناهی بیشنتری برخنوردار اسنت . منناط گونه های این جنس، علفی یکساله، علفنی چندسناله و کوهستانی استان اصفهان شامل ناحینۀ کوهسنتانی ینرب چننوبی هسننتند و شننامل گونننه هننای متعنندد دارویننی و )حوضۀ شهرستان فریدن(، ناحیۀ کوهستانی شمال ینرب اقتصادی می شوند. برخی از گونه ها نیز در زمرۀ گیاهنان )شامل شهرستان های گلپایگان، خوانسار و میمه(، ناحینۀ علوفه ای قرار می گیرند و عالوهبر منبع تغذینه بنرای دام، کوهستانی شمال )شامل شهرستان های نطنز و رشنته کنوه این گیاهان بنا داشنتن ریشنه هنای عمین و تناپ پوشنش کرکس(، ناحیۀ کوهستانی اردستان و نائین و درنهاینت، گسننترده، بننرای جلننوگیری از فرسننایش خنناک مفیدننند ناحیننۀ کوهسننتانی کنناله قاضننی و ارتفاعننات شهرضننا و )Maassoumi, 2005(. گفتنی است برخی از گونههای سننمیرم اسننت . ایننن اسننتان بننه دلیننل وسننعت زینناد و گون نیز مصرف خوراکی دارند. کتیرای اسنتخراپ شنده ناهمواری های مختلس تغیینرات اقلیمنی شنایان تنوجهی از Astragalus در جایگنناه مننادۀ اولیننه در داروسننازی، دارد. این تفاوت اقلیم ازنظر کمنی و کیفنی بنر پوشنش کاربردهای فراوانی دارد. بعضی از گوننه هنای علوفنه ای گیاهی تأثیر منی گنذارد و تننوع گوننه ای زینادی ایجناد به دلیل جذب فلنزات سننگین و سننتز منواد آلنی سنمی، کرده است؛ بنابراین مطالعات فلوریستیک و حفاظنت از گیاهنننانی سنننمی هسنننتند . پنننژوهشهنننا روی جننننس این ذخایر گیناهی از اهمینت وینژه ای برخنوردار اسنت . Astragalus در ایران، بهدلینل تكمینل نشندن مطالعنات، مطالعات فلوریستیک فراوانی در زمینۀ شناسایی گیاهنان ه م چ ن ا ن ا د ا م ن ه د ا ر د . ب ن ا ت و ج ن ه ب ن ه ا ی ن ك ن ه ب ی ش ن ت ر م ط ا ل ع ن ا ت در استان اصفهان انجنام شنده اسنت کنه برخنی ا ز آنهنا تاکسننونومیک انجننامشننده روی جنننس Astragalus در عبارتند از: بررسنی و مطالعنۀ رسنتنی هنای منطقنۀ وننک رابطه با بخشه های مشخص در این جنس بوده، مطالعات سمیرم )Parishani, 2005(، تنوع گیاهی پناهگاه حیات دارای همۀ گونه هنای متعلن بنه بخشنه هنای مختلنس در وحش موته )Asri, 2008(، پوشش گیناهی فریدونشنهر ی ک ا س ن ت ا ن ی ن ا ی ن ک ن ا ح ی ن ۀ ج غ ر ا ف ی ن ا ی ی خ ن ا ص ، م ح ن د و د )Nekookho, 2008(، تیپهنای مرتعنی منطقنۀ سنمیرم سا ت ؛ ب ن ر ا ی م ا ن ا ل ب ر ر س ن ی ج ن ن س گ ن و ن د ر ا س ن ت ا ن ا ی ن ال م )Hadian et al., 2016(، فلنور چادگنان ) Yousofi et (Maassoumi and Mozaffarian, 2006)، بررسننی al., 2011(، فلور ذخیرهگاه جنگلی پشندگان ) Hamidi جنس گون در استان زنجنان (Rad, 2012 ،(Bagheri et al., 2011(، فلنور یحینی آبناد نطننز ) ,.Abbasi et al مطالعنۀ گنون در کنوه ب زقنوش ) ,.Maassoumi et al 2012(، فلننور کرچمبننوی شننمالی، بننوئین و میاندشننت 2015(، مطالعۀ پراکنش گونه های گون در استان لرستان )Saboori, 2016(، فلنور پننارت اردسنتان ) ,Kazemi (Mehrnia and Maassoumi, 2017( و بررسی جننس 2017( و فلور منطقۀ حفاظنت شندۀ افنوس ) ,Shirvani گنون درکوههنای طنالش )Bidarlord et al., 2018( 2018(. در تمام این مطالعات، از جنس گون در جایگاه مطالعاتی از این قبیل هستند. بزرگ ترین جنس گیاهی در مناط مطالعه شده یاد شنده استان اصفهان به علت گستردگی، شامل بخنش هنای اسننت؛ عننالوهبننر ایننن مطالعننات فلوریسننتیک و پوشننش متعدد کوهسنتانی، جلگنه ای و بیابنانی اسنت کنه بخنش گینناهی انجننامشننده در اسننتان اصننفهان مبتنننی بننر تمننام

www.SID.ir Archive of SID

نگاهی به تاکسونومی جنس (Astragalus L. (Fabaceae در استان اصفهان 99

گونه های موجود در یک منطقۀ خاص بوده و همان طور خوروبیابانک در شنرق و تنا حندود 1000 میلنی متنر در کننه اشنناره شنند توجننه چننندانی بننه تنننوع گونننه هننای منننناط یربنننی و جننننوب یربنننی متغینننر اسنننت. طبننن Astragalus در استان نشده است. تقسیم بندی رویشی پابو، استان اصفهان در ناحینۀ ایراننی هدف اصلی این پژوهش تكمینل لیسنت گوننه هنای - تورانی واقن ع شنده اسنت. اینن ناحینه، دارای 5 منطقنۀ مختلننس جنننس Astragalus در اسننتان اصننفهان اسننت؛ رویشنننی در اسنننتان اصنننفهان اسنننت کنننه عبارتنننند از: زیرا مناط مختلس این استان، رویشگاههای اصنلی اینن جنگل های خشک در یرب فریدونشهر، کوههای مرتفع جنس محسوب می شود. در مطالعۀ حاضر تاکسونومی و در سمیرم، فریدونشهر، خوانسنار و ارتفاعنات کنرکس، وضننعیت اندمیسننم گونننههننای مختلننس جنننس گننون در منطقننۀ نیمننهاسننتپی در فریدونشننهر، فرینندن، خوانسننار، استان بررسی شده است. گلپایگننان و سننمیرم، منطقننۀ اسننتپی در میمننه، ا صننفهان، شهرضا، نطننز و ینرب کاشنان و منطقنۀ نیمنه بیابنانی در مواد و روشها شرق کاشان، اردستان، نائین و خوروبیابانک. ویژگی های جغرافیایی و آب و هووایی منققو مقالعهشده: جموو آوری، شناسووایی و مقالعوو نمونووه هووای استان اصفهان بنا وسنعت حندود 10526300 هكتنار گیاهی: در مرکنننز فنننالت اینننران و در دامننننه هنننای شنننرقی به منظور تكمیل فهرست گوننه هنای مختلنس جننس رشته کوههنای زاگنرس قنرار دارد. موقعینت جغرافینایی Astragalus در استان اصفهان، با اسنتناد بنه نموننه هنای این استان بین 55 درجنه و 32 دقیقنه تنا 49 درجنه و 36 هربننناریومی موجنننود در هربننناریوم مرکنننز تحقیقنننات دقیقۀ طول شرقی و 34 درجه و 30 دقیقه تنا 30 درجنه و کشننناورزی و مننننابع طبیعنننی اسنننتان (SFAHAN) و 42 دقیقۀ عرض شمالی است. این اسنتان ، بنا اسنتان هنای هرباریوم دانشگاه اصفهان (HUI) و همچنین بنا اسنتفاده خراسان، سمنان، تهران، مرکزی، چهارمحال و بختیاری، از منننابع معتبننر، گونننههننای گننزارششننده بننرای اسننتان لرستان، کهگیلویه و بویراحمد، فارس و ینزد هنم منرز و اصفهان مشخص شدند؛ عنالوه بنر اینن نموننه بنرداری از حنداکار ارتفناع آن از سننط درینا 4409 متنر در یننرب نقاط مختلس استان طنی فصنول رویشنی بنین سنال هنای )ارتفاعات دنا در شهرستان سمیرم( و حداقل ارتفناع آن 1392 تا 1398 انجام شد و نموننه هنا بنا اسنتفاده از مننابع 700 متر در شرق و شمال شرق )اطراف خوروبیاباننک( معتبننر شناسننایی شنندند )شننكل 1 و Maassoumi, ( )2 1986, 1989, 1995, 1998, 2000, 2003, 2005, در مننناط کننویری اسننت. براسنناس سیسننتم طبقننهبننندی 2018 ,2016؛ Podlech, 1999؛ ,.Podlech et al اقلیمی گوسنن اینن اسنتان 5 اقلنیم دارد. اینن 5 اقلنیم از 2001؛ Zarre et al., 2008؛ ,Podlech et al., 2010 مناط مرتفع در یرب استان تا منناط دشنتی و کنویری 2012؛ Podlech and Zarre, 2013(؛ همچننین بنرای در شرق استان به ترتین شنامل اگزرینک سنرد، اسنتپی مقایسۀ گونه هنای شناسنایی شنده بنا تصناویر نموننه هنای سرد، بیابان خفیس، نیمنه بیابنانی شندید و بیابنانی اسنت. تیپ، از هرباریوم های مجازی استفاده شند . ننام علمنی و بارنننندگی اینننن اسنننتان از 45 میلنننیمتنننر در منننناط

www.SID.ir Archive of SID

100 تاکسونومی و بیوسیستماتیک، سال یازدهم، شماره سی و نهم، تابستان1398

مؤلفان گونه های شناسنایی شنده بنا کمنک مننابع علمنی همچنین گونه های گون موجود در استان براساس شنكل معتبر و The Plant List )2017( یكسانسنازی و تأییند رویشی و اهمیت فراوان نوع کرکپنوش در تاکسنونومی شد. برای تعیین گیاهان انحصاری )انندمیک (، عنالوه بنر اینن جننس، در 3 شنكل اصنلی ینک سناله، چندسناله بننا منابع ذکرشده در باال از منابع مرتبط با گونه هنای جننس کرک ساده و چندساله با کرک دو شاخه ای طبقهبنندی گون در سایر کشورها استفاده شند Komarov, 1934-) شدند. 1957; Tutin and Heywood, 1964-1980; Davis, (Townsend et al., 1966-1985 ;1988-1965؛

www.SID.ir Archive of SID

نگاهی به تاکسونومی جنس (Astragalus L. (Fabaceae در استان اصفهان 101

شكل 1- تصویر گونههای مختلس جنس Astragalus در استان اصفهان و رویشگاه آنها. A. multijugus DC. :C ،A. ovigerus Boiss. :A, B، A. pseudozagrosicus Maassoumi & Podlech :G ،A. macrourus Hohen. :F ،A. vernaculus Podlech :E ،A. holopsilus Bunge :D، A. cyclophyllon Beck :H. )عكسها را نویسندگان گرفتهاند(.

شكل 2- تصویر گونههنای مختلنس جننس Astragalus در اسنتان اصنفهان و رویشنگاه آنهنا. A. eriostomus :J ،A. remotiflorus Boiss. :I .A. :O ،A. quinquefoliolatus Bunge :N ،A. cephalanthus DC. :M ،A. megalotropis Bunge :L ،A. tricholobus DC. :K ،Bornm A. ptychophyllus Boiss. :P ،callistachys Fisch. subsp. callistachys )عكسها را نویسندگان گرفتهاند( .

نتایج درمجموع بیش از 1500 نمونۀ هرباریومی متعلن بنه جنننس Astragalus، در هربنناریومهننای SFAHAN و

www.SID.ir Archive of SID

102 تاکسونومی و بیوسیستماتیک، سال یازدهم، شماره سی و نهم، تابستان1398

HUI بررسی شدند. لیست گونه های مختلس این جننس در اسنننتان اصنننفهان هسنننتند. 9 گوننننه در هرینننک از که گیاه شناسنان مختلنس از اسنتان اصنفهان جمنع آوری بخشه های Anthylloidei و Sesamei )47/4 درصد(، 8 کرده اند و در هرباریوم های مختلنس داخلنی و خنارجی گونه در بخشۀ Alopecuroidei )98/3 درصد(، 7 گونه نگهداری می شوند، با استفاده از منابع معتبر تكمیل شند. در هریننننننک از بخشننننننه هننننننای Platonychium و براساس نتایج بنه دسنت آمنده، تعنداد گوننه هنای جننس Hymenostegis )48/3 درصد(، 6 گوننه در هرینک از Astragalus در استان اصفهان 201 تاکسون شامل 193 بخشننننننننههننننننننای Dissitiflori ،Onobrychoidei و گونه و 8 زیرگونۀ پذیرفته شنده اسنت کنه در 42 بخشنه Ammodendron )98/2 درصنند( و 5 گونننه در بخشننۀ جای میگیرند )جدول Brachycalyx .)1 )48/2 درصننند( قنننرار گرفتنننه اسنننت. تعننداد 15 تاکسننون، گننزارش جدینند بننرای اسننتان ب خشنننههنننای Harpilobus ،Leucocercis ،Poterion، اصفهان به شنمار منی آینند و تنا بنه حنال در مننابع ذکنر Brachylobium ،Campylanthus ،Erioceras و نشنده انند. اینن تاکسنون هنا شنامل: Acanthophace A. camptoceras هرکننندام 4 گوننننه )99/1 درصننند( را A. ،A. ackerbergensis Freyn ،Bunge شامل می شود. بخشه های Oroboidei و Chronopus 3 A. ،A. onobrychis L. ،kentrophyllus Podlech گونننه دارننند، بخشننههننای Oxyglottis ،Tricholobus، .Ornithopodium Bunge ،A. hymenocalyx Boiss. ،beckii Bornm و Astragalus دو گونننه را در خننود A. ،A. hohenackeri Boiss. ،A. megalocystis جای داده اند و درنهایت، در سایر بخشنه هنا ) 15 بخشنه( .A. ،A. ovigerus Boiss. ،zagrosicus Boiss تنها یک گونه قرار میگیرد )شكل 3(. .A. ،entomophyllus Boiss. & Hausskn تعداد 20 تاکسون )9/9 درصد( متعلن بنه 8 بخشنه، .A. fasciculifolius Boiss. ،melanodon Boiss در گروه گونه های یکساله قرار می گیرنند. گوننه هنای A. fasciculifolius Boiss. ،subsp. fasciculifolius چندساله با کرک هنای دوشناخه بنه تعنداد 40 تاکسنون subsp. arbusculinus (Bornm. & Gauba) Tietz و )8/19 درصنند( و در 9 بخشننه قننرار دارننند و گونننههننای A. ledinghamii Barneby میشوند. چندساله با کرک های ساده شامل 141 تاکسون )70/14 بخشۀ Malacothrix بنا 29 گوننه ) 42/14 درصند(، درصد( و متعل به 25 بخشنه هسنتند )شنكل 4(. از 201 بخشۀ Caprini با 21 گونه )44/10 درصد( و بخشه های تاکسننون Astragalus موجننود در اسننتان اصننفهان، 130 Incani ،Rhacophorus و Microphysa هریک بنا 10 تاکسننون اننندمیک ایننران و 20 تاکسننون انحصنناری ایننن گونه )97/4 درصد( بزرگترین بخشههای جننس گنون استان هستند.

www.SID.ir Archive of SID

نگاهی به تاکسونومی جنس (Astragalus L. (Fabaceae در استان اصفهان 103

شكل 3- تعداد گونههای موجود در بخشههای جنس Astragalus در استان اصفهان

تعداد تاکسون 160 140 120 100 80 60 40 20 0 Annual species Perennial species with Perennial species with bifurcate hairs simple, basifixed hairs

شكل 4- نمودار شكل زیستی گونههای جنس Astragalus در استان اصفهان

www.SID.ir Archive of SID

104 تاکسونومی و بیوسیستماتیک، سال یازدهم، شماره سی و نهم، تابستان1398

جدول 1- لیست تاکسونهای جنس Astragalus در استان اصفهان ) - ییر اندمیک، + اندمیک ایران، ++ اندمیک استان اصفهان) وضعیت شکل رویشی بخشه تاکسون اندمیسم - یکساله A. commixtus Bunge Ankylotus - یکساله A. hamosus L. Bucerates - یکساله A. arpilobus subsp. arpilobus Harpilobus - یکساله A. arpilobus subsp. hauarensis (Boiss.) Podlech Harpilobus - یکساله A. campyllorhynchus Fisch. & C.A.Mey Harpilobus - یکساله A. crenatus Schult. Harpilobus - یکساله A. bakaliensis Bunge Hispiduli - یکساله A. ophiocarpus Bunge Ophiocarpus + یکساله A. biserrula Bunge Oxyglottis - یکساله A. oxyglottis M. Bieb Oxyglottis - یکساله A. camptoceras Bunge Platyglottis - یکساله A. asterias Steven Sesamei - یکساله A. biovulatus Bunge Sesamei - یکساله A. cornu-bovis Lipsky Sesamei - یکساله A. coronilla Bunge Sesamei - یکساله A. filicaulis Kar. & Kir Sesamei - یکساله A. kerkukiensis Bornm. Sesamei - یکساله A. persepolitanus Boiss. Sesamei - یکساله A. schimperi Boiss. Sesamei - یکساله A. tribuloides Delile Sesamei - چندساله با کرک دوشاخه A. biabanensis Širj. & Rech.f. Ammodendron - چندساله با کرک دوشاخه A. biarjmandicus Podlech & Zarre Ammodendron ++ چندساله با کرک دوشاخه A. ghamishluensis Dastpak, Maassoumi & Kazempour Ammodendron - چندساله با کرک دوشاخه A. oligophyllus Boiss. Ammodendron - چندساله با کرک دوشاخه A. podolobus Boiss. & Hohen. Ammodendron - چندساله با کرک دوشاخه A. squarrosus Bunge Ammodendron - چندساله با کرک دوشاخه A. masenderanus Bunge Cystium - چندساله با کرک دوشاخه A. argyroides Beck Dissitiflori

www.SID.ir Archive of SID

نگاهی به تاکسونومی جنس (Astragalus L. (Fabaceae در استان اصفهان 105

++ چندساله با کرک دوشاخه A. lignipes Akhavan & Maassoumi Dissitiflori + چندساله با کرک دوشاخه A. melanocalyx Boiss. & Buhse Dissitiflori + چندساله با کرک دوشاخه A. moussavii Maassoumi, F. Ghahrem. & A.Ghahrem. Dissitiflori + چندساله با کرک دوشاخه A. ruscifolius Boiss. Dissitiflori + چندساله با کرک دوشاخه A. sitiens Bunge Dissitiflori + چندساله با کرک دوشاخه A. catacamptus Bunge Erioceras + چندساله با کرک دوشاخه A. pentanthus Boiss. Erioceras ++ چندساله با کرک دوشاخه A. protectus Maassoumi & Podlech Erioceras + چندساله با کرک دوشاخه A. triqueter Bornm. & Gauba Erioceras - چندساله با کرک دوشاخه A. ackerbergensis Freyn Incani ++ چندساله با کرک دوشاخه A. chaetopodus Bunge Incani - چندساله با کرک دوشاخه A. curvirostris Boiss. Incani + چندساله با کرک دوشاخه A. cyclophyllon Beck Incani + چندساله با کرک دوشاخه A. elezgensis Maassoumi & Kaz.Osaloo Incani + چندساله با کرک دوشاخه A. paucifoliolatus Podlech Incani + چندساله با کرک دوشاخه A. quinquefoliolatus Bunge Incani ++ چندساله با کرک دوشاخه A. semiromensis Podlech & Maassoumi Incani + چندساله با کرک دوشاخه A. supervisus (Kuntze) Sheld Incani + چندساله با کرک دوشاخه A. tenellus Bunge Incani + چندساله با کرک دوشاخه A. fischeri Buhse ex Fisch. Leucocercis - چندساله با کرک دوشاخه A. kentrophyllus Podlech Leucocercis + چندساله با کرک دوشاخه A. mucronifolius Boiss. Leucocercis + چندساله با کرک دوشاخه A. ovoideus Širj. & Rech.f. Leucocercis - چندساله با کرک دوشاخه A. brevidens Freyn & Sint. Onobrychoidei - چندساله با کرک دوشاخه A. effusus Bunge Onobrychoidei - چندساله با کرک دوشاخه A. onobrychis L. Onobrychoidei - چندساله با کرک دوشاخه A. podocarpus C.A. Mey. Onobrychoidei + چندساله با کرک دوشاخه A. teheranicus Boiss. & Hohen. Onobrychoidei + چندساله با کرک دوشاخه A. vegetus Bunge Onobrychoidei + چندساله با کرک دوشاخه A. brachyodontus Boiss. Ornithopodium ++ چندساله با کرک دوشاخه A. recurvatus Podlech Ornithopodium + چندساله با کرک دوشاخه A. poliotrichus Bornm. Trachycercis + چندساله با کرک ساده A. horridus Boiss. Acanthophace + چندساله با کرک ساده A. lycioides Boiss. Acanthophace

www.SID.ir Archive of SID

106 تاکسونومی و بیوسیستماتیک، سال یازدهم، شماره سی و نهم، تابستان1398

+ چندساله با کرک ساده A. schistocalyx Bunge Acanthophace ++ چندساله با کرک ساده A. sclerocladus Bunge Acanthophace + چندساله با کرک ساده A. chartostegius Boiss. & Hausskn. Acidodes + چندساله با کرک ساده A. hymenocalyx Boiss. Alopecuroidei - چندساله با کرک ساده A. kirrindicus Boiss. Alopecuroidei A. macrocephalus Willd. subsp. finitimus (Bunge) D. Alopecuroidei - چندساله با کرک ساده .F. Chamb - چندساله با کرک ساده A. macrocephalus Willd. subsp. macrocephalus Alopecuroidei - چندساله با کرک ساده A. megalotropis Bunge Alopecuroidei - چندساله با کرک ساده A. obtusifolius DC. Alopecuroidei + چندساله با کرک ساده A. phlomoides Boiss. Alopecuroidei + چندساله با کرک ساده A. jessenii Bunge Alopecuroidei + چندساله با کرک ساده A. bodeanus Fisch. Anthylloidei ++ چندساله با کرک ساده A. distans Fisch. Anthylloidei + چندساله با کرک ساده A. ebenoides Boiss. Anthylloidei + چندساله با کرک ساده A. ghashghaicus Tietz & Zarre Anthylloidei + چندساله با کرک ساده A. megalocystis Bunge Anthylloidei + چندساله با کرک ساده A. melanogramma Boiss. Anthylloidei + چندساله با کرک ساده A. murinus Boiss. subsp. murinus Anthylloidei + چندساله با کرک ساده A. raswendicus Hausskn. & Bornm. Anthylloidei + چندساله با کرک ساده A. remotiflorus Boiss. Anthylloidei - چندساله با کرک ساده A. caraganae Hohen. Astragalus - چندساله با کرک ساده A. caryolobus Bunge Astragalus + چندساله با کرک ساده A. albispinus Širj. & Bornm. subsp. albispinus Brachycalyx - چندساله با کرک ساده A. brachycalyx subsp. brachycalyx Brachycalyx A. brachycalyx subsp. eriostylus (Boiss. & Hausskn.) Brachycalyx + چندساله با کرک ساده Zarre - چندساله با کرک ساده A. caspicus M. Bieb. Brachycalyx ++ چندساله با کرک ساده A. jamzadiae Maassoumi Brachycalyx + چندساله با کرک ساده A. daenensis Boiss. Brachylobium + چندساله با کرک ساده A. penetratus Maassoumi Brachylobium + چندساله با کرک ساده A. yazdii (Vassilcz.) Podlech & Maassoumi Brachylobium + چندساله با کرک ساده A. zerdanus Boiss. Brachylobium + چندساله با کرک ساده A. argyrostachys Boiss. Campylanthus + چندساله با کرک ساده A. campylanthus Boiss. Campylanthus + چندساله با کرک ساده A. chalaranthus Boiss. & Hausskn. Campylanthus

www.SID.ir Archive of SID

نگاهی به تاکسونومی جنس (Astragalus L. (Fabaceae در استان اصفهان 107

+ چندساله با کرک ساده A. susianus subsp. susianus Campylanthus - چندساله با کرک ساده A. aegobromus Boiss. & Hohen. Caprini - چندساله با کرک ساده A. angustiflorus K.Koch subsp. angustiflorus Caprini - چندساله با کرک ساده A. apricus Bunge Caprini + چندساله با کرک ساده A. avicennicus Parsa Caprini + چندساله با کرک ساده A. gagnieui Maassoumi & Podlech Caprini + چندساله با کرک ساده A. ibicinus Boiss. Caprini + چندساله با کرک ساده A. indistinctus Podlech & Maassoumi Caprini + چندساله با کرک ساده A. ischredensis Bunge Caprini + چندساله با کرک ساده A. johannis Boiss. Caprini ++ چندساله با کرک ساده A. lepidus Podlech Caprini + چندساله با کرک ساده A. maassoumii Podlech Caprini - چندساله با کرک ساده A. macropelmatus Bunge subsp. macropelmatus Caprini + چندساله با کرک ساده A. multijugus DC. Caprini + چندساله با کرک ساده A. neopodlechii Maassoumi Caprini - چندساله با کرک ساده A. ovinus Boiss. Caprini A. pseudoibicinus Maassoumi & Podlech subsp. Caprini + چندساله با کرک ساده pseudoibicinus A. pseudoibicinus subsp. kowlikoshensis Maassoumi Caprini + چندساله با کرک ساده Podlech & + چندساله با کرک ساده A. pseudozagrosicus Maassoumi & Podlech Caprini + چندساله با کرک ساده A. rufescens Freyn Caprini + چندساله با کرک ساده A. sojakii Podlech Caprini + چندساله با کرک ساده A. zagrosicus Boiss. Caprini A. dactylocarpus Boiss. subsp. acinaciferus (Boiss.) Chronopus - چندساله با کرک ساده Eug.Ott - چندساله با کرک ساده A. dactylocarpus subsp. dactylocarpus Chronopus + چندساله با کرک ساده A. vanillae Boiss. Chronopus - چندساله با کرک ساده A. kahiricus DC. Eremophysa + چندساله با کرک ساده A. eriostomus Bornm. Eriostoma - چندساله با کرک ساده A. chrysostachys Boiss. Hymenostegis ++ چندساله با کرک ساده A. erythrolepis Boiss. Hymenostegis - چندساله با کرک ساده A. expetitus Maassoumi Hymenostegis + چندساله با کرک ساده A. glumaceus Boiss. Hymenostegis + چندساله با کرک ساده A. kohrudicus Bunge Hymenostegis + چندساله با کرک ساده A. straussii Bornm. Hymenostegis ++ چندساله با کرک ساده A. vernaculus Podlech Hymenostegis

www.SID.ir Archive of SID

108 تاکسونومی و بیوسیستماتیک، سال یازدهم، شماره سی و نهم، تابستان1398

+ چندساله با کرک ساده A. ovigerus Boiss. Lamprocarpa - چندساله با کرک ساده A. oleaefolius DC. Macrophyllium ++ چندساله با کرک ساده A. absconditus Zarre & Podlech Malacothrix + چندساله با کرک ساده A. anserinaefolius Boiss. Malacothrix + چندساله با کرک ساده A. aspadanus Bunge Malacothrix + چندساله با کرک ساده A. babakhanloui Maassoumi & Podlech Malacothrix - چندساله با کرک ساده A. beckii Bornm. Malacothrix ++ چندساله با کرک ساده A. brevitomentosus Podlech Malacothrix + چندساله با کرک ساده A. chrysotrichus Boiss. Malacothrix - چندساله با کرک ساده A. comosus Bunge Malacothrix - چندساله با کرک ساده A. entomophyllus Boiss. & Hausskn. Malacothrix - چندساله با کرک ساده A. eriopodus Boiss. Malacothrix + چندساله با کرک ساده A. exspectatus („expectatus“) Maassoumi Malacothrix + چندساله با کرک ساده A. griseus Boiss. Malacothrix + چندساله با کرک ساده A. heterophyllus Podlech Malacothrix ++ چندساله با کرک ساده A. hirtus Bunge Malacothrix + چندساله با کرک ساده A. holopsilus Bunge Malacothrix - چندساله با کرک ساده A. iranicus Bunge Malacothrix ++ چندساله با کرک ساده A. khunsarensis Zarre & Podlech Malacothrix - چندساله با کرک ساده A. macrourus Hohen. Malacothrix + چندساله با کرک ساده A. melanodon Boiss. Malacothrix + چندساله با کرک ساده A. plebejus Boiss. Malacothrix + چندساله با کرک ساده A. saccatus Boiss. Malacothrix + چندساله با کرک ساده A. shahinii Podlech & Maassoumi Malacothrix ++ چندساله با کرک ساده A. shahsavaranicus Maassoumi Malacothrix ++ چندساله با کرک ساده A. shehbazii Zarre & Podlech Malacothrix - چندساله با کرک ساده A. singarensis Boiss. & Hausskn. Malacothrix + چندساله با کرک ساده A. spachianiformis Podlech & Maassoumi Malacothrix + چندساله با کرک ساده A. spachianus Boiss. & Buhse Malacothrix ++ چندساله با کرک ساده A. tahbaziae Zarre & Podlech Malacothrix + چندساله با کرک ساده A. tenuiscapus Freyn & Bornm. Malacothrix ++ چندساله با کرک ساده A. vicinalis Zarre & Podlech Malacothrix + چندساله با کرک ساده A. ardahalicus Parsa Microphysa + چندساله با کرک ساده A. callistachys subsp. callistachys Microphysa

www.SID.ir Archive of SID

نگاهی به تاکسونومی جنس (Astragalus L. (Fabaceae در استان اصفهان 109

+ چندساله با کرک ساده A. callistachys subsp. porphyrobaphis (Fisch.) Tietz Microphysa + چندساله با کرک ساده A. cemerinus Beck Microphysa + چندساله با کرک ساده A. cephalanthus DC. Microphysa + چندساله با کرک ساده A. fragiferus Bunge Microphysa + چندساله با کرک ساده A. lurorum Bornm. Microphysa + چندساله با کرک ساده A. microphysa Boiss. Microphysa + چندساله با کرک ساده A. ptychophyllus Boiss. Microphysa + چندساله با کرک ساده A. reuterianus Boiss. Microphysa + چندساله با کرک ساده A. facetus Maassoumi & Podlech Oroboidei + چندساله با کرک ساده A. longirostratus Pau Oroboidei + چندساله با کرک ساده A. regestus Maassoumi Oroboidei + چندساله با کرک ساده A. inexpectatus Maassoumi & Podlech Plagiophaca + چندساله با کرک ساده A. floccosus Boiss. subsp. floccosus Platonychium A. floccosus subsp. pichleri (Beck) Zarre, Maassoumi Platonychium + چندساله با کرک ساده Podlech & - چندساله با کرک ساده A. gossypinus Fisch. Platonychium + چندساله با کرک ساده A. longistylus Bunge Platonychium - چندساله با کرک ساده A. microcephalus Willd. subsp. microcephalus Platonychium + چندساله با کرک ساده A. myriacanthus Boiss. Platonychium - چندساله با کرک ساده A. verus Olivier Platonychium - چندساله با کرک ساده A. baba-alliar Parsa Poterion - چندساله با کرک ساده A. fasciculifolius Boiss. subsp. fasciculifolius Poterion A. fasciculifolius Boiss. subsp. arbusculinus (Bornm. Poterion + چندساله با کرک ساده Gauba) Tietz & + چندساله با کرک ساده A. glaucacanthos Fisch. Poterion - چندساله با کرک ساده A. andalanicus Boiss. & Hausskn. Rhacophorus - چندساله با کرک ساده A. compactus Lam. Rhacophorus + چندساله با کرک ساده A. crassinervius Boiss. & Noë Rhacophorus + چندساله با کرک ساده A. eriosphaerus Boiss. & Hausskn. Rhacophorus - چندساله با کرک ساده A. globiflorus Boiss. Rhacophorus + چندساله با کرک ساده A. lateritiiformis Zarre, Maassoumi & Podlech Rhacophorus - چندساله با کرک ساده A. pycnocephalus Fisch. Rhacophorus + چندساله با کرک ساده A. rhodosemius Boiss. & Hausskn. Rhacophorus + چندساله با کرک ساده A. strictifolius Boiss. Rhacophorus + چندساله با کرک ساده A. trachyacanthus Fisch. Rhacophorus + چندساله با کرک ساده A. ledinghamii Barneby Stereothrix

www.SID.ir Archive of SID

110 تاکسونومی و بیوسیستماتیک، سال یازدهم، شماره سی و نهم، تابستان1398

- چندساله با کرک ساده A. siliquosus Boiss. subsp. siliquosus Theiochrus - چندساله با کرک ساده A. hohenackeri Boiss. Tricholobus + چندساله با کرک ساده A. tricholobus DC. Tricholobus

حاضر، این بخشه با 21 گونه در اسنتان اصنفهان حضنور

دارد. یكی از مراکز اصلی تننوع ینابی اینن بخشنه، اینران بحث بهویژه رشتهکوههای زاگرس اسنت (Podlech, 1986). ایننن پننژوهش، نخسننتین بررسننی و مطالعننه دربننارۀ بخش های یربی استان اصنفهان بنه وینژه فریدونشنهر، بنا گونه های مختلس جنس Astragalus موجود در اسنتان توجه به قرارگیری در رشته کوههای زاگرس، تنوع ینابی اصننفهان اسننت. نتننایج حاصننل از ایننن مطالعننه نشننان از مناسنننبی بننننرای ایننننن بخشننننه دارد. همانننننند بخشننننۀ حضور 201 تاکسون شامل 193 گوننه و 8 زیرگوننه در Malacothrix، اعضننای بخشننۀ Caprini نیننز بیشننتر بننه محدودۀ جغرافیایی مطالعنه شنده دارد کنه شنامل حندود شكل رویشی همی کریپتوفیت مشاهده می شنوند. بخشنۀ یک چهارم کل گنون هنای کشنور منی شنود؛ از اینن رو Rhacophorus یكننی از بخشننه هننای مهننم خنناردار و استان اصفهان یكی از مراکز اصلی تنوع و گسترش اینن تولیدکنندۀ کتیرا است و در ایران بیش از 79 گونه دارد. جنس محسوب منی شنود. 201 تاکسنون یادشنده در 42 این بخشه به همراه بخشۀ Platonychium که در برخنی بخشه جای دارند. بخشۀ Malacothrix با داشتن بیش از از منابع مانند فلورا ایرانیكا به صورت مترادف با یكدیگر 111 گونه یكی از بزرگ ترین بخشه های جنس گون در در نظننر گرفتننه شنندهاننند، در اسننتان اصننفهان دارای 17 ایران است (Maassoumi, 2018) که در استان اصفهان تاکسون است. اعضنای اینن بخشنه هنا در رویشنگاههای با 29 گونه، بزرگ ترین بخشه معرفی می شود. گونه های متنوعی از استان، جوامع مختلنس گنون هنای خناردار را بخشننۀ Malacothrix ازنظننر شننكل رویشننی متعلنن بننه تشنكیل منی دهنند ) Maassoumi, 2000(؛ از اینن مینان همی کریپتوفیت ها هسنتند و فراواننی آنهنا ازنظنر تعنداد گوننننههنننای A. miracanthus ،A. verus و .A گونه در استان اصفهان، بیانگر اقلنیم سنرد و کوهسنتانی compactus گونه های مهم محسنوب منی شنوند. بخشنۀ (Archibold, 1995) است. تعداد 8 گونه از این بخشنه، Microphysa یكی از بخشه های انحصاری تنر گنون در اندمیک و 4 گونه نیمه اندمیک استان اصفهان هسنتند. از دنیای قدیم است که تمام گونه های آن در ایران به وینژه بیشننتر اننندمیک هننا فقننط یننک نم ونننه )نمونننۀ تیننپ( رشته کوههای زاگرس پراکنده شنده انند. درمجمنوع 16 جمع آوری و گزارش شده که گوینای قرارگنرفتن اینن گونننه از ایننن بخشننه در دنیننا وجننود دارد کننه همننۀ آنهننا گونه هنا ازلحناو وضنعیت حفناظتی در رتبنۀ در بحنران انحصنناری ایننران هسننتند (Maassoumi, 2016) و 10 انقننننراض (Critically Endangered/CR) اسننننت گونننه از آنهننا در اسننتان اصننفهان رویننش دارد؛ بنننابراین (IUCN, 2017). بخشۀ Caprini بنا بنیش از 322 گوننه استان اصنفهان یكنی از مراکنز اصنلی تننوع و گسنترش بننننزرگتننننرین بخشننننۀ جنننننس Astragalus اسننننت بخشۀ Microphysa به شمار می رود. عالوه بر سه بخشنۀ (Mahmoodi et al., 2012). براسنناس نتننایج مطالعننۀ فننننننننننننننننننوق )Platonychium ،Rhacophorus و

www.SID.ir Archive of SID

نگاهی به تاکسونومی جنس (Astragalus L. (Fabaceae در استان اصفهان 111

Microphysa( بخشننههننای Anthylloidei ،Poterion، نمونهها بهخوبی جدا شده است و سایر نمونههنا آشنكارا Leucocercis ،Brachycalyx ،Hymenostagis، متعل به گونۀ A. chrysostachys هسنتند. نكتن ۀ جالن Acanthophace ،Campylanthus و Chronopus توجه در بین نمونههای باال، نمونۀ شمارۀ Aucher 4403 بخشننههننای خنناردار هسننتند و اهمیننت فننوق العننادهای در اسننت کننه در منننابع ذکرشننده، گونننۀ A. vernaculus تشكیل فرماسیون ها و ریختارهنای بالشنتكی بنه وینژه در گننزارش شننده اسننت. بننا بررسننی هننای انجننام شننده در نواحی استپی و مراتع دارند. هربنناریومهننای MSB ،MO ،K ،G ،FI و W مشننخص اعضای بخشۀ Hymenostagis در اینران بنا بنیش از شنند کننه ایننن نمونننه، متعلنن بننه نمونننۀ تیننپ گونننۀ .A 80 گونه (Bagheri et al., 2017) حضور و ایل آنهنا recognitus است که به اشتباه در ذیل A. vernaculus در نواحی شمال یرب کشور پراکنش دارند. این بخشنه ذکر شده است. در مطالعات مولكولی انجامشنده ، گونن ۀ در اسنننتان اصنننفهان دارای 7 گوننننه اسنننت. یكنننی از A. chrysostachys و A. vernaculus آشنننكارا از جالن تننرین ایننن گونننههنا، A. vernaculus اسننت کننه یكدیگر جدا شده انند و در کالدهنای تكناملی مجزاینی اندمیک استان اصفهان محسوب می شنود و نموننۀ تینپ قرار گرفتهاند )Bagheri et al., 2017(؛ همچننین بنا در آن را Podlech در سال 2003 از استان اصنفهان معرفنی نظننر گننرفتن ایننن نكتننه کننه بننومزادی محلننی نقننش کرد. وی برای نخستین بار عالوه بر نمونۀ تیپ )اصفهان(، تعینننین کننننندهای در پنننراکنش گوننننه هنننای بخنننش 3 نمونه از ترکیه و 5 نمونۀ دیگر از اینران از اسنتان هنای Hymenostegis ایفا میکند و بیشتر گونهها بنه صنورت آذربایجان یربی، کردسنتان و لرسنتان را نینز بنرای اینن انحصاری بومزاد منطقه ای خناص هسنتند، نتیجنه گرفتن ه گونه ذکر کرد )Podlech, (2003. پس از آن در فلنورا میشود که گونۀ A. vernaculus نیز مانند سایر گونههنا ایرانیكننا (Podlech et al., 2012) و کتنناب مننرور از این الگو پیروی می کند و انحصاری بخشهای یربنی گونهای دنینای قندیم )Podlech and Zarre, 2013(، استان اصفهان است. در مطالعۀ حاضر، این گونه از چنند نمونننههننای ذکرشنندۀ متعلنن بننه ترکیننه از گونننۀ .A نقطۀ دیگر اطنراف نمونن ۀ تینپ جمنع آوری شن د. یكنی vernaculus حذف شدند و جزء نمونه هنای مربنوط بنه دیگر از گونه هنای انندمیک بخشنۀ Hymenostagis در گونننۀ A. sosnowskyi قننرار گرفتننند و درنهایننت، ایننن استان اصفهان، گونۀ A. erythrolepis است که دربنارۀ تاکسون تنها با 7 مكان جمعآوری از ایران و در جایگناه جایگناه قرارگینری آن در بخشنه هنای مختلنس بحن و گونه ای اندمیک معرفی شد. در فلور ایران جننس گنون اخننتالف نظننر وجننود دارد. ایننن نمونننه را تنناکنون تنهننا )Maassoumi, 2016(، گوننۀ A. vernaculus تنهنا بنا ینننکبنننار Aucher-Eloy در سنننال 1867 منننیالدی ینک نموننه )نموننۀ تینپ( و در جایگناه گوننۀ اننندمیک جمع آوری کرده است، نمونۀ تیپ آن در هرباریوم هنای استان اصفهان معرفی شده اسنت. بنا مطالعن ۀ نموننه هنای FI ،G ،K و P با شمارۀ 1274 نگهنداری منی شنود و در متعلنن بننه گونننۀ A. vernaculus در منننابع موجننود در طننی سننالیان گذشننته تننالش هننای نویسننندگان بننرای هرباریومهای W و MSB مشخص شند کنه نمونن ۀ تینپ جمع آوری مجدد این گونه به نتیجه نرسیده است. یكنی A. vernaculus بنا صنفات تشخیصنی متمنایز، از سنایر از بخشه های شایان توجه در این پژوهش که برای استان

www.SID.ir Archive of SID

112 تاکسونومی و بیوسیستماتیک، سال یازدهم، شماره سی و نهم، تابستان1398

اصفهان، رکورد گنزارش شنده، بخشنۀ Lamprocarpa استان اصفهان با داشتن 24 درصد از کل گنون هنای است. این بخشه در ایران دارای 2 گونۀ A. horridus و ایران، بنه طنور قطنع یكنی از مراکنز اصنلی تننوع ینابی و A. ovigerusاسنت (Maassoumi, 2018). گوننۀ .A گسترش این جنس در ایران، به ویژه در ننواحی مرکنزی ovigerus در این مطالعه در جایگاه سومین نمونه بعد از کشور است. انتظار می رود با توجه بنه تننوع بسنیار زیناد نمونۀ تینپ، پنس از 45 سنال از شهرسنتان داران دوبناره جنس گون در اسنتان اصنفهان، جمنع آوری هنای بیشنتر جمعآوری و برای استان گزارش میشود. بهویژه از نقناط کنم دسنترس و صنع العبنور، منجنر بنه گونۀ جال توجنه دیگنر، گوننۀ A. squarrosus از شناسایی گونه های دیگری از این جنس در استان شنود؛ بخشۀ Ammodendron است کنه در تمنام مننابع اصنلی همانطور که اخیراً گونۀ جدیدی بنا ننام A. lignipes از مربوط به جنس گون، ازجمله فلورا ایرانیكنا Podlech) اسننتان اصننفهان بننه دنیننای گینناه شناسننی معرفننی شنند (et al., 2010، فلننور ایننران )Akhavan and Maassoumi, 2020) ،)Maassoumi, 2018). بننا در نظننر گونهای ایران )Maassoumi, 2005( و مرور گونهای گرفتن درصد زیاد گونه هنای انندمیک در اسنتان، یعننی دنینای قندیم ) Podlech and Zarre, 2013( فرامنوش 20 تاکسون )4/2 درصند از کنل گنون هنای اینران( کنه شده است؛ در صورتی که این گونه عنالوه بنر پنراکنش ایل بهصورت Local endemic هستند و نیز وضنعیت در افغانستان و پاکستان، به وفور در بخنش هنای مرکنزی حفنناظتی آنهننا کننه براسنناس معیارهننای IUCN در طبقننۀ کشور ازجمله در استان اصنفهان روینش دارد و در اینن گونه هنای بنه شندت در معنرض خطنر قنرار منی گیرنند، مقاله بهطور رسمی در جایگاه گونۀ فرامنوش شنده بنرای شایسته است برای حفاظت از این منابع وراثتی بناارزش، فلور ایران گزارش می شود؛ عالوه بر این از تاکسون های راهكارهنننای مناسنننبی همچنننون جمنننعآوری بنننذرها و مهننم گننون در اسننتان اصننفهان، گونننه هننای مربننوط بننه نگهداری در بانک ژن در پیش گرفته شود. بخشه های یک ساله است که در 8 بخشنه و 20 تاکسنون از انواع یک ساله ها حضور دارند. گوننه هنای ینک سنالۀ سپاسگزاری

گننون دارای شننكل رویشننی تروفیننت هسننتند و بننه طننور از حمایتهای منادی و معننوی مرکنز تحقیقنات و

معمول به صورت گونه هایی بنا پنراکنش وسنیع، در دنینا آموزش کشاورزی و منابع طبیعی اسنتان اصنفهان و نینز دیده میشوند. دانشننگاه اصننفهان در انجننام ایننن پننژوهش، تشننكر و قدردانی میشود. نتیجهگیری نهایی

مناب Abbassi, S., Afsharzadeh, S., & Mohajeri, A. (2012). A Study of Flora, Life Forms and Chorotypes of Plant Elements in Pastural Region of Yahya Abad (Natanz). Iranian Journal of Plant Biology, 1(11), 1-12.

www.SID.ir Archive of SID

نگاهی به تاکسونومی جنس (Astragalus L. (Fabaceae در استان اصفهان 113

Akhavan Roofigar, A., & Maassoumi, A. A. (2020). A New Species of Astragalus Section Dissitiflori (Fabaceae) from Iran; Evidence from Morphological and Molecular Data. Iranian Journal of Botany, 26(1), 06-15. Archibold, O. W. (1995). Ecology of World Vegetation. London: Chapman and Hall. Asri, Y. (2008). Plant Diversity in Mouteh Refuge, Iran. Rostaniha, 9, 25-37 (in Persian). Bagheri, A., Maassoumi, A. A., & Ghahremaninejad, F. (2011). A Taxonomic Revision of the Genus Astragalus L. (Fabaceae) in Zanjan Province, Iran and Describing a New Species. Taxonomy and Biosystematics, 3(8), 7-16. Bagheri, A., Maassoumi, A. A., Rahiminejad, M. R., Brassac, J., & Blattner, F. R. (2017). Molecular Phylogeny and Divergence Times of Astragalus Section Hymenostegis: An Analysis of a Rapidly Diversifying Species Group in Fabaceae. Scientific Reports, 7, 14033. Bidarlord, M., Ghahremaninejad, F., & Maassoumi, A. A. (2018). Taxonomic Diversity of Astragalus L. in Alpine and Sub-alpine Zones in Talesh Mountains, Northwest Iran. Modern Phytomorphology, 12, 117-123. Davis, P. H. (1965-1988). Flora of Turkey and the East Aegean Island, Vols. 1-10. Edinburgh: Edinburgh University Press. Ghahremaninejad F., Bagheri A., & Maassoumi A. A. (2012). Two New Species of Astragalus L. sect. Incani DC. (Fabaceae) from the Zanjan Province (Iran). Adansonia sér, 34(1), 59-65. Hadian, F., Jafari, R., & Bashari, H. (2016). Monitoring Land Use and Land Cover Changes in Semirom Region based on Spatial Development and Population Variation using Satellite Data. Iranian Journal of Range and Desert Research, 22(4), 730-744. Hamidi Rad, F. (2012). A Floristic Study of Pashandegan Forest Reserve (Fereydunshahr). MSc Thesis, University of Isfahan, Isfahan, Iran (in Persian). IUCN. (2017). Guidelines for using the IUCN Red List Categories and Criteria. Ver. 13. Prepared by the standards and petitions subcommittee, 108 p. Retrieved from http://www.iucnredlist.org/documents/Red ListGuidelines.pdf. Kazemi, F. (2017). A Study of Flora and Vegetation of Pennart Region (Ardestan). MSc thesis, University of Isfahan, Isfahan, Iran (in Persian). Komarov, V. L. (1934-1957). Flora of U. S. S. R. vols. 1-30. Leningrad: The Botanical Institute of Science of the U.S.S.R. Lock, J. M., & Simpson, K. (1991). Legumes of West Asia: A Checklist. London: Royal Botanic Gardens. Maassoumi, A. A. (1986-2005). The Genus Astragalus in Iran, Vols. 1-5. Tehran: Research Institute of Forests and Rangelands Press (in Persian). Maassoumi, A. A. (1998). Astragalus in the Old World, Check List. Tehran: Research Institute of Forests and Rangeland. Maassoumi, A. A. (2003). Flora of Iran No. 43, Astragalus I. Tehran: Research Institute of Forests and Rangeland. Maassoumi, A. A. (2016). Flora of Iran No. 85, Astragalus II. Tehran: Research Institute of Forests and Rangeland. Maassoumi, A. A. (2018). Flora of Iran No. 145, Astragalus III. Tehran: Research Institute of Forests and Rangeland. Maassoumi, A. A., & Mozaffarian, V. (2006). Preliminary Survey on the Genus Astragalus in Ilam Province (Iran) with a New Species from Ornithoodium. Rostaniha, 7 (Suppl. 2), 153-164.

www.SID.ir Archive of SID

114 تاکسونومی و بیوسیستماتیک، سال یازدهم، شماره سی و نهم، تابستان1398

Maassoumi, A. A., Mozaffarian, V., & Ramazani, A. (2015). A Short Survey on the Genus Astragalus of Bozghoush Mountain. Iranian Journal of Botany, 21(2), 94-99. Mahmoodi, M., Maassoumi, A.A. & Jalili, A. (2012). Distribution Patterns of Astragalus in the Old World based on some Selected Sections. Rostaniha 13(1), 39-56. Mehrnia, M., & Maassoumi, A. A. (2017). Distribution of Astragalus spp. in Lorestan Province. Taxonomy and Biosystematics, 9(32), 65-18. Nekookho, M. (2008). Flora and Vegetation Survey of Fereydunshahr in Isfahan province. Najafabad center of Payam-e Noor University, Department of Botany. Parishani, M. R. (2005). Flora of Vanak Region of Semirom (Isfahan Province). Pajouhesh & Sazandegi, 68, 84-103 (in Persian). Podlech, D. (1986). Taxonomic and phytogeographical problems in Astragalus of the Old World and South-West Asia. Proceedings of the Royal Society of Edinburgh, Section B: Biological Sciences, 89, 37-43. Podlech, D. (1999). Papilionaceae III: Astragalus I. In: Flora Iranica (Ed. Rechinger, K. H.) vol. 174. Akademische Drucks-U Verlagsanstalt, Graz. Podlech, D. (2003). New species of Astragalus L.(Leguminosae), mainly from Iran. Annalen des Naturhistorischen Museums in Wien. Serie B für Botanik und Zoologie, 565-596. Podlech, D., & Zarre, Sh. (2013). A Taxonomic Revision of the Genus Astragalus L. (Leguminosae) in the Old World, vols. 1–3. Wien: Naturhistorisches Museum. Podlech, D., Maassoumi, A. A., & Zarre, Sh. (2012). Papilionaceae VII: Astragalus V. In: Flora Iranica (Ed. Rechinger, K. H.) vol. 179. AkademischeDrucks-U Verlagsanstalt, Graz. Podlech, D., Zarre, Sh., & Maassoumi, A.A. (2001). Papilionaceae IV: Astragalus II. In: Flora Iranica (Ed. Rechinger, K. H.) vol. 175. Graz: Akademische Drucks-U Verlagsanstalt. Podlech, D., Zarre, Sh., & Maassoumi, A.A. (2010). Papilionaceae VI: Astragalus IV. In: Flora Iranica (Ed. Rechinger, K. H.) vol. 178. Graz: AkademischeDrucks-U Verlagsanstalt. Saboori, S. (2016). A Study of Flora and Vegetation of North Karchambu Region (Boen miandasht). MSc Thesis, University of Isfahan, Isfahan, Iran (in Persian). Shirvani, F. (2018). A Floristic Study of Afus Protected Area (Isfahan Province). MSc Thesis, University of Isfahan, Isfahan, Iran (in Persian). The Plant List (version1.1). Retrieved from http://www.the plantlist.org. On: 3 September 2017. Townsend, C. C., Guest, E., & Al-Rawi, A. (1966-1985). Flora of Iraq, Vols. 1-9. Baghdad: Ministry of Agriculture and Agrarian Reform. Tutin, T. G., & Heywood, V. H. (1964-1980). Flora Europaea, Vols. 1-5. Cambridge: Cambridge University Press. Yousofi, M., Safari, R., & Nowroozi, M. (2011). An Investigation of the Flora of the Chadegan Region in Isfahan Province. Iranian Journal of Plant Biology, 9, 75-96 (in Persian). Zarre, Sh., Maassoumi, A. A., & Podlech, D. (2008). Papilionaceae V: Astragalus III. In: Flora Iranica (Ed. Rechinger K. H.) vol. 177. Graz: Akademische Drucks-U Verlagsanstalt.

www.SID.ir